Yes, scientists are actually building an elevator to space - Fabio Pacucci

Translator: Young Translators Reviewer: Hari Ranganadhan

Sending rockets into space requires sacrificing expensive equipment,

விண்வெளிக்கு ராக்கெட்டுகளை அனுப்புவதற்கு விலையுயர்ந்த உபகரணங்களை தியாகம் செய்வது,

burning massive amounts of fuel, and risking potential catastrophe.

அதிக அளவிலான எரிபொருளை எரிப்பது, மற்றும் பேரழிவின் சாத்தியம் ஆகியவை தேவை.

So in the space race of the 21st century,

எனவே 21 ஆம் நூற்றாண்டின் விண்வெளி பந்தயத்தில்,

some engineers are abandoning rockets for something much more exciting:

சில பொறியாளர்கள் ராக்கெட்டுகளை விட மிகவும் உற்சாகமான ஒன்றுக்காக கைவிடுகின்றனர்:

elevators.

உயர்த்திகள்.

Okay, so maybe riding an elevator to the stars

சரி, ஆனால் நட்சத்திரங்களுக்கு ஒரு உயர்த்தியில் சவாரி செய்வது

isn't the most thrilling mode of transportation.

மிகவும் சிலிர்ப்பூட்டும் போக்குவரத்து முறை அல்ல.

But using a fixed structure to send smaller payloads

ஆனால் ஒரு நிலையான அமைப்பை பயன்படுத்தி விண்வெளி வீரர்கள் மற்றும்

of astronauts and equipment into orbit

உபகரணங்களை சுற்றுப்பாதையில் சிறிய சுமைகளாக அனுப்புவது வழக்கமான

would be safer, easier, and cheaper than conventional rockets.

ராக்கெட்டுகளை விட பாதுகாப்பானதாகவும், எளிதாகவும், மற்றும் மலிவாகவும் இருக்கும்.

On a SpaceX Falcon 9 rocket,

ஸ்பேஸ் X பால்கன் 9 ராக்கெட்டில்,

every kilogram of cargo costs roughly $7,500 to carry into orbit.

ஒவ்வொரு கிலோ சரக்கும் சுற்றுப்பாதையில் கொண்டு செல்ல சுமார் $7,500 செலவாகும்.

Space elevators are projected to reduce that cost by 95%.

விண்வெளி உயர்த்திகள் அந்த செலவை 95% குறைக்கும் என எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

Researchers have been investigating this idea since 1895,

1895 ஆம் ஆண்டிலிருந்து ஆராய்ச்சியாளர்கள் இந்த யோசனையை ஆராய்ந்து வருகின்றனர்,

when a visit to what was then the world's tallest structure

அப்போது உலகின் மிக உயரமான அமைப்பாக இருந்ததை

inspired Russian scientist Konstantin Tsiolkovsky.

பார்த்தது ரஷ்ய விஞ்ஞானி கான்ஸ்டான்டின் சியோல்கோவ்ஸ்கிக்கு உத்வேகம் அளித்தது.

Tsiolkovsky imagined a structure thousands of kilometers tall,

சியோல்கோவ்ஸ்கி ஆயிரக்கணக்கான கிலோமீட்டர் உயரமான ஒரு கட்டமைப்பை கற்பனை செய்தார்,

but even a century later, no known material is strong enough

ஆனால் ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பிறகும், அத்தகைய கட்டிடத்தை தாங்கும் அளவுக்கு

to support such a building.

அறியப்பட்ட எந்த பொருளும் இல்லை.

Fortunately, the laws of physics offer a promising alternative design.

அதிர்ஷ்டவசமாக, இயற்பியல் சட்டங்கள் ஒரு உறுதியளிக்கும் மாற்று தேர்வை வழங்குகின்றன.

ஒரு பாறையுடன் இணைக்கப்பட்ட கயிற்றைப் பிடித்துக்கொண்டு

Imagine hopping on a fast-spinning carousel

while holding a rope attached to a rock.

வேகமாகச் சுழலும் சக்கரத்தில் குதிப்பதை கற்பனை செய்து பாருங்கள்.

As long as the carousel keeps spinning, the rock and rope will remain horizontal,

சக்கரம் சுழன்று கொண்டிருக்கும் வரை, பாறை மற்றும் கயிறு கிடைமட்டமாக இருக்கும்,

kept aloft by centrifugal force.

மையவிலக்கு விசையால் உயரத்தில் வைக்கப்படும்.

If you're holding the rope, you'll feel this apparent, inertial acceleration

நீங்கள் கயிற்றைப் பிடித்த்திருந்தால், சுழலும் சக்கரத்தின் மையத்திலிருந்து பாறையை

pulling the rock away from the center of the rotating carousel.

இழுத்துச் செல்லும் இந்த வெளிப்படையான, செயலற்ற முடுக்கத்தை உணர்வீர்கள்.

Now, if we replace the carousel with Earth,

இப்போது சக்கரத்தை பூமியாகவும்,

the rope with a long tether, and the rock with a counterweight,

கயிற்றை நீளமான பிணைப்பாகவும், பாறையை எதிர் எடையுடனும் மாற்றினால்,

we have just envisioned the modern space elevator—

நாம் நவீன விண்வெளி உயர்த்தியை கற்பனை செய்துள்ளோம் -

a cable pulled into space by the physics of our spinning planet.

நமது சுழலும் கிரகத்தின் இயற்பியலால் விண்வெளிக்கு இழுக்கப்படும் கம்பி.

For this to work, the counterweight would need to be far enough away

இது வேலை செய்ய, பூமியின் சுழலினால் உருவாகும் மையவிலக்கு விசை

that the centrifugal force generated by the Earth's spin

கிரகத்தின் ஈர்ப்பு விசையை விட அதிகமாக இருக்கும் அளவுக்கு

is greater than the planet's gravitational pull.

எதிர் எடை தொலைவில் இருக்க வேண்டும்.

These forces balance out at roughly 36,000 kilometers above the surface,

இந்த சக்திகள் மேற்பரப்பில் இருந்து சுமார் 36,000 கி.மீ. உயரத்தில் சமநிலையில் உள்ளன,

so the counterweight should be beyond this height.

எனவே எதிர் எடை இந்த உயரத்திற்கு அப்பால் இருக்க வேண்டும்.

Objects at this specific distance are in geostationary orbit,

இந்த குறிப்பிட்ட தூரத்தில் உள்ள பொருள்கள் புவிசார் சுற்றுப்பாதையில் உள்ளன,

meaning they revolve around Earth at the same rate the planet spins,

அதாவது அவை கிரகம் சுழலும் அதே விகிதத்தில் பூமியைச் சுற்றி வருகின்றன,

thus appearing motionless in the sky.

இதனால் வானத்தில் அசைவில்லாமல் தோன்றும்.

The counterweight itself could be anything,

எதிர் எடை என்பது கைப்பற்றப்பட்ட

even a captured asteroid.

சிறுகோளாக கூட இருக்கலாம்.

From here, the tether could be released down through the atmosphere

இங்கிருந்து, பிணைப்பை வளிமண்டலத்தின் வழியாக வெளியிடலாம்

and connected to a base station on the planet's surface.

மற்றும் கிரகத்தின் மேற்பரப்பில் உள்ள ஒரு அடிப்படை நிலையத்துடன் இணைக்க முடியும்.

To maximize centrifugal acceleration,

மையவிலக்கு முடுக்கத்தை அதிகரிக்க,

this anchor point should be close to the Equator.

இந்த நங்கூரப் புள்ளி பூமத்திய ரேகைக்கு அருகில் இருக்க வேண்டும்.

And by making the loading station a mobile ocean base,

மேலும் ஏற்றுதல் நிலையத்தை ஒரு நடமாடும் கடல் தளமாக மாற்றுவதன் மூலம்,

the entire system could be moved at will,

முழு அமைப்பையும் விருப்பப்படி நகர்த்தலாம்,

allowing it to maneuver around extreme weather,

இது தீவிர வானிலையைச் சுற்றி திட்டமிடவும், விண்வெளியில்

and dodge debris and satellites in space.

குப்பைகள் மற்றும் செயற்கைக்கோள்களைத் தவிர்க்கவும் அனுமதிக்கிறது.

Once established, cargo could be loaded onto devices called climbers,

நிறுவப்பட்டதும், ஏற்றுவான் எனப்படும் சாதனங்களில் சரக்குகளை ஏற்றலாம்,

which would pull packages along the cable and into orbit.

இது கம்பி வழியாக சுற்றுப்பாதைக்கு சுமைகளை இழுக்கும்.

These mechanisms would require huge amounts of electricity,

இந்த வழிமுறைகளுக்கு அதிக அளவு மின்சாரம் தேவைப்படும்,

which could be provided by solar panels or potentially even nuclear systems.

இது சூரிய தகடுகள் அல்லது அணுசக்தி அமைப்புகளால் வழங்கப்படலாம்.

Current designs estimate that it would take about 8 days

தற்போதைய வடிவமைப்புகள் ஒரு பொருளை புவிசார் சுற்றுப்பாதையில்

to elevate an object into geostationary orbit.

உயர்த்த சுமார் 8 நாட்கள் ஆகும் என்று மதிப்பிடுகின்றன.

And with proper radiation shielding,

சரியான கதிர்வீச்சுக் கவசத்துடன்,

humans could theoretically take the ride too.

மனிதர்களும் கோட்பாட்டளவில் சவாரி செய்யலாம்.

So, what's stopping us from building this massive structure?

எனவே, இந்த பாரிய கட்டமைப்பை உருவாக்குவதிலிருந்து நம்மைத் தடுப்பது எது?

For one thing, a construction accident could be catastrophic.

ஒன்று, ஒரு கட்டுமான விபத்து பேரழிவை ஏற்படுத்தும்.

But the main problem lies in the cable itself.

ஆனால் முக்கிய பிரச்சனை கம்பியிலேயே உள்ளது.

In addition to supporting a massive amount of weight,

ஒரு பெரிய அளவிலான எடையை ஆதரிப்பதுடன்,

the cable's material would have to be strong enough

கம்பியின் பொருள் எதிர் எடையின் இழுவைத்

to withstand the counterweight's pull.

தாங்கும் அளவுக்கு வலுவாக இருக்க வேண்டும்.

And because this tension and the force of gravity would vary at different points,

இந்த இழுவிசை மற்றும் புவியீர்ப்பு சக்தி வேறுபட்ட புள்ளிகளில் மாறுபடும் என்பதால்,

its strength and thickness would need to vary as well.

அதன் வலிமை மற்றும் தடிமன் மாறுபட வேண்டும்.

Engineered materials like carbon nanotubes and diamond nano-threads

கார்பன் நானோகுழாய்கள் மற்றும் டயமண்ட் நானோ-நூல்கள் போன்ற வடிவமைக்கப்பட்ட

seem like our best hope for producing materials

பொருட்கள் தான் இந்த வேலைக்கு தேவையான வலுவான மற்றும் இலகுவான பொருட்களை

strong and light enough for the job.

உற்பத்தி செய்வதற்கான சிறந்த நம்பிக்கையாகத் தெரிகிறது.

But so far,

ஆனால் இதுவரை,

we've only been able to manufacture very small nanotube chains.

மிகச் சிறிய நானோகுழாய் சங்கிலிகளை மட்டுமே நம்மால் தயாரிக்க முடிந்தது.

Another option would be to build one somewhere with weaker gravity.

பலவீனமான புவியீர்ப்பு கொண்ட எங்காவது ஒன்றை உருவாக்குவது மற்றொரு தேர்வாகும்.

Space elevators based on Mars or the Moon

செவ்வாய் அல்லது சந்திரனை அடிப்படையாகக் கொண்ட விண்வெளி

are already possible with existing materials.

உயர்த்திகள் ஏற்கனவே இருக்கும் பொருட்களால் சாத்தியமாகும்.

But the huge economic advantage of owning an Earth-based space elevator

ஆனால் பூமியை அடிப்படையாகக் கொண்ட விண்வெளி உயர்த்தி வைத்திருப்பதன் மிகப்பெரிய

has inspired numerous countries to try and crack this conundrum.

பொருளாதார நன்மை பல நாடுகளை இந்த புதிரை முறியடிக்க முயற்சி செய்ய தூண்டுகிறது.

In fact, some companies in China and Japan

உண்மையில், சீனா மற்றும் ஜப்பானில் உள்ள சில நிறுவனங்கள்

are already planning to complete construction by 2050.

ஏற்கனவே 2050 க்குள் கட்டுமானத்தை முடிக்க திட்டமிட்டுள்ளன.