How to see more and care less: The art of Georgia O'Keeffe - Iseult Gillespie

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

A canvas drenched in sunset hues, colors radiating like flame.

ညနေခင်း အရောင်တွေ၊ မီးလျှံလို ဖြာနေတဲ့ အရောင်တွေမှာ ရွှဲစိုနေတဲ့ ပတ္တူစတစ်ချပ်။

At first glance, this painting may appear to be an impossible, abstract image.

ရုတ်တရက်ဆို ဒီပန်းချီကားဟာ မဖြစ်နိုင်တဲ့ စိတ္တဇ ပုံရိပ်တစ်ခုလို့ ထင်ရလောက်တယ်။

But a closer look reveals the tender stems,

ဒါပေမဲ့ ပိုအနီးကပ်အကြည့်က ရိုးတံနုတွေ၊ စိုပြည်တဲ့ ပွင့်ဖတ်တွေ၊

lush petals and velvety texture of a Canna Lily.

ကတ္တီပါလို အသားရှိတဲ့ နှင်းပန်းတစ်မျိုးကို ဖော်ပြနေတယ်။

This metamorphosis of natural subjects into abstract geometry

စိတ္တဇ ဂျီဩမေတြီထဲက သဘာဝ အကြောင်းအရာ တွေရဲ့ ပင်ကို ပြောင်းလဲမှုဟာ

is commonplace in the work of Georgia O’Keeffe—

တော်လှန်တဲ့ အမေရိကန် ပန်းချီဆရာမနဲ့ ပန်းပုပညာရှင်

the revolutionary American painter and sculptor.

Georgia O’Keeffe ရဲ့ လက်ရာမှာ အဆန်းတကြယ်မဟုတ်ပါ။

But the magic behind this transformation remains

ဒီပြောင်းလဲခြင်းတွေရဲ့ နောက်ကွယ်က မှော်ဆန်မှုတွေက

just as elusive as the artist herself.

ပန်းချီဆရာမ ကိုယ်တိုင်လိုပဲ တွေးရခက်ခက် ဖြစ်ကျန်နေတယ်။

Born in Wisconsin in 1887, O’Keeffe spent her childhood plucking wildflowers

၁၈၅၇ မှာ Wisconsin မှာ မွေးခဲ့တဲ့ O’Keeffe ဟာ သူ့ရဲ့ ကလေးဘဝကို တောပန်းတွေ ခူးရင်း၊

and arranging fruits to paint.

ပန်းချီဆွဲဖို့ သစ်သီးတွေကို ပြင်ဆင်ရင်း ကုန်ဆုံးတယ်။

At seventeen, she moved to Chicago to study at the prestigious Art Institute.

၁၇ နှစ်မှာ နာမည်ကြီးတဲ့ ပန်းချီကျောင်း မှာ လေ့လာဖို့ Chicago ကို ပြောင်းခဲ့တယ်။

Her teachers trained her to faithfully reproduce reality

ဆရာတွေက ဥရောပ ပန်းချီကျော်တွေရဲ့ ထုံးနည်းတွေအတိုင်း သဘာဝကျမှုကို

in the conventions of European masters.

တိတိကျကျ မူပွားဖို့ သူ့ကိုလေ့ကျင့်ပေးတယ်။

Although she enjoyed the solitude and precision of this work,

တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်မှုနဲ့ ဒီလက်ရာရဲ့ တိကျမှုကို နှစ်သက်ပေမဲ့

O’Keeffe felt little personal connection to it.

O’Keeffe ဟာ ဒါနဲ့ တစ်ကိုယ်ရေ ဆက်နွယ်မှု မရှိသလောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။

After moving to New York, she was increasingly drawn to the clean lines,

New York ကို ပြောင်းလာပြီးနောက် ဂျပန် ပန်းချီရဲ့ ရှင်းလင်းတဲ့ မျဉ်းတွေ၊

striking composition and vivid colors of Japanese art.

ပေါ်လွင်တဲ့အထားအသိုနဲ့ အရောင်တောက်တောက် တွေက သူ့ကို တိုးပြီး ဆွဲဆောင်နေခဲ့တယ်။

O’Keeffe soon found a teacher whose lessons inspired her

မကြာခင် O’Keeffe ဟာ စိတ်ဝင်စားမှုတွေကို လက်တွေ့ ကျင့်ဖို့

to put those interests into practice.

စေ့ဆော်ပေးတဲ့ သင်ခန်းစာတွေနဲ့ ဆရာကို တွေ့တယ်။

Unlike her previous teachers,

သူ့ရဲ့ အရင်ဆရာတွေလို မဟုတ်ဘဲ

Arthur Wesley Dow urged his students to focus on more abstract representations

Arthur Wesley Dow က ကျောင်းသားတွေကို အလင်း၊ သဏ္ဍာန်၊ အရောင်ရဲ့ စိတ္တဇ

of light, shape, and color.

သရုပ်ဖော်ချက်တွေကို အာရုံစိုက်ဖို့ တိုက်တွန်းတယ်။

These lessons manifested in O’Keeffe’s first series of abstract drawings.

ဒီသင်ခန်းစာတွေက O’Keeffe ရဲ့ ပထမဆုံး စိတ္တဇ ပန်းချီ အတွဲမှာ ပေါ်လွင်ခဲ့တယ်။

Rendered in charcoal, they present a series of undulating lines,

မီးသွေးခဲနဲ့ သရုပ်ဖော်ထားတာတွေက လှိုင်းထ နေတဲ့ မျဉ်းတွေရဲ့ အစဉ်အတန်းကိုတင်ပြတယ်။

bold shading and billowing clouds.

ခပ်နက်နက် ခဲထိုးထားတဲ့ တိမ် အလိပ်လိပ်ပါ။

These drawings defy easy classification—

ဒီပန်းချီကားတွေက အလွယ်တကူ အမျိုးအစားခွဲခြင်းကို ဖီဆန်တယ်။

suggesting, but never quite matching, any specific natural reference.

သဘာဝ နှီးနွယ်မှု တစ်ခုခုနဲ့ လုံးဝ လိုက်ဖက်မှုမရှိတာကို ညွှန်းတာပါ။

Earlier European painters in the Cubist tradition

ဥရောပ ဂျီဩမေတြီ အစဉ်အလာထဲက ပန်ချီဆရာတွေက

had employed rigid geometry to abstract external subjects.

ပြင်ပ အကြောင်းအရာတွေကို ကောက်နှုတ်ဖို့ တင်းကျပ်တဲ့ ဂျီဩမေတြီကို အသုံးပြုတယ်။

But here, O’Keeffe employed the shapes and rhythms of nature

ဒါပေမဲ့ ဒီမှာတော့ O’Keeffe ဟာ သူ့ရင်တွင်း ခံစားချက်တွေကို ဖမ်းယူဖို့သဘာဝရဲ့

to capture her internal feelings.

သဏ္ဍာန်တွေနဲ့ စည်းချက်တွေကို အသုံးပြုတယ်။

Experiments like these would soon become a cornerstone

ဒီလိုစမ်းသပ်မှုတွေဟာ မကြာခင်မှာ American Modernism

of an artistic movement called American Modernism.

လို့ခေါ်တဲ့ အနုပညာ လှုပ်ရှားမှုရဲ့ အုတ်မြစ် ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

Although no single style defines Modernist painting,

ခေတ်သစ်ပန်းချီကို အနက်ဖွင့်တဲ့ ဟန်က တစ်သဘောတည်း မဟုတ်ပေမဲ့

its proponents shared a desire to challenge the realist traditions

၎င်းကို ထောက်ခံအားပေးသူတွေကတော့ ပန်းချီ ပညာရေးကို ကြီးစိုးထားတဲ့

that dominated art education.

ယထာဘူတ အစဉ်အလာတွေကို စိန်ခေါ်ခဲ့တယ်။

Beginning in the late 1910’s, Modernist painting

၁၉၁၀ နှောင်းပိုင်းနှစ်တွေ အစမှာ ခေတ်သစ် ပန်းချီဟာ

often used geometric shapes and bold colors

မကြာခဏ အမေရိကန် စိတ်သဘောကို စူးစမ်းဖို့

to probe the American psyche.

ဂျီဩမေတြီ သဏ္ဌာန်တွေနဲ့ အရောင်အရင့်တွေ သုံးကြတယ်။

O’Keeffe threw herself into these experiments —

O’Keeffe ဟာ ဒီစမ်းသပ်မှုတွေထဲကို ပစ်ဝင်ခဲ့ပေမဲ့

but she was reluctant to share her new work.

သူ့လက်ရာကို မျှဝေဖို့ကိုတော့ ဝန်လေးနေခဲ့တယ်။

However, when a friend sent her charcoals to the art dealer Alfred Stieglitz,

ဒါပေမဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က သူ့မီးသွေးလက်ရာ တွေကို ပန်းချီ ကုန်သည် Alfred Stieglitz ဆီ

he became entranced.

ပို့တဲ့အခါ ကုန်သည် မှင်တက်မိတယ်။

In 1916, he arranged for a grand exhibition in New York.

၁၉၁၆ မှာ New York မှာ ပန်းချီ ပြပွဲကြီး တစ်ခုကို သူ စီစဉ်ပေးခဲ့တယ်။

This marked the beginning of O’Keeffe’s career as a popular artist—

ဒါက လူကြိုက်များတဲ့ O’Keeffe ရဲ့ အသက်မွေးမှု အလုပ် အစနဲ့

and a relationship that would lead to marriage in 1924.

၁၉၂၄ မှာ လက်ထပ်ဖို့ ဖြစ်စေခဲ့တဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကို သတ်မှတ်ပေးခဲ့တယ်။

Marriage didn’t diminish O’Keeffe’s taste for solitude.

အိမ်ထောင်က O’Keeffe ရဲ့တစ်ကိုယ်တော် အကြိုက်ကို ယုတ်လျော့စေတယ်။

She travelled widely to teach,

သူဟာ သင်ကြားဖို့ ခရီးများစွာ ထွက်ပြီး

and often retreated to paint for months at a time.

မကြာခဏ တစ်ကြိမ်လျှင် လနဲ့ချီကာ ပန်းချီဆွဲဖို့ သီးခြားနေခဲ့တယ်။

Whether she was exploring the craggy canyons of Texas,

Texas ရဲ့ ကျောက်ဆောင်ထူတဲ့ ချောက်တွေ South Carolina ရဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့

the quiet forests of South Carolina, or the sun-bleached desert of New Mexico,

သစ်တောတွေ (သို) New Mexica နေက အရောင် ချွတ်ထားတဲ့ ကန္တာရကို စူးစမ်းတာဖြစ်ဖြစ်

her creative process was based on ritual and close observation.

သူ့ဖန်တီးမှု လုပ်ငန်းစဉ်က ထုံးတမ်းဓလေ့နဲ့ အနီးကပ် လေ့လာမှုကို ကို အခြေခံတယ်။

She paid meticulous attention to small details,

သူဟာ အသေးစိတ်ကလေးတွေကို စေ့စပ်တဲ့ အာရုံစိုက်မှု ထားပြီး

and spent hours mixing paints to create exactly the right colors.

မှန်ကန်တဲ့ အရောင်တွေ အတိအကျ ဖန်တီးဖို့ ဆေးစပ်ရာမှာ နာရီနဲ့ချီကာကုန်ဆုံးခဲ့တယ်။

When she found the perfect hue, she’d record it

အကောင်းဆုံး အရောင်အသွေးကို တွေ့တဲ့အခါ

in her ever-growing collection of handmade color cards.

သူ့ရဲ့ အမြဲတိုးလာနေတဲ့ လက်လုပ် အရောင် ကတ်ပြား အစုထဲမှာ မှတ်တမ်းတင်လေ့ရှိတယ်။

O’Keeffe also experimented with perspective to celebrate objects

O’Keeffe ဟာ မကြာခဏ သတိမမူမိတဲ့ အရာဝတ္ထုတွေကို အမွှမ်းတင်ဖို့

that were often overlooked.

ပကတိအမြင် ရေးဆွဲနည်းနဲ့ စမ်းသပ်တယ်။

In "Rams Head with Hollyhock,"

"Rams Head with Hollyhock" မှာ

she places a weathered skull and a delicate flower

တိုက်စားခံရတဲ့ ဦးခေါင်းခွံတစ်ခုနဲ့ အနုစိတ် ပန်းတစ်ပွင့်ကို

high above the hills below.

အောက်ခြေကတောင်ကုန်းတွေရဲ့ အထက်အမြင့်မှာ ထားပေးတယ်။

This massive skull overshadows the landscape,

ဒီဦးခေါင်းခွံကြီးက ရှုခင်းကို လွှမ်းမိုးနေတယ်။

casting both the skeleton and the mountains in a new, eerie light.

အရိုးစုကိုရော တောင်တွေကိုပါ သစ်လွင် ခြောက်ခြားတဲ့ အလင်းထဲမှာအရိပ်ထိုးနေတယ်။

The public was captivated by her unique perspective and secretive behavior.

လူတွေဟာ သူ့ရဲ့ ထူးခြားတဲ့အမြင်နဲ့ သိုဝှက်တဲ့ အပြုအမူရဲ့ ဖမ်းစားတာခံရတယ်။

She was particularly praised for her massive flower paintings,

အထူးသဖြင့် သူ့ရဲ့ ဧရာမ ပန်း ပန်းချီကားတွေအတွက် ချီးကျူးခံရတာပါ။

ranging from fiery poppies to ghostly calla lillies.

ရဲရဲတောက် ဘိန်းပန်းတွေကနေ တစ္ဆေလိုလို နှင်းပန်းတွေ အထိပါ။

Stieglitz and other critics of the time were infatuated by Freudian psychology,

Stieglitz နဲ့ အချိန်က အခြား ဝေဖန်သူတွေဟာ ဖရွှိုက် စိတ်ပညာကို အရူးအမူးဖြစ်ခဲ့ပြီး

and were quick to link these paintings to female genitalia.

ဒီပန်းချီကားတွေကို အမ အင်္ဂါဇာတ်နဲ ချက်ချင်း ဆက်စပ်လိုက်ကြတယ်။

But O’Keeffe dismissed such interpretations.

ဒါပေမဲ့ O’Keeffe က ဒီလို အနက်ကောက်မှုတွေကိုပယ်ချတယ်။

She resented the male gaze that dominated the art world,

အနုပညာ လောကကို စိုးမိုးထားတဲ့ ပုရိသ အမြင်ကို မကျေမချမ်းဖြစ်ကာ

and demanded her work be respected

သူ့လက်ရာရဲ​့ သဘာဝလောကရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ

for its emotional evocation of the natural world.

လှုံ့ဆော်မှုကို လေးစားကြဖို့ သူ တောင်းဆိုခဲ့တယ်။

Eventually, O’Keeffe settled down in New Mexico,

နောက်ဆုံးတော့ O’Keeffe ဟာ သူအကြိုက်ဆုံး အနုပညာရှင် ခိုလှုံရာ

near one of her favorite artist retreats.

တစ်ခုဖြစ်တဲ့ New Mexico မှာ အခြေချခဲ့တယ်။

In her 70’s, her eyesight began to fail,

အသက် ၇၀ လွန်တွေမှာ အမြင်အာရုံ စတင် ချွတ်ယွင်းခဲ့ပေမဲ့

but she continued to mine the landscape’s mysteries in new, tactile mediums.

ရှုခင်းရဲ့ဆန်းကြယ်မှုတွေကို ဆန်းသစ် တွေ့ထိ နိုင်တဲ့ ကြားခံတွေမှာ ဆက်တူးဖော်တယ်။

O’Keeffe kept creating until her death at 98,

O’Keeffe ဟာ အသက် ၉၈ မှာ သေသည့်တိုင် ဆက်လက် ဖန်တီးနေပြီး

and is remembered as the “Mother of American Modernism.”

သူ့ကို Mother of American Modernism အဖြစ် အမှတ်ရကြတယ်။

Decades on, her work retains its wild energy—

ဆယ်စုနှစ်တွေဆက်ကာ သူ့လက်ရာက ပြင်းထန်တဲ့ စွမ်းအားနဲ့ O’Keeffe ရဲ့

and O’Keeffe her personal mystique.

ကိုယ်ပိုင် ထူးခြားတဲ့ သွင်ပြင်ကို ထိန်းထားတယ်။