The underground cities of the Byzantine Empire - Veronica Kalas

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: Masoud Motamedifar

The breathtaking geological formations of Cappadocia

تشکیل زمین‌شناختی نفس‌گیر کاپادوکیا

present one of the most astonishing landscapes on Earth.

یکی از شگفت‌انگیزترین مناظر کره زمین است.

Also known as fairy chimneys,

این قیف‌های سنگی بزرگ شبیه دودکش‌های افسانه‌ای

these sturdy stone cones were created by massive volcanic eruptions,

بر اثر فوران‌های عظیم آتشفشانی ایجاد شدند،

which poured countless tons of ash across what would eventually become

که گدازه‌های فراوانی را در گستره‌ای پراکند که در نهایت

part of central Türkiye.

بخشی از مرکز ترکیه شد.

Over millions of years,

طی بیش از میلیون‌ها سال

that volcanic fallout hardened into a porous rock known as ignimbrite,

فوران آتشفشانی سرد و به سنگ‌های متخلخل موسوم به ایگنیمبرایت تبدیل شد،

which was sculpted by centuries of wind and rain

که باد و باران طی قرن‌ها

into the colorful spires we see today.

از آنها برج‌های رنگارنگی ساخت که امروز می‌بینیم.

But this impressive terrain hides an equally remarkable feat

ولی این منطقه شگفت‌انگیز شاهکار چشمگیر دیگری

of pre-modern engineering:

از مهندسی پیشامدرن را نیز در دل دارد:

a network of extensive underground cities stretching deep below the surface.

شبکه‌ای از شهرهای پهناور زیرزمینی که در اعماق زمین گسترده‌اند.

Archaeological work on these mysterious ruins only started in the 1960s,

باستان‌شناسی در این ویرانه‌های اسرارآمیز در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد،

so researchers still have many unanswered questions.

بنابراین محققان هنوز پرسش‌های بی‌پاسخ زیادی دارند.

But they have been able to determine some of the basics.

اما توانسته‌اند برخی مسائل بنیادی را حل کنند.

Cappadocia’s underground settlements date back to the Middle Ages

قدمت شهرک‌های زیرزمینی کاپادوکیا به قرون وسطی می‌رسد

when the region was part of the eastern territories of the Byzantine Empire.

این منطقه در آن زمان بخشی از قلمرو شرقی امپراطوری بیزانس بود.

Throughout the 7th and 8th centuries,

در طول قرون هفتم و هشتم،

this border region was frequently under siege from Arab invaders,

مهاجمان عرب بارها به این منطقه مرزی حمله کردند،

which may have led locals to seek refuge underground.

که احتمالا باعث شد مردم محلی به دنبال پناهگاه‌های زیرزمینی بیافتند.

Initially, archaeologists assumed these subterranean cities and sanctuaries

باستان‌شناسان در ابتدا گفتند که شهرها و سرپناه‌های زیرزمینی

were created by Greek-speaking Orthodox Christian monks

را راهبان مسیحی ارتدوکس یونانی زبان ساختند

due to the numerous Byzantine churches and copious religious imagery.

به دلیل کلیساهای متعدد بیزانسی و تصاویر مذهبی فراوان.

But further investigation revealed intricately designed layouts

اما تحقیقات بیشتر از نقشه‌ها و طراحی‌های پیچیده‌

and elements of domestic architecture

و نشانه‌های معماری محلی پرده برداشت

that could only have been produced by master masons.

که فقط می‌توانست ساخته دست استادان بنا باشد.

Typically, these craftsmen would have built such structures

این استادکاران معمولا چنین سازه‌هایی را

with brick and stone,

با آجر و سنگ می‌سازند،

but under the surface they carved their designs directly into the rock.

اما آنان در زیر زمین نقشه خود را مستقیما در در سنگ کندند.

All these complexes were connected by stairs and tunnels

تمامی این مجموعه‌ها از طریق تونل و پلکان به هم متصل شده‌اند

which could be sealed off with large boulders for protection.

و در مواقع خطر می‌شد آنها را با سنگ‌های بزرگ مسدود کرد.

Residents dug deep enough to reach the water table,

آنان آنقدر به عمق رفتند که به سفره‌های آب زیرزمینی رسیدند،

ensuring their access to water during lengthy sieges.

تا در مواقع حملات طولانی به‌ آب دسترسی داشته باشند.

And vertical ventilation shafts connect these cities to the sky,

و این شهرها از طریق هواکش‌های عمودی به آسمان متصل شده‌اند،

circulating cool, fresh air to the residences inside.

که هوای تازه و خنگ را برای ساکنین به چرخش درمی‌آورند.

این سکونت‌گاه‌ها علاوه بر فضای زندگی،

In addition to living spaces,

these dwellings had wine presses, cooking areas, and stables for livestock.

محل شراب‌گیری، آشپزخانه، و اصطبل برای احشام داشتند.

Some chambers even offered old-fashioned lavatories,

برخی اتاق‌ها حتی دستشویی‌های سنتی داشتند،

where waste could be washed into deep pits or covered with lime.

که فضولات به چاله‌های عمیق شسته می‌شد یا روی آن را با آهک می‌پوشاندند.

Normally, this approach would still have left some stench,

این روش در حالت عادی ممکن است موجب بوی تعفن شود،

but the region’s absorbent volcanic rock

اما سنگ‌های آتشفشانی جاذب در منطقه

helped maintain a dry and odor-free environment.

به ایجاد فضای خشک و بدون بو کمک کرد.

The rock’s composition also helped ensure stable temperatures throughout the year,

ترکیب سنگ‌ها همچنین موجب تثبیت دما در تمام طول سال می‌شد،

making these spaces ideal for long-term living and food storage.

و این فضاها را برای زندگی طولانی‌مدت و انبار آذوقه مناسب می‌کرد.

By the 11th century, the Byzantine Empire secured its eastern frontier,

تا قرن ۱۱ امپراطوری بیزانس امنیت را در مرز شرقی خود تثبیت کرد

bringing peace and stability back to the region.

و صلح و ثبات را به منطقه آورد.

But rather than abandoning their underground settlements,

اما محلی‌ها به جای ترک شهرک‌های زیرزمینی‌

locals expanded them into the landscapes above.

آنها را به فضای روی زمین گسترش دادند.

Building directly into the region’s rocky cliffsides,

با ساخت مستقیم در میان صخره‌های سنگی منطقه

stoneworkers skillfully carved dwellings with open courtyards

سنگ‌تراشان ماهر خانه‌هایی را با حیاط‌های باز تراشیدند

and adorned their entrances with elegant facades.

و آنها را با ورودی‌های زیبا تزیین کردند.

Numerous churches were also carved from the rock,

چندین کلیسا نیز در دل سنگ‌ها کنده شد،

all designed in the standard architectural styles of the Byzantine Empire

که همگی با استاندارد سبک معماری امپراطوری بیزانس

during the 9th to the 11th centuries.

در قرن نهم تا یازدهم میلادی تزیین شدند.

This included simple structures with altars and apses

این هم شامل سازه‌های ساده‌ با محراب و قربانگاه

as well as intricate designs featuring columns and domes.

و هم طراحی‌های پیچیده با ستون‌ها و گنبدها بود.

And on the inside, many showcased vibrant wall paintings

و بسیاری از آنها در داخل دارای نقاشی‌های دیواری چشمگیرند

depicting detailed Christian iconography.

که نمایشی است از نشانه‌شناسی پرجزئیات مسیحی.

These paintings are still visible today,

این نقاشی‌ها هنوز هم قابل مشاهده‌اند،

making Cappadocia one of the most significant repositories of Byzantine art

و کاپادوکیا را به یکی از مهم‌ترین مخازن هنر بیزانس

in the world.

در جهان تبدیل کرده‌اند.

But while these paintings and stony structures endured,

اما در حالی که این نقاشی‌ها و سازه‌های سنگی باقی ماندند،

their inhabitants were forced to move on.

ساکنانشان مجبور به ترک شدند.

It’s believed that the Byzantines started vacating the region

اعتقاد بر این است که بیزانسی‌ها شروع به تخلیه منطقه کردند

when the Seljuk and Ottoman Turks took hold of it in the late 11th century.

وقتی که سلجوقیان و ترک‌های عثمانی در اواخر قرن ۱۱ بر آن مسلط شدند.

Over the following centuries,

در قرن‌های بعدی

local farmers and villagers used these spaces for storage and squatting,

کشاورزان محلی و روستاییان از این فضاها برای انبار و سکونت استفاده کردند،

and there's evidence of some inhabitants as recent as the early 20th century.

و شواهدی مبنی بر سکونت افراد در اوایل قرن ۲۰ نیز موجود است.

However, in the past few decades,

با این حال در دهه‌های اخیر

these cities have been recognized as international heritage sites

این شهرها به عنوان میراث بین‌المللی شناخته شده‌اند

requiring care and preservation.

که آنها را مستلزم مراقبت و حفاظت می‌کند.

This designation has earned them government protection

این شناسایی باعث حفاظت دولتی شده

and attracted both curious researchers and tourists

و نظر پژوهشگران و گردشگران را جلب کرده است

eager to explore their labyrinthine passageways.

که مشتاق کشف معابر تودرتوی آنها هستند.

Derinkuyu, which stretches up to 85 meters below the ground,

درینکویو، واقع در عمق ۸۵ متری زمین،

and Kaymakli are the two best known and most visited.

و کایماکلی، دو تا از شناخته‌شده‌ترین و پربازدیدترین‌ها به شمار می‌روند.

But Göreme, Ihlara, and many other valleys

اما در گورمه، ایهلارا، و دره‌های بسیار دیگر

are where you can see the finest preserved churches,

می‌توانید حفاظت‌شده‌ترین کلیساها را ببینید

all with spectacular Byzantine architecture and wall paintings.

که همگی معماری باشکوه بیزانس و نقاشی‌های دیواری دارند.

And as researchers continue to excavate these sites,

و محققان با ادامه حفاری در این اماکن،

they'll undoubtedly uncover even more secrets from this buried history.

بدون شک اسرار بیشتری از این تاریخ مدفون را کشف خواهند کرد.