How Curiosity got us to Mars - Bobak Ferdowsi

چگونه کاوشگرِ «کنجکاوی» ما را به مریخ رساند؟ - بابک فردوسی

Transcriber: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Farokh Shahabi Nezhad Reviewer: Shahram Eatezadi

About 100 days ago,

حدود صد روز پیش،

ما یک ماشین دوهزار کیلویی را

we landed a two-ton SUV on the surface of another planet,

روی سطح یک سیاره دیگر فرود آوردیم،

on the surface of Mars.

روی سطح مریخ.

This is one of the first pictures we took there with our rover,

این یکی از اولین تصاویری است که ما در آنجا توسط مریخ نورد خودمان گرفتیم

looking out at Mount Sharp.

به سوی Mount Sharp نگاه می کند

I kind of cry a little bit,

برای من، طوری که می خواهم کمی گریه کنم

choke up, when I see this picture.

وقتی به این تصویر نگاه می کنم

Why Mars and why do we look at these other planets?

چرا مریخ و چرا ما به این سیارات سرک می کشیم؟

Part of it is to understand our own planet --

بخشی از آن برای این است که سیاره خود را بهتر بشناسیم،

مفهوم این برای ما چیست؟

what's the context for us?

ما روی این سیاره شگفت انگیز زندگی می کنیم،

We live on this amazing planet, but Mars is a lot like Earth.

ولی مریخ بسیار همانند زمین است

در اندازه شباهت دارند.

It's similar in size.

During the daytime, it can get up to 70 degrees Fahrenheit.

در طول روز،

دما حداکثر تا ۲۱ درجه سانتی‌گراد بالا می رود

So, it's so like Earth, but at the same time,

پس، خیلی شبیه به سیاره‌ی زمین است، ولی با اینحال،

می دانید٬ زمینی بی ثمر است،

this is a barren landscape.

You don't see any trees, you don't see any cactuses growing,

درختی نمی بینید،

کاکتوسی را نمی بینید که سبز شده باشد،

یا چیزی همانند اینها.

anything like that.

خب امروز می خواهم

Today I'm going to tell you about how we got from Earth to Mars

که چطور از زمین به مریخ رسیدیم

and why it's so cool.

و چرا این اینقدر جالب است

So one of the things we start with is a blank sheet of paper.

خب یکی از چیزهایی که با آن شروع می کنیم

یک تکه کاغذ سفید است.

ما از ماموریت های پیشین در سال ۲۰۰۴ می دانیم که

We knew from the previous missions in 2004, Spirit and Opportunity,

با یک جراتی،

در گذشته در مریخ آب وجود داشته است،

there was water on Mars in the past.

ولی می دانید قدم بعدی چیست؟

But what's the next step?

We're looking for an even more fundamental level of,

ما دنبال یک سطح بنیادی‌تری می گردیم

what does it take to have life survive?

که چیزی الزامی است برای اینکه بتوانیم توان زندگی داشته باشیم؟

و برای اینکه

And so, to have that kind of knowledge and understanding,

این نوع از دانش و علم را در اختیار داشته باشیم.

we have to carry a mass amount of instruments.

ما مجبور به حمل ابزارهایی سنگین وزن هستیم.

ما باید آزمایشگاه های خاصی را حمل و جا به جا کنیم

We have to carry the kind of labs

that people have whole rooms devoted to on Earth

که در روی زمین اتاق ها برای آنها در نظر گرفته می شد

و آن را در ماشین کوچکی جای دهیم.

inside of, essentially, a small car.

And we shrunk it all down

کاری که کردیم این بود که حجم و وزن همه چیز را کم کردیم

to something that weighs about as much as I do,

به قدری که در آخر تقریبا به اندازه خود من وزن داشت،

و بعد آن را درون مریخ نورد قرار دادیم

and then put it inside of this rover that weighs as much as your car does.

که به اندازه ماشین شما وزن دارد.

و آن مریخ نورد هم اکنون بر روی سطح مریخ قرار دارد،

And that rover is now on the surface of Mars,

but it's so heavy,

ولی بسیار سنگین است.

and so it kind of takes a special challenge for us

و این خود مساله خاصی را برای ما پدید می آورد

to make it all work and come together.

تا همه اینها باهم و کنار هم کار کنند.

So we look at our tool of, what do we have to land stuff on Mars?

پس به ابزار خود نگاه کردیم،

که ببینیم چه چیزهایی را مجبوریم روی سطح مریخ فرود آوریم؟

یکی از گزینه ها، کیسه های هوا بود.

And one of the options is airbags.

We've done it before.

که قبلا هم به کار برده بودیم.

Airbags are pretty cool, they bounce around a lot.

کیسه های هوا بسیار جالب هستند،

بالا و پایین می پرند!

You could never put a human inside of an airbag,

شما نمی توانید یک انسان را درون یک کیسه هوا قرار دهید

چرا که حتما له خواهند شد.

because they would get squashed.

But the problem with airbags is, the airbags you see here,

ولی مشکل کیسه های هوا این است که

کیسه های هوایی که می بینید،

which landed the smaller rover -- it's like 400 pounds, the entire rover --

که مریخ نورد کوچکتر را فرود آوردند،

که خود مریخ نورد 400 پوند (کمتر از 200 کیلو) وزن داشت،

were about the size of this room.

به اندازه کل این اتاق بودند.

So you can imagine the size of airbags it would take

پس تصور کنید اندازه کیسه های هوایی که

برای فرود آوردن یک مریخ نورد دو هزار کیلویی لازم است.

to land a two-ton rover on Mars.

And they'd have to be made out of materials

برای این کار باید آنها از

موادی ساخته شوند که امروز وجود خارجی ندارند،

that don't even exist today,

پس باید یک جور مواد خاصی باشد

so it'd be some kind of exotic material that we'd have to develop

که ما ساخته باشیم که شاید کار کند شاید هم نکند.

and it may or may not work.

So, what about rockets?

موشک ها چه؟

You know, you see all the rocket ships landing in old movies,

ما این شکلی آنها را دوست داریم،

فرود آمدن و نشستن موشک ها و سفینه ها

که در فیلم ها و غیره می بینید.

all rockets on the bottom -- it's a cool idea.

تمام موشک ها در پایین،

که ایده جالبی است.

It works when they're pretty light still,

و وقتی که آنها هنوز بسیار سبک باشند کار می کند

ولی مشکل اینجاست که

but the problem is, these rockets have to be pretty strong

این موشک ها باید بسیار قدرتمند باشند

تا بتوانند به خوبی روی مریخ فرود آیند.

to actually softly land you on Mars.

و وقتی که بسیار قدرتمند باشند،

And so they would be so powerful they could dig holes into the ground

حفره هایی در سطح مریخ ایجاد می کنند

and then you would just end up inside of a hole

و داخل آنها باز می ایستند

and not be able to drive out of it.

و قادر به خارج شدن از آنها نمی باشند.

So, not the best design.

پس این بهترین طراحی و گزینه نیست.

But what if I could take the rockets and move them up?

ولی اگر بتوانیم موشک ها راه به سمت های بالاتری بیاوریم چه؟

و این راهی که ما به آن رسیدیم.

And that's what we came up with.

It's a rocket-powered jet pack; we call it the Sky Crane.

این در واقع یک کوله پشتی با موتور موشکی است.

ما به آن می گوییم: جرثقیل هوایی

Basically, this big rocket sits on top of our rover

و در واقع کاری که می کند

این است که بر روی مریخ نورد ما می نشیند،

and when we're ready to land, the rocket hovers in place

و وقتی آماده فرود آمدن شدیم،

موشک در جای خود شناور می شود

و ما به آرامی مریخ نورد را به سطح نزدیک می کنیم.

and we slowly lower the rover to the ground.

And then we touch down, we're actually on the wheels,

و وقتی که با سطح برخورد کنیم،

چرخ ها آماده به کار هستند،

و ما آماده ایم که از همان روز اول شروع به مریخ نوردی کنیم.

we're ready to drive, day one.

But in addition to that, the scientists were like,

علاوه بر این،

دانشمندان در این فکر بودند که،

"We actually want to go somewhere interesting."

خب می خواهیم به یک جای شگفت انگیزی برویم.

The last two missions were cool,

دو ماموریت آخر، خیلی جالب بودند،

ولی آنها در واقع در جایی فرود آمدند که

but they basically landed in what was like landing in the plains or desert.

مثل صحرا و بیابان بود

Not very exciting.

خیلی هیجان انگیز نبود.

We all know from the exciting places on Earth like the Grand Canyon,

همه ما جاهای جالب روی زمین را بلدیم،

جاهایی مثل Grand Canyon و امثال آن

که اینها، برای دانشمندان هیجان انگیز ترین مناظر هستند

those are, for the scientists, the most interesting,

چرا که همه لایه ها را در آنها می بینید

because you see that whole layer,

سالیان دراز تاریخ در آنها و در یک مکان هویدا هستند.

you see years and years of history all in one place.

The same thing is true for where we landed.

همین موضوع برای جایی که ما فرود آمدیم برقرار است.

We wanted to land somewhere that was unique,

می خواستیم جایی فرود بیاییم که خاص باشد.

that had this crater wall where things had been dug up for us,

که دیواره آتش فشانی این چنینی داشته باشد.

جایی که چیزها به برای ما به سطح آمده باشند،

جایی که کوه ها همه چیز را به بالا می فرستادند.

where mountains were pushing things up.

ولی مشکل این بود که، اگر با سیستم های قدیمی فرود می آمدیم،

But the problem is, if you landed with the older systems,

you could've landed on the side of that mountain and just tumbled off,

امکان داشت

روی آن روی کوهی فرود آییم و به پایین سرازیر شویم،

امکان داشت سمت پرتگاهی فرود آییم،

could've been the side of a cliff, the crater wall or a large boulder.

امکان داشت روی یک دیواره آتش فشانی فرود آییم،

یا روی یک تخته سنگ بزرگ.

So we needed a kind of technology

پس ما به نوعی تکنولوژی نیاز داشتیم

که به ما کمک کند در جایی بسیار مشخص و کوچک فرود بیاییم.

to help us land in a very small area,

and that was this little guided entry from Apollo.

و یک داده راهنما از آپولو وجود داشت

We took it from the 1960s.

که در دهه ۱۹۶۰ به دست آورده بودیم.

We flew over like the manned vehicle, because they have to pick up men,

ما مثل ماشین های سرنشین دار به آنجا رفتیم

چرا که آنها در واقع برای سوار کردن فضانوردان بودند.

نمی شود همینجوری در آنجا فرود آمد،

you can't just land all over the place.

بعد وقتی فرود آمدیم، دقیق دقیق در وسط

And then we landed, like, spot-on in the middle.

And in fact, it was so spot-on that when we did it,

و این به قدری دقیق بود

که وقتی این کار را کردیم

it was basically like a quarterback launching towards Mars --

می توانستیم در واقع مثل یک بازیکن خط حمله،

در پرتاب به سوی مریخ

مثل یک بازیکن خط حمله

like a quarterback, though, that was in Seattle,

بازیکن ما در سیاتل بود

throwing at a receiver that was moving here in Giants Stadium.

که به سمت یک گیرنده

که در اینجا در استادیوم های بزرگ پرتاب می کرد.

That's how accurate we were. Kind of awesome.

چنین دقتی ما داشتیم.

یه جورایی فوق العاده بود.

ولی، ما فقط یک فرصت داشتیم.

But you only get one shot,

و باید سیستمی طراحی می کردیم

and so we actually have to design a system

that we can build and test and operate,

که بتوانییم در آن هم بسازیم

و تست کنیم

و عملیات انجام دهیم.

and so it's not just about can we get it to Mars,

پس فقط درباره این نبود که بتوانیم به مریخ برسیم.

but, if it's only one chance,

باید به بعد از آن، وقتی تنها یک فرصت وشانس داریم،

how do you make sure that one chance goes well?

چگونه مطمئن شویم که از این تنها فرصت ما به خوبی بهره برداری می شود؟

So there's all these processes to make sure things are built properly.

و این ها مراحلی بود که ما داشتیم

تا مطمئن شویم که همه چیز را به خوبی و طبق برنامه ساخته ایم.

Then we go out to the desert and drive around and test it.

و بعد به صحرا می رفتیم

و یک دوری با آن می زدیم وتست می کردیم

We fly things in F-18s to make sure the radar systems work in high speeds.

ما با هواپیماهای F-18 وسایل را به پرواز در می آوردیم

تا مطمئن شویم که سیستم های راداری در سرعت های بالا نیز کار می کنند.

و مهم تر ازهمه، در واقع ما کل تیم را تست می کردیم

Then, most importantly, we test the team to make sure they know how to operate it.

تا مطمئن شویم آنها از عهده این عملیات بر می آیند.

ما نمی خواستیم که تصادفا آن را از دست دهیم

We don't want to miss it because we sent the wrong command

مثلا با فرستاده فرمان اشتباهی،

and now it's going to be rebooting forever.

و حالا آن برای همیشه در حال راه اندازی می شود.

So, that guy Fred there, he did a lot of that.

پس این جناب، Fred، او بسیاری از این کارها را کرد

And then we launched it on this rocket to Mars.

و در آخر ما آن را با این موشک به سمت مریخ فرستادیم

و خودتان دیگر قضیه را می دانید.

We landed 2,000 pounds on Mars,

ما حدود ۲۰۰۰ پوند (حدود یک تن) را روی مریخ فرود آوردیم

but the entire thing was about 10,000 pounds

ولی وزن کلیه تجهیزات وقتی از زمین بلند می شد

when we lifted off from Earth,

حدود ۱۰ هزار پوند (کمتر از ۵ تُن) بود

تمام سوخت و اشعه های خورشیدی،

all the fuel and the solar arrays and everything else that we needed.

و هر چیز دیگری که نیاز داشتیم.

و بازهم، ما به قدری دقیق بودیم

And, again, we were so accurate

that we landed in this, like, little pin-point on Mars.

که روی یک نقطه بسیار بسیار خاص روی مریخ فرود آمدیم.

In the meantime, though, we had to design a landing system that worked.

در همین بین، ما باید

یک سیستمی برای فرود آمدن طراحی می کردیم که کار کند.

And I told you about the actual physics of it, but here's the catch:

و من به شما در مورد فیزیک آن گفتم

ولی این نکته جالبی است:

Mars is about 14 minutes away from Earth in light speed,

مریخ حدود ۱۴ دقیقه با زمین با سرعت نور فاصله دارد.

which means if I try to control it with a joystick,

و این به این معناست که اگر بخواهیم آن را با یک دسته کنترل کنیم،

I would be always controlling to 14 minutes in advance,

چهارده دقیقه جلوتر را کنترل می کنیم

که این عملی نیست.

so it wouldn't work.

پس ما باید در آن تمام هوش

So we had to give it all the smarts and knowledge it needed to make it happen.

و علمی که نیاز داشت را به کار می بردیم

تا این کار راعملی کنیم

پس کاری که کردیم این بود که

So we built in all these smarts and algorithms

ما تمام این علوم و هوش و الگوریتم و غیره را درونش پیاده سازی کردیم.

and told it here's what you're going to have to do,

و بهش گفتیم این کاری است که قرار است انجام دهی،

and it goes from basically five times the speed of a speeding bullet

و این از لحاظ سرعت،

از پنج برابر سرعت یک گلوله

to about a baby's crawl,

به سرعت راه رفتن یک نوزاد برسانیم

all within about seven minutes,

تنها در هفت دقیقه،

which are called the seven minutes of terror,

که به ان هفت دقیقه وحشت می گویند.

چرا که من داشتم بالا می آوردم.

because I was about to throw up.

(Laughter)

But today we're on the surface of Mars, and this was one of the panoramas we took

ولی امروز ما بر روی سطح مریخ هستیم،

و این یکی از پانوراماهایی بود که

ما چند روز پس از فرود به آن نگاه می کردیم

a couple days after we landed,

and it's amazing to me, because you look at this,

و من فکر می کنم این برای من فوق العاده است.

چرا که با نگاه کردن به این Grand Canyon را می بینید

and can see the Grand Canyon,

you can see your own planet, you can imagine walking on the surface.

می توانید سیاره خود را ببینید.

می توانید راه رفتن روی سطح مریخ را تصور کنید

And so what we're going to do and continue to do

و کاری که ما می کنیم

و به آن ادامه خواهیم داد

این است که که چه و چرا مریخ اینقدر استثنایی است

is to understand what makes Mars so special

and what makes Earth even more special

و چه چیزی زمین را از این هم استثنایی تر می کند

that we're all here together today.

که ما همه امروز در کنار هم هستیم

So we'll see where Curiosity takes us --

و خواهیم دید که کاوشگر کنجکاوی ما را به کجا خواهد برد

نه فقط مریخ نورد ما،

not just our rover,

but our sense of exploration.

بلکه قوه کشف ما

از شما متشکرم.

Thank you.

(Applause)