The rights you might not realize you have - Shannon Odell

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: shirin etebar

Since 2015, an unprecedented movement has been sweeping courts around the world.

از سال ۲۰۱۵، یک جنبش بی‌سابقه در دادگاه‌های جهان راه یافته است.

Groups of young plaintiffs, some as young as 7,

گروه‌هایی از شاکیان جوان، حتی در سنین ۷ ساله،

are suing their governments for their inaction on tackling climate change.

از دولت‌های‌شان برای انفعال در برابر تغییرات آب و هوایی شکایت دارند.

For example, in the winter of 2018,

برای مثال در زمستان ۲۰۱۸،

25 young Colombians, including Indigenous youths,

۲۵ جوان کلمبیایی، شامل جوانان بومی،

sued their government for failing to reduce deforestation in the Amazon

از دولت خود برای عدم موفقیت در کاهش جنگل‌زدایی در آمازون

and falling short on climate promises.

و کوتاهی در پیمان‌های آب و هوایی شکایت کردند.

This suit, as well as others,

این شکایت مثل دیگر شکایات،

argued that destructive environmental policies

تصریح می‌کردند که سیاست‌های مخرب محیط زیست

put the plaintiffs’ current and future lives at risk.

حال و آینده شاکیان را با خطر مواجه ساخته است.

Climate inaction violates their basic human rights—

انفعال در برابر آب و هوا حقوق اولیه انسانی آن‌ها را نقض می‌کند -

specifically the right to a healthy environment, health, food, and water.

خصوصاً حق محیط زیست سالم، سلامت، غذا و آب.

But what do human rights have to do with the environment?

اما حقوق بشر چه ارتباطی به محیط زیست دارد؟

Do you have the right to breathe clean air?

آیا حق تنفس هوای سالم را دارید؟

To live in a world with white rhinos, polar bears, and lemur leaf frogs?

حق زندگی در جهانی دارای کرگدن‌های سفید، خرس‌های قطبی و وزغ‌های برگی لمور؟

What about the right to mangroves and coral reefs?

حق برخورداری از درختان حرا و صخره‌های مرجانی چطور؟

The first international document to outline human rights

اولین سند بین‌المللی برای حقوق بشر

was adopted by the newly-formed United Nations in 1948,

توسط سازمان ملل تازه تشکیل شده در سال ۱۹۴۸ پذیرفته شد،

against the backdrop of two world wars marked by countless atrocities

علیه سایه دو جنگ جهانی که مشخصه آن خونریزی بیشمار

and barbaric acts.

و اعمال وحشیانه بود.

This document, known as the Universal Declaration of Human Rights,

این سند که به نام اعلامیه جهانی حقوق بشر

or UDHR,

یا یودی‌اچ‌آر شناخته می‌شود،

describes the inherent freedoms that belong to all people,

آزادی‌های ذاتی که به همه افراد تعلق دارد را توصیف می‌کند،

no matter who they are or where they live, and which can't be granted or revoked.

فارغ از اینکه چه کسی هستند و کجا زندگی می‌کنند و قابل انتقال یا الغا نمی‌باشد.

It establishes rights like freedom of thought,

حقوقی را نهادینه می‌کند از قبیل آزادی تفکر،

political liberties like the right to a fair trial,

آزادی‌های سیاسی مثل حق محاکمه عادلانه،

and socioeconomic and cultural rights,

و حقوق اجتماعی سیاسی و فرهنگی،

like the right to adequate housing and healthcare.

مثل حق مسکن مناسب و مراقبت‌های درمانی.

While the UDHR itself is non-binding,

با اینکه خود این اعلامیه الزام‌آور نیست،

its formation gave people an internationally recognized set

شاکله آن به افراد یک هویت بین‌المللی از اخلاقیات

of ethics and standards,

و استانداردها را می‌بخشد،

and laid the foundation for human rights law.

و قانون حقوق بشر را پایه‌ریزی می‌کند.

And since 1948, these liberties have been woven into international treaties,

و از سال ۱۹۴۸، این آزادی‌ها به معاهدات بین‌المللی ضمیمه شده است،

constitutions, and laws,

قانون‌های اساسی، حقوق،

meaning that countries have opted to uphold and protect them.

یعنی کشورها حفظ و نگهداری این قوانین را پذیرفته‌اند.

As a result, countless individual human rights struggles and movements

در نتیجه، تلاش‌ها و جنبش‌های حقوق بشری انفرادی بیشمار

have been granted legitimacy and a legal basis for pursuing justice.

مشروعیت و مبنای قانونی لازم برای دنبال کردن عدالت را به دست آورده‌اند.

The UDHR makes no mention of nature, biodiversity, or climate.

این اعلامیه هیچ ذکری از طبیعت، تنوع زیستی یا آب و هوا نکرده است.

These rights, instead, first took hold at the national level.

در عوض به جای آن، این حقوق در سطح ملی وجود دارند.

Many countries within the Global South,

بسیاری از کشورها در نیم‌کره جنوبی،

often influenced by Indigenous laws and worldviews,

اغلب تحت تأثیرقوانین بومی و جهانی هستند،

incorporated the right to a healthy environment into their constitutions

حق محیط زیست سالم را در قانون اساسی

and regional treaties.

و معاهدات منطقه‌ای گنجانده‌اند.

Soon, human rights advocates were calling on the rest of the world

اخیراً، حامیان حقوق بشر از مابقی جهان

and the United Nations to recognize this right as well.

و سازمان ملل درخواست کردند که این حقوق را نیز به رسمیت بشناسند.

Many argued that the very principles of the UDHR

بسیاری تصریح کردند که همین اصول اعلامیه حقوق بشر

depend on access to healthy ecosystems.

به دسترسی به اکوسیستم‌های سالم وابسته است.

Each year, millions of people die from air and water pollution.

سالانه میلیون‌ها نفر به خاطر آلودگی هوا و آلودگی آب می‌میرند.

Declining pollinator populations threaten basic food security.

کاهش جمعیت گردافشان‌ها امنیت غذایی اساسی را تهدید می‌کند.

And the loss of coastal habitats has left millions exposed to greater risks

و کاهش زیست‌بوم‌های ساحلی میلیون‌ها نفر را در معرض خطرات بزرگتر

from destructive floods and hurricanes.

سیل‌ها و طوفان‌های مخرب قرار داده است.

Protecting this right is more urgent now than ever before.

حفظ این حقوق از هر زمانی در گذشته ضروری‌تر است.

Climate change is causing more frequent heatwaves, longer droughts,

تغییرات آب و هوایی موجب موج‌های مکرر گرما، خشک‌سالی‌های طولانی‌تر

and more destructive wildfires.

و آتش‌سوزی‌های مخرب‌تر شده است.

Without rapid and significant change, the planet is at risk of mass extinction,

بدون تغییر سریع و چشمگیر، سیاره ما در معرض خطر انقراض دسته‌جمعی است،

which could wipe out a quarter of the world’s biodiversity by 2100.

که می‌تواند یک چهارم از تنوع زیستی جهان را تا سال ۲۱۰۰ از بین ببرد.

Such losses to natural ecosystems would likely have disastrous knockoff effects,

چنین زیانی به اکوسیستم طبیعی اثرات فاجعه‌بار و گرانی به بار خواهد آورد،

further threatening food supplies, destroying livelihoods,

مثل تهدید بیشتر منابع غذایی، تخریب ملزومات ضروری معیشت،

and leaving humanity more vulnerable to disease.

و آسیب‌پذیری بیشتر بشر در برابر بیماری.

Thankfully, momentum is building.

خوشبختانه، حرکت آغاز شده است.

Today, over 150 countries and jurisdictions

امروزه، بیش از ۱۵۰ کشور و دادگاه

have enshrined the right to a healthy environment into national legislation.

حق سلامت محیط زیست را درون قانونگذاری ملی گنجانده‌اند و آن را محترم شمرده‌اند.

On April 5th, 2018,

در پنجم آپریل ۲۰۱۸،

the Colombian Supreme Court ruled in favor of the young plaintiffs,

دیوان عالی کلمبیا به نفع شاکیان جوان حکم داد،

finding that the government was legally obliged to reduce deforestation

دولت را قانوناً به کاهش جنگل‌زدایی و انتشارات گازهای گلخانه‌ای

and greenhouse gas emissions

متعهد کرد

in order to protect the rights of present and future generations.

تا حق نسل‌های حال و آینده حفظ شود.

This case and similar historic wins by young people

این مورد و پیروزی‌های مشابه دیگر توسط جوانان

in the courts of the Netherlands, Germany, and the US

در دادگاه‌های هلند، آلمان و آمریکا

has inspired others to take up the cause.

دیگران را برای پیوستن به این نهضت تشویق کرده است.

As of the summer of 2023,

مثلاً در تابستان ۲۰۲۳،

a wave of more than 2,000 human rights-based environmental cases

موجی از بیش از ۲۰۰۰ موارد قضایی زیست‌محیطی بر پایه حقوق بشر

have been filed across the globe.

سراسر جهان را در بر گرفت.

And this number is likely to grow.

و این عدد احتمالاً افزایش می‌یابد.

In 2022, an overwhelming majority of UN General Assembly states came together

در ۲۰۲۲، اکثریت قاطع مجمع عمومی سازمان ملل متحد گرد هم جمع شدند

to keep human rights aligned to a changing world

تا حقوق بشر را با تغییرات جهان همساز کنند

by recognizing the right to a clean, healthy, and sustainable environment.

با به رسمیت شناختن حق محیط زیست پاک، سالم و پایدار.

It will take unprecedented global cooperation

همکاری جهانی بی‌سابقه‌ای به همراه خواهد داشت

to reduce greenhouse gas emissions, stop deforestation,

برای کاهش انتشارات گازهای گلخانه‌ای، توقف جنگل‌زدایی،

and keep our waterways clean.

و تمیز نگه داشتن مسیرهای آبی.

These court cases are a powerful first step to hold governments accountable

این موارد قضایی اولین گام قدرتمندی هستند تا دولت‌ها را پاسخگو نماید

and to give future generations a better chance to breathe clean air,

و به نسل‌های آینده شانس بهتری برای تنفس هوای پاک را بدهد،

and live in a world with white rhinos, polar bears, and coral reefs

و فرصت زندگی در جهانی دارای کرگدن‌های سفید، خرس‌های قطبی و صخره‌های مرجانی

for years to come.

در سال‌های پیش رو را فراهم گرداند.