Why are there so many types of apples? - Theresa Doud

چرا گونه های سیب اینقدر متنوع هستند؟ - ترزا دود

Translator: Ali Haghani Reviewer: Farnaz Saghafi

Have you ever walked into a grocery store

تا حالا شده برین تو یه خوار و بار فروشی

and wondered where all those variety of apples came from?

و با خودتون بگید این همه سیب های مختلف از کجا اومدن؟

You might find SnapDragon,

سیب گل میمونی داریم،

Pixie Crunch,

پیکسی کرانچ داریم،

Cosmic Crisp,

کازمیک کریپس داریم،

Jazz,

جاز

or Ambrosia

یا آمبروجیا،

next to the more familiar Red Delicious and Granny Smith.

به علاوه ی سیب قرمزهای خوشمزه و سیب ترش.

These delightfully descriptive names

این اسمهای زیبا

belong to just a handful of the over 7,500 apple varieties in the world.

فقط چندتا از بیش از ۷۵۰۰ گونه سیب موجود در دنیا هستن.

This huge diversity exists largely because of humanity's efforts to bear new fruit.

این تنوع عظیم بیشتر به خاطر تلاش انسان برای تهیه ی میوه های جدید بوجود اومده.

Fruit breeding is a way to fulfill the expectations of farmers and consumers

اصطلاح نژاد میوه ها راهی برای برآورده سازی انتظارات کشاورزها و مصرف کننده هاست

who seek specific qualities in an apple.

که دنبال ویژگی های خاصی توی سیب ها هستن.

On the one hand, farmers may want them to be disease-resistant and to store well.

از یه طرف، کشاورزها می خوان اونا نسبت به بیماری مقاوم و ماندگار باشن.

On the other, consumers are swayed by appearance, taste, and novelty.

از طرف دیگه، مصرف کننده ها ظاهر، مزه و تازگی می خوان.

So, breeders have to consider everything

پس، تولید کننده ها باید همه چی رو در نظر بگیرن

from how well apples grow in certain climates

از رشد سیب ها توی اقلیم های مختلف گرفته

to their color, taste, and size.

تا رنگ، مزه و اندازه شون.

And sometimes finding the perfect fit means breeding something new.

بعضی وقتا پیدا کردن بهترین ویژگی ها به معنای یه چیز جدیده.

To create apples with desirable characteristics,

برای تولید سیب هایی با ویژگی های مطلوب،

breeders first need to find parent apples that carry those characteristics.

تولید کننده ها اول باید سیب های مادری که اون ویژگی ها رو دارن پیدا کنند.

Once the parents have been selected,

وقتی والدین انتخاب شدن.

they have to wait until the trees bloom in the spring.

باید صبر کنن تا درخت ها توی بهار شکوفه بدن.

The breeder takes the pollen from one bloom, called the father,

تولید کننده گرده رو از یه شکوفه میگیره، که بهش می گن پدر،

and transfers it by hand to the other parent bloom, called the mother,

و اونو به یه شکوفه ی دیگه منتقل می کنه، که بهش می گن مادر،

through a process called cross-pollination.

و این از طریق فرآیندی به اسم گرده افشانی غیرمستقیم انجام میشه.

Once the mother bloom turns into an apple,

وقتی شکوفه ی مادر به سیب تبدیل بشه،

the seeds are collected and then planted.

دونه های اون جمع آوری و کاشته میشه.

It takes about five years for these seeds to grow into trees that produce apples,

حدودا پنج سال طول میکشه تا این دونه ها به درختهایی تبدیل شن که میوه می دن.

but because of the way traits are inherited,

اما به خاطر روش به ارث بردن ویژگی هاشون،

all of the seedlings produced will have different sets of genes

همه ی نهال های تولید شده مجموعه ژن های متفاوت

and characteristics.

و ویژگی های متفاوتی خواهند داشت.

This means that to achieve a desired quality,

این یعنی رسیدن به یه کیفیت مطلوب،

it takes a lot of offspring,

نسل زیادی طول می کشه،

not to mention patience on the breeder's part.

به علاوه ی صبر زیاد از طرف تولید کننده.

When a seedling does bear fruit with the desired qualities,

وقتی یه نهال میوه ای با ویژگی های مطلوب تولید کنه،

it's selected for further evaluation.

برای ارزیابی بیشتر انتخاب میشه.

Of the original crossed seedlings,

از نهال های گرده افشانی شده ی اصلی،

about one in every 5,000 makes it to this prestigious stage.

حدودا یکی از هر ۵۰۰۰ تا می تونن به این مرحله برسن.

They're then sent to new farms

بعدا اونا به مزارع جدید فرستاده میشن

where breeders can assess how various climates and soil types

تا تولید کننده ها بتونن تاثیر اقلیم ها و خاک های مختلف

affect the plant's growth.

بر روی رشد گیاه رو بسنجن.

The fruit of the seedling and its many clones

میوه ی نهال و کلون هاش

must then be collected and sampled to ensure consistency.

باید جمع آوری و نمونه گیری بشن تا سازگاریشون تایید بشه.

Breeders study about 45 traits in an apple,

تولید کننده ها حدود ۴۵ ویژگی رو در یک سیب بررسی می کنن،

like the texture and firmness of the flesh,

مثلا بافت و استحکام گوشت،

when it ripens,

زمان رسیدنش،

how sugary its juice is,

میزان قند موجود در آبش،

and how long it stays fresh.

و ماندگاری تازۀ آن.

Over several years, they weed out all the bad apples,

در طول چندین سال، اونا همه ی سیب های بد رو حذف می کنن،

selecting only those whose fruits are the best.

و فقط اونایی رو انتخاب می کنن که میوه هاشون بهترینه.

These exclusive plants officially form the cultivar,

این گیاهانِ انحصاری، به صورت رسمی رقم مورد نظر رو شکل می دن،

or new apple variety.

یعنی همون گونه ی جدید سیب.

To ensure an exact copy of this cultivar,

برای اینکه حتما یه کپی دقیق از این رقم داشته باشیم،

all apple trees must be grafted from the original seedling.

همه ی درختهای سیب باید از نهال اصلی پیوند بخورن.

Branches, called scion wood,

شاخه ها، که بهشون قلمه می گن،

are cut from the original tree and grown to generate more scion wood.

از درخت اصلی بریده میشن، و پرورش داده میشن تا قلمه های بیشتری به دست بیاد.

Segments of these trees are then grafted onto root stalk -

بعدا بخش هایی از این درختها با ساقه-ریشه ی درخت دیگه پیوند می خورن

that's the lower section of another tree

یعنی بخش پایینی یه درخت دیگه

that's been chosen from a different cultivar

که از یه رقم دیگه

for its superior roots and growing ability.

به خاطر ریشه های قویتر و توانایی رشدش انتخاب شده.

Finally, this fusion creates a new apple tree

در نهایت، این ادغام یه درخت سیب جدید تولید می کنه

with the desired qualities.

که ویژگی های مطلوب رو داره.

Each new plant takes up to four years

چهار سال برای هر گیاه جدیدی طول میکشه

before it starts producing the fruit we eat.

تا شروع به میوه دادن بکنه.

Apple breeding may be a difficult art, but it's accessible to all:

ممکنه تولید سیب هنر سختی باشه، ولی برای همه در دسترسه:

universities,

دانشگاه ها،

companies,

شرکت ها،

and even individuals can create new cultivars.

و حتی افراد می تونن رقم های جدید تولید کنند.

ولی اگه می خواین مالک کامل یه سیب باشین، یه چالش دیگه هم هست -

But to fully own an apple, the breeder faces a final challenge -

naming the fruit.

اسم گذاشتن برای میوه.

After a cultivar is patented,

بعد از این که یه رقم گواهیشو گرفت،

a breeder chooses a name for its trademark.

تولید کننده یه اسم برای برندش انتخاب می کنه.

That final step grants them long-lasting rights over the apple and its clones.

این مرحله ی آخر به اونا حقوق طولانی مدت برای سیب و کلون هاش میده.

That name must be completely original,

اون اسم باید کاملا اصیل باشه،

and the catchier, the better, of course.

و هرچی گیراتر باشه، قطعا بهتره.

With over 7,500 varieties and counting,

وقتی بیش از ۷۵۰۰ گونه سیب داریم،

that's why we have apples called Pink Lady,

چاره ای نیست که اسمشونو بزاریم بانوی صورتی،

Sweet Tango,

تانگوی شیرین،

Kiku,

کیکو،

and EverCrisp.

و اورکریسپ.

The more we work with nature's bounty to breed new cultivars,

هر چه بیشتر با سخاوت طبیعت کار کنیم تا رقم های جدید تولید کنیم،

the more creative and delectable these names will become.

این اسم ها خلاقانه تر و لذیذتر خواهند شد.