The otherworldly creatures in the ocean's deepest depths - Lidia Lins

موجودات فرازمینی در ژرفای اقیانوس - لیدیا لینز

Translator: sadegh zabihi Reviewer: soheila Jafari

It's easy to forget how vast and deep the ocean really is.

به سادگی می‌توان عمق و وسعت اقیانوس را از یاد برد.

About 60% of it is actually a cold and dark region

حدود ۶۰ درصد از آن را بخشی سرد و تاریک تشکیل می‌دهد

known as the deep ocean.

که اقیانوس عمیق نام دارد.

And it reaches down to 11,000 meters.

و تا عمق ۱۱٫۰۰۰ متر ادامه دارد.

Yet, this remote zone is also one of the greatest habitats on Earth,

با وجود این، این بخش به عنوان یکی از بزرگترین زیستگاه‌های زمین شناخته می‌شود،

harboring a huge diversity of life,

گوناگونی عظیمی از حیات را در خود جای داده است،

from giant squids and goblin sharks

از ماهی‌های مرکب غول پیکر و دیوکوسه‌ها

to minuscule animals smaller than a millimeter.

تا حیوانات کوچک با ابعاد کمتر از یک میلی متر.

How do so many species thrive in this underwater world?

چطور این همه گونه در دنیای زیر آب به موفقیت رسیده‌اند؟

Over the decades, intrepid scientists have ventured there to find out.

در طول دهه‌ها، دانشمندان شجاع برای درک این موضوع در آنجا قمار کرده‌اند.

Traveling down through the water column,

و زیر ستون آب پایین رفته‌اند

pressure increases and light begins to wane.

جایی که فشار افزایش می‌یابد و نور نقصان می‌پذیرد.

At 200 meters, photosynthesis stops

در عمق ۲۰۰ متری، فتوسنتز متوقف می‌شود

and temperature decreases from surface temperatures

و دما تا سقف ۲۰ درجه سلسیوس

by up to 20 degrees Celsius.

از دمای سطح پایین‌تر می‌رود.

By 1000 meters, normal sunlight has disappeared altogether.

در ۱۰۰۰ متری نور خورشید به طور کامل ناپدید می‌شود.

Without light, life as we know it seems impossible.

بدون نور، زندگی آنگونه که ما می‌شناسیم ناممکن به نظر می‌رسد.

That's why in 1844, the naturalist Edward Forbes

به همین دلیل است که طبیعت شناس ادوارد فوربز در سال ۱۸۴۴

wrote his Azoic Theory,

نظریه آزوئیک خود را نوشت،

Azoic, meaning without animals.

آزوئیک به معنای بدون حیوانات است.

Forbes was sure that nothing could survive below 600 meters

فوربز اطمینان داشت که هیچ چیز نمی‌تواند در عمق بیش از ۶۰۰ متر دوام بیآورد

on account of the lack of light.

با توجه به عدم وجود نور.

Of course, the discovery of deep-sea species proved him wrong.

البته، کشف گونه‌های عمق دریا اشتباه او را ثابت کرد.

What Forbes failed to take into account is something called marine snow,

آنچه که فوربز از قلم انداخت چیزی به نام برف دریایی بود،

which sounds much nicer than it is.

که خیلی بهتر از آنچه هست به نظر می‌رسد.

Marine snow is basically organic matter,

برف دریایی اساسا مواد طبیعی است،

things like particles of dead algae, plants, and animals,

چیزهایی مثل اجزای جلبک، گیاهان و حیوانات مرده،

drifting down into the depths

به اعماق کشیده می‌شوند

and acting as food for deep-sea animals.

و برای موجودات ژرف‌ زی نقش غذا را بازی می‌کنند.

Largely thanks to that, abundant life forms exist in the darkness,

به لطف آن، گونه‌های بسیار گوناگونی در تاریکی وجود دارند،

adapting to a harsh reality where only the weird and wonderful can survive.

و به واقعیتی خو گرفته‌اند که تنها عجیب و شگفت انگیز از آن جان به در می‌برند.

Fish with cavernous mouths,

ماهی‌هایی با دهان‌های غار مانند،

spiky teeth jutting from their jaws,

دندان‌های تیز که از آرواره آنها بیرون زده است،

and lamp-like structures protruding from their heads,

و بخش‌های لامپ مانند که از سر آنها بیرون زده است،

like the anglerfish which entices prey with its misleading glow.

مثل قلابچه ماهی که طعمه را با درخششی گمراه کننده به دام می‌اندازد.

Several sea creatures have perfected this lightning technique

چندین گونه از موجودات دریایی این شیوه نور افشانی را پیشرفت داده‌اند

known as bioluminescence,

که زیست تابی نام دارد،

using it to lure prey,

و از آن برای فریب طعمه،

distract predators,

گمراه کردن شکارچی،

or attract mates.

یا جذب جفت استفاده می‌کنند.

Some creatures use it for camoflauge.

بعضی موجودات از آن برای استتار استفاده می‌کنند.

In parts of the water column where only faint blue light filters through,

در بخش‌هایی از ستون آب که تنها نور ضعیف آبی به آنجا می‌رسد،

animals bioluminesce to match the glow.

حیوانات با زیست تابی نور تولید می‌کنند.

Predators or prey looking up from below

شکار یا شکارچی که از پایین به بالا نگاه می‌کند

are deceived by this camoflauge,

با این استتار فریب می‌خورد،

unable to see the creatures silhouette.

و قادر به دیدن سایه جاندار نخواهد بود.

Such otherworldly adaptations also arise from the need to locate

چنین سازگاری فرازمینی همچنین به دلیل نیاز به موقعیت یابی غذا

and snatch up food before it drifts away.

و قاپیدن آن پیش از آنکه از دست برود به وجود آمده است.

Some sea animals, like jellyfish, comb jellies and salps

بعضی حیوانات دریایی، مثل عروس دریایی، شانه دارها و سالپ‌ها

can migrate between depths

می‌توانند بین اعماق هجرت کنند

partially because their 90% water consistency

و این توانایی تا اندازه‌ای به این دلیل که ۹۰٪ آنها از آب است

allows them to withstand immense pressure.

و این مسئله به آنها اجازه می‌دهد در برابر افزایش فشار مقاومت کنند.

But they're the exception.

اما آنها استثنا هستند.

Most deep-sea creatures are confined to a narrow range in the water column

بیشتر موجودات ژرف‌ زی تنها به محدوده باریکی از ستون آب منحصر شده‌اند

where nutrients are scarce

جایی که منابع اندک هستند

since the food drifting downwards from the surface

زیرا غذایی که از سطح به اعماق رسیده است

rapidly sinks to the sea floor.

به سرعت به سمت کف دریا کشیده می‌شود.

Plunging all the way down, we find more exotic creatures.

بیشتر که پایین می‌رویم، جاندارانی عجیب و غریب‌تر پیدا می‌کنیم.

Some take on dwarfism,

بعضی کوتوله می‌شوند،

a trait that transforms them into miniature versions of animals

رفتاری که آنها را به گونه‌های مینیاتوری از حیواناتی که

we see closer to the surface.

نزدیک‌تر به سطح می‌بینیم تبدیل می‌کند.

It's thought that reduced food availability causes the shrinkage.

گفته می‌شود که کاهش غذای در دسترس باعث این کوچک شدن می‌شود.

Only a tiny fraction of the food produced at the surface reaches the sea floor,

تنها بخش اندکی از غذای تولید شده در سطح به کف دریا می‌رسد،

so being small gives animals a low energy requirement

بنابراین کوچک بودن باعث نیاز کمتر حیوان به انرژی

and an adaptive advantage.

و پیشرفت در جهت سازگاری می‌شود.

And yet, the sea is also the land of giants.

با این وجود دریا سرزمین غول‌ها هم هست.

Here, gargantuan squids can reach 18 meters long.

در اینجا، ماهی مرکب عظیم الجثه می‌تواند تا ۱۸ متر طول داشته باشد.

Isopods scuttle around the sea floor like enormous wood lice.

ایزوپادها مانند شپش‌هایی غول آسا در کف دریا به سرعت حرکت می‌کنند.

There are long-limbed Japanese spider crabs,

در اینجا خرچنگ‌های بلند پای عنکبوتی ژاپنی

and oarfish, whose bodies stretch to 15 meters.

و پاروماهی وجود دارد که می‌تواند بدنش را تا ۱۵ متر بکشد.

This trait is known as gigantism, and it's something of a mystery.

این رفتار غول پیکری نام دارد، و رمز و راز آن بر ما پوشیده است.

It's thought that high oxygen levels may drive extreme growth in some species,

تصور می‌شود که وجود مقدار زیاد اکسیژن موجب رشد شدید برخی گونه‌ها می‌شود،

while the colder temperatures promote longer life spans,

در حالی که دمای پایین هم موجب افزایش طول عمر شده

giving animals the opportunity to grow massive.

حیوانات امکان رشد بیش از اندازه را پیدا کرده‌اند.

Many of these exotic sea beasts will never experience sunlight.

بسیاری از غول‌های عجیب دریا هرگز نور خورشید را تجربه نمی‌کنند.

Some will venture up through the water column to feed,

بعضی برای غذا شجاعت به خرج می‌دهند و بالا می‌آیند

and a few will actually break the waves,

و عده کمی واقعا موج‌ها را می‌شکنند،

reminding us at the surface

و به ما که در سطح هستیم

about the incredible survival skills of the ocean's deepest inhabitants.

درباره توانایی‌های بقای باورنکردنی ساکنان اعماق اقیانوس یادآوری می‌کنند.

Humans still have an astounding 95% of the ocean left to explore.

انسان هنوز حدود ۹۵٪ اقیانوس شگفت آور را کاوش نکرده است.

So those depths remain a great mystery.

پس آن اعماق رازی بزرگ باقی مانده‌اند.

What other untold wonders lie far below, and which ones will we discover next?

چه شگفتی‌های نادیده دیگری در اعماق پنهان است،

و کشف بعدی ما کدامیک خواهد بود؟