Would you raise the bird that murdered your children? - Steve Rothstein

Translator: shirin etebar Reviewer: Masoud Motamedifar

This is a little bee-eater’s nest.

اینجا لانه‌ی یک زنبورخوار کوچک است.

But this is not a little bee-eater chick.

اما این جوجه زنبورخوار کوچک نیست.

It’s a newly hatched honeyguide— and it’s much more lethal.

این جوجه‌ی یک عسل‌یاب مهلک و تازه از تخم بیرون آمده است.

When its mother placed it here, she punctured all the other eggs in the nest.

وقتی مادرش آن را اینجا گذاشت، تمام تخم‌های دیگر در لانه را سوراخ کرد.

However, one little bee-eater chick survived the attack and is now hatching.

ولی یک جوجه زنبورخوار کوچک زنده مانده و اکنون از تخم خارج می‌شود.

Although the honeyguide nestling is still completely blind,

اگرچه هنوز جوجه عسل‌یاب کاملاً نابینا است،

it instinctively stabs the little bee-eater chick

اما به طور غریزی جوجه زنبورخوار کوچک را

with its sharp, hooked beak.

با منقار تیز و قلابدار خود زخمی می‌کند.

And over the following weeks,

و در هفته‌های بعد،

the host parents devotedly care for the hatchling

پرندگان میزبان فداکارانه از جوجه‌ای که فرزندانشان را به قتل رساند

that murdered their offspring.

مراقبت می‌کنند.

This is but one example of brood parasitism,

این تنها یک نمونه از جوجه‌گذاری انگلی است،

an evolutionary strategy in which one animal tricks another

یک استراتژی تکاملی که در آن یک حیوان دیگری را فریب می‌دهد

into rearing its young.

تا بچه‌هایش را پرورش دهد.

It’s especially well-known among birds.

این امر به ویژه در بین پرندگان شناخته شده است.

By depositing their eggs into a stranger’s nest,

انگل‌های مولد با قرار دادن تخم‌های خود در لانه میزبان بیگانه

brood parasites are able to shift the major costs of parenting onto others.

می‌توانند هزینه‌های اصلی والدین را به میزبان منتقل کنند.

Brood parasite chicks usually hatch early,

جوجه‌های انگل مولد معمولاً زود از تخم بیرون می‌آیند،

then monopolize their host parents’ attention.

سپس توجه والدین میزبان خود را در انحصار می‌گیرند.

Some stab their fellow nestlings to death,

برخی دیگر جوجه‌های میزبان را تا سر حد مرگ زخمی می‌کنند،

while others shove the remaining occupants out of the nest.

در حالی که برخی دیگر جوجه‌های باقیمانده را از لانه بیرون می‌اندازند.

Meanwhile, others are less harmful to their hosts.

در این میان، بقیه ضرر کمتری برای میزبان خود دارند.

Not all brood parasites kill all of their host’s offspring outright.

همه‌ی انگل‌ها تمام فرزندان میزبان خود را به طور کامل نمی‌کشند.

Brown-headed Cowbirds usually outcompete them

پرندگان گاومرغ سرقهوه‌ای معمولا با درخواست غذا

by begging for food louder, more frequently, and with a wider mouth.

با صدای بلندتر، مکرر و با دهانی بازتر از جوجه‌های آن‌ها پیشی می‌گیرند.

Among the most benign,

در میان خوش‌خیم‌ترین موارد

black-headed ducks lay their eggs in other nests to be incubated.

اردک‌های سرسیاه، تخم‌های خود را در لانه‌های دیگر می‌گذارند تا جوجه‌کشی کنند.

However, a few hours after hatching, they simply saunter off.

با این حال، چند ساعت بعد از تخم درآمدن، آنها به سادگی از لانه خارج می‌شوند.

But in the most egregious cases of brood parasitism,

اما در شدیدترین موارد جوجه‌گذاری انگلی،

why don’t host parents take a stand?

چرا پرندگان میزبان مقاومت نمی‌کنند؟

In fact, hosts will often drive adult brood parasites away from their nests,

در واقع، میزبان‌ها اغلب انگل‌های مولد بالغ را از لانه خود دور می‌کنند،

and many take their defenses further.

و بسیاری از آن‌ها دفاع خود را افزایش می‌دهند.

But whether a hosts can recognize and reject parasitic eggs and nestlings

اما اینکه میزبان بتواند تخم‌ها و جوجه‌های انگلی را تشخیص دهد و نپذیرد

seems to depend on a few factors.

به چند عامل بستگی دارد.

Eastern phoebes will accept

دم‌تکان‌های شرقی

a Brown-headed Cowbird’s speckled egg into their nest,

یک تخم گاومرغ سرقهوه‌ای را در لانه خود می‌پذیرند،

though theirs are pure white.

اگرچه تخم آن‌ها کاملا سفید است.

The gray catbird, on the other hand,

از سوی دیگر، گربه‌خوان خاکستری

is an expert at rooting out the very same parasites.

در تشخیص و نابودی همین انگل‌ها متخصص است.

It memorizes what the first egg in its nest looks like,

به خاطر می‌سپارد که اولین تخم در لانه‌اش چه شکلی است،

which is usually its own, and tosses any aberrations.

که معمولاً مال خودش است، و هر تخم غیرعادی دیگر را بیرون می‌اندازد.

This retaliatory adaptation can fuel an evolutionary arms race

این سازگاری تلافی‌جویانه می‌تواند به یک مسابقه تسلیحاتی تکاملی دامن بزند

where brood parasites evolve eggs that closely mimic their host’s.

که در آن انگل‌های مولد تخم‌هایی می‌گذارند که از نزدیک شبیه تخم‌های میزبان خود هستند.

Interestingly, birds that do reject parasitic eggs

نکته جالب اینجاست که پرندگانی که تخم‌های انگلی را نمی‌پذیرند

are usually clueless when it comes to parasitic chicks.

معمولاً در مورد جوجه‌های انگلی بی‌خبر هستند.

Reed warblers are good at ejecting poorly matching cuckoo eggs.

سسک نیزار در بیرون انداختن تخم‌های کوکو با همسانی ضعیف، خوب هستند.

But if one hatches in their nest,

اما اگر جوجه در لانه‌ی او از تخم بیرون آید

they’ll care for it even after it’s grown six times their size.

حتی پس از اینکه شش برابر اندازه آن‌ها بزرگ شد هم از آن مراقبت خواهند کرد.

Though chick rejection is a rarer phenomenon,

اگرچه دور انداختن جوجه پدیده نادرتری است،

there are some noteworthy examples.

اما نمونه‌های قابل توجهی وجود دارد.

While incubating its eggs, the Australian superb fairy-wren sings to them,

هنگام جوجه‌کشی تخم‌هایش، پری‌الیکایی والا استرالیایی برای آن‌ها آواز می‌خواند

imparting a unique note that its chicks use as a kind of password.

و یادداشتی منحصربه‌فرد منتقل می‌کند تا جوجه‌هایش به عنوان نوعی رمز استفاده کنند.

When a cuckoo is in the wren’s nest, it hatches first and pushes the others out.

وقتی که کوکو در لانه‌ی الیکایی است، زودتر از تخم خارج می‌شود و بقیه را بیرون می‌راند

But, perhaps because it hatched sooner,

اما، شاید چون زودتر از تخم بیرون آمد،

the cuckoo chick wasn't able to learn the password,

جوجه کوکو نتوانست رمز عبور را بیاموزد،

and so it doesn’t croon the right begging call.

و به همین دلیل صدای صحیح تکدی را تکرار نمی‌کند.

At this point, the adults usually abandon their nest and start another.

در این مرحله بزرگسالان معمولاً لانه خود را رها کرده و ساخت لانه دیگر را شروع می‌کنند.

Altogether, host species show a remarkable variety of responses.

در مجموع، گونه‌های میزبان تنوع قابل توجهی از پاسخ‌ها را نشان می‌دهند.

This seems to partially be a result of how long

به نظر می‌رسد که این تا حدی نتیجه مدت زمانی است

brood parasitism has been in their environment,

که جوجه‌گذاری انگلی در محیط آن‌ها وجود داشته است

and thus how much time they've had to evolve suitable adaptations.

و بنابراین چقدر زمان برای تکامل سازگاری‌های مناسب داشته‌اند.

In fact, studies have shown that those hosts that reject parasitic eggs

در واقع، مطالعات نشان دادند که آن دسته از میزبان‌هایی که کمتر تخم‌های انگلی را

less frequently can visually distinguish between their eggs and a brood parasite’s.

رد می‌کنند، ظاهرا می‌توانند بین تخم‌های خود و انگل‌های مولد تمایز قائل شوند.

They simply lack a response to the visual information.

آن‌ها به سادگی پاسخی برای اطلاعات بصری ندارند.

This is probably because, before brood parasitism appeared,

این احتمالاً به این دلیل است که قبل از ظهور جوجه‌گذاری انگلی،

responding would have likely had no adaptive value.

پاسخ دادن احتمالاً ارزش تطبیقی نداشت.

And even when hosts do recognise a parasite,

حتی زمانی که میزبان یک انگل را تشخیص دهد،

getting rid of it may not be the best option.

خلاص شدن از آن ممکن است بهترین گزینه نباشد.

The host, especially if it’s small, might not be able to kill the parasite—

میزبان، به خصوص اگر کوچک باشد، ممکن است نتواند انگل را از بین ببرد -

or could risk breaking its own eggs in the process.

یا ممکن است طی این فرآیند تخم‌های خود را بشکند.

Unless the brood parasite kills all of the host’s young,

مگر اینکه انگل مولد تمام بچه‌های میزبان را بکشد،

it may be best to simply foster the imposter.

شاید بهتر باشد که به سادگی فریبکار را پرورش دهد.

Brood parasitism tends to evoke horror and disdain.

جوجه‌گذاری انگلی باعث ایجاد وحشت و تحقیر می‌شود.

But why should it be thought of as any more objectionable

اما چرا باید آن را نسبت به روابط شکارچی و شکار

than predator-prey relationships?

ناخوشایندتر تصور کرد؟

And is it ever productive to impose human morals onto other animals?

و آیا تحمیل اخلاق انسانی بر سایر حیوانات همیشه موثر است؟

Or does it end up saying more about us than it does them?

یا در نهایت بیشتر از آن‌ها در مورد ما می‌گوید؟

Whichever way you swing it,

به هر سمتی که آن را تغییر دهید،

brood parasitism is yet another example of the fascinating turns evolution has taken.

جوجه‌گذاری انگلی نمونه دیگری از قانون‌های شگفت‌انگیز تکامل است.