How exposing anonymous companies could cut down on crime - Global Witness

Translator: Amin Rasoulof Reviewer: soheila Jafari

For many of us,

برای بسیاری از ما

a typical day involves interactions with hundreds of companies.

یک روز معمولی شامل سر و کار داشتن با صدها شرکت است.

Buying their goods, using their services,

خریدن اجناس آنها، استفاده از خدمات‌شان،

even wearing their names.

و حتی پوشیدن اسامی آنها.

Corporations and companies

اَبَر‌شرکت‌ها و شرکت‌ها

have become such a familiar part of the modern landscape

در چشم‌انداز شهریِ مدرن آنقدر آشنا شده‌اند

that it's easy to forget they're artificial entities

که خیلی راحت ممکن است فراموش کنیم که آنها موجودات ساختگی هستند

created to allow real people to do business.

که برای اینکه به افراد واقعی فرصت تجارت بدهند درست شده‌اند.

But there are some types of companies

ولی بعضی از انواع شرکت‌ها وجود دارند

that aren't engaged in any business at all.

که مشغول هیچ معامله‌ای نیستند.

Instead, these anonymous companies

در عوض، این شرکت‌های پنهان برای

exist mainly to disguise people doing things

پوشاندن چهره افرادی به وجود می‌آیند که کارهایی می‌کنند که

they'd rather not have the public know about.

تمایل ندارند مردم از آنها مطلع شوند.

And these people go to great lengths to hide any links between their names

و این افراد به هر کاری دست می‌زنند تا هر پیوندی میان نام‌شان

and the companies they own.

و شرکت‌ها را مخفی کنند.

The life of an anonymous company

زندگی یک شرکت پنهان

usually begins in what's known as a secrecy jurisdiction,

معمولا در جایی که به نام «قلمرو پنهان‌کاری» شناخته می‌شود آغاز می‌شود،

a place whose laws allow new companies to be registered

جایی که قوانین اجازه می‌دهند که شرکت‌های جدید با میزانِ کمی

with little disclosure about who owns or controls them.

افشای مشخصات صاحبین یا کنترل کنندگان‌شان ثبت شوند.

Some may simply not require collecting that information.

بعضی از آنها حتی این اطلاعات را درخواست نمی‌کنند.

Others may collect it,

برخی دیگر اطلاعات را دریافت می‌کنند

but make it nearly inaccessible to anyone else.

اما دسترسی افراد دیگر به آنها را تقریبا غیر ممکن می‌کنند.

And the lack of incentive to verify companies' real owners

نبود انگیزه برای تایید صاحب حقیقی شرکت

makes it easy for people to cover their tracks.

کار را برای افرادی که می‌خواهند ردپای خود را بپوشانند راحت می‌کند.

For example, someone may register a company in the name of a relative,

برای مثال یک نفر ممکن است شرکتی را به اسم یک آشنا،

an associate,

یک همکار،

or even a nominee director

و حتی یک مدیرِ منصوب ثبت کند که

who acts on instruction from the company's actual owner

تحت دستورات رئیس حقیقی شرکت عمل می‌کند

while keeping their name confidential.

در حالیکه اسم آنها را محرمانه نگه می‌دارد.

Once registered, a company can do many of the same things as a human being,

وقتی یک شرکت ثبت شد، می‌تواند خیلی از کارهایی که یک شخص حقیقی انجام می‌دهد

like opening bank accounts,

مانند افتتاح حساب بانکی،

buying and owning assets,

خرید و فروش اموال،

and transferring money.

و نقل و انتقال پول را انجام دهد.

What's more, it can be listed as the owner of other companies,

علاوه بر آن، می‌تواند به عنوان صاحب شرکت‌های دیگر به شمار آید،

including ones opened in places with stricter disclosure rules.

شامل شرکت‌هایی که در مناطقی با قوانین سخت‌تر تاسیس شده‌اند.

This allows someone to create a complex world-wide chain of ownership

این کار به فرد اجازه می‌دهد که یک زنجیره‌ی تو در توی مالکیت در سراسر جهان بسازد

that can take years to unravel.

که ممکن است سال‌ها طول بکشد تا افشا شود.

A company based in the U.S.

یک شرکت مستقر در ایالات متحده

may be wholly owned by another one in Liechtenstein,

ممکن است به طور کامل در مالکیت یک شرکت دیگر در لیختن‌اشتاین باشد،

which is owned in turn by one in the British Virgin Islands.

که خود آن شرکت در تملک شرکتی دیگر در «بریتیش ویرجین آیلندز» است.

And an anonymous company can be transferred to a new owner at any time

و یک شرکت پنهان می‌تواند در هر زمان بدون هیچگونه ثبت عمومی

with no public record of the change.

به یک صاحب جدید واگذار شود.

So why all the anonymity?

ولی اصلا چرا پنهان‌کاری باشد؟

Defenders of financial secrecy argue that wealthy individuals need it

مدافعین پنهان کاری مالی استدلال می‌کنند که افراد ثروتمند برای

to avoid intrusive media attention

پرهیز از توجه مداخله‌آمیز رسانه‌ها و تهدید علیه

and threats to personal security.

امنیت شخصی‌شان به پنهان‌کاری احتیاج دارند.

But while this may sometimes be justified,

هرچند که این پدیده گاهی اوقات توجیه‌پذیر است،

anonymous companies play a role in almost every type of economic crime,

اما شرکت‌های پنهان تقریبا در هر موردی از جرائم اقتصادی نقش ایفا می‌کنند،

including many major corruption cases.

از جمله بسیاری از پرونده‌های بزرگ فساد.

They are used by corporations evading taxes,

اَبَرشرکت‌ها از آنها برای فرار مالیاتی،

rogue governments skirting sanctions,

دولت‌های فاسد جهت دور زدن تحریم‌ها،

terrorists buying arms,

تروریست‌ها برای خرید سلاح،

and dictators financing wars.

و دیکتاتورها برای پرداخت هزینه جنگ‌ها استفاده می‌کنند.

Organized crime groups launder their profits through anonymous companies.

گروه‌های جرائم سازمان‌یافته از شرکت‌های پنهان برای پولشویی استفاده می‌کنند.

Corrupt government officials award valuable contracts

مقامات دولت‌های فاسد قراردادهای ارزشمندی به شرکت‌هایی

to corporations they secretly own.

که خودشان به طور پنهانی صاحب آن هستند اعطا می‌کنند.

International oligarchs with criminal connections or questionable pasts

اُلیگارشیِ( گروه های فاسد قدرتمند) جهانی که با سازمان‌های جنایی پیوند دارند

have used anonymous companies to discretely buy luxury apartments

یا گذشته قابل تردیدی دارند از شرکت‌های پنهان جهت خرید پنهانی آپارتمان‌های اشرافی

in cities like London and New York City,

در شهرهایی مانند لندن و نیویورک استفاده می‌کنند،

keeping them as safe stores of wealth.

و این آپارتمان‌ها را مانند گاوصندوقی برای ثروت‌شان نگه می‌دارند.

And even when criminals are convicted,

و حتی زمانی که مجرمین محکوم می‌شوند،

their anonymously held assets

یافتن و یا مصادره دارایی‌های

may be difficult for authorities to locate or seize,

مخفی‌شان ممکن است برای مسئولین دشوار باشد،

making it harder for victims to be compensated.

و این کار را برای پرداخت قرض مال‌باختگان سخت‌تر می‌کند.

Efforts are now underway to chip away at these crime-enabling mechanisms.

هم اکنون تلاش‌هایی برای تضعیف این ساز و کار جرم‌خیز در جریان است.

International authorities and NGOs

مقامات بین‌المللی و سازمان‌های غیردولتی

have called for requiring companies to state who ultimately makes their decisions

شرکت‌ها را ملزم کرده‌اند که مشخص کنند چه کسی تصمیم نهایی را می‌گیرد و

and benefits from their assets.

از دارایی آنها سود می‌برند.

But while progress is being made,

اما در حالیکه پیشرفت حاصل شده،

international cooperation has been difficult to achieve,

دست‌یابی به همکاری بین‌المللی دشوار بوده‌است،

as governments that profit from registering anonymous companies

چرا که دولت‌هایی که از ثبت شرکت‌های پنهان سود می‌برند

are reluctant to lose business.

تمایلی به از دست دادن این تجارت ندارند.

And some of the most popular places for this practice

برخی از محبوب‌ترین مکان‌ها برای این شرکت‌ها

are located not on remote, tropical tax shelters,

پناهگاه‌های مالیاتیِ استوایی و دورافتاده نیستند،

but within the same advanced nations which claim to be leading the fight

بلکه درون همان کشورهای پیشرفته‌ای هستند که ادعای پیشتازی در مبارزه برای

for global financial transparency.

شفافیت مالی جهانی دارند.

But still, it's a fight worth fighting.

ولی با این وجود این مبارزه ارزشمند است.

Closing the legal loopholes that enable anonymous companies

مسدود کردن مفرهای قانونی که وجود شرکت‌های پنهان را ممکن می‌سازد

would help us cut down on corruption and illegal activity.

به ما کمک خواهد کرد به فساد و فعالیت‌های نامشروع خاتمه دهیم.

It would also allow us, as the general public,

همچنین ما را قادر می‌سازد که به عنوان عموم مردم

to better understand the flow of enormous sums of money

از جریان عظیم مقادیر پول که سیاست،

that impact politics, our daily lives, and the health of our world.

زندگی روزمره ما وسلامت جهان‌مان را تحت تاثیر قرار می‌دهد اطلاع بهتری داشته باشیم.