Why are fish fish-shaped? - Lauren Sallan

Translator: Behdad Khazaeli Reviewer: sadegh zabihi

In tropical seas,

در دریا‌های استوایی،

flying fish leap out of the water,

ما‌هی‌های پرنده از آب بیرون می‌جهند،

gliding for up to 200 meters using wing-like fins,

و تا فواصل ۲۰۰ متر با کمک بالک‌هایشان پرواز می‌کنند،

before dipping back into the sea.

قبل از آنکه داخل دریا بیفتند.

In the Indo-Pacific,

در فاصله اقیانوس‌های هند-آرام،

a hunting sailfish can reach speeds of 110 kilometers per hour.

یک شمشیر‌ماهی شکارچی به سرعت ۱۱۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد.

That’s 11 times faster than Olympic swimming champion Michael Phelps.

یعنی ۱۱ برابر سرعت قهرمان المپیک مایکل فلپس.

It can then stick up its spiny dorsal fin like a brake,

می‌تواند باله پشتی خاردارش را مثل ترمز بلند کند،

grinding to a dead halt, mid-swim.

و یکدفعه در وسط شنا، کاملا متوقف شود.

Each of these physical feats is made possible by a fish’s form,

هر کدام از این شاهکار‌های فیزیکی بدلیل شکل یک ماهی ممکن است،

which in most species is a smooth, elongated body, fins, and a tail.

که در بیشتر گونه‌ها یعنی بدن نرم و کشیده، باله‌ها و دم.

These features are shared across thousands of fish species,

این ویژگی‌ها در میان هزاران گونه از ماهیان مشترک است،

each introducing its own variations on the theme to survive in unique habitats.

که هر کدام تفاوت‌هایی را در آن با توجه به محیط زیست خاص خود ایجاد کرده.

What makes these features so commonplace in fish,

چه چیزی این ویژگی‌ها را در ماهی‌ها اینقدر عادی می‌کند

and what does it reveal about the more than 33,000 fish species

و چه چیزی را درباره بیش از ۳۳٫۰۰۰ گونه ماهی آشکار می‌کند

that inhabit earth’s rivers, lakes, and seas?

که در رودخانه‌ها، دریا‌چه‌ها و دریا‌های زمین زندگی‌می کنند؟

Fish can be split into two main groups,

ماهی‌ها را می‌توان به دو گروه اصلی،

according to the type of motion they favor.

با توجه به نوع حرکتشان تقسیم کرد.

The first is body and caudal fin driven motion,

اولی جابجایی توسط بدن و باله دم،

and most fish species, about 85%, fall into this group.

که بیشتر گونه‌های ماهی، حدود ۸۵٪، از این نوع‌ هستند.

Here, the body and tail are the primary propelling forces,

اینجا، بدن و دم نیرو‌های اصلی مولد حرکتند،

with fins mainly playing a stabilizing and steering role.

که باله‌ها بیشتر نقش تثبیت کننده و هدایت‌گر را دارند.

This configuration suits many open-water species,

این ترکیب برای بسیاری از گونه‌های آب‌های آزاد

which need speed, thrust and control for constant, efficient swimming.

که به سرعت، قدرت و کنترل برای شنای ثابت و پربازده نیاز دارند مناسب است .

Eels lie at one extreme of this group.

مار ماهی‌ها در حد بالایی این گروه قرار می‌گیرند.

Known as anguilliform swimmers,

که به نام شناگران مارگونه شناخته می‌شوند،

their entire bodies undulate to generate a wave-like motion.

تمامی بدنشان می‌پیچد تا حرکتی موج مانند را ایجاد کند.

Compared to anguilliform fish,

در مقایسه با ما‌هی های مارگون،

species like salmon and trout, known as subcarangiforms,

گونه‌هایی مثل آزاد و قزل‌آلا، که به زیر‌گروه کارانگید‌ها شناخته می‌شوند،

use about two-thirds of their body mass to generate motion,

از دو-سوم وزن بدنشان برای ایجاد حرکت استفاده می‌کنند،

while carangiform swimmers, such as mackerel,

در صورتی که شناگران کارانگی، مثل ماهی خال‌دار،

only use about a third.

تنها از یک سوم استفاده می‌کنند.

Typically, the less of its mass a fish uses to generate motion,

معمولا، هرچه از وزن کمتری برای ایجاد حرکت استفاده شود،

the more streamlined its shape.

شکل آن ساده‌تر است.

At the other end of the spectrum from eels are ostraciiform species like boxfish,

سوی دیگر طیف مار‌ماهی گونه‌های استراکی شکل مانند جعبه‌ ماهی است،

and thunniform swimmers like tuna.

و شناگران تانی شکل مثل ماهی تن.

In these fish, the tails, also known as caudal fins, do the work.

در این ماهی‌ها، دم، که باله دمی هم نام دارد، کار اصلی را انجام می‌دهد.

A tuna’s tail is attached by tendons to multiple muscles in its body.

دم ماهی تن توسط رباط‌هایی به عضلات متعددی در بدنش متصل شده.

It powers the body like an engine,

و مثل یک موتور به بدن قدرت می‌دهد،

forcefully catapulting the bullet-like fish

و قدرتمندانه ماهی را مثل فشنگ

to speeds up to 69 kilometers per hour.

تا سرعت‌هایی معادل ۶۹ کیلومتر در ساعت پرتاب می‌کند.

The second major fish group relies on median and paired fin motion,

دومین گروه اصلی ما‌هی‌ها متکی بر حرکت متوسط و هماهنگ باله‌ها هستند،

meaning they’re propelled through the water predominantly by their fins.

یعنی حرکت آنها در آب عمدتا تسط باله‌ها صورت می‌گیرد.

Fins allow fine-tuned movement at slow speeds,

باله‌ها اجازه حرکت‌های ظریف را در سرعت‌های کم می‌دهند،

so this propulsion is typically found in fish

پس این نیروی محرکه معمولا در ماهی‌هایی دیده می‌شوند

that have to navigate complex habitats.

که باید در محیط‌های پیچیده‌ای حرکت کنند.

Bottom-dwelling fishes, like rays, fall into this group;

ماهی‌های کف زیستی مثل، ماهی‌های بالدار، در این گروه قرار می‌گیرند؛

using their huge pectoral fins, they can lift themselves swiftly off the sea floor.

با کمک بال‌های سینه‌ای، می‌توانند به نرمی خود را از کف دریا بالا بیاورند.

That conveniently allows them to inhabit shallow seas

که زندگی را برایشان در دریا‌های کم عمق مناسب می‌کند

without being buffeted about by waves.

بدون آنکه امواج به آنها ضربه‌ای بزنند.

Similarly, shallow-water flatfish use their entire bodies

به همین شکل، سفره‌ماهی آب‌های کم عمق از تمامی بدنش

as one big fin to hoist themselves up off the sand.

به عنوان یک باله بزرگ برای بالا بردن خود از روی شن استفاده می‌کنند.

Ocean sunfish lack tails,

خورشید‌ماهی‌های اقیانوسی دم ندارند،

so they move around slowly by beating their wing-like median fins instead.

پس برای حرکت آرام از ضربه‌های باله‌های میانی‌شان استفاده می‌کنند.

Similar movements are shared by many reef species,

حرکت‌های مشابهی توسط خیلی از گونه‌هایی که در صخره‌ها زندگی می‌کنند،

like the queen angelfish,

مثل فرشته‌ماهی ملکه انجام می‌شود،

surgeonfish,

جراح ماهی،

and wrasse.

و راس‌ها.

Their focus on fins has taken the demand off their bodies,

تمرکز آنها روی بالک‌ها فشار را از بدنشان برداشته،

many of which have consequently evolved into unusual and inventive shapes.

و در نتیجه خیلی از آنها به شکل‌های غیر معمول و خلاقانه‌ای متحول شده‌اند.

There are fishes within both groups that seem to be outliers.

ماهی‌هایی در هر دو گروه هستند که به نظر جدا می‌رسند.

But if you look closer,

اما اگر نزدیکتر نگاه کنید،

you’ll notice that these common traits are disguised.

خواهی دید که این صفات عمومی پنهان شده‌اند.

Seahorses, for instance, don’t appear fish-shaped in any conventional way,

اسب‌های دریایی، برای مثال دید معمول به نظر شبیه‌ ماهی نمی‌رسند،

yet they use their flexible dorsal fins as makeshift tails.

اما هنوز از بالک‌های پشتی منعطف خود شبیه دم جایگزین استفاده می‌کنند.

A pufferfish may occasionally look more like a lethal balloon,

بادکنک ماهی ممکن است گاهی اوقات شبیه یک بادکنک کشنده به نظر برسد،

but if it needs to swim rapidly, it’ll retract its spines.

اما اگر بخواهد سریع شنا کند، تیره پشتش را جمع می‌کند.

Handfish look like they have legs,

ماهی دست‌دار به نظرمی‌رسد که دست و پا دارد،

but really these limb-like structures are fins,

اما این چیز‌ها که شبیه عضو هستند در واقع باله هستند،

modified to help them amble across the sea floor.

که برای کمک به آنها در حرکت در کف دریا تغییر کرده‌اند.

For fish, motion underpins survival,

برای ماهی، حرکت اساس بقا است،

so it’s become a huge evolutionary driver of form.

در نتیجه عامل بزرگی در تکامل شکلی ‌آنها شده است.

The widespread features of fish have been maintained

اما ویژگی‌های عمومی ماهی‌ها

across tens of thousands of fish species,

در بین ده‌ها هزار گونه‌های ماهی،

not to mention other ocean-dwelling animals,

و سایر گونه‌های ساکن اقیانوس

like penguins,

مانند پنگوئن‌ها،

dolphins,

دلفین‌ها،

sea slugs,

حلزون‌های دریایی،

and squids.

و مرکب ماهی‌ها باقی مانده‌.

And that’s precisely because they’ve proven so successful.

و این دقیقا بدلیل آنست که ثابت کرده‌اند بسیار موفق بوده‌اند.