Zumbi: The last king of Palmares - Marc Adam Hertzman & Flavio dos Santos Gomes

Translator: Pari A Reviewer: sadegh vn

During the 1600s, an expansive autonomous settlement called Palmares

در طول دهه‌ی ۱۶۰۰ میلادی، یک شهرک خودمختار گسترده به نام پالمارس،

reached its height in northeastern Brazil.

در شمال شرقی برزیل به اوج خود رسید.

It was founded and led by people escaping from slavery, also called maroons.

شهرک توسط افراد گریخته از بردگی که مارون نیز نامیده‌ می‌شوند، تأسیس و رهبری شد.

In fact, it was one of the world’s largest maroon communities,

در واقع، این یکی از بزرگترین جوامع مارون در جهان بود

its population reaching beyond 10,000.

که جمعیت آن به بیش از ۱۰.۰۰۰ نفر می‌رسید.

And its citizens were at constant war with colonial forces.

و شهروندان آن در جنگ دائمی با نیروهای استعماری بودند.

The records we have about Palmares mainly come from biased

اطلاعات ما در مورد پالمارس عمدتاً از منابع مغرضانه‌ی

Dutch and Portuguese sources,

هلندی و پرتغالی بدست آمده است،

but historians have managed to piece much of its story together.

اما مورخان موفق شده‌اند بخش زیادی از داستان آن را کنار هم بگذارند.

During the Trans-Atlantic slave trade, which began in the 1500s,

در طول تجارت برده در اقیانوس اطلس، که در دهه‌ی ۱۵۰۰ میلادی آغاز شد،

nearly half of all enslaved African people were sent

تقریباً نیمی از مردم آفریقایی که به بردگی گرفته شده بودند

to Portugal’s American colony: Brazil.

به مستعمره‌ی قاره‌ی آمریکای پرتغال فرستاده شدند: برزیل.

Some escaped and sought shelter in Brazil’s interior regions,

برخی فرار کردند و به دنبال سرپناهی در مناطق داخلی برزیل رفتند،

where they formed settlements called mocambos or quilombos.

جایی که آنها سکونت‌گاه‌هایی به نام موکامبو یا کیلومبو را تشکیل دادند.

Fugitives from slavery probably arrived in the northeast in the late 1500s.

فراریان از بردگی احتمالاً در اواخر دهه‌ی ۱۵۰۰ میلادی وارد شمال شرقی شدند.

By the 1660s, their camps had consolidated

در دهه‌ی ۱۶۶۰ میلادی، اردوگاه‌های آنها به یک کنفدراسیون قدرتمند

into a powerful confederation known today as the Quilombo of Palmares.

تبدیل شده بود که امروزه به نام «کیلومبو‌‌ پالماریس» شناخته می‌شود.

It consisted of a central capital linking dozens of villages,

این مرکز شامل یک پایتخت مرکزی بود که ده‌ها روستا را به هم متصل می‌کرد،

which specialized in particular agricultural goods

که در زمینه کالاهای کشاورزی خاص

or served as military training grounds.

یا به‌عنوان زمین‌های آموزشی نظامی خدمت می‌کردند.

Citizens of Palmares, or Palmaristas, were governed by a king

شهروندان پالمارس یا همان پالماریستاها، توسط یک پادشاه اداره می‌شدند

and defended by an organized military.

و توسط یک ارتش سازمان یافته از آنها دفاع می‌شد.

African people and Brazilian-born Black and Indigenous people

آفریقایی‌ها و سیاهپوستان و بومی‌های برزیلی‌الاصل

all came seeking refuge.

همگی به دنبال پناهندگی آمدند.

They collectively fished, hunted, raised livestock,

آنها به طور جمعی به ماهیگیری، شکار، پرورش دام،

planted orchards, and grew crops like cassava, corn, and sugarcane.

کاشت باغات، و کشت محصولاتی مانند گیاه کاساوا، ذرت و نیشکر پرداختند.

They also made use of the abundant palm trees for which Palmares was named,

آنها همچنین از درختان فروان نخل که پالمارس از روی آن نامگذاری شد، استفاده کردند،

turning palm products into butter, wine, and light.

و محصولات نخل را به کره، شراب و نور تبدیل کردند.

Palmaristas crafted palm husks into pipes and leaves into mats and baskets.

پالماریستاها پوسته‌ نخل خرما را به شکل لوله و با برگها تشک و سبد درست کردند.

They traded some of these goods with Portuguese settlers

آنها برخی از این کالاها را با مهاجران پرتغالی،

for products like gunpowder and salt.

با محصولاتی مانند باروت و نمک مبادله کردند.

In turn, settlers avoided Palmares’ raids

در عوض، شهرک‌نشینان از حملاتی به پالمارس اجتناب می‌کردند

during which they’d seize weapons and take captives.

که طی آن اسلحه‌ها را به دست می‌گرفتند و اسیر می‌کردند.

The Portuguese were concerned with other invading imperialists,

پرتغالی‌ها نگران دیگر سرمایه‌داران مهاجم بودند،

but regarded Indigenous uprisings and Palmares

اما قیام‌های بومی و پالمارس را

as their internal threats.

تهدید داخلی خود می‌دانستند.

Palmares endangered the very institution of slavery—

پالمارس نهاد برده‌داری را به خطر انداخت؛

the foundation of Brazil's economy.

نهادی که پایه و اساس اقتصاد برزیل است.

During the 1670s, the Portuguese escalated their attacks.

طی دهه‌ی ۱۶۷۰ میلادی، پرتغالی‌ها حملات خود را تشدید کردند.

By this time, Ganga-Zumba was Palmares’ leader.

در این زمان، رهبر پالمارس گانگازومبا بود.

He ruled from the Macaco, which functioned as the capital.

او از ماکاکو حکومت می‌کرد، جایی که نقش پایتخت را داشت.

His allies and family members governed the other villages—

متحدانش و اعضای خانواده‌‌ او بر روستاهای دیگر حکومت می‌کردند،

with women playing crucial roles in operation and defense.

با زنانی که نقش‌های مهمی در عملیات و دفاع داشتند.

As they fought the Portuguese, Palmaristas used the landscape to their advantage.

هنگام مبارزه با پرتغالی‌ها، پالماریستاها از مناظر به نفع خود استفاده کردند.

Camouflaged and built in high places, their mocambos offered superior lookouts.

درختان موکامبوی‌شان که در ارتفاعات استتار و بنا شده‌اند،

چشم‌اندازی برتر را نثار می‌کرد.

They constructed hidden ditches lined with sharp stakes

آنها خندق‌های پنهانی ساختند که با ستون‌های تیز پوشیده شده بودند

that swallowed unsuspecting soldiers and false roads that led to ambushes.

که سربازان ناآگاه را می‌بلعید و جاده‌های دروغینی که به کمین می‌انجامید.

They launched counterattacks under the cover of night

آنها ضدحملاتی را در پوشش شب انجام دادند

and were constantly abandoning and building settlements

و دائماً برای فرار از پرتغالی‌ها شهرک سازی می‌کردند.

to elude the Portuguese.

In 1678, after years of failed attacks,

در سال ۱۶۷۸، پس از سال‌ها حملات ناموفق،

the Portuguese offered to negotiate a peace treaty with Ganga-Zumba.

پرتغالی‌ها پیشنهاد کردند که با گانگازومبا یک پیمان صلح مذاکره کنند.

The terms they agreed upon recognized Palmares’ independence

شرایطی که آنها بر سر آن توافق کردند، استقلال پالمارس

and the freedom of anyone born there.

و آزادی هر کس که متولد آنجا بود را به رسمیت شناخت.

However, the treaty demanded that Palmares pledge loyalty to the crown

هرچند، این معاهده از پالمارس خواسته بود که به تاج و تخت وفاداری کند

and return all past and future fugitives from slavery.

و همه‌ی فراریان گذشته و آینده از بردگی را بازگرداند.

Many Palmaristas dissented,

بسیاری از پالماریستاها مخالفت کردند،

among them Zumbi— Ganga-Zumba’s nephew— a rising leader himself.

از جمله زومبی - برادرزاده گانگازومبا - فرمانروای در حال ظهور.

Before long, Ganga-Zumba was killed,

دیری نگذشت که گانگازومبا

likely by a group affiliated with his nephew.

احتمالاً توسط گروهی وابسته به برادرزاده او کشته شد.

As Palmares’ new leader, Zumbi rejected the treaty

زومبی به عنوان رهبر جدید پالمارس، این معاهده را رد کرد

and resumed resistance for another 15 years.

و برای پانزده سال دیگر، مقاومت را از سر گرفت.

But in February of 1694,

اما در فوریه ۱۶۹۴،

the Portuguese captured the capital after a devastating siege.

پرتغالی‌ها پایتخت را پس از یک محاصره ویرانگر تصرف کردند.

Zumbi escaped, but they eventually found and ambushed him.

زومبی فرار کرد، اما در نهایت او را پیدا کردند و به دام انداختند.

And on November 20th, 1695, Portuguese forces killed Zumbi.

و در بیستم نوامبر ۱۶۹۵، نیروهای پرتغالی زومبی را کشتند.

His death was not the end of Palmares, but it was a crushing blow.

مرگ او پایان پالمارس نبود، اما ضربه‌ای کوبنده بود.

After years of warfare, there were far fewer rebels in the area.

پس از سال‌ها جنگ، شورشیان خیلی کمتری در این منطقه وجود داشت.

Those who remained rallied around new leaders and maintained a presence,

آنهایی که باقی ماندند، حول رهبران جدید گرد آمدند و از خود حضور نشان دادند،

however small, through the 1760s.

و تا دهه‌ی ۱۷۶۰ میلادی، حضوری هرچند اندک داشتند.

Though, Palmares is no more thousands of other quilombos persist to this day.

هرچند، پالمارس، امروزه چیزی بیش از هزاران کیلومبو نیست.

November 20th, the day of Zumbi’s death, is celebrated across Brazil

بیستم نوامبر، روز مرگ زومبی، در سراسر برزیل

as the Day of Black Consciousness.

به عنوان «روز آگاهی سیاه» جشن گرفته می‌شود.

But Zumbi was just one of many Palmaristas.

اما زومبی تنها یکی از تعداد زیادی پالماریستاها بود.

We only know some of their names,

ما تنها نام برخی از آنها را می‌دانیم،

but their fight for freedom echoes centuries later.

اما مبارزه‌ی آنها برای آزادی، تا قرن‌ها بعد طنین‌انداز می‌شود.