How close are we to uploading our minds? - Michael S.A. Graziano

Translator: Javid Naseri Reviewer: Hajar Almasi

Imagine a future where nobody dies—

آینده ای را تصور کنید که هیچ کس در آن نمی میرد --

instead, our minds are uploaded to a digital world.

در عوض، ذهن ما در دنیای دیجیتال بارگذاری می شود.

They might live on in a realistic, simulated environment with avatar bodies,

آن ها ممکن است در یک جسم واقعی، شبیه سازی شده با آواتار زندگی کنند،

and could still call in and contribute to the biological world.

و هنوز هم بتواند به دنیای بیولوژیکی فراخوانده و حضور یابند.

Mind uploading has powerful appeal—

بارگذاری ذهن جذابیت خیلی زیادی دارد --

but what would it actually take to scan a person’s brain and upload their mind?

اما برای اسکن کردن مغز یک شخص و بارگذاری ذهن آنها چه لازم است؟

The main challenges are scanning a brain in enough detail to capture the mind

از چالشهای اصلی، اسکن یک مغز با جزئیات کافی برای ضبط کردن ذهن

and perfectly recreating that detail artificially.

و بازآفرینی کامل آن جزئیات به صورت مصنوعی است.

But first, we have to know what to scan.

اما ابتدا، باید بدانیم که چه چیزی را اسکن کنیم.

The human brain contains about 86 billion neurons,

مغز انسان حدود ۸۶ میلیارد نورون دارد،

connected by at least a hundred trillion synapses.

که به وسیله حداقل ۱۰۰ تریلیون سیناپس به هم متصل شده اند.

The pattern of connectivity among the brain’s neurons,

الگوی اتصال بین نورونهای مغز،

that is, all of the neurons and all their connections to each other,

که شامل همه نورونها و پیوندهای آنها به یکدیگر را شامل می شود،

is called the connectome.

«کانکتوم» (اتصال دهنده) نامیده می شود.

We haven’t yet mapped the connectome,

ما هنوز کانکتوم را نقشه برداری نکرده ایم،

and there’s also a lot more to neural signaling.

وهمچنین موارد زیادی برای ردیابی عصبی وجود دارد.

There are hundreds, possibly thousands of different kinds of connections,

صدها، احتمالاً هزاران نوع مختلف اتصال یا سیناپس

or synapses.

وجود دارد.

Each functions in a slightly different way.

هر یک از آنها عملکرد کمی متفاوت دارند.

Some work faster, some slower.

برخی سریعتر کار می کنند، برخی کندتر.

Some grow or shrink rapidly in the process of learning;

برخی در روند یادگیری به سرعت رشد می کنند یا آب می روند.

some are more stable over time.

برخی با گذشت زمان پایدارتر می شوند.

And beyond the trillions of precise, 1-to-1 connections between neurons,

و فراتر از تریلیون اتصالات دقیق یک به یک بین نورونها،

some neurons also spray out neurotransmitters

برخی از سلولهای عصبی نیز، انتقال دهنده های عصبی را پاشش می کنند

that affect many other neurons at once.

که بر بسیاری از سلولهای عصبی دیگر، به یکباره اثر می گذارد.

All of these different kinds of interactions

همه این انواع متفاوت اندرکنش ها

would need to be mapped in order to copy a person’s mind.

باید برای کپی کردن ذهن یک شخص، نقشه برداری شود.

There are also a lot of influences on neural signaling

همچنین بر ردیابی عصبی عوامل تأثیرگزار زیادی وجود دارد

that are poorly understood or undiscovered.

که خیلی اندک درک شده یا کشف نشده اند.

To name just one example,

فقط به عنوان مثال،

patterns of activity between neurons

الگوهای فعالیت بین نورونها

are likely influenced by a type of cell called glia.

احتمالاً تحت تأثیر نوعی سلول به نام « گلیا » قرار دارد.

Glia surround neurons and, according to some scientists,

«گلیا» نورو های اطراف را احاطه کرده و به گفته برخی دانشمندان،

may even outnumber them by as many as ten to one.

حتی ممکن است نسبت آنها تا ده به یک، افزایش یابد.

Glia were once thought to be purely for structural support,

زمانی تصور می شد که گلیا صرفاً برای پشتیبانی ساختاری باشد،

and their functions are still poorly understood,

و کارکردهای آنها هنوز هم به خوبی درک نشده اند،

but at least some of them can generate their own signals

اما حداقل برخی از آنها می توانند سیگنالهای خود را تولید کنند

that influence information processing.

که بر پردازش اطلاعات تأثیر می گذارد.

Our understanding of the brain isn’t good enough to determine

درک ما از مغز به اندازه کافی خوب نیست که بتواند تعیین کند

what we’d need to scan in order to replicate the mind,

برای تکثیر ذهن، چه چیزی نیاز داریم،

but assuming our knowledge does advance to that point,

اما با فرض این که دانش ما به آن نقطه پیشرفت می کند،

how would we scan it?

چگونه آن را اسکن خواهیم کرد؟

Currently, we can accurately scan a living human brain

در حال حاضر، می توانیم مغز انسان زنده را به طور دقیق

with resolutions of about half a millimeter

با استفاده از بهترین روش اسکن غیر تهاجمی، « ام آرآی»

using our best non-invasive scanning method, MRI.

با وضوح تقریباً نیم میلی متر اسکن کنیم.

To detect a synapse, we’ll need to scan at a resolution of about a micron—

برای تشخیص سیناپس، باید با وضوح حدود میکرون اسکن کنیم

a thousandth of a millimeter.

یک هزارم میلی متر.

To distinguish the kind of synapse and precisely how strong each synapse is,

برای تشخیص نوع سیناپس و و اینکه هر سیناپس چقدر قوی است،

we’ll need even better resolution.

به وضوح حتی بهتری نیاز خواهیم داشت.

MRI depends on powerful magnetic fields.

ام آرآی به میدان مغناطیسی قدرتمند بستگی دارد.

Scanning at the resolution required

اسکن با وضوح مورد نیاز

to determine the details of individual synapses

برای تعیین جزئیات سیناپس های منحصر به فرد

would requires a field strength high enough to cook a person’s tissues.

به میدانی با آن چنان قدرتی نیاز است برای پخت بافت های شخص کافی است.

So this kind of leap in resolution

بنابراین این نوع جهش در وضوح

would require fundamentally new scanning technology.

اساساً به فناوری جدید اسکن نیاز دارد.

It would be more feasible to scan a dead brain using an electron microscope,

بیشتر برای اسکن کردن یک مغز مرده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی

but even that technology is nowhere near good enough–

امکان پذیر است اما حتی این فناوری، به حد لازم هم نزدیک نیست

and requires killing the subject first.

و اول به کشتن شخص نیاز دارد.

Assuming we eventually understand the brain well enough to know what to scan

با فرض اینکه ما سرانجام مغز را به خوبی درک کنیم که بدانیم چه چیزی را باید اسکن کنیم

and develop the technology to safely scan at that resolution,

و فناوری را برای اسکن با اطمینان در آن وضوح توسعه دهیم،

the next challenge would be to recreate that information digitally.

چالش بعدی، ایجاد مجدد آن اطلاعات به صورت دیجیتالی خواهد بود.

The main obstacles to doing so are computing power and storage space,

موانع اصلی برای انجام این کار محاسبه قدرت و فضای ذخیره سازی هستند،

both of which are improving every year.

که هر دو مورد، هر ساله در حال پیشرفت هستند.

We’re actually much closer to attaining this technological capacity

ما در واقع به دستیابی به این ظرفیت فناوری بسیار نزدیک تر هستیم

than we are to understanding or scanning our own minds.

تا آن که ذهن خود را بفهمیم یا اسکن کنیم.

Artificial neural networks already run our internet search engines,

شبکه های عصبی مصنوعی، موتورهای جستجوگر اینترنتی ما

digital assistants, self-driving cars, Wall Street trading algorithms,

دستیاران دیجیتال، خودروهای خودران، الگوریتم های تجارت وال استریت و گوشی های

and smart phones.

هوشمند را اجرا می کند.

Nobody has yet built an artificial network with 86 billion neurons,

هنوز کسی شبکه مصنوعی با ۸۶ میلیارد نورون نساخته است،

but as computing technology improves,

اما هرچه که تکنولوژی محاسباتی بهبود مییابد،

it may be possible to keep track of such massive data sets.

ممکن است پیگیری چنین مجموعه های عظیم داده امکان پذیر باشد.

At every step in the scanning and uploading process,

در هر مرحله از روند اسکن و بارگذاری،

we’d have to be certain we were capturing all the necessary information accurately—

باید مطمئن باشیم که همه اطلاعات لازم را با دقت ضبط کرده ایم -

or there’s no telling what ruined version of a mind might emerge.

یا نمی توان گفت چه نسخه ای ذهن ممکن است خراب شده اسکن شود.

While mind uploading is theoretically possible,

در حالی که بارگذاری ذهن از نظر تئوری امکان پذیر است،

we’re likely hundreds of years away

ما احتمالاً صدها سال با

from the technology and scientific understanding

فن آوری و درک علمی که آن را به

that would make it a reality.

واقعیت تبدیل کند، فاصله داریم.

And that reality would come with ethical and philosophical considerations:

و این واقعیت با ملاحظات اخلاقی و فلسفی همراه می شود:

who would have access to mind uploading?

چه کسی به بارگذاری کردن ذهن دسترسی خواهد داشت؟

What rights would be accorded to uploaded minds?

چه حقوقی به ذهنهای بارگذاری شده اعطا می شود؟

How could this technology be abused?

چگونه از این فناوری سوء استفاده می شود؟

Even if we can eventually upload our minds,

حتی اگر در نهایت بتوانیم ذهن خود را بارگذاری کنیم،

whether we should remains an open question.

تا آن زمان این سوالات بدون جواب خواهد بود.