Wearable tech that helps you navigate by touch | Keith Kirkland

Çeviri: Nihal Aksakal Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

Do you remember your first kiss?

İlk öpücüğünüzü hatırlıyor musunuz?

Or that time you burned the roof of your mouth

Ya da sıcak bir dilim pizzanın damağınızı yaktığı o anı?

on a hot slice of pizza?

What about playing tag or duck, duck, goose as a child?

Peki ya ebelemece ya da yağ satarım, bal satarım oynadığınız günleri?

These are all instances where we're using touch to understand something.

İşte tüm bu anları, dokunma duyumuzla kavrarız.

And it's the basis of haptic design.

Bu haptik tasarımın temelini oluşturur.

"Haptic" means of or relating to the sense of touch.

"Haptik" dokunsal veya dokunma hissiyle alakalı demektir

And we've all been using that our entire lives.

ki bu hayatımızın bir parçasıdır.

I was working on my computer when my friend,

Bir gün beni bilgisayara gömülmüş bir şeyler karalarken gören arkadaşım

seeing me hunched over typing, walked over behind me.

arkamdan dolaşıp sağ baş parmağını sırtımın sol alt kısmına bastırırken

She put her left thumb into the left side of my lower back,

aynı anda da sağ işaret parmağını sağ omzuma bastırdı.

while reaching her right index finger around to the front of my right shoulder.

Ben de içgüdüsel olarak sırtımı düzeltmek durumunda kaldım.

Instinctively, I sat up straight.

In one quick and gentle gesture,

Tek bir nazik ve hızlı dokunuşla

she had communicated how to improve my posture.

duruşumu nasıl düzeltebileceğimi bana göstermiş oldu.

The paper I was working on at that very moment

Tam da o an çalıştığım makalenin konusu ise

centered around developing new ways to teach movement using technology.

teknolojinin yardımıyla hareketi öğretmenin yeni yollarını keşfetmekti.

I wanted to create a suit that could teach a person kung fu.

İnsanlara kung fu'yu öğreten bir takım tasarlamak niyetindeydim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But I had no idea how to communicate movement

Lakin bir eğitmen olmadan

without an instructor being in the room.

hareketleri nasıl öğreteceğime dair hiçbir fikrim yoktu.

And in that moment, it became crystal clear: touch.

İşte o anda her şey netleşti: Dokunmak!

If I had vibrating motors where she had placed each of her fingers,

Eğer arkadaşımın parmaklarını koyduğu her noktaya

mevcut ve optimum duruşuma ait verilerle eşleşen bir çift devinimli motor koyarsam

paired with motion-capture data of my current and optimal posture,

I could simulate the entire experience

tüm bu olayı herhangi bir eğitmen olmadan tecrübe edebileceğimi düşünmeye başladım.

without an instructor needing to be in the room.

But there was still one important part of the puzzle that was missing.

Ancak halen daha eksik bir nokta vardı:

If I want you to raise your wrist two inches off of your lap,

Eğer bileğinizi titreşim kullanarak

using vibration,

kucağınızdan 5 cm yukarı kaldırmak istersem

how do I tell you to do that?

bunu yapmanızı nasıl söylerim?

Bileğinizin üzerine nasıl kaldıracağınızı bilin diye bir motor mu koyardım

Do I put a motor at the top of your wrist, so you know to lift up?

Or do I put one at the bottom of your wrist,

yoksa altına bileğinizi itiyormuş gibi hissettiren motorlar mı koyardım?

so it feels like you're being pushed up?

There were no readily available answers

Mecvut bir cevap yoktu

because there was no commonly agreed-upon haptic language

çünkü bilgi ile iletişim kurmak için

üzerinde anlaşmaya varılmış bir dokunsal dil yoktu.

to communicate information with.

So my cofounders and I set out to create that language.

Böylece ortaklarımla birlikte o dili ortaya çıkarttık.

And the first device we built was not a kung fu suit.

İlk ürettiğimiz cihaz kung fu takımı değildi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But in a way, it was even more impressive

Fakat bir şekilde sadeliği ve kullanışlılığı nedeniyle

because of its simplicity and usefulness.

daha da etkileyiciydi.

We started with the use case of navigation,

Basitleştirilmiş bir hareket biçimi olan

which is a simplified form of movement.

navigasyon kullanımıyla başladık.

We then created Wayband,

Daha sonrasında titreşimli ipuçlarını kullanarak

a wrist-wearable device that could orient a user toward a destination,

kullanıcıyı bir hedefe yönlendirebilen bileklik yani takılabilir bir cihaz olan

using vibrating cues.

Wayband'ı yarattık.

We would ask people to spin around

İnsanlardan etrafta dönmelerini

and to stop in a way that they felt was the right way to go.

ve doğru yol olduğunu düşündükleri yönde durmalarını isterdik.

Informally, we tried this with hundreds of people,

Gayriresmi olarak bunu yüzlerce kişiyle denedik

and most could figure it out within about 15 seconds.

ve çoğu 15 saniye içinde çözebildi.

It was that intuitive.

O kadar sezgiseldi.

Initially, we were just trying to get people out of their phones

Başlangıçta insanları telefonlarından kurtarmaya

and back into the real world.

ve gerçek dünyaya geri getirmeye çalışıyorduk.

But the more we experimented,

Ancak daha fazla deney yaptıkça

the more we realized that those who stood to benefit most from our work

işimizden en fazla faydalanmaya çalışanların çok az

were people who had little or no sight.

veya hiç göremeyenler olduğunu daha fazla anladık.

When we first approached a blind organization, they told us,

Körler için olan bir kuruluşa gittiğimizde

"Don't build a blind device.

"Körler için bir cihaz yapmayın.

Build a device that everyone can use

Herkesin kullanabileceği

but that's optimized for the blind experience."

ancak körlük deneyimi için optimize edilmiş bir cihaz yaratın" dediler.

We created our company WearWorks with three guiding principles:

WearWorks şirketimizi üç yol gösterici ilkeyle yarattık:

make cool stuff,

Harika şeyler yapın,

create the greatest impact we can in our lifetimes

yaşamlarımızda yapabileceğimiz en büyük etkiyi yaratın

and reimagine an entire world designed for touch.

ve dokunmak için tasarlanmış tüm bir dünyayı yeniden hayal edin.

And on November 5, 2017,

5 Kasım 2017'de

Wayband helped a person who was blind

Wayband, kör birinin New York City Maratonunun ilk 25 kilometresini

run the first 15 miles of the New York City Marathon

görüşlü bir yardım olmaksızın koşmasını sağladı.

without any sighted assistance.

(Applause)

(Alkış)

It didn't get him through the entire race due to the heavy rain,

Sağanak yağıştan dolayı yarışın tamamını bitiremedi

but that didn't matter.

ama sorun değil.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Kanıtlanmış bir iddiamız vardı:

We had proved the point:

that it was possible to navigate a complex route using only touch.

Sadece dokunuşu kullanarak karmaşık bir rotada gezinmek mümkündü.

So, why touch?

Neden dokunma?

The skin has an innate sensitivity

Cilt, gözlerin milyonlarca rengi tanıma kabiliyetine

akin to the eyes' ability to recognize millions of colors

veya kulakların karmaşık perde ve tonu tanıma yeteneğine

or the ears' ability to recognize complex pitch and tone.

benzer doğuştan gelen bir duyarlılığa sahiptir.

Yet, as a communications channel,

Yine de bir iletişim kanalı olarak

it's been largely relegated to Morse code-like cell phone notifications.

büyük ölçüde Mors koduna benzer cep telefonu bildirimlerine düşürüldü.

If you were to suddenly receive a kiss or a punch,

Birdenbire bir öpücük veya bir yumruk alacak olsaydınız

your reaction would be instinctive and immediate.

tepkiniz içgüdüsel ve ani olurdu.

Meanwhile, your brain would be playing catch-up on the back end

Bu sırada beyniniz arka uçta yeni ortaya çıkanların ayrıntılarını

to understand the details of what just occurred.

anlamak için yakalamaca oynuyor olacaktı.

And compared to instincts, conscious thought is pretty slow.

İçgüdülere kıyasla bilinçli düşünce oldukça yavaştır.

But it's a lightning bolt

Ancak salyangozun yol alma hızı ile karşılaştırıldığında bir yıldırımdır.

compared to the snail's pace of language acquisition.

I spent a considerable amount of time

Değişik derecelerde başarısızlıkla

learning Spanish, Japanese, German and currently Swedish,

İspanyolca, Japonca, Almanca ve şu anda İsveççe öğrenmek için

with varying degrees of failure.

çok fazla zaman harcadım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But within those failures were kernels of how different languages are organized.

Ancak bu başarısızlıklarda dillerin organize edilmesinin çekirdekleri vardı.

That gave our team insight

Bu, ekibimize köklü dillerin düzenini

into how to use the linguistic order of well-established languages

tamamen yeni, sadece tek bir dokunuşa dayanan

as inspiration for an entirely new haptic language,

bir dokunsal dilin ilham kaynağı olarak kullanma konusunda fikir verdi.

one based purely on touch.

It also showed us when using language mechanics wasn't the best way

Ayrıca dil mekaniklerini kullanırken bilgi vermenin

en iyi yolu olmadığını da gösterdi.

to deliver information.

In the same way a smile is a smile across every culture,

Aynı şekilde bir gülümseme her kültürde bir gülümsemedir

ya dilsel ve kültürel sınırları aşan

what if there was some underlying mechanism of touch

that transcended linguistic and cultural boundaries?

bazı altta yatan bir dokunma mekanizması varsa?

A universal language, of sorts.

Bir çeşit evrensel dil.

You see, I could give you buzz-buzz-buzz, buzz-buzz,

Size vız vız vız vız vız verebilirim

ve en sonunda o titreşimin "dur" anlamına geldiğini öğrenirsiniz.

and you would eventually learn

that that particular vibration means "stop."

Fakat dokunsal tasarımcılar olarak kendimize meydan okuduk.

But as haptic designers, we challenged ourselves.

"Dur"u tasarlamak nasıl olurdu?

What would it be like to design "stop?"

Bağlam temelli olarak,

Well, based on context,

most of us have the experience of being in a vehicle

çoğumuz bir araçta olmayı ve o aracın aniden durmasını,

and having that vehicle stop suddenly, along with our body's reaction to it.

vücudumuzun buna verdiği tepkiyi yaşıyoruz.

So if I wanted you to stop,

Yani durmanı isteseydim sana bir titreşim düzeni gönderebilirdim.

I could send you a vibration pattern, sure.

Or, I could design a haptic experience

Ya da durmanın yapılacak en doğru şeymiş gibi

that just made stopping feel like it was the right thing to do.

hissetmenizi sağlayan dokunsal bir deneyim tasarlayabilirim.

And that takes more than an arbitrary assignment of haptic cues to meanings.

Bu, dokunsal ipuçların anlamlara rastgele atanmasından daha fazlasını gerektirir.

It takes a deep empathy.

Derin bir empatiye sebep olur.

It also takes the ability to distill human experience into meaningful insights

Aynı zamanda insan deneyimini anlamlı içgörülere

and then into haptic gestures and products.

ve sonra dokunsal jestlere ve ürünlere dönüştürme yeteneğini de alır.

Haptic design is going to expand the human ability

Ayrıca dokunsal tasarım, insanın çevresini algılama

to sense and respond to our environments,

ve bunlara tepki yeteneğini geliştirir.

Hem fiziksel hem de sanal olarak tabii ki.

both physical and virtual.

There's a new frontier: touch.

Artık yeni bir sınır var:

Dokunma.

And it has the power to change how we all see the world around us.

Etrafımızdaki dünyayı bakış açımızı değiştirme gücüne sahip.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)