What Ping-Pong Taught Me About Life | Pico Iyer | TED

Çeviri: esma şahin Gözden geçirme: Nevaz Mescioğlu

Every other night in Japan,

Japonya'da iki günde bir

I step out of my apartment,

dairemden çıkıp

I climb up a hill for 15 minutes,

15 dakika bir tepeye tırmanırım

and then I head into my local health club,

ve sonra bir stüdyoda kurulmuş üç pinpon masası olan

where three ping-pong tables are set up in a studio.

sağlık kulübüme giderim.

And space is limited,

Yer kısıtlı,

so at every table,

bu yüzden her masada

one pair of players practices forehands,

bir çift oyuncu elin iç taraf vuruşu egzersizi yaparken

another practices backhands,

diğeri dış taraf vuruşu egzersizi yapar

and every now and then, the balls collide in midair

ve arada bir toplar havada çarpışır

and everybody says, "Wow!"

ve herkes "Vay be!" der.

Then, choosing lots, we select partners and play doubles.

Daha sonra, takımları seçerken eşlerimizi seçer ve çift oynarız.

But I honestly couldn't tell you who's won,

Ama dürüstçe size kimin kazandığını söyleyemem

because we change partners every five minutes.

çünkü her beş dakikada bir eş değiştiririz.

And everybody is trying really hard

Herkes puan kazanmak için

to win points,

gerçekten çok çabalar

but nobody is keeping track of who is winning games.

ama kimse kimlerin oyunları kazandığını takip etmez.

And after an hour or so of furious exertion,

Bir saat kadar öfkeli bir çabadan sonra,

I can honestly tell you

içtenlikle söyleyebilirim ki

that not knowing who has won

kimin kazandığını bilmemek

feels like the ultimate victory.

nihai bir zafer gibi hissettiriyor.

In Japan, it's been said,

Japonya'da denir ki

they've created a competitive spirit without competition.

rekabet etmeden rekabetçi bir ruh yaratıldı.

Now, all of you know that geopolitics is best followed by watching ping-pong.

Şimdi, hepiniz biliyorsunuz ki jeopolitik en iyi pinpon izlenerek takip ediliyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

The two strongest powers in the world were fiercest enemies

Dünyadaki en güçlü iki güç, en ateşli düşmandılar.

until, in 1972, an American ping-pong team

Ancak 1972'de Amerikan pinpon takımının

was allowed to visit Communist China.

Komünist Çin'i ziyaret etmesine izin verilinceye kadar.

And as soon as the former adversaries

Eski rakipler,

were gathered around some small green tables,

küçük yeşil masaların etrafında bir araya gelir gelmez

each of them could claim a victory,

her biri zafer iddia etti

and the whole world could breathe more easily.

ve tüm dünya daha kolay nefes alabildi.

China's leader, Mao Zedong,

Çin'in lideri Mao Zedong,

wrote a whole manual on ping-pong,

pinpon üzerine tam bir kılavuz yazdı

and he called the sport "a spiritual nuclear weapon."

ve bu sporu "manevi bir nükleer silah" olarak adlandırdı.

ABD Masa Tenisi Birliği'nin

And it's been said that the only honorary lifelong member

tek fahri hayat boyu üyesi olduğu söylenen

of the US Table Tennis Association

o zamanki başkan Richard Nixon,

is the then-President Richard Nixon,

masa tenisi diplomasisiyle

who helped to engineer this win-win situation

bu kazan-kazan durumunun oluşturulmasına yardım etti.

through ping-pong diplomacy.

But long before that,

Fakat bundan çok önce,

really, the history of the modern world

modern dünyanın tarihi

was best told through the bouncing white ball.

zıplayan beyaz topla en iyi şekilde anlatılıyordu.

"Ping-pong" sounds like a cousin of "sing-song,"

"Pinpon" "sing-song" gibi, Doğu'ya ait bir şeyler gibi geliyor

like something Eastern,

but actually, it's believed that it was invented by high-class Brits

ama aslında, Viktorya döneminde, akşam yemeğinden sonra

during Victorian times,

kitapların çeperleri üstüne şarap mantarları vurmaya başlayan

who started hitting wine corks over walls of books after dinner.

üst sınıf İngilizler tarafından

bulunduğuna inanılıyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

No exaggeration.

Abartmıyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And by the end of World War I,

Birinci Dünya Savaşı'nın sonuna kadar

the sport was dominated by players from the former Austro-Hungarian Empire:

spora eski Avusturya-Macaristan İmparatorluğu oyuncuları hükmetti.

eight out of nine early world championships

İlk dünya şampiyonalarından dokuzundan sekizi

were claimed by Hungary.

Macarlar tarafından alındı.

And Eastern Europeans grew so adept

Neredeyse tüm sporu durma noktasına getiren

at hitting back everything that was hit at them

Doğu Avrupalılar onlara atılan her şeyi geri atma konusunda çok uzmanlaştı.

that they almost brought the whole sport to a standstill.

In one championship match in Prague in 1936,

1936'da Prag'da bir şampiyona maçında

the first point is said to have lasted two hours and 12 minutes.

ilk sayının iki saat on iki dakika sürdüğü söyleniyor.

The first point!

İlk sayı!

Longer than a "Mad Max" movie.

"Çılgın Max" filminden daha uzun.

And according to one of the players, the umpire had to retire with a sore neck

Oyunculardan birine göre hakem, sayı sonuçlanmadan boyun tutulmasıyla

before the point was concluded.

emekli olmak zorunda kaldı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

That player started hitting the ball back with his left hand

O oyuncu topu sol eliyle karşılamaya

and dictating chess moves between shots.

ve atışlar arasında satranç hamleleri dikte etmeye başladı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Many in the audience started, of course, filing out,

Seyircilerin çoğu, tek sayı belki on iki bin atış sürdüğünden dolayı

as that single point lasted maybe 12,000 strokes.

tabii ki çıkmaya başladı.

And an emergency meeting of the International Table Tennis Association

Uluslararası Masa Tenisi Birliği hemen oracıkta bir acil durum toplantısı

had to be held then and there,

düzenlemek zorunda kaldı

and soon the rules were changed

ve kısa süre içinde kurallar değiştirildi,

so that no game could last longer than 20 minutes.

böylece hiçbir oyun 20 dakikadan daha fazla sürmedi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Sixteen years later, Japan entered the picture,

16 yıl sonra, Japonya oyuna girdi,

when a little-known watchmaker called Hiroji Satoh

Hiroji Satoh diye az tanınan bir saatçi

showed up at the world championships in Bombay in 1952.

Bombay'da 1952'de dünya şampiyonalarında boy gösterdi.

And Satoh was not very big, he wasn't highly rated,

Satoh, gözlük takan

he was wearing spectacles,

çok önemli ve değerli olmayan biriydi

but he was armed with a paddle that was not pimpled,

ama diğer pütürlü raketlerin aksine

as other paddles were,

kalın delikli kauçukla kaplanmış

but covered by a thick spongy rubber foam.

pütürsüz bir raketle silahlanmıştı.

And thanks to this silencing secret weapon,

Bu susturucu gizli silah sayesinde

the little-known Satoh won a gold medal.

az tanınan Satoh altın madalya kazandı.

One million people came out into the streets of Tokyo

Tokyo sokaklarına onun dönüşünü karşılamak için

to greet him upon his return,

bir milyon insan çıktı.

and really, Japan's postwar resurgence was set into motion.

Gerçekten Japonya'nın savaş sonrası dirilişi harekete geçti.

What I learned, though, at my regular games in Japan,

Buna rağmen Japonya'da düzenli oyunlardan öğrendiğim şey,

is more what could be called the inner sport of global domination,

küresel hâkimiyetin manevi sporu denebilecek bir şey,

sometimes known as life.

bu bazen hayat olarak da biliniyor.

We never play singles in our club,

Kulüpte asla tekli oynamayız,

only doubles,

sadece eşli oynarız.

and because, as I say, we change partners every five minutes,

Söylediğim gibi beş dakikada bir eşlerimizi değiştirdiğimiz için

if you do happen to lose, you're very likely to win

eğer kaybederseniz altı dakika sonra kazanma ihtimaliniz çok yüksek.

six minutes later.

We also play best-of-two sets,

Aynı zamanda iki setin en iyileri oynarız,

so often, there's no loser at all.

bu yüzden genellikle hiç kaybeden olmaz.

Ping-pong diplomacy.

Masa tenisi diplomasisi.

And I always remember that as a boy growing up in England,

İngiltere'de büyümüş bir çocuk olarak

I was taught that the point of a game was to win.

oyunun asıl olayının kazanmak olduğunun öğretildiğini hep hatırlarım.

But in Japan, I'm encouraged to believe that, really, the point of a game

Ancak Japonya'da, asıl oyunun olayının çevrendeki insanlara mümkün olduğu kadar

is to make as many people as possible around you feel that they are winners.

galip olduklarını hissettirmek olduğuna inanmaya teşvik edildim.

So you're not careening up and down as an individual might,

Bu yüzden bireysel olarak kazanmak ve kaybetmekten etkilenmiyorsun

but you're part of a regular, steady chorus.

ancak muntazam ve istikrarlı bir koronun parçasısın.

The most skillful players in our club

Kulübümüzdeki en yetenekli oyuncular

deploy their skills to turn a 9-1 lead for their team

yeteneklerini herkesin yoğun bir şekilde katıldığı 9-1'lik oyunu

into a 9-9 game in which everybody is intensely involved.

9-9'luk bir oyuna dönüştürmek için öncülük etmede kullanıyorlar.

And my friend who hits these high, looping lobs

Topları yükseğe atan arkadaşım,

that smaller players flail at and miss --

havaya atılan toplar daha başarısız oyuncular tarafından karşılanamıyor--

well, he wins a lot of points, but I think he's thought of as a loser.

pekâlâ, birçok sayı alıyor ama bence o bir mağlup gibi düşünülüyor.

In Japan, a game of ping-pong is really like an act of love.

Japonya'da, pinpon oyunu gerçek bir sevgi eylemi gibidir.

You're learning how to play with somebody,

Birine karşı oynamak yerine

rather than against her.

onunla beraber nasıl oynayacağınızı öğreniyorsunuz.

And I'll confess,

İtiraf etmek gerekirse

at first, this seemed to me to take all the fun out of the sport.

başta bu durum oyunun tüm eğlencesini kaçırmış gibi gelmişti.

I couldn't exult after a tremendous upset victory against our strongest players,

Altı dakika sonra, yeni bir partnerle yeniden kaybettiğimden dolayı

en güçlü oyuncumuza karşı alınmış beklenmedik büyük bir zafer sonrasında

because six minutes later, with a new partner,

I was falling behind again.

çok fazla sevinemedim.

On the other hand, I never felt disconsolate.

Diğer bir yandan, hiçbir zaman çok üzgün de hissetmedim.

And when I flew away from Japan and started playing singles again

Japonya'dan geri dönüp İngiliz ezelî rakiplerimle

with my English archrival,

tekli oynamaya başladığımda

I noticed that after every defeat, I was really brokenhearted.

her yenilgiden sonra gerçekten kalbimin kırıldığını fark ettim.

But after every victory, I couldn't sleep either,

Ancak her zaferden sonra da uyuyamıyordum

because I knew there was only one way to go,

çünkü gitmek için yalnızca bir yol olduğunu biliyordum,

and that was down.

o da yenilmekti.

Now, if I were trying to do business in Japan,

Şimdi, eğer Japonya'da bir iş yapmaya çalışıyor olsaydım

this would lead to endless frustration.

bu sonsuz bir hayal kırıklığı olurdu.

In Japan, unlike elsewhere,

Japonya'da diğer yerlerin aksine

if the score is still level after four hours,

eğer dört saat sonra skor hâlen eşitse

a baseball game ends in a tie,

beyzbol oyunu beraberlikle sonuçlanır,

and because the league standings are based on winning percentage,

bu yüzden lig sıralamaları kazanma yüzdelerine dayandırılır,

a team with quite a few ties can finish ahead

birçok beraberliği olan takım

of a team with more victories.

daha fazla zaferi olan takımın önünde bitirebilir.

One of the first times an American was ever brought over to Japan

İlk kez bir Amerikan vatandaşı, Bobby Valentine, 1995'te

to lead a professional Japanese baseball team,

profesyonel Japon beyzbol takımının başına Japonya'ya getirildi,

Bobby Valentine, in 1995,

gerçekten vasat bu takımı aldı,

he took this really mediocre squad,

onlara şaşırtıcı bir şekilde

he lead them to a stunning second-place finish,

ikinci sırada bitirmelerine öncülük etti

and he was instantly fired.

ve o aniden kovuldu.

Why?

Neden?

"Well," said the team spokesman,

Takım sözcüsü "Evet, kazanmayı çok vurguladığından dolayı." dedi.

"because of his emphasis on winning."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Official Japan can feel quite a lot like that point

Japon takımı tam da

that was said to last two hours and 12 minutes,

iki saat on iki dakika sürdüğü söylenen o maçtaki gibi hissedebilir,

and playing not to lose

ayrıca kaybetmemek adına oynamak

can take all the imagination, the daring, the excitement, out of things.

birçok şeyin yanında, hayal gücünü, cesareti ve heyecanı alıp götürebilir.

At the same time, playing ping-pong in Japan

Aynı zamanda, Japonya'da pinpon oynama

reminds me why choirs regularly enjoy more fun

bana koroların solistlerden

than soloists.

neden daha çok eğlendiğini anımsatır.

In a choir, your only job is to play your small part perfectly,

Bir koroda tek göreviniz size ait küçük kısmı mükemmel bir şekilde çalmaktır,

to hit your notes with feeling,

notalarına duyguyla basmaktır

and by so doing, to help to create a beautiful harmony

ve bunu yaparak güzel bir ahengin oluşmasına yardım etmek

that's much greater than the sum of its parts.

o kısmın tamamından daha harikadır.

Yes, every choir does need a conductor,

Evet, her koro bir şefe ihtiyaç duyar.

but I think a choir releases you from a child's simple sense of either-ors.

Ama bence bir koro basit bir çocuk ikileminden kurtarır.

You come to see that the opposite of winning isn't losing --

Kazanmanın aksinin kaybetme olmadığını anlarsınız--

it's failing to see the larger picture.

kazanmanın aksi, daha büyük resmi görmede sorun yaşamaktır.

As my life goes on,

Hayatım devam edip giderken

I'm really startled to see that no event

açığa çıktıktan yıllar sonra

can properly be assessed for years after it has unfolded.

hiçbir olayın tam olarak açıklanamaması beni şaşırtıyor.

I once lost everything I owned in the world,

Bir keresinde kontrol edilemeyen bir yangında

every last thing, in a wildfire.

dünyada sahip olduğum her şeyimi kaybettim, son şeye kadar.

But in time, I came to see that it was that seeming loss

Ama zamanla, görünüşte kayıp gibi gelen şey

that allowed me to live on the earth more gently,

hayatı daha nazikçe yaşamamı,

to write without notes,

notsuz yazmayı

and actually, to move to Japan

ve aslında pinpon masası olarak bilinen

and the inner health club known as the ping-pong table.

manevi sağlık kulübüne ve Japonya'ya gitmemi sağladı.

Conversely, I once stumbled into the perfect job,

Aksine, bir keresinde mükemmel bir işte tökezledim

and I came to see that seeming happiness

ve gerçek sevincin yolunda durabilen

can stand in the way of true joy

mutluluk görünümünün sefaletin yaptığından

even more than misery does.

çok daha fazlasını yapabildiğini anladım.

Playing doubles in Japan really relieves me of all my anxiety,

Japonya'da ikili oynama gerçekten benim tüm gerginliğimi alıyor

and at the end of an evening,

ve akşamın sonunda,

I notice everybody is filing out in a more or less equal state of delight.

herkesin aşağı yukarı aynı hazla ayrıldığını fark ediyorum.

I'm reminded every night

İlerlememenin, gerilemekle aynı şey olmadığını,

that not getting ahead isn't the same thing as falling behind

hayat dolu olmamanın ölü olmakla aynı şey olmadığını

any more than not being lively is the same thing as being dead.

her gece kendime hatırlatırım.

And I've come to understand why it is

Neden Çin üniversitelerinin

that Chinese universities are said to offer degrees in ping-pong,

pinponda lisans teklif ettiklerini

and why researchers have found that ping-pong

ve araştırmacıların pinponun hafif zekâ bozuklukları

can actually help a little with mild mental disorders

ve otizme bile gerçekten biraz yardımı olabildiğini anlıyorum.

and even autism.

But as I watch the 2020 Olympics in Tokyo,

Fakat Tokyo'da 2020 Olimpiyatlarını izlerken

I'm going to be keenly aware

uzun bir süre kimin kazanıp kimin kaybettiğini

that it won't be possible to tell who's won or who's lost

söylemenin mümkün olmayacağını

for a very long time.

çok iyi biliyorum.

You remember that point I mentioned

İki saat on iki dakika sürdüğü söylenen

that was said to last for two hours and 12 minutes?

daha önce bahsettiğim sayıyı hatırlıyorsunuz, değil mi?

Well, one of the players from that game ended up, six years later,

Peki, bu oyundaki oyunculardan biri

in the concentration camps of Auschwitz and Dachau.

altı yıl sonra, Auschwitz and Dachau'nın toplama kampındaydı.

But he walked out alive.

Ama oradan canlı olarak çıktı.

Why?

Neden?

Simply because a guard in the gas chamber

Sırf gaz halkasındaki nöbetçi

recognized him from his ping-pong playing days.

onu pinpon oynadığı günlerinden hatırladığı için.

Had he been the winner of that epic match?

O destansı maçın kazananı mıydı?

It hardly mattered.

Önemli değildi.

As you recall, many people had filed out before even the first point was concluded.

Hatırladığınız üzere birçok insan ilk sayı sonuçlanmadan oradan ayrılmıştı.

The only thing that saved him

Onu kurtaran tek şey,

was the fact that he took part.

maçın parçası olduğu gerçeğiydi.

The best way to win any game,

Herhangi bir oyunu kazanmanın en iyi yolu,

Japan tells me every other night,

Japonların bana her iki gecede bir söylediği şey:

is never, never to think about the score.

asla ve asla skoru düşünmemek.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)