Is civility a sham? | Teresa Bejan

Çeviri: Ezgisu Karakaya Gözden geçirme: Ramazan Şen

This talk contains mature language Viewer discretion is advised

[Bu konuşma yetişkin içeriklidir Devam edip etmemek seyircinin kararıdır]

Let's get this out of the way.

Şunu aradan çıkartalım.

I'm here because I wrote a book about civility,

Buradayım çünkü nezaket hakkında bir kitap yazdım.

and because that book came out

Bu kitap, 2016 Amerika başkanlık seçimleri sırasında çıktığı için,

right around the 2016 American presidential election,

I started getting lots of invitations to come and talk about civility

çok sayıda davet almaya başladım.

Gelip nezaketten ve Amerika siyasetinde buna neden daha çok ihtiyaç duyduğumuzdan

and why we need more of it in American politics.

bahsetmemi istediler.

So great.

Çok güzel.

The only problem was that I had written that book about civility

Tek sorun şuydu ki nezaket hakkındaki bu kitabı yazmıştım

because I was convinced that civility is ...

çünkü onun hakkında kararımı vermiştim:

bullshit.

saçmalık.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Now, that may sound like a highly uncivil thing to say,

Kulağa oldukça kaba gelebilir

and lucky for you, and for my publisher,

ama sizin ve yayıncımın şansına,

I did eventually come to change my mind.

sonunda fikrimi değiştirdim.

In the course of writing that book

Bu kitabı yazma sürecimde,

and studying the long history of civility and religious tolerance

nezaketin uzun tarihini

ve 17. yüzyıldaki dini hoşgörüyü çalışırken şunu keşfettim:

in the 17th century,

I came to discover that there is a virtue of civility,

Nezakette bir erdem vardı

and far from being bullshit, it's actually absolutely essential,

ve saçmalıktan çok çok uzakta ve özellikle de hoşgörülü toplumlar için

especially for tolerant societies,

kesinlikle gerekli.

so societies like this one, that promise not only to protect diversity

Yani bunun gibi toplumlar için sadece çeşitliliği değil

but also the heated and sometimes even hateful disagreements

neden olduğu hararetli hatta nefret dolu anlaşmazlıkları da

korumaya yardım ediyor.

that that diversity inspires.

You see, the thing about disagreement

Gördüğünüz gibi, anlaşmazlıkla ilgili şey

is that there is a reason

"nahoş" ve "hoş olmayanın"

that "disagreeable" is a synonym for "unpleasant."

eş anlamlı olmasıdır.

As the English philosopher Thomas Hobbes pointed out

İngiliz filozof Thomas Hobbes'in

all the way back in 1642,

1642'de belirttiği gibi

that's because the mere act of disagreement is offensive.

bunun nedeni sade anlaşmazlık eyleminin saldırgan bir eylem olmasıdır.

And Hobbes is still right. It works like this:

Hobbes hâlâ haklı. Bu şöyle çalışıyor:

so, if you and I disagree,

Eğer sizinle anlaşamadıysam,

and I'm right, because I always am,

ki ben haklıyım çünkü hep haklıyımdır,

how am I to make sense of the fact that you are so very, very wrong?

hatalı olduğunuz gerçeğini zihnimde nasıl yorumlayacağım?

It couldn't possibly be that you've just come to a different conclusion

Yalnızca iyi niyetle farklı bir sonuca varmış olmanız

in good faith?

mümkün değil mi?

Hayır, bir şeyin peşinde olmalısınız.

No, you must be up to something, you must be stupid,

Aptal, bağnaz, çıkarcı olmalısınız.

bigoted, interested.

Maybe you're insane.

Belki delirdiniz.

And the same goes the other way. Right?

Bu iki taraflı çalışıyor, değil mi?

So the mere fact of your disagreeing with me

Benimle aynı fikirde olmamanız gerçeği,

is implicitly an insult not only to my views, but to my intelligence, too.

sadece benim görüşlerime değil, zekama da dolaylı olarak bir hakaret.

And things only get worse when the disagreements at stake

Söz konusu anlaşmazlıklar

are the ones that we somehow consider to be fundamental,

ister dünya görüşümüz, ister kimliğimiz olsun

whether to our worldviews or to our identities.

temel saydığımız konuları içerdiğinde işler daha da kötüleşir.

You know the kinds of disagreement I mean.

Hangi anlaşmazlıklardan bahsettiğimi biliyorsunuz.

One doesn't discuss religion or politics

Yemek masasında din, siyaset

or increasingly, the politics of popular culture, at the dinner table,

ya da popüler kültür siyaseti tartışılmaz.

because these are the disagreements,

Çünkü bu anlaşmazlıklar,

these are the things that people really, seriously disagree about,

insanların ciddi manada çatıştığı konular

and they define themselves against their opponents in the controversy.

ve kendilerini karşı görüşün rakibi olarak tanımlarlar.

But of course those fundamental disagreements

Elbette bu temel anlaşmazlıklar,

are precisely the ones that tolerant societies

ABD'deki gibi hoşgörülü toplumların

like the United States propose to tolerate,

hoş görmeyi önerdikleri şeylerdir.

which perhaps explains why, historically, at least,

Bu, tarihsel olarak hiç olmazsa,

tolerant societies haven't been the happy-clappy communities of difference

hoşgörülü toplumların farklılık konusunda

duyduğumuz gibi güllük gülistanlık olmadığını gösterir.

that you sometimes hear about.

No, they tend to be places where people have to hold their noses

Aksine, bu toplumlar insanların karşılıklı hor görmelerine rağmen

and rub along together despite their mutual contempt.

birbirlerine göz yumdukları, geçindikleri toplumlardır.

That's what I learned from studying religious tolerance

Erken dönem modern İngiltere ve Amerika'da

in early modern England and America.

dini hoşgörüyü çalışırken bunu öğrendim.

And I also learned that the virtue that makes

Ayrıca şunu da öğrendim ki birbirimizi öldürmeden

that un-murderous coexistence, if you will, possible,

birlikte yaşamımızı mümkün kılan erdem,

is the virtue of civility,

nezaketin getirdiği erdem.

because civility makes our disagreements tolerable

Nezaket anlaşmazlıklarımızı hoş görülebilir kılmakta.

so that we can share a life together even if we don't share a faith --

Öyleyse aynı dini, politik ya da başka konularda aynı görüşü

religious, political or otherwise.

paylaşmasak bile birlikte yaşayabiliriz.

Still, I couldn't help but notice

Yine de fark etmeden edemediğim şey

that when most people talk about civility today --

çoğu insan nezaket hakkında konuşurken

and boy, do they talk about civility a lot --

- ki inanın, bunun hakkında çok konuşuyorlar -

they seem to have something else in mind.

akıllarında başka bir şey varmış gibi görünüyorlar.

So if civility is the virtue that makes it possible to tolerate disagreement

Eğer nezaket karşımızdakilerle gerçekten iletişim kurabilmemiz için

so that we can actually engage with our opponents,

anlaşmazlıkları hoş görmeyi mümkün kılıyorsa

talking about civility

nezaket hakkında konuşmak

seems to be mainly a strategy of disengagement.

genelde geri çekilme taktiği olarak görülmekte.

It's a little bit like threatening to take your ball and go home

İşler yolunda gitmediğinde

when the game isn't going your way.

topunuzu alıp eve gitmekle tehdit etmeye benziyor.

Because the funny thing about incivility

Çünkü nezaketsizlikle ilgili komik olan şey şu ki

is that it's always the sin of our opponents.

hep karşınızdakilerin suçudur.

It's funny.

Bu gülünç.

When it comes to our own bad behavior,

Kendi kötü davranışlarımıza gelince

well, we seem to develop sudden-onset amnesia,

aniden hafıza kaybı yaşıyor gibiyiz.

or we can always justify it as an appropriate response

Veya buna rakiplerimizin son hakaretine karşı uygun bir yanıt diyerek

to the latest outrage from our opponents.

kendimizi her zaman haklı çıkarabiliriz.

So, "How can I be civil to someone who is set out to destroy

Şöyle ki, "İnandığım her şeyi yok etmek isteyen birine karşı

everything I stand for?

nasıl nazik kalabilirim?

And by the way, they started it."

Bu arada bunu onlar başlattı."

It's all terrifically convenient.

Hepsi oldukça uygun.

Also convenient is the fact that most of today's big civility talkers

Hatta o kadar uygun ki günümüzün büyük nezaket konuşmacılarının çoğu

tend to be quite vague and fuzzy

ne zaman nezaketin gerekliliklerinden bahsetseler

when it comes to what they think civility actually entails.

anlaşılmaz ve belirsiz olma eğilimindeler.

We're told that civility is simply a synonym for respect,

Bize hep nezaketin saygı, terbiye ve kibarlıkla

for good manners, for politeness,

eş anlamlı olduğu söylendi

but at the same time, it's clear that to accuse someone of incivility

ama aynı zamanda şu da bir gerçek ki birisini nezaketsizlikle suçlamak

is much, much worse than calling them impolite,

kabalıkla suçlamaktan kat kat daha kötü.

because to be uncivil is to be potentially intolerable

Nezaketsiz olmak potansiyel olarak dayanılmaz olmak demek.

in a way that merely being rude isn't.

Oysa kaba olmak öyle değil.

So to call someone uncivil, to accuse them of incivility,

Demek ki birine nezaketsiz demek, onu nezaketsizlikle suçlamak

is a way of communicating that they are somehow beyond the pale,

onun kabul edilebilir anlaşma sınırlarının dışında olduğunu,

that they're not worth engaging with at all.

tartışmanın vaktinize değmeyeceğini söylemektir.

So here's the thing:

Mesele şu:

civility isn't bullshit,

Nezaket saçmalık değil.

it's precious because it's the virtue that makes fundamental disagreement

Nezaket değerli bir erdemdir çünkü esas anlaşmazlığı

not only possible but even sometimes occasionally productive.

sadece mümkün kılmakla kalmayıp zaman zaman üretkenliğe yol açar.

It's precious, but it's also really, really difficult.

Nezaket değerli ama bir o kadar da zor.

Civility talk, on the other hand,

Diğer taraftan, ince konuşmak,

well, that's really easy,

gerçekten,

really easy,

gerçekten çok kolay.

and it also is almost always complete bullshit,

Neredeyse çoğu zaman tamamı zırvadır

which makes things slightly awkward for me

ki sizlere nezaketten bahsederken

as I continue to talk to you about civility.

benim için işleri garip bir hale sokuyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Anyway, we tend to forget it,

Nasıl olsa, bunu unutmaya meyilliyiz.

but politicians and intellectuals have been warning us for decades now

Ancak politikacılar ve entelektüeller bizleri yıllardır uyarıyorlar.

that the United States is facing a crisis of civility,

Amerika bir nezaket kriziyle karşı karşıya.

and they've tended to blame that crisis on technological developments,

Bu krizi teknolojik gelişmelere,

on things like cable TV, talk radio, social media.

televizyona, radyo sohbetlerine ve sosyal medyaya bağlıyorlar.

But any historian will tell you

Herhangi bir tarihçiye sorarsanız

that there never was a golden age of disagreement,

size Amerikan siyasetinde,

let alone good feelings,

iyi hisler bir yana,

hiçbir zaman altın bir anlaşmazlık çağı olmadığını söyleyecektir.

not in American politics.

In my book, though, I argue that the first modern crisis of civility

Kitabımda şunu savunuyorum:

Aslında ilk modern nezaket krizi 500 yıl önce çıktı.

actually began about 500 years ago,

when a certain professor of theology named Martin Luther

Martin Luther isimli malum bir teoloji profesörü

took advantage of a recent advancement in communications technology,

o günlerde çıkmış bir iletişim teknolojisinden yararlandı.

the printing press,

Matbaayı kullanarak

to call the Pope the Antichrist,

Papa'ya İsa karşıtı dedi

and thus inadvertently launch the Protestant Reformation.

ve böylelikle Protestan Reformu'nu başlattı.

So think of the press, if you will, as the Twitter of the 16th century,

Eğer matbaayı 16. yüzyılın Twitter'ı olarak düşünürseniz

and Martin Luther as the original troll.

Martin Luther ilk troldür.

And I'm not exaggerating here.

Abartmıyorum.

He once declared himself unable to pray

Bir keresinde "Hıristiyanlık karşıtlarına" yani Katoliklere

without at the same time cursing

bela okumadan

his "anti-Christian," i.e. Catholic, opponents.

dua bile edemediğinden bahsetti.

And of course, those Catholic opponents clutched their pearls

O Katolik rakipler pireyi deve yaptılar

and called for civility then, too,

ve nezaket çağrısında bulundular.

but all the while, they gave as good as they got

Bu sırada ellerinden geleni artlarına koymadılar.

with traditional slurs like "heretic,"

Geleneksel hakaretler kullandılar.

and, worst of all, "Protestant,"

"Kafir" daha da kötüsü "Protestan" dediler

which began in the 16th century as an insult.

ki bu sıfatlar hakaret olarak kullanılmaya 16. yüzyılda başlandı.

The thing about civility talk, then as now,

Medeni konuşmayla ilgili o dönemde ve şu anda olan şudur ki

was that you could call out your opponent for going low,

rakibinizi bel altı vurmakla itham edip

and then take advantage of the moral high ground

ahlaki olarak üstün konuma geçer

to go as low or lower,

ve bu avantajı daha da alçalmak için kullanırsınız.

because calling for civility sets up the speaker

Çünkü karşıdakini nezakete çağırmak

as a model of decorum while implicitly, subtly stigmatizing

konuşmacıyı edep modeli olarak gösterirken

anyone with the temerity to disagree as uncivil.

ona katılmama cüretini gösterenleri nezaketsizlikle damgalar.

And so civility talk in the 17th century becomes a really effective way

Bu nezaket konuşmaları 17. yüzyılda din kurumu üyeleri için

for members of the religious establishment

gerçekten çok etkili bir yol oldu.

to silence, suppress, exclude dissenters outside of the established church,

Bunu özellikle statükolarına karşı çıkanları susturmak,

especially when they spoke out against the status quo.

bastırmak ve muhalifleri dışlamak için kullandılar.

So Anglican ministers could lecture atheists

Böylece Anglikan kilisesi

on the offensiveness of their discourse.

söylemlerinin saldırganlığı konusunda ateistleri uyarabilirdi.

Everyone could complain about the Quakers

Herkes "Dostların Dini Derneği" hakkında

for refusing to doff and don their hats

şapkalarını indir kaldır yaparak selam vermedikleri için

or their "uncouth" practice of shaking hands.

veya görgüsüz tokalaşma yöntemlerinden şikayetçi olabilirdi.

But those accusations of incivility

Ama bu nezaketsizlik suçlamaları

pretty soon became pretexts for persecution.

çok geçmeden zulüm bahanesi haline geldi.

So far, so familiar, right?

Buraya kadar çok tanıdık, değil mi?

We see that strategy again and again.

Bu taktiği tekrar tekrar görüyoruz.

It's used to silence civil rights protesters in the 20th century.

20. yüzyılda insan hakları protestocularını susturmak için kullanıldı

And I think it explains why partisans on both sides of the aisle

ve bu, iki taraftaki partizanların

keep reaching for this, frankly, antiquated,

belirli insanlarla ve kabul edilemez

early modern language of civility

belirli görüşlerle konuşmak için

precisely when they want to communicate that certain people and certain views

bu açıkçası eskimiş erken modern nezaket diline

neden ulaşmaya çalışmalarını açıklıyor.

are beyond the pale,

but they want to save themselves the trouble

Ancak kendilerini gerçek bir tartışma zahmetinden

of actually making an argument.

kurtarmak istiyorlar.

So no wonder skeptics like me tend to roll our eyes

Bu yüzden, benim gibi şüphecilerin konuşma erdemine yönelik çağrılar başladığında

when the calls for conversational virtue begin,

gözlerimizi devirme eğiliminde olmalarına şaşmamalı.

because instead of healing our social and political divisions,

Çünkü sosyal ve politik bölünmelerimizi iyileştirmek yerine,

it seems like so much civility talk is actually making the problem worse.

bu kadar nezaket konuşması, sorunu daha da kötüleştiriyor gibi görünüyor.

It's saving us the trouble of actually speaking to each other,

Bizi birbirimizle gerçekten konuşma zahmetinden kurtarıyor.

allowing us to speak past each other or at each other

Birbirimizi geçiştirir veya birbirimize girerken

while signaling our superior virtue

üstün erdemimizin sinyallerini vermemize,

and letting the audience know which side we're on.

bu sırada izleyicinin hangi tarafta olduğumuzu bilmesine yarıyor.

And given this, I think one might be forgiven, as I did,

Bu göz önüne alındığında benim yaptığım gibi,

bu kadar nezaket konuşmasının saçmalık olduğunu, bu nedenle nezaket erdeminin de

for assuming that because so much civility talk is bullshit,

saçmalık olması gerektiğini varsayan biri sanırım affedilebilir.

well then, the virtue of civility must be bullshit, too.

But here, again, I think a little historical perspective goes a long way.

Küçük bir tarihsel perspektifin çok yol kat ettiğini düşünüyorum.

Because remember, the same early modern crisis of civility

Çünkü unutmayın ki

Reformu başlatan aynı erken modern uygarlık krizi

that launched the Reformation

also gave birth to tolerant societies,

aynı zamanda hoşgörülü toplumları,

places like Rhode Island, Pennsylvania,

Rhode Island, Pennsylvania gibi yerleri

and indeed, eventually the United States,

ve nihayetinde Birleşik Devletler'i,

places that at least aspired to protect disagreement

çeşitliliği olduğu kadar

anlaşmazlıkları da korumayı amaçlayan yerleri doğurdu.

as well as diversity,

and what made that possible was the virtue of civility.

Bunu mümkün kılan, nezaket erdemiydi.

What made disagreement tolerable,

Anlaşmazlığı tolere edilebilir kılan,

what it made it possible for us to share a life,

bir görüşü paylaşmasak bile

even when we didn't share a faith,

bir hayatı paylaşmamızı

was a virtue,

mümkün kılan şey bir erdemdir.

but one, I think, that is perhaps less aspirational

Ama bence biri,

and a lot more confrontational

bugün burada nezaket hakkında konuşan insanların aklında olandan

than the one that people who talk about civility a lot today

daha az istek uyandırıcı

tend to have in mind.

ve çok daha çatışmacıdır.

So I like to call that virtue "mere civility."

Bu erdeme "saf nezaket" demeyi seviyorum.

You may know it as the virtue that allows us to get through

Bunu, eski bir eş ve kötü bir komşunun yanı sıra

our relations with an ex-spouse,

başka bir partinin bir üyesiyle

or a bad neighbor,

geçinmemizi sağlayan

not to mention a member of the other party.

erdem olarak biliyor olabilirsiniz.

Because to be merely civil is to meet a low bar grudgingly,

Çünkü sadece medeni olmak, alçak bir çıtayı isteksizce karşılamaktır

and that, again, makes sense,

ve bu yine de mantıklıdır.

because civility is a virtue that's meant to help us disagree,

Çünkü nezaket, aynı fikirde olmamamıza yardım eden bir erdem

and as Hobbes told us all those centuries ago,

ve Hobbes'un yüzyıllar önce bize söylediği gibi

disagreeable means unpleasant for a reason.

nahoşun hoş olmayan anlamına gelmesinin bir nedeni var.

But if it isn't bullshit, what exactly is civility or mere civility?

Bu saçmalık değilse, nezaket veya saf kibarlık tam olarak nedir?

What does it require?

Ne gerektirir?

Well, to start, it is not and cannot be

Öncelikle, saygılı veya kibar olmakla

the same thing as being respectful or polite,

aynı şey değildir ve olamaz çünkü,

because we need civility precisely when we're dealing with those people

saygı duymayı en zor, hatta belki de imkansız bulduğumuz insanlarla uğraşırken

that we find it the most difficult, or maybe even impossible, to respect.

tam da nezakete ihtiyacımız var.

Similarly, being civil can't be the same as being nice,

Benzer şekilde, medeni olmak, iyi biri olmakla aynı şey olamaz,

because being nice means not telling people what you really think about them

çünkü iyi olmak, insanlara onlar veya onların çok yanlış görüşleri hakkında

or their wrong, wrong views.

gerçekten ne düşündüğünüzü söylememek anlamına gelir.

No, being civil means speaking your mind,

Hayır, medeni olmak aklınızdan geçeni

but to your opponent's face,

rakibinizin arkasından değil

not behind her back.

yüzüne söylemeniz anlamına gelir.

Being merely civil means not pulling our punches,

Safi medeni olmak, lafımızı esirgemektir

but at the same time, it means maybe not landing all those punches all at once,

ama aynı zamanda, tüm bu lafları bir kerede söylememek anlamına da gelir.

because the point of mere civility

Çünkü saf nezaketin amacı,

is to allow us to disagree, to disagree fundamentally,

aynı fikirde olmamamıza, temelde anlaşmazlığa izin vermek,

but to do so without denying or destroying the possibility of a common life tomorrow

ama bunu, bugün bize engel teşkil ettiğini düşündüğümüz insanlarla

with the people that we think are standing in our way today.

yarın ortak bir yaşam olasılığını yok etmeden veya inkar etmeden yapmaktır.

And in that sense, I think civility is actually closely related

Bu anlamda, nezaketin aslında başka bir erdemle,

to another virtue, the virtue of courage.

cesaret erdemiyle yakından ilişkili olduğunu düşünüyorum.

So mere civility is having the courage to make yourself disagreeable,

Yani saf nezaket, kendinizi aksi yapma

ve bu şekilde kalma cesaretine sahip olmaktır.

and to stay that way,

but to do so while staying in the room

Ancak bunu odada kalarak

and staying present to your opponents.

ve rakiplerinizin karşısında kalarak yapmalısınız.

And it also means that, sometimes, calling bullshit on people's civility talk

Aynı zamanda, bazen, insanların nezaket hakkındaki konuşmalarına

saçmalık diyebilmenin gerçekten yapılacak tek medeni şey olduğu anlamına gelir.

is really the only civil thing to do.

At least that's what I think.

En azından ben öyle düşünüyorum.

But look, if I've learned anything from studying the long history

Ama bakın, 17. yüzyılda dini hoşgörünün

of religious tolerance in the 17th century, it's this:

uzun tarihini incelemekten bir şey öğrendiysem o da şudur:

if you're talking about civility as a way to avoid an argument,

Eğer tartışmadan kaçınmanın bir yolu olarak nezaketten bahsediyorsanız,

to isolate yourself in the more agreeable company

daha kabul edilebilir bir şirkette,

of the like-minded who already agree with you,

sizinle çoktan aynı fikirde olan insanlarla kendinizi soyutluyorsanız,

if you find yourself never actually speaking to anyone

sizinle gerçekten de karşıt görüşte

who really, truly, fundamentally disagrees with you,

olan insanlarla asla konuşmuyorsanız

well, you're doing civility wrong.

nezaket işini yanlış yapıyorsunuz demektir.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)