Joel Leon: The beautiful, hard work of co-parenting | TED

Çeviri: Eda Nur Şahaner Gözden geçirme: Can Boysan

My name is Joel,

Adım Joel,

and I'm a co-parent.

ben bir ortak ebeveynim.

So, growing up, I never heard the term "co-parent."

Büyürken “ortak ebeveyn” kavramını hiç duymamıştım.

I heard a lot of other things, though,

Ama birçok şey duydum,

for starters, "absentee father,"

başlangıç için “var olan babanın yokluğu”,

"sperm donor" --

“sperm donörü”—

that's a good one --

bu çok iyi—

"deadbeat dad"

“deadbeat dad”

and, my personal favorite, "baby daddy."

ve en sevdiğim "baby daddy."

"Baby daddy," for those not in the know,

Bilmeyenler için baby daddy,

refers to an individual who helps to conceive a child

çocuğun dünyaya gelmesinde yardımcı olan

but does little else.

ama çok az şey yapan kişi demektir.

Baby daddy is also someone who is not married by law

Aynı zamanda, baby daddy o çocuğun annesiyle

to the mother of said child.

hukuki olarak evli olmayan kişidir.

Growing up, I thought "co-parent" was reserved primarily for white families

Büyürken “ortak ebeveyn” kavramının prime time Netflix dramalarında rol alan

beyaz ailelere özgü olduğunu düşünmüştüm.

that starred in Netflix prime-time dramas.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It still kind of does.

Aslında hâlâ biraz öyle.

Ama bu bir ebeveynin rolünü açıklamıyor, değil mi?

But it wasn't used to explain the role of a parent. Right?

Either you had kids or you didn't,

Çocuklarınız olsun ya da olmasın,

and no one in my social circles or at our dinner table

sosyal çevremde ya da yemek masamızda

was having complex conversations about the role fathers played

babaların rolü hakkında

kompleks konuşmalar yapmıyorduk, değil mi?

in that conversation, right?

A more balanced, open, loving approach to parenting

Ebeveynliğe yönelik daha dengeli, açık ve sevgi dolu bir yaklaşım

was not something we were discussing within our social circles.

sosyal çevremizde konuştuğumuz bir şey değildi.

A majority of the time,

Çoğu zaman büyürken tanıdığım babalar

the fathers I knew of growing up were barely present

neredeyse hiç yoktu

or just completely nonexistent.

ya da tamamen yoktu.

"Co-parent" wasn't a term I heard or saw

“Ortak ebeveynlik”, büyüdüğüm yerde, geldiğim yerde duyduğum

where I grew up, where I came from.

ya da gördüğüm bir kavram değildi.

I come from the hood.

Ben mahalleden geliyorum.

That hood would be Creston Avenue, 188th in the Bronx.

Bu mahalle Creston Caddesi, 188, Bronx.

And for -- one person, that's what's up.

Ve bence bu yeterli.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Appreciate that.

Düşünün.

For a lot of us in that hood,

Bu mahalledeki birçoğumuz için

there was only one person you could already turn to

yalnızca bir kişi vardı,

yemek, barınma, sıcaklık, sevgi ve disiplin için:

for food, shelter, warmth, love, discipline:

o da annelerimiz.

our mothers.

My mother, who I playfully call "Linda T,"

“Linda T” diye lakap taktığım annem

was my first example of real love

benim için gerçek sevginin

and what showing up as a healthy co-parent looked like.

ve sağlıklı ortak ebeveynliğin neye benzediğini gösteren ilk örnekti.

She was a strong, determined single mother,

O, güçlü, kararlı ve bekâr bir anneydi,

a woman who would have benefited greatly from having a secure and stable partner

ortak ebeveyn olarak güvenli ve istikrarlı bir eşten

faydalanabilecek bir kadındı.

as a co-parent.

So I vowed whenever I got married,

Söz verdim, evlendiğim zaman

my boo and I would be together forever.

karım ve ben her zaman beraber olacaktık.

You know? (Laughs)

Bildiğiniz gibi. (Gülüşmeler)

We'd share the same bed and home,

Aynı yatağı ve evi paylaşacaktık,

we'd sleep under the same covers, we'd argue at IKEA -- normal stuff.

aynı örtü altında uyuyacaktık ve doğal olarak IKEA’da tartışacaktık.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

My partner would feel seen and loved,

Eşimi anlayacaktım, sevecektim

and our children would grow up in a two-parent household.

ve çocuğumuz iki ebeveynli bir evde büyüyecekti.

However, things rarely ever end up how we plan them.

Ama çoğu zaman bir şeyler planladığımız gibi gitmez.

Our daughter Lilah has never known a household with both of her parents

Kızım Lilah ebeveynlerinin aynı çatı altında yaşadığı

bir evde yaşamadı.

living together under one roof.

Her mother and I were never married.

Annesi ve ben evlenmedik.

We dated on and off for several months before we found out she was pregnant.

Hamile olduğunu öğrenene dek aylarca flört ettik.

Up until then, my mother didn't even know she existed.

O zamana kadar annem böyle biri olduğunu bilmiyordu.

I was ashamed,

Utanmıştım,

I was embarrassed,

mahcup olmuştum,

and, at times, I was suicidal.

bazen intihara meylettim.

I was asking myself, what was I doing? Where was I going wrong?

Kendime “ne yaptım ben? Nerede yanlış yaptım?” diyordum.

I never wanted the stigma or label

Şununla damgalanmak ya da etiketlenmek istemiyordum:

of what some identified as the stereotypical "black father."

bazılarının stereotipik “siyah baba” olarak tanımladığı şey.

So: absentee, confrontational, combative, not present.

Dahası, tartışmacı baba, kavgacı baba, saldırgan baba, olmayan baba.

It took a lot of work, time, energy and effort

Ortak ebeveynliğin bizim için paylaşılan bir ev

for us to finally realize

ve evlilik çanları anlamına gelmesi gerekmediğini fark etmemiz için

that maybe co-parenting for us didn't need to mean a shared household

çok çalışma, zaman, enerji ve çaba gerekti.

and wedding bells,

that maybe, just maybe,

Bizim ortak ebeveynler olmamız

the way we showed up as co-parents

yalnızca ilişkimizdeki

lay not only in the layered nuances of our partnership

katmanlı nüanslarda yatmıyor,

but the capacity within our hearts to tend to a human

ayrıca o insanla ilgilenmek için birbirimize yardım ettiğimiz

that we helped create together.

kalbimizdeki kapasitede yatıyor.

(Applause)

(Alkış)

It would involve love in a nurturing and safe environment

Ortak ebeveynlik, biz bu dünyayı terk ettikten çok sonra

that would feed Lilah long after we both left this earth.

Lilah’ı destekleyecek besleyici ve güvenli ortama sevgiyi dâhil ediyor.

Fast-forward four years,

Dört yıl çabuk geçti,

and Lilah is now in pre-K.

Lilah şimdi anaokulunda.

She loves gummies,

Jelibon seviyor

and she says things like, "My heart is filled with love."

ve “Kalbim sevgiyle dolu” gibi şeyler söylüyor.

She's the most loving, compassionate, empathetic human being I know,

O benim tanıdığım en sevecen, en şefkatli, en anlayışlı insan

and the reason I get to tell you all of this is because

ve benim tüm bunları size söyleme sebebim

she's back in the Bronx with her mother.

onun annesiyle Bronx’a dönmesi.

You see, this is co-parenting,

İşte bu ortak ebeveynlik.

and in an ideal world,

İdeal bir dünyada,

my mother would have had a co-parent, too.

annemin de ortak ebeveyni olabilirdi.

She would have had support,

Annemin de kendisine destek olan

someone to show up and give her a break, a time off.

ve ona ara verdiren bir ortak ebeveyni olabilirdi.

In an ideal world, every parent is a co-parent.

İdeal bir dünyada her ebeveyn ortak ebeveyndir.

In an ideal world, both parents share the weight of the work appropriately.

İdeal bir dünyada her ebeveyn iş yükünü uygun olarak paylaşır.

Lilah’ın annesi ile benim bir programımız var.

Lilah's mother and I have a schedule.

Some days, I leave work and pick Lilah up from school,

Bazı günler işten çıkıp Lilah’ı okuldan alıyorum,

some days I don't.

bazı günler yapmıyorum.

Lilah's mother gets to go rock climbing

Lilah’ın annesi kaya tırmanışına gidiyor

or study for the LSAT,

ya da LSAT sınavına çalışıyor

and I get to stand in a room full of bold, dynamic and powerful women

ve ben bir oda dolusu cesur, dinamik ve güçlü kadınla

and talk about dad stuff.

babalık hakkında konuşuyorum.

(Applause)

(Alkış)

It is work, it is beautifully hard work

Çalışmak, sıkı çalışmak,

dismantling the systems that would have us believe

bizi babaların hafta sonunu çocuklarıyla yalnız geçirmek zorunda olduğunda

a woman's primary role is in the kitchen, tending to all things domestic,

kendini perişan ederken, kadınların asıl görevinin mutfak olduğuna

while the hapless dad fumbles all over himself

ve eve ait her şeyle ilgilenmeleri gerektiğine

whenever he has to spend a weekend alone with the kids.

inanmaya zorlayan sistemi yıkan şeydir.

It is work that needs to happen right now.

Şu an olması gereken şey de iş.

You see, far too often,

İki ebeveyn çalıştığında, genellikle bir ebeveynin tipik olarak

what it seems like is when both parents are working,

one parent is typically tasked with organizing the household

ev işlerini düzenlemekle görevlendirildiği görülüyor.

and keeping the home running.

That person is typically a woman or someone who identifies as such.

Bu kişi tipik olarak bir kadın ya da öyle tanımlanan biri.

Far too often, those who identify as mothers and as women

Genellikle, kendilerini anne ve kadın olarak tanımlayanlar,

have to sacrifice their dreams in order to appease the standard.

standartları karşılamak için hayallerini feda ediyor.

They have to sacrifice their dreams

Bu kişiler, anneliğin her şeyden önce gelmesi için

in order to ensure that motherhood takes precedence over all else.

hayallerini feda etmek zorunda kalıyorlar.

And I'm not here to say that it doesn't, but what I am here to say is,

Ben de böyle olmadığını söylemek için burada değilim, söylemek istediğim şu:

as equal partners and co-parents, it is our duty to ensure

eşit partnerler ve ortak ebeveynler olarak bizim görevimiz,

that our co-parenting partners don't have to put their passions,

bencillik yapıp yardımcı olmadığımız için

their pursuits and their dreams

ortak ebeveyn partnerlerimizin

to the back burner

tutkularını ve hayallerini

just because we're too self-absorbed to show up as allies.

ikincil duruma getirmek zorunda kalmamalarını sağlamak.

(Applause)

(Alkış)

Co-parenting makes the space possible for everybody.

Ortak ebeveynlik herkes için alan yaratıyor.

As a co-parent,

Ortak ebeveyn olarak

the time I've gotten to share and spend with Lilah

Lilah ile paylaştığım ve Lilah'a ayırdığım zamanı seviyorum,

is time I appreciate,

the time that has allowed me to be fully present for my child,

bana çocuğumun tamamen yanında olmam için zaman tanıyor

removing the notion that the emotional labor required to raise a child

ve çocuk yetiştirmek için duygusal emeğin gerektiği

ve bunun kadın işi olduğu fikrini ortadan kaldırıyor.

is a woman's work.

As a co-parent, Lilah and I have built snowmen,

Ortak ebeveyn olarak, Lilah ve ben kardan adam yaptık,

we've played with acorns,

palamutlarla oynadık

we've rapped to the soundtrack of "Moana," I know you have, too.

ve “Moana” şarkısıyla rap yaptık, siz de yaptınız biliyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

She's sat with me while I've led workshops at Columbia University,

Columbia Üniversitesi’nde çalışmalar yönettiğimde

şiir, hip-hop ve tiyatro arasındaki

when I talk about the intersections of poetry, hip-hop and theater.

kesişimler hakkında konuştuğumda benim yanımdaydı.

We get to talk about her emotions and her feelings

Lilah’ın duygularını konuştuk

because we have exclusive time together,

çünkü özel zamanımız vardı

and that time is planned time,

ve bu zaman yalnızca benim planlarıma göre değil,

it's organized around not just my schedule but her mother's.

annesine göre de planlanmıştı.

Both of us, as co-parents, have unique parenting styles.

Ortak ebeveynler olarak ikimizin ebeveynlik tarzı kendine özgü.

And we may argue at times,

Bazen tartışabiliriz

but what we can always agree on is how to raise a human --

ama daima anlaşabileceğimiz şey nasıl insan yetiştireceğimiz.

our human.

- bizim insanımızı -

I will never fully understand or comprehend

Şunun ne anlama geldiğini asla tam olarak anlayamayacağım:

what it means to hold a child in my body for 10 months.

Çocuğumu 10 ay bedenimde taşımak.

I will never be able to understand

Emzirme denemelerini

the trials and tribulations of breastfeeding,

ve zorluklarını asla anlayamayacağım,

the work that it takes,

bir insan taşımanın

the emotional, physical, psychological and emotional toll

kadın bedeninde yarattığı duygusal, fiziksel

ve psikolojik zorlukları asla anlayamayacağım.

that carrying a human can have on the female body.

What co-parenting does is say,

Ortak ebeveynliğin söylediği şey şudur:

we can create balance,

Denge yaratabiliriz,

a more balanced home and work life for everyone involved.

herkes için daha dengeli bir ev ve iş hayatı yaratabiliriz.

Co-parenting says that while parenting may involve sacrifices, yes,

Ortak ebeveynlik şunu der: Evet, ebeveynlikte fedakârlık vardır

the weight of that sacrifice is not solely resting on one parent alone.

ama bu fedakârlık ortak ebeveynlikte yalnızca tek bir ebeveyne yüklenmez.

No matter your relational dynamic,

İlişki dinamiğiniz nasıl olursa olsun,

no matter how you identify as a human being --

kendinizi nasıl tanımlarsanız tanımlayın

he, she, they, ze --

– erkek, kadın, onlar, “ze”—

co-parenting says we can create space and equity,

ortak ebeveynlik der ki: alan, eşitlik, daha iyi iletişim ve empati yaratabiliriz;

better communication, empathy, I hear you, I see you,

seni duyuyorum, seni anlıyorum,

how can I show up for you in ways that benefits our family?

ailemizin faydası için sana nasıl yardımcı olabilirim?

My goal:

Amacım,

I want more fathers to embrace co-parenting as a model

daha fazla babanın bu ebeveynlik modelini benimsemesi.

for a better tomorrow, a better today for ourselves,

Daha iyi yarınlar için, daha iyi bugünler için,

for our co-parenting partners, for our families, for our community.

ortak ebeveyn partnerlerimiz, ailelerimiz ve toplumumuz için.

Daha fazla babanın, babalık hakkında

I want more fathers talking about fatherhood openly,

candidly, honestly, lovingly.

açıkça, samimi bir şekilde, dürüstçe, şefkatle

Right?

konuşmasını istiyorum.

I want more people to recognize that black fathers in particular

Özellikle siyah babaların hukuk sisteminden,

are more than the court system, more than child support

çocuk desteğinden ve medyanın bizi nasıl gösterdiğinden

and more than what the media might portray us to be.

daha fazlası olduğumuzu bilmelerini istiyorum.

(Applause)

(Alkış)

Our role as fathers, our role as parents,

Baba ve ebeveyn olarak rolümüz

our value as parents

ve ebeveyn olarak değerimiz,

is not dependent on the zeroes at the ends of our checks

çeklerimizin sonundaki sıfırlara değil;

but the capacity within our hearts to show up for our families,

ailelerimiz, sevdiğimiz insanlar ve miniklerimiz için

for the people we love, for our little ones.

kalbimizde gösterdiğimiz kapasiteye bağlı.

Being a father is not only a responsibility, it's an opportunity.

Baba olmak bir sorumluluk değil, bir fırsat.

This is for Dwain, this is for Kareem "Buc" Drayton, this is for Biggs,

Baba olmak; Dwain için, Kareem “Buc” Drayton için, Biggs için,

this is for Boola, this is for Tyron,

Boola için, Tyron için

this is for all the black fathers who are showing up on a day-to-day basis.

ve günlük kapasitesini gösteren tüm siyah babalar için vardır.

This is for Charles Lorenzo Daniels, my father, who didn't have the language

Baba olmak, istemesine rağmen kapasitesini göstermek için

dili ve yöntemleri olmayan babam Charles Lorenzo Daniels için vardır.

or the tools to show up in the ways that he wanted to.

Thank you.

Teşekkürler.

My name is Joel.

Ben Joel.

Hi Bria, hi West.

Merhaba Bria, merhaba West.

(In Yoruba) Amen.

(Yoruba dilinde) Amin.

(Applause)

(Alkış)