Joel Leon: The beautiful, hard work of co-parenting | TED

Translator: Atefeh BahramBeygi Reviewer: ‌Behdad Khazaeli

اسم من جوِل است،

My name is Joel,

and I'm a co-parent.

و یک والدگر مشترک هستم.

So, growing up, I never heard the term "co-parent."

خب، کلمه‌ی «والدگر مشترک» حتی به گوشم هم نخورده بود.

I heard a lot of other things, though,

البته کلمه‌های زیاد دیگری شنیده بودم،

for starters, "absentee father,"

«پدر غایب»،

"sperm donor" --

«اهداگر اسپرم»--

that's a good one --

این یکی مثال خوبی بود--

"deadbeat dad"

«پدر بی‌مسئولیت»

and, my personal favorite, "baby daddy."

و چیزی که واقعا دوستش دارم، «پدری بی‌مسئولیت»

برای آن‌هایی که اطلاع ندارند،

"Baby daddy," for those not in the know,

refers to an individual who helps to conceive a child

یعنی پدری که باعث به وجود آمدن نطفه یک بچه می‌شود

but does little else.

اما هیچ کاری به جز این نمی‌کند.

Baby daddy is also someone who is not married by law

هم چنین می‌توان گفت به شخصی گفته می‌شود که به صورت قانونی

to the mother of said child.

با مادر فرزندش ازدواج نکرده است.

Growing up, I thought "co-parent" was reserved primarily for white families

‌ بچه بودم فکر می‌کردم این شغل همانطور که فیلم‌های درام نت‌فلیکس نشان می‌دادند

that starred in Netflix prime-time dramas.

فقط مخصوص خانواده‌های سفید پوست است.

(Laughter)

(خنده حضار)

It still kind of does.

البته هنوز هم همینطور است.

But it wasn't used to explain the role of a parent. Right?

این فیلم‌ها اصلا نقش یک والد را توضیح نمی‌دادند، درسته؟

Either you had kids or you didn't,

چه بچه داشته باشی چه نداشته باشی،

and no one in my social circles or at our dinner table

هیچکس در جمع آشنایان یا سر میز شام

was having complex conversations about the role fathers played

درباره ی نقش پدرها صحبتی نمی‌کرد

in that conversation, right?

درسته؟

A more balanced, open, loving approach to parenting

درواقع، رویکردی بهتر در زمینه والدگری

was not something we were discussing within our social circles.

دغدغه‌ای نبود که ما بخواهیم با اطرافیان در میان بگذاریم.

A majority of the time,

اکثر اوقات،

the fathers I knew of growing up were barely present

پدرهایی که می‌شناختم به ندرت حضور داشتند

or just completely nonexistent.

یا اینکه کاملا معدوم بودند و حضور نداشتند.

"Co-parent" wasn't a term I heard or saw

جایی که من بزرگ شدم و اهل آنجا هستم،

where I grew up, where I came from.

چیزی به اسم «والدگری مشترک» ندیدم و نشنیدم.

I come from the hood.

من بچه ی پایین شهر هستم.

That hood would be Creston Avenue, 188th in the Bronx.

خیابان ۱۸۸کرستون، برونکس.

And for -- one person, that's what's up.

با توام گرفتی آدرس چی شد.

(Laughter)

(خنده حضار)

Appreciate that.

ممنون.

For a lot of us in that hood,

برای همه ما در آن محله،

there was only one person you could already turn to

فقط یک نفر وجود داشت که می‌شد برای غذا خوردن، تکیه کردن،

for food, shelter, warmth, love, discipline:

دریافت عشق و محبت، نظم بخشیدن به هر چیزی به او رجوع کرد:

our mothers.

مادرهایمان.

My mother, who I playfully call "Linda T,"

مادرم، که از روی شیطنت «لیندا تی» صداش می‌کنم

was my first example of real love

اولین الگوی من برای عشق حقیقی بود

and what showing up as a healthy co-parent looked like.

دقیقا نمونه‌ی بارز یک والد بی‌نظیر بود.

She was a strong, determined single mother,

او یک مادر قوی و مصمم بود،

a woman who would have benefited greatly from having a secure and stable partner

زنی که به خوبی می‌شد از آن به عنوان یک شریک با ثبات و قابل اطمینان

as a co-parent.

و یک والدگر مشترک بهره برد.

So I vowed whenever I got married,

برای همین عهد کردم وقتی ازدواج کردم،

my boo and I would be together forever.

من و یارم برای همیشه باهم بمانیم.

You know? (Laughs)

می‌دانید که؟ (خنده)

We'd share the same bed and home,

یک خانه و تخت مشترک داشته باشیم

we'd sleep under the same covers, we'd argue at IKEA -- normal stuff.

زیر یک پتو بخوابیم و در مورد برند لوازم (آیکیا) و چیزهای عادی بحث کنیم.

(Laughter)

(خنده حضار)

My partner would feel seen and loved,

اینطوری شریکم احساس توجه و عشق می‌کند،

and our children would grow up in a two-parent household.

و بچه‌هایمان در خانواده با دو والد بزرگ می‌شوند.

اگرچه، اوضاع به ندرت طوری که برنامه‌ریزی کرده بودیم پیش رفت.

However, things rarely ever end up how we plan them.

Our daughter Lilah has never known a household with both of her parents

لیلا، دخترمان، هیچوقت طعم یک خانواده با پدر و مادری که باهم

living together under one roof.

زیر یک سقف زندگی کنند را نچشید.

Her mother and I were never married.

من و مادرش هیچوقت با هم ازدواج نکردیم.

We dated on and off for several months before we found out she was pregnant.

چند ماهی باهم قرار می‌گذاشتیم و جدا می‌شدیم تا اینکه فهمیدیم باردار بوده.

Up until then, my mother didn't even know she existed.

تا آن لحظه، مادرم حتی نمی‌دانست که نوه‌دار شده.

I was ashamed,

شرمسار بودم،

I was embarrassed,

خجالت‌زده بودم،

and, at times, I was suicidal.

آنوقت، دلم می‌خواست خودم را بکشم.

I was asking myself, what was I doing? Where was I going wrong?

از خودم می‌پرسیدم، چه کار کردم؟ کجای راه را اشتباه رفتم؟

I never wanted the stigma or label

هیچوقت این لکه ننگ که از من

به عنوان «پدر سیاه‌پوست» یاد کنند را نمی‌خواستم.

of what some identified as the stereotypical "black father."

So: absentee, confrontational, combative, not present.

یعنی: پدری غایب، پرخاشگر و اهل مجادله‌ای که هیچوقت حضور ندارد.

It took a lot of work, time, energy and effort

وقت، انرژی و کار زیادی برد

for us to finally realize

تا بالاخره بفهمیم

that maybe co-parenting for us didn't need to mean a shared household

که والدگری مشترک برای ما لزوما معنیش این نیست که یک خانواده مشترک داشته باشیم

and wedding bells,

و عروسی بگیریم

that maybe, just maybe,

شاید آن فقط، شاید

the way we showed up as co-parents

یعنی شیوه ای که ما به عنوان والدگر مشترک ظاهر میشویم

lay not only in the layered nuances of our partnership

نباید فقط به لایه لایه‌ی اختلافاتمان در رابطه توجه کنیم

but the capacity within our hearts to tend to a human

چون قلب هایمان توانایی هدایت ما به طرف انسانیت را دارند

that we helped create together.

این چیزی بود که ما با کمک هم ساختیم.

(Applause)

(تشویق حضار)

It would involve love in a nurturing and safe environment

این وضعیت می‌تواند شامل عشق در یک محیط امن و سالم باشد

that would feed Lilah long after we both left this earth.

این همان چیزیست که لیلا می‌تواند بعد از اینکه ما از دنیا رفتیم از آن بهره ببرد.

Fast-forward four years,

۴ سال به سرعت گذشت،

and Lilah is now in pre-K.

و الان لیلا در مهدکودک است.

She loves gummies,

او عاشق پاستیل است.

and she says things like, "My heart is filled with love."

و جمله‌هایی شبیه این می‌گوید، « قلبم از عشق پر شده».

She's the most loving, compassionate, empathetic human being I know,

او دوست داشتنی‌ترین،مهربان‌ترین، همدل‌ترین انسانی است که می‌شناسم

and the reason I get to tell you all of this is because

و دلیل اینکه من همه این چیزهارا به شما می‌گویم این است که

she's back in the Bronx with her mother.

او با مادرش دارند به برونکس برمیگردند.

You see, this is co-parenting,

می‌بینید، این یعنی والدگری مشترک

and in an ideal world,

و در یک جهان ایده‌آل،

my mother would have had a co-parent, too.

مادر من هم می‌توانست یک والدگر مشترک داشت باشد،

She would have had support,

او می‌توانست پشتیبانی بشود،

someone to show up and give her a break, a time off.

کسی بود تا کمکش کند و زمانی را برای خودش داشته باشد.

In an ideal world, every parent is a co-parent.

در یک جهان ایده‌آل، هر والدی یک والدگر مشترک است.

In an ideal world, both parents share the weight of the work appropriately.

در یک جهان ایده‌آل، والدین هر دو بار مسئولیت را برعهده دارند.

Lilah's mother and I have a schedule.

من و مادر لیلا برنامه ریزی کرده‌ایم.

Some days, I leave work and pick Lilah up from school,

گاهی من کارم را زودتر تمام می‌کنم تا لیلا را از مدرسه بردارم،

some days I don't.

گاهی من نمی‌روم.

Lilah's mother gets to go rock climbing

مادر لیلا به سنگ نوردی میرود

or study for the LSAT,

یا برای امتحان قانون درس میخواند،

and I get to stand in a room full of bold, dynamic and powerful women

و من در یک اتاق با زنان جسور، پر انرژی و قدرتمند می‌ایستم

and talk about dad stuff.

و درباره موضوعات پدرانه صحبت میکنم.

(Applause)

(تشویق حضار)

It is work, it is beautifully hard work

این کار است، به شکل زیبایی کار سختی است.

dismantling the systems that would have us believe

تا از سیستم‌هایی که باور داشتیم جدا بشویم.

a woman's primary role is in the kitchen, tending to all things domestic,

وظیفه اولیه یک زن این است که در آشپزخانه به همه امور مانند خدمتکار رسیدگی کند،

while the hapless dad fumbles all over himself

در حالی که بابای بیچاره حتی نمی‌تواند شلوارش را بالا بکشد

whenever he has to spend a weekend alone with the kids.

هر وقت هم قرار است که یک آخر هفته را با بچه هایش بگذراند

It is work that needs to happen right now.

کاری برایش پیش می آید که باید حتما همین الان انجام بشود.

You see, far too often,

شما زیاد این چیزها را میبینید،

what it seems like is when both parents are working,

چیزی که واضح است این است که وقتی هردوی والدین کار می‌کنند

one parent is typically tasked with organizing the household

معمولا یکی از والدین وظیفه دارد که خانه را مدیریت کند

and keeping the home running.

و همه کارهای خانه را به تنهایی انجام دهد.

That person is typically a woman or someone who identifies as such.

آن شخص معمولا یک زن است یا کسی است که بعنوان یک زن شناخته می‌شود.

Far too often, those who identify as mothers and as women

اکثر اوقات، کسانی که به عنوان مادرها و زن ها شناخته می‌شوند

have to sacrifice their dreams in order to appease the standard.

باید آرزوهای خودشان را برای رسیدن به استانداردها قربانی کنند.

They have to sacrifice their dreams

آنها باید آرزوهایشان را قربانی کنند

in order to ensure that motherhood takes precedence over all else.

تا مطمئن بشوند مادر بودن آنها بر همه چیز اولویت دارد.

And I'm not here to say that it doesn't, but what I am here to say is,

و من اینجا نیستم تا بگویم نباید اینکار را بکنند، می‌خواهم بگویم که،

as equal partners and co-parents, it is our duty to ensure

به عنوان یک شریک عادل و یک والدگر مشترک، این وظیفه ماست که این اطمینان را حاصل کنیم

that our co-parenting partners don't have to put their passions,

که والدگر مشترک ما انگیزه‌هایش را از دست ندهد،

their pursuits and their dreams

اشتیاق و آرزوهایش را

to the back burner

پشت سرش بسوزاند

just because we're too self-absorbed to show up as allies.

چون ما آنقدر خودخواه بوده‌ایم که نتوانستیم به عنوان یک حامی ظاهر شویم.

(Applause)

(تشویق حضار)

Co-parenting makes the space possible for everybody.

هر کسی می‌تواند زمان برای والدگری مشترک داشته باشد.

As a co-parent,

به عنوان یک والدگر مشترک،

the time I've gotten to share and spend with Lilah

زمانی که من با لیلا می‌گذرانم

is time I appreciate,

زمانی است که من از بابتش شکر‌گزارم،

the time that has allowed me to be fully present for my child,

زمانی که به من اجازه داده می‌شود پیش فرزندم کاملا حضور پیدا کنم،

removing the notion that the emotional labor required to raise a child

این تفکر را دور بیندازید که بزرگ کردن یک بچه از لحاظ احساسی

is a woman's work.

کار زنانه‌ای است.

As a co-parent, Lilah and I have built snowmen,

به عنوان یک والدگر مشترک، من و لیلا آدم برفی درست کردیم،

we've played with acorns,

و با بلوط‌ها بازی کردیم،

we've rapped to the soundtrack of "Moana," I know you have, too.

ما باهم آهنگ «مونا» را رپ خواندیم. می‌دانم که شما هم این کار را کرده‌اید.

(Laughter)

She's sat with me while I've led workshops at Columbia University,

(خنده حضار)

او کنارم نشسته بود زمانی که کارگاه‌های دانشگاه کلمبیا را هدایت می‌کردم،

when I talk about the intersections of poetry, hip-hop and theater.

که درباره تقاطع شعر، تئاتر و هیپ هاپ صحبت می‌کردم.

We get to talk about her emotions and her feelings

ما درباره احساساتش و هیجاناتش صحبت کردیم

because we have exclusive time together,

چون ما یک زمان منحصر به فرد باهم داشتیم،

and that time is planned time,

و آن زمان برنامه‌ریزی شده بود،

it's organized around not just my schedule but her mother's.

و برنامه فقط طبق برنامه من تنظیم نشده بود و به برنامه مادرش هم توجه شده بود.

Both of us, as co-parents, have unique parenting styles.

هر دوی ما، به عنوان والدگر مشترک، شیوه مخصوص والدگری خودمان را داریم.

And we may argue at times,

و ممکن است گاهی باهم بحث کنیم،

but what we can always agree on is how to raise a human --

اما هر دو سر یک چیز همیشه توافق نظر داریم و آن چگونه بزرگ کردن یک انسان است --

our human.

انسان خودمان.

I will never fully understand or comprehend

من هیچگاه به طور کامل درک نمی‌کنم

what it means to hold a child in my body for 10 months.

که چه حسی دارد نگهداری از یک بچه به مدت ۱۰ ماه در بدنم.

I will never be able to understand

من توانایی این را ندارم که متوجه‌اش بشوم

the trials and tribulations of breastfeeding,

تجربه و نگرانی شیر دادن از سینه را،

the work that it takes,

کاری که می‌برد،

the emotional, physical, psychological and emotional toll

عوارض احساسی، جسمی و روانی

that carrying a human can have on the female body.

که حمل کردن یک انسان میتواند بر بدن یک فرد مونث بگذارد.

What co-parenting does is say,

چیزی که والدگری مشترک می‌گوید این است که،

we can create balance,

ما می‌توانیم یک تعادل برقرار کنیم،

a more balanced home and work life for everyone involved.

در کارهای خانه و اشتغال همه شرکت کنند.

Co-parenting says that while parenting may involve sacrifices, yes,

والدگری مشترک می‌گوید درست است که والد بودن نیاز به فداکاری دارد، بله،

the weight of that sacrifice is not solely resting on one parent alone.

اما بار فداکاری نباید فقط بر دوش یکی از والدین باشد.

No matter your relational dynamic,

مهم نیست که رابطه شما پویا باشد،

no matter how you identify as a human being --

مهم نیست که هویت انسانی شما چیست --

he, she, they, ze --

مرد، زن، آنها،...

co-parenting says we can create space and equity,

والدگری مشترک می‌گوید ما می‌توانیم عدالت را برقرار کنیم،

better communication, empathy, I hear you, I see you,

ارتباطات بهتر، یکدلی، من تو را می‌شنوم، من تو را می‌لینم،

how can I show up for you in ways that benefits our family?

من چطور می‌توانم به تو کمک کنم تا برای خانواده‌مان بیشترین نفع را داشته باشد؟

My goal:

هدف من:

I want more fathers to embrace co-parenting as a model

من می‌خواهم پدرهای بیشتری به والدگری مشترک خوشامد بگویند

برای یک فردای بهتر، و یک امروز بهتر برای خودمان،

for a better tomorrow, a better today for ourselves,

for our co-parenting partners, for our families, for our community.

برای شریک والدگر مشترکمان، برای خانواده‌های‌مان، برای جامعه‌مان.

می‌خواهم پدرهای بیشتری با روی باز درباره پدر بودن صحبت کنند،

I want more fathers talking about fatherhood openly,

candidly, honestly, lovingly.

داوطلبانه،صادقانه،عاشقانه

Right?

درست است؟

I want more people to recognize that black fathers in particular

می‌خواهم مردم بیشتری تشخیص دهند که تعداد پدران سیاه پوست خصوصا

are more than the court system, more than child support

بیش از چیزی‌ است که دادگاه، حمایت از کودکان

and more than what the media might portray us to be.

و رسانه می‌گویند و می‌خواهند ما باور کنیم.

(تشویق حضار)

(Applause)

Our role as fathers, our role as parents,

نقش ما به عنوان پدران، نقش ما به عنوان والدین،

our value as parents

is not dependent on the zeroes at the ends of our checks

ارزش ما به عنوان والدین

به تعداد صفرهای آخر چکمان بستگی ندارد

but the capacity within our hearts to show up for our families,

بلکه به میزان عشقی که برای خانواده‌مان خرج می‌کنیم بستگی دارد،

for the people we love, for our little ones.

برای مردمی که ما عاشق‌شان هستیم، برای کوچکترهای‌مان.

Being a father is not only a responsibility, it's an opportunity.

پدر بودن فقط یک مسئولیت نیست، بلکه یک فرصت هم هست.

This is for Dwain, this is for Kareem "Buc" Drayton, this is for Biggs,

این برای دووین است، این برای کریم«باک» درایتون است، این برای بیگز است.

this is for Boola, this is for Tyron,

این برای بولا است، این برای تایرون است،

this is for all the black fathers who are showing up on a day-to-day basis.

این برای همه ی پدران سیاهی است که هر روزه ظاهر می‌شوند.

This is for Charles Lorenzo Daniels, my father, who didn't have the language

این برای پدرم، شارلز لورنزو دنیلز است، کسی که بیان

یا امکاناتش را نداشت تا آنطور که می‌خواست ظاهر شود.

or the tools to show up in the ways that he wanted to.

Thank you.

ممنونم.

My name is Joel.

اسم من جول هست

Hi Bria, hi West.

سلام بریا، سلام وست.

(به زبان یوروبا) آمین.

(In Yoruba) Amen.

(Applause)

(تشویق حضار)