The Beautiful Paradoxes of a Multicultural Identity | Farhad Mohit | TED

Çeviri: Ayberkhan Mustafa Akyol Gözden geçirme: Eren Gokce

I am so honored to be onstage

TED’in göçmen diyaspora topluluğunun önemini giderek daha fazla tanıdığını

representing TED's growing recognition

of the importance of its immigrant diaspora community.

temsil etmekten büyük onur duyuyorum.

I am an Iranian-American,

Ben bir İranlı-Amerikalıyım,

a kind of free-range Iranian,

bir tür serbestçe gezen İranlıyım, burada sizinle olduğum için şanslıyım

lucky to be here with all of you

and free to embrace all my native culture’s positive elements:

ve yerel kültürümün tüm olumlu unsurlarını;

the poetry, the music, philosophy and hospitality,

şiirini, müziğini, felsefesini ve misafirperverliğini

every day, in ways that many Iranians inside Iran cannot.

her gün, İran’daki pek çok İranlı’nın yapamayacağı şekilde benimsemekte özgürüm.

But I also love having the bow of my identity stretched

Ama aynı zamanda kimliğimin yayının görünüşte zıt

between two seemingly opposed poles of "Iranian" and "American,"

“İranlı” ve “Amerikan” iki kutbu arasında uzanmasını seviyorum,

because that gives the arrow of my life a unique perspective on things.

çünkü bu hayatımın okuna olaylar üzerinde benzersiz bir bakış açısı sağlıyor.

I want to share a couple of American ideals

İçimdeki bu çok kültürlü ikiliği açıklayan birkaç Amerikan idealini

that explicate this multicultural dichotomy in me.

paylaşmak istiyorum.

The first is independence.

Birincisi bağımsızlık.

In America, independence is foundational,

Amerika’da temel olan şey bağımsızlıktır,

the bedrock of our freedom

hepimizi, biz tüm Amerikalıları,

that makes us all, all us Americans, feel exceptional.

olağanüstü hissettiren özgürlüğümüzün temelidir.

Unlike my Iranian side, where everyone is in everyone's business,

Herkesin birbirine işine karıştığı İranlı tarafımın aksine,

I'm free, maybe even driven, to pursue my own happiness,

özgürüm, hatta belki de kendi mutluluğumu arama konusunda motive olmuş durumdayım

and that feels so liberating.

ve bu çok özgürleştirici hissettiriyor.

The other is continuous improvement,

Diğeri sürekli iyileştirmedir,

the idea that you can always do better.

her zaman daha iyisini yapabileceğiniz fikri.

America is a do-ocracy that is always inventing, reinventing herself.

Amerika her zaman icat eden, kendini yenileyen bir yap-okrasidir.

We make mistakes, and keep on growing and growing.

Hatalar yaparız ve büyümeye devam ederiz.

That's why it's so exciting to be an entrepreneur in America --

Bu yüzden Amerika’da girişimci olmak çok heyecan verici --

we're free to try to build anything our hearts desire.

kalbimizin istediği her şeyi inşa etmeyi denemekte özgürüz.

For me, these days, it's taking on our corrupt political duopoly

Benim için son zamanlarda bu yozlaşmış siyasi düopolizmi ele geçiriyor

and working to democratize democracy itself.

ve demokrasinin kendisini demokratikleştirmek için çalışıyor.

Isn't it amazing that as an American,

Amerikalı olarak bunu korku olmadan

I just get to do that, without fear or permission?

ve izin almadan yapabilmem şaşırtıcı değil mi?

But I'm Iranian too,

Ama ben bir yandan da İranlıyım

and I have the ancient wisdom of Iranian mystics,

ve İranlı mistikler

Ferdowsi, Hafez and Rumi,

Firdevsî, Hâfız-ı Şirâzî ve Rumi’nin kadim bilgeliği

running through my veins.

damarlarımda dolaşıyor.

So each of these American traits

Yani bu Amerikan özelliklerinin her biri

give my Iranian psyche cause for pause and reflection.

İranlı ruhuma duraklama ve düşünme nedeni veriyor.

For instance, independence is great,

Örneğin, bağımsızlık harika,

but if I'm truly independent,

ama gerçekten bağımsızsam, o zaman

then I don't need anything or anyone.

hiçbir şeye ya da kimseye ihtiyacım yok.

That's kind of lonely.

Bu biraz yalnız hissettiriyor.

Iranians are congenitally hospitable and tribal.

İranlılar doğuştan misafirperver ve kabileseldir.

In fact, the word Iran itself is a portmanteau

Aslında, İran kelimesinin kendisi “Ir” ve “An”

of the word “Ir” and “An,”

kelimelerinin birleşimidir;

where “Ir” comes from the word “yar,” literally “friendship” or “love,”

burada “Ir” kelimenin tam anlamıyla “yar”, “dostluk” veya “aşk” kelimesinden

and “an” comes from “ostan,” or “land of.”

gelir ve “an”, “istan” veya “ülkesi” kelimesinden gelir.

Shout-out to our cultural cousins from Ireland, another land of love.

Başka bir aşk ülkesi olan İrlanda’dan kültürel kuzenlerimize selamlar.

Anyway, where does this love and friendship

Her neyse, bu aşk ve dostluk,

fit into my Statue-of-Liberty-esque,

Özgürlük Heykeli benzeri, özgürlüğü seven Amerikan ruhumun neresine uyuyor?

freedom-loving American psyche?

Love requires connection and interdependence,

Aşk, daha önce öğrendiğimiz

gibi bağlantı ve birbirine bağımlı olmayı gerektirir.

as we found out earlier.

And interdependence is, well, kind of un-American.

Ve karşılıklı bağımlılık bir nevi Amerikan dışı bir şeydir.

After all, Americans never had a Declaration of Interdependence.

En nihayetinde, Amerikalıların hiçbir zaman

bir Karşılıklı Bağımlılık Bildirgesi olmadı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So my Iranian side begs for me to differ here.

Bu yüzden İranlı tarafım burada anlaşmazlık

As my beloved Sufi uncle Behzad used to say,

yapmam için yalvarıyor. Sevgili Sufi amcam Behzad’ın dediği gibi,

"Love is the ether the universe swims in."

“Aşk, evrenin içinde yüzdüğü eterdir.”

So without love, we literally have nothing.

Yani aşk olmadan, kelimenin tam anlamıyla hiçbir şeyimiz yok.

So to be independent, or to be in love?

Bağımsız olmak mı yoksa aşık olmak mı?

That is the cross-cultural question for me.

Benim için kültürler arası soru bu.

And what about the American ideal of continuous improvement?

Peki ya Amerikan sürekli gelişim ideali?

That seems downright productive, if you ask my American side.

Amerikan tarafıma sorarsanız, bu tamamen verimli görünüyor.

But again, my Iranian side disagrees.

Ama yine İran tarafım aynı fikirde değil.

I remember a magnet on my mom's fridge:

Annemin buzdolabında bir mıknatıs hatırlıyorum:

“If you’re ever going to be happy, you must be happy now.”

“Eğer mutlu olacaksan, şimdi mutlu olmalısın.”

Hinting at a tiny existential problem:

Küçük bir varoluşsal soruna işaret ediyor:

it's always "now."

Her zaman “şimdi”dir.

And of course, we have the Iranian mystic poet Rumi imploring us in ode after ode

Ve elbette, İranlı mistik şair Rumi, sarhoş olmamız ve aklımızdan çıkmamız için

to get drunk and out of our minds

tüm kasidelerinde bize yalvarıyor, böylece

so we can become blissfully present in the wow of now.

şimdiki anın şaşkınlığında mutlu bir şekilde mevcut olabilelim.

So should I work to create a better future,

Öyleyse daha iyi bir gelecek yaratmak için mi çalışmalıyım yoksa

or be drunk and happy now?

şimdi sarhoş ve mutlu olmalı mıyım?

Another multicultural paradox.

Başka bir çok kültürlü paradoks.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Or is it? Maybe I've been setting up a false dichotomy all along.

Yoksa öyle mi? Belki de başından beri yanlış bir ikileme kurdum.

There’s no real Iranian or American on this stage, here in me.

Bu sahnede, benim içimde gerçek bir İranlı ya da Amerikalı yok.

After all, I'm not some LLM

Sonuçta, ben bir laboratuvarda

trained in a lab on a discrete set of cultural memes.

ayrık memler kümesi üzerine eğitim almış bir LLM değilim.

I am that still magical, mystical, fractal of universal consciousness

Ben hâlâ insan olarak bilinen, evrensel bilincin büyülü, mistik fraktalıyım.

known as human being.

I am a point -- thank you --

En sevdiğim yazar Arjantinli -teşekkürler- Jorge Luis Borges’in bir zamanlar yazdığı

a point at the center and circumference of the infinite sphere,

as my favorite author, the Argentinian Jorge Luis Borges once wrote.

gibi, sonsuz kürenin merkezinde ve çevresinde bir noktayım.

And as a magical, mystical life -- an MML --

Ve büyülü, mistik bir yaşam olarak - bir MML - biz insanlar bulduğumuz

we humans are uniquely free to embody whatever useful paradoxes we find,

yararlı paradoksları bize uygun olduğunda somutlaştırmakta

whenever it suits us.

benzersiz bir şekilde özgürüz.

We can choose to be culturally American or Iranian or both,

Kültürel olarak Amerikalı veya İranlı veya her ikisi de olmayı seçebiliriz,

no matter where we are from,

nereli olduğumuzun bir önemi yoktur

and can even have a favorite author who is neither.

ve hatta ikisi de olmayan favori bir yazara sahip olabiliriz. Ve bir MML olarak

And as an MML, we can simultaneously be both independent and free,

aynı anda hem bağımsız hem de özgür olabiliriz,

while deeply connected by love to everyone and everything,

herkese ve her şeye sevgiyle derinden bağlı olabiliriz, her zaman

always striving for a better future, while also happy together,

daha iyi bir gelecek için çabalayabilir, aynı zamanda birlikte mutlu olabiliriz,

here, now, wow.

burada, şimdi, vay canına.

(Cheers and applause)

(Tezahürat ve alkışlar)