The Beautiful Paradoxes of a Multicultural Identity | Farhad Mohit | TED

Μετάφραση: Iris Bare Επιμέλεια: Dimitra Avramidi

I am so honored to be onstage

Είναι τιμή μου που βρίσκομαι στη σκηνή

representing TED's growing recognition

εκπροσωπώντας την αυξανόμενη αναγνώριση του TED για τη σημασία

of the importance of its immigrant diaspora community.

της κοινότητας των μεταναστών της διασποράς.

I am an Iranian-American,

Είμαι Ιρανοαμερικανός,

a kind of free-range Iranian,

ένα είδος ελεύθερου Ιρανού.

lucky to be here with all of you

Είμαι τυχερός που είμαι εδώ με όλους εσάς και είμαι ελεύθερος να αγκαλιάσω

and free to embrace all my native culture’s positive elements:

όλα τα θετικά στοιχεία στοιχεία της μητρικής μου κουλτούρας:

the poetry, the music, philosophy and hospitality,

την ποίηση, τη μουσική, τη φιλοσοφία και τη φιλοξενία,

every day, in ways that many Iranians inside Iran cannot.

κάθε μέρα, με τρόπους που πολλοί Ιρανοί μέσα στο Ιράν δεν μπορούν.

But I also love having the bow of my identity stretched

Αλλά μου αρέσει επίσης να τεντώνεται το τόξο της ταυτότητάς μου

between two seemingly opposed poles of "Iranian" and "American,"

ανάμεσα σε δύο φαινομενικά αντίθετους πόλους του «Ιρανού» και του «Αμερικάνου»,

because that gives the arrow of my life a unique perspective on things.

γιατί αυτό δίνει στο βέλος της ζωής μου μια μοναδική οπτική για τα πράγματα.

I want to share a couple of American ideals

Θέλω να μοιραστώ μερικά αμερικανικά ιδανικά

that explicate this multicultural dichotomy in me.

που εξηγούν αυτήν την πολυπολιτισμική διχοτομία μέσα μου.

The first is independence.

Το πρώτο είναι η ανεξαρτησία.

In America, independence is foundational,

Στην Αμερική, η ανεξαρτησία είναι θεμελιώδης,

the bedrock of our freedom

το θεμέλιο της ελευθερίας μας

that makes us all, all us Americans, feel exceptional.

που μας κάνει όλους, όλους εμάς τους Αμερικανούς,

να νιώθουμε εξαιρετικοί.

Unlike my Iranian side, where everyone is in everyone's business,

Σε αντίθεση με την ιρανική πλευρά μου, όπου όλοι χώνονται παντού,

I'm free, maybe even driven, to pursue my own happiness,

είμαι ελεύθερος, ίσως ακόμη και κινητοποιημένος,

να κυνηγήσω τη δική μου ευτυχία,

and that feels so liberating.

και αυτό είναι τόσο απελευθερωτικό.

The other is continuous improvement,

Το άλλο είναι η συνεχής βελτίωση,

the idea that you can always do better.

η ιδέα ότι μπορείς πάντα να τα πας καλύτερα.

America is a do-ocracy that is always inventing, reinventing herself.

Η Αμερική είναι μια κοινωνία δράσης που πάντα

εφευρίσκει, επανεφευρίσκει τον εαυτό της.

We make mistakes, and keep on growing and growing.

Κάνουμε λάθη και συνεχίζουμε να εξελισσόμαστε.

That's why it's so exciting to be an entrepreneur in America --

Γι′ αυτό είναι τόσο συναρπαστικό να είσαι επιχειρηματίας στην Αμερική.

we're free to try to build anything our hearts desire.

Είμαστε ελεύθεροι να προσπαθήσουμε να χτίσουμε ό,τι επιθυμούμε.

For me, these days, it's taking on our corrupt political duopoly

Για μένα, αυτές τις μέρες,

στόχος μου είναι να αντιμετωπίσω το διεφθαρμένο πολιτικό δυοπώλιο

and working to democratize democracy itself.

και να δουλέψω για τον εκδημοκρατισμό της ίδιας της δημοκρατίας.

Isn't it amazing that as an American,

Δεν είναι εκπληκτικό ότι ως Αμερικανός, μπορώ να το κάνω αυτό,

I just get to do that, without fear or permission?

χωρίς φόβο ή άδεια;

But I'm Iranian too,

Αλλά είμαι και Ιρανός,

and I have the ancient wisdom of Iranian mystics,

και έχω την αρχαία σοφία των Ιρανών μυστικιστών,

Ferdowsi, Hafez and Rumi,

Φερντόουσι, Χαφέζ και Ρούμι,

running through my veins.

να τρέχει στις φλέβες μου.

Έτσι, κάθε ένα από αυτά τα αμερικανικά χαρακτηριστικά

So each of these American traits

give my Iranian psyche cause for pause and reflection.

δίνει στην ιρανική ψυχή μου λόγο για παύση και προβληματισμό.

Για παράδειγμα, η ανεξαρτησία είναι υπέροχη,

For instance, independence is great,

αλλά αν είμαι πραγματικά ανεξάρτητος,

but if I'm truly independent,

then I don't need anything or anyone.

τότε δεν χρειάζομαι τίποτα και κανέναν.

That's kind of lonely.

Αυτό είναι κάπως μοναχικό.

Iranians are congenitally hospitable and tribal.

Οι Ιρανοί είναι εγγενώς φιλόξενοι και φυλετικοί.

In fact, the word Iran itself is a portmanteau

Μάλιστα, η ίδια η λέξη Ιράν είναι μια σύνθεση

of the word “Ir” and “An,”

των λέξεων «Ir» και «An»,

where “Ir” comes from the word “yar,” literally “friendship” or “love,”

όπου το «Ir» προέρχεται από τη λέξη «yar», κυριολεκτικά «φιλία» ή «αγάπη»,

and “an” comes from “ostan,” or “land of.”

και το «an» προέρχεται από το «ostan» ή «χώρα του».

Shout-out to our cultural cousins from Ireland, another land of love.

Μνεία στα πολιτιστικά ξαδέλφια μας από την Ιρλανδία, άλλη μια χώρα αγάπης.

Τέλος πάντων, αυτή η αγάπη και η φιλία, πού ταιριάζει στην αμερικανική ψυχή μου

Anyway, where does this love and friendship

fit into my Statue-of-Liberty-esque,

που μοιάζει με το Άγαλμα της Ελευθερίας, και που αγαπά την ελευθερία;

freedom-loving American psyche?

Love requires connection and interdependence,

Η αγάπη απαιτεί σύνδεση και αλληλεξάρτηση,

as we found out earlier.

όπως ανακαλύψαμε νωρίτερα.

And interdependence is, well, kind of un-American.

Και η αλληλεξάρτηση είναι, βλέπετε, κάπως αντιαμερικανική.

After all, Americans never had a Declaration of Interdependence.

Εξάλλου, οι Αμερικανοί δεν είχαν ποτέ κάποια Διακήρυξη της Αλληλεξάρτησης.

(Laughter)

(Γέλια)

So my Iranian side begs for me to differ here.

Έτσι, η ιρανική πλευρά μου με προτρέπει να διαφωνήσω εδώ.

As my beloved Sufi uncle Behzad used to say,

Όπως έλεγε ο αγαπημένος μου θείος Σούφι Μπεχζάντ,

"Love is the ether the universe swims in."

«Η αγάπη είναι ο αιθέρας στον οποίο κολυμπά το σύμπαν».

So without love, we literally have nothing.

Έτσι, χωρίς αγάπη, δεν έχουμε κυριολεκτικά τίποτα.

So to be independent, or to be in love?

Άρα, να είναι κάνεις ανεξάρτητος, ή να είναι ερωτευμένος;

That is the cross-cultural question for me.

Αυτή είναι η διαπολιτισμική απορία για μένα.

And what about the American ideal of continuous improvement?

Και τι γίνεται με το αμερικανικό ιδανικό της συνεχούς βελτίωσης;

That seems downright productive, if you ask my American side.

Αυτό φαίνεται εντελώς παραγωγικό, αν ρωτήσετε την αμερικανική πλευρά μου.

But again, my Iranian side disagrees.

Αλλά και πάλι, η ιρανική πλευρά μου διαφωνεί.

I remember a magnet on my mom's fridge:

Θυμάμαι έναν μαγνήτη στο ψυγείο της μαμάς μου:

“If you’re ever going to be happy, you must be happy now.”

«Αν πρόκειται ποτέ να είσαι ευτυχισμένος, πρέπει να είσαι ευτυχισμένος τώρα».

Hinting at a tiny existential problem:

Υπονοώντας ένα μικροσκοπικό υπαρξιακό πρόβλημα:

it's always "now."

πάντα είναι «τώρα».

And of course, we have the Iranian mystic poet Rumi imploring us in ode after ode

Και φυσικά, έχουμε τον Ιρανό μυστικιστή ποιητή Ρούμι που μας ικετεύει με κάθε ωδή

to get drunk and out of our minds

να μεθύσουμε και να βγούμε εκτός εαυτού

so we can become blissfully present in the wow of now.

ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε ευτυχισμένα παρόντες στο ουάου του τώρα.

So should I work to create a better future,

Πρέπει λοιπόν να εργαστώ για να δημιουργήσω ένα καλύτερο μέλλον,

or be drunk and happy now?

ή να είμαι μεθυσμένος και ευτυχισμένος τώρα;

Another multicultural paradox.

Άλλο ένα πολυπολιτισμικό παράδοξο.

(Laughter)

Or is it? Maybe I've been setting up a false dichotomy all along.

Ή μήπως δεν είναι; Ίσως τόση ώρα να δημιουργούσα μια ψεύτικη διχοτόμηση.

There’s no real Iranian or American on this stage, here in me.

Δεν υπάρχει πραγματικός Ιρανός ή Αμερικανός σε αυτή τη σκηνή, εδώ μέσα μου.

Στην τελική, δεν είμαι κάποιο Μεγάλο Γλωσσικό Μοντέλο (LLM)

After all, I'm not some LLM

trained in a lab on a discrete set of cultural memes.

εκπαιδευμένο σε εργαστήριο πάνω σε ένα διακριτό σύνολο πολιτιστικών meme.

I am that still magical, mystical, fractal of universal consciousness

Είμαι αυτό το ακόμα μαγικό, μυστικιστικό, μορφόκλασμα συμπαντικής συνείδησης

known as human being.

γνωστό ως ανθρώπινο ον.

I am a point -- thank you --

Είμαι ένα σημείο - ευχαριστώ -

a point at the center and circumference of the infinite sphere,

ένα σημείο στο κέντρο και την περιφέρεια της άπειρης σφαίρας,

as my favorite author, the Argentinian Jorge Luis Borges once wrote.

όπως έγραψε κάποτε ο αγαπημένος μου συγγραφέας, ο Αργεντινός Jorge Luis Borges

And as a magical, mystical life -- an MML --

Και ως μια μαγική, μυστικιστική ζωή -- ένα MML --

εμείς οι άνθρωποι είμαστε μοναδικά ελεύθεροι

we humans are uniquely free to embody whatever useful paradoxes we find,

να ενσωματώσουμε όποια χρήσιμα παράδοξα βρίσκουμε,

whenever it suits us.

όποτε μας βολεύει.

Μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε πολιτιστικά Αμερικανοί

We can choose to be culturally American or Iranian or both,

ή Ιρανοί ή και τα δύο, ανεξάρτητα από το πού είμαστε,

no matter where we are from,

και να έχουμε έναν αγαπημένο συγγραφέα που δεν είναι κανένα από τα δύο.

and can even have a favorite author who is neither.

And as an MML, we can simultaneously be both independent and free,

Και ως MML, μπορούμε ταυτόχρονα να είμαστε ανεξάρτητοι και ελεύθεροι,

while deeply connected by love to everyone and everything,

ενώ παράλληλα να είμαστε βαθιά συνδεδεμένοι από αγάπη για όλους και όλα,

always striving for a better future, while also happy together,

αγωνιζόμενοι πάντα για ένα καλύτερο μέλλον, και ταυτόχρονα ευτυχισμένοι μαζί,

here, now, wow.

εδώ, τώρα, ουάου.

(Cheers and applause)

(Επευφημίες και χειροκροτήματα)