Dena Simmons: How students of color confront impostor syndrome | TED

Translator: Joseph Geni Reviewer: Camille Martínez

Çeviri: Rana Savastaer Gözden geçirme: Ramazan Şen

Maceram Bronx, New York'da

So, my journey began in the Bronx, New York,

tek odalı bir dairede

in a one-bedroom apartment,

with my two sisters and immigrant mother.

iki kız kardeşim ve muhacir annemle başladı.

I loved our neighborhood.

Mahallemizi sevdim.

It was lively.

Hayat doluydu.

There was all this merengue blasting,

Her zaman bu merenge patlaması,

neighbors socializing on building stoops

inşaat alanlarında sosyalleşen komşular ve

and animated conversations over domino playing.

domino oynarken canlandırılan sohbetler vardı.

It was home,

Yuvaydı

and it was sweet.

ve sevimliydi.

But it wasn't simple.

Ama sade değildi.

In fact, everyone at school knew the block where we lived,

Aslında yaşadığımız binayı okuldaki herkes biliyordu,

because it was where people came to buy weed and other drugs.

çünkü orası insanların gelip esrar ve diğer uyuşturucuları alabildikleri yerdi.

And with drug-dealing comes conflict,

Ve uyuşturucu satışında zıtlık çıkınca,

so we often went to sleep to the sound of gunshots.

çoğunlukla silah sesleriyle uyurduk.

I spent much of my childhood worried,

Çocukluğumun çoğu zamanını endişelenerek geçirdim,

güvenliğimiz hakkında endişelenerek.

worried about our safety.

And so did our mother.

Ve annemiz de öyleydi.

She worried that the violence we witnessed would overtake our lives;

Şahit olduğumuz şiddetin hayatlarımızı ele geçirmesinden endişelendi;

that our poverty meant

yoksulluğumuz demek oluyordu ki

birlikte yaşadığımız ve alan paylaştığımız komşularımız

that the neighbors with whom we lived and shared space

would harm us.

bize zarar verirdi.

Our entire life was in the Bronx,

Tüm hayatımız Bronx'daydı,

but my mother's anxiety spurred her into action,

ancak annemin endişesi onu harekete geçirdi

and soon we were driving so fast to Connecticut --

ve sonunda kaçarcasına Connecticut'a gittik --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

to boarding school campuses, with full scholarships in tow.

yanında tam bursla yatılı okul kampüsüne.

Man, don't underestimate the power of a mother

Arkadaşlar, çocuğunun güvenliğini sağlamaya azmetmiş

determined to keep her children safe.

bir annenin gücünü küçümsemeyin.

(Tezahüratlar)

(Cheers)

(Applause)

(Alkışlar)

At boarding school,

Yatılı okulda,

for the first time,

ilk defa,

I was able to sleep without worry.

endişelenmeden uyuyabildim.

I could leave my dorm room unlocked,

Yatakhanemin kapısını kilitsiz bırakabiliyor,

walk barefoot in the grass,

çimlerde yalın ayak yürüyebiliyor

and look up to see a night sky full of stars.

ve yıldızlarla dolu bir gökyüzü görmek için yukarı bakabiliyordum.

Mutlu yenilikler.

Happy novelties.

Ancak başka yenilikler de vardı.

But there were other novelties as well.

Very quickly, I felt like I didn't belong.

Aniden, oraya ait olmadığımı hissettim.

I learned that I didn't speak the right way,

Doğru şekilde konuşmadığımı öğrendim

and to demonstrate the proper ways of speaking,

ve doğru konuşma yollarını göstermek için

my teachers gave me frequent lessons, in public,

öğretmenlerim insanların içinde bana sık sık

on the appropriate way to enunciate certain words.

belirli kelimelerin nasıl telaffuz edileceğini öğretiyorlardı.

Bir öğretmen bana bir kere koridorda öğretti:

A teacher once instructed me in the hallway:

"aaaas-king" (sormak).

"Aaaaaas-king."

She said this loudly.

Bunu sesli söyledi.

"Dena, etrafta bir sopayla koşturman gibi 'sopalamak' değil.

"Dena, it's not 'axing,' like you're running around with an axe.

That's silly."

Bu salakça."

Şimdi bu noktada, sınıf arkadaşlarımın kıs kıs gülmelerini hayal edebilirsiniz,

Now at this point, you can imagine the snickers of my classmates,

but she continued:

ama o devam etti:

"Think about breaking the word into 'ass' and 'king,'

"Kelimeyi 'ass' ve 'king' olarak ayırdığımızı düşün

and then put the two together to say it correctly --

ve sonra doğru söylemek için ikisini birleştir--

'Asking.'"

'Asking.'" (sormak)

There were some other moments that reminded me that I didn't belong.

Ait olmadığımı bana hatırlatan başka anlar da vardı.

Once, I walked into a classmate's dorm room,

Bir kere, bir sınıf arkadaşımın yatakhanesine girdim

ve etrafımdaki değerli eşyalarına bakarken onu izledim.

and I watched her watch her valuables around me.

Like, why would she do that? I thought to myself.

Bunu neden yaptı diye kendi kendime düşündüm.

And then there was the time

Ve bir keresinde başka bir sınıf arkadaşım

when another classmate walked into my dorm room,

yatakhaneme girdiği

and yelled, "Ew!" as I was applying hair grease to my scalp.

ve saç derime saç yağı uygularken "Iyy!" diye bağırdı.

Genç insanlar kendileri olamadığı, kabul görmek için

There is emotional damage done when young people can't be themselves,

when they are forced to edit who they are in order to be acceptable.

kendilerini düzenlemeye zorlandıkları zaman duygusal hasar oluşuyor.

It's a kind of violence.

Bu bir çeşit şiddettir.

Ultimately, I'm a quintessential success story.

Sonuçta, tipik bir başarı hikâyesiyim.

I attended boarding school and college in New England,

Yatılı okulda ve New England'da üniversite okudum,

studied abroad in Chile

yurtdışında Şili'de okudum

and returned to the Bronx to be a middle school teacher.

ve ortaokul öğretmeni olmak için Bronx'a geri döndüm.

Truman bursu aldım,

I received a Truman Scholarship,

a Fulbright and a Soros Fellowship.

Fulbright ve Soros bursu aldım.

And I could list more.

Daha sıralayabilirim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Ama sıralamayacağım.

But I won't.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I earned my doctorate at Columbia University.

Kolombiya Üniversitesi'nde doktoramı kazandım.

(Cheers)

(Tezahüratlar)

(Applause)

(Alkışlar)

And then I landed a job at Yale.

Ve Yale'de işe girdim.

(Alkışlar)

(Applause)

I am proud of everything that I've been able to accomplish

Bu zamana kadar yolumda başarabildiğim

her şeyle gurur duyuyorum.

on my journey thus far.

I have eternal imposter syndrome.

Sonsuz kimlik hırsızı sendromum var.

Davet edilme nedenim ya bir simge olarak görülmem

Either I've been invited because I'm a token,

- yani mesele ben değilim,

which really isn't about me,

but rather, about a box someone needed to check off.

gelenler listesindeki kutuya tik atıp kurtulmak -

Or, I am exceptional,

ya da ben istisnayım,

which means I've had to leave the people I love behind.

ki bu da sevdiğim insanları arkamda bırakmak zorunda olduğum anlamına geliyor.

It's the price that I and so many others pay for learning while black.

Bu siyahi iken benim ve diğer insanların öğrenim için ödediği bedeldir.

(Applause)

(Alkışlar)

I police myself all the time.

Ben her zaman kendi güvenliğimi sağladım.

Pantolonlarım çok mu dardı?

Are my pants too tight?

Should I wear my hair up or in a fro?

Saçımı dikmeli mi yoksa oraya buraya dağıtmalı mıydım?

Should I speak up for myself,

Düşündüğümü açıkça söylemeli miyim,

or will the power of my words be reduced to: "She's angry"?

yoksa kelimelerimin gücü "O kızgın" denip önemsenmeyecek mi?

Daha iyi bir eğitim alabilmek için

Why did I have to leave the Bronx

to gain access to a better education?

neden Bronx'dan ayrılmak zorunda kaldım?

And why, in the process of getting that better education,

Ve neden, bu daha iyi eğitimi alma sürecinde,

did I have to endure the trauma of erasing what made me, me --

beni ben yapan şeyi silme travmasına katlanmak zorundaydım?

a black girl from the Bronx, raised by an Antiguan mother?

Antigua'lı bir anne tarafından yetiştirilmiş Bronx'lu siyahi bir kız.

So when I think about our current education reform initiatives,

Mevcut eğitim reform girişimlerini düşündüğümde,

I can't help asking:

sormadan edemiyorum:

Siyahi öğrenciler kendileri hakkında ne öğreniyor?

What are our students of color learning about themselves?

Three -- three decades of research reveal

30-- 30 yıllık araştırma gösterdi ki,

aynı suç yüzünden siyahi öğrenciler

that students of color are suspended and expelled

at a rate three times greater than white students,

beyaz öğrencilere oranla üç kat daha fazla

uzaklaştırma almış ve okuldan atılmış ve daha sert cezalar cezalandırılmış.

and are punished in harsher ways for the same infractions.

Ayrıca bunu müfredatta hayatlarının ve anlatılarının bulunmaması sayesinde

They also learn this through the absence of their lives and narratives

in the curricula.

öğreniyorlar.

The Cooperative Children's Book Center did a review of nearly 4,000 books

Çocuk kütüphanesi kooperatifi hemen hemen 4.000 kitap inceledi

and found that only three percent were about African-Americans.

ve yalnızca %3'ünün Afrikalı Amerikalılar hakkında olduğunu buldu.

And they further learn this

Ve üstelik onlar gibi olan

öğretmenlerin de eksik olduğunu öğrendiler.

through the lack of teachers that look like them.

An analysis of data

Ulusal Eğitim İstatistikleri Merkezi

from the National Center for Education Statistics

veri analizine göre,

found that 45 percent of our nation's pre-K to high school students

ülkemizde anaokulundan liseye kadar öğrencilerin %45'i

were people of color,

siyahi iken,

while only 17 percent of our teachers are.

öğretmenlerimiz sadece %17'si siyahi.

Our youth of color pay a profound price

Siyahi gençlerimiz okulları onlara

when their schooling sends them the message

kontrol edilmeleri gerektiği,

başarılı olmaları için kişiliklerini evde bırakmaları gerektiği

that they must be controlled,

that they must leave their identities at home

mesajını gönderdiklerinde

in order to be successful.

çok büyük bir bedel ödüyorlar.

Her çocuk kendi renginin rahatlığında

Every child deserves an education

that guarantees the safety to learn

öğrenme güvencesini garantileyen

in the comfort of one's own skin.

bir eğitimi hak ediyor.

(Applause)

(Alkışlar)

It is possible to create emotionally and physically safe classrooms

Öğrencilerin akademik olarak gelişecekleri

duygusal ve fiziksel yönden güvenli sınıflar oluşturmak mümkün.

where students also thrive academically.

I know, because I did it in my classroom

Ben biliyorum, çünkü Bronx'a öğretmen olarak dönünce

when I returned to teach in the Bronx.

kendi sınıfımda bunu yaptım.

So what did that look like?

Peki neye benzedi?

Programımı öğrencilerimin

I centered my instruction

hayatları, tarihleri ve kişilikleri üzerine belirledim.

on the lives, histories and identities of my students.

And I did all of this because I wanted my students to know

Bunların hepsini yaptım, çünkü öğrencilerimin kendileri olarak

that everyone around them was supporting them

en iyi olmaları için çevrelerindeki herkesin

onları desteklediğini bilmelerini istedim.

to be their best self.

Evlerindeki durumu,

So while I could not control the instability of their homes,

karınlarını doyurup doyuramadıklarını veya onları uykusuz bırakan

the uncertainty of their next meal,

or the loud neighbors that kept them from sleep,

gürültülü komşularını kontrol edemiyordum

I provided them with a loving classroom

ama onlara kim olduklarıyla gurur duydukları,

önemli olduklarını bildikleri

that made them feel proud of who they are,

that made them know that they mattered.

sevgi dolu sınıf sağladım.

You know,

Bilirsiniz,

every time I hear or say the word "asking,"

her zaman "asking" (sormak) kelimesini duyduğumda veya söylediğimde

I am in high school again.

yeniden lisede oluyorum.

"Ass" ve "king" kelimelerini düşünüyorum

I am thinking about "ass" and "king"

ve güce sahip insanların

and putting the two together so that I speak in a way

dinlemek isteyecekleri şekilde konuşuyorum.

where someone in power will want to listen.

Daha iyi bir yol var,

There is a better way,

one that doesn't force kids of color into a double bind;

siyahi çocukları ikilemde kalmaya zorlamayan bir yol;

a way for them to preserve their ties

aileleri, evleri ve toplulukları arasındaki

to their families, homes and communities;

bağları korumak için olan yol;

a way that teaches them to trust their instincts

içgüdülerine güvenmeyi öğreten

and to have faith in their own creative genius.

ve kendi yaratıcı dehalarına olan inançlarını öğreten bir yol.

Teşekkürler.

Thank you.

(Applause)

(Alkışlar)