Rupal Patel: Synthetic voices, as unique as fingerprints

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Pongsapak Vanichrundorn

I'd like to talk today

วันนี้ฉันอยากจะพูด

about a powerful and fundamental aspect

เกี่ยวกับมุมมองที่ทรงพลังและสำคัญ

of who we are: our voice.

ของตัวตนของเรา: เสียงพูดของเรา

Each one of us has a unique voiceprint

พวกเราแต่ละคนมีรูปแบบเสียงที่เป็นเอกลักษณ์

that reflects our age, our size,

ซึ่งสะท้อนอายุ ขนาด

even our lifestyle and personality.

หรือแม้กระทั่งวิถีชีวิตและบุคลิกภาพของเรา

In the words of the poet Longfellow,

นักกวีนาม ลองเฟลโลว์ กล่าวไว้ว่า

"the human voice is the organ of the soul."

"เสียงของมนุษย์คือเครื่องดนตรีของจิตวิญญาณ"

As a speech scientist, I'm fascinated

ในฐานะนักวิทยาศาสตร์ด้านการพูด ฉันสนใจว่า

by how the voice is produced,

เสียงถูกผลิตออกมาอย่างไร

and I have an idea for how it can be engineered.

และฉันมีความคิดว่ามันจะถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างไร

That's what I'd like to share with you.

นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากจะแบ่งปันกับคุณ

I'm going to start by playing you a sample

ฉันอยากจะเริ่มโดยให้คุณได้ชมตัวอย่าง

of a voice that you may recognize.

ของเสียงที่คุณอาจจะจำได้

(Recording) Stephen Hawking: "I would have thought

(เสียงบันทึก) สตีเฟน ฮอว์คิง: "ผมคิดไปว่า

it was fairly obvious what I meant."

มันค่อนข้างจะชัดเจนว่าผมหมายความว่าอย่างไร"

Rupal Patel: That was the voice

รูแพล พาเทล: นั่นเป็นเสียง

of Professor Stephen Hawking.

ของศาสตราจารย์สตีเฟน ฮอว์คิง

What you may not know is that same voice

สิ่งที่คุณอาจไม่รู้ก็คือเสียงเดียวกันนี้

may also be used by this little girl

อาจถูกใช้โดยเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้

who is unable to speak

ผู้ซึ่งไม่สามารถพูดได้

because of a neurological condition.

ด้วยความผิดปกติเกี่ยวกับระบบประสาท

In fact, all of these individuals

อันที่จริง คนเหล่านี้

may be using the same voice,

อาจกำลังใช้เสียงเดียวกัน

and that's because there's only a few options available.

และนั่นก็เป็นเพราะว่า มันมีทางเลือกไม่มากนัก

In the U.S. alone, there are 2.5 million Americans

ในสหรัฐฯประเทศเดียว มีชาวอเมริกัน 2.5 ล้านคน

who are unable to speak,

ที่ไม่สามารถพูดได้

and many of whom use computerized devices

และมีหลายคนที่ใช้อุปกรณ์ที่ควบคุมโดยคอมพิวเตอร์

to communicate.

ในการสื่อสาร

Now that's millions of people worldwide

ทีนี้ คนหลายล้านทั่วโลก

who are using generic voices,

ผู้ที่กำลังใช้เสียงพื้นฐาน

including Professor Hawking,

ซึ่งรวมไปถึงศาสตราจารย์ฮอว์คิง

who uses an American-accented voice.

ผู้ที่ใช้เสียงที่มีสำเนียงอเมริกัน

This lack of individuation of the synthetic voice

ความไร้ตัวตนของเสียงสังเคราะห์นี้

really hit home

ชัดเจนสำหรับฉัน

when I was at an assistive technology conference

เมื่อฉันร่วมงานสัมมนาเกี่ยวกับเทคโนโลยีอุปกรณ์ช่วย

a few years ago,

เมื่อไม่กี่ปีก่อน

and I recall walking into an exhibit hall

และฉันจำได้ถึงตอนที่เดินเข้าไปในโถงนิทรรศการ

and seeing a little girl and a grown man

และเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ และผู้ใหญ่เพศชาย

having a conversation using their devices,

กำลังคุยกันโดยใช้เครื่องของพวกเขา

different devices, but the same voice.

คนละเครื่องแต่มีเสียงเดียวกัน

And I looked around and I saw this happening

และฉันก็มองไปรอบๆ และเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น

all around me, literally hundreds of individuals

รอบๆ ตัวฉัน ผู้คนมากนับร้อย

using a handful of voices,

ใช้เสียงพูดเพียงหยิบมือเดียว

voices that didn't fit their bodies

เสียงที่ไม่ได้เหมาะกับร่างกายของเขา

or their personalities.

หรือบุคลิกภาพของพวกเขา

We wouldn't dream of fitting a little girl

เราคงไม่คาดไม่ฝันว่าที่จะให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ

with the prosthetic limb of a grown man.

มีแขนขาเทียมของผู้ใหญ่เพศชาย

So why then the same prosthetic voice?

แล้วทำไมถึงทำแบบนั้นกับเสียงเทียม

It really struck me,

มันกระตุ้นฉันอย่างจัง

and I wanted to do something about this.

และฉันต้องการที่จะทำอะไรบางอย่างกับมัน

I'm going to play you now a sample

ฉันกำลังจะเล่นตัวอย่างให้คุณชม

of someone who has, two people actually,

เกี่ยวกับบุคคลสองคน

who have severe speech disorders.

ที่มีการพูดผิดปกติขั้นรุนแรง

I want you to take a listen to how they sound.

ฉันอยากให้คุณฟังว่าเสียงพวกเขาเป็นอย่างไร

They're saying the same utterance.

พวกเขากำลังเปล่งคำเสียงเดียวกัน

(First voice)

(เสียงแรก)

(Second voice)

(เสียงที่สอง)

You probably didn't understand what they said,

คุณอาจไม่เข้าใจหรอกว่าพวกเขาพูดอะไร

but I hope that you heard

แต่ฉันหวังว่าคุณจะได้ยิน

their unique vocal identities.

เสียงที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของพวกเขา

So what I wanted to do next is,

ดังนั้น สิ่งที่ฉันต้องการทำต่อไปก็คือ

I wanted to find out how we could harness

ฉันต้องการค้นหาว่าเราจะใช้ประโยชน์

these residual vocal abilities

ศักยภาพของเสียงที่เหลืออยู่เหล่านี้ได้อย่างไร

and build a technology

และสร้างเทคโนโลยี

that could be customized for them,

ที่สามารถสนองความต้องการของพวกเขา

voices that could be customized for them.

เสียงที่สามารถปรับแต่งให้เข้ากับพวกเขา

So I reached out to my collaborator, Tim Bunnell.

ฉันจึงขอความช่วยเหลือจากผู้ร่วมโครงการ ทิม บันเนล

Dr. Bunnell is an expert in speech synthesis,

ดร. บันเนล เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องเสียงสังเคราะห์

and what he'd been doing is building

และเขากำลังสร้าง

personalized voices for people

เสียงที่สร้างสำหรับแต่ละคน

by putting together

โดยผสาน

pre-recorded samples of their voice

ตัวอย่างเสียงของพวกเขาที่บันทึกเอาไว้

and reconstructing a voice for them.

และเสียงของพวกเขาที่สร้างขึ้นใหม่

These are people who had lost their voice

นี่คือผู้คนที่สูญเสียเสียงของพวกเขาไป

later in life.

ในภายหลัง

We didn't have the luxury

เราไม่ได้มีตัวอย่างเสียงที่บันทึกการพูด

of pre-recorded samples of speech

เอาไว้อย่างมากมาย

for those born with speech disorder.

สำหรับผู้ที่มีความผิดปกติทางการพูดมาแต่กำเนิด

But I thought, there had to be a way

แต่ฉันคิดว่า มันจะต้องมีหนทาง

to reverse engineer a voice

ที่จะเปลี่ยนเสียงที่ทำขึ้น

from whatever little is left over.

ย้อนกลับไปหาสิ่งที่ยังเหลืออยู่เล็กน้อย

So we decided to do exactly that.

ดังนั้น เราตัดสินใจที่จะทำอย่างนั้น

We set out with a little bit of funding from the National Science Foundation,

เราเริ่มด้วยเงินทุนเพียงเล็กน้อย จากองค์กรวิทยาศาสตร์แห่งชาติ

to create custom-crafted voices that captured

เพื่อจะสร้างเสียงที่ทำขึ้นตามสั่ง

their unique vocal identities.

ที่มีเอาเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกเขาไว้

We call this project VocaliD, or vocal I.D.,

เราเรียกโครงการนี้ว่า VocaliD หรือ vocal I.D

for vocal identity.

ที่ย่อมาจาก เอกลักษณ์เสียง (vocal identity)

Now before I get into the details of how

ทีนี้ ก่อนที่จะฉันพูดถึงรายละเอียดที่ว่า

the voice is made and let you listen to it,

เสียงทำได้อย่างไร และให้คุณได้รับฟัง

I need to give you a real quick speech science lesson. Okay?

ฉันต้องสอนเรื่องวิทยาศาสตร์การพูดแบบคร่าวๆ ก่อนนะคะ

So first, we know that the voice is changing

ก่อนอื่น เรารู้ว่าเสียงนั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก

dramatically over the course of development.

ระหว่างที่เราเจริญเติบโต

Children sound different from teens

เสียงเด็กต่างจากวัยรุ่น

who sound different from adults.

ซึ่งก็มีเสียงต่างจากผู้ใหญ่

We've all experienced this.

พวกเราเคยมีประสบการณ์เหล่านี้

Fact number two is that speech

ข้อเท็จจริงที่สองก็คือ

is a combination of the source,

เสียงนั้นประกอบขึ้นจากแหล่ง

which is the vibrations generated by your voice box,

ซึ่งก็คือการสั่นสะเทือนที่เกิดจากกล่องเสียงของคุณ

which are then pushed through

ซึ่งมันจะถูกดันขึ้น

the rest of the vocal tract.

ผ่านหลอดเสียง

These are the chambers of your head and neck

นี่คือช่องโพรงต่างๆ ในศีรษะและคอของคุณ

that vibrate,

ที่สั่นสะเทือน

and they actually filter that source sound

และที่จริงแล้วพวกมันก็เป็นตัวกรองเสียงจากแหล่ง

to produce consonants and vowels.

เพื่อจะสร้างพยัญชนะและสระ

So the combination of source and filter

ดังนั้นส่วนผสมจากแหล่งและตัวกรอง

is how we produce speech.

ก็เป็นตัวก่อให้เกิดเสียงของเรา

And that happens in one individual.

และนั่นเกิดขึ้นในตัวบุคคล

Now I told you earlier that I'd spent

ฉันบอกคุณไว้ก่อนหน้านี้ว่า

a good part of my career

ฉันได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตการทำงาน

understanding and studying

เพื่อที่จะเข้าใจและศึกษา

the source characteristics of people

ลักษณะของแหล่งของบุคคล

with severe speech disorder,

ที่มีความผิดปกติด้านการพูด

and what I've found

และสิ่งที่ฉันได้พบ

is that even though their filters were impaired,

ก็คือแม้ว่าตัวกรองของพวกเขาจะผิดปกติ

they were able to modulate their source:

พวกเขาสามารถที่จะเปลี่ยนระดับเสียงของแหล่งได้

the pitch, the loudness, the tempo of their voice.

เสียงสูงต่ำ ความดัง และจังหวะของเสียง

These are called prosody, and I've been documenting for years

เหล่านี้เรียกว่า ฉันทลักษณ์ [เสียงและจังหวะ] และฉันได้ทำการรวบรวมมาหลายปี

that the prosodic abilities of these individuals

ว่าความสามารถในเชิงฉันทลักษณ์ของคนเหล่านี้

are preserved.

ถูกรักษาเอาไว้

So when I realized that those same cues

ดังนั้น เมื่อฉันตระหนักว่าเบาะแสเดียวกันนั้น

are also important for speaker identity,

สำคัญต่อเอกลักษณ์ของผู้พูดเช่นกัน

I had this idea.

ฉันก็เกิดความคิดนี้

Why don't we take the source

ทำไมเราไม่นำแหล่ง

from the person we want the voice to sound like,

จากคนที่เราต้องการให้เสียงเป็นแบบเขา

because it's preserved,

เพราะว่ามันถูกรักษาเอาไว้

and borrow the filter

และยืมตัวกรอง

from someone about the same age and size,

จากใครสักคนที่มีอายุและขนาดเท่าๆ กัน

because they can articulate speech,

เพราะพวกเขาพูดได้อย่างชัดเจน

and then mix them?

และผสมมันเข้าด้วยกัน

Because when we mix them,

เพราะเมื่อเราผสมมันแล้ว

we can get a voice that's as clear

เราจะได้เสียงที่ชัดเจน

as our surrogate talker --

พอกับเสียงจากผู้พูดที่เป็นตัวแทนของเรา

that's the person we borrowed the filter from—

ซึ่งเรายืมตัวกรองมาจากเขา

and is similar in identity to our target talker.

และมีความเป็นเอกลักษณ์ที่ใกล้เคียง กับผู้พูดที่เป็นเป้าหมายของเรา

It's that simple.

ง่ายๆ แบบนั้นล่ะค่ะ

That's the science behind what we're doing.

นั่นคือความรู้เบื้องหลังที่เราใช้

So once you have that in mind,

ดังนั้น เมื่อคุณมีสิ่งนั้นอยู่ในใจแล้ว

how do you go about building this voice?

คุณจะสร้างเสียงขึ้นมาได้อย่างไร

Well, you have to find someone

เอาล่ะ คุณต้องหาใครสักคน

who is willing to be a surrogate.

ผู้ที่เต็มใจจะเป็นตัวแทน

It's not such an ominous thing.

มันไม่ได้เป็นเรื่องเลวร้ายอะไร

Being a surrogate donor

การเป็นตัวแทนนั้น

only requires you to say a few hundred

คุณก็แค่ต้องเปล่งเสียงสักร้อย

to a few thousand utterances.

ถึงพันเสียง

The process goes something like this.

ขึ้นตอนเป็นไปประมาณนี้

(Video) Voice: Things happen in pairs.

(วีดีโอ) เสียง: สิ่งนั้นเกิดขึ้นเป็นคู่

I love to sleep.

ฉันชอบนอน

The sky is blue without clouds.

ท้องฟ้าสีครามไร้ซึ่งเมฆ

RP: Now she's going to go on like this

รูแพล: เอาล่ะ เธอจะพูดแบบนั้นไปเรื่อยๆ

for about three to four hours,

สักสามถึงสี่ชั่วโมง

and the idea is not for her to say everything

และไม่ใช่ว่าจะให้เธอพูดทุกๆ อย่าง

that the target is going to want to say,

ที่เป้าหมายต้องการจะพูด

but the idea is to cover all the different combinations

แต่แผนก็คือเพื่อที่จะให้มันครอบคลุมส่วนผสมต่างๆ ทั้งหมด

of the sounds that occur in the language.

ของเสียงที่มีอยู่ในภาษา

The more speech you have,

ยิ่งมีถ้อยคำมากเท่าไร

the better sounding voice you're going to have.

คุณก็จะยิ่งได้เสียงที่ฟังดูดี

Once you have those recordings,

เมื่อคุณได้ทำการบันทึกเสียงแล้ว

what we need to do

ที่เราต้องทำก็คือ

is we have to parse these recordings

เราต้องแจงสิ่งที่บันทึกไว้

into little snippets of speech,

ให้เป็นส่วนเล็กๆ ของถ้อยคำ

one- or two-sound combinations,

เสียงผสมหนึ่งหรือสองเสียง

sometimes even whole words

หรือบางครั้งทั้งคำ

that start populating a dataset or a database.

ที่เริ่มจะพบบ่อยๆ ในผลลัพท์หรือฐานข้อมูล

We're going to call this database a voice bank.

เราจะเรียกฐานข้อมูลนี้ว่าคลังของเสียง

Now the power of the voice bank

ความสามารถของคลังเสียงก็คือ

is that from this voice bank,

จากคลังเสียงนี้

we can now say any new utterance,

เราสามารถเปล่งเสียงใหม่เป็นอะไรก็ได้

like, "I love chocolate" --

เช่น "ฉันชอบช๊อกโกแลต"

everyone needs to be able to say that—

ทุกคนควรที่จะพูดได้จริงไหมคะ

fish through that database

ค้นหาจากในคลังเสียง

and find all the segments necessary

และหาส่วนทั้งหมดที่สำคัญ

to say that utterance.

ที่จะเปล่งคำเหล่านั้นออกมา

(Video) Voice: I love chocolate.

(วีดีโอ) เสียง: ฉันชอบช๊อกโกแลต

RP: So that's speech synthesis.

รูแพล: นั่นคือการสังเคราะห์เสียง

It's called concatenative synthesis, and that's what we're using.

มันถูกเรียกว่า การสังเคราะห์แบบเชื่อมต่อกัน และนั่นก็เป็นสิ่งที่เราใช้

That's not the novel part.

นั่นไม่ใช่สิ่งใหม่อะไร

What's novel is how we make it sound

ส่วนที่เป็นสิ่งใหม่ก็คือวิธีที่เราทำให้เสียง

like this young woman.

เหมือนกับผู้หญิงวัยเยาว์

This is Samantha.

นี่คือซาแมนทา

I met her when she was nine,

ฉันพบเธอเมื่อเธอได้เก้าขวบ

and since then, my team and I

และจับจากนั้น ฉันและกลุ่มวิจัย

have been trying to build her a personalized voice.

ก็ได้พยายามที่จะสร้างเสียงที่มีตัวตนเป็นเธอ

We first had to find a surrogate donor,

ก่อนอื่นเราต้องหาตัวแทนผู้บริจาค

and then we had to have Samantha

และจากนั้นเราต้องให้ซาแมนทา

produce some utterances.

ทำการเปล่งเสียง

What she can produce are mostly vowel-like sounds,

สิ่งที่เธอสามารถทำได้มันจะเป็นเสียงสระ

but that's enough for us to extract

แต่มันก็เพียงพอสำหรับเราที่จะสกัด

her source characteristics.

แหล่งที่มาของลักษณะตัวตนของเธอ

What happens next is best described

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนั้น มีการอธิบายไว้เป็นอย่างดี

by my daughter's analogy. She's six.

ด้วยการบรรยายเชิงอุปมาของลูกสาวของฉัน อายุหกขวบ

She calls it mixing colors to paint voices.

เธอเรียกมันว่าผสมสีเพื่อวาดเสียง

It's beautiful. It's exactly that.

มันงดงาม และมันก็เป็นเช่นนั้น

Samantha's voice is like a concentrated sample

เสียงของซาแมนทาเหมือนกับตัวอย่างเข้มข้น

of red food dye which we can infuse

ของสีผสมอาหารสีแดงซึ่งเราสามารถทำให้มันซึมซาบ

into the recordings of her surrogate

เข้าไปในบันทึกของตัวแทนของเธอ

to get a pink voice just like this.

เพื่อที่จะได้เสียงสีชมพู

(Video) Samantha: Aaaaaah.

(วีดีโอ) ซาแมนทา: อาาาาาาห์

RP: So now, Samantha can say this.

รูเพล: ถึงตอนนี้ ซาแมนทาสามารถพูดได้ว่า

(Video) Samantha: This voice is only for me.

วีดีโอ) ซาแมนทา: เสียงนี้สำหรับฉันเท่านั้น

I can't wait to use my new voice with my friends.

ฉันอดใจไม่ไหวที่จะใช้เสียงหใม่ของฉันกับเพื่อนๆ

RP: Thank you. (Applause)

รูเพล: ขอบคุณค่ะ (เสียงปรบมือ)

I'll never forget the gentle smile

ฉันจะไม่ลืมรอยยิ้มอันอ่อนโยน

that spread across her face

ที่ฉาบไปทั่วใบหน้าของเธอ

when she heard that voice for the first time.

เมื่อเธอได้ยินเสียงนั้นเป็นครั้งแรก

Now there's millions of people

ตอนนี้มีผู้คนหลายล้าน

around the world like Samantha, millions,

ทั่วโลกที่เป็นเหมือนซาแมนทา

and we've only begun to scratch the surface.

และพวกเรานั้นแค่เริ่มแบบผิวเผินเท่านั้นเอง

What we've done so far is we have

สิ่งที่เราได้ทำมาก็คือ

a few surrogate talkers from around the U.S.

เรามีผู้พูดตัวแทนจำนวนหนึ่งทั่วทั้งสหรัฐอเมริกาฯ

who have donated their voices,

ผู้ซึ่งบริจาคเสียงของพวกเขา

and we have been using those

และพวกเราก็ได้ใช้มัน

to build our first few personalized voices.

ในการสร้างเสียงส่วนตัวเสียงแรกของเรา

But there's so much more work to be done.

แต่มันยังมีอะไรอีกมากที่ต้องทำ

For Samantha, her surrogate

สำหรับซาแมนทา ตัวแทนของเธอนั้น

came from somewhere in the Midwest, a stranger

มาจากทางตะวันตกส่วนกลาง เป็นคนแปลกหน้า

who gave her the gift of voice.

ผู้ซึ่งให้ของขวัญแห่งเสียงกับเธอ

And as a scientist, I'm so excited

และในฐานะนักวิทยาศาสตร์ ฉันก็ตื่นเต้นมาก

to take this work out of the laboratory

ที่จะนำงานชิ้นนี้ออกจากห้องทดลอง

and finally into the real world

และในที่สุด เผยมันสู่โลกแห่งความจริง

so it can have real-world impact.

ดังนั้น มันมีอิทธิพลต่อโลกแห่งความเป็นจริงได้

What I want to share with you next

สิ่งที่ฉันต้องการจะแบ่งปันกับคุณต่อไปก็คือ

is how I envision taking this work

การที่ฉันจินตนาการถึงการนำงานนี้

to that next level.

ไปสู่ระดับต่อไป

I imagine a whole world of surrogate donors

ฉันคิดถึงโลกทั้งใบที่ผู้บริจาคตัวแทน

from all walks of life, different sizes, different ages,

จากทุกสารทิศ ไม่ว่าจะใหญ่เล็กหรือมีอายุเท่าไร

coming together in this voice drive

เข้ามารวมตัวกันในการผลักดันทางเสียงนี้

to give people voices

เพื่อที่จะให้เสียงกับผู้คน

that are as colorful as their personalities.

ซึ่งเสียงนั้นจะมีชีวิตชีวา ไม่ต่างจากบุคลิกภาพของพวกเขา

To do that as a first step,

สำหรับก้าวแรกนั้น

we've put together this website, VocaliD.org,

เราต้องทำให้เว็บไซต์ VocaliD.org

as a way to bring together those

เป็นวิธีการที่จะนำ

who want to join us as voice donors,

ผู้ที่ต้องการจะเข้าร่วมเป็นผู้บริจาคเสียงกับเรา

as expertise donors,

ให้เป็นดั่งผู้บริจาคผู้เชี่ยวชาญ

in whatever way to make this vision a reality.

ให้แนวคิดนี้เป็นรูปธรรม ไม่ว่าทางใดก็ตาม

They say that giving blood can save lives.

พวกเขาบอกว่าการบริจาคเลือดสามารถรักษาชีวิตได้

Well, giving your voice can change lives.

การให้เสียงของคุณนั้น ก็สามารถเปลี่ยนชีวิตได้

All we need is a few hours of speech

ทั้งหมดที่เราต้องการก็เพียงเวลาไม่กี่ชั่วโมงในการพูด

from our surrogate talker,

โดยผู้พูดตัวแทนของเรา

and as little as a vowel from our target talker,

และแค่เพียงสระจากผู้พูดเป้าหมายของเรา

to create a unique vocal identity.

ที่จะสร้างเสียงที่มีเอกลักษณ์เฉพาะได้

So that's the science behind what we're doing.

นั่นเป็นศาสตร์เบื้องหลังสิ่งที่เรากำลังทำอยู่

I want to end by circling back to the human side

ฉันอยากจะจบเรื่องนี้โดยย้อนกลับไป ยังด้านที่เป็นมนุษย์

that is really the inspiration for this work.

นั่นเป็นแรงบันดาลใจที่แท้จริงของงานนี้

About five years ago, we built our very first voice

ประมาณห้าปีก่อน เราสร้างเสียงแรกของเรา

for a little boy named William.

สำหรับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ชื่อว่า วิลเลี่ยม

When his mom first heard this voice,

เมื่อแม่ของเขาได้ยินมันเป็นครั้งแรก

she said, "This is what William

เธอพูดว่า "วิลเลี่ยมน่าจะ

would have sounded like

มีเสียงแบบนี้แหละ

had he been able to speak."

ถ้าเขานั้นพูดได้"

And then I saw William typing a message

และเมื่อฉันได้เห็นวิลเลี่ยนพิมพ์ข้อความ

on his device.

บนอุปกรณ์ของเขา

I wondered, what was he thinking?

ฉันก็สงสัย ว่าเขาคิดอะไรอยู่นะ

Imagine carrying around someone else's voice

ลองจินตนาการถึงการที่คุณมีเสียงของใครสักคน

for nine years

มานานเก้าปี

and finally finding your own voice.

และในที่สุดก็ได้พบกับเสียงของตัวคุณเอง

Imagine that.

ลองคิดดูสิ

This is what William said:

นี่คือสิ่งที่วิลเลี่ยมพูด

"Never heard me before."

"ไม่เคยได้ยินผมมาก่อนเลย"

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)