Gonzalo Vilariño: How Argentina's blind soccer team became champions (with English subtitles) | TED

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Natachanan Lumpikanon

I opened a blind man's head.

ผมเปิดสมองของคนตาบอด

I didn't make him think or reflect -- I cracked his head open, literally.

ผมไม่ได้ทำให้เขาคิดหรือรู้สึก ว่าผมเปิดหัวเขาออกจริง ๆ หรอกนะครับ

We were walking with him holding onto my shoulder,

เรากำลังเดินไปโดยที่เขากำลังจับไหล่ของผม

I miscalculated how much space there was between us,

ผมคำนวณระยะระหว่างเราผิด

and I knocked him into a gate.

และพาเขาไปชนประตู

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Five stitches in his forehead.

เขาเย็บแผลที่หน้าผากไปห้าเข็ม

At that moment, I felt like the worst teacher in the world.

ณ วินาทีนั้น ผมรู้สึกเหมือนว่า ผมเป็นครูที่แย่ที่สุดในโลกเลย

I really didn't know how to apologize.

ผมไม่รู้เลยว่าจะขอโทษอย่างไร

Luckily, El Pulga is one of those people who takes things quite well.

โชคดี เอล พัลก้า เป็นหนึ่งในคนเหล่านี้ ที่ยอมรับสิ่งต่าง ๆ ได้ดี

And to this day, he says that I was the coach

และในวันนั้น เขาบอกว่า ผมเป็นโค้ช

who left the most important mark on his career.

ที่ฝากรอยจารึกที่สำคัญที่สุด ในประวัติอาชีพการงานของเขา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

The truth is, when I started working at the institute for the blind,

ความจริงก็คือ เมื่อผมเริ่มทำงาน ที่สถาบันสำหรับคนตาบอด

I was surprised by a lot of things.

หลายสิ่งทำให้ผมแปลกใจ

A lot of the things they did, I never imagined they could:

หลายสิ่งที่พวกเขาทำ ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะทำได้

they swam, did exercise, played cards.

พวกเขาว่ายน้ำ ออกกำลังกาย เล่นไพ่ ดื่มกับมิตรสหาย

They drank mate, and could pour it

พวกเขาเทมันได้โดยไม่หกรดตัวเอง

without burning themselves in the process.

But when I saw them playing soccer --

แต่เมื่อผมเห็นพวกเขาเล่นฟุตบอล ผมรู้สึกทึ่งมาก

that was amazing.

They had a dirt field, rusty goalposts and broken nets.

พวกเขามีสนามฝุ่น ๆ เสาประตูเป็นสนิม และตาข่ายขาด ๆ

และพวกคนตาบอดที่ไปที่สถาบันนั้น จะเล่นฟุตบอลที่นั่น

The blind who attended the institute would play their games there,

แบบเดียวกับที่ผมจะเล่น ในสนามใกล้ ๆ บ้านผม

just like I did at a field near my house.

But they played without being able to see.

แต่ว่าพวกเขาเล่นโดยมองไม่เห็น

The ball made a sound so they could locate it.

เสียงของบอลที่กระทบสิ่งต่าง ๆ ทำให้เขารู้ว่าฟุตบอลอยู่ตรงไหน

พวกเขามีสิ่งบ่งบอก อยู่หลังประตูของฝ่ายตรงข้าม

They had a guide behind the rival team's goal

to know where to kick the ball.

And they used eye masks.

เพื่อที่พวกเขาจะได้รู้ว่าต้องเตะตรงไหน

มีคนบางคนที่ยังมองเห็นได้บ้าง

There were guys who could still see a little,

and they wore eye masks so everyone was equal.

และเพื่อที่ทุกคนจะได้เท่าเทียมกัน พวกเขาใส่หน้ากากคาดตา

When I was more at ease with them, I asked for a mask myself.

เมื่อผมค่อย ๆ คุ้นเคยกับพวกเขาแล้ว

ผมขอหน้ากากจากพวกเขา ใส่มันและลองเล่นฟุตบอลดู

I put it on and tried to play.

I had played soccer all my life.

ผมเล่นฟุตบอลมาทั้งชีวิต

This is where it got even more amazing:

นี่เป็นตอนที่มันน่าสนใจกว่าเดิม

within two seconds, I didn't know where I was standing.

ภายในสองวินาทีต่อมา ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ตรงไหน

I had studied physical education because I loved high performance.

ความจริงแล้ว ผมเรียนวิชาพละมา

เพราะว่าผมชื่นชอบการเล่นกีฬาอย่างมีคุณภาพ

I started working at the institute by chance.

ผมไปทำงานที่นั่นโดยบังเอิญ

My other job was with the Argentinian National Rowing Team,

อีกงานหนึ่งของผม คืองานที่ทำอยู่ กับนักพายเรือทีมชาติอาเจนตินา

and I felt that was my thing.

และผมก็รู้สึกว่านั่นเป็นสิ่งที่ผมถนัด

Here, everything was twice as hard.

แต่ที่นี่ ทุกอย่างยากขึ้นเป็นสองเท่า

I'll never forget the first day I did the warm-up with the team.

ผมจะไม่ลืมวันแรก ที่ผมออกกำลังกายกับทีมเลย

I lined them up in front of me --

และให้พวกเขาเข้าแถวข้างหน้าผม อย่างที่ผมทำกับทีมพายเรือ

I used to do that with the rowing team --

และบอกกับพวกเขาว่า "เอาล่ะ ทุกคนลงพร้อม ๆ กัน

and I said, "OK, everyone bend down," going like this.

ผมทำแบบนี้ (ก้มลง)

When I looked up, two guys were seated,

เมื่อผมเงยหน้าขึ้น ผมเห็นว่ามีสองคนนั่งอยู่ อีกสามคนนอนลง ที่เหลือย่อตัวลง

three were lying down and others were squatting.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

How could I do here the same things I was doing there?

ผมจะทำสิ่งที่ผมทำเป็นปกติ กับผู้คนที่นี่ได้อย่างไรกัน

It took me a while.

ผมใช้เวลาสักพักหนึ่ง

I started looking for tools to learn from them,

ผมหาอุปกรณ์ต่าง ๆ เพื่อที่จะเรียนรู้จากพวกเขา

from the teachers who worked with them.

และจากครูที่สอนพวกเขา

I learned I couldn't explain a play on a chalkboard like a coach does,

ผมเรียนรู้ว่าผมไม่สามารถอธิบายการเล่น บนกระดานได้อย่างที่โค้ชทำกัน

แต่ผมสามารถใช้ถาดพลาสติกและฝาขวด

but I could use a plastic tray and some bottle caps

so they could follow me by way of touch.

เพื่อที่พวกเขาจะได้ตามได้จากการสัมผัส

I also learned they could run on a track

ผมได้เรียนรู้ว่าพวกเขาสามารถ วิ่งไปบนทางวิ่งได้เช่นกัน

if I ran with them, holding a rope.

ถ้าผมวิ่งไปกับพวกเขา โดยถือเชือกไปด้วย

So we started looking for volunteers to help us run with them.

เราเริ่มหาอาสาสมัครที่จะช่วยเราวิ่งไปกับพวกเขา

I was enjoying it,

และผมก็สุขใจ และพบกับจุดประสงค์ และความหมายของสิ่งที่ทำ

and finding purpose and meaning in what we were doing.

It was hard at first, it was uncomfortable,

ตอนแรกมันยาก และไม่สะดวกสบาย แต่ผมตัดสินใจที่จะเอาชนะมัน

but I decided to overcome the discomfort.

และมันก็มาถึงวินาที ที่มันกลายเป็นงานที่เจ๋งที่สุดที่ผมเคยมา

And there came a time

when it became the most fascinating job I'd ever had.

ผมคิดว่านั่นเป็นตอนที่ผมคิดว่า

I think that's when I wondered:

Why couldn't we be a high-performance team as well?

ทำไมเรากับคนตาบอดเหล่านี้

จะไม่เป็นทีมที่มีคุณภาพด้วยล่ะ

Of course, one thing was missing:

แน่นอนล่ะว่า มีบางอย่างที่ขาดหายไป ผมต้องรู้ให้ได้ว่าพวกเขาต้องการอะไร

I needed to find out what they wanted,

the real protagonists of this story.

เป็นพระเอกตัวจริงในเรื่องนี้

Three hours of training, playing soccer on that field,

มันคงไม่เพียงพอแน่ด้วยการฝึกฝนสามชั่วโมง

were not going to be enough.

ในสนามฟุตบอล

We would have to train differently.

เราจะต้องฝึกในแบบอื่น

We started to train harder, and the results were great;

เราเริ่มฝึกหนักขึ้น และผลก็น่าทึ่ง พวกเขาขอทำอีก

they asked for more.

I came to understand that they, too, wondered

ในที่สุดผมก็เข้าใจว่า พวกเขาก็เช่นกัน ที่สงสัยว่าทำไมจะเป็นทีมที่มีคุณภาพไม่ได้

why they couldn't do high-performance.

When we felt ready, we knocked at CENARD's door.

เมื่อเรารู้สึกว่าพร้อมแล้ว เราก็ไปเคาะประตูที่ CENARD

CENARD is the National Center for High-Performance Sports

CENARD เป็นศูนย์กีฬาคุณภาพสูงแห่งชาติ ในประเทศนี้

here in Argentina.

มันยากที่จะทำให้พวกเขาเปิดใจฟัง ว่าพวกเราต้องการอะไร แต่มันยากกว่านั้นอีก

It was hard to get them to hear what we had to say.

But it was considerably more difficult

to get the other athletes training there to consider us their equals.

ที่จะทำให้นักกีฬาที่ฝึกอยู่ที่นั่น เข้าใจว่าเราเท่าได้เท่า ๆ กับพวกเขา

In fact, they would let us use the field

ในความเป็นจริง เราได้ใช้สนาม ก็ต่อเมื่อคนอื่นไม่ได้ใช้

only when no other teams were using it.

And we were known as "the blind ones."

และพวกเราก็เป็นที่รู้จักกันในชื่อ "พวกคนตาบอด" ไม่มีใครรู้ว่าเรามานี่ทำไม

Not everyone knew exactly what we were doing there.

The 2006 World Championship was a turning point in the team's history.

การชิงแชมป์โลกปี 2006 เป็นจุดเปลี่ยน ของประวัติศาสตร์ทีม

It was held in Buenos Aires for the first time.

มันจัดขึ้นที่ บัวโนส ไอเรส เป็นครั้งแรก

It was our chance to show everyone

และมันเป็นโอกาสของเรา ที่จะแสดงให้คนอื่นดู

what we had been doing all that time.

ว่าเราได้ทำอะไรกันมา

We made it to the finals.

เราได้เข้ารอบสุดท้าย เราเติบโตขึ้นในฐานะทีม

We were growing as a team.

It was us against Brazil in the finals.

ในการแข่งขันรอบสุดท้าย คู่แข่งของเราคือบราซิล

They were the best team in the tournament.

พวกเขาคือทีมที่เก่งที่สุดในการแข่งขัน

They won every game by a landslide.

พวกเขาชนะมาตลอดอย่างถล่มทลาย

Hardly anyone believed we could win that game.

แทบจะไม่มีใครเลยที่เชื่อว่า เราจะสามารถชนะได้

Hardly anyone -- except for us.

แทบไม่มีใครเลยยกเว้นพวกเรา

During pre-game meetings,

ในการฝึกฝน ในห้องแต่งตัว

in the locker room,

during each warm-up,

ในการซ้อมแต่ละครั้ง ผมได้กลิ่นแห่งชัยชนะ

it smelled of victory.

I swear that smell exists.

ผมขอสาบานว่ากลิ่นนั้นมีจริง ๆ

I smelled it several times with the team,

ผมรู้สึกถึงมันได้สองสามครั้งกับทีม

แต่ผมจำมันได้ดี ในวันก่อนที่เราจะเล่นในรอบชิงชนะเลิศ

but I remember it in particular, the day before we played that final.

The Argentine Football Association had opened their doors to us.

สมาคมฟุตบอลอาเจนตินาเปิดประตูให้กับเรา

We were training at AFA,

และเรากำลังซ้อมอยู่ที่ AFA ที่ซึ่ง เวรอน, อีกวาอิน และ แมซซี่ ฝึกซ้อม

where Verón, Higuain and Messi trained.

For the first time ever,

สำหรับเราแล้ว เรารู้สึกได้รับเลือก เป็นทีมชาติจริง ๆ เป็นครั้งแรก

we felt like a true national team.

At 7:30pm, the day before the game,

ตอนเจ็ดโมงครึ่ง เช้าก่อนวันแข่ง

we were in the lounge discussing strategy,

เราอยู่ในห้องรับรอง ปรึกษาเรื่องแผนการเล่นกันอยู่

and a waiter knocks on the door, interrupting our conversation.

และเด็กก็มาเคาะประตูขัดการสนทนาของเรา

He suggested we go to church.

เขามาชวนเราไปโบสถ์ เราถูกเชิญให้ไปโบสถ์

He came to invite us to church.

ผมพยายามที่จะเอาเขาออกไป โดยบอกว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะ

I tried to get rid of him, saying it wasn't a good time,

that we better leave it for another day.

เราคงจะต้องไปวันอื่น

He kept insisting, asking me to please let him take the guys to church,

เขายังคงตื้อ ขอร้อง ให้ผมพาทีมไปที่โบสถ์

because that day, a pastor who performed miracles would be there.

เพราะว่าวันนั้น ศาสนจารย์ที่มีอิทธิฤทธิ์จะมาที่นั่น

I was slightly afraid to ask what type of miracles he meant,

ผมกลัวนิด ๆ ที่จะถามว่ามันเป็นอิทธิฤทธิ์แบบไหน

and he replied nonchalantly,

และผมก็ตอบแบบราบเรียบว่า "โค้ช ให้ผมพาพวกเขาไปโบสถ์เถอะ

"Coach, let me take the team to the church,

and when we return, I guarantee that half of them will be able to see."

และเมื่อเรากลับมา ผมยืนยันเลยว่าพวกเขาครึ่งหนึ่งจะมองเห็น"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Some of the guys laughed,

พวกเขาบางคนหัวเราะ แต่ลองคิดดูสิครับ ถ้าคุณตาบอดแล้วมีใครมาพูดอะไรอย่างนั้น

but imagine being a blind person and someone says that to you.

I didn't know what to say.

คุณไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร ผมไม่ได้พูดอะไร และมันก็เป็นบรรยากาศที่อึดอัด

I said nothing; it was an awkward silence.

I didn't want to make him feel bad,

ผมไม่อยากที่จะให้เขาเสียใจ เพราะว่าเขาเชื่อจริง ๆ ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้จริง

because he truly believed this could happen.

One of the players saved me,

และนักเตะคนหนึ่งก็ช่วยผมเอาไว้ เขาลุกขึ้นแล้วบอกว่า

when he stood up and confidently said,

"Juan," -- that was the kid's name --

"ฮวน กอนซาก็บอกแล้วว่า นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะที่จะไปโบสถ์

Gonza already told you it's not the best time to go to church.

Besides, let me make this clear:

แต่ให้ฉันได้พูดอะไรชัด ๆ หน่อยนะ ถ้าเราไปโบสถ์

if we go to that church, and I end up being able to see when we return,

แล้วตอนกลับมาฉันเป็นหนึ่งในคนที่มองเห็น

I will beat you so hard if I can't play tomorrow."

ฉันจะอัดแกให้หนักเลย เพราะพรุ่งนี้ฉันคงอดเล่น"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Juan left, laughing in resignation,

ฮวนจากไป หัวเราะตอนออกไป และเราก็ปรึกษากันต่อ

and we continued with our pregame talk.

That night when I went to sleep,

และคืนนั้น ตอนที่ผมไปนอน

I began to dream about the next day's game,

ผมเริ่มฝันถึงการแข่งขันในวันรุ่งขึ้น

imagining what could happen, how we would play.

จินตนาการว่ามันอาจเกิดอะไรขึ้น เราจะเล่นกันอย่างไร

And that's when I noticed that smell of victory

และนั่นก็เป็นตอนที่ผมสังเกตเห็นชัยชนะเล็ก ๆ ที่ผมพูดถึงก่อนหน้านี้

I mentioned a while ago.

And it's because at that moment, I thought:

เพราะว่า ในวินาทีนั้นผมคิดว่า ถ้านักเตะคนอื่น ๆ

if the other players had the same desire as Diego going into the game,

มีความคิดแบบเดียวกับที่ดิเอโก กำลังจะไปแข่งขัน

it was impossible for us not to win.

มันเป็นนไปไม่ได้เลยที่เราจะไม่ชนะ

The next day was going to be wonderful.

วันรุ่งขึ้นจะต้องยอดเยี่ยมแน่ ๆ

We got up at 9am, the game was at 7pm,

วันรุ่งขึ้นเราตื่นตอนเก้าโมงเช้า

การแข่งขันเริ่มต้นตอนหนึ่งทุ่ม และเราก็ใจจดใจจ่อพร้อมจะเล่น

and we were already eager to play.

We left AFA, and the bus was full of flags that people had given to us.

เราออกจาก AFA ด้วยรถบัส ที่ถูกประดับด้วยธง

ที่คนให้เรามา

We were talking about the game,

เรากำลังพูดถึงการแข่งขัน

and we could hear people honking and cheering,

และเราก็ได้ยินเสียงคนโห่ร้อง ส่งเสียงเชียร์บอกพวกเราว่า

"Go Murciélagos! Today's the day! The final challenge!"

"สู้เขา มัวเซียลาโกส วันนี้แหละวันตัดสิน"

The guys asked me, "Do they know us? Do they know we're playing?"

พวกเขาถามผมว่า "พวกเขารู้หรือเปล่า พวกเขารู้ไหมว่าเราจะได้เล่น"

Some people followed the bus to CENARD.

บางคนตามรถบัสไปถึง CENARD

We arrived and found an amazing scene.

เราไปถึงและได้พบกับบรรยากาศที่น่าทึ่ง

In the corridor leading from the locker room to the game field,

ตรงทางเดินที่เชื่อมจากห้องแต่งตัว สู่สนามแข่ง

I was walking with Silvio,

ผมเดินไปกับซิลบิโอ ผู้ที่เอามือเกาะไหล่ของผมเพื่อให้ผมนำทาง

who was holding onto my shoulder, so I could guide him.

Fortunately, there were no gates along the way.

ในที่สุด มันก็ไม่มีประตูมาขวางทาง

(Laughter)

When we reached the field, he asked me about everything.

และเมื่อเราไปถึงสนาม

เขาถามผมเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่อยากจะพลาดรายละเอียดอะไร

He didn't want to miss a single detail.

He said, "Tell me what you see, tell me who's playing the drums."

และเขาก็บอกผมว่า "บอกผมสิวว่าคุณเห็นอะไร บอกผมสิว่าใครเล่นกลอง"

I tried to explain what was happening with as much detail as possible.

ผมพยายามอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น ให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

I told him, "The stands are packed, a lot of people couldn't get in,

ผมบอกเขาว่า "อัฒจันทร์อัดแน่นไปด้วยผู้คน บางคนเข้ามาไม่ได้

there are blue and white balloons all over the field,

มีลูกโป่งสีฟ้าและขาวเต็มท้องสนามไปหมด

they're opening a giant Argentine flag that covers the entire grandstand."

พวกเขากางธงชาติอาเจนตินาขนาดยักษ์ ที่คลุมสนามไปทั้งสนาม..."

Suddenly, he cuts me off and says,

ณ วินาทีนั้น เขาก็พูดขัดขึ้นมาว่า

"Do you see a flag that says 'San Pedro'?"

"คุณเห็นธงที่เขียนว่า ซาน เปโตร หรือเปล่า"

That's the city where he lives.

ซึ่งนั่นเป็นเมืองที่เขาอาศัยอยู่

I started looking into the stands

ผมเริ่มมองไปบนอัฒจันทร์

and I spotted a little white flag

และมองเห็นธงสีขาวเล็ก ๆ ที่ถูกเขียนด้วยสเปรย์สีดำ

with lettering done in black spray paint, that read:

ข้อความนั้นมีอยู่ว่า "ซิลวิโอ ครอบครัวของคุณและคนทั้งซาน เปโตร อยู่ที่นี่"

"Silvio, your family and all of San Pedro are here."

I told him that and he replied,

ผมอ่านให้เขาฟัง และเขาก็บอกผมว่า "อ้อ นั่นเมียผมเอง

"That's my mom, tell me where she is, I want to I wave at her."

บอกผมหน่อยว่าเธออยู่ไหน ผมจะได้ทักทายทางนั้นหน่อย"

I pointed him toward the flag

ผมชี้มือของเขาไปที่ธง

and showed him with his arm where they were sitting,

และด้วยสองมือของเขา เขาทักทายไปทางนั้น

and he waved his arms in that direction.

About 20 or 30 people stood up and gave him an ovation.

คน 20 ถึง 30 ลุกขึ้นปรบมือให้เขา

When that happened,

และเมื่อมันเกิดขึ้น ผมก็เห็นสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไป เห็นว่าเขาตื้นตันแค่ไหน

I saw how his face changed, how moved he was.

It was moving for me, too;

มันก็ทำให้ผมตื้นตันเช่นกัน

two seconds later, I had a lump in my throat.

แต่สองวินาทีต่อมา ผมรู้สึกว่าผมหายใจขัด

It was strange -- I felt both the excitement of what was happening,

มันแปลกครับ เพราะผมทั้งรู้สึกตื่นเต้น ต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

and the anger and the anguish that he could not see it.

และความโมโห และความปวดร้าว ที่เขาไม่ได้เห็นสิ่งทั้งหมดนี้

A few days later when I told him what I had experienced,

สองสามวันต่อมาเมื่อผมบอกเขาว่าผมรู้สึกอย่างไร

he tried to reassure me, saying,

เขายืนยันกับผมโดยการบอกว่า "กอนซา ในเย็น ๆ อย่าเสียใจเลย

"Gonza, don't feel bad, I could see them.

ผมเห็นเห็นมัน ในอีกรูปแบบหนึ่ง แต่ผมสาบานได้ว่าผมเห็นทุกอย่างจริง ๆ "

Differently, but I swear to you that I saw them all."

The game started.

การแข่งขันเริ่มต้นขึ้น

We could not fail; it was the final.

พวกเราแพ้ไม่ได้แล้ว เพราะนี่คือรอบชิงชนะเลิศ

The audience was quiet, like here,

คนดูทุกคนเงียบสนิท เหมือนกับตอนนี้เลย

because in soccer for the blind,

เพราะว่าในการแข่งขันฟุตบอลคนตาบอด

the public has to be quiet so the players can hear the ball.

ทุกคนจะต้องเงียบ เพื่อที่นักฟุตบอลจะได้ยินลูกบอล

They're only allowed to cheer when the game is over.

และพวกเขาได้รับอนุญาตให้เชียร์ เมื่อหยุดการแข่งขัน

And when there were eight minutes to go,

และเมื่อเหลืออีก 8 นาทีก่อนจบการแข่งขัน กองเชียร์ก็ส่งเสียงร้องที่อัดอั้นกันมา 32 นาที

the crowd did all the cheering they hadn't done in the first 32 minutes.

เมื่อนักเตะแข้งทองซิลวิโอ อัดลูกบอลเข้ามุมอย่างสวยงาม

When pigeon-toed Silvio nailed the ball at an angle,

they cheered with all their heart,

พวกเขาเชียร์กันจนหมดใจ ในแบบที่แสนยอดเยี่ยม

in an incredible way.

Today, if you go to CENARD, you'll see a huge poster on the door,

ตอนนี้ ถ้าคุณไปที่ CENARD ถ้าคุณเดินผ่านทางเข้า

คุณจะเห็นโปสเตอร์ขนาดใหญ่บนทางเข้า กับรูปทีมของเรา โลส มัวเซียลาโกส

with a photo of our team, Los Murciélagos.

They're a model national team, everyone in CENARD knows who they are,

พวกเขาเป็นแบบอย่างของทีมชาติ ทุกคนที่ CENARD รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร

and after having won two World Championships

และหลังจากเป็นผู้ชนะระดับโลกสองสมัย และได้รับเหรียญพาราลิมปิกสองครั้ง

and two Paralympic medals,

no one doubts they are high-performance athletes.

ไม่มีใครสงสัยอีกแล้ว ว่าเขาจะเป็นนักกีฬาคุณภาพหรือไม่

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Applause ends)

I was lucky to train this team for 10 years,

ผมโชคดีที่ได้ฝึกสอนทีมนี้

first as a trainer and later as their coach.

ตอนแรกในฐานะเทรนเนอร์ และต่อมาในฐานะโค้ช

เป็นระยะเวลาสิบปี

ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมได้มาจากพวกเขา ช่างมากมายยิ่งกว่าสิ่งที่พวกให้กับพวกเขา

I feel that they've given me much more

than what I've given them.

Last year, they asked me to coach another national team, Power Soccer.

ปีที่แล้ว พวกเขาขอให้ผมโค้ชอีกทีมชาติอีกทีมหนึ่ง เพาเวอร์แชร์ ฟุตบอล

It's a national team of young men who play soccer in wheelchairs.

มันเป็นทีมชาติอาเจนตินา ของนักกีฬาฟุตบอลวีลแชร์

They use motorized wheelchairs that they drive with a joystick,

พวกเขาใช้วีลแชร์ไฟฟ้า ที่ขับเคลื่อนโดยคันโยกบังคับ

because they don't have enough strength in their arms

เพราะว่าแขนของพวกเขา ไม่มีแรงมากพอที่จะขับเคลื่อนเก้าอี้ได้

to use conventional chairs.

They added a bumper to the chair, a safeguard that protects their feet,

พวกเขาเอาตั้งกั้นมาติดตั้งเพื่อป้องกันเก้าอี้

ซึ่งนอกจากจะช่วยป้องกันเท้าของพวกเขาแล้ว ยังทำให้พวกเขาแตะบอลได้

while allowing them to kick the ball.

It's the first time that, instead of being the spectators,

มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาไม่ได้เป็นผู้ชม แต่ได้เป็นผู้เล่น

they're now the main characters.

It's the first time their parents, friends and siblings can see them play.

มันเป็นครั้งแรกที่พ่อแม่เพื่อนฝูง และลูกหลานของพวกเขา

จะได้เห็นพวกเขาเล่น

For me, it's a new challenge,

สำหรับผมแล้วมันเป็นความท้าทายใหม่

with the same discomfort, insecurity, and fear I had

ที่ผมมีความกังวล ความประหม่า และความกลัว เช่นเดียวกับตอนทำงานกับคนตาบอด

when I started working with the blind.

But I approach it all from a more experienced position.

แต่ผมเผชิญหน้ามัน ด้วยประสบการณ์ที่มากกว่าเดิม

That's why from day one, I treat them as athletes on the field,

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงปฏิบัติกับพวกเขา เยี่ยงนักกีฬาในสนามแข่ง

and off the field, I try to put myself in their shoes

และนอกสนามแข่ง ผมก็พยายามดำเนินรอยตามพวกเขา

and behave without prejudice,

โดยปราศจากความลำเอียง เพราะว่าการปฏิบัติ กับพวกเขาอย่างเป็นธรรมชาตินั้นดีต่อพวกเขา

because treating them naturally feels best to them.

Both teams play soccer; something once unthinkable for them.

ทีมฟุตบอลทั้งสองทีม มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ครั้งหนึ่งพวกเขาก็ไม่คาดคิด

They had to adapt the rules to do so.

พวกเขาต้องปรับกฎเพื่อที่จะทำให้มันเกิดขึ้น ใช่ครับ

And both teams broke the same rule --

และทีมทั้งสองก็แหกกฎเหมือน ๆ กัน

the one that said they couldn't play soccer.

นั่นก็คือ กฎที่บอกพวกเขาว่า พวกเขาเล่นฟุตบอลไม่ได้

When you see them play, you see competition, not disability.

เมื่อคุณเห็นพวกเขาเล่น

คุณเห็นการแข่งขัน ไม่ใช่ความทุพพลภาพ

The problem starts when the game is over,

ปัญหาเริ่มขึ้นเมื่อจบการแข่งขัน และพวกเขาออกจากสนามแข่ง

and they leave the field.

Then they step in to play our game,

และเข้ามาในการแข่งขันของเรา

in a society whose rules don't really take them into account

ในสังคมที่สร้างกฏ

ที่ไม่ได้คำนึงถึงพวกเขาสักเท่าไร ไม่ได้สนใจพวกเขา

or care for them.

I learned from sports

ผมเรียนรู้จากกีฬา

that disability greatly depends on the rules of the game.

ว่าความทุพพลภาพนั้น ขึ้นอยู่กับกฎของการแข่งขันเป็นใหญ่

I believe that if we change some of the rules of our game,

ผมเชื่อว่าถ้าเราเปลี่ยยแปลงกฏบางอย่าง ของการแข่งขันของเรา

we can make life a little easier for them.

เราสามารถทำให้ชีวิตของพวกเขา ง่ายขึ้นกว่าเดิม

We all know there are people with disabilities; we see them daily.

เราทุกคนรู้ว่ามีคนพิการ เราเห็นพวกเขาทุกวัน

But by having no direct contact with them,

แต่เมื่อเราไม่มีหนทางติดต่อกับพวกเขา

we're not aware of the problems they face every day,

เราก็ไม่ได้รับรู้ถึงปัญหาที่พวกเขา ต้องประสบพบเจอเป็นประจำทุกวัน

like how hard it is for them to get on a bus,

อย่างเช่นความยากลำบากของพวกเขา ในการขึ้นรถประจำทาง

find a job,

หางาน ขึ้นรถไฟใต้ดิน หรือเดินข้ามถนน

take the subway

or cross the street.

It's true that there is an increasing social responsibility

จริงอยู่ที่สังคมให้ความรับผิดชอบต่อสิ่งนี้มากขึ้น

regarding the inclusion of people with disabilities.

ในเรื่องการคำนึงถึงคนพิการ

But I think it's still not enough.

แต่ผมคิดว่ามันยังไม่พอ

I think change needs to come from every one of us.

ผมเชื่อว่าความเปลี่ยนแปลง จะต้องมาจากพวกเราทุกคน

First, by leaving behind our indifference toward the disabled,

ประการแรก โดยการเลิกอคติ ต่อความทุพพลภาพ

and then by respecting the rules that do take them into account.

และเคารพกฎที่ใส่ใจพิจารณาพวกเขา

They are few, but they do exist.

พวกเขาอาจมีไม่มาก แต่พวกเขามีตัวตน

ผมเปิดสมองของคนตาบอดที่ชื่อว่า เอล พัลก้า

I cracked a blind man's head open -- El Pulga's head.

I can assure you these two teams opened mine as well.

ผมยืนยันกับคุณได้ว่า ทีมทั้งสองนี้ ได้เปิดสมองของผมเช่นกัน

They taught me that above all,

เพราะว่าพวกเขาสอนผมว่า เหนือกว่าสิ่งอื่นใด คือการออกไปเล่นทุกเกม

you have to get out there and play every game

ในการแข่งขันที่สวยงามนี้ที่เราเรียกว่าชีวิต

in this beautiful tournament that we call life.

ขอบคุณครับ

Thank you.

(Applause)

(เสียงปรบมือ)