The real story of Rosa Parks -- and why we need to confront myths about Black history | David Ikard

Vertaald door: Mark Somers

I am the proud father of two beautiful children,

Ik ben de trotse van vader van twee mooie kinderen,

Elijah, 15, and Octavia, 12.

Elijah, 15, en Octavia, 12.

When Elijah was in the fourth grade,

Toen Elijah een jaar of tien was,

he came to me,

kwam hij naar me toe,

came home from school bubbling over with excitement

hij kwam uit school en liep over van opwinding

about what he had learned that day about African-American history.

over wat hij die dag geleerd had over Afro-Amerikaanse geschiedenis.

Now, I'm an African-American and cultural studies professor,

Nu ben ik een Afro-Amerikaanse professor in culturele studies

and so, as you can imagine,

en dus kan je je inbeelden

African-American culture is kind of serious around my home.

dat Afro-Amerikaanse geschiedenis belangrijk is bij me thuis.

So I was very proud that my son was excited about what he had learned

Ik was dus trots dat mijn zoon opgetogen was over wat hij geleerd had

that day in school.

op school die dag.

So I said, "What did you learn?"

Ik vroeg hem: "Wat heb je geleerd?''

He said, "I learned about Rosa Parks."

Hij zei: "Ik heb over Rosa Parks geleerd."

I said, "OK, what did you learn about Rosa Parks?"

Ik zei: "En wat heb je over Rosa Parks geleerd?"

He said, "I learned that Rosa Parks was this frail, old black woman

Hij zei: "Dat Rosa Parks een fragiele, oudere zwarte dame was

in the 1950s

in de jaren 50

in Montgomery, Alabama.

in Montgomery, Alabama.

And she sat down on this bus,

Ze ging zitten op de bus

and she had tired feet,

en haar voeten waren erg moe

and when the bus driver told her to give up her seat to a white patron,

en toen de buschauffeur haar zei op te staan voor een blank persoon,

she refused because she had tired feet.

weigerde ze omdat haar voeten pijn deden.

It had been a long day,

Het was een lange dag,

and she was tired of oppression,

ze was de onderdrukking beu

and she didn't give up her seat.

en gaf haar zitje niet af.

And she marched with Martin Luther King,

En ze marcheerde met Martin Luther King

and she believed in nonviolence."

en geloofde in geweldloosheid."

And I guess he must have looked at my face

Toen hij naar me keek, zag hij waarschijnlijk

and saw that I was a little less than impressed

dat ik niet erg onder de indruk was

by his

van zijn ...

... um ...

.... hmm ...

history lesson.

geschiedenisles.

And so he stopped, and he was like, "Dad, what's wrong? What did I get wrong?"

Hij hield op en zei: "Papa, was heb ik fout gezegd?"

I said, "Son, you didn't get anything wrong,

Ik zei: "Zoon, je hebt niets fout gezegd,

but I think your teacher got a whole lot of things wrong."

maar ik denk dat je leraar een heleboel dingen fout heeft."

(Laughter)

(Gelach)

He said, "Well, what do you mean?"

Hij zei: "Wat bedoel je?"

I said, "Rosa Parks was not tired.

Ik zei: "Rosa Parks was niet moe.

She was not old.

Ze was niet oud.

And she certainly didn't have tired feet."

En ze had zeker geen pijnlijke voeten."

He said, "What?"

Hij zei: "Wat?"

I said, "Yes!

Ik zei: "Jazeker.

Rosa Parks was only 42 years old" --

Rosa Parks was maar 42 jaar oud."

Yeah, you're shocked, right? Never heard that.

Ja, je schrikt. Nog nooit gehoord, he?

"Rosa Parks was only 42 years old,

"Rosa Parks was maar 42 jaar oud,

she had only worked six hours that day, and she was a seamstress

ze had die dag maar zes uur gewerkt, ze was een naaister

and her feet were just fine.

en haar voeten deden het prima.

(Laughter)

(Gelach)

The only thing that she was tired of

Het enige wat ze beu was,

was she was tired of inequality.

was ongelijkheid.

She was tired of oppression."

Ze was onderdrukking beu."

And my son said,

En mijn zoon zei:

"Well, why would my teacher tell me this thing?

"Waarom vertelt mijn leraar me zoiets?

This is confusing for me."

Dit brengt me in de war."

Because he loved his teacher, and she was a good teacher,

Want hij hield van zijn leraar en het was een goede leraar,

a young-ish, 20-something white woman,

een jonge, blanke vrouw van midden twintig,

really, really smart, pushed him, so I liked her as well.

erg verstandig en motiverend, en ik vond haar dus ook leuk.

But he was confused. "Why would she tell me this?" he said.

Maar hij was in de war. "Waarom zegt me zoiets?" zei hij.

He said, "Dad, tell me more. Tell me more. Tell me more about Rosa Parks."

Hij zei: "Papa, vertel me meer. Vertel me meer over Rosa Parks."

And I said, "Son, I'll do you one better."

En ik zei: "Zoon, ik zal nog meer doen."

He was like, "What?"

En hij weer: "Wat?"

I said, "I'm going to buy her autobiography,

"Ik koop je morgen haar autobiografie

and I'm going to let you read it yourself."

en ik laat het je zelf lezen."

(Laughter)

(Gelach)

So as you can imagine,

Zoals je je kunt voorstellen,

Elijah wasn't too excited about this new, lengthy homework assignment

was Elijah niet erg blij met zijn nieuwe, grote huiswerk

that his dad had just given him, but he took it in stride.

dat zijn vader hem net gegeven had, maar hij aanvaardde het.

And he came back after he had read it,

Hij kwam terug nadat hij het gelezen had

and he was excited about what he had learned.

en hij was opgewonden over wat hij geleerd had.

Hij zei: "Papa,

He said, "Dad, not only was Rosa Parks not initially into nonviolence,

niet alleen was Rosa Parks eerst niet voor geweldloosheid,

but Rosa Parks's grandfather, who basically raised her

maar Rosa Parks' grootvader, die haar feitelijk had opgevoed

and was light enough to pass as white,

en licht genoeg was om voor blank door te gaan,

used to walk around town with his gun in his holster,

liep rond met een pistool in zijn holster

and people knew if you messed with Mr. Parks's children or grandchildren,

en de mensen wisten dat je geen ruzie wou met kinderen of kleinkinderen van Mr Parks

he would put a cap in your proverbial bottom."

want dan schoot hij een gaatje in je achterwerk.

(Laughter)

(Gelach)

Right?

Juist?

He was not someone to mess with.

Er viel niet met hem te spotten.

And he said, "I also learned that Rosa Parks married a man in Raymond

En hij zei: "Ik heb ook geleerd dat Rosa Parks met een man huwde in Raymond

who was a lot like her grandfather."

die erg op haar grootvader leek."

He would organize.

Hij was een organisator.

He was a civil rights activist.

Hij was een burgerrechtenactivist.

He would organize events

Hij organiseerde events

and sometimes the events would be at Rosa Parks's home.

en soms vonden die plaats in het huis van Rosa Parks.

And one time Rosa Parks remarked

Op een dag merkte Rosa Parks op

that there were so many guns on the table,

dat er zoveel pistolen op tafel lagen,

because they were prepared for somebody to come busting into the door

omdat ze dachten dat er iemand zou binnenvallen

that they were prepared for whatever was going to go down,

en omdat ze op alles voorbereid waren,

that Rosa Parks said, "There were so many guns on the table

zodat Rosa Parks zei: "Eer lagen zoveel pistolen op tafel

that I forgot to even offer them coffee or food."

dat ik zelfs vergat hen koffie of eten te geven."

This is who Rosa Parks was.

Zo was Rosa Parks.

And in fact, Rosa Parks, when she was sitting on that bus that day,

En het is zo dat toen Rosa Parks die dag op die bus zat

waiting for those police officers to arrive

en wachtte op de politie

and not knowing what was going to happen to her,

en niet wist wat er met haar zou gebeuren,

she was not thinking about Martin Luther King,

ze niet aan Martin Luther King dacht,

who she barely knew.

die ze nauwelijks kende.

She was not thinking about nonviolence or Gandhi.

Ze dacht niet aan geweldloosheid of Ghandi.

She was thinking about her grandfather,

Ze dacht aan haar grootvader,

a gun-toting, take-no-mess grandfather.

een man met een pistool waarmee niet te spotten viel.

That's who Rosa Parks was thinking about.

Daar dacht Rosa Parks aan.

My son was mesmerized by Rosa Parks,

Mijn zoon was gefascineerd door Rosa Parks

and I was proud of him to see this excitement.

en ik was trots te zien hoe opgetogen hij was.

But then I still had a problem.

Maar ik had nog steeds een probleem.

Because I still had to go his school

Want ik moest nog steeds naar zijn school gaan

and address the issue with his teacher,

en dit bespreken met zijn leraar,

because I didn't want her to continue to teach the kids

omdat ik niet wilde dat ze kinderen

nog meer foute geschiedenis zou leren.

obviously false history.

So I'm agonizing over this,

Zo ik denk hier over na, omdat ik begrijp

primarily because I understand, as an African-American man,

dat wanneer je als Afro-Amerikaanse man met blanken over racisme praat

that whenever you talk to whites about racism

or anything that's racially sensitive,

of over iets dat raciaal gevoelig ligt,

there's usually going to be a challenge.

dat dit gewoonlijk een uitdaging is.

This is what white sociologist Robin DiAngelo calls "white fragility."

Dit is wat de blanke socioloog Robin DiAngela 'blanke fragiliteit' noemt.

She argues that, in fact,

Zij argumenteert

because whites have so little experience being challenged

dat omdat blanken het niet gewend zijn

gewezen te worden op hun blanke privileges,

about their white privilege

that whenever even the most minute challenge is brought before them,

dat wanneer zelfs de kleinste uitdaging zich aan hen voordoet,

they usually cry,

ze gewoonlijk wenen,

get angry

boos worden

or run.

of weglopen.

(Laughter)

(Gelach)

And I have experienced them all.

En ik heb dit al allemaal ervaren.

And so, when I was contemplating confronting his teacher,

Dus terwijl ik nadacht over hoe de leraar aan te spreken,

I wasn't happy about it,

voelde ik me er niet goed bij,

but I was like, this is a necessary evil

maar dat het er nu eenmaal bij hoort als je als zwarte ouder

of being a black parent trying to raise self-actualized black children.

je zwarte kinderen met zelfbewustzijn op probeert te voeden.

So I called Elijah to me and said,

Ik riep Elijah bij me en zei,

"Elijah, I'm going to set up an appointment with your teacher

"Elijah, ik ga afspreken met je leraar

and try and correct this

en dit recht zetten -

misschien je schoolhoofd.

and maybe your principal.

What do you think?"

Wat denk je ervan?"

And Elijah said,

En Elijah zei:

"Dad, I have a better idea."

"Papa, ik heb een beter idee."

And I said, "Really? What's your idea?"

En ik zei: "Echt, wat is jouw idee?"

He said, "We have a public speaking assignment,

Hij zei: "We hebben binnenkort een spreekbeurt

and why don't I use that public speaking assignment

en zou ik die spreekbeurt niet gebruiken

to talk about debunking the myths of Rosa Parks?"

om te proberen te mythes rond Rosa Parks te ontkrachten?"

And I was like,

En ik dacht:

"Well, that is a good idea."

dat is een goed idee.

So Elijah goes to school,

En dus gaat Elijah naar school,

he does his presentation,

geeft zijn presentatie,

he comes back home,

komt terug naar huis

and I could see something positive happened.

en ik zie dat er iets goeds gebeurd is.

I said, "Well, what happened, son?"

Ik zei: "Wat is er gebeurd, zoon?"

He said, "Well, later on in that day,

Hij zei: "Later die dag,

the teacher pulled me aside,

sprak de leraar me aan

and she apologized to me for giving that misinformation."

en verontschuldigde zich voor foute informatie die ze gegeven had."

And then something else miraculous happened the next day.

En er gebeurde nog iets wonderlijks de volgende dag.

She actually taught a new lesson on Rosa Parks,

Ze gaf een nieuwe les over Rosa Parks,

filling in the gaps that she had left and correcting the mistakes that she made.

waarbij ze de gaten vulde die ze achtergelaten had en de fouten rechtzette.

And I was so, so proud of my son.

Ik was zo trots op mijn zoon.

But then I thought about it.

Maar toen dacht ik erover na.

And I got angry.

En ik werd kwaad.

And I got real angry.

Ik werd erg kwaad.

Why? Why would I get angry?

Waarom? Waarom werd ik boos?

Because my nine-year-old son had to educate his teacher

Omdat mijn negenjarige zoon zijn leraar moest opvoeden

about his history,

over zijn geschiedenis,

had to educate his teacher about his own humanity.

zijn leraar moest opvoeden over zijn mens-zijn.

He's nine years old.

Hij is negen jaar oud.

He should be thinking about basketball or soccer

Hij moet met zijn hoofd bij basketbal of voetbal zijn

or the latest movie.

of de nieuwste film.

He should not be thinking about having to take the responsibility

Hij hoeft niet na te denken over het nemen van de verantwoordelijkheid

of educating his teacher,

om zijn leraar op te voeden,

his students,

of zijn mede-studenten

about himself, about his history.

over zichzelf, over zijn geschiedenis.

That was a burden that I carried.

Dat was een last die ik droeg.

That was a burden that my parents carried

Dat was een last die mijn ouders droegen

and generations before them carried.

en de generaties voor hen.

And now I was seeing my son take on that burden, too.

En nu zag ik dat mijn zoon die last ook droeg.

You see, that's why Rosa Parks wrote her autobiography.

En daarom schreef Rosa Parks haar autobiografie.

Because during her lifetime,

Want tijdens haar leven,

if you can imagine,

stel je voor,

you do this amazing thing,

je doet prachtige dingen,

you're alive and you're talking about your civil rights activism,

je leeft en spreekt over je strijd voor mensenrechten

and a story emerges

en een verhaal komt boven

in which somebody is telling the world

waarin iemand de wereld vertelt

that you were old and you had tired feet

dat je oud was en pijnlijke voeten had

and you just were an accidental activist,

en gewoon een accidentele activist was,

not that you had been activist by then for 20 years,

niet dat je 20 jaar activist was,

not that the boycott had been planned for months,

niet dat die boycot al maanden gepland was,

not that you were not even the first or the second or even the third woman

niet dat je niet de eerste of de tweede of zelfs de derde vrouw was

to be arrested for doing that.

die hiervoor gearresteerd werd.

You become an accidental activist, even in her own lifetime.

Je wordt een accidentele activist, zelfs tijdens haar eigen leven.

So she wrote that autobiography to correct the record,

En dus schreef ze de autobiografie om dit recht te zetten,

because what she wanted to remind people of

omdat ze de wereld er wilde aan herinneren

was that this

dat het er zo aan toeging

is what it was like

in the 1950s

in de jaren 50,

trying to be black in America

wanneer je zwart was in Amerika

and fight for your rights.

en vocht voor je rechten.

During the year, a little over a year, that the boycott lasted,

Tijdens het jaar, iets meer dan een jaar, dat de boycot duurde,

there were over four church bombings.

werden er naar vier kerken bommen gegooid

Martin Luther King's house was bombed twice.

Er werden twee aanslagen gepleegd op het huis van Martin Luther King

Other civil rights leaders' houses were bombed in Birmingham.

en nog een aantal op huizen van leiders

van de mensenrechtenbeweging in Birmingham.

Rosa Parks's husband slept at night with a shotgun,

De man van Rosa Park sliep 's nachts met een jachtgeweer,

because they would get constant death threats.

omdat ze constant doodsbedreigingen kregen.

In fact, Rosa Parks's mother lived with them,

De moeder van Rosa Parks woonde bij hen

and sometimes she would stay on the phone for hours

en bleef soms uren aan de telefoon

so that nobody would call in with death threats,

zodat niemand met doodsbedreigingen kon bellen,

because it was constant and persistent.

omdat het zo constant en aanhoudend was.

In fact, there was so much tension,

Er was zelfs zoveel spanning,

there was so much pressure, there was so much terrorism,

er was zoveel druk, er was zoveel terrorisme

that Rosa Parks and her husband, they lost their jobs,

dat Rosa Parks en haar man hun baan verloren

and they became unemployable

en geen andere baan konden vinden

and eventually had to leave and move out of the South.

en uiteindelijk moesten vertrekken en het zuiden verlaten.

This is a civil rights reality

Dit is een realiteit van de mensenrechten

that Rosa Parks wanted to make sure that people understood.

waarvan Rosa Parks zeker wilde zijn dat de mensen het begrepen.

So you say, "Well, David, what does that have to do with me?

En dan kan je zeggen: "Wel David, wat heb ik hiermee te maken?

I'm a well-meaning person.

Ik bedoel het goed.

I didn't own slaves.

Ik bezit geen slaven.

I'm not trying to whitewash history.

Ik wil de geschiedenis niet witwassen.

I'm a good guy. I'm a good person."

Ik ben een goeierd. Ik ben een goed mens."

Let me tell you what it has to do with you,

Ik zal je zeggen wat je ermee te maken hebt

and I'll tell it to you by telling you a story

en dat doe ik door je een verhaal te vertellen

about a professor of mine, a white professor,

over een professor van me, een blanke professor,

when I was in graduate school, who was a brilliant, brilliant individual.

tijdens mijn graduaatsopleiding, die een briljant individu was.

We'll call him "Fred."

We zullen hem 'Fred' noemen.

And Fred was writing this history of the civil rights movement,

En Fred schreef een geschiedenis van de burgerrechtenbeweging,

but he was writing specifically about a moment

maar meer specifiek over een moment

that happened to him in North Carolina

dat hem was overkomen in Noord-Carolina

when this white man shot this black man in cold blood in a wide-open space

toen een blanke man in koelen bloede

een zwarte man neerschoot in een open ruimte

and was never convicted.

en nooit werd veroordeeld.

And so it was this great book,

Het was een fantastisch boek

and he called together a couple of his professor friends

en hij verzamelde een paar van zijn vrienden professoren en mij

and he called me to read a draft of it before the final submission.

om het manuscript te lezen voor het werd ingediend.

And I was flattered that he called me;

Ik was blij dat hij me gevraagd had;

I was only a graduate student then.

ik was maar een graduaatstudent toen.

I was kind of feeling myself a little bit. I was like, "OK, yeah."

Ik moest er aan wennen. "OK, prima", dacht ik.

I'm sitting around amongst intellectuals,

Ik zat daar tussen intellectuelen

and I read the draft of the book.

en ik las het manuscript van het boek.

And there was a moment in the book

En er was een moment in het boek

that struck me as being deeply problematic,

dat me erg problematisch leek,

and so I said,

en dus zei ik:

"Fred," as we were sitting around talking about this draft,

"Fred", toen we met elkaar dit ontwerp zaten te bespreken,

I said, "Fred, I've got a real problem with this moment that you talk

"Fred, ik heb een probleem met het moment waarop je praat

about your maid in your book."

over je meid in jouw boek."

And I could see Fred get a little "tight," as we say.

En ik zag dat Fred een beetje gespannen werd.

He said, "What do you mean? That's a great story.

Hij zei: "Wat bedoel je? Dat is een prima verhaal.

It happened just like I said."

Het gebeurde zoals ik het vertelde."

I said, "Mmm ... can I give you another scenario?"

Ik zei: "Zal ik je misschien een ander scenario geven?"

Now, what's the story?

Wat is nu het verhaal?

It was 1968.

Het was 1968.

Martin Luther King had just been assassinated.

Martin Luther King was net vermoord.

His maid, "domestic" -- we'll call her "Mabel,"

Zijn meid, 'huishoudster', we noemen haar 'Mabel',

was in the kitchen.

was in de keuken.

Little Fred is eight years old.

Kleine Fred is acht jaar oud.

Little Fred comes into the kitchen,

Kleine Fred loopt de keuken in

and Mabel, who he has only seen as smiling and helpful and happy,

en Mabel, die hij kent als lachend en behulpzaam en vrolijk,

is bent over the sink,

leunt over het aanrecht

and she's crying,

en ze weent,

and she's sobbing

ze huilt,

inconsolably.

ontroostbaar.

And little Fred comes over to her and says, "Mabel, what is wrong?"

En kleine Fred gaat naar haar toe en zegt: "Mabel, wat is er aan de hand?"

Mabel turns, and she says,

Mabel keert zich om en zegt:

"They killed him! They killed our leader. They killed Martin Luther King.

"Ze hebben hem vermoord, onze leider. Ze hebben Martin Luther King vermoord.

He's dead! They are monsters."

Hij is dood. Het zijn monsters."

And little Fred says,

En kleine Fred zegt:

"It'll be OK, Mabel. It'll be OK. It'll be OK."

"Alles komt goed, Mabel, je zal het zien."

And she looked at him, and she says, "No, it's not going to be OK.

En ze kijkt naar hem en ze zegt: "Nee, het komt niet goed.

Did you not hear what I just said?

Heb je niet gehoord wat ik net zei?

They killed Martin Luther King."

Ze hebben Martin Luther King vermoord."

And Fred,

En Fred,

son of a preacher,

zoon van een predikant,

looks up at Mabel, and he says,

kijkt naar Mabel en zegt:

"But Mabel, didn't Jesus die on the cross for our sins?

"Maar Mabel, stierf Jezus niet op het kruis voor onze zonden?

Wasn't that a good outcome?

Was dat niet goed dan?

Maybe this will be a good outcome.

Misschien loopt dit ook goed af.

Maybe the death of Martin Luther King will lead to a good outcome."

Misschien leidt de dood van Martin Luther King naar een goed resultaat."

And as Fred tells the story,

En terwijl Fred het verhaal vertelt,

he says that Mabel put her hand over her mouth,

zegt hij dat Mabel haar hand voor haar mond hield,

she reached down and she gave little Fred a hug,

zich naar Fred boog en hem een knuffel gaf

and then she reached into the icebox,

en toen ging ze naar de ijskast

and took out a couple Pepsis,

en naam twee Pepsi's,

gave him some Pepsis

gaf hem een Pepsi

and sent him on his way to play with his siblings.

en stuurde hem weg om te spelen met zijn broertjes.

And he said,

En hij zei:

"This was proof that even in the most harrowing times of race struggle

"Dit was het bewijs dat zelfs tijdens de meest moeilijke raciale problemen,

that two people could come together across racial lines

twee mensen samen konden komen over de rassenscheiding heen

and find human commonality

en gemeenschappelijke menselijkheid vinden

along the lines of love and affection."

langs de lijnen van liefde en affectie."

And I said, "Fred, that is some BS."

En ik zei, "Fred, dat zijn nonsens."

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

Fred was like,

Fred was verbaasd,

"But I don't understand, David. That's the story."

"Ik begrijp het niet, David. Dat is het verhaal."

I said, "Fred, let me ask you a question."

Ik zei: "Fred, laat me je iets vragen."

I said, "You were in North Carolina in 1968.

Ik zei:

"Jij was in Noord-Carolina in 1968.

If Mabel would've went to her community -- you were eight years old --

Als Mabel naar haar gemeenschap was gegaan -- jij was 8 jaar --

hoe denk je dat 8-jarige Afro-Amerikaanse kinderen haar noemden?

what do you think the eight-year-old African-American children

Denk je dat ze haar bij haar voornaam noemden?"

were calling her?

Do you think they called her by her first name?"

No, they called her "Miss Mabel,"

Nee, ze noemden haar 'Miss Mabel'

or they called her "Miss Johnson," or they called her "Auntie Johnson."

of 'Miss Johnson' of 'Tante Johnson'.

Ze zouden niet durven haar bij haar voornaam te noemen,

They would have never dared call her by her first name,

because that would have been the height of disrespect.

want dat zou zeer respectloos zijn.

And yet, you were calling her by her first name

Maar jij noemde haar bij haar voornaam,

elke dag dat ze werkte

every single day that she worked,

and you never thought about it."

en je dacht er niet eens bij na."

I said, "Let me ask you another question: Was Mabel married?

Ik zei: "Ik zal je nog een vraag stellen: was Mabel getrouwd?

Did she have children?

Had ze kinderen?

What church did she go to?

Naar welke kerk ging ze?

What was her favorite dessert?"

Wat was haar favoriete dessert?"

Fred could not answer any of those questions.

Fred kon die vragen niet beantwoorden.

I said, "Fred, this story is not about Mabel.

Ik zei: "Fred, dit verhaal gaat niet over Mabel.

This story is about you."

Dit verhaal gaat over jou."

I said, "This story made you feel good,

Ik zei: "Door dit verhaal voelde jij je goed,

but this story is not about Mabel.

maar dit verhaal gaat niet over Mabel.

The reality is,

Wat er feitelijk gebeurde,

what probably happened was, Mabel was crying,

was dat Mabel huilde,

which was not something she customarily did,

wat ze normaal niet deed,

so she was letting her guard down.

en dus was ze niet op haar hoede.

And you came into the kitchen,

En jij kwam de keuken binnen

and you caught her at a weak moment where she was letting her guard down.

en zij voelde zich zwak en was niet op haar hoede.

And see, because you thought of yourself as just like one of her children,

En omdat jij jezelf zag als één van haar kinderen,

you didn't recognize that you were in fact the child of her employer.

had je niet door dat je eigenlijk het kind van haar werkgever was.

And she'd found herself yelling at you.

En ze riep tegen je.

And then she caught herself,

Maar toen herpakte ze zich,

realizing that, 'If I'm yelling at him

omdat ze wist: "Als ik tegen hem roep

and he goes back and he tells his dad or he tells mom,

en hij vertelt het zijn vader of moeder,

I could lose my job.'

dan kan ik mijn job verliezen."

And so she tempered herself, and she ended up --

En dus hield ze zichzelf onder controle

even though she needed consoling -- she ended up consoling you

en hoewel zij troost nodig had, troostte ze jou

and sending you on your way,

en stuurde je wandelen,

perhaps so she could finish mourning in peace."

zodat ze alleen kon rouwen."

And Fred was stunned.

En Fred was stomverbaasd.

And he realized that he had actually misread that moment.

En realiseerde zich dat hij het moment verkeerd begrepen had.

And see, this is what they did to Rosa Parks.

En dit is wat men deed met Rosa Parks.

Because it's a lot easier to digest an old grandmother with tired feet

Omdat een oma met pijnlijke voeten makkelijker te verteren is,

who doesn't stand up because she wants to fight for inequality,

die niet opstaat omdat ze wil vechten tegen ongelijkheid

but because her feet and her back are tired,

maar omdat haar voeten en haar rug pijn doen

and she's worked all day.

en ze de hele dag gewerkt heeft.

See, old grandmothers are not scary.

Oude oma's zijn niet angstaanjagend.

But young, radical black women

Maar jonge, radicale zwarte vrouwen

who don't take any stuff from anybody

die niet met zich laten sollen

are very scary,

zijn wel eng,

who stand up to power

zij die opstaan tegen gezag

and are willing to die for that --

en bereid zijn daarvoor te sterven --

those are not the kind of people

dat zijn geen mensen

that make us comfortable.

waarbij we ons comfortabel voelen.

So you say,

En dan zeg je:

"What do you want me to do, David?

"Wat wil je dat ik doe, David?

I don't know what to do."

Ik weet niet wat te doen."

Well, what I would say to you is,

Dan zeg ik tegen jou

there was a time in which,

dat er een tijd was

if you were Jewish, you were not white,

waarin als je Joods was, je niet blank was,

if you were Italian, you were not white,

als je Italiaan was, je niet blank was,

if you were Irish, you were not white

als je Iers was, je niet blank was

in this country.

in dit land.

It took a while before the Irish, the Jews and the Italians became white.

Het duurde een tijd voor de Ieren, Joden en Italianen blank werden.

Right?

Juist?

There was a time in which you were "othered,"

Er was een tijd waarin je 'anders' was,

when you were the people on the outside.

toen je buitengesloten werd.

Toni Morrison said,

Toni Morrison zei:

"If, in order for you to be tall, I have to be on my knees,

"Als ik op mijn knieën moet om jou je groot te laten voelen,

you have a serious problem."

dan heb je een groot probleem."

She says, "White America has a serious, serious problem."

Ze zegt: "Blank Amerika heeft een ernstig probleem."

To be honest, I don't know if race relations will improve in America.

Om eerlijk te zijn weet ik niet of de rassenkwestie zal verbeteren in Amerika.

But I know that if they will improve,

Maar ik weet dat om ze te verbeteren,

we have to take these challenges on head on.

we die uitdagingen moeten aangaan.

The future of my children depends on it.

De toekomst van mijn kinderen hangt er vanaf.

The future of my children's children depends on it.

De toekomst van mijn kleinkinderen hangt er vanaf.

And, whether you know it or not,

En of je het nu weet of niet,

the future of your children and your children's children

de toekomst van jouw kinderen en je kleinkinderen

depends on it, too.

hangt er ook vanaf.

Thank you.

Bedankt.

(Applause)