Inés Hercovich: Why women stay silent after sexual assault (with English subtitles) | TED

Vertaald door: Nathalie Verschelden

There are about 5,000 women here today.

We zijn hier vandaag aanwezig met ongeveer 5000 vrouwen.

Among us, 1,250 have been or will be sexually assaulted

Ongeveer 1250 onder ons

kregen al of krijgen ooit te maken met seksueel geweld.

at some point in our lives.

One in four.

Eén op vier.

Slechts 10% van hen zal hiervan aangifte doen.

Only 10 percent will report it.

The other 90 percent take refuge in silence --

De overige 90% blijft zwijgen.

half of them, because the incident involves a close family member

De helft doet dat

omdat het voorval zich afspeelde binnen de familie

or someone they know,

of met een vriend of kennis.

and that makes it much more difficult to deal with and talk about.

Dat maakt het veel moeilijker om te beleven en na te vertellen.

The other half don't talk about it

De andere helft zwijgt uit angst dat niemand hen zal geloven.

because they fear they won’t be believed.

And they're right -- because we don't.

En ze hebben gelijk,

want we geloven hen inderdaad niet.

Today I want to share with you why I think we don't believe them.

Vandaag wil ik jullie uitleggen waarom ik denk dat we hen niet geloven.

We don't believe them because when a woman tells what happened to her,

We geloven hen niet,

omdat wanneer een vrouw vertelt wat er gebeurde,

she tells us things we can't imagine,

ze dingen vertelt die we ons niet kunnen voorstellen,

things that disturb us,

die ons van streek maken, die we niet verwachten te horen,

things we don't expect to hear,

things that shock us.

die ons verbazen.

We verwachten verhalen te horen zoals deze:

We expect to hear stories like this one:

"Girl raped near the Mitre Railroad tracks.

"Jonge vrouw misbruikt nabij station.

It happened at midnight as she was on her way home.

Het gebeurde rond middernacht toen ze terugkeerde naar huis.

She said that someone attacked her from behind,

De jonge vrouw vertelde dat een persoon haar in de rug aanviel

told her not to scream, said he had a gun and that she shouldn't move.

en ze niet mocht schreeuwen en moest zwijgen,

want hij had een wapen.

He raped her and then fled the scene."

Hij misbruikte haar en vluchtte."

When we hear or read a story like this,

Wanneer we zo'n bericht horen of lezen,

we immediately visualize it:

stellen we ons er meteen iets bij voor:

the rapist, a depraved lower-class man.

een ziekelijke crimineel als aanrander

And the victim, a young, attractive woman.

en een knappe jonge vrouw als slachtoffer.

The image only lasts 10 or 20 seconds, and it's dark and two-dimensional;

Dat donkere, oppervlakkige beeld blijft voor 10 of 20 seconden.

there's no movement, no sound; it's as if there were no people involved.

Er zijn geen bewegingen of geluiden,

net alsof er geen personen zouden zijn.

But when a woman tells her story, it doesn't fit in 10 or 20 seconds.

Maar als een vrouw vertelt wat haar overkomen is,

blijft het niet bij 10 of 20 seconden.

The following is the testimony of a woman I'll call "Ana."

Dit is de getuigenis van een vrouw die we 'Anna' zullen noemen,

She's one of the 85 women I interviewed

een van de 85 vrouwen die ik interviewde

while conducting research on sexual assault.

voor mijn onderzoek over seksueel geweld.

Ana told me:

Anna zegt:

"I had gone with the girls in the office to the same pub we always go to.

"We gingen met de vrouwelijke collega's naar dezelfde bar als gewoonlijk.

We met some guys,

We leerden wat jongens kennen en ik versierde een slanke leuke man.

and I hooked up with this super cool guy; we talked a lot.

We praatten een hele tijd.

Around 4am, I told my friends it was time to go.

Rond vier uur zei ik mijn vriendinnen dat we zouden vertrekken;

They wanted to stay.

zij wilden nog wat blijven.

So, the guy asked me where I lived

De slanke jongen vroeg me waar ik woonde

and said if it was OK with me, he'd drive me home.

en wou me naar huis brengen als ik dat goed vond.

I agreed, and we left.

Ik ging akkoord en we vertrokken.

At a stoplight, he told me he liked me and touched my leg.

Aan een verkeerslicht zei hij dat hij me leuk vond

en hij raakte mijn been aan.

I don't like a guy to approach me that way,

Ik hou er niet van dat een man zoiets doet,

but he had been affectionate all night.

maar hij was de hele avond zo liefdevol geweest.

I thought, 'I shouldn't be so paranoid.

Ik dacht: ik mag niet zo paranoïde zijn;

What if I say something but he didn't mean anything by it,

wat als ik iets zeg en hem daarmee beledig?

and I offend him?'

When he should have made a turn, he kept going straight.

Toen hij moest afslaan, bleef hij rechtdoor rijden.

I thought he had made a mistake, and I said,

Ik dacht dat hij zich vergist had

'You should have turned there.'

en zei: 'Je gaat verkeerd',

But something felt off.

maar ik had een slecht voorgevoel.

Thinking back, I wonder,

Nu denk ik: waarom vertrouwde ik niet op mijn gevoel?

'Why didn't I pay attention to what I was feeling?'

When he pulled over near the highway,

Toen we vlak bij de snelweg stopten,

that's when I got scared.

was ik wel echt bang.

But he told me to relax, that he liked me,

Hij zei dat ik rustig moest blijven en dat hij me leuk vond;

and that nothing would happen unless I wanted it to.

er zou niets gebeuren dat ik niet wilde.

Hij zei lieve dingen.

He was nice.

I didn't say anything,

Ik zei niets, omdat ik bang was dat hij boos zou worden

because I was afraid he would get angry,

and that things would get worse.

en alles erger zou worden.

I thought he might have a gun in the glove compartment.

Misschien kon er een wapen in het handschoenenkastje liggen.

Suddenly, he jumped on me and tried to kiss me.

Plots trok hij mij bij zich en wou mij kussen.

I said no. I wanted to push him away, but he was holding my arms down.

Ik riep 'Nee!' en wou hem wegduwen, maar hij had mij stevig vast.

When I wriggled free, I tried to open the door, but it was locked.

Toen ik me bevrijdde, probeerde ik de deur te openen, maar ze was op slot.

And even if I had gotten out, where would I have gone?

Maar als ik wel kon uitstappen, waar zou ik dan heengaan?

I told him he wasn't the kind of guy who needed to do that to be with a girl,

Ik zei hem dat een man als hij

zoiets niet hoeft te doen om een vrouw voor zich te winnen,

and that I liked him, too, but not in that way.

dat ik hem ook leuk vond, maar niet op die manier.

I tried to calm him down.

Ik probeerde hem te kalmeren

I said nice things about him.

door hem complimenten te geven.

I talked to him as if I were his older sister.

Ik praatte met hem zoals een grote zus.

Suddenly, he covered my mouth with one hand

Plots legde hij zijn ene hand op mijn mond

and with the other hand he unbuckled his belt.

en met de andere maakte hij zijn broeksriem los.

I thought right then he would kill me, strangle me, you know?

Op dat moment dacht ik dat hij me kon vermoorden, weet je?

I never felt so alone,

Ik had me nog nooit zo alleen gevoeld,

like I had been kidnapped.

alsof ik ontvoerd was.

I asked him to finish quickly and then take me home."

Ik vroeg hem om snel te zijn en mij naar huis te brengen."

How did you feel listening to this story?

Wat dachten jullie bij dit verhaal?

Surely, several questions arose.

Er kwamen vast een aantal vragen bij jullie op.

For example: Why didn't she roll down the window and call for help?

Bijvoorbeeld: waarom deed ze het raampje niet omlaag om om hulp te roepen?

Why didn't she get out of the car when she felt something bad might happen?

Waarom stapte ze niet uit toen ze dacht dat er iets ergs kon gebeuren?

How could she ask him to take her home?

Hoe kon ze hem vragen haar naar huis te brengen?

Now, when we hear this kind of story not on the news

Als we zo'n verhaal niet vernemen in de media

or from someone like me, presenting it on a stage like this --

of via een persoon zoals ik

die het jullie vertelt op een plaats zoals deze,

when we're hearing it from someone we know

maar als we iemand voor ons hebben die we persoonlijk kennen,

who chose to entrust us with the story of what happened to them,

die ons in vertrouwen neemt om ons haar verhaal te vertellen,

we'll have to listen.

dan zullen we moeten luisteren.

And we'll hear things we won't be able to understand --

En we zullen dingen horen

die we niet kunnen begrijpen of accepteren.

or accept.

And then doubts, questions and suspicion will creep in.

Er komen twijfels op, vragen, vermoedens

And that is going to make us feel really bad and guilty.

en daardoor zullen we ons slecht of zelfs schuldig voelen.

So to protect ourselves from the discomfort, we have an option.

We hebben wel een remedie om ons te beschermen tegen dat ongemak.

We turn up the volume on all the parts of the story

We verhogen het volume

van alle elementen in het verhaal die we verwachten te horen:

that we expected to hear:

a gun in the glove compartment, the locked doors, the isolated location.

de revolver in het handschoenenkastje, de vergrendelde deuren,

de verlaten locatie.

And we turn down the volume on all the parts of the story

En we verlagen het volume van alle dingen

that we didn't expect to hear

die we niet verwachten te horen en die we niet willen horen.

and that we don't want to hear;

like when she tells him that she liked him, too,

Dat zij bijvoorbeeld zegt dat zij hem ook leuk vindt,

or when she tells us she spoke to him as if she were his older sister,

of dat ze tegen hem praatte als een grote zus,

or that she asked him to take her home.

of dat ze hem vroeg haar naar huis te brengen.

Why do we do this?

Waarom doen we dat?

Om haar te geloven,

It's so we can believe her;

so we can feel confident that she really was a victim.

om er zeker van te zijn dat ze echt een slachtoffer was.

I call this "victimization of the victim."

Ik noem dat 'slachtoffering van het slachtoffer'.

"Victimization," because in order to believe she's innocent,

'Slachtoffering', omdat we ze moeten zien als weerloos, verlamd en stil

that she's a victim,

we need to think of her as helpless, paralyzed, mute.

om te kunnen geloven dat ze een onschuldig slachtoffer zijn.

But there's another way to avoid the discomfort.

Maar er is een andere manier om ons te verlossen van het ongemak

And it's exactly the opposite:

en dat is precies het omgekeerde doen.

we turn up the volume on the things we didn't expect to hear,

We verhogen het volume van de dingen die we niet verwachtten te horen, zoals:

such as "I spoke nicely to him," "I asked him to take me home,"

"Ik gaf hem complimenten", "Ik vroeg hem mij naar huis te brengen",

"I asked him to finish quickly,"

"Ik vroeg hem om snel te zijn."

and we turn down the volume on the things we did expect to hear:

En we verlagen het volume van de dingen die we wél verwachtten:

de revolver in het handschoenenkastje en de verlaten plek.

the gun in the glove compartment,

the isolation.

Why do we do this?

Waartoe leidt dat?

We do it so we can cling to the doubts

Het zorgt ervoor dat we gaan vasthouden aan de twijfels

and feel more comfortable about them.

en ons er gemakkelijker bij voelen.

Then, new questions arise, for instance:

Dan doemen er andere vragen op, zoals:

Who told her go to those clubs?

Wie laat haar naar zulke clubs gaan?

You saw how she and her friends were dressed, right?

Je zag toch hoe zij en haar vriendinnen eruit zagen?

Those miniskirts, those necklines?

Minirokjes, decolletés?

What do you expect?

Wat verwacht je dan?

Questions that aren't really questions, but rather, judgments --

Vragen die niet echt vragen zijn,

maar meer oordelen

judgments that end in a verdict:

die uiteindelijk leiden tot een vonnis:

she asked for it.

ze heeft het zelf gezocht.

That finding would be verified by the fact

Het vonnis lijkt onderbouwd,

doordat ze achteraf niet vertelt

that she didn't mention having struggled to avoid being raped.

dat ze gevochten heeft om de verkrachting te voorkomen.

So that means she didn't resist.

Dat wil dus zeggen dat ze zich niet verzet heeft,

It means she consented.

dat ze dus toestemde.

If she asked for it and allowed it,

Als ze het zelf zocht en toestemde,

how are we calling it rape?

was het toch geen verkrachting?

I call this "blaming the victim."

Dat noem ik 'beschuldiging van de slachtoffers'.

These arguments that serve us both to blame and to victimize,

Alle argumenten om haar ofwel te beschuldigen

ofwel tot slachtoffer te maken

we all have them in our heads, at hand --

hebben we binnen handbereik in ons hoofd,

including victims and perpetrators.

zelfs de slachtoffers en daders.

So much so, that when Ana came to me,

Het is zelfs zo dat Anna me zei

she told me she didn't know

dat ze niet wist of ik iets zou hebben aan haar getuigenis,

if her testimony was going to be of any use,

because she wasn't sure if what happened to her qualified as rape.

omdat ze niet zeker was

of het in haar geval wel om een verkrachting ging.

Ana believed, like most of us,

Anna geloofde ook, zoals de meesten onder ons,

that rape is more like armed robbery --

dat een verkrachting meer lijkt op een gewapende overval,

a violent act that lasts 4 or 5 minutes --

een gewelddadige handeling van zo'n 4 à 5 minuten,

and not smooth talking from a nice guy

en niet op het urenlange gekeuvel van een aardige jongeman

that lasts all night and ends in a kidnapping.

dat uitdraait op een ontvoering.

When she felt afraid she might be killed,

Toen ze bang was om vermoord te worden,

she was afraid to be left with scars,

was ze bang om gekwetst te worden

and she had to give her body to avoid it.

en moest ze haar lichaam geven om dat te voorkomen.

That's when she knew that rape was something different.

Daarom dacht ze dat verkrachting iets anders was.

Ana had never talked about this with anyone.

Anna heeft er nooit met iemand over gepraat.

She could have turned to her family,

Ze had naar haar familie kunnen gaan,

but she didn't.

maar dat deed ze niet.

She didn't because she was afraid.

Ze deed het niet omdat ze bang was.

She was afraid the person she'd choose to tell her story to

Ze was bang

dat de persoon die ze uitkoos om het aan te vertellen

would have the same reaction as the rest of us:

hetzelfde zou overkomen als wat ons net allemaal overkwam:

they'd have doubts, suspicions;

dat die twijfels en vermoedens zou krijgen;

those same questions we always have when it comes to things like this.

die vragen die opkomen

elke keer als er over zo'n thema wordt gepraat.

And if that had happened,

En als dat zou zijn gebeurd,

it would have been worse, perhaps, than the rape itself.

was dat misschien nog erger dan de verkrachting zelf.

She could have talked to a friend or a sister.

Ze had kunnen praten met een vriendin of zus;

And with her partner, it would have been extremely difficult:

met haar partner zou dat moeilijk zijn.

the slightest hint of doubt on his face or in his voice

Maar het kleinste teken van twijfel op hun gelaat of in hun stem

would have been devastating for her

zou vernietigend geweest zijn en betekende waarschijnlijk het einde van hun relatie.

and would have probably meant the end of their relationship.

Ana keeps silent because deep down she knows

Anna blijft zwijgen, omdat ze diep vanbinnen weet

that nobody -- none of us, not her family or therapists,

dat niemand, niet wij, niet haar familie, niet therapeuten

let alone the police or judges --

en nog minder de politie of magistraten,

are willing to hear what Ana actually did in that moment.

bereid is om te horen wat Anna wél gedaan heeft

op dat moment.

First and foremost, Ana said, "No."

Eerst en vooral zei Anna: "Nee."

When she saw that her "no" didn't help,

Toen ze zag dat haar 'nee' niet hielp,

she spoke nicely to him.

gaf ze hem complimenten.

She tried not to exacerbate his violence

Ze probeerde hem niet op nog ergere ideeën te brengen.

or give him ideas.

She talked to him as if everything that was happening were normal,

Ze praatte tegen hem

alsof alles wat er op dat moment gebeurde normaal was,

so he wouldn't be thinking that she would turn him in later.

zodat hij niet bang zou worden dat ze hem achteraf zou aangeven.

Now, I wonder and I ask all of you:

Nu vraag ik me af, en vraag ik aan jullie:

All those things she did --

heeft ze zich niet verzet door alles wat ze deed?

isn't that considered resisting?

No.

Nee.

For all or at least most of us, it's not,

Dat deed ze volgens de meesten onder ons niet,

probably because it's not "resisting" in the eyes of the law.

waarschijnlijk omdat het volgens de wet niet zo is.

In most countries,

In de meeste landen moet het slachtoffer volgens de wet

the laws still require that the victim prove her innocence --

haar onschuld bewijzen -

that's right: the victim needs to prove her innocence --

ik herhaal: het slachtoffer moet haar onschuld bewijzen -

by showing marks on her body

met sporen op haar lichaam

as evidence that she engaged in a vigorous and continuous fight

die blijk geven van een 'intens en voortdurend' gevecht met de dader.

with her aggressor.

I can assure you, in most court cases,

Ik kan jullie verzekeren dat er in de meeste rechtszaken

no amount of marks is ever enough.

geen sporen zijn waarmee dat kan.

I listened to many women's stories.

Ik luisterde naar vele vrouwen.

And I didn't hear any of them talking about themselves

En ik hoorde geen van hen over zichzelf praten

as if they had been reduced to a thing,

alsof ze als een voorwerp behandeld was,

totally subjected to the will of the other.

volledig ondergeschikt aan de wil van de ander.

Rather, they sounded astonished and even a little proud

Ze waren eerder verbaasd

en zelfs een beetje trots om te erkennen

looking back

and thinking how clear-headed they had been at the time,

hoe helder ze op dat moment waren,

of how much attention they paid to every detail,

hoe ze elk detail opmerkten,

as if that would allow them to exert some control over what was happening.

alsof ze op die manier enige controle hadden

over wat er gebeurde.

Then I realized,

Toen dacht ik:

of course --

natuurlijk, wat vrouwen op zo'n moment doen

what women are doing in these situations

is negotiating.

is onderhandelen.

They're trading sex for life.

Ze geven seks voor hun leven.

They ask the aggressor to finish quickly,

Ze vragen de dader om het snel te doen,

so everything is over as soon as possible and at the lowest cost.

zodat het zo snel mogelijk voorbij is en met zo weinig mogelijk moeite.

Ze onderwerpen zich

They subject themselves to penetration,

aan de penetratie,

because believe it or not,

omdat hoewel ze dat niet kunnen geloven,

penetration is what keeps them furthest

penetratie voor hen het verst verwijderd blijft

from a sexual or emotional scenario.

van een seksuele of affectieve situatie.

They subject themselves to penetration,

Ze onderwerpen zich aan de penetratie,

because penetration is less painful

omdat penetratie minder pijn doet

than kisses, caresses and gentle words.

dan kussen, liefkozingen en lieve woordjes.

Now, if we continue to expect

Zolang we blijven verwachten

dat verkrachtingen zijn wat ze maar zeer zelden zijn -

rape to be what it very rarely is --

with the rapist as a depraved lower-class man

namelijk een dader die een ziekelijke crimineel is

and not a university student or a businessman

en geen jonge student of een zakenman

who goes out chasing after girls on a Friday or Saturday;

die op stap gaat op vrijdag of zaterdag -

if we keep expecting the victims to be demure women

zolang we blijven verwachten

dat de slachtoffers timide, brave vrouwen zijn

who faint on the scene,

die bezwijken onder de situatie,

geen zelfzekere vrouwen,

and not self-confident women --

we will continue to be unable to listen.

zullen we nog steeds niet kunnen luisteren,

zullen de vrouwen nog steeds niet kunnen praten,

Women will continue to be unable to speak.

And we will all continue to be responsible

en zullen we allemaal verantwoordelijk blijven

for that silence

voor die stilte

and their solitude.

en voor hun eenzaamheid.

(Applaus)

(Applause)