Bryce Dallas Howard: How to Preserve Your Private Life in the Age of Social Media | TED

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

In 2016, I filmed an episode of "Black Mirror"

၂၀၁၆ ခုနှစ် မှာ “Nosedive” လို့ခေါ်တဲ့ “Black Mirror”

called "Nosedive."

ဇာတ်လမ်းတွဲကို ရိုက်ခဲ့တယ်။

It's about a woman named Lacie who lives in a futuristic world

လူမှုဆက်ဆံရေးကို လူတိုင်းက အကဲဖြတ်တဲ့ ခေတ်လွန် ကမ္ဘာတစ်ခုမှာ

where everyone rates your social interactions.

နေထိုင်တဲ့ Lacie လို့ ခေါ်တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အကြောင်းပါ။

And for anyone who hasn't seen it, a little spoiler.

မကြည့်ရသေးတဲ့သူတွေအတွက် ပွဲဖျက်တာလေးပါ။

I basically have a nervous breakdown, trying really hard to get liked.

ပင်ကိုအနေနဲ့ လူတွေကြိုက်ဖို့ ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားရင်း စိတ်ပန်းလူပန်းဖြစ်ခဲ့တယ်။

For many, the episode felt a little too familiar.

တော်တော်များများအတွက် ဇာတ်လမ်းတွဲက နည်းနည်း ရင်းနှီးလွန်းနေပါတယ်။

Until recently, only a small fraction of the human population

မကြာသေးခင်ကအထိ လူသားဦးရေရဲ့ အနည်းငယ်ပဲ

lived their lives publicly.

လူသိရှင်ကြား နေထိုင်ခဲ့ကြတယ်။

And while we haven’t entered the “Black Mirror” world yet,

“Black Mirror” ကမ္ဘာထဲကို ကျွန်မတို့ မဝင်သေးပေမဲ့

we’ve entered a new era.

ခေတ်သစ်တစ်ခုကို ဝင်ရောက်နေပါပြီ။

Everyone has access to a global audience.

လူတိုင်းဟာ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ပရိသတ်ဆီ ဝင်ရောက်ခွင့်ရှိတယ်။

We all live in public.

အားလုံးက လူသိရှင်ကြား နေထိုင်ကြတယ်။

Some more willingly than others.

တချို့က သူများတွေထက် ပိုပြီးလိုလိုလားလားရှိတယ်။

There's pressure to share more of ourselves than we want.

ကိုယ် လိုတာထက် ကိုယ့်အကြာင်း ပိုမျှဝေဖို့ ဖိအားတွေရှိတယ်။

We often feel we have no other choice.

အခြားရွေးချယ်စရာမရှိဘူးလို့ မကြာခဏ ခံစားရတယ်။

To be relevant. To fit in. To get ahead.

ဆက်စပ်နေစေဖို့။ အံဝင်ခွင်ကျ ဖြစ်စေဖို့။ရှေ့ဆက်လှမ်းဖို့။

To be trusted and liked. Accepted and understood.

ယုံကြည်ပြီး သဘောကျခံရဖို့။ လက်ခံပြီး နားလည်ခံရဖို့။

This new compulsion toward self-exposure

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကြော်ငြာတာရဲ့ စေ့ဆော်မှု အသစ်က

is possibly the biggest social experiment in history.

သမိုင်းမှာ အကြီးမားဆုံး လူမှုစမ်းသပ်ချက်တစ်ခု ဖြစ်နိုင်တယ်။

We're making life-altering decisions about our personal boundaries

လမ်းညွှန်မှုမရှိ၊သာဓကမရှိဘဲ ကျွန်မတို့ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ နယ်နိမိတ်တွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး

with no guidance and no precedent.

ဘဝ ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေကို ချမှတ်နေတယ်။

Fortunately, there is a blueprint.

ကံကောင်းချင်တော့ အသေးစိတ်အစီအစဉ်တစ်ခုရှိတယ်။

Anyone who's lived in the public eye

အားကစားသမား၊ နိုင်ငံရေးသမား သို့မဟုတ်

as an athlete, a politician or an entertainer

ဖျော်ဖြေရေးသမားအဖြစ် လူအများရှေ့မှာ နေထိုင်ဖူးသူတိုင်း

has navigated a version of this.

ဒီပုံစံကို ဖြတ်သန်းဖူးပါတယ်။

My dad has been a public figure since he was five years old,

အဖေက အသက် ငါးနှစ်ကတည်းက သရုပ်ဆောင်၊ ကလေးသရုပ်ဆောင်၊

as an actor, a child actor, and later as a director.

နောက်ပိုင်းမှာ ဒါရိုက်တာအဖြစ် လူသိရှင်ကြားဖြစ်လာခဲ့တယ်။

And I've been an actor since my early twenties.

ကျွန်မက အသက် နှစ်ဆယ်လောက်ကတည်းက သရုပ်ဆောင်လုပ်ခဲ့တယ်။

In fact, my family has been in the business of entertainment

တကယ်တော့ ကျွန်မရဲ့မိသားစုဟာ ဖျော်ဖြေရေးလုပ်ငန်းကို မျိုးဆက်

for three generations,

သုံးဆက်တိုင်တိုင် လုပ်လာခဲ့ပြီး

contending with how to handle putting ourselves out there

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၇၀ လောက်ကတည်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကိုင်တွယ်

for the last 70 years.

ဖြေရှင်းပုံနဲ့ ရင်ဆိုင်နေခဲ့ရတာပါ။

My mom, Cheryl, never wanted to be in the public eye.

ကျွန်မရဲ့အမေ Cheryl ဟာ ဘယ်တုန်းကမှ လူအများရှေ့မှာ ရှိမနေချင်ခဲ့ဘူး။

She just happened to love a man who is.

သူက အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို ချစ်မိသွားခဲ့တယ်။

My mom met my dad, Ron, when they were 16.

ကျွန််မရဲ့အမေက ကျွန်မရဲ့အဖေ Ron ၁၆ နှစ်သားနဲ့ တွေ့တယ်။

And by that point she had flown solo in an airplane,

ဒီအချိန်မတိုင်ခင်က အမေက လေယာဉ်ပျံ တစ်ကိုယ်တော် ပျံသန်းခဲ့ပြီး

joined an all-boys gun club,

ယောက်ျားလေး သေနတ်ကိုင်အသင်းသို့ ဝင်ရောက်ကာ

gotten in tons of fist fights

ထိုးကြိတ်သတ်ပုတ်ပွဲတွေမှာ ဝင်ပြီး

and helped her single dad raise her younger sisters.

ကြင်ဖော်မဲ့ ဖခင်ဖြစ်ကို ညီမငယ်တွေကို ပြုစုပျိုးထောင်ရာမှာ ကူညီပေးခဲ့တယ်။

This is to say, my mom was a passionate, busy young person

ပြောရမယ်ဆိုရင် အမေက သူ့အထက်တန်းကျောင်းက နာမည်ကြီး ကောင်လေးရဲ့ အာရုံစိုက်မှုကို

who initially ignored the attention of the famous boy in her high school.

အစပိုင်းမှာ လစ်လျူရှုထားတဲ့ စိတ်အားထက်သန် ပြီး အလုပ်များတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ပါ။

It was the early 70s,

ဒါက ၇၀ နှစ်လွန် အစောပိုင်းဖြစ်ပြီး

and my dad was known for playing Opie in the "Andy Griffith Show,"

အဖေက “Andy Griffith Show” မှာ Opie အဖြစ် သရုပ်ဆောင်တာအတွက် လူသိလာပြီး

and he'd soon film a pilot for a new show called "Happy Days."

မကြာခင် “Happy Days” လို့ ခေါ်တဲ့ ပွဲအသစ် အတွက် လေယာဉ်မှူးအဖြစ် ရိုက်ကူးတော့မှာပါ။

Much of this was lost on my mom.

တော်တော်များများက အမေ့ကို သတိမထားမိခဲ့ကြဘူး။

The only thing she watched on TV was "Star Trek."

သူ ရုပ်သံမှာ ကြည့်ခဲ့တဲ့ တစ်ခုတည်းသောအရာက “Star Trek” ပါ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

It's true.

ဒါ အမှန်ပါပဲ။

After they finally joined forces,

နောက်ဆုံး အတူတူ အလုပ်လုပ်ပြီးနောက်မှာ

after he actually proposed three times,

အဖေက သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် လက်ထပ်ခွင့်တောင်းပြီး

and had kids,

ကလေးတွေရခဲ့တယ်။

my mom transformed into a full-on warrior woman,

အမေက အကာအကွယ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့ အမျိုးသမီး စစ်သည်အဖြစ်

ready to protect.

ပြောင်းလဲသွားတယ်။

But it wasn't until

ဒါ​ပေမဲ့ ကျွန်​​မ​ကို ​အ​ဖေ့ဆီ

I was given a movie script at preschool

ပို့ပေးတဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုအနေနဲ့ ​ မူကြိုရောက်တဲ့အထိ

as a way to get it to my dad ...

ကျွန်မကို ဇာတ်​ညွှန်းမပေးခဲ့ဘူး။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

that my mom realized his visibility was extending to the entire family,

အဖေ့ရဲ့အသွင်က မိသားစုတစ်ခုလုံးအထိ ပျံ့နှံ့နေတာကို အမေ သဘောပေါက်ပြီး

and that she would need to prepare us for something

အမေကိုယ်တိုင် မကြုံဖူးတဲ့အရာဖြစ်တော့

she herself had never experienced.

ကျွန်မတို့အတွက် သူ ပြင်ဆင်ဖို့လိုလိမ့်မယ်။

Growing up in the public eye.

အများအမြင်မှာ ကြီးပြင်းလာတာပါ။

And this entailed some extreme parenting tactics.

ဒါက လွန်ကဲတဲ့ မိဘအုပ်ထိန်းမှုဆိုင်ရာ နည်းပရိယာယ်တချို့ဖြစ်ပေါ်စေတယ်။

First. No coddling, like ever.

ပထမ အရင်လို ဖူးဖူးမှုတ််မထားတော့ဘူး။

As a kid, I was terrified of snakes,

ငယ်ငယ်တုန်းက မြွေတွေကို ကြောက်လွန်းလို့

so my mom got me a pet snake.

အမေက ကျွန်မကို အိမ်မွေး မြွေတစ်ကောင်ပေးတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

When I blanked at my first piano recital and ran offstage crying,

ပထမဆုံး စန္ဒယား လက်စွမ်းပြပွဲမှာ လုံးလုံးမေ့ပြီး စင်ပေါ်ကနေ ငိုပြေးတဲ့အခါ

my mom insisted I stay and support my peers.

အမေက ကျွန်မနဲ့ ရွယ်တူတွေကို ပံ့ပိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။

Years later, when my son grimaced at a chipmunk carcass,

နှစ်အတော်ကြာပြီးနောက် ကျွန်မရဲ့သားက ရှဉ့်သေတစ်ကောင်ကို ရှုံ့မဲ့ပြီး

our cat had left in the driveway,

ကြောင်က ကားလမ်းမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့တော့

Cheryl made him clean up the remains.

Cheryl က သားကို ရုပ်အလောင်းတွေကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

My mom wanted to toughen us up

အမေက ကျွန်မတို့ကို တင်းကျပ်ချင်တာကြောင့်

so we'd have more courage and less fear

အဆင်မပြေတဲ့ အခြေအနေတွေကို ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါ

when dealing with uncomfortable situations.

သတ္တိပိုရှိပြီး အကြောက်တရား နည်းပါးစေခဲ့တယ်။

So that meant zero coddling.

ဒါကြောင့် လုံးဝ ဖူးဖူးမှုတ်မထားတာပါ။

Put your comfort away, she'd preach.

နှစ်သိမ့်မှုကို ဖယ်ထားလိုက်လို့ သူ တရားဟောလိမ့်မယ်။

Any challenge that arose was an opportunity to find your sea legs.

ဖြစ်လာတဲ့ စိန်ခေါ်မှုတိုင်းဟာ တည်ငြိမ်မှု ကို ရှာဖွေဖို့ အခွင့်အလမ်း တစ်ခုပါ။

Next up, confidence comes from character,

နောက်တစ်ခုက ယုံကြည်မှုက ကျွန်မတို့ရဲ့ ရုပ်ရည်ကနေမဟုတ်ဘဲ

not our looks.

စရိုက်ကနေ လာတာပါ။

Cheryl was a giant buzzkill.

Cheryl ဟာ ပွဲဖျက်သူ အကြီးစားပါ။

When she noticed me glancing in the mirror as a kid,

ငယ်ငယ်က ကျွန်မ မှန်ထဲမှာ စိုက်ကြည့် နေတာကို သူ သတိပြုမိတဲ့အခါ

she decided to nip that in the bud immediately

အိမ်မှာရှိတဲ့ မှန်အားလုံးကို ဖုံးအုပ်ပြီး

by covering up all the mirrors in the house.

အစမှာတင် ချက်ချင်း ရပ််ပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

A loving compliment was, "You have wonderful character,"

ချစ်စရာ ချီးမွမ်းတာတစ်ခုက “နင့်မှာ အံ့သြစရာ စရိုက်လက္ခဏာရှိတယ်”

not "You're beautiful."

“နင် လှတာ” မဟုတ်ဘူးတဲ့။

Oh, and character was built by doing chores.

အိုး အိမ်မှုဝေယျာဝစ္စစလုပ်ရင်း စရိုက်တည်ဆောက်ခဲ့တာပေါ့။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

When I wasn't mucking out the goat barn, I was shearing sheep, changing tires,

ဆိတ်တင်းကုပ်ကို လှည်းကျင်းမနေတဲ့အခါ သိုးမွေး ရိတ်တာ၊ တာယာ လဲတာ၊ အိမ်သာ ဆေးတာ၊

scrubbing toilets, volunteering, shoveling snow.

လုပ်အားပေးတာ၊ နှင်း လှည်းထုတ်တာ လုပ်နေရတယ်။

Cheryl believed that hard work,

အလုပ်ကြိုးစားတာကို Cheryl က ယုံကြည်ခဲ့တယ်၊

particularly in service of others,

အထူးသဖြင့် အခြားသူတွေကို ကူညီရာမှာ

breeds confidence,

လူအများ အာရုံစိုက်တာတစ်ခုခုကို

a trait we need more and more of

ထိတွေ့အခါ ပိုပိုပြီး လိုအပ်တဲ့

when exposing ourselves to any kind of public attention.

စရီုက်လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ယုံကြည်မှုဖြစ်ပေါ်စေတာပါ။

But perhaps the most important lesson was:

ဒါပေမဲ့ အရေးကြီးဆုံး သင်ခန်းစာဖြစ်လောက်တာက

a private life makes a public life worth living.

ကိုယ်ပိုင်ဘဝတစ်ခုဟာ အများဆိုင် ဘဝကို ရှင်သန်ရကျိုးနပ်စေတာပါ။

Cheryl saw that while fame came with many blessings,

ကျော်ကြားမှုဟာ ကောင်းကျိုး များစွာနဲ့ ရောက်လာပေမဲ့

there was an impact and a potential cost to living your life in public.

အများရှေ့မှာ ဘဝရှင်သန်ဖို့ သက်ရောက်မှုနဲ့ ပေးဆပ်စရာအလားအလာရှိတာကို Cheryl သိမြင်တယ်။

And so more than anything, she, like my grandparents before her,

ဒါထက်မက အမေဟာ သူ့အရင်က ကျွန်မရဲ့အဖိုးအဖွားတွေလိုပဲ

emphasized the value of privacy.

ကိုယ်ရေးကိုယ်တာရဲ့တန်ဖိုးကို အလေးပေးတာက

Because cultivating a private life is precious.

ကိုယ်ပိုင်ဘ၀ကို ပြုစုပျိုးထောင်တာက အဖိုးတန်လို့ပါ။

It's sacred.

အလေးထားအပ်ပါတယ်။

Its value is inherent in what you don't share.

ဒါရဲ့တန်ဖိုးက သင် မမျှဝေတဲ့ အရာမှာ ရှိရင်းစွဲပါ။

What you withhold.

သင််ဘာကို ချုပ်တည်းထားလဲ။

And for whom.

ဘယ်သူ့အတွက်လဲ။

The world is now one big small town.

ကမ္ဘာကြီးဟာ အခုအခါ အရေးပါတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ပါ။

But within that virtual town square, there are tiers of relationships,

ဒါပေမဲ့ ဒီအသွင်တု မြို့ရင်ပြင်မှာ ဆက်ဆံရေး အဆင့်တွေ၊

degrees of intimacy,

ရင်းနှီးမှု ပမာဏတွေရှိပြီး

and everyone deserves a different amount of you,

လူတိုင်းဟာ သင့်ရဲ့ မတူညီတဲ့ ပမာဏ၊ မတူညီတဲ့ ဘက်တစ်ခုနဲ့

a different side.

ထိုက်တန်ပါတယ်။

Now, where those boundaries lie

အခု ဒီနယ်နိမိတ်တွေ ဘယ်မှာ တည်ရှိတာတာ

is up to you.

သင့်အပေါ်မူတည်တယ်။

But in order to make those decisions,

ဒါပေမဲ့ အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်တွေချဖို့အတွက်

we must all be our own Cheryl,

ကျွန်မတို့အားလုံးဟာ ကိုယ်ပိုင် Cheryl၊

our own protectors.

ကိုယ်ပိုင် ကာကွယ်သူတွေဖြစ်ရမှာပါ။

Because it's tempting to think that the more I share,

မျှဝေလေလေ၊ ကိုယ်နဲ့ ဆက်သွယ်ဖို့ နည်းလမ်းများ များလေလေလို့

the more ways you have to connect with me.

တွေးဖို့ ဆွဲဆောင်နေတာကြောင့်ပါ။

But there's a specialness in knowing

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မခင်ပွန်း၊ ကလေးတွေ ဒါမှမဟုတ်

that whatever I share with my husband or my kids or my best friend

အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းနဲ့ မျှဝေတာ မှန်သမျှဟာ သူတို့အတွက်ပဲဖြစ်ပြီး

is just for them and no one else.

တခြားသူနဲ့ မဟုတ်တာကို သိနေတဲ့ ထူးခြားမှုတစ်ခုရှိတယ်။

Without that inner circle, we're left with shallowness and a void.

ဒီအတွင်းစည်းမရှိရင် ကျွန်မတို့ဟာ ပေါ့ပျက်၊ လစ််ဟာမှုနဲ့အတူ ကျန်ခဲ့မှာပါ။

We're known, but never truly known, even to ourselves.

ကျွန်မတို့ကို သိကြပေမဲ့ ဘယ််တော့မှ အစစ်အမှန် မသိဘူး၊ ကိုယ်တိုင်တွေတောင်ပါ။

Living in public asks us to be brave and bold,

လူအများရှေ့မှာ နေထိုင်တာက ကျွန်မတို့ဆီကနေ ရဲရင့်၊ယုံကြည်စိတ်ကို တောင်းဆိုပေမဲ့

but preserving a private life empowers us to take those chances.

ကိုယ်ပိုင်ဘဝတစ်ခုကို ထိန်းသိမ်းတာက ဒီ အခွင့်အလမ်းတွေကိုရယူဖို့ ခွန်အားဖြစ်စေတယ်။

So when my 15-year-old son started a YouTube channel

ဒါနဲ့ ကျွန်မရဲ့ အသက် ၁၅ နှစ်စ်အရွယ် သားက YouTube ချန်နယ်ကို စဖွင့်ပြီး

and my 10-year-old daughter asked to join TikTok,

၁၀ နှစ်အရွယ် သမီးလေးက TikTok ချိတ်ဆက်ဖို့ တောင်းဆိုတဲ့အခါ

I asked myself, "What would Cheryl do?"

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မေးမိတာက “Cheryl ဘာလုပ်မလဲ” ဆိုတာပါ။

As much as I want to protect my kids,

ကလေးတွေကို ကျွန်မ ကာကွယ်ချင်သလောက်

I know encouraging them to opt out is not the answer.

သူတို့ကို ဘေးဖယ်နေဖို့ အားပေးတာက အဖြေမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကျွန်မ သိတယ်။

So I don't want my kids in the digital fray

ဒါကြောင့် ကလေးတွေကို သူတို့ ဘယ်သူလဲဆိုတာ မသိမချင်း

until they know who they are.

ဒစ်ဂျစ်တယ် အရှုပ်ထဲ မ၀င်စေချင်ဘူး။

But you develop your sense of self by participating in the world.

ဒါပေမဲ့ လောကထဲမှာ ပါဝင်ရင်းနဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ဖွံ့ဖြိုးလာစေတာပါ။

So I try to help them discover themselves through these technologies,

ဒါကြောင့် ဒီနည်းပညာတွေကနေ သူတို့ဘာသာ ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်အောင်

not despite them.

ကူညီပေးဖို့ ကြိုးစားပါတယ်။

And I give myself that same protection and motherly advice

အဓိက မူနှစ်ချက်ကို လေးစားလိုက်နာရင်း ကိုယ်တိုင်အတွက် အလားတူ အကာအကွယ်နဲ့

by honoring two main principles.

မိခင်ဆန်တဲ့ အကြံဉာဏ်တွေကို ပေးပါတယ်။

The two day delay.

နှစ်ရက် အချိန်ဆွဲတယ်။

So whatever I'm experiencing,

ဒါကြောင့် ကိုယ်ကြုံနေရတာ ဘာဖြစ်ဖြစ်

I try to wait 48 hours before posting and sharing

တင်တာ မျှဝေတာတွေကို ၄၈ နာရီစောင့်ဖို့ ကြိုးစာတာ

because that way I can be present in private with the people I love

လူသိရှင်ကြား နေရာယူမယ့်ပုံကို မတွက်ချက်ခင်

before calculating how I'm going to publicly position it.

ကိုယ်ချစ်တဲ့သူတွေနဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဘဝ ရှိနေနိုင်တာကြောင့်ပါ။

And post with purpose.

ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ တင်ပါ။

Before I share, I ask myself: Why? What's the purpose?

မမျှဝေခင်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မေးပါ။ ဘာကြောင့်လဲ။ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲ။

And most importantly, how does it serve the people I love?

အရေးအကြီးဆုံးကတော့ ကိုယ်ချစ်တဲ့လူတွေကို ဘယ်လို ဖြည််ဆည်းပေးလဲ။

The dangers and opportunities of living a life in public

အများရှေ့မှာ ဘဝတစ်ခု နေထိုင််တာရဲ့ အန္တရာယ်တွေနဲ့ အခွင့်အလမ်းတွေက

existed, honestly, way longer before any of this.

ဒါတွေမတိုင်မီက အတော်ကြာကြာကတောင် ရှိခဲ့တာ အမှန်ပါ။

But it's important to know what my family knew then and knows now.

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မရဲ့မိသားစုက ဒီတုန်းက သိပြီး အခု သိတာကို သိဖို့က အရေးကြီးတယ်။

That your true value is measured by the richness of your private life.

သင့်ရဲ့တန်ဖိုးအမှန်ကို သင့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဘဝရဲ့ကြွယ်ဝမှုနဲ့ တိုင်းတာတယ်။

The piece of you that only a select few,

သင်ရွေးချယ်ထားတဲ့ အနည်းငယ်ပဲ သို့မဟုတ်

or perhaps only you, has access to.

သင်တစ်ဦးတည်း ဝင်ရောက်ခွင့်ရှိတဲ့ သင်ရဲ့အစိတ်အပိုင်းပါ။

Because the legacy we create in private

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်မတို့ သီးသန့် ဖန်တီးထားတဲ့ အမွေအနှစ်က

is as powerful and lasting as any public accolade.

လူအများက ဂုဏ်ပြုတာလိုပဲ အားကောင်းပြီး တည်တံ့တာကြောင့်ပါ။

Perhaps even more so.

ဒါထက်တောင် ပိုနိုင်ပါတယ်။

Thank you so much.

ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)