Emily Oster: What do we really know about the spread of AIDS?

اِمیلی آستِر تفکر ما رو درباره ایدز در آفریقا وارونه میکند

Translator: Negar S Reviewer: Saeed Salehi

So I want to talk to you today about AIDS in sub-Saharan Africa.

خب من می خوام امروز با شما دربارهً ایدز در کشورهای جنوبِ صحرای آفریقا صحبت کنم

And this is a pretty well-educated audience,

و شما یه جمعِ خیلی تحصیل کرده هستید

so I imagine you all know something about AIDS.

پس تصور میکنم همه شما یه چیزی دربارهً ایدز میدونید.

You probably know that roughly 25 million people in Africa

شما احتمالا میدونید که حدودِ ۲۵ میلیون نفر در آفریقا

are infected with the virus, that AIDS is a disease of poverty,

مبتلا به این ویروس هستند و اینکه بیماری ایدز از فقر است.

and that if we can bring Africa out of poverty, we would decrease AIDS as well.

و اگر ما بتونیم آفریقا رو از فقر نجات دهیم، می تونیم ایدز رو هم کاهش دهیم.

If you know something more, you probably know that Uganda, to date,

اگر شما چیزِ بیشتری بدونید، شما احتمالا میدونید که کشورِ اوگاندا، تا به امروز،

is the only country in sub-Saharan Africa

تنها کشور از کشورهای جنوبِ صحرای آفریقاست

that has had success in combating the epidemic.

که در مبارزه با اپیدمی ایدز با استفاده از کمپینِ

Using a campaign that encouraged people to abstain, be faithful, and use condoms --

خودداری، وفاداری، و مصرف کاندوم،

the ABC campaign -- they decreased their prevalence in the 1990s

کمپینِ (Abstain, Be faithful, and use Condoms) موفق بوده، آنها شیوع اپیدمی ایدز را در کشورِ اوگاندا در دهه ۱۹۹۰

from about 15 percent to 6 percent over just a few years.

در طی چند سال، از حدود ۱۵ درصد به ۶ درصد کاهش دادند.

If you follow policy, you probably know that a few years ago

اگر شما سیاست را دنبال میکنید، احتمالا میدونید که چند سال پیش

the president pledged 15 billion dollars to fight the epidemic over five years,

رئيس جمهور ۱۵ میلیارد دلار، در طی پنج سال، برای مبارزه با این اپیدمی وعده داد

and a lot of that money is going to go to programs that try to replicate Uganda

و مقدار زیادی از این پول خرجِ برنامه هایی میشه که سعی دارند برای کاهش دادن به این اپیدمی

and use behavior change to encourage people and decrease the epidemic.

موفقیتِ اوگاندا رو با تشویق مردم به تغییر رفتارشان تکرار کنند.

So today I'm going to talk about some things

خب امروز من میخواهم درباره بعضی چیزهایی که

that you might not know about the epidemic,

شما درباره این اپیدمی ممکنه ندانید، صحبت کنم.

and I'm actually also going to challenge

و بعد در واقع من می خوام بعضی چیزهایی که

some of these things that you think that you do know.

شما فکر میکنید می دونید، زیرِ سوال ببرم.

To do that I'm going to talk about my research

و برای انجام این کار، من میخوام درباره تحقیقاتم

as an economist on the epidemic.

روی این اپیدمی به عنوان یک اقتصاددان صحبت کنم.

And I'm not really going to talk much about the economy.

البته قصد ندارم زیاد دربارهً اقتصاد صحبت کنم.

I'm not going to tell you about exports and prices.

قصد ندارم دربارهً صادرات و قیمت صحبت کنم.

But I'm going to use tools and ideas that are familiar to economists

بلکه قصد دارم با استفاده از ابزار و ایده هایی که اقتصاددانان با آنها آشنایی دارند

to think about a problem that's more traditionally

دربارهً مسًله ای فکر کنم که

part of public health and epidemiology.

در گذشته، بخشی از رشتهً بهداشت عمومی و بررسی شیوع بوده.

And I think in that sense, this fits really nicely with this lateral thinking idea.

و فکر می کنم این روش با ایدهً تفکرِ جانبی و خلاقانه متناسب باشد.

Here I'm really using the tools of one academic discipline

در اینجا، من واقعا با استفاده از ابزارِ یک رشته دانشگاهی

to think about problems of another.

درباره مسایل یه رشته دیگر فکر میکنم.

So we think, first and foremost, AIDS is a policy issue.

خب در درجه اول، ما ایدز را یک مسًله سیاستی میدونیم.

And probably for most people in this room, that's how you think about it.

و احتمالا اکثر مردم در این سالن، اینگونه درباره ایدز فکر می کنند.

But this talk is going to be about understanding facts about the epidemic.

برعکس، بحث من درباره درک حقایق اپیدمی ایدز است

It's going to be about thinking about how it evolves, and how people respond to it.

اینکه ایدز چگونه نمو میکنه، و مردم به ایدز چگونه واکنش نشان میدهند.

I think it may seem like I'm ignoring the policy stuff,

من فکر میکنم ممکنه بنظر برسد که من سیاست را

which is really the most important,

که واقعا مهم ترین عامل میباشد، نادیده گرفته ام

but I'm hoping that at the end of this talk you will conclude

اما امیدوارم که در پایان این گفتگو شما نتیجه بگیرید که

that we actually cannot develop effective policy

ما در واقع نمی توانیم سیاست های موثر توسعه بدهیم

unless we really understand how the epidemic works.

مگر اینکه ما واقعا بفهمیم این اپیدمی چطور عمل میکند.

And the first thing that I want to talk about,

اول میخوام درباره --

the first thing I think we need to understand is:

اولین چیزی که فکر میکنم ما باید بفهمیم اینکه

how do people respond to the epidemic?

مردم به گرفتن این بیماری چه واکنشی نشان میدهند؟

So AIDS is a sexually transmitted infection, and it kills you.

خب ایدز یک بیماری عفونتی است که از تماس جنسی منتقل میشود، و کشنده است.

So this means that in a place with a lot of AIDS,

بنابراین این یعنی در مکان هایی که ایدز زیاد است

there's a really significant cost of sex.

هزینه قابل توجهی برای رابطه جنسی وجود دارد.

If you're an uninfected man living in Botswana, where the HIV rate is 30 percent,

مثلا اگر یه مردی که ایدز ندارد و در بوتسوانا زندگی میکند، جایی که میزان اچ آی وی ۳۰ درصد است

if you have one more partner this year -- a long-term partner, girlfriend, mistress --

اگر او یکی بیشتر شریک جنسی امسال داشته باشه - جفت دراز مدت، دوست دختر، معشوقه

your chance of dying in 10 years increases by three percentage points.

شانس مرگِ او در۱۰ سال %۳ درصد افزایش می یابد.

That is a huge effect.

این تاثیر زیادی روی زندگی اش داره.

And so I think that we really feel like then people should have less sex.

بنابراین ما واقعا احساس میکنیم که پس مردم باید کمتر رابطه جنسی داشته باشند.

And in fact among gay men in the US

و در واقع در بین مردان همجنس گرا در آمریکا

we did see that kind of change in the 1980s.

ما این تغیرِ رفتار رو در دهه ۱۹۸۰ دیدیم.

So if we look in this particularly high-risk sample, they're being asked,

بنابراین اگر ما از این گروه افراد که در معرض خطر هستند بپرسیم

"Did you have more than one unprotected sexual partner in the last two months?"

آیا شما بیش از یک شریک جنسی بدون کاندوم در دو ماه گذشته داشته اید؟

Over a period from '84 to '88, that share drops from about 85 percent to 55 percent.

طی سالهای ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ اون دسته از حدود %۸۵ درصد به %۵۵ درصد کاهش یافت.

It's a huge change in a very short period of time.

این تغییر بزرگی است ، در یک دوره بسیار کوتاه از زمان.

We didn't see anything like that in Africa.

ما این تغیر رفتار را در آفریقا ندیده ایم.

So we don't have quite as good data, but you can see here

خب ما از آفریقا داده های به آن خوبی نداریم، اما میتونید اینجا ببینید که

the share of single men having pre-marital sex,

تعداد مردان مجرد که رابطه جنسی قبل از ازدواج داشتند

or married men having extra-marital sex,

یا تعداد مردان متاهل که رابطه جنسی خارج از ازدواج داشتند

and how that changes from the early '90s to late '90s,

و چقدر از اوایل دهه ۱۹۹۰ تا اواخر دهه ۱۹۹۰ تغیر کمی کرده

and late '90s to early 2000s. The epidemic is getting worse.

و از اواخر دهه ۱۹۹۰ تا اوایل دهه ۲۰۰۰ -- اپیدمی داره بدتر میشه

People are learning more things about it.

مردم درباره ایدز دارند بیشتر یاد میگیرند، اما

We see almost no change in sexual behavior.

ما تقریبا هیچ تغییری در رفتار جنسی نمی بینیم.

These are just tiny decreases -- two percentage points -- not significant.

اینها فقط کاهش های کوچک هستند، دو درصد، قابل توجه نیستند.

This seems puzzling. But I'm going to argue that you shouldn't be surprised by this,

این به نظر عجیب می رسد ، اما من دلیل می آورم که شما نباید تعجب کنید.

and that to understand this you need to think about health

و برای درک این مطلب، شما باید مثل یه اقتصاددان

the way than an economist does -- as an investment.

درباره سلامت به عنوان یک سرمایه گذاری فکر کنید.

So if you're a software engineer and you're trying to think about

مثلا اگر شما یک مهندس نرم افزار هستید و میخواهید تصمیم بگیرید

whether to add some new functionality to your program,

آیا قابلیتهای جدید به برنامه تان اضافه کنید

it's important to think about how much it costs.

مهم است که فکر کنید چقدر هزینه داره

It's also important to think about what the benefit is.

همچنین مهمه که فکر کنید چقدر سود داره

And one part of that benefit is how much longer

بخشی از سود آن مربوط به اینه که

you think this program is going to be active.

فکر کنید این برنامه چه مدت فعال خواهد بود

If version 10 is coming out next week,

اگر نسخه ۱۰ هفته آینده به بازار میاد

there's no point in adding more functionality into version nine.

دلیلی نداره قابلیتهای جدید به نسخه ۹ اضافه شود.

But your health decisions are the same.

تصمیم گیری درباره سلامتی تان هم همینطوره.

Every time you have a carrot instead of a cookie,

هر بار که شما یه هویج بجای یه شیرینی می خورید

every time you go to the gym instead of going to the movies,

هر بار که شما به ورزشگاه بجای سینما می روید

that's a costly investment in your health.

یه سرمایه گذاری پرهزینه در سلامت تان کرده اید

But how much you want to invest is going to depend

اما اینکه شما چقدر در سلامت تان سرمایه گذاری می کنید بستگی به این دارد که

on how much longer you expect to live in the future,

انتظار دارید چه مدت در آینده زندگی کنید

even if you don't make those investments.

حتی اگر اون سرمایه گذاری ها را نکنید.

AIDS is the same kind of thing. It's costly to avoid AIDS.

راجع به ایدز هم همینطوره. هزینه جلوگیری از ایدز زیاده.

People really like to have sex.

مردم دوست دارند رابطه جنسی داشته باشند.

But, you know, it has a benefit in terms of future longevity.

اما نداشتن سکس برای افزایش طول عمر سودمند است.

But life expectancy in Africa, even without AIDS, is really, really low:

اما متوسط طول عمر در آفریقا ، حتی بدون ایدز ، واقعا کم است:

40 or 50 years in a lot of places.

۴۰ یا ۵۰ سال در خیلی مکانها.

I think it's possible, if we think about that intuition, and think about that fact,

اگر ما درباره این شهود و واقعیت فکر کنیم

that maybe that explains some of this low behavior change.

فکر می کنم ممکنه توضیح بده چرا اینقدر تغییر رفتار کم است.

But we really need to test that.

اما ما واقعا نیاز به آزمایش این نظریه داریم.

And a great way to test that is to look across areas in Africa and see:

و بهترین راه برای آزمایش این نظریه اینه که سراسر مناطق آفریقا رو نگاه کنیم و ببینیم

do people with more life expectancy change their sexual behavior more?

آیا مردم با طول عمر بیشتر، رفتار جنسی خود را بیشتر تغییر میدهند؟

And the way that I'm going to do that is,

و برای انجام این کار

I'm going to look across areas with different levels of malaria.

سراسر مناطق آفریقا با میزان مختلف بیماری مالاریا رو بررسی میکنیم

So malaria is a disease that kills you.

مالاریا یه بیماری کشنده است

It's a disease that kills a lot of adults in Africa, in addition to a lot of children.

مالاریا باعث کشته شدن تعداد زیادی از بزرگسالان و کودکان در آفریقا میشه.

And so people who live in areas with a lot of malaria

پس افرادی که در مناطقی زندگی می کنند که میزان مالاریا بالاست، امید به زندگی کوتاهتری دارند

are going to have lower life expectancy than people who live in areas with limited malaria.

تا افرادی که در مناطقی که میزان مالاریا محدود است زندگی می کنند.

So one way to test to see whether we can explain

پس یه راه برای آزمایش اینکه آیا می تونیم تفاوت تغیر در رفتار را

some of this behavior change by differences in life expectancy

بوسیله تفاوت در متوسط طول عمر در مناطق مختلف توضیح دهیم

is to look and see is there more behavior change

اینه که بررسی کنیم

in areas where there's less malaria.

آیا تغیر رفتار بیشتری در مناطقی که مالاریا کمتر است دیده میشه

So that's what this figure shows you.

این چیزی است که این نمودار به شما نشان میدهد.

This shows you -- in areas with low malaria, medium malaria, high malaria --

این نمودار به شما نشان میدهد در مناطقی که مالاریا کم ، ​​مالاریا متوسط ، و مالاریا بالاست

what happens to the number of sexual partners as you increase HIV prevalence.

تعداد شرکای جنسی چی میشه وقتی HIV زیاد میشه

If you look at the blue line,

اگر شما به این خط آبی نگاه کنید

the areas with low levels of malaria, you can see in those areas,

در مناطق با میزان پایین مالاریا ، شما می تونید در این مناطق ببینید

actually, the number of sexual partners is decreasing a lot

در واقع، تعداد شرکای جنسی کاهش زیادی می یابد

as HIV prevalence goes up.

وقتی شیوع اچ آی وی بالا می ره.

Areas with medium levels of malaria it decreases some --

در مناطقی که میزان مالاریا متوسط است، تعداد شرکای جنسی تاحدی کاهش مییابد

it doesn't decrease as much. And areas with high levels of malaria --

در مناطقی که میزان مالاریا بالاست ، تعداد شرکای جنسی

actually, it's increasing a little bit, although that's not significant.

در واقع کمی زیاد میشود اما قابل توجه نیست.

This is not just through malaria.

این پی آمد فقط مربوط به مالاریا نیست.

Young women who live in areas with high maternal mortality

زنان جوانی که در مناطقی زندگی میکنند که مرگ ﻣﺎدران [هنگام یا بعد زایمان] زیاد است

change their behavior less in response to HIV

رفتار شان رو در واکنش به HIV کمتر تغیر میدهند

than young women who live in areas with low maternal mortality.

تا زنانی که در مناطقی که مرگ ﻣﺎدران کم است زندگی میکنند.

There's another risk, and they respond less to this existing risk.

یه خطر مرگ دیگر وجود دارد، و آنها انگیزه کمتری دارند تا به این خطر جدید ایدز واکنش نشان دهند.

So by itself, I think this tells a lot about how people behave.

بنابراین به خودی خود، من فکر می کنم این تحقیق خیلی چیزها درباره رفتار مردم میگه.

It tells us something about why we see limited behavior change in Africa.

به ما میگه چرا تغیر محدودی در رفتارِ مردمِ آفریقا دیده میشه.

But it also tells us something about policy.

اما همچنین ما رو درباره سیاست قدری روشن میکنه

Even if you only cared about AIDS in Africa,

حتی اگر شما تنها به ایدز در آفریقا اهمیت می دهید

it might still be a good idea to invest in malaria,

هنوز ممکنه ایده خوبی باشه که در ریشه کن کردن مالاریا،

in combating poor indoor air quality,

در مبارزه با کیفیت پایین هوای داخل،

in improving maternal mortality rates.

و در بهبود سلامت ﻣﺎدران، سرمایه گذاری کنید

Because if you improve those things,

چون اگر آن مسائل رو بهبود بخشید

then people are going to have an incentive to avoid AIDS on their own.

بعد مردم خود به خود انگیزه برای جلوگیری از بیماری ایدز دارند.

But it also tells us something about one of these facts that we talked about before.

همچنین این پژوهش قدری درباره یکی از این به اصطلاح حقایق میگه که قبلا گفتم

Education campaigns, like the one that the president is focusing on in his funding,

کمپین های آموزشی که رئيس جمهور بودجه رو روی شان متمرکز کرده

may not be enough, at least not alone.

ممکنه کافی نباشند حداقل نه به تنهایی.

If people have no incentive to avoid AIDS on their own,

اگر مردم انگیزه نداشته باشند که خودشون از ایدز جلوگیری کنند

even if they know everything about the disease,

حتی اگر همه چیز رو هم درباره این بیماری بدانند

they still may not change their behavior.

هنوز ممکنه رفتارشان را تغییر ندهند.

So the other thing that I think we learn here is that AIDS is not going to fix itself.

بنابراین ایدز خود به خود خودش حل نمیشه.

People aren't changing their behavior enough

مردم رفتارشان را به اندازه کافی تغیر نمیدهند

to decrease the growth in the epidemic.

که رشد این اپیدمی را کاهش دهند.

So we're going to need to think about policy

پس ما باید درباره سیاست فکر کنیم

and what kind of policies might be effective.

و اینکه چه سیاست هایی موثر خواهند بود.

And a great way to learn about policy is to look at what worked in the past.

و بهترین راهی که می تونیم درباره سیاست یاد بگیریم اینه که ببینیم قبلا چه سیاستی موفق بوده.

The reason that we know that the ABC campaign

دلیلی که ما میدونیم کمپینِ الف ب ت در اوگاندا موفق بوده

was effective in Uganda is we have good data on prevalence over time.

اینه که ما اطلاعات خوبی در مورد شیوع HIV در طول زمان داریم.

In Uganda we see the prevalence went down.

ما میبینیم که در اوگاندا شیوع HIV کم شد.

We know they had this campaign. That's how we learn about what works.

میدونیم که این کمپین رو اونجا داشتیم. اینجوری یاد گرفته ایم که چی موفق بوده.

It's not the only place we had any interventions.

اما این تنها جایی نبوده که ما مداخله کرده ایم.

Other places have tried things, so why don't we look at those places

جاهای دیگر هم اینجور کمپین ها را امتحان کردند پس چرا به اون جاها نگاه نمیکنیم

and see what happened to their prevalence?

ببینیم شیوع چی شد؟

Unfortunately, there's almost no good data

متاسفانه ، تقریبا هیچ اطلاعات خوبی درباره شیوع HIV

on HIV prevalence in the general population in Africa until about 2003.

در جمعیت عمومی در آفریقا تا سال ۲۰۰۳ وجود ندارد.

So if I asked you, "Why don't you go and find me

پس اگر من بپرسم

the prevalence in Burkina Faso in 1991?"

شیوع HIV در بورکینافاسو در سال ۱۹۹۱رو پیدا کنید

You get on Google, you Google, and you find,

شما میروید به گوگل و میبینید که در واقع تنها کسانی که

actually the only people tested in Burkina Faso in 1991

در بورکینافاسو در سال ۱۹۹۱ تست شدند

are STD patients and pregnant women,

مریضان STD و زنان حامله بودند.

which is not a terribly representative group of people.

که یه گروه معرف از کلِ جمیعتِ مردم نیستند.

Then if you poked a little more, you looked a little more at what was going on,

اگر بیشتر كنجكاو شوید، و به داده ها بیشتر نگاه کنید

you'd find that actually that was a pretty good year,

میفهمید که در واقع ۱۹۹۱ سال خوبی بوده.

because in some years the only people tested are IV drug users.

چون بعضی سالها تنها معتادان تزریقی مواد مخدر تست شدند

But even worse -- some years it's only IV drug users,

اما حتی بدتر اینکه بعضی سالها معتادان تست شدند

some years it's only pregnant women.

و بعضی سالها فقط زنان حامله تست شدند

We have no way to figure out what happened over time.

و هیچ راهی نداریم که بفهمیم طی زمان چه اتفاقی برای آنها افتاد.

We have no consistent testing.

ما هیچ داده مداومی از یک گروه از مردم نداریم.

Now in the last few years, we actually have done some good testing.

و در چند سال اخیر، ما در واقع تستهای خوبی گرفتیم

In Kenya, in Zambia, and a bunch of countries,

در کنیا، در زامبیا، و و گروهی از کشورها

there's been testing in random samples of the population.

نمونه های تصادفی از مردم تست شده اند

But this leaves us with a big gap in our knowledge.

اما این یک خلاء بزرگ در دانش ما به جا گذاشته

So I can tell you what the prevalence was in Kenya in 2003,

پس من می تونم بگم شیوع در کنیا در سال ۲۰۰۳ چی بوده

but I can't tell you anything about 1993 or 1983.

اما چیزی درباره سالهای ۱۹۹۳ و ۱۹۸۳ نمی تونم بگم.

So this is a problem for policy. It was a problem for my research.

این خلاء یه مشکل برای خط مشی، و یه مشکل برای تحقیقِ من بود.

And I started thinking about how else might we figure out

شروع کردم فکر کردن درباره اینکه

what the prevalence of HIV was in Africa in the past.

به چه نحو دیگر می تونیم شیوع HIV رو در گذشته بفهمیم.

And I think that the answer is, we can look at mortality data,

من فکر میکنم که جواب اینه که ما می تونیم به آمارِ مرگ نگاه کنیم

and we can use mortality data to figure out what the prevalence was in the past.

و از میزان مرگ استفاده کنیم تا شیوع HIV در گذشته رو بفهمیم.

To do this, we're going to have to rely on the fact

برای این کار، ما باید بر این واقعيت تکیه کنیم که

that AIDS is a very specific kind of disease.

ایدز یک بیماری خاص است.

It kills people in the prime of their lives.

ایدز جان مردم رو در بهار جواني زندگی شان میگیرد.

Not a lot of other diseases have that profile. And you can see here --

خیلی بیماری های دیگر این مشخصات رو ندارند. شما میتونید اینجا مشاهده کنید که

this is a graph of death rates by age in Botswana and Egypt.

این یک نمودار از میزان مرگ بر حسب سن در بوتسوانا و مصر است.

Botswana is a place with a lot of AIDS,

بوتسوانا مکانی با تعداد زیادی موردِ بیماری ایدز است

Egypt is a place without a lot of AIDS.

مصر مکانی بدون تعداد زیادی موردِ بیماری ایدز است.

And you see they have pretty similar death rates among young kids and old people.

شما میزان بسیار مشابه مرگ در کودکان و افراد مسن رو در مصر و بوتسوانا می بینید .

That suggests it's pretty similar levels of development.

که نشان می دهد هر دو کشور میزان بسیار مشابهی رفاه دارند.

But in this middle region, between 20 and 45,

اما در این ناحیه وسط ​​، بین ۲۰ و ۴۵ سالگی

the death rates in Botswana are much, much, much higher than in Egypt.

میزان مرگ در بوتسوانا خیلی، خیلی از مصر بالاتر است.

But since there are very few other diseases that kill people,

اما از آنجا که تعداد کمی از بیماری های دیگر منجر به مرگ افراد میشه

we can really attribute that mortality to HIV.

می تونیم میزان مرگ در جوانی رو به حساب HIV بگذاریم.

But because people who died this year of AIDS got it a few years ago,

اما چون کسانی که امسال از بیماری ایدز مردند چند سال پیش به آن مبتلا شدند

we can use this data on mortality to figure out what HIV prevalence was in the past.

ما میتونیم از این داده های مرگ استفاده کنیم که بفهمیم شیوع HIV در گذشته چقدر بوده.

So it turns out, if you use this technique,

بنابراین به نظر می رسد، در صورت استفاده از این روش

actually your estimates of prevalence are very close

در واقع تخمین آمار شیوع بسیار نزدیک است به آنچه که

to what we get from testing random samples in the population,

ما از آزمایش نمونه های تصادفی از جمعیت بدست میاوریم

but they're very, very different than what UNAIDS tells us the prevalences are.

اما تخمین آمار شیوع بسیار، بسیار از آنچه UNAIDS به ما درباره شیوع می گوید متفاوت است.

So this is a graph of prevalence estimated by UNAIDS,

این یک نمودار از میزان تخمین شیوع توسط برنامه ایدز سازمان ملل است،

and prevalence based on the mortality data

و این میزان تخمین شیوع بر اساس آمار مرگ

for the years in the late 1990s in nine countries in Africa.

در اواخر دهه ۱۹۹۰ در ۹ کشور در آفریقاست.

You can see, almost without exception,

شما می تونید تقریبا بدون استثنا ببینید

the UNAIDS estimates are much higher than the mortality-based estimates.

تخمین شیوع UNAIDS بسیار بیشتر از تخمین شیوع بر اساس آمار مرگ است

UNAIDS tell us that the HIV rate in Zambia is 20 percent,

UNAIDS میگه میزان HIV در زامبیا %۲۰ درصد است

and mortality estimates suggest it's only about 5 percent.

اما آمار مرگ نشان میدهد که شیوع فقط حدود %۵ درصد است

And these are not trivial differences in mortality rates.

و اینها تفاوت های جزئی در میزان مرگ نیستند.

So this is another way to see this.

خب راه دیگری برای دیدن اشتباه در تخمینِ UNAIDS هست.

You can see that for the prevalence to be as high as UNAIDS says,

برای اینکه شیوع به بالایی که برنامه ایدز سازمان ملل میگه باشه

we have to really see 60 deaths per 10,000

ما باید در این گروه سنی ۶۰ مرگ در هر ۱۰/۰۰۰ نفر

rather than 20 deaths per 10,000 in this age group.

نه ۲۰ مرگ در هر ۱۰/۰۰۰ نفر ببینیم.

I'm going to talk a little bit in a minute

من می خوام در طول یک دقیقه کمی درباره این صحبت کنم که

about how we can use this kind of information to learn something

ما چگونه می تونیم از این نوع اطلاعات استفاده کنیم تا درسی بگیریم که

that's going to help us think about the world.

به ما کمک کند درباره دنیا فکر کنیم.

But this also tells us that one of these facts

این تفاوت تخمین به ما می گوید که یکی از این به اصطلاح حقایقی

that I mentioned in the beginning may not be quite right.

که من در آغاز به آن اشاره کردم، ممکنه کاملا درست نباشد

If you think that 25 million people are infected,

که ۲۵ میلیون نفر در آفریقا مبتلا به HIV هستند

if you think that the UNAIDS numbers are much too high,

تخمین UNAIDS بسیار بیش از حد بالاست

maybe that's more like 10 or 15 million.

شاید بیشتر نزدیک به ۱۰ یا ۱۵ میلیون نفر باشه.

It doesn't mean that AIDS isn't a problem. It's a gigantic problem.

این به آن معنا نیست که ایدز یک مشکل نیست. ایدز یک مشکل عظیم است.

But it does suggest that that number might be a little big.

اما نشان می دهد که ممکنه تخمین UNAIDS بالا باشد.

What I really want to do, is I want to use this new data

چیزی که من واقعا می خوام انجام بدهم اینه که می خوام با استفاده از این داده های جدید

to try to figure out what makes the HIV epidemic grow faster or slower.

سعی کنیم بفهمیم چی باعث می شود که اپیدمی اچ آی وی رشد سریع تر یا کندتر کند.

And I said in the beginning, I wasn't going to tell you about exports.

و من در آغاز گفتم ، نمی خوام درباره صادرات صحبت کنم

When I started working on these projects,

وقتی من شروع به کار روی این پروژه ها کردم

I was not thinking at all about economics,

اصلا در فکرِ علمِ اقتصاد نبودم

but eventually it kind of sucks you back in.

اما در نهایت اقتصاد من رو جذب کرد

So I am going to talk about exports and prices.

بنابراین می خوام درباره صادرات و قیمت ها صحبت کنم.

And I want to talk about the relationship between economic activity,

می خوام درباره فعالیت های اقتصادی

in particular export volume, and HIV infections.

به ویژه ارتباطِ مقدارِ صادرات و HIV صحبت کنم.

So obviously, as an economist, I'm deeply familiar

خب بدیهی است که به عنوان یک اقتصاددان ، من عمیقا

with the fact that development, that openness to trade,

با این واقعیت آشنا هستم که ترقی، بخصوص آزادسازی تجارت

is really good for developing countries.

واقعا برای کشورهای در حال توسعه خوب است

It's good for improving people's lives.

آزادسازی تجارت برای بهبود زندگی مردم خوب است.

But openness and inter-connectedness, it comes with a cost

اما وقتی ما درباره بیماری فکر کنیم، آزادی تجاری و همبندي هزینه داره.

when we think about disease. I don't think this should be a surprise.

من فکر نمی کنم این شگفت انگیز باشه.

On Wednesday, I learned from Laurie Garrett

روزِ جمعه، من از لوری گارِت یاد گرفتم که

that I'm definitely going to get the bird flu,

من قطعا آنفولانزای پرندگان رو میگیرم

and I wouldn't be at all worried about that

و اگر ما هیچ تماسی با آسیا نداشتیم

if we never had any contact with Asia.

اصلا از این بابت نگران نبودم.

And HIV is actually particularly closely linked to transit.

و اچ آی وی در واقع به ویژه خیلی به حمل و نقل مرتبط است.

The epidemic was introduced to the US

اپیدمی اچ آی وی، در واقع توسط

by actually one male steward on an airline flight,

یک مهمان دار هواپیمایی مرد

who got the disease in Africa and brought it back.

که این بیماری رو در آفریقا گرفته بود، اولین بار به آمریکا منتقل شد.

And that was the genesis of the entire epidemic in the US.

و آن منشاء پیدایش این اپیدمی در آمریکا شد.

In Africa, epidemiologists have noted for a long time

در آفریقا، متخصصین همه گيرشناسى خیلی وقته که میگویند

that truck drivers and migrants are more likely to be infected than other people.

رانندگان کامیون و مهاجران نسبت به دیگران به احتمال زیاد مبتلا به ویروس هستند

Areas with a lot of economic activity --

که در مناطقی که فعالیت های اقتصادی زیاده

with a lot of roads, with a lot of urbanization --

با جاده های زیاد، با شهرنشینی زیاد

those areas have higher prevalence than others.

شیوع بالاتری از جاهای دیگر دارند

But that actually doesn't mean at all

اما لزوما به این معنی نیست که

that if we gave people more exports, more trade, that that would increase prevalence.

اگر ما به مردم ، صادرات بیشتر ، تجارت بیشتر دهیم شیوع افزایش می یابد

By using this new data, using this information about prevalence over time,

بلکه با استفاده از این داده های جدید، با استفاده از این اطلاعات در مورد شیوع در طول زمان

we can actually test that. And so it seems to be --

ما در واقع باید آن نظریه رو تست کنیم.

fortunately, I think -- it seems to be the case

و به این ترتیب به نظر می رسد که

that these things are positively related.

تجارت و AIDS براستی ارتباط مثبت دارند

More exports means more AIDS. And that effect is really big.

صادرات بیشتر به معنی ایدز زیادتر است. و این نتیجه واقعا مهم است.

So the data that I have suggests that if you double export volume,

از این رو داده هایی که من دارم نشان می دهند که اگر مقدار صادرات دو برابر شود

it will lead to a quadrupling of new HIV infections.

موردهای جدید اچ آی وی چهار برابر میشود

So this has important implications both for forecasting and for policy.

بنابراین این معانی مهمی برای هم پیش بینی کردن و هم سیاست داره .

From a forecasting perspective, if we know where trade is likely to change,

از دیدگاه پیش بینی ، اگر ما میدونیم تجارت در کجا به احتمال زیاد تغییر خواهد کرد

for example, because of the African Growth and Opportunities Act

برای مثال ، به دلیل رشد آفریقا و قانون فرصت

or other policies that encourage trade,

و یا سیاست های دیگر که تجارت رو تشویق و تقويت میکنند

we can actually think about which areas are likely to be heavily infected with HIV.

ما در واقع می تونیم پیش بینی کنیم که کدام مناطق به نظر می رسد به شدت با HIV آلوده خواهند شد

And we can go and we can try to have pre-emptive preventive measures there.

و ما می تونیم سعی کنیم اقدامات پیشگیرانه آنجا انجام دهیم

Likewise, as we're developing policies to try to encourage exports,

به همین ترتیب ، وقتی که سیاست هایی رو توسعه میدهیم که تلاش به تشویق صادرات دارند

if we know there's this externality --

اگر ما می دونیم این عامل خارجی وجود دارد

this extra thing that's going to happen as we increase exports --

این چیز اضافی رخ خواهد داد وقتی ما صادرات را افزایش دهیم

we can think about what the right kinds of policies are.

می تونیم درباره سیاست های درست فکر کنیم.

But it also tells us something about one of these things that we think that we know.

اما آن یه چیزی هم درباره یکی از چیزهایی که فکر می کنیم میدونیم میگه

Even though it is the case that poverty is linked to AIDS,

حتی اگر فقر به ایدز ارتباط داشته باشه

in the sense that Africa is poor and they have a lot of AIDS,

به این معنا که آفریقا فقیر است و آنها زیاد ایدز دارند

it's not necessarily the case that improving poverty -- at least in the short run,

بهبود فقر -- حداقل در کوتاه مدت -

that improving exports and improving development --

بهبود توسعه و بهبود صادرات

it's not necessarily the case that that's going to lead

لزوما منجر به

to a decline in HIV prevalence.

کاهش شیوع اچ آی وی نخواهد شد.

So throughout this talk I've mentioned a few times

خب در صحبتم چند بار گفتم

the special case of Uganda, and the fact that

مورد خاص اوگاندا ، و این به اصطلاح واقعیت که

it's the only country in sub-Saharan Africa with successful prevention.

آن تنها کشوری در کشورهای جنوب صحرای آفریقاست که در پیشگیری موفق شده.

It's been widely heralded.

این موفقیت به طور گسترده ای اعلام شده

It's been replicated in Kenya, and Tanzania, and South Africa and many other places.

این راه پیشگیری در کنیا و تانزانیا ، و آفریقای جنوبی و بسیاری از جاهای دیگر تکرار شده

But now I want to actually also question that.

اما حالا من می خوام آن را نیز زیر سؤال ببرم

Because it is true that there was a decline in prevalence

درسته که کاهش در شیوع در اوگاندا در دهه ۱۹۹۰ وجود داشت

in Uganda in the 1990s. It's true that they had an education campaign.

درسته که آنها کمپین های آموزشی داشته اند

But there was actually something else that happened in Uganda in this period.

اما در واقع چیز دیگری هست که در اوگاندا در این دوره رخ داد

There was a big decline in coffee prices.

و آن کاهش زیادی در قیمت قهوه بود

Coffee is Uganda's major export.

قهوه کالای صادره بزرگ اوگاندا است.

Their exports went down a lot in the early 1990s -- and actually that decline lines up

صادرات قهوه در اوایل دهه ۱۹۹۰ کاهش عظیمی یافت --

really, really closely with this decline in new HIV infections.

و در واقع کاهش صادرات واقعا ، واقعا نزدیک به کاهش در موارد جدید آلودگی به HIV است

So you can see that both of these series --

بنابراین شما می تونید ببینید که هر دو خط از این مجموعه

the black line is export value, the red line is new HIV infections --

خط سیاه ارزش صادرات ، خط قرمز آلودگی جدید به HIV --

you can see they're both increasing.

شما می تونید ببینید که هر دو آنها رو به افزایش است

Starting about 1987 they're both going down a lot.

حدود سال ۱۹۸۷ ، هر دو آنها رو به کاهش زیادی بودند.

And then actually they track each other

بعد در واقع هر یک آنها

a little bit on the increase later in the decade.

در اواخر دهه کمی افزایش مییابند

So if you combine the intuition in this figure

بنابراین اگر شما شهود این نمودار رو

with some of the data that I talked about before,

با برخی از داده ها که من قبلا درباره اش صحبت کردم ترکیب کنید

it suggests that somewhere between 25 percent and 50 percent

نشان می دهد که جایی میان ۲۵ و ۵۰ درصد

of the decline in prevalence in Uganda

از کاهش در میزان شیوع در اوگاندا

actually would have happened even without any education campaign.

در واقع می تونست حتی بدون کمپین آموزشی اتفاق افتد

But that's enormously important for policy.

این برای سیاست بسیار مهم است.

We're spending so much money to try to replicate this campaign.

چون ما پول زیادی را برای تکرار کمپین های آموزشی داریم خرج میکنیم

And if it was only 50 percent as effective as we think that it was,

و اگر فقط %۵۰ درصد از اون چیزی که ما فکر میکردیم موثر بوده

then there are all sorts of other things

پس یه سری چیزهای دیگر هست که

maybe we should be spending our money on instead.

شاید ما باید پولمان رو بابت آنها خرج کنیم

Trying to change transmission rates by treating other sexually transmitted diseases.

تلاش برای تغییر سرعت انتقال توسط درمان دیگر بیماریهای مسری

Trying to change them by engaging in male circumcision.

تلاش برای تغییر بوسیله ختنه کردن مردان

There are tons of other things that we should think about doing.

خیلی چیزهای دیگر هست که ما باید درباره انجامش فکر کنیم.

And maybe this tells us that we should be thinking more about those things.

و شاید نتیجه تحقیقات اینه که ما باید بیشتر درباره چیزهای دیگر فکر کنیم تا کمپین های آموزشی ایدز.

I hope that in the last 16 minutes I've told you something that you didn't know about AIDS,

امیدوارم در این ۱۶ دقیقه که با شما بودم، یه چیزی درباره ایدز به شما گفتم که قبلا نمی دانستید

and I hope that I've gotten you questioning a little bit

من امیدوارم که شما رو متقاعد کردم که کمی بیشتر

some of the things that you did know.

چیزهایی رو که میدانستید تحقیق کنید.

And I hope that I've convinced you maybe

و امیدوارم که شما رو متقاعد کردم که شاید

that it's important to understand things about the epidemic

این مهمه که حقایقی رو درباره این اپیدمی بفهمیم

in order to think about policy.

تا بتونیم درباره سیاست درست فکر کنیم.

But more than anything, you know, I'm an academic.

اما بیش از هر چیز، می دونید، من یه استاد دانشگاه هستم.

And when I leave here, I'm going to go back

و وقتی که من اینجا رو ترک کنم، برمیگردم

and sit in my tiny office, and my computer, and my data.

و در دفتر کوچکم با کامپیوترم و داده هایم مینشینم

And the thing that's most exciting about that

و چیزی که هیجان انگیزترین است اینکه

is every time I think about research, there are more questions.

هر وقت که من درباره تحقیق فکر می کنم، سوالهای بیشتری وجود دارند

There are more things that I think that I want to do.

کارهای بیشتری هستند که فکر می کنم می خوام انجام بدم.

And what's really, really great about being here

و چیزی که واقعا، واقعا درباره اینجا بودن عالی است

is I'm sure that the questions that you guys have

اینه که من مطمئن هستم سوالاتی که شماها دارید

are very, very different than the questions that I think up myself.

خیلی خیلی از سوالاتی که من خودم میتونم فکر کنم متفاوت هستند.

And I can't wait to hear about what they are.

و من نمی تونم صبر کنم تا سوالات شما رو بشنوم.

So thank you very much.

خیلی ممنون.