To eliminate waste, we need to rediscover thrift | Andrew Dent

Translator: Qasem Mafi Reviewer: Masood Mousavi

Let's talk about thrift.

بیایید درباره صرفه‌جویی حرف بزنیم.

Thrift is a concept where you reduce, reuse and recycle,

صرفه‌جویی یعنی کاهش مصرف، استفاده دوباره و بازیافت،

but yet with an economic aspect I think has a real potential for change.

اما درعین‌حال، تغییر بالقوه با در نظر گرفتن جنبه اقتصادی.

My grandmother, she knew about thrift.

مادربزرگم، می‌دانست چطور صرفه‌جویی کند.

This is her string jar.

این ظرف نخ مادربزرگ منه.

She never bought any string.

او هرگز نخ نمی‌خرید.

Basically, she would collect string.

او آن‌ها را جمع‌آوری می‌کرد.

It would come from the butcher's, it would come from presents.

او نخ هدایا یا نخ قصاب‌ها را جمع‌آوری می‌کرد.

She would put it in the jar and then use it when it was needed.

آن‌ها را در این ظرف می‌ریخت و بعد وقتی لازم داشت استفاده می‌کرد.

When it was finished, whether it was tying up the roses

پس از جمع‌آوری، یا با آن گل‌ رزها را می‌بست،

or a part of my bike,

با به دوچرخه‌ام می‌بست،

once finished with that, it'd go back into the jar.

پس از پایان کار، باقیمانده را در ظرف می‌انداخت.

This is a perfect idea of thrift; you use what you need,

صرفه‌جویی یعنی این؛ استفاده از چیزی که لازم دارید،

you don't actually purchase anything, so you save money.

درواقع هیچ‌چیزی نمی‌خرید، پولتان را پس‌انداز می‌کنید.

Kids also inherently know this idea.

بچه‌ها نیز، ذاتاً این را می‌دانند.

When you want to throw out a cardboard box,

وقتی می‌خواهید جعبه مقوایی را دور بیندازید،

the average kid will say, "Don't! I want to use it for a robot head

یک بچه بالغ می‌گوید، "دور نینداز! برای سر ربات یا برای

or for a canoe to paddle down a river."

قایق پارویی تو رودخانه استفاده‌اش می‌کنم."

They understand the value of the second life of products.

آن‌ها ارزش عمر دوباره محصولات را درک می‌کنند.

So, I think thrift is a perfect counterpoint

به نظرم، صرفه‌جویی کاملاً، نقطه مقابل

to the current age which we live in.

شیوه زندگی امروزی ماست.

All of our current products are replaceable.

همه محصولات امروزی ما قابل‌جایگزینی هستند.

When we get that bright, new, shiny toy,

وقتی اسباب‌بازی نو و پر زرق و برقی می‌خریم،

it's because, basically, we got rid of the old one.

به خاطر این است که از دست اسباب‌بازی کهنه خلاص شویم.

The idea of that is, of course, it's great in the moment,

البته که اکنون این ایده بسیار عالی است،

but the challenge is, as we keep doing this,

اما چالش ما این است که با انجام دادن این کار،

we're going to cause a problem.

ما مشکل ایجاد می‌کنیم.

That problem is that there is really no way.

واقعاً هیچ راهی نیست، مشکل این است.

When you throw something away, it typically goes into a landfill.

وقتی چیزی را دور می‌اندازیم، در زباله‌ها مدفون می‌گردد.

Now, a landfill is basically something which is not going to go away,

حالا، اساساً دفن زباله چیزی است که از بین نمی‌رود،

and it's increasing.

و روبه افزایش است.

At the moment, we have about 1.3 billion tons of material every year

ما هرساله ۱.۳ میلیارد تن زباله را در محل دفن زباله

going into landfills.

دفن می‌کنیم.

By 2100, it's going to be about four billion tons.

تا سال ۲۱۰۰، این رقم به ۴ میلیارد تن می‌رسد.

See, instead, I'd prefer if we started thrifting.

در عوض، اگر صرفه‌جویی می‌کردیم، ترجیحاً ازنظر من،

What that means is, we consider materials when they go into products

یعنی موادی که در محل دفن زباله قرار دارند را به فراورده تبدیل می‌کردیم

and also when they get used,

و وقتی نیز استفاده می‌شوند،

and, at the end of their life: When can they be used again?

و در پایان عمر مواد: دوباره آن‌ها را کی استفاده می‌کنیم؟

It's the idea of completely changing the way we think about waste,

این ایده، کاملاً طرز تفکر ما را درباره زباله تغییر می‌دهد،

so waste is no longer a dirty word --

دیگر، زباله یک واژه کثیف نیست--

we almost remove the word "waste" completely.

تقریباً، واژه "زباله " را کاملاً حذف می‌کنیم.

All we're looking to is resources.

همه چیزی که ما می‌بینیم منابع هستند.

Resource goes into a product

منابع به محصول تبدیل می‌شوند

and then can basically go into another product.

و اساساً می‌توان آن‌ها را به محصول دیگری تبدیل کرد.

We used to be good at thrifting.

ما به‌خوبی فردی صرفه جو می‌شویم.

My grandmother, again, used to use old seed packets

مادر بزرگم بسته‌های کهنه بذر را نیز برای پوشش دادن

to paper the bathroom walls.

دیوارهای حمام استفاده می‌کرد.

I think, though, there are companies out there who understand this value

هرچند شرکت‌هایی هستند که ارزش کار مادربزرگم را می‌دانند

and are promoting it.

و آن را ارتقاء می‌دهند.

And a lot of the technologies that have been developed for the smart age

و فناوری‌های زیادی برای عصر هوشمند توسعه‌یافته‌اند

can also be adapted to reduce, reuse and also thrift more proficiently.

می‌توان از این فناوری‌ها نیز به شکل کارآمدتر استفاده کرد.

And as a materials scientist,

و من به‌عنوان یک دانشمند مواد،

what I've been tracking over the last couple of decades

طی دو دهه گذشته در حال ردیابی

is how companies are getting smart at thrifting,

چگونه هوشمند شدن شرکت‌ها در صرفه‌جویی هستم،

how they're able to understand this concept

آن‌ها چه تصوری از صرفه‌جویی دارند

and profit from it.

و چگونه از آن سود می‌برند.

I'm going to give you two examples.

برای شما دو مثال می‌زنم.

The first one, a good one; the second one, not so good.

مثال اول، مثال خوبی است؛ دومی، چندان خوب نیست.

The first is the automotive industry.

مثال اول راجع به صنعت خودرو است.

Not always known as the most innovative or creative of industries,

این صنعت، همیشه به‌عنوان یک صنعت نوآور و خلاق شناخته‌نشده است،

but it turns out, they're really, really good at recycling their products.

اما می‌بینیم که درواقع آن‌ها به‌خوبی فراورده‌هایشان را بازیافت می‌کنند.

Ninety-five percent of every single car that goes on the road

نودوپنج درصد خودروهایی که در جاده تردد می‌کنند

gets recycled here.

بازیافت می‌گردند.

And of that car, about 75 percent of the entire car

و حدود ۷۲ درصد تمام این خودروها

actually gets used again.

دوباره استفاده می‌شوند.

That includes, of course, the old steel and aluminum

البته خودرو شامل آلومینیم و فولاد کهنه می‌باشد

but then also the plastics from the fender and the interiors,

قطعات پلاستیکی و گلگیر و قطعات داخلی خودروها

glass from the windows and the windshield

شیشه پنجره‌ها، شیشه جلو

and also the tires.

لاستیک‌ها نیز بازیافت می‌شوند.

There's a mature and successful industry that deals with these old cars

یک صنعت بالغ و موفق هست که خودروهای کهنه را بازسازی می‌کند

and basically recycles them and puts them back into use

اساساً، آن‌ها را بازسازی کرده و وارد چرخه مصرف می‌کند

as new cars or other new products.

خودروهای نو و محصولات نو دیگری می‌سازد.

Even as we move towards battery-powered cars,

حتی در مورد خودروهای برقی،

there are companies that claim they can recycle up to 90 percent

شرکت‌های مربوطه ادعا می‌کنند که ۹۰ درصد از ۱۱ تن باتری

of the 11 million tons of batteries that are going to be with us in 2020.

مورد مصرف تا سال ۲۰۲۰ قابل بازیافت است، توانمندی ما

That, I think, is not perfect,

بیش از این است،

but it's certainly good, and it's getting better.

اما یقیناً ۹۰ درصد هم رقم خوبی است و بهتر هم خواهد شد.

The industry that's not doing so well is the architecture industry.

صنعتی که ازنظر بازسازی خوب نیست صنعت معماری است

One of the challenges with architecture has always been

از چالش‌هایی که همیشه این صنعت داشته

when we build up, we don't think about taking down.

سازه را که می‌سازیم، به پیاده کردنش فکر نمی‌کنیم.

We don't dismantle, we don't disassemble, we demolish.

قطعات را پیاده نمی‌کنیم، آن‌ها را از هم جدا نمی‌کنیم، خراب می‌کنیم.

That's a challenge,

چالش ما این است،

because it ends up that about a third of all landfill waste in the US

به همین خاطر، یک‌سوم زباله مدفون در کشور امریکا

is architecture.

زباله معماری است،

We need to think differently about this.

باید طرز فکر معماری خود را تغییر دهیم.

There are programs that can actually reduce some of this material.

برنامه‌هایی هستند که درواقع برخی از زباله‌ها را کاهش می‌دهند.

A good example is this.

یک نمونه خوب این است.

These are actually bricks that are made from old demolition waste,

آجرهایی هستند که از زباله‌های ساختمان ساخته می‌شوند،

which includes the glass, the rubble, the concrete.

آن‌ها را از شیشه، پاره‌آجر و بتن می‌سازند.

You put up a grinder, put it all together, heat it up

خردکننده را نصب، ضایعات را ترکیب کرده و حرارت می‌دهیم

and make these bricks we can basically build more buildings from.

و با ساختن این نوع آجرها می‌توانیم بناهای بیشتری بسازیم.

But it's only a fraction of what we need.

اما آجر فقط بخشی از نیاز ما است.

My hope is that with big data and geotagging,

امیدوارم با جمع‌آوری اطلاعات کلان و شناسایی ابر داده‌های جغرافیایی،

we can actually change that,

درواقع تحولی ایجاد کنیم،

and be more thrifty when it comes to buildings.

و در ساخت بنا، مقتصدتر عمل کنیم.

If there's a building down the block which is being demolished,

اگر بنایی را که از بلوک ساخته شده است تخریب می‌کنیم،

are there materials there

آیا مصالحی هستند که

that the new building being built here can use?

بتوان از آن‌ها در ساخت بنا استفاده کرد؟

Can we use that, the ability to understand

آیا توان درک استفاده از مواد موجود

that all the materials available in that building are still usable?

و قابل‌مصرف در ساختمان را داریم؟

Can we then basically put them into a new building,

اساساً می‌توان این مصالح را در بنای نو کارکرد

without actually losing any value in the process?

بدون افت ارزش ساخت آن‌ها؟

So now let's think about other industries.

پس اجازه دهید درباره سایر صنایع فکر کنیم.

What are other industries doing to create thrift?

سایر صنایع برای صرفه‌جویی چه می‌کنند؟

Well, it turns out that there are plenty of industries

خوب، درواقع، صنایع زیاد هستند

that are also thinking about their own waste

این صنایع نیز به زباله‌های خودشان و برخورد

and what we can do with it.

با آنها فکر می‌کنند.

A simple example is the waste that they basically belch out

یک مثال ساده این است که زباله‌هایی که آن‌ها بیرون می‌اندازند

as part of industrial processes.

بخشی از تولید صنعتی هستند.

Most metal smelters give off an awful lot of carbon dioxide.

اغلب گدازه‌های فلزی، مقادیر خیلی زیادی دی‌اکسید کربن منتشرمی کنند.

Turns out, there's a company called Land Detector

اکنون شرکتی است به نام لند دتکتور

that's actually working in China and also soon in South Africa,

که در چین کارمی کند و به‌زودی در افریقا،

that's able to take that waste gas --

می‌تواند ازهر کارخانه ذوب

about 700,000 tons per smelter --

۷۰۰.۰۰۰ تن گاز استخراج و آن را

and then turn it into about 400,000 tons of ethanol,

به ۴۰۰.۰۰۰تن اتانول تبدیل کند،

which is equivalent to basically powering 250,000, or quarter of a million, cars

با استفاده از این گازمی توان یک سال، سوخت ۲۵۰.۰۰۰

for a year.

خودرو را تأمین کرد.

That's a very effective use of waste.

این یعنی استفاده بسیار مفید از زباله.

How about products more close to home?

محصولاتی که به شهر یا خانه نزدیک‌ترند چه؟

This is a simple solution.

این‌یک مثال ساده است.

And it, again, takes the idea of reducing, reusing,

یعنی کاهش مصرف و استفاده دوباره،

but then also with economic advantage.

اما با در نظر گرفتن مزیت اقتصادی.

So it's a simple process of changing from a cut and sew,

پس به‌سادگی می‌توان برش و دوخت را تغییر داد،

where typically between 20 and 30 materials are used

جایی که ۲۰ و ۳۰ درصد مواد مصرفی

which are cut from a large cloth and then sewn together or even sometimes glued,

از پارچه پهن برش داده شده و سپس دوخته یا حتی با چسب چسبانده می‌شود،

they changed it and said that they just knitted the shoe.

آن‌ها دوخت کفش را تغییر دادند و گفتند فقط آن را می‌دوزند.

The advantage with this is not just a simplification of the process,

این مزیت فقط در ساده‌سازی تولید کفش نیست،

it's also, "I've got one material. I have zero waste,"

"شما فقط یک مواد دارید، و ضایعات شما صفراست،"

and then also, "I'm able to potentially recycle that at the end of its life."

و سرانجام "می‌توانید وقتی عمر آن به سررسید بازیافتش کنید"

Digital manufacturing is also allowing us to do this more effectively.

تولید دیجیتال نیز باعث می‌شود تا ما بهتر بازیافت کنیم.

In this case, it's actually creating the theoretical limit of strength

این حالت، درواقع حدود قدرت علمی را برای

for a material:

یک ماده تعیین می‌کند:

you cannot get any stronger for the amount of material

قدرت علمی بیشتر از این

than this shape.

امکان‌پذیر نیست.

So it's a basic simple block,

پس این یک بلوک ساده اساسی است،

but the idea is, I can extrapolate this, I can make it into large formats,

اما می‌توان با توجه به قرائن شکل‌های بزرگ‌تر از آن را ساخت

I can make it into buildings, bridges,

می‌توان از آن ساختمان و پل ساخت،

but also airplane wings and shoes.

همینطور بال‌ هواپیما و کفش‌.

The idea here is, I'm minimizing the amount of material.

من در اینجا مقدار مصالح را به حداقل می‌رسانم.

Here's a good example from architecture.

مثال خوبی درباره معماری دارم.

Typically, these sorts of metal nodes are used to hold up large tent structures.

این اتصالات فلزی برای برافراشتن سازه‌های بزرگ چادر بکار می‌روند.

In this case, it in was in the Hague, along a shopping center.

این را در لاهه کنار یک مرکز خرید بزرگ دیدم.

They used 1600 of the materials on the left.

آن‌ها ۱۶۰۰ تا از اجسام سمت چپ را به کاربردند.

The difference is, by using the solution on the right,

تفاوت این است که با ارائه یک راه‌حل در سمت راست آن‌ها

they cut down the number of steps from seven to one,

۷ مرحله را به یک مرحله کاهش می‌دهند،

because the one on the left is currently welded,

چون سمت چپی اکنون جوشکاری شده است،

the one on the right is simply just printed.

و سمت راستی به‌سادگی چاپ‌شده است.

And it was able to reduce waste to zero,

و این روش، ضایعات را به صفر رساند،

cost less money

پول کمتری هزینه شد

and also, because it's made out of steel,

و چون از فولاد ساخته‌شده،

can be eventually recycled at the end of its life.

سرانجام در پایان عمرش قابل بازیافت است.

Nature also is very effective at thrift.

طبیعت نیز در صرفه‌جویی بسیار مؤثر و مفید است.

Think about it: nature has zero waste.

به طبیعت فکر کن: طبیعت ضایعات ندارد. همه‌چیز آن

Everything is useful for another process.

در محصول دیگر بکار می‌رود.

So, in this case, nanocellulose,

پس در معماری، نانو سلولز

which is basically one of the very fine building blocks of cellulose,

که از مصالح اصلی بسیار مرغوب سلولزاست؛

which is one of the materials that makes trees strong,

ماده‌ای که سبب استحکام درختان می‌گردد،

you can isolate it, and it works very much like carbon fiber.

می‌توان آن را جداکرد و بسیار شبیه به فیبر کربن عمل می‌کند.

So, take that from a tree, form it into fibers,

آن را از درخت بگیرید، و الیاف بسازید،

and then those fibers can strengthen things,

الیاف نامبرده سبب استحکام اشیاء می‌گردند،

such as airplanes, buildings, cars.

در هواپیماها، ساختمان‌ها، و خودروها بکار ببرید.

The advantage of this, though, is it's not just bioderived,

هرچند از مواد زیستی نیست

comes from a renewable resource,

از منبع تجدید پذیراست،

but also that it is transparent,

ونیز، نور گذراست،

so it can be used in consumer electronics, as well as food packaging.

در موارد مصرف‌کننده الکترونیکی، و بسته‌بندی غذا بکار می‌رود.

Not bad for something that basically comes from the backyard.

برای محصولات تولیدی حیاط خلوت مفید است.

Another one from the biosource is synthetic spider silk.

ابریشم مصنوعی عنکبوتی هم از منابع زیست محیطی است.

Now, it's very hard to actually create spider silk naturally.

حالا خیلی سخت می‌توان ابریشم عنکبوتی طبیعی تولید کرد.

You can basically get it from spiders,

این ابریشم از عنکبوت‌ به دست می‌آید،

but in large numbers, they tend to kill each other, eat each other,

خیلی از عنکبوت‌ها یکدیگر را می‌کشند، می‌خورند، پس

so you've got a problem with creating it,

تولیدش سخت است، نمی‌توان

in the same way you do with regular silk.

آن را مثل ابریشم معمولی تولید کرد.

So what you can do is instead take the DNA from the spider,

پس می‌توان DNA عنکبوت را گرفت،

and put it into various different things.

ک به چیزهای مختلف انتقال داد، می‌توان

You can put it into bacteria, you can put it into yeast,

آن را به باکتری یا مخمر انتقال داد،

you can put it into milk.

به شیر انتقال دهید.

And what you can do then is,

سپس می‌توانید از

the milk or the bacteria produce in much larger volumes

شیر یا باکتری، ابریشم بیشتری تولید کنید

and then from that, spin a yarn and then create a fabric or a rope.

سپس نخ ابریشم را بریسید و پارچه یا طناب تولید کنید.

Again, bioderived, has incredible strength -- about the same as Kevlar --

مواد زیست‌بوم، به‌اندازه کولار دارای استحکام باورنکردنی است--

so they're using it in things like bulletproof vests and helmets

و در جلیقه‌های ضد آتش و کلاه‌خود و

and outdoor jackets.

ژاکت صحرایی کاربرد دارد.

It has a great performance.

عملکردش عالی است.

But again, it's bioderived, and at the end of its life,

از محیط‌زیست به دست می‌آید و در پایان عمرش،

it potentially can go back into the soil and get composted

زیست‌تخریب‌پذیر است

to again be potentially used as a new material.

باز می‌توان آن را به‌عنوان مواد نو استفاده کرد.

I'd like to leave you with one last form which is biobased,

یک ماده زیست محور هم برایتان شرح می‌دهم و می‌روم،

but this, I think, is like the ultimate thrift.

اما به نظرم این نهایت صرفه‌جویی است.

Think about the poster child for conspicuous consumption.

به طرز مصرف انگشت نمای بچه روی پوستر فکر کنید.

It's the water bottle.

این‌ یک بطری آب است.

We have too many of them, they're basically going everywhere,

بی‌نهایت بطری آب‌ داریم، اساساً در همه‌جا هستند،

they're a problem in the ocean.

از مشکلات اقیانوس این بطری‌ها هستند.

What do we do with them?

ما با این‌ها چه‌کار می‌کنیم؟

This process is able not just to recycle them,

در این فرایند، نه‌تنها آن‌ها را بازیافت می‌کنیم،

but to recycle them infinitely.

آن‌ها بی‌نهایت قابل بازیافتند.

Why is that interesting?

چرا بازیافت کردن جالب است؟

Because when we think about reusing and recycling,

چون وقتی به استفاده مجدد و بازیافت موادی مثل

metals, glass, things like that, can be recycled as many times as you like.

فلزات، شیشه و غیره فکرمی کنیم به‌مراتب می‌توانیم بازیافتشان کنیم.

There's metal in your car

فلز خودرو شما

that may well have come from a 1950s Oldsmobile,

خودرو مدل ۱۹۵۰ الدزموبیل،

because you can recycle it infinitely with no loss of performance.

رامی توان تا بی‌نهایت، بازیافت کرد بدون اینکه عملکردش افت کند.

Plastics offer about once or twice of recycling,

پلاستیک‌ها را می‌توان یک یا دو بار بازیافت کرد،

whether it's a bottle, whether it's a chair --

بطری و یا صندلی پلاستیکی--

whatever it is, if it's carpet --

فرش پلاستیکی که--

after two times of recycling, whether it goes back into another chair, etc,

بعد دو بار بازیافت یک صندلی، یا چیز دیگری از آن می‌سازند،

it tends to lose strength, it's no longer of any use.

استحکامش را از دست می‌دهد، دیگر قابل‌ استفاده نیست.

This, though, just using a few enzymes, is able to recycle it infinitely.

این ماده، فقط با استفاده از چند آنزیم تا بی‌نهایت قابل بازیافت است.

I take a bottle or a chair or some other plastic product,

بطری، صندلی یا هر محصول پلاستیکی دیگر،

I basically put it in with a few enzymes, they break it apart,

را با افزودن چند آنزیم، تجزیه می‌کنم،

they basically put it back into its original molecules.

اساساً آنزیم‌ها آن را به مولکول‌های اصلی تبدیل می‌کنند.

And then from those molecules,

و می‌توانید از آن مولکول‌ها

you can build another chair or carpet or bottle.

صندلی، قالی یا بطری دیگری بسازید.

So, the cycle is infinite.

پس چرخه بازیافت بی‌نهایت است.

The advantage with that, of course,

البته مزیت آن

is that you have potentially zero loss of material resources.

این است که شما هیچ منبعی از مواد را از دست نمی‌دهید.

Again, the perfect idea of thrift.

بازهم، ایده کامل صرفه‌جویی.

So in conclusion, I just want to have you think about -- if you make anything,

درنتیجه، از شما می‌خواهم، هرچه که می‌سازید، درباره‌اش فکر کنید،

if you're any part of a design firm,

اگر عضو تیم شرکت طراح هستید،

if you basically are refurbishing your house --

اگر اساساً، خانه خود را مرمت می‌کنید--

any aspect where you make something,

ازهرجهت، وقتی محصولی را می‌سازید،

think about how that product could potentially be used

بابت استفاده بالقوه آن بیندیشید، به

as a second life, or third life or fourth life.

بازیافت دو باره، سوم و چهار باره آن فکر کنید.

Design in the ability for it to be taken apart.

طرحی ارائه دهید که بتوان قطعات آن را از هم باز کرد.

That, to me, is the ultimate thrift,

ازنظر من، این غایت صرفه‌جویی است،

and I think that's basically what my grandmother would love.

و اساساً، فکرمی کنم، مادربزرگم عاشق این صرفه‌جویی است.

(Applause)

(تحسین)