Yuko Munakata: The science behind how parents affect child development | TED

Transcriber:

Translator: M.A Setayeshfard Reviewer: sadegh vn

چند سال قبل،

دانشجویی پس از دومین روز کلاسم درباره والدگری و رشد کودک نزد من آمد.

برای لحظه‌ای مکث و سپس اعتراف کرد،

A few years ago,

a student came up to me after the second day of my class

«من واقعا به این مطلب علاقه‌مندم،

on parenting and child development.

ولی امیدوار بودم کلاس شما کمک کند تا مادر بهتری باشم.

She hesitated for a second and then she confessed,

اگر روزی بچه‌‌دار شدم.»

او سرخورده شده بود.

"I'm really interested in this material,

but I was hoping your class would help me to become a better parent

ما می‌خواستیم صحبت کنیم دربارهٔ اینکه چگونه والدین تسلطی

if I have kids someday."

در شکل‌دهی به آیندهٔ فرزندانشان ندارند.

She was disappointed.

او به سرعت نتیجه‌گیری کرده بود که کلاس من کمکش نمی‌کند.

We were going to talk about how parents do not have control

in shaping who their children become.

غافلگیر شده بودم.

آیا مواجهه با دانش والدگری و رشد کودک،

She jumped to the conclusion that my class wouldn't help her.

به پدر و مادر خوب بودن ارتباطی ندارد؟

I was caught off guard.

امیدوارم کلاسم نظرش را عوض کرده باشد.

Would confronting the science of parenting and child development,

همه پدر و مادرها بهترین‌ها را برای فرزندانشان می‌خواهند

not be relevant to being a good parent?

چه والدین جوان و پیر،

I hope that my class changed her mind.

ثروتمند و فقیر،

متاهل و طلاق‌گرفته.

Parents want what's best for their children,

و کتاب‌های تربیت فرزند وعدهٔ نشان دادن چگونگی دست‌یابی به بهترین نتایج را می‌دهند

young and old parents,

rich and poor,

وعده می‌دهند تا به رویارویی هر روز والدین با تصمیم‌های دشوار بپردازند

married and divorced.

And parenting books promise to show how to achieve the best outcomes,

و در همان حین مشخص کنند که چرا هر یک از ما این گونه از کار درآمدیم.

to address the difficult decisions that parents face every day

مشکل این است که کتاب‌های تربیت فرزند پیام‌های متناقضی ارسال می‌کنند.

and in the process, to reveal why each of us turned out the way we did.

والدگری ببری -تربیت سختگیرانه - یا والدگری آزادانه -نظارت محدود والدین-؟

The problem is that parenting books send conflicting messages.

والدینی مانند هلندی‌ها برای پرورش شادترین بچه‌های جهان

Tiger parenting or free-range parenting?

یا مثل آلمانی‌ها برای پرورش فرزندانی خوداتکا.

Parent like the Dutch to raise the happiest kids in the world

یک پیام ثابت وجود دارد اینکه اگر فرزند شما موفق نمی‌شود

or like the Germans, to raise self-reliant children?

شما چیزی را اشتباه انجام می‌دهید.

با این حال خبر خوب هم وجود دارد،

The one consistent message is that if your child isn't succeeding,

علم از ایده‌ای کاملا متفاوت پشتیبانی می‌کند

you're doing something wrong.

که نهایتا اطمینان‌آور است.

There's good news, though.

تلاشی که باید چگونگی به ثمر رسیدن یک کودک را

The science supports a totally different message

بر اساس انتخاب‌‌های والدینش پیش‌بینی کند

that is ultimately empowering.

شبیه تلاش پیش‌بینی یک طوفان

Trying to predict how a child will turn out

از ضربهٔ بال‌های یک پروانه‌ است.

based on choices made by the parents

این پروانه را می‌شناسید؟

is like trying to predict a hurricane

همان ضرب المثل پروانه، که بال‌هایش را در چین تکان می‌دهد

from the flap of a butterfly's wings.

و هوا را دقیقا به قدری آشفته می‌کند که مسیر جریان‌های بادهای

Do you know the butterfly,

the proverbial one, that flaps its wings in China,

راه‌یافته به آسمان از فراز سواحل سفید گرمسیری را تغییر داده،

perturbing the atmosphere just enough to shift wind currents

و تبخیر آب‌ها را از اقیانوس با مارپیچی از باد تشدید می‌کند.

that make their way to the skies over tropical white beaches

و طوفانی را در کارائیب

شش هفته پس از آن بال زدن به پا می‌کند.

intensifying the water evaporating from the ocean in a spiral of wind

اگر یک پدر و مادر هستید،

شما پروانه‌ٔ مورد نظر هستید که بال‌هایتان را تکان می‌دهید.

and fueling a hurricane in the Caribbean

six weeks after that flutter of wings.

فرزندتان طوفان است، نیروی خیره‌کنندهٔ طبیعت.

If you are a parent,

you are the butterfly flapping your wings.

شما شخصی را شکل خواهید داد که فرزندتان تبدیل به او می‌شود

همان‌طور که پروانه طوفان را شکل می‌دهد.

Your child is the hurricane, a breathtaking force of nature.

از راه‌های پیچیده، به ظاهر پیش‌بینی‌ناپذیر اما مؤثر

You will shape the person your child becomes

like the butterfly shapes the hurricane

این طوفان بدون پروانه وجود نخواهد داشت.

in complex, seemingly unpredictable but powerful ways.

صبر کنید، ممکن است بپرسید

دربارهٔ همهٔ والدین موفق با فرزندان موفق

The hurricane wouldn't exist without the butterfly.

یا والدین درحال کشمش با فرزندان ناسازگار چطور؟

"Wait," you might ask,

آن‌ها ظاهرا قدرت مسلم والدگری را نشان می‌دهند.

what about all the successful parents with successful children

ولی بچه‌ها می‌توانند بوسیله نیروهای متعددی شکل داده شوند که غالبا درهم‌تنیده هستند،

or the struggling parents with struggling children?"

They might seem to show the simple power of parenting.

مانند والدین موفق، ژن‌های موفق،

همسالان موفق و فرهنگِ کامیابی‌ای که در آن بزرگ می‌شوند.

But children can be shaped by many forces that are often intertwined,

این مسئله می‌تواند تشخیص نیروهای مؤثر در شکل‌دهی آیندهٔ بچه‌ها را سخت کند.

like successful parents, successful genes,

successful peers

خب، ممکن است فکر کنید،

and a culture of success that they grow up in.

“بله، جدا کردن تمام این نیروهای احتمالی دشوار است،

This can make it hard to know which forces influence who children become.

ولی می‌توانیم حدس‌های بسیار خوبی درباره اهمیت والدین بزنیم.”

"OK," you might think,

شاید.

"yes, it's hard to pull apart all these possible forces,

خب، چند نفر از شما می‌داند که یک دوچرخه چگونه کار می‌کند؟

but we can make pretty good guesses about the importance of parents."

صحیح، شما افرادی را درحال دوچرخه‌سواری دیده‌اید،

Perhaps.

احتمالا خود شما دوچرخه‌سواری کرده‌اید

Well, how many of you know how a bicycle works?

یا حتی سعی کرده‌اید به کسی آموزش دوچرخه سواری بدهید.

درست مانند فرزندپروری

Right, you've seen people riding bikes,

افرادی را در حال فرزندپروری دیده‌اید،

maybe you've ridden one yourself

شاید خودتان آن را انجام داده‌اید،

or even tried to teach someone else how to do it.

یا حتی سعی کرده‌اید به کسی آموزش والدگری بدهید.

Just like parenting --

می‌توانیم دربارهٔ دانسته‌‌هایمان احساس اطمینان کنیم،

you've seen people doing it,

maybe you've done it yourself

وقتی که می‌گوییم نحوهٔ کارکردن یک دوچرخه را می‌دانیم،

or even tried to teach someone else how to do it.

فکر می‌کنیم که چیزی شبیه این در ذهن‌هایمان داریم.

We can feel confident about what we know.

چیزی که پدال‌ها را به زنجیر و چرخ‌ها مرتبط می‌کند.

When we say we know how a bicycle works,

we think we have something in our heads like this.

ولی هنگامی که از آدم‌ها می‌خواهید نحوه کار کردن یک دوچرخه را تشریح‌کنند،

Something that relates the pedals to the chain and to the wheels.

طرح‌هایی مانند این را ارائه می‌کنند.

But when you ask people to explain how a bicycle works,

و مثل این.

(صدای خنده)

they produce drawings like this.

آدم‌ها نمی‌دانند که دوچرخه‌ها چگونه کار می‌کنند.

یا زیپ‌ لباس‌ها، رنگین‌کمان‌ها

And like this.

(Laughter)

یا حتی موضوعاتی که با شور و حرارت دربارهٔ آن‌ها جر و بحث می‌کنند.

People have no idea how bicycles work.

وقتی مردم را وادار به توضیح چگونگی کارکردن این چیزها می‌کنید،

Or zippers or rainbows,

معمولا نمی‌توانند.

or even topics they argue passionately about.

تنها دغدغه داشتن دربارهٔ چیزی، مانند فرزندپروری

When you push people to explain how these things work,

یا احساس اطمینان دربارهٔ آن،

تضمینی برای سردرآوردن از آن نیست.

they usually can't.

Just caring about something, like parenting,

و همه ممکن نیست بتوانند دربارهٔ نحوهٔ کارکرد والدگری

or feeling confident about it,

با توجه میزان شدید تغییر باورها حق داشته باشند.

doesn't guarantee that we understand it.

مادرها در جوامع شکارگر-گردآور متأثر می‌شدند

And everyone can't possibly be right about how parenting works,

هنگامی که فرزندانشان خودشان را حین بازی کردن با چاقوها زخمی می‌کردند.

given how wildly beliefs have varied.

اما فکر می‌کردند که این زخم‌ها ارزش آزادی را برای تجربه کردن را دارد.

Mothers in a hunter-gatherer society

regretted when their children cut themselves themselves

حتی در یک جامعه مانند جامعه ما،

while playing with knives,

والدگری تا دهه ۱۹۷۰ یک اصطلاح رایج نبود.

but they thought the cuts were worth the freedom to explore.

پیش از آن، والدین به عنوان شکل‌دهندگان مؤثر آینده فرزندان در نظر گرفته نمی‌شدند.

Even within one society like ours,

parenting wasn't a common term until the 1970s.

سال‌ها بعد،

مردم ممکن است به عقاید امروزه نگاه کنند

Before then, parents weren't viewed as active shapers of children's futures.

و درست همان‌قدر که ما حیرت زده می‌شویم

از شنیدن دربارهٔ زمان‌ها و مکان‌های دیگر متحیر شوند

Years from now,

people may look back on today's views

علم می‌تواند به والدین

and feel just as amazed as we feel

و والدین بالقوه مانند دانشجوی من کمک کند،

when hearing about other times and places.

تا واقعیت چگونگی شکل دادن آیندهٔ فرزندانشان را درک کنند

The science could help parents,

میلیون‌ها کودک به منظور جداکردن تمام آن نیروهای اثرگذار

and potential parents like my student,

to understand how they actually shape who their children become.

و غالبا درهم‌تنیده بررسی شده‌اند.

این مطالعات دوقلوهای همسان و ناهمسان

Millions of children have been studied to disentangle all those shaping forces

و خواهر و برادرهای معمولی‌ای را دنبال می‌کند

that are usually intertwined.

که با هم بزرگ می‌شوند یا به فرزندی پذیرفته شده و جداگانه بزرگ شده‌اند.

These studies follow identical twins and fraternal twins

و این مطالعات مشخص می‌کند که بزرگ‌شدن در یک خانه

and plain old siblings

growing up together or adopted and raised apart.

بچه‌ها را در میزان موفقیت، شادی

And it turns out that growing up in the same home

یا خوداتکایی و غیره به‌طور محسوسی شبیه‌تر نمی‌کند.

does not make children noticeably more alike in how successful they are,

تصورکنید در صورتی که شما از ابتدای تولد

توسط خانوادهٔ سمت چپ گرفته و در خانهٔ کناری بزرگ شده بودید

or how happy or self-reliant and so on.

و برادر یا خواهر شما در خانهٔ سمت راستی

Imagine if you had been taken from birth

توسط آن خانوادهٔ بزرگ شده بود،

and raised next door by the family to the left

به‌طور کلی این جابه‌جایی شما را شبیه یا متفاوت‌تر

and your brother or sister had been raised next door

از بزرگ شدن باهم در زیر یک سقف نمی‌ساخت.

by the family to the right,

by and large, that would have made you no more similar or different

از یک طرف، این یافته‌ها باورناپذیر به نظر می‌رسند.

به تمامی رفتارهای متفاوت والدین از یک خانه به خانه دیگر فکر کنید

than growing up together under the same roof.

اینکه چندوقت یکبار مشاجره می‌کنند و آیا بچه‌ها را بیش از حد زیر نظر دارند

On the one hand, these findings seem unbelievable.

و چقدر فرزندانشان را غرق محبت می‌کنند.

Think about all the ways that parents differ from home to home

در تصورشما بزرگ شدن بچه‌ها در یک خانه برای شبیه‌تر شدنشان به اندازه کافی مؤثرخواهدبود

and how often they argue and whether they helicopter

and how much they shower their children with love.

نسبت به آن که جداگانه پرورش یافته باشند.

ولی این‌طور نیست.

You would think that would matter enough

در سال ۲۰۱۵، یک فراتحلیل،

to make children growing up in the same home more alike

مطالعهٔ بررسی‌ها،

than if they had been raised apart.

این الگو را در میان هزاران پژوهشی یافت

But it doesn't.

که ۱۴ میلیون جفت دوقلو را از ۳۹ کشور دنبال می‌کردند.

In 2015, a meta analysis,

a study of studies,

found this pattern across thousands of studies

آن‌ها بیش از ۱۷۰۰۰ نتیجه را ارزیابی کردند.

following over 14 million twin pairs across 39 countries.

و محققان نتیجه‌گیری کردند

که تک تک آن نتایج ارثی هستند.

They measured over 17,000 outcomes.

بنابراین ژن‌ها بر آینده بچه‌ها تأثیر می‌گذارند.

And the researchers concluded

اما ژن‌ها همه چیز را روشن نمی‌کردند.

that every single one of those outcomes is heritable.

محیط هم مهم بود،

فقط چیزی در محیط -سبب-

So genes influence who children become.

شبیه‌تر شدن بچه‌های بزرگ‌شده در یک خانه نمی‌شد.

But genes didn't explain everything.

The environment mattered too,

برخی از افراد به این یافته‌ها نگاه

just something in the environment

و نتیجه‌گیری کرده‌اند که فرزندپروری اهمیتی ندارد.

that didn't shape children growing up in the same home to be more alike.

اینکه همان شخصی می‌شدید که امروز هستید،

Some people have looked at these findings

فارغ از اینکه چه کسی شما را بزرگ کرد.

and concluded that parenting doesn't matter.

از طرف دیگر،

و در حقیقت، باید بگویم از طرف دیگر،

That you would have become the same person you are today,

زیرا که نگرانی‌های زیادی برای آن روایت وجود دارد،

regardless of who raised you.

اما بر روی یکی تمرکز خواهم کرد.

On the other hand,

از طرف دیگر،

and really, I should say on the other hands,

این یافته‌ها آنقدرها بهت‌آور نیستند.

because there are many caveats to that story,

اگر دربارهٔ این فکر کنید که چگونه پدر و مادر یکسان

but I'll focus on one.

می‌توانند فرزندان متفاوتی را با راه‌کارهای مختلفی پرورش دهند

On the other hand,

these findings are not all that shocking.

یک دختر ممکن است هنگامی که مادرش ساختاری را مقرر می‌کند آن را سودمند بداند،

If you think about how the same parent

خواهرش ممکن است آن را خفقان‌آور تشخیص دهد.

could shape different children in different ways.

یک پسر می‌تواند فکرکند والدینش مراقب او هستند

One child might find it helpful when her mother provides structure.

هنگامیکه سوال‌هایی در مورد دوستانش می‌پرسند.

برادرش می‌تواند فکرکند که آن‌ها فضول هستند.

Her sister might find it's stifling.

یک پسر می‌تواند طلاق را به عنوان یک تراژدی بداند،

One child might think his parents are caring

درحالیکه خواهرش آن را به عنوان یک تسکین نگاه کند.

when they ask questions about his friends.

His brother might think they're being nosy.

اتفاق یکسان، تجربه‌های متفاوت.

One child might view a divorce as a tragedy,

while his sister sees it as a relief.

من و شوهرم این مفهوم را بیست سال پیش تجربه کردیم

Same event, different experience.

هنگامی که در ارتفاع ۹۰۰۰ متری بر فراز اقیانوس اطلس

از شیکاگو به استکهلم به منظور کار روی یک پروژه تحقیقاتی پرواز می‌کردیم

My husband and I experienced this concept 20 years ago

مهمانداران درحال تمیزکردن سینی‌های غذا بودند،

when we were 30,000 feet over the Atlantic,

مردم آماده خواب می‌شدند.

flying from Chicago to Stockholm to work on a research project.

ما وارد یک تکه هوای متلاطم شدیم

و جمعی از نوجوانان از هیجان فریاد زدند.

The flight attendants were clearing the dinner trays,

people were getting ready to sleep.

سپس به یک باره، هواپیما شروع به سقوط کرد،

We hit a patch of bumpy air

بچه‌ها و چر‌خ‌های غذا به سقف برخورد کردند.

and a bunch of teenagers whooped in excitement.

ظاهرا هواپیما دارای ثبات شد،

Then all of a sudden, the plane was plummeting,

اما دوباره سقوط کرد.

روکش‌های سقفی از شدت نیرو درون محفظه‌هایشان بالا می‌رفتند،

children and food carts hit the ceiling.

و شبکه سیم‌های داخل در حال مشخص شدن بود.

The plane seemed to stabilize,

but then plummeted again.

قطعات شکسته با فروریختن به طرف پایین روی ما آمد.

The ceiling panels flew up into their compartments from the force,

مردم جیغ می‌زدند و گریه می‌کردند،

هواپیما دوباره فرو افتاد.

revealing wiring inside.

Debris came crumbling down on us.

پس از مدت مدیدی، خلبان آمد و اعلام کرد،

People were screaming and sobbing.

“نمی‌دانیم چه اتفاقی افتاده بود.

The plane plummeted again.

نمی‌دانیم چه چیزی در پیش است. روی صندلی‌های خود بمانید“

After an eternity, the pilot came on and announced,

شوهر من از آن تجربه برکنار بود،

"We don't know what that was.

به نظرش می‌آمد هواپیماها به‌طور غیرقابل‌باوری ایمن هستند.

We don't know what's coming. Stay in your seats."

(صدای خنده)

My husband came away from that experience feeling like planes are incredibly safe.

آن شرکت هواپیمایی نامه‌ای برای آگاهی ما فرستاد

که ما در میان هزاران متر از «تلاطم هوای صاف» به سادگی سقوط نمی‌کردیم.

(Laughter)

The airline sent a letter informing us that we hadn't simply been falling

این هواپیما در معرض نیروهای بزرگتر از ۲برابر نیروی گرانش قرار داده شده بود.

ما فهمیدیم که هواپیماها می‌توانند نیروهای چند برابر بزرگتر را تحمل کنند.

across those thousands of feet of clear air turbulence.

The plane had been subjected to forces greater than 2G.

از این رو شوهرم احساس می‌کند پرواز با هواپیما بی‌خطر است

ظاهرا شوهرم از اینکه چطور کسی می‌تواند احساس دیگری داشته باشد. واقعا گیج شده بود.

We learned that planes can withstand forces many times larger.

من آن مفهوم را درک می‌کنم، اما فقط به صورت انتزاعی.

So my husband feels safe flying.

He seems genuinely baffled by how anyone could feel otherwise.

از آن زمان نتوانسته‌ام به همان صورت -با اطمینان- پرواز کنم.

اتفاق یکسان، تجربه‌های متفاوت.

I get that concept, but only in the abstract.

تنها به دلیل آنکه یک اتفاق به صورت یکسان بر افراد اثر نمی‌گذارد،

I've never been able to fly the same way since.

این تأثیر متفاوت به‌معنای بی‌اثربودنش هم نیست

Same event, different experience.

والدگری شما می‌تواند فرزندانتان را شکل دهد،

Just because an event doesn't shape people in the same way,

فقط نه با آن سبک‌هایی که به شبیه‌تر شدن هدایتشان کند.

that doesn't mean it had no effect.

والدگری شما می‌تواند منجر به جدی‌تر شدن نخستین فرزندتان

Your parenting could be shaping your children,

و خونسردتر شدن فرزند دوم‌ شما شود.

just not in ways that lead them to become more alike.

می‌تواند باعث شود فرزند اول شما بخواهد شبیه شما گردد،

Your parenting could be leading your first child to become more serious,

و دومین فرزند شما نخواهد به هیچ وجه شبیه شما شود.

your second child to become more relaxed.

شما بال‌های پروانه‌تان را برای فرزندان طوفان‌تان تکان می‌دهید.

Your first child to want to be like you,

your second child to want to be nothing like you.

این روال مرسوم تصور ما از فرزندپروری نیست

You are flapping your butterfly wings to your hurricane children.

این تفکر توصیه‌ٔ مشخصی را ایجاد نمی‌کند.

چگونه کتاب‌های فرزندپروری می‌توانند برای مردم روش پرورش کودکان شاد، موفق

This isn't how we typically think about parenting.

و خوداتکا را تشریح کنند،

It doesn't make for simple advice.

در صورتی که والدگری یکسان می‌تواند به نتایج متفاوتی

How could parenting books tell people how to raise successful, happy,

برای فرزندان درون یک خانه منجر شود؟

در این لحظه ممکن است فکر کنید،

self-reliant children,

همانطور که دانشجوهای کلاسم گاهی می‌گویند،

if the same parenting can lead to different outcomes

خب فهمیدیم.

for children in the same home?

رشد پیچیده است.

At this point, you might be thinking,

و شاید به دلیل پیچیدگی بیش از حد والدگری ارزش یادگرفتن ندارد.

like students in my class sometimes say,

"OK, we get it.

ولی معنا را می‌توان از بی‌نظمی به وجود آورد.

development is complicated.

And maybe it's not worth studying because it's too complicated."

دانشمندان اکنون چگونگی سیر تبدیل نوزادان از این کوچولوهای به وضوح ناتوان

But meaning can be made from chaos.

به موجوداتی در حال راه‌رفتن، سخن‌گو، متفکر و مستقل اجتماعی را می‌دانند.

Scientists now understand how babies go from these apparent lumps

آن‌ها آنقدر خوب این فرآیند را درک می‌کنند تا -بتوانند- وارد عمل شوند

to become walking, talking, thinking, social independent beings.

مثلا نوزادان را آزمایش کنند،

و به خاطر بیماری ژنتیکی‌ای که سابقا منجر به عقب‌ماندگی ذهنی می‌شد درمانشان کنند.

They understand this process well enough to intervene,

دانشمندان در حال گسترش شناخت پیچیده‌تری

to test newborns, for example,

and treat them for a genetic condition that used to lead to mental retardation.

از چگونگی شکل دادن والدین به آینده فرزندانشان هستند.

علم می‌تواند چیزهای زیادی به ما بگوید.

Scientists are developing ever more sophisticated understanding

اما هرگز همه چیز را به ما نخواهد گفت.

of how parents could shape their children's futures.

خب، با این یافته‌ها می‌توانیم چه کنیم؟

اول، بدانید که والدین مهم هستند.

Science can tell us a lot.

But it will never tell us everything.

اهمیتشان ممکن است بدیهی بنظر برسد،

اما افراد باهوش به گونه‌ دیگری استدلال می‌کنند

So what can we do with this?

و همان‌طور که دیده‌ایم چیزی که بدیهی به نظر می‌رسد الزاما درست نیست.

First, know that parents matter.

دوم، بدانید پیش‌بینی کردن اینکه چقدر والدین اهمیت دارند پیچیده و دشوار است.

That might seem obvious,

but smart people are arguing otherwise,

and what seems obvious is not always true, as we've seen.

این حرفم برای هر کسی است که تا به حال پدر مادر بوده است، سرزنش خودتان را متوقف کنید،

Second, know that how parents matter is complex and difficult to predict.

گویی که اختیار مسیر فرزندتان را در دست دارید.

For anyone who has ever been a parent, stop blaming yourself,

شما تاثیر دارید،

ولی سیطره ندارید.

برای هر کسی که تا به حال فرزند بوده است،

as if you are in control of your child's path.

سرزنش والدینتان را متوقف کنید،

You have influence,

(صدای خنده)

but you don't have control.

حداقل برای این طرز فکر که هویت شما توسط آن‌ها مشخص شده است.

For anyone who has ever been a child,

سرزنش سایر والدین را هم متوقف کنید.

stop blaming your parents.

(Laughter)

نظرسنجی جدیدی از هزاران پدر و مادر آشکار کرد که ۹۰ درصد از مادران

At least for the idea that you are defined by them.

و ۸۵ درصد از پدران احساس می‌کنند که مورد قضاوت قرار گرفته‌اند.

Stop blaming other parents.

A recent survey of thousands of parents revealed that 90 percent of mothers

نزدیک به نیمی احساس می‌کنند که دائما یا تقریبا به طور دائم

توسط افرادی که می‌شناسند یا افراد کاملا غریبه قضاوت شده‌اند.

and 85 percent of fathers feel judged.

Close to half feel judged all the time or nearly all the time

این قضاوت‌ها احتمالا صلاح بچه‌ها را نشان نمی‌دهند.

by people they know and by complete strangers.

چگونه می‌توانند، با فرض اینکه چقدر والدگری عمیقا در سراسر دنیا

و در گذر زمان تغییر کرده است؟

These judgments probably don't reflect what's best for the kids.

و با فرض اینکه چگونه والدین یکسان می‌توانند بچه‌ها را

How could they, given how profoundly parenting has varied around the world

زیر یک سقف به روش‌های متفاوتی پرورش دهند.

and across time?

حتی وقتی والدین نهایت تلاش‌شان را می‌کنند، نمی‌توانند همه را راضی کنند.

And given how the same parents can shape children

برای کسب رضایت همه زمان کافی وجود ندارد.

under the same roof in such different ways.

Even when parents try their best, they can't satisfy everybody.

این مسئله به ویژه برای والدین اژدها صادق است.

There's only so much time.

امیلی رپ نویسنده، این اصطلاح را

This is especially true for dragon parents.

پس از مشخص شدن ابتلای فرزندش به بیماری «تای ساکس» مطرح کرد.

The author, Emily Rapp, came up with this term

او در آن زمان می‌دانست که رونان هیچ‌وقت راه نخواهد رفت یا صحبت نخواهد کرد.

after her baby was diagnosed with Tay-Sachs disease.

و احتمالا پیش از رسیدن به چهارسالگی فوت خواهد کرد.

She knew then that Ronan would never walk or talk.

من نمی‌دانستم

He would likely die before turning four.

که این می‌تواند سرنوشت پسر اول من هم باشد.

I did not know

او با بیماری‌ای به دنیا آمد

که روده را از جذب مواد مغذی

that this could also be the fate of my firstborn son.

یا آب مورد نیاز بدن بازمی‌داشت.

این بیماری یک نفر از ۵ میلیون نوزاد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

He was born with a condition

that prevents the intestine from absorbing nutrients

یک نفر از پنج میلیون.

or water for the body.

این مسئله به حدی نادر است

It affects one in five million babies.

که یک پزشک با اطمینان به ما گفت دخلمان خواهد آمد

اگر نوزادمان آن بیماری را داشته باشد.

One in five million.

It is so rare

او همان پزشکی بود که بعدا می‌بایست خبر بیماری را به ما می‌داد.

that one doctor felt confident telling us that we would be screwed

اژدها-والدها حرفهای زیادی درباره فرزندپروری برای گفتن دارند

if that's what our baby had.

به رغم آنکه می‌دانند فرزندانشان در خردسالی فوت خواهند کرد،

He was the one who had to break the news to us later.

یا در مورد من،

حتی اگر ندانیم که آیا کودکانمان زنده خواهند ماند.

Dragon parents have a lot to say about parenting,

even though they know their children will die young,

امیلی رپ نوشت:

or in my case,

ما فرزندانمان را به سوی آینده‌ای روشن و امیدبخش روانه نمی‌کنیم،

even if we have no idea whether our babies will live.

Emily Rapp wrote,

بلکه آن‌ها را به سمت مرگ‌هایی زودرس مشایعت می‌کنیم

"We will not launch our children into a bright and promising future,

این به یک سبعیت نوین،

به یک طرز فکر تازه، به یک موجود جدید نیاز دارد.

but see them into early graves."

ما اژدها-والدها،

This requires a new ferocity,

شدیدا تندخو، وفادار و با محبت هستیم.

a new way of thinking, a new animal.

تجربه‌هایمان به ما یاد داده که اکنون چگونه باید به عنوان پدر و مادر عمل کنیم،

We are dragon parents,

fierce and loyal and loving as hell.

به خاطر مسئولیت مادری و پدری،

برای انسانیتی که در خود این عمل نهفته است.

Our experiences have taught us how to parent for the here and now,

به تدریج درک کرده‌ام، والدگری متمرکز بر دوست داشتن امروز فرزندم است،

for the sake of parenting,

for the humanity implicit in the act itself.

همین حالا.

در واقع، برای هر پدر و مادری در هر مکان، این تمام چیزی است که وجود دارد.”

Parenting, I've come to understand, is about loving my child today,

now.

گمان می‌کردم که تخصصم در رشد کودک

In fact, for any parent anywhere, that's all there is.

به آمادگی‌ام برای مادر شدن کمک خواهد کرد.

درعوض مادرشدن به من کمک کرد تا علم را از وجه کاملا تازه‌ای ببینم.

I had thought that my expertise in child development

would help prepare me for becoming a parent.

خب سوم، درک کنید که لحظات چقدر می‌توانند مؤثر باشند

Instead, becoming a parent helped me to see the science in a whole new light.

به خاطر چیزهایی که همین حالا برای شما و فرزندتان اهمیت دارند،

So third, appreciate how powerful the moments can be

نه به دلیل آنچه که در درازمدت برای فرزندانتان اهمیت دارد،

که اطلاعی از آنها ندارید.

because of what they mean for you and your child right now,

اندرو سولومون نویسندهٔ کنش‌گر اشاره می‌کند:

not because of what they mean for your child long term,

«برغم آنکه بسیاری از ما افتخار می‌کنیم که چقدر از والدین‌مان متفاوت هستیم،

which you do not know.

از میزان تفاوت فرزندانمان با خودمان همواره غمگینیم.»

The activist Andrew Solomon noted,

"Though many of us take pride in how different we are from our parents,

شاید اگر واقع‌بین‌تر بودیم می‌توانستیم کمتر غمگین باشیم،

we are endlessly sad at how different our children are from us."

اگر تصور مسلط بودن‌ بر آیندهٔ فرزندانمان را رها کنیم.

Maybe we could be less sad if we were more realistic,

اگر بتوانیم پیچیدگی رشد فرزندانمان را بپذیریم

if we let go of the notion

این پذیرش می‌تواند نحوه برخورد هرروز ما را در مواجهه با تصمیم‌های والدگری دگرگون کند

that our children's futures are in our control.

If we can embrace the complexity of our children's development

و به ما توانایی می‌دهد تا بفهمیم که داشتن یک فرزند چقدر چیزی بیش‌‌تری

that can transform how we approach those parenting decisions we face each day

از تلاش کردن برای شکل‌دهی به یک نتیجهٔ مشخص است.

خیلی خیلی بیش‌تر،

and empower us to realize how much more there is to having a child

من قدردان هر روز هستم برای لحظه‌های همراهی با اولین پسرم

than trying to shape a specific outcome.

که در حال بزرگ شدن است

So much more,

و زمان‌های بودن کنار برادر کوچکترش.

which I appreciate every day in moments with my firstborn son,

و بودن در کنار مسیرهای منحصربفردی که آن‌ها طی می‌کنند.

ما دخلمان نیامده.

who is thriving

(صدای خنده)

and with his younger brother

علم مربوط به والدین و فرزندان،

and the unique paths they are taking.

پروانه‌ها و طوفان‌هایشان

We are not screwed.

می‌تواند اشخاص را آزاد کند تا روی مهم‌ترین

(Laughter)

The science of parents and children,

و معنادارترین چیزهای زندگی‌مان متمرکز شویم.

butterflies and their hurricanes,

این می‌تواند تجربهٔ والد بودن

can free people to focus on what is most important

و تجربهٔ فرزند بودن را

and meaningful in our lives.

برای هرکسی که درگیرش شده است واقع‌گرایانه‌تر و رضایت‌بخش‌تر کند.

This can make the experience of being a parent

و به تصور من علمی است که به پدر و مادر خوب بودن بسیار مرتبط است.

and the experience of having been a child

more realistic and satisfying for everyone involved.

And that, I think, is very relevant to being a good parent.