A smog vacuum cleaner and other magical city designs | Daan Roosegaarde

Translator: Arman Ghasedi Reviewer: soheila Jafari

Do you remember these glow-in-the-dark little stars

این ستاره‌های شبرنگ کوچک که روی سقف اتاق‌تان بودند را

which you had on the ceiling when you were a boy or a girl?

از زمانی که یک دختر یا پسر کوچک بودید را به خاطر دارید؟

Yes?

بله؟

It is light.

نور است.

It is pure light.

نور خالص.

I think I stared at them way too long

فکر کنم از وقتی ۵ ساله بودم

when I was a five-year-old, you know?

زیادی به آنها خیره می‌شدم؟

It's so beautiful:

خیلی زیباست:

no energy bill, no maintenance.

بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای، بدون نیاز به نگهداری.

It is there.

همیشه آنجاست.

So two years ago, we went back to the lab,

خُب دوسال پیش، ما به آزمایشگاه برگشتیم،

making it more durable, more light-emitting,

و زمان تابش و نور آن را به کمک متخصصان

with the experts.

این حرفه افزایش دادیم.

And at the same time, we got a request from this guy --

و همزمان یک درخواست از این فرد--

Van Gogh, the famous Van Gogh Foundation --

ون‌گوک، همان انجمن ون‌گوک معروف دریافت کردیم --

who wanted to celebrate his 125th anniversary in the Netherlands.

که می‌خواستند سالگرد ۱۲۰ سالگی‌شان را درهلند جشن بگیرند.

And they came to me and asked,

آنها سراغ من آمدند و پرسیدند،

"Can you make a place where he feels more alive again

«می‌توانی فضایی درست کنی که حس زنده بودن او( ونگوگ)

in the Netherlands?"

دوباره در هلند ایجاد شود؟»

And I liked that question a lot,

و من این سوال را خیلی دوست داشتم،

so in way,

we sort of started to connect these two different worlds.

پس،

به نحویی شروع کردیم به وصل کردن این دو جهان متفاوت.

This is how my brain works,

مغز من اینطور کار می‌کند،

by the way.

ضمناً.

(Laughter)

(صدای خنده)

I would love to keep on doing this for an hour,

دوست دارم یک ساعت مداوم این کار را انجام دهم

but OK --

اما بالاخره --

(Laughter)

And this is the result that we made:

(صدای خنده)

و این نتیجه‌ای است که بدست آوردیم:

a bicycle path which charges at daytime via the sun

مسیری دوچرخه سواری که در طور روز با نور خورشید شارژ می‌شود

and glows at night, up to eight hours.

و در شب تا حداکثر هشت ساعت می‌درخشد.

(Applause)

(صدای تشویق)

Thank you.

ممنون.

... hinting towards a future which should be energy friendly

با اشاره به آینده‌ای که می‌بایست بیشتر انرژی دوست باشد

and linking up the local grounds

و وصل کردنش به زمینهای محلی

as Van Gogh literally walked and lived there in 1883.

که ونگوگ در واقع در سال ۱۸۸۳ روی آنها راه رفته و زندگی کرده.

And you can go there every night for free, no ticket needed.

و شما بدون نیاز به بلیط و رایگان هرشب می‌توانید به آنجا بروید.

People experience the beauty of cycling through the starry night,

مردم زیبایی دوچرخه سواری در یک شب پرستاره را تجربه می‌کنند،

thinking about green energy and safety.

و به انرژی سبز و ایمن آن فکر می‌کنند.

I want to create places where people feel connected again.

من می‌خواهم فضاهایی را بسازم که مردم بتوانند دوباره احساس ارتباط کنند.

And it was somehow great to make these projects happen

و این یک جوراهایی عالی بود که این پروژه‌ها را

with the industry, with the infrastructure companies.

با صنعت و کمپانی های زیر-ساخت، به انجام برسانیم.

So when these sheikhs of Qatar started to call:

پس وقتی این شیخ های قطری شروع کردند به زنگ زدن:

"How much for 10 kilometers?"

«۱۰ کیلومتر آن چقدر می‌شود؟»

(Laughter)

(صدای خنده)

Yeah, really, that's a weird call you're going to get.

آره، واقعاً، عجیب‌ترین تماسی است که می‌توانید دریافت کنید.

But it's fascinating

اما شگفت انگیز است

that this is not just a sort of one-off, nice-to-have special.

که این از آن چیزهای خاص برای داشتن نیست.

I think this kind of creative thinking, these kinds of connections --

من فکر می‌کنم این نوع از تفکرات خلاقانه این شکل از ارتباطات --

it's the new economy.

این اقتصاد جدید است.

The World Economic Forum, the think tank in Geneva,

انجمن اقتصاد جهانی، یک خانه‌ی فکر در ژنو،

did an interview with a lot of smart people

مصاحبه‌ای با تعداد زیادی از افراد باهوش

all around the world,

از سرتاسر دنیا داشتند،

asking, "What are the top 10 skills you and I need to become successful?"

و پرسیدند،«۱۰ مهارت برتری که من و شما برای موفقیت نیاز داریم، چه چیزهایی هستند؟»

And what is interesting, what you see here:

و جالب این که، چیزی که شما اینجا می‌بینید:

it's not about money

فقط درباره‌ی پول نیست

or being really good in C++,

یا حرفه‌ای بودن در ++C،

although these are great skills to have, I have to admit.

اگرچه باید قبول کنم که داشتن این مهارت‌ها خیلی خوب است.

But look at number three, creativity;

اما به شماره سه دقت کنید، خلاقیت؛

number two, critical thinking;

شماره دو، تفکرات حیاتی؛

number one, complex problem-solving --

شماره یک، حل مسائل پیچیده --

all the things a robot or a computer is really bad at.

همه‌ی جیزهایی که یک ربات یا یک کامپیوتر در انجام دادن آن واقعاً بد است.

And this makes me very optimistic, very hopeful for the new world,

و این خیلی من را امیدوار و خوشبین برای یک دنیای جدید،

that as we will live in this hyper-technological world,

که ما در این دنیای فرا پیشرفته زندگی خواهیم کرد،

our human skills --

مهارت‌های انسانی ما --

our desire for empathy,

میل ما برای یکدلی،

our desire for curiosity,

حس کنجکاوی‌مان،

our desire for beauty --

میل ما به زیبایی --

will be more appreciated again,

بیشتر به آنها ارج داده خواهد شد،

and we will live in a world where creativity is our true capital.

و در دنیایی زندگی خواهیم کرد که خلاقیت سرمایه واقعی ما باشد.

And a creative process like that --

و یک پروسه‌ی خلاقانه مانند آن --

I don't know how it works for you,

نمی‌دانم برای شما چگونه است،

but in my brain, it always starts with a question:

اما در مغز من، همیشه با یک سوال شروع می‌شود:

Why?

چرا؟

Why does a jellyfish emit light?

چرا عروس دریایی از خود نور ساطع می‌کند؟

Or a firefly?

یا یک کرم شب‌تاب؟

Or why do be accept pollution?

چرا آلودگی را پذیرفتیم؟

This is from my room in Beijing three years ago.

این هم از اتاق من در سه سال پیش در پکن.

Left image is a good day -- Saturday.

عکس سمت چپ یک روز خوب را نشان می‌دهد -- شنبه.

I can see the cars and the people, the birds;

می‌توانم ماشین‌ها، مردم، پرندگان را ببینم؛

life is OK in a dense urban city.

زندگی در این شهر متراکم خوب به نظر می‌آید.

And on the right image --

و در عکس سمت راست --

holy moly.

یا خود خدا.

Pollution -- complete layers.

آلودگی -- لایه‌هایی کامل.

I couldn't even see the other side of the city.

حتی نمی‌توانم سمت دیگری از شهر را ببینم.

And this image made me really sad.

و این عکس من را بسیار ناراحت کرد.

This is not the bright future we envision here at TED --

این آینده‌ی درخشانی نیست که ما اینجا در تد داریم متصور میشویم --

this is the horror.

این ترسناک است.

We live five to six years shorter;

ما پنج یا شش سال کمتر زندگی می‌کنیم؛

children have lung cancer when they're six years old.

کودکان در شش سالگی سرطان ریه می‌گیرند.

And so in a weird, beautiful way,

و بطور عجیب و زیبایی،

I, at that moment, became inspired by Beijing smog.

من، در این لحظه، توسط این دود پکن مسحور شدم.

And the governments all around the world are fighting their war on smog,

و دولتهای سرتاسر جهان در حال جنگ با این دود غلیظ هستند،

but I wanted to make something within the now.

اما من می‌خواستم چیزی در آنِ واحد بسازم.

So we decided to build the largest smog vacuum cleaner

پس تصمیم گرفتیم که بزرگترین مکنده‌ی دود و آلودگی

in the world.

در جهان را بسازیم.

It sucks up polluted air, cleans it

این، آلودگی هوا را می‌مکد، تمیزش می‌کند

and then releases it.

و بعد آنرا می‌دمد.

And we built the first one.

ما اولین نمونه را ساختیم.

So it sucks up 30,000 cubic meters per hour,

و آن سی‌هزار متر مکعب هوا رادر هر ساعت می‌مکید،

cleans it on the nano level -- the PM2.5, PM10 particles --

و در سطح نانو آنرا تمیز می‌کرد -- ذرات جامد و معلق PM۲.۵ و PM۱۰ --

using very little electricity,

با استفاده از الکتریسیته خیلی کم،

and then releases the clean air,

و سپس با دمیدن هوای تمیز،

so we have parks, playgrounds, which are 55 to 75 percent more clean

ما پارک‌ها و زمین‌های بازی‌ داشتیم که ٪۵۵ تا ۷۵٪ نسبت به

than the rest of the city.

بقیه شهر، تمیزتر بودند.

(Applause)

(صدای تشویق)

Yes!

بله!

(Applause)

(صدای تشویق)

And every month or so,

و هر ماهی یکبار یا بیشتر،

it opens like a spaceship --

مانند یک سفینه فضایی باز می‌شود --

like a Marilyn Monroe with the -- well, you know what.

مانند مرلین مونرو با یک -- بیخیال، خودتان می‌دانید.

Anyway.

بهرحال.

(Laughter)

(صدای خنده)

So this ...

بنابراین...

this is the stuff we are capturing.

این همان چیزهایی بودند که صید کردیم.

This is Beijing smog.

این دود غلیظ پکن است.

This is in our lungs right now.

این الان در ریه‌های ماست.

If you live next to a highway, it's the same as 17 cigarettes per day.

اگر کنار بزرگراه زندگی کردن به دود کردن روزی ۱۷ نخ سیگار می‌ماند.

Are we insane?

به نظرتان ما دیوانه‌ایم؟

When did we say yes to that?

کی ما جواب بله به آن دادیم؟

And we had buckets of this disgusting material

و ما سبد، سبداز این مواد حال بهم زن در استودیوی

in our studio,

خودمان داشتیم،

and on a Monday morning, we were discussing, we were like,

و در یک دوشنبه صبح، باهم گفتگو می‌کردیم، و می‌گفتیم،

"Shit, what should we do with it? Should we throw it away?"

«لعنتی، چکار باید باهاش کنیم؟ می‌‌توانیم پرتابش کنیم؟»

Like, "Help!"

مثل ، «کمک!»

And then we realized: no, no, no, no, no --

و در نهایت فهمیدیم: نه، نه، نه، نه، نه، نه --

waste should not exist.

پسماندی نباید باشد.

Waste for the one should be food for the other.

پسماند یکنفر باید غذای دیگری باشد.

So, here, maybe show it around.

پس، اینجا، اگر ممکن است به همه نشان بدهید.

Do not put this in your coffee.

توی قهوه‌ات نریزی.

(Laughter)

(صدای خنده)

And we realized that 42 percent is made out of carbon,

و ما فهمیدیم که ۴۲ درصد از این ماده از کربن ساخته شده،

and carbon, of course, under high pressure,

و کربن، البته، تحت فشار زیاد،

you get ...

فکرکنم گرفتین...

diamonds.

الماس.

So, inspired by that, we compress it for 30 minutes --

پس با الهام از این قضیه، ما آن را ۳۰ دقیقه کمپرس کردیم --

(Cracking sound)

(صدای فشرده شدن)

and make smog-free rings.

و حلقه‌هایی بدون آلودگی ساختیم.

(Laughter)

(صدای خنده)

And so by sharing -- yeah, really!

و با پخش کردن آن -- اره، واقعاً!

And so by sharing a ring,

و با خریدن یک حلقه،

you donate 1,000 cubic meters of clean air

شما ۱٫۰۰۰ متر مکعب هوای پاک به شهر،

to the city the tower is in.

توسط آن سازه‌ها هدیه می‌دهید.

(Applause)

(صدای تشویق)

I have one here --

یکی اینجا دارم --

(Applause)

(صدای تشویق)

A little floating cube.

یک مکعب کوچولوی معلق.

I will give one to you.

این را به شما می‌دهم.

I'm not going to propose, don't worry.

نگران نباشید، نمی‌خواهم پیشنهاد ازدواج بدهم.

(Laughter)

(صدای خنده)

Are we good?

الان دیگر مشکلی نداریم؟

You can show it around.

می‌توانید به بقیه نشان دهید.

And we put this online -- Kickstarter campaign, crowdfunding.

و ما این را آنلاین برای فروش گذاشتیم -- کمپین crowdfunding، kickstarter.

And people started to preorder it,

و مردم شروع به پیش خرید آنها کردند،

but more importantly, they started to prepay it.

اما مهم‌تر از آن پیش پرداخت هزینه‌ی آنها بود.

So the finance we made with the jewelry helped us to realize,

بنابراین، بودجه‌ای که از ساخت جواهر بدست آوردیم به ما کمک کرد،

to build the first tower.

تا اولین سازه را بسازیم.

And that's powerful.

و خیلی قدرتمند بود.

So the waste the activator, it was the enabler.

بنابراین پسماند فعال کننده، ما را توانمند ساخت.

Also, the feedback from the community --

همچنین بازخوردهایی که از جامعه گرفتیم --

this is a wedding couple from India,

این عروسی یک زوج هندی است،

where he proposed to her with the smog-free ring

که او از آن خانم با حلقه‌ی غیرآلوده خواستگاری کرد.

as a sign of true beauty,

به مانند نشانی از زیبایی،

as a sign of hope.

نشانی از امید.

And she said yes.

و خانم جواب مثبت داد.

(Laughter)

(صدای خنده)

I love this image so much for a lot of different reasons.

بدلایل کثیری، من این عکس را بسیار دوست دارم.

(Laughter)

(صدای خنده)

And right now, the project is touring through China,

همین الان، این پروژه در سرتاسر چین دارد سفر می‌کند،

actually with the support of China's central government.

که در واقع با پشتیبانی دولت مرکزی چین، این امر میسر شد.

So the first goal is to create local clean-air parks,

بنابراین اولین هدف ما فراهم کردن پارک‌های محلی با هوایی پاک،

and that works already quite well --

که خیلی خوب دارد کار می‌کند --

55, 75 percent more clean.

۵۵ الی ۷۵ درصد هوای پاکتر.

And at the same time,

و همزمان با آن،

we team up with the NGOs,

ما با سمن‌ها،

with the governors,

فرماندارها، دانش‌آموزان،

with the students,

با اهالی فناوری

with the tech people,

هم گروه شده‌ایم

to say, "Hey, what do we need to do to make a whole city smog-free?"

که به آنها بگوییم "هی، چجوری میتونیم کل شهر را از آلودگی پاک کنیم؟"

It's about the dream of clean air.

همه‌اش درباره رویای هوای پاک است.

We do workshops. New ideas pop up.

کارگاه برگزار می‌کنیم. ایده‌های جدید سر در میاورند.

These are smog-free bicycles which -- I'm Dutch, yes? --

این دوچرخه‌های بدون آلودگی که -- من هلندیم، درسته؟

I have this "bicycle DNA" inside of me somewhere.

من این "DNA دوچرخه" را جایی در بدنم دارم.

And so it sucks up polluted air,

و همچنان که هوای آلوده را می‌مکد،

it cleans it and releases it,

تمیز و آن را آزاد می‌کند،

in the fight against the car,

توی جنگ در برابر ماشین،

in the celebration of the bicycle.

به امید جشن پیروزی دوچرخه.

And so right now, we're working on a sort of "package deal," so to speak,

و الان، به اصطلاح روی نوعی "معامله دوطرفه" کار می‌کنیم،

where we say, "Smog-free towers, smog-free rings."

که می‌گوید، «سازه‌های تمیز کننده، حلقه های بدون آلودگی.»

We go to the mayors or the governors of this world,

طرف صحبت ما شهرداران و فرمانداران جهان است، ما

and say, "We can guarantee a short-term reduction of pollution

به آنها می‌گوییم، «ما می‌توانیم یک کاهش نسبی آلودگی را بین

between 20 and 40 percent.

۲۰ تا ۴۰ درصد تضمین کنیم.

Please sign here right now."

لطفاً همین الان اینجا را امضاء کنید.»

Yes?

بله؟

(Applause)

(صدای تشویق)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(صدای تشویق)

So it's all about connecting new technology with creative thinking.

پس همه‌اش درباره‌ی ارتباط بین تکنولوژی جدید و تفکر خلاقانه است.

And if you start thinking about that,

و اگر شما شروع به فکرکردن درباره آن کنید،

there is so much you can imagine,

چیزهای خیلی زیادی هست که بتوانید تصور کنید،

so much more you can do.

خیلی کارها می‌توانید انجام دهید.

We worked on dance floors which produce electricity

داریم روی زمین‌های رقصی کار می‌کنیم که هنگامی که شما روی آن می‌رقصید

when you dance on them.

الکتریسیته تولید می‌کند.

We did the design for that -- 2008.

ما آن را در سال ۲۰۰۸ طراحی کردیم.

So it moves eight or nine millimeters,

این، هشت یا نه میلیمتر جابجا می‌شود،

produces 25 watts.

و ۲۵ وات برق تولید می‌کند.

The electricity that we generate is used for the lighting or the DJ booth.

و این برقی که تولید می‌کنیم برای نورپردازی یا سکوی دی.‌جی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

So some of the sustainability is about doing more,

بعضی از پایداری‌ها به معنای کار بیشتر است،

not about doing less.

نه به معنای کار کمتر.

But also on a larger scale,

اما همچنین در مقیاسی بزرگتر،

the Netherlands, where I'm from, we live below sea level.

هلند، جایی که ازش می‌آیم، ما زیر سطح دریا زندگی می‌کنیم.

So because of these beauties --

بنابراین بخاطر همین زیبایی‌ها --

the Afsluitdijk: 32 kilometers, built by hand in 1932 --

سد دریابند به مسافت ۳۲ کیلومتر که بوسیله دست در سال ۱۹۳۲ ساخته شده.

we live with the water,

ما با آب زندگی می‌کنیم،

we fight with the water,

با آب می‌جنگیم،

we try to find harmony,

سعی می‌کنیم هارمونی آنرا پیدا کنیم،

but sometimes we forget.

اما گاهی اوقات فراموش می‌کنیم.

And therefore, we made "Waterlicht,"

و درنهایت، ما "waterlicht" را ساختیم، ( لامپ‌هایی که با برخورد با اب روشن میشوند)

a combination of LEDs and lenses,

ترکیبی از ال‌ای‌دی‌ها و لنزها،

which show how high the water level would be --

که سطوح بالاتری از آب که باید باشندرا، نشان می‌دهد --

global change --

تغییر دنیا --

if we stop.

اگر ما بایستیم.

If, today, we all go home and we say,

اگر، امروز، همه‌ی ما به خانه‌هایمان برویم و بگوییم،

"Oh, whatever, somebody else will do it for us,"

« به من چه، یک نفر دیگر این کار خواهد کرد،ن

or we'll wait for government or whomever.

یا منتظر دولت یا هر کسی بمانیم.

You know, we're not going to do that.

می‌دانید، ما آن را انجام نخواهیم داد.

It goes wrong.

اشتباه است.

And we placed this in public spaces all around the world.

ما اینرا در مکان‌های عمومی در سراسر جهان قرار دادیم.

Thousands of people showed up.

هزاران نفر از مردم را می‌بینید.

(Applause)

(صدای تشویق)

Thank you.

ممنونم.

You're too nice, you're too nice. That's not good for a designer.

تو خیلی زیبایی، تو خیلی زیبایی. این برای یک طراح اصلاً خوب نیست.

So thousands of people showed up,

پس هزاران نفر از مردم را می‌بینید،

and some, actually, were scared.

و بعضی از آنها، واقعاً، ترسیده بودند.

And they left; they experienced the floods in 1953.

آنها رفتند؛ آنها در سال ۱۹۵۳ سیل را تجربه کرده بودند.

And others were mesmerized.

و بقیه نیز مبهوت شده بودند.

Can we make floating cities?

آیا می‌توانیم شهرهای شناور بسازیم؟

Can we generate electricity from the change in tides?

آیا می‌توانیم از جزر و مد الکتریسیته تولید کنیم؟

So I think it's so important to make experiences --

به همین جهت فکر می‌کنم که باید آزمایشاتی را طراحی کنیم --

collective experiences --

آزمایشاتی مشترک --

where people feel connected with a vision, with a future

جائیکه مردم توسط یک رویا، توسط یک آینده احساس ارتباط کنند

and trigger what is possible.

و ممکن‌ها را به ورطه‌ی عمل بیاورند.

At the same time,

در عین حال،

you know, these kinds of things -- they're not easy, yes?

میدانید، چیزهایی شبیه این -- راحت نیستند، درسته؟

It's a struggle.

یک جور کشاکش و تقل است.

And what I experienced in my life

و چیزی که من در زندگی‌ام تجربه کردم

is that a lot of people say they want innovation,

اینه که، خیلی از مردم میگویند که نوآوری میخواهند،

and they want the next and the new, the future.

و جلوتر و جدید بودن و آینده را میخواهند.

But the moment you present a new idea,

اما لحظه‌ای که یک ایده‌ی جدید را به آنها ارائه میکنید،

there's this weird tendency to reply to every new idea

یک جور تمایل عجیب وجود دارد که به هر ایده‌ای جوابی را بدهند

starting with two words.

که با دو کلمه شروع میشود.

Which are?

آنها چی‌اند؟

(Audience guesses)

(حدس و گمان مخاطبان)

No, not "How much?" It's more annoying.

نه، "چقدر؟" نه، این بیشتر آزاردهنده است.

(Laughter)

(صدای خنده)

What is it, guys?

کلمات چی‌اند، بچه‌ها؟

Or you're really blessed people? That's really good.

یا شما واقعاً مردم خوشبختی هستین؟ این خیلی خوب است.

"Yes, but." Very good.

"آره، اما." خیلی خوب.

"Yes, but: it's too expensive, it's too cheap, it's too fast, it's too slow,

"آره، اما: این خیلی گران است، خیلی ارزان است، خیلی سریع است، خیلی کند است،

it's too beautiful, it's too ugly, it cannot be done, it already exists."

خیلی زیباست، خیلی زشت است، هیچگاه تمام نمی‌شوند، همچنان هم وجود دارند."

I heard everything about the same project

همه چیز را درمورد یک پروژه مشابه در

in the same week.

چنین هفته‌ای شنیدم.

And I got really, really annoyed.

و واقعاًً خیلی خیلی من را آزار داد.

I got a bit of gray hair, started to dress in black like a true architect.

کمی از موهایم جو-گندمی شد، و شروع کردم به پوشیدن لباس مشکی مانند یک معمار واقعی.

(Laughter)

(صدای خنده)

And one morning I woke up and I said, "Daan, stop.

و یک روز صبح بلند شدم و گفتم، "دان، بس کن.

This is dragging you down.

این داره تورو به زیر میکشه.

You have to do something with this.

باید یه کاری باهاش بکنی.

You have to use it as an ingredient, as a component."

مانند یک عنصر یا یک ترکیب از آن استفاده کن."

And so we decided to build,

و بنابراین تصمیم گرفتیم که بسازیم،

to realize the famous "Yes, but" chair.

که صندلی معروف "آره، اما" را درک کنیم.

(Laughter)

(صدای خنده)

And this is an existing chair by Friso Kramer, a Dutch design.

و این یک صندلی است که توسط فریسو کرامر طراحی شده، یک طرح هلندی.

But we gave it a little "update,"

اما ما کمی آنرا "به روز" کردیم،

a little "hack," so to speak.

به اصطلاح، "کمی دستکاری‌اش" کردیم.

We placed a little voice-recognition element right here.

ما یک دستگاه تشخیص صدای کوچک درست همینجا قرار دادیم.

So the moment you sit on that chair,

پس وقتیکه شما روی صندلی می‌نشینید،

and you say those two horrible,

و آن دو کلمه‌ی وحشتناک را به زبان میاورید،

creative-destructive, annoying little words --

نابودکننده‌ی خلاقیت، کلمات کوچک آزار دهنده --

(Laughter)

(صدای خنده)

you get a short --

شما کمی --

(Laughter)

(صدای خنده)

but pretty intense

اما کاملاً قوی،

little shock on the back side of your bottom.

شوک الکتریکی کوچکی به پایین کمر شما وارد می‌کند.

(Laughter)

(صدای خنده)

(Applause)

(صدای تشویق)

And --

و --

(Applause)

(صدای تشویق)

and that works; yeah, that works.

و واقعاً جواب می‌دهد؛ آره، واقعاً.

Some clients have left us, they got really mad.

بعضی از مشتری‌ها مارا تنها گذاشتند، آنها واقعاً عصبی شدند.

Fortunately, the good ones have stayed.

خوشبختانه، خوب‌هایشان ماندند.

And, of course, we also apply it to ourselves.

و، البته، خودمان هم از آن استفاده می‌کنیم.

But ladies and gentlemen, let's not be afraid.

اما آقایان و خانمها، بیاید نترسیم.

Let's be curious, yes?

بیاید کنجکاو باشیم، نه؟

And, you know, walking through TED in these days

و، می‌دانید، این روزها با گشتن در تد

and hearing the other speakers

و گوش دادن به دیگر سخنرانان

and feeling the energy of the crowd,

و دریافت کردن حس جمعیت،

I was remembering this quote of the Canadian author, Marshall McLuhan,

من را به یاد این سخنِ نویسنده‌ی کانادایی، مارشال مک لوهان، می‌اندازد،

who once famously said,

که می‌گفت،

"On spacecraft earth,

"در فضاپیمایی به نام زمین،

there are no passengers.

هیچ مسافری وجود ندارد.

We are all crew."

و همه‌ی ما خدمه‌ی آن هستیم."

And I think this so beautiful.

و من فکر می‌کنم که این خیلی زیباست.

This is so beautiful!

این بسیار زیباست!

We're not just consumers; we're makers:

ما فقط مصرف کننده نیستیم؛ انجام دهنده نیز هستیم:

we make decisions,

تصمیم می‌گیریم،

we make new inventions,

اختراعات جدید می‌سازیم،

we make new dreams.

رویاهای جدید می‌سازیم.

And I think

و من فکر می‌کنم

if we start implementing that kind of thinking even more

اگر سعی کنیم که این نوع از تفکر را بیشتر جا بیاندازیم

within today,

از همین امروز،

there's still a whole new world to be explored.

همچنان جهان‌های جدیدی برای کشف خواهیم داشت.

All right, thank you.

بسیار خوب، ممنونم.

(Applause)

(صدای تشویق)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(صدای تشویق)