The urgency of intersectionality | Kimberlé Crenshaw | TED

Translator: yaser afshari Reviewer: soheila Jafari

I'd like to try something new.

مایلم چیزی جدید امتحان کنم.

Those of you who are able,

آنهایی که قادر هستند

please stand up.

لطفا بایستید.

OK, so I'm going to name some names.

خب،من قرار است چندین اسم را نام ببرم.

When you hear a name that you don't recognize,

اگر اسمی را که شما می شنوید ، نمی شناسید،

you can't tell me anything about them,

شما نمی توانید چیزی در مورد آنها به من بگویید،

I'd like you to take a seat

و لطف کنید بنشینید

and stay seated.

و در جای خودتان بمانید.

The last person standing, we're going to see what they know. OK?

آخرین فرد ایستاده ، ما قراره ببینیم اونا چی میدونند؟

(Laughter)

خنده

All right.

خب.

Eric Garner.

اریک گارنر.

Mike Brown.

مایک بروان.

Tamir Rice.

تایمر رایس

Freddie Gray.

فریدی گری.

So those of you who are still standing,

آن دسته از شما که هنوز ایستاده اید

I'd like you to turn around and take a look.

لطفا برگردید و یک نگاهی بکنید

I'd say half to most of the people are still standing.

من می توانم بگویم که نصفی از افراد هنوز ایستاده اند

So let's continue.

بنابراین بزارید ادامه بدیم

Michelle Cusseaux.

میشل ساکسس.

Tanisha Anderson.

تانیشا اندرسون.

Aura Rosser.

Aura Rosser.اورا راستر.

Meagan Hockaday.

Meagan Hockaday.

So if we look around again,

بنابراین اگر ما دوباره به اطرافمون نگاه کنیم،

there are about four people still standing,

حدود چهار نفر هستند که هنوز ایستاده اند،

and actually I'm not going to put you on the spot.

و در واقع من قرار نیست شما را مرکز توجه قرار رهم.

I just say that to encourage transparency, so you can be seated.

من اینو فقط به منظور شفاف سازی میگم . بنابراین شما می تونید بنشینید.

(Laughter)

خنده

So those of you who recognized the first group of names know

بنابراین او دسته از شما که گروه اول اسامی را شناختید ، می دونید که

that these were African-Americans who have been killed by the police

این افرادآمریکایی-آفریقایی بودند که که توسط پلیس

over the last two and a half years.

در طول دوسال و نیم پیش کشته شدند

What you may not know

آنچه شما ممکن است ندونید این است که

is that the other list is also African-Americans

افراد لیست دیگه هم افراد آمریکایی-آفریقایی هستند

who have been killed within the last two years.

که در طول دو سال پیش کشته شدند

Only one thing distinguishes the names that you know

تنها یک چیز متمایز می کند اسامی که شما میشناسید

from the names that you don't know:

ازاسامی که شما نمی شناسید

gender.

جنسیت

So let me first let you know that there's nothing at all distinct

بزارید ابتدا اگاهتون کنم که اصلا چیز متفاوتی

about this audience

در مورد این افراد وجود ندارد

that explains the pattern of recognition that we've just seen.

که الگوی شناختی را توضیح دهد که ما دیده ایم

I've done this exercise dozens of times around the country.

من این تمرین را ده ها بار در کشور انجام داده ام

I've done it to women's rights organizations.

برای سازمان های حقوق زنها انجام داده ام

I've done it with civil rights groups.

با گروه های حقوق مدنی انجام داده ام

I've done it with professors. I've done it with students.

با اساتید انجام داده ام با دانشجویان انجام داده ام

I've done it with psychologists. I've done it with sociologists.

با روانشناسان انجام داده ام با جامعه شناسان انجام داده ام

I've done it even with progressive members of Congress.

حتی با اعضای پیشرفتگرای کنکره انجام داده ام

And everywhere, the awareness of the level of police violence

و همه جا، آگاهی نسبت به سطح خشونت پلیس،

that black women experience

که زن های سیاه پوست این خشونت را تجربه می کنند

is exceedingly low.

به شدت رو به کاهش است.

Now, it is surprising, isn't it, that this would be the case.

و هم اکنون این تعجب آور است که این یک مسئله ی مهم باشد ایا این طور نیست؟

I mean, there are two issues involved here.

منظورم اینه که اینجا ما با دو مسئله سروکار داریم

There's police violence against African-Americans,

خشونت پلیس بر علیه افراد امریکایی-افریقایی،

and there's violence against women,

و خشونت علیه زنان

two issues that have been talked about a lot lately.

دو مسئله ای که اخیرا زیاد در مورد ان صحبت شده است

But when we think about who is implicated by these problems,

اما وقتی ما به این فکرمی کنیم که چه کسی در این مسائل دست دارد

when we think about who is victimized by these problems,

و وقتی ما به این فکرمی کنیم که چه کسی قربانی این مسائل است،

the names of these black women never come to mind.

اسم این زن های سیاه پوست هرگز به ذهن ما خطور نمی کند.

Now, communications experts tell us

در حال حاضر متخصصان ارتباطات و رسانه به ما می گویند که

that when facts do not fit with the available frames,

وقتی حقایق با چهارچوب های موجود همخوانی نداشته باشد،

people have a difficult time incorporating new facts

سپس افراد زمان دشواری را برای یکپارچه سازی حقایق جدید با

into their way of thinking about a problem.

طرز فکرشان در مورد یک مسئله سپری می کنند.

These women's names have slipped through our consciousness

اسامی این زن ها از خودآگاه ما به آسانی می گذرد

because there are no frames for us to see them,

زیرا هیچگونه چارچوبی برای ما وجود ندارد که آنها را درک کنیم،

no frames for us to remember them,

و هیچگونه چارچوبی برای ما وجود ندارد که آنها را به خاطر آوریم،

no frames for us to hold them.

و هیچگونه چارچوبی که آنها را حفظ کنیم.

As a consequence,

در نتیجه

reporters don't lead with them,

خبرنگاران اینچنین مسائلی را دنبال نمی کنند،

policymakers don't think about them,

سیاستگذار ها در مورد انها حرف نمیزنند،

and politicians aren't encouraged or demanded that they speak to them.

سیاستمدارها ترغیب نمی شوند یا از انها در خواست نمی شود که در مورد انها صحبت کنند.

Now, you might ask,

شما ممکن است بپرسید،

why does a frame matter?

چرا وجود یک چارچوب مهم است؟

I mean, after all,

با این وجود من منظورم اینه که

an issue that affects black people and an issue that affects women,

مسئله ای که بر روی سیاه پوستان تاثیر می گذارد ومسئله ای که بر زن ها تاثیر می گذارد،

wouldn't that necessarily include black people who are women

ایا لزوما شامل سیاهپوستانی که زن هستند

and women who are black people?

و زن هایی که سیاه پوست هستند نمی شود؟

Well, the simple answer is that this is a trickle-down approach to social justice,

خب، جواب ساده این است که این یک رویکرد نظام تراوشی در قبال عدالت اجتماعی است

and many times it just doesn't work.

و در بسیاری از اوقات این رویکرد جواب نمی دهد.

Without frames that allow us to see

بدون وجود این چارچوبهایی که ، این اجازه را به ما می دهند که درک کنیم

how social problems impact all the members of a targeted group,

چگونه مشکلات اجتماعی تمام اعضای گروه مورد نظر را تحت تاثیر قرار می دهد،

many will fall through the cracks of our movements,

افراد زیادی در شکاف جنبش های ما می افتند،

left to suffer in virtual isolation.

و رها می شوند تا از انزوای مجازی رنج ببرند

But it doesn't have to be this way.

اما این نباید بدین شکل باشد.

Many years ago, I began to use the term "intersectionality"

سالیان پیش من دست به استفاده از واژه ی «تقاطع» زدم

to deal with the fact that many of our social justice problems

تا اینکه با این حقیقت برسم که بسیاری از مسایل عدالت اجتماعی

like racism and sexism

مثل تبعیض نژادی و تبعیض جنسیتی

are often overlapping,

همدیگر را پوشش میدهند،

creating multiple levels of social injustice.

و سطح های چندگانه ای از بی عدالتی اجتماعی را فراهم می آورد.

Now, the experience that gave rise to intersectionality

هم اکنون ، تجربه ای که به تقاطع شدت می بخشد

was my chance encounter with a woman named Emma DeGraffenreid.

شانس آشنایی من با خانمی به نام «اما دی گارفنرید» بود.

Emma DeGraffenreid was an African-American woman,

اما یک زن امریکایی-افریقایی بود

a working wife and a mother.

یک زن شاغل و یک مادر

I actually read about Emma's story from the pages of a legal opinion

من در واقع در مورد داستان «اما»از صفحات یک نظر قانونی می خوانم

written by a judge who had dismissed Emma's claim

که توسط یک قاضی نوشته شده که او منکر ادعای «اما»

of race and gender discrimination

در رابطه با تبعیض نژادی و جنسیتی

against a local car manufacturing plant.

در مورد یک کارخانه تولید اتومبیل محلی شده بود.

Emma, like so many African-American women,

«اما» همانند بسیاری از زن های امریکایی-افریقایی

sought better employment for her family and for others.

به دنبال شغل بهتر برای خانواده اش و دیگران بود

She wanted to create a better life for her children and for her family.

او می خواست زندگی بهتری را برای بچه هایش و خانواده اش فراهم کند

But she applied for a job,

او در خواست یک شغل داد

and she was not hired,

و او استخدام نشد.

and she believed that she was not hired because she was a black woman.

او بر این باور بود که او استخدام نشد زیرا او یک سیاه پوست بود

Now, the judge in question dismissed Emma's suit,

و قاضی مذکور دعوی «اما» را رد کرد

and the argument for dismissing the suit was

و استدلال قاضی برای رد دعوی «اما» این بود که

that the employer did hire African-Americans

کارفرما افراد امریکایی-افریقایی را استخدام کرده

and the employer hired women.

و همچنین زن ها را هم استخدام کرده

The real problem, though, that the judge was not willing to acknowledge

مشکل اصلی این بود که قاضی مایل نبود که اعتراف کند

was what Emma was actually trying to say,

انچه «اما» می خواست بگوید این بود که

that the African-Americans that were hired,

افراد امریکایی-افریقایی که،

usually for industrial jobs, maintenance jobs, were all men.

معمولا برای شغل های صنعتی، شغل های نگه داری استخدام شدند همه مرد بودند.

And the women that were hired,

و زنهایی که،

usually for secretarial or front-office work,

معمولا برای مشاغل دفتری و اداری استخدام شدند،

were all white.

همه سفید پوست بودند.

Only if the court was able to see how these policies came together

تنها اگر دادگاه قادر بود که ببیند چگونه این سیاست ها گرد هم می ایند

would he be able to see the double discrimination

سپس قادر خواهد بود تبعیض دو چندانی

that Emma DeGraffenreid was facing.

که «اما» با ان رو به رو بود را درک کند

But the court refused to allow Emma to put two causes of action together

اما دادگاه اجازه نداد به که دو علت دعوی خودرا کنار هم قرار بدهد

to tell her story

که داستانش را بگوید

because he believed that, by allowing her to do that,

زیرا اگر اجازه ی این چنین کاری را به او میدادند

she would be able to have preferential treatment.

او قادر به داشتن رفتار تبعیض آمیز خواهد بود

She would have an advantage by having two swings at the bat,

و او ازیک مزیت بیشتر برخوردار خواهد بود

when African-American men and white women only had one swing at the bat.

در حالی که مردهای امریکایی-افریقایی و زن‌های سفید پوست از فقط یک مزیت بر خوردار خواهند بود

But of course, neither African-American men or white women

اما البته نه افراد امریکایی-افریقایی و نه سفید پوستان

needed to combine a race and gender discrimination claim

نیازمند ادغام ادعای تبعیض نژادی و جنسیتی

to tell the story of the discrimination they were experiencing.

برای گفتن ماجرای تبعیضی هستند که انها در حال تجربه اش بودند

Why wasn't the real unfairness

چرا بی عدالتی حقیقی

law's refusal to protect African-American women

یک نوع سرپیچی از قانون به شمار نمرفت تا بدین وسیله از زنان امریکایی-افریقایی حمایت کند

simply because their experiences weren't exactly the same

زیرا تجربیات آنها دقیقا مثل

as white women and African-American men?

زن های سفید پوست و مردهای امریکایی -افریقایی نبود؟

Rather than broadening the frame to include African-American women,

به جای گسترش چارچوب در جهت گنجاندن زن های امریکایی-افریقایی،

the court simply tossed their case completely out of court.

دادگاه به سادگی از پرونده آنها گذشت و از دادگاه خارج کرد.

Now, as a student of antidiscrimination law,

هم اکنون به عنوان یک دانشجوی حقوق ضد تبعیضی،

as a feminist,

به عنوان یک فمینیست.

as an antiracist,

به عنوان یک شخص ضدمخالف تبعیض نژادی،

I was struck by this case.

من در این پرونده گیر کرده بودم.

It felt to me like injustice squared.

من احساس می کردم همانند یک شخصی در یک چهارچوبه ی بی عدالتی گیر کرده ام.

So first of all,

بنابراین اول از همه،

black women weren't allowed to work at the plant.

زن های سیاه پوست اجازه نداشتن در کارخانه کار کنند.

Second of all, the court doubled down on this exclusion

دوما، دادگاه این محرومیت را دوبرابر کرد

by making it legally inconsequential.

به شکلی که که کاملا این مسئله را از لحاظ قانونی‌ غیر منطقی اعلام کرد.

And to boot, there was no name for this problem.

و به منظور منفعت بردن برای این مسئله اسمی وجود نداشت.

And we all know that, where there's no name for a problem,

و ما همه میدانیم که جایی که اسمی برای یک مسئله وجود ندارد،

you can't see a problem,

شما نمی توانید این مشکل را بینید،

and when you can't see a problem, you pretty much can't solve it.

و وقتی که شما مشکل را نبینید شما نمی توانید مشکل را حل کنید.

Many years later, I had come to recognize

سال ها بعد من متوجه شدم

that the problem that Emma was facing was a framing problem.

که مشکلی ک « اما» داشت یک مشکل چارچوبی بود.

The frame that the court was using

چارچوبی که دادگاه با ان روبه رو بود،

to see gender discrimination or to see race discrimination

تا متوجه تبعیض جنسیتی و نژادی شود،

was partial, and it was distorting.

یک چهارچوب جزئی و نابهنجارنما بود.

For me, the challenge that I faced was

برای من، جالشی که من با ان مواجه بودم

trying to figure out whether there was an alternative narrative,

این بود که بفهمم ایا داستان جایگزینی وجود داشت،

a prism that would allow us to see Emma's dilemma,

منشوری که به ما اجازه دهد که معضل «اما» را ببینیم،

a prism that would allow us to rescue her from the cracks in the law,

منشوری که به ما اجازه دهد تا او را از شکاف های موجود در قانون نجات دهیم،

that would allow judges to see her story.

که به قضات این اجازه را بدهد که داستان و ماجرای اورا ببینند.

So it occurred to me,

این برای من هم اتفاق افتاد،

maybe a simple analogy to an intersection

شاید یک شباهت نسبی کوچک با تقاطع

might allow judges to better see Emma's dilemma.

ممکن است این اجازه را به قضات بدهد تا معضل «اما» را بهتر درک کنند.

So if we think about this intersection, the roads to the intersection would be

اگر ما در مورد این تقاطع فکر کنیم ، جاده ها ی منتهی به تقاطع

the way that the workforce was structured by race and by gender.

راهی خواهد بودکه نیروی کار بوسیله ی جنسیت و نژاد سازمان داده شده بود

And then the traffic in those roads would be the hiring policies

و سپس ترافیک دراین جاده‌ها سیاست های استخدامی

and the other practices that ran through those roads.

و دیگر حرفه هایی خواهد بود که در این جاده ها حرکت می کردند.

Now, because Emma was both black and female,

حالا چونکه «اما» هم سیاه پوست بود و هم زن

she was positioned precisely where those roads overlapped,

او دقیقا در جایی قرار گرفته بود که ان جاده ها به هم منتهی می شدند،

experiencing the simultaneous impact

و تاثیر همزمان

of the company's gender and race traffic.

ترافیک نژادی و جنسیتی را تجربه می کرد.

The law -- the law is like that ambulance that shows up

قانون، قانون شبیه امبولانسی است که وارد عمل میشود

and is ready to treat Emma only if it can be shown

و آماده است که «اما» را درمان کند تنها اگر نشان داده بشود

that she was harmed on the race road or on the gender road

که او در جاده ی نژاد و جنسیت آسیب دیده باشد

but not where those roads intersected.

اما نه جایی که آن جاده ها همدیگر را قطع می کردند.

So what do you call being impacted by multiple forces

بنابراین شما چه می نامید ان چیزی که به وسیله‌ی نیروهای چندگانه تحت تاثیر قرار می‌گیرند

and then abandoned to fend for yourself?

و سپس رها می شود تا به کار خود ادامه دهد؟

Intersectionality seemed to do it for me.

تقاطع به نظر می‌رسد که این کار را برای من انجام میدهد.

I would go on to learn that African-American women,

من ادامه خواهم داد که یاد بگیرم که زن های امریکایی-افریقایی

like other women of color,

مانند دیگر زنان از نژادهای دیگر

like other socially marginalized people all over the world,

مانند دیگر افراد که از لحاظ اجتماعی در سراسر جهان مورد بی توجهی قرار می گرفتند،

were facing all kinds of dilemmas and challenges

با انواع معضل ها و چالش ها روبه رو بودند

as a consequence of intersectionality,

در نتیجه ی تقاطع،

intersections of race and gender,

تقاطع نژاد و جنسیت،

of heterosexism, transphobia, xenophobia, ableism,

ناهمجنس خواهی،تراجنس هراسی، بیگانه هراسی، توانایی گرایی،

all of these social dynamics come together

همه ی نیروهای اجتماعی گرد هم می‌آیند

and create challenges that are sometimes quite unique.

و چالش هایی را فراهم می‌کنند که گاهی اوقات کاملا منحصر به فرد هستند.

But in the same way

اما به همان شکل که

that intersectionality

تقاطع

raised our awareness to the way that black women live their lives,

اگاهی ما را نسبت به شکلی که زن‌های سیاهپوست زندگی خود را سپری می‌کنند افزایش می‌دهد،

it also exposes the tragic circumstances

این همچنین به همان شکل شرایط غم ناکی را نشان می دهد

under which African-American women die.

که زن های افریقایی-امریکایی تحت این شرایط مردند.

Police violence against black women

خشونت پلیس بر علیه زن های سیاه پوست

is very real.

کاملا واقعی است.

The level of violence that black women face

سطح خشونتی که زن‌های سیاه پوست با آن مواجه می‌شوند

is such that it's not surprising

به حدی است که جای تعجب نیست

that some of them do not survive their encounters with police.

که بعضی از انها در مواجهه با پلیس جان سالم به در نمی برند

Black girls as young as seven,

دختر های سیاه پوست هفت ساله

great grandmothers as old as 95

مادر بزرگ های ۹۵ ساله

have been killed by the police.

بوسیله ی پلیس کشته شدند.

They've been killed in their living rooms,

آنها در اتاق های نشیمنشان کشته شده اند،

in their bedrooms.

در اتاق خوابهایشان کشته شده اند.

They've been killed in their cars.

در ماشین هایشان کشته شدند.

They've been killed on the street.

ان ها در خیابان کشته شده‌اند.

They've been killed in front of their parents

ان ها در جلوی روی والدینشان کشته شده اند

and they've been killed in front of their children.

و انها در جلوی چشم فرزندانشان کشته شده اند.

They have been shot to death.

آن ها به ضرب گلوله کشته شده اند.

They have been stomped to death.

آنها زیر لگد کشته شدند.

They have been suffocated to death.

ان ها خفه شدند.

They have been manhandled to death.

انها با دست کشته شدند.

They have been tasered to death.

آنها با شوک برقی کشته شدند.

They've been killed when they've called for help.

انها وقتی درخواست کمک کردند کشته شدند.

They've been killed when they were alone,

انها وقتی تنها بودند کشته شدند،

and they've been killed when they were with others.

وقتی با دیگران بودند کشته شدنده اند

They've been killed shopping while black,

وقتی که در حال خرید بودند کشته شده اند در حالی که سیاه پوست بودند

driving while black,

وقتی در حال رانندگی بودن در حالی که سیاه بودند،

having a mental disability while black,

وقتی بیماری های روحی داشتند در حالی که سیاه بودند

having a domestic disturbance while black.

درزمان اشوب های داخلی در حالی که سیاه هستند

They've even been killed being homeless while black.

انها کشته شدند وقتی بی خان و مان بودند درحالی که سیاه بودند.

They've been killed talking on the cell phone,

وقتی در حال حرف زدن با تلفن بودند کشته شدند،

laughing with friends,

در حال خندیدن با دوستانشان

sitting in a car reported as stolen

در حالی در ماشینی بودند که مسروقه گزارش شده بوده

and making a U-turn in front of the White House

در حال درو زدن در جلوی کاخ سفید بودند

with an infant strapped in the backseat of the car.

همراه با کودکی که در صندلی عقب ماشین با طناب بسته شده بود.

Why don't we know these stories?

چرا ما این داستان هها را نمی دانم ؟

Why is it that their lost lives

چرا بدین شکل است که زندگی از دست رفته انها

don't generate the same amount of media attention and communal outcry

توجه رسانه ها و اعتراض عمومی را به اندازه ی

as the lost lives of their fallen brothers?

زندگی از دست رفته ی برادران آنها جلب نمی کند

It's time for a change.

زمان تغییر است

So what can we do?

بنابراین ما چکار می توانیم انجام دهیم ؟

In 2014, the African-American Policy Forum began to demand

در سال ۲۰۱۴، انجمن سیاست امریکایی-افریقایی ادعایی کرد

that we "say her name"

که ما اسمش را

at rallies, at protests,

در تظاهرات،در اعتراضات

at conferences, at meetings,

در کنفرانس ها ، در گردهمایی ها

anywhere and everywhere

درهمه جا و هر کجایی

that state violence against black bodies is being discussed.

که خشونت دولت بر علیه اشخاص سیاه پوست مورد بحث باشد، صدا می زنینم

But saying her name is not enough.

اما تنها گفتن نامش کافی نیست

We have to be willing to do more.

ما باید مایل باشیم کاربیشتری انجام دهیم

We have to be willing to bear witness,

ما باید راغب به شاهد بودن باشیم

to bear witness to the often painful realities

شاهد واقعیت های دردناکی باشیم

that we would just rather not confront,

که ما با آنها مواجه نمی شویم

the everyday violence and humiliation that many black women have had to face,

خشونت های روزانه و تحقیرهایی که بسیاری از زنهای سیاه پوست مجبورند با ان مواجه شوند

black women across color,

زن های سیاه پوست بدلبل نژاد

age, gender expression,

سن،بیان جنس

sexuality and ability.

جنسیت، توانایی

So we have the opportunity right now --

بنابراین ما هم اکنون فرصتی داریم

bearing in mind that some of the images that I'm about to share with you

در نظرم این است که بعضی ازعکس هایی که من قرار است با شما در میان بگذارم

may be triggering for some --

ممکن است برای برخی تحریک کننده باشد

to collectively bear witness to some of this violence.

که به شکل گروهی شاهد برخی از این خشونت باشید

We're going to hear the voice of the phenomenal Abby Dobson.

ما قرار است صدای «ابی دیسون» خارق‌العاده را بشنویم.

And as we sit with these women,

و همینطور که ما با این زنها می نشینیم

some who have experienced violence and some who have not survived them,

انهایی که خشونت را تجربه کرده اند و انهایی که جان سالم به در نبرده اند،

we have an opportunity

ما فرصتی داریم

to reverse what happened at the beginning of this talk,

که بر گردیم به انچه که در ابتدای گفتگو اتفاق افتاد،

when we could not stand for these women

وقتی ما تنوانستیم برای این زنها سر پا بایستیم

because we did not know their names.

زیرا ما اسم انها را نمیدانستیم.

So at the end of this clip, there's going to be a roll call.

بنابراین در پایان این ویدیو یک حاضرغایب وجود دارد.

Several black women's names will come up.

چندین اسم زن سیاهپوست ذکر خواهد شد.

I'd like those of you who are able to join us in saying these names

من دوست دارم اون دسته از شما که قادرید به در گفتن این اسامی به ما بپیوندید

as loud as you can,

به هر اندازه بلند که می توانید،

randomly, disorderly.

به طور تصادفی و نا مرتب.

Let's create a cacophony of sound

بزارید صدای نابه هنجاری ایجاد کنیم

to represent our intention

که قصد و نیتمان را نشان دهیم

to hold these women up,

که این زنها استوار نگه داریم،

to sit with them,

که با انها بنشینیم

to bear witness to them,

که شاهد انها باشیم،

to bring them into the light.

که انها را نمایان کنیم.

(Singing) Abby Dobson: Say,

(آوازخواندن) Abby Dobson بگوید.

say her name.

اسمش را بگوید.

Say,

بگوید

say her name.

اسمش را بگوید.

(Audience) Shelly!

(حضار) شرلی!

(Audience) Kayla!

(حضار) کیلا!

AD: Oh,

(اد) اوه

say her name.

اسمش را بگید

(Audience shouting names)

(حضار اسم ها را فریاد میزنند)

Say, say,

بگید

say her name.

بگید

Say her name.

اسمش را بگید

For all the names

برای تمامی اسامی

I'll never know,

هرگز نخواهم دانست

say her name.

اسمش را بگید

KC: Aiyanna Stanley Jones, Janisha Fonville,

آلینا استنلی جونز، جانشا فاویل،

Kathryn Johnston, Kayla Moore,

کاترین جانستون، کیلا مور،

Michelle Cusseaux, Rekia Boyd,

میشل کوساکس، ریکا بید،

Shelly Frey, Tarika, Yvette Smith.

شلی فری، تاریکا، ویتل اسمیت،

AD: Say her name.

اسمش را بگید

KC: So I said at the beginning,

من در ابتدا گفتم

if we can't see a problem,

اگر ما نتونیم یم یک مشکل را ببینیم

we can't fix a problem.

ما نمی تونییم یک مشکل را حل کنیم

Together, we've come together to bear witness

با همدیگر ما گرد هم امدیم که شاهد

to these women's lost lives.

زندگی از دست رفته ی این زن ها باشیم

But the time now is to move

اما الان زمان حرکت

from mourning and grief

از سوگواری و اندوه

to action and transformation.

به سمت عمل و دگرگونی است.

This is something that we can do.

این چیزی است که ما می توانیم انجام دهیم.

It's up to us.

این به ما بستگی داره.

Thank you for joining us.

متشکر از اینکه ما را همراهی کردید.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

تشویق