Elon Musk: A future worth getting excited about | Tesla Texas Gigafactory interview | TED

Chris Anderson: Elon Musk, great to see you.

Translator: sadegh vn Reviewer: Sadegh Zabihi

کریس اندرسون: ایلان ماسک، از دیدنت خوشحالم.

How are you?

حال شما چطور است؟

Elon Musk: Good. How are you?

ایلان ماسک: خوبم. تو چطوری؟

CA: We're here at the Texas Gigafactory the day before this thing opens.

ک ا‌: در کارخانه گیگافکتوری تگزاس هستیم، در یک روز قبل از افتتاح آن.

It's been pretty crazy out there.

بیرون اینجا حسابی شلوغ است.

Thank you so much for making time on a busy day.

متشکرم که در این روز شلوغ وقتت را به ما دادی.

I would love you to help us, kind of, cast our minds,

خواهش می‌کنم به ما کمک کن تا ذهنمان را متمرکز کنیم روی،

I don't know, 10, 20, 30 years into the future.

نمی‌دانم، ۱۰، ۲۰، ۳۰ سال دیگر در آینده.

And help us try to picture what it would take

و کمک کن تا تصور کنیم چه چیزی لازم است

to build a future that's worth getting excited about.

تا آینده‌ای را بسازیم که ارزش هیجان‌زده شدن در موردش داشته باشد.

The last time you spoke at TED,

آخرین باری که در TED صحبت کردی،

you said that that was really just a big driver.

گفتی که این یک انگیزه بزرگ است.

You know, you can talk about lots of other reasons to do the work you're doing,

دلایل دیگری را هم برای کارهایی که انجام می‌دهی آوردی.

but fundamentally, you want to think about the future

اما در اصل، می‌خواهی به آینده فکر کنی

and not think that it sucks.

و فکر نمی‌کنی که آن بیهوده است.

EM: Yeah, absolutely.

ا م:‌ بله، دقیقا.

I think in general, you know,

می‌دانید به طور کلی فکر می‌کنم،

there's a lot of discussion of like, this problem or that problem.

بحث‌های زیادی درباره این مشکل و آن مشکل هست.

And a lot of people are sad about the future

و خیلی‌ها نسبت به آینده غمگین‌اند

and they're ...

و آن‌ها ...

Pessimistic.

بد‌بین هستند.

And I think ...

و به نظر من ...

this is ...

این ...

This is not great.

چیز خوبی نیست.

I mean, we really want to wake up in the morning

یعنی، ما دلمان می‌خواهد که صبح که بیدار می‌شویم

and look forward to the future.

مشتاق آینده باشیم.

We want to be excited about what's going to happen.

می‌خواهیم درباره وقایع آینده هیجان‌زده باشیم.

And life cannot simply be about sort of,

زندگی صرفاً نمی‌تواند،

solving one miserable problem after another.

حل مشکلات فلاکت‌بار یکی پس از دیگری باشد.

CA: So if you look forward 30 years, you know, the year 2050

ک ا: اگر به ۳۰ سال بعد نگاه کنی، سال ۲۰۵۰،

has been labeled by scientists

دانشمندان سال ۲۰۵۰ را

as this, kind of, almost like this doomsday deadline on climate.

سال ضرب‌الاجل روز رستاخیز آب‌وهوا نام گذاشته‌اند.

There's a consensus of scientists, a large consensus of scientists,

گروه بزرگی از دانشمندان توافق دارند،

who believe that if we haven't completely eliminated greenhouse gases

که می‌گویند اگر گازهای گلخانه‌ای را کاملا حذف نکنیم

or offset them completely by 2050,

یا تا سال ۲۰۵۰ کاملا تعدیل نکنیم،

effectively we're inviting climate catastrophe.

فراخوان فاجعه اقلیمی را صادر می‌کنیم.

Do you believe there is a pathway to avoid that catastrophe?

به نظر تو راهی برای جلوگیری از این فاجعه هست؟

And what would it look like?

و اگر بله، آن چیست؟

EM: Yeah, so I am not one of the doomsday people,

ا م: بله، من از آنهایی نیستم که به روز رستاخیز معتقدند،

which may surprise you.

که شاید برای شما تعجب‌آور باشد.

I actually think we're on a good path.

من در واقع فکر می‌کنم که ما در مسیر درستی هستیم.

But at the same time,

اما همزمان،

I want to caution against complacency.

می‌خواهم درباره بی خیال بودن هشدار دهم.

So, so long as we are not complacent,

مادامی که دچار بی خیالی نشویم،

as long as we have a high sense of urgency

مادامی که حس ضرورت شدیدی درباره

about moving towards a sustainable energy economy,

حرکت به سوی اقتصاد انرژی پایدار داشته باشیم،

then I think things will be fine.

در آن صورت اوضاع خوب پیش خواهد رفت.

So I can't emphasize that enough,

نمی‌توانم بیشتر تاکید کنم،

as long as we push hard and are not complacent,

که اگر سخت تلاش کنیم، و دچار بی خیالی نشویم،

the future is going to be great.

آینده عالی خواهد بود.

Don't worry about it.

نگرانش نباشید.

I mean, worry about it,

یعنی، نگرانش باشید،

but if you worry about it, ironically, it will be a self-unfulfilling prophecy.

اما اگر نگران هستید، جالب است که آن یک پیشگویی خود اثبات‌گر خواهد بود.

So, like, there are three elements to a sustainable energy future.

آینده انرژی پایدار سه مؤلفه دارد.

One is of sustainable energy generation, which is primarily wind and solar.

یکی تولید انرژی پایدار است، که در اصل باد و نور خورشید هستند.

There's also hydro, geothermal,

انرژی آب و زمین‌گرمایی نیز هست،

I'm actually pro-nuclear.

من در واقع مدافع انرژی هسته‌ای هستم.

I think nuclear is fine.

به نظر من انرژی هسته‌ای خوب است.

But it's going to be primarily solar and wind,

اما در درجه اول انرژی خورشید و باد هستند،

as the primary generators of energy.

به عنوان مولدهای اصلی انرژی.

The second part is you need batteries to store the solar and wind energy

بخش دوم این است که برای ذخیره انرژی خورشید و باد، باتری لازم است.

because the sun doesn't shine all the time,

زیرا خورشید در تمام ساعات نمی‌تابد،

the wind doesn't blow all the time.

باد همیشه نمی‌وزد.

So it's a lot of stationary battery packs.

خب به پک‌های باتری‌ ساکن بسیار زیادی نیاز است.

And then you need electric transport.

سپس به حمل و نقل الکتریکی نیاز دارید.

So electric cars, electric planes, boats.

اتومبیل‌های برقی، هواپیما‌ها و کشتی‌های برقی.

And then ultimately,

و در نهایت،

it’s not really possible to make electric rockets,

ساختن موشک‌های الکتریکی هم واقعا دور از ذهن نیست،

but you can make the propellant used in rockets

اما می‌توان به جای نیروی پیش‌ران مورد استفاده در موشک‌ها،

using sustainable energy.

از انرژی پایدار استفاده کرد.

So ultimately, we can have a fully sustainable energy economy.

بنابر‌این در آخر، ما می‌توانیم یک اقتصاد سرشار از انرژی پایدار داشته باشیم.

And it's those three things:

و این به سه عامل بستگی دارد:

solar/wind, stationary battery pack, electric vehicles.

خورشید و باد، باتری‌های ساکن، اتومبیل‌های برقی.

So then what are the limiting factors on progress?

پس عوامل محدود کننده مسیر پیشرفت چه خواهند بود؟

The limiting factor really will be battery cell production.

تولید سلول باتری یقیناً از عوامل محدود کننده خواهد بود.

So that's going to really be the fundamental rate driver.

خب قرار است که واقعاً اصلی‌ترین عامل باشد.

And then whatever the slowest element

و سپس کند‌بودن اجزای

of the whole lithium-ion battery cells supply chain,

تمام زنجیره‌های تامین سلول‌های باتری لیتیوم-یون،

from mining and the many steps of refining

از استخراج و مراحل متعدد پالایش گرفته

to ultimately creating a battery cell

تا در نهایت طراحی سلول باتری

and putting it into a pack,

و قرار دادن آن در یک پک،

that will be the limiting factor on progress towards sustainability.

عاملی محدود کننده در مسیر پیشرفت به سوی پایداری خواهد بود.

CA: All right, so we need to talk more about batteries,

ک ا: بسیار خب، باید بیشتر در مورد باتری‌ها صحبت کنیم،

because the key thing that I want to understand,

چون نکته‌ کلیدی وجود دارد که من می‌خواهم بفهمم،

like, there seems to be a scaling issue here

به نظر می‌رسد که ایراد مقیاس‌پذیری در اینجا وجود دارد

that is kind of amazing and alarming.

که به نوعی جالب و هشدار دهنده است.

You have said that you have calculated

تو گفته‌ای که طبق محاسبه‌تان

that the amount of battery production that the world needs for sustainability

مقدار تولیدات باتری که جهان برای رسیدن به پایداری به آن نیاز دارد،

is 300 terawatt hours of batteries.

۳۰۰ تراوات ساعت باتری هست.

That's the end goal?

این عدد نهایی است؟

EM: Very rough numbers,

این اعداد خیلی تقریبی هستند،

and I certainly would invite others to check our calculations

و من مطمئناً از بقیه هم دعوت می‌کنم تا محاسبات ما را بررسی کنند

because they may arrive at different conclusions.

چون ممکن است به نتایج متفاوتی برسند.

But in order to transition, not just current electricity production,

اما در مورد انتقال، نه فقط برای تولید برق فعلی،

but also heating and transport,

بلکه گرمایش و حمل و نقل در کنار آن

which roughly triples the amount of electricity that you need,

که تقریباً میزان برق مصرفیتان را سه برابر می‌کند،

it amounts to approximately 300 terawatt hours of installed capacity.

ظرفیت تقریبی ۳۰۰ تراوات ساعتی برای آن در نظر گرفته شده است.

CA: So we need to give people a sense of how big a task that is.

ک ا: پس باید مردم را در خصوص بزرگی این کار به فکر واداریم.

I mean, here we are at the Gigafactory.

منظورم این است که،ما اینجا در گیگافکتوری هستیم

You know, this is one of the biggest buildings in the world.

می‎‌دانی، اینجا یکی از بزرگ‌ترین سازه‌های ساخته شده در جهان است.

What I've read, and tell me if this is still right,

من مطلبی خواندم، که به من بگو هنوز هم صحت دارد یا نه،

is that the goal here is to eventually produce 100 gigawatt hours

این که هدف اینجا این است که در نهایت ۱۰۰ گیگاوات ساعت

of batteries here a year eventually.

باتری به صورت سالانه تولید کند.

ا م: احتمالا تولید ما بیشتر از این هم خواهد بود،

EM: We will probably do more than that,

but yes, hopefully we get there within a couple of years.

اما بله، امیدواریم که ظرف چند سال آینده به آن برسیم.

CA: Right.

ک ا: درسته.

But I mean, that is one --

اما به نظرم، این --

EM: 0.1 terrawat hours.

ا.م: یک دهم تراوات ساعت.

CA: But that's still 1/100 of what's needed.

ک ا: اما این هنوز یک‌صدم آن چیزی است که لازم است.

How much of the rest of that 100 is Tesla planning to take on

طرح تسلا قرار است که چه میزان از صد درصد باقیمانده را بر عهده بگیرد.

let's say, between now and 2030, 2040,

مثلا، از الان تا سال‌های ۲۰۳۰، ۲۰۴۰،

when we really need to see the scale up happen?

چه موقع باید منتظر این افزایش باشیم؟

EM: I mean, these are just guesses.

ا م: باید بگویم که، اینها فقط حدس و گمان هستند.

So please, people shouldn't hold me to these things.

پس خواهش می‌کنم، مردم نباید مرا برای رسیدن به اینها تحت فشار بگذارند.

It's not like this is like some --

این اینطوری است که --

What tends to happen is I'll make some like,

اتفاقی که خواهد افتاد این است که من برخی از آنها را عملی خواهم کرد،

می‌دانید، بهترین فرضیات را.

you know, best guess

and then people, in five years,

و بعداً از بین مردم، مثلا پنج سال بعد،

there’ll be some jerk that writes an article:

بیشعور‌هایی پیدا خواهند شد که مقاله‌ای بنویسند:

"Elon said this would happen, and it didn't happen.

«ایلان گفت که این اتفاق خواهد افتاد اما عملی نشد.

He's a liar and a fool."

او یک دروغگو و ابله است.»

It's very annoying when that happens.

این قبیل چیز‌ها خیلی آزار دهنده هستند.

پس این‌ها فقط حدس و گمان‌اند، و این هم یک گفت‌و‌گوی ساده است.

So these are just guesses, this is a conversation.

CA: Right.

ک ا: درسته.

EM: I think Tesla probably ends up doing 10 percent of that.

ا م: به نظرم شاید تسلا بتواند نهایتاً ۱۰ درصد آن را به دوش بکشد.

Roughly.

تقریباً.

CA: Let's say 2050

ک ا: اصلا بیا بگوییم سال ۲۰۵۰،

we have this amazing, you know, 100 percent sustainable electric grid

ما به این پدیده شگفت‌انگیز، می‌دانی، شبکه برق پایدار صد درصدی دست یافته‌ایم،

made up of, you know, some mixture of the sustainable energy sources

می‌دانی، که حاصل آمیزه‌ای از منابع انرژی پایدار است

you talked about.

که تو در موردش صحبت کردی.

That same grid probably is offering the world

این شبکه احتمالاً

really low-cost energy, isn't it,

انرژی واقعا کم‌هزینه‌ای را

compared with now.

در مقایسه با الان در اختیارمان خواهد گذاشت، مگه نه،

And I'm curious about like,

و من در این مورد کنجکاوم که،

are people entitled to get a little bit excited

آیا مردم حق دارند به خاطر امکانات آن موقع

about the possibilities of that world?

مقداری هیجان‌زده شوند؟

EM: People should be optimistic about the future.

ا م: مردم باید به آینده خوش‌بین باشند.

Humanity will solve sustainable energy.

بشریت راه‌حلی برای انرژی پایدار پیدا خواهد کرد.

It will happen if we, you know, continue to push hard,

آن عملی خواهد شد اگر که ما، می‌دانی، با قدرت ادامه دهیم،

the future is bright and good from an energy standpoint.

آینده از منظر انرژی روشن و خوب است.

And then it will be possible to also use that energy to do carbon sequestration.

و همچنین این امکان وجود دارد که از آن انرژی برای ترسیب کربن استفاده کنیم.

It takes a lot of energy to pull carbon out of the atmosphere

چون انتشار کربن در اتمسفر با آزاد شدن انرژی همراه بوده،

because in putting it in the atmosphere it releases energy.

طبیعتاً برای خارج کردن آن هم به انرژی زیادی نیاز است.

So now, you know, obviously in order to pull it out,

پس حالا، می‌دانید، واضح است که برای بیرون کشیدن آن

you need to use a lot of energy.

به مقدار زیادی انرژی نیازمندیم.

But if you've got a lot of sustainable energy from wind and solar,

اما اگر که بتوان انرژی پایدار فراوانی از باد و خورشید ذخیره کرد،

در واقع می‌توان کربن را ترسیب کرد.

you can actually sequester carbon.

So you can reverse the CO2 parts per million of the atmosphere and oceans.

سپس روند CO2 بخش‌های مختلف جو و اقیانوس‌ها را معکوس کرد.

And also you can really have as much fresh water as you want.

و به نوعی، واقعاً می‌توانید هر چقدر که آب تازه بخواهید داشته باشید.

بیشتر کره زمین را آب تشکیل داده است.

Earth is mostly water.

We should call Earth “Water.”

ما باید کره زمین را «آب» بنامیم.

It's 70 percent water by surface area.

۷۰ درصد سطح آن با آب پوشیده شده است.

Now most of that’s seawater,

بیشتر این آب‌ها، آب دریاست،

but it's like we just happen to be on the bit that's land.

اما انگار قرار بوده که ما بر روی این خشکی ناچیز بیاییم.

CA: And with energy, you can turn seawater into --

ک ا: و با کمک انرژی، شما می‌توانید آب دریا را --

EM: Yes.

ا م: بله.

CA: Irrigating water or whatever water you need.

ک ا: به آب مناسب آبیاری یا هر آبی که خواستید تبدیل کنید.

EM: At very low cost.

ا م: با هزینه بسیار کم.

Things will be good.

اوضاع خوب پیش خواهد رفت.

CA: Things will be good.

ک ا: خوب پیش خواهد رفت.

And also, there's other benefits to this non-fossil fuel world

و همچنین، دنیای بدون سوخت فسیلی مزایای دیگری هم خواهد داشت

where the air is cleaner --

اینکه هوا تمیز‌تر خواهد شد --

EM: Yes, exactly.

ا م: بله، دقیقاً.

Because, like, when you burn fossil fuels,

چون مثلا وقتی سوخت فسیلی را می‌سوزانید،

there's all these side reactions

یک عالمه اثرات جانبی

and toxic gases of various kinds.

و گاز‌های سمی مختلف

And sort of little particulates that are bad for your lungs.

و انواع ذرات کوچکی که برای ریه‌هایتان مضر هست را به همراه دارد.

Like, there's all sorts of bad things that are happening

و تمام این مثال‌های بدی که اشاره شدند،

that will go away.

از بین خواهند رفت.

And the sky will be cleaner and quieter.

و آسمان تمیز‌تر و آرام‌تر خواهد بود.

The future's going to be good.

آینده قرار است که خوب باشد.

CA: I want us to switch now to think a bit about artificial intelligence.

ک ا: اکنون می‌خواهم که مقداری به سراغ هوش مصنوعی برویم.

But the segue there,

اما قبل‌تر

you mentioned how annoying it is when people call you up

اشاره کردی که وقتی مردم از تو به پیش‌بینی‌های بد در گذشته یاد می‌کنند ‌

for bad predictions in the past.

چقدر آزار دهنده است.

So I'm possibly going to be annoying now,

پس احتمالاً الان قرار است آزارت بدهم،

but I’m curious about your timelines and how you predict

اما من درباره برنامه زمانی‌ات و اینکه چگونه پیش‌بینی می‌کنی

and how come some things are so amazingly on the money and some aren't.

و چگونه ناباورانه روی بعضی چیز‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنی یا نمی‌کنی کنجکاوم.

So when it comes to predicting sales of Tesla vehicles, for example,

برای مثال، وقتی به پیش‌بینی‌ات درباره فروش اتومبیل‌های تسلا نگاه می‌اندازیم،

you've kind of been amazing,

تو فوق‌العاده بودی،

I think in 2014 when Tesla had sold that year 60,000 cars,

به نظرم در سال ۲۰۱۴، وقتی تسلا در آن سال ۶۰,۰۰۰ اتومبیل فروخت،

you said, "2020, I think we will do half a million a year."

تو گفتی که «به نظرم ما در سال ۲۰۲۰ ۵۰۰,۰۰۰ فروش خواهیم داشت.»

EM: Yeah, we did almost exactly a half million.

ا م: بله، تقریباً پانصد هزار فروش داشتیم.

CA: You did almost exactly half a million.

ک ا: شما تقریباً پانصد هزار تا فروختید.

You were scoffed in 2014 because no one since Henry Ford,

تو در سال ۲۰۱۴ مورد تمسخر قرار گرفتی چون تا زمان هنری فورد،

with the Model T, had come close to that kind of growth rate for cars.

با فورد مدل تی، هیچکس به چنین نرخ رشدی برای خودرو‌ها نزدیک نشده بود.

You were scoffed, and you actually hit 500,000 cars

مسخره شدی اما در واقع از ۵۰۰,۰۰۰ خودرو گذشتی

and then 510,000 or whatever produced.

و سپس ۵۱۰,۰۰۰ تا و یا هر چقدر که تولید کردی.

But five years ago, last time you came to TED,

اما پنج سال پیش، آخرین باری که به TED آمدی،

I asked you about full self-driving,

از تو درباره فناوری کاملاً خودران پرسیدم،

and you said, “Yeah, this very year,

و تو گفتی که «بله، من مطمئنم که امسال،

I'm confident that we will have a car going from LA to New York

ما خودرویی خواهیم داشت که از لس آنجلس تا نیویورک را

without any intervention."

بدون راننده طی کند.»

EM: Yeah, I don't want to blow your mind, but I'm not always right.

ا م: آره، من نمی‌خواهم شگفت زده‌ات کنم، اما همیشه هم حق با من نیست.

CA: (Laughs)

ک ا: (می‌خندد)

What's the difference between those two?

تفاوت این دو در چیست؟

Why has full self-driving in particular been so hard to predict?

چرا پیش‌بینی درباره خودرو‌های کاملا خودران تا این حد سخت بوده است؟

EM: I mean, the thing that really got me,

ا م: به نظرم، چیزی که واقعا من

and I think it's going to get a lot of other people,

و خیلی از مردم را درگیر خود کرده بود،

is that there are just so many false dawns with self-driving,

وجود امیدواری‌های الکی و سراب واقعیت در خصوص خودران‌ها بود،

where you think you've got the problem,

شاید در نگاه اول به نظرتان بیاید که مشکل را حل کرده‌اید

have a handle on the problem,

و بر آن کنترل دارید،

and then it, no, turns out you just hit a ceiling.

اما بعد از آن می‌بینید که، نه، این تازه شروع ماجرا بود.

Because if you were to plot the progress,

زیرا اگر بخواهید روند پیشرفت را رسم کنید،

the progress looks like a log curve.

پیشرفت به شکل منحنی لگاریتم خواهد بود.

So it's like a series of log curves.

خب شبیه یک سری منحنی لگاریتم خواهد بود.

So most people don't know what a log curve is, I suppose.

فکر می‌کنم اکثر مردم نمی‌دانند که منحنی لگاریتم چه شکلی است.

CA: Show the shape with your hands.

ک ا: شکلش را با دستانت نشان بده.

EM: It goes up you know, sort of a fairly straight way,

ا م: ابتدا به طرز نسبتا ثابتی بالا رفته،

and then it starts tailing off

و سپس رفته رفته متوقف شده

and you start getting diminishing returns.

و بازدهتان شروع به نزولی شدن می‌کند.

And you're like, uh oh,

و شما اینطور هستید که، اوه اوه،

it was trending up and now it's sort of, curving over

داشتم با سرعت پله‌های ترقی را می‌پیمودم و حالا به نوعی منحنی شده است

and you start getting to these, what I call local maxima,

و روندی را آغاز می‌کنید که من آن را «بیشینه محلی» می‌نامم،

where you don't realize basically how dumb you were.

که اساساً متوجه نمی‌شوید چقدر خنگ بودید

And then it happens again.

و دوباره همه اینها تکرار می‌شوند.

And ultimately...

و در نهایت ...

These things, you know, in retrospect, they seem obvious,

و این چیز‌ها، می‌دانید، حالا که فکر می‌کنم، بدیهی به نظر می‌رسند،

but in order to solve full self-driving properly,

اما در مورد به درستی حل کردن مشکل سیستم کاملاً خودران،

you actually have to solve real-world AI.

در واقع اول باید برای هوش مصنوعی در دنیای واقعی راه‌حلی پیدا شود.

Because what are the road networks designed to work with?

خب حمل و نقل جاده‌ای برای استفاده چه چیزی طراحی شده‌اند؟

They're designed to work with a biological neural net, our brains,

آن‌ها طراحی شده‌اند تا به کمک یک شبکه عصبی بیولوژیکی، یعنی مغز ما،

and with vision, our eyes.

و بینایی و چشمان ما استفاده شوند.

And so in order to make it work with computers,

و خب برای اینکه کامپیوتر‌ها بتوانند جایگزین شوند،

you basically need to solve real-world AI and vision.

اساساً باید راه حلی برای هوش مصنوعی در دنیای واقعی و سیستم دیداری پیدا شود.

Because we need cameras

چون ما برای سیستم خودران به دوربین‌ها

and silicon neural nets

و شبکه‌های عصبی سیلیکونی

in order to have self-driving work

برای انجام وظیفه

for a system that was designed for eyes and biological neural nets.

به جای چشم‌ها و شبکه‌های عصبی بیولوژیکی نیاز داریم.

می‌دانید، حدس می‌زنم وقتی مسئله اینگونه بیان می‌شود،

You know, I guess when you put it that way,

it's sort of, like, quite obvious

به نوعی، تقریباً بدیهی است که

that the only way to solve full self-driving

تنها راه عملی شدن سیستم کاملاً خودران

is to solve real world AI and sophisticated vision.

پیدا کردن راه حل برای هوش مصنوعی در دنیای واقعی و بینایی پیشرفته است.

CA: What do you feel about the current architecture?

ک ا: نظرت درباره خودرو‌های حال حاضر چیست؟

Do you think you have an architecture now

آیا فکر می‌کنی امروزه طراحی‌ای دارید

where there is a chance

که بتواند این شانس را داشته باشد

for the logarithmic curve not to tail off any anytime soon?

که منحنی لگاریتمی‌اش حداقل در مدت کوتاه رفته رفته کاهش بازده نداشته باشد؟

EM: Well I mean, admittedly these may be infamous last words,

ا م: خب، به نظرم مسلماً اینها می‌توانند آخرین کلمات رسوا کننده من باشند،

but I actually am confident that we will solve it this year.

اما در واقع مطمئنم که تا پایان امسال راه حلی برایش پیدا خواهیم کرد.

That we will exceed --

پایمان را از آن فراتر خواهیم گذاشت --

The probability of an accident,

مثلاً اینکه احتمال یک تصادف،

at what point do you exceed that of the average person?

در چه شرایطی با یک فرد معمولی بیشتر است؟

I think we will exceed that this year.

به نظرم تا آخر امسال از عهده‌اش بر خواهیم آمد.

CA: What are you seeing behind the scenes that gives you that confidence?

ک ا: چه چیزی در خفا این‌چنین اعتماد به نفسی به تو می‌دهد؟

EM: We’re almost at the point where we have a high-quality

ا م: ما تقریبا در دورانی هستیم که یک فضای برداری

unified vector space.

با کیفیت بالا در اختیار داریم.

In the beginning, we were trying to do this with image recognition

در اوایل، داشتیم با برنامه تشخیص تصاویر

on individual images.

روی تک تک تصاویر کار می‌کردیم.

But if you get one image out of a video,

اما اگر از روی یک ویدیو یک عکس بگیرید

it's actually quite hard to see what's going on without ambiguity.

در واقع نسبتاً سخت است که بخواهید از روی آن دقیقا در مورد ویدیو صحبت کنید.

But if you look at a video segment of a few seconds of video,

اما اگر نگاه اندکی به چند ثانیه از ویدیو بیاندازید

that ambiguity resolves.

ابهامات برطرف می‌شوند.

So the first thing we had to do is tie all eight cameras together

خب در وهله اول ما باید همزمان از هشت دوربین استفاده می‌کردیم

so they're synchronized,

که همه با هم همگام شده

so that all the frames are looked at simultaneously

به طوری که همه فریم‌ها همزمان گرفته شده

and labeled simultaneously by one person,

و به طور همزمان در اختیار یک نفر قرار می‌گیرند،

because we still need human labeling.

چون ما هنوز به راننده نیاز داریم.

So at least they’re not labeled at different times by different people

بنابراین آنها حداقل در دفعات متعدد توسط افراد مختلف به راه‌های گوناگون

in different ways.

بررسی نشده است.

So it's sort of a surround picture.

بنابراین یک تصویر تقریبی از اطراف می‌دهد.

Then a very important part is to add the time dimension.

بعد از آن، بخش مهم بعدی اضافه کردن بعد زمان است.

So that you’re looking at surround video,

به این ترتیب شما به ویدیو اطراف نگاه می‌کنید

and you're labeling surround video.

و از آن استفاده می‌کنید.

And this is actually quite difficult to do from a software standpoint.

و در واقع کار‌های نرم افزاری مربوط به این نسبتاً دشوار است.

We had to write our own labeling tools

ما باید برنامه بررسی کننده خودمان را می‌نوشتیم

and then create auto labeling,

و سپس بررسی خودکار را ایجاد می‌کردیم،

create auto labeling software to amplify the efficiency of human labelers

نرم‌افزار بررسی خودکاری که بررسی توسط راننده انسانی را به شکل کارامدی بهتر کند

because it’s quite hard to label.

چون بررسی و تحلیل کار نسبتاً سختی است.

In the beginning, it was taking several hours

در ابتدا، بررسی یک کلیپ ویدیویی ۱۰ ثانیه‌ای

to label a 10-second video clip.

چندین ساعت زمان می‌برد.

This is not scalable.

این روش قابل ارتقا نیست.

So basically what you have to have is you have to have surround video,

بنابراین اساساً باید ویدیویی از اطراف خودرو داشته باشیم،

and that surround video has to be primarily automatically labeled

که از قبل این ویدیو به شکل اتوماتیک تحلیل شده است

with humans just being editors

و اینکه انسان‌ها فقط ویرایشگر هستند

and making slight corrections to the labeling of the video

و اصلاحات جزئی در بررسی ویدیو انجام می‌دهند

and then feeding back those corrections into the future auto labeler,

و سپس آن اصلاحات به بررسی کننده خودکار بازگردانده می‌شود،

so you get this flywheel eventually

و در نهایت شما چرخ لنگری خواهید داشت

where the auto labeler is able to take in vast amounts of video

که بررسی کننده خودکار قادر است مقدار عظیمی از ویدیو‌ها را

and with high accuracy,

با دقت بالا به صورت اتوماتیک

automatically label the video for cars, lane lines, drive space.

در مورد ماشین‌ها، خط‌کشی‌های جاده و فضای موجود برای رانندگی را بررسی و تحلیل کند.

CA: What you’re saying is ...

ک ا: چیزی که تو می‌گویی، این است که ...

the result of this is that you're effectively giving the car a 3D model

نتیجه این است که شما عملاً یک مدل سه بعدی از اجسام واقعی که

of the actual objects that are all around it.

دور تا دور آن را نشان می‌دهد روی خودرو سوار می‌کنید.

It knows what they are,

که نشان می‌دهد آن‌ها چه هستند،

and it knows how fast they are moving.

و با چه سرعتی حرکت می‌کنند.

And the remaining task is to predict

و اقدام باقی مانده این است که

what the quirky behaviors are that, you know,

رفتار‌های غیر معمول را پیش‌بینی کنید، می‌دانی،

that when a pedestrian is walking down the road with a smaller pedestrian,

مثلا وقتی یک عابر پیاده با یک بچه کوچکتر از جاده عبور می‌کنند،

that maybe that smaller pedestrian might do something unpredictable

آن عابر پیاده کوچولو ممکن است هر کار غیر قابل پیش‌بینی‌ای

or things like that.

یا اینجور چیز‌هایی انجام دهد.

You have to build into it before you can really call it safe.

برای اینکه خودرو واقعاً امن باشد باید این را در نظر بگیرید.

EM: You basically need to have memory across time and space.

ا م: شما اساساً باید ذخیره‌ای از اطلاعات زمان و مکان را داشته باشید.

So what I mean by that is ...

خب چیزی که من می‌گویم این است که...

Memory can’t be infinite,

حافظه نمی‌تواند نامحدود باشد،

because it's using up a lot of the computer's RAM basically.

چرا که این مقدار اطلاعات اساسا فضای زیادی از رم کامپیوتر را اشغال می‌کنند.

So you have to say how much are you going to try to remember?

خب باید ببینید که چه مقدار از اطلاعات را قرار است که بخواهید بازیابی کنید؟

It's very common for things to be occluded.

در این خصوص، مسدود سازی عمل بسیار رایجی است.

So if you talk about say, a pedestrian walking past a truck

خب برای مثال،عابر پیاده‌ای در حال عبور از جلوی کامیون است

where you saw the pedestrian start on one side of the truck,

می‌بینید که پیاده شروع به گذر از یک سمت کامیون می‌کند

then they're occluded by the truck.

سپس او و کامیون مانع عبور هم می‌شوند.

You would know intuitively,

شما به طور غریزی می‌فهمید که

OK, that pedestrian is going to pop out the other side, most likely.

خب، عابر پیاده به احتمال زیاد قرار است از آن طرف عبور کند.

CA: A computer doesn't know it.

ک ا: کامپیوتر که درکی از آن ندارد.

EM: You need to slow down.

ا م: باید سرعتتان را کاهش دهید.

CA: A skeptic is going to say that every year for the last five years,

ک ا: حرف آدم‌های شکاک این است که در این پنج سال گذشته، هر سال

you've kind of said, well,

به نوعی گفتی که، خب،

no this is the year,

امسال همان سال است،

we're confident that it will be there in a year or two or, you know,

ما مطمئنیم که رسیدن به آن یک سال، دو سال یا، می‌دونی،

like it's always been about that far away.

انگار همیشه از آن فاصله داریم.

But we've got a new architecture now,

اما ما اکنون مهندسی ساخت جدیدی را در دست داریم،

you're seeing enough improvement behind the scenes

تو در پشت صحنه به اندازه‌ای پیشرفت‌ دیده‌ای

to make you not certain, but pretty confident,

که هنوز خیالت را راحت نکرده اما تقریباً مطمئنی

that, by the end of this year,

که تا پایان امسال،

what in most, not in every city, and every circumstance

در بیشتر جاها، نه در هر شهر و هر شرایطی

but in many cities and circumstances,

اما در بسیاری از شهر‌ها و شرایط،

basically the car will be able to drive without interventions

خودرو خواهد توانست اساساً بدون هیچگونه دخالتی، ایمن‌تر از

safer than a human.

نمونه سرنشین‌دار رانندگی کند.

EM: Yes.

ا م: بله.

I mean, the car currently drives me around Austin

خب، خودرو در حال حاضر هم مرا در اکثر مواقع

most of the time with no interventions.

بدون هیچگونه دخالتی در اطراف (شهر) آستین دور می‌دهد.

So it's not like ...

بنابر‌این اینطوری نیست ...

And we have over 100,000 people

و همین الان هم بیش از ۱۰۰,۰۰۰ کاربر فعال

in our full self-driving beta program.

در برنامه بتای کاملاً خودران‌مان داریم.

So you can look at the videos that they post online.

خب تو می‌توانی به ویدیو‌هایی که آن‌ها پست کرده‌اند، نگاهی بیاندازی.

CA: I do.

ک ا: دیدم.

And some of them are great, and some of them are a little terrifying.

و برخی از آنها عالی و برخی دیگر یک مقدار ترسناک هستند.

I mean, occasionally the car seems to veer off

منظورم این است که، هر از چند گاهی ماشین منحرف شده

and scare the hell out of people.

و مردم را می‌ترساند.

EM: It’s still a beta.

ا م: این هنوز نسخه بتاست.

CA: But you’re behind the scenes, looking at the data,

ک ا: اما شما در پشت قضیه، داده‌ها را بررسی می‌کنید،

you're seeing enough improvement

به میزان کافی پیشرفت می‌بینید

to believe that a this-year timeline is real.

تا از صحت برنامه زمانی امسالتان مطمئن شوید.

EM: Yes, that's what it seems like.

ا م: بله، این چیزی است که به نظر می‌رسد.

I mean, we could be here talking again in a year,

ما می‌توانیم در سال دیگری اینجا دوباره گفت‌و‌گو کنیم،

like, well, another year went by, and it didn’t happen.

مثلاً، یک سال دیگر گذشت، و آن اتفاق نیفتاد.

But I think this is the year.

اما به نظرم امسال، سال موعود است.

CA: And so in general, when people talk about Elon time,

ک ا: و به طور کلی، وقتی مردم درباره زمانی که ایلان اعلام کرده صحبت می‌کنند

I mean it sounds like you can't just have a general rule

منظورم این است که انگار تو فقط یک قانون کلی نداری

that if you predict that something will be done in six months,

که مثلا اگر چیزی بعد شش ماه عملی شود،

actually what we should imagine is it’s going to be a year

زمان عملی شدنش را یک سال اعلام کنی

or it’s like two-x or three-x, it depends on the type of prediction.

یا مثلاً دو برابر یا سه برابر بیشتر، این بستگی به نوع پیش‌بینی دارد.

Some things, I guess, things involving software, AI, whatever,

حدس می‌زنم برخی چیزها، چیز‌هایی در حوزه نرم‌افزار، هوش مصنوعی، حالا هرچی،

are fundamentally harder to predict than others.

پیش‌بینی کردنشان اساساً سخت‌تر است.

Is there an element

آیا امکانش هست

that you actually deliberately make aggressive prediction timelines

که در واقع تو عمداً برنامه زمانی جسورانه‌ای پیش‌بینی کنی

to drive people to be ambitious?

تا مردم را بیشتر مشتاق کنی؟

Without that, nothing gets done?

به جز این روش، راه دیگری نداری؟

EM: Well, I generally believe, in terms of internal timelines,

ا م: خب، من به طور کلی معتقدم که در خصوص برنامه‌های زمانی داخلی،

that we want to set the most aggressive timeline that we can.

ما می‌خواهیم جسورانه‌ترین برنامه زمانی‌ای که می‌توانیم را اعلام کنیم.

Because there’s sort of like a law of gaseous expansion where,

چون قضیه چیزی شبیه به انبساط گاز‌هاست،

for schedules, where whatever time you set,

در زمان‌بندی‌ها، هر زمانی که شما تعیین کنی

it's not going to be less than that.

واقعیت زمانی کمتر از آن نخواهد شد.

It's very rare that it'll be less than that.

خیلی بعید است که زودتر رخ دهد.

But as far as our predictions are concerned,

اما وقتی پای پیش‌بینی‌های ما به میان می‌آید،

what tends to happen in the media

آنچه در رسانه رخ می‌دهد،این است که

is that they will report all the wrong ones

همه موارد اشتباه را گزارش می‌کنند

and ignore all the right ones.

و همه موارد درست را نادیده می‌گیرند.

Or, you know, when writing an article about me --

یا، می‌دانی، وقتی مقاله‌ای درباره من نوشته می‌شود --

من در آن با تجارب فراوانی در صنایع مختلف معرفی شده‌ام.

I've had a long career in multiple industries.

If you list my sins, I sound like the worst person on Earth.

اگر خطاهای مرا لیست کنید من بدترین آدم روی زمین به نظر می‌آیم

But if you put those against the things I've done right,

اما اگر آنها را در کنار کار‌های خوبی که انجام داده‌ام قرار دهید،

it makes much more sense, you know?

بسیار منطقی‌تر به نظر می‌رسد.

So essentially like, the longer you do anything,

خب ذاتاً اینگونه است که هرچه زمان بیشتری به فعالیتی اختصاص دهید،

the more mistakes that you will make cumulatively.

در مجموع اشتباهات بیشتری مرتکب خواهید شد.

Which, if you sum up those mistakes,

که اگر شما اشتباهاتم را سر جمع کنید،

will sound like I'm the worst predictor ever.

من بد‌ترین پیش‌بینی کننده تاریخ به نظر خواهم رسید.

But for example, for Tesla vehicle growth,

اما برای مثال، در مورد میزان رشد و پیشرفت ماشین تسلا،

I said I think we’d do 50 percent, and we’ve done 80 percent.

فکر کنم که گفتم ۵۰ درصد خواهد بود و ما ۸۰ درصد را عملی کردیم.

CA: Yes.

ک ا: بله.

EM: But they don't mention that one.

ا م: اما آن‌ها به این مورد اشاره نکردند.

So, I mean, I'm not sure what my exact track record is on predictions.

منظورم این است که من اطلاع دقیقی از سابقه پیش‌بینی‌هایم ندارم.

They're more optimistic than pessimistic, but they're not all optimistic.

آنها بیشتر خوش‌بینانه هستند تا بدبینانه، البته نه همه‌شان.

Some of them are exceeded probably more or later,

شاید برخی از آنها از حد انتظار بیشتر یا کمتر طول کشیده باشند،

but they do come true.

اما به حقیقت خواهند پیوست.

It's very rare that they do not come true.

خیلی بعید است که به حقیقت نپیوندند.

It's sort of like, you know,

می‌دانی،

if there's some radical technology prediction,

اگر چند پیش‌بینی در مورد تکنولوژی رادیکالی مطرح شده باشد،

the point is not that it was a few years late,

نکته این نیست که چند سال گذشته است،

but that it happened at all.

این است که اصلاً اتفاق نیفتاده.

That's the more important part.

این بخش مهم‌تر است.

CA: So it feels like at some point in the last year,

ک ا: به نظر می‌رسد در مقطع مشابهی در سال گذشته،

seeing the progress on understanding,

مشاهده پیشرفت قدرت درک،

the Tesla AI understanding the world around it,

درک هوش مصنوعی تسلا از دنیای اطرافش،

led to a kind of, an aha moment at Tesla.

به نوعی منجر به لحظه‌ای طلایی برای تسلا شد

Because you really surprised people recently when you said

چون اخیراً وقتی گفتی که احتمالاً مهم‌ترین محصول تسلا

probably the most important product development

که قرار است امسال تولید شود

going on at Tesla this year is this robot, Optimus.

ربات اپتیموس است واقعا مردم را شگفت‌زده کرد.

EM: Yes.

ا م: بله.

CA: Many companies out there have tried to put out these robots,

ک ا:بسیاری از شرکت‌ها در خارج از کشور تلاش کردند تا این ربات‌ها را تولید کنند

they've been working on them for years.

سال‌های زیادی رویش وقت گذاشته‌اند

And so far no one has really cracked it.

و تاکنون هیچکس واقعاً آن را عملیاتی نکرده است.

There's no mass adoption robot in people's homes.

هیچ ربات مورد قبول جمعی مردم در خانه‌هایشان وجود ندارد.

There are some in manufacturing, but I would say,

تعدادی در مراحل تولیدات صنعتی وجود دارند اما می‌خواهم بگویم که،

no one's kind of, really cracked it.

که تقریباً هیچکس، واقعاً آن را عملیاتی نکرده است.

Is it something that happened

آیا اتفاقی در پروسه توسعه

in the development of full self-driving that gave you the confidence to say,

رانندگی کاملا خودران برایت افتاد که به تو این اعتماد به نفس را بدهد که بگویی

"You know what, we could do something special here."

«می‌دانید چه شده، ما توانستیم اینجا چیز خاصی ارائه کنیم»

EM: Yeah, exactly.

ا م: آره، دقیقاً.

So, you know, it took me a while to sort of realize

خب، می‌دانی، مدتی طول کشید تا به این فهم برسم

that in order to solve self-driving,

که برای حل مسئله رانندگی خودران،

you really needed to solve real-world AI.

به هوش مصنوعی در دنیای واقعی نیاز است.

And at the point of which you solve real-world AI for a car,

و وقتی شما هوش مصنوعی در دنیای واقعی را بر روی یک خودرو عملی کنید،

which is really a robot on four wheels,

آن در واقع به رباتی سوار بر چهار چرخ تبدیل خواهد شد.

you can then generalize that to a robot on legs as well.

آنگاه می‌توانید آن را به یک ربات پا دار نیز تعمیم دهید.

The two hard parts I think --

به نظرم دو بخش سخت --

like obviously companies like Boston Dynamics

بدیهی است که شرکت‌هایی مثل بوستون دینامیکس

have shown that it's possible to make quite compelling,

ثابت کرده‌اند که می‌توان ربات‌هایی تا حدی مجاب‌کننده

sometimes alarming robots.

و گاهی هم نگران‌کننده ساخت.

CA: Right.

ک ا: درسته.

EM: You know, so from a sensors and actuators standpoint,

ا م: می‌دانی، از منظر سنسور‌ها و محرک‌ها،

it's certainly been demonstrated by many

قطعا توسط خیلی‌ها اثبات شده

that it's possible to make a humanoid robot.

که ساخت ربات انسان‌نما امکان پذیر است.

The things that are currently missing are enough intelligence

تکه‌های گم‌شده این پازل در حال حاضر وجود هوش کافی برای ربات

for the robot to navigate the real world and do useful things

به منظور راه‌یابی و انجام فعالیت‌های سودمند

without being explicitly instructed.

بدون نیاز به دستور مشخص است.

So the missing things are basically real-world intelligence

بنابر‌این موارد مورد نیاز اساساً هوشمندی در دنیای واقعی

and scaling up manufacturing.

و افزایش ظرفیت تولید هستند.

Those are two things that Tesla is very good at.

که تسلا در این دو مورد خیلی خوب است.

And so then we basically just need to design the specialized actuators

و پس ما اساساً فقط باید محرک‌ها و سنسور‌های مختص به ربات‌های انسان‌نما را

and sensors that are needed for humanoid robot.

طراحی کنیم.

People have no idea, this is going to be bigger than the car.

مردم هیچ ایده‌ای در موردش ندارند، اندازه‌اش از یک خودرو بزرگ‌تر خواهد بود.

CA: So let's dig into exactly that.

ک ا: پس بیا دقیقاً به همین بپردازیم.

I mean, in one way, it's actually an easier problem than full self-driving

یعنی، از یک جهت، واقعاً مسئله ساده‌تری نسبت به سیستم کاملاً خودران است

because instead of an object going along at 60 miles an hour,

چون جسمی نیست که با سرعت مثلاً ۶۰ مایل در ساعت حرکت می‌کند

which if it gets it wrong, someone will die.

که اگر هم خطایی صورت گیرد، امکان داشته باشد کسی بمیرد.

This is an object that's engineered to only go at what,

بلکه جسمی هست که طراحی شده که مثلاً

three or four or five miles an hour.

با سرعت ۳ یا ۴ یا ۵ مایل در ساعت جابه‌جا شود.

And so a mistake, there aren't lives at stake.

و در صورت بروز مشکل، هیچ جانی در معرض خطر قرار نمی‌گیرد.

There might be embarrassment at stake.

ممکن است فقط آبرو در خطر باشد.

EM: So long as the AI doesn't take it over and murder us in our sleep or something.

ا م: تا وقتی که هوش مصنوعی کنترل را در دست نگیرد و ما را در خواب نکشد یا چیز دیگری.

CA: Right.

ک ا: درسته.

(Laughter)

(صدای خنده)

So talk about --

بنابر‌این حرف بزن درباره --

I think the first applications you've mentioned

فکر می‌کنم برنامه‌های اولیه‌ای که تو به آنها اشاره کردی

are probably going to be manufacturing,

احتمالاً تولید خواهند شد،

but eventually the vision is to have these available for people at home.

اما چشم‌انداز نهایی در دسترس بودن آنها برای مردم در خانه‌هایشان است.

If you had a robot that really understood the 3D architecture of your house

اگر رباتی داشتی که سبک معماری خانه‌ات را به شکل سه بعدی درک می‌کرد

and knew where every object in that house was

و می‌دانست که جای هر شی در این خانه کجاست

or was supposed to be,

یا کجا باید باشد،

and could recognize all those objects,

و می‌توانست ماهیت تمام آن شی‌هارا تشخیص دهد،

I mean, that’s kind of amazing, isn’t it?

منظورم این است که، شگفت‌انگیز بود، مگه نه؟

Like the kind of thing that you could ask a robot to do

تقریباً شبیه این که از یک روبات بخواهی کاری انجام دهد

would be what?

آن چه خواهد بود؟

Like, tidy up?

مثلا، اینجا را مرتب کن؟

EM: Yeah, absolutely.

ا م: بله، قطعاً.

Make dinner, I guess, mow the lawn.

شام درست کن، مثلاً، چمن‌های حیاط را بزن.

CA: Take a cup of tea to grandma and show her family pictures.

ک ا: برای مادربزرگ یک فنجان قهوه ببر و عکس‌های خانوادگی را به او نشان بده.

EM: Exactly. Take care of my grandmother and make sure --

ا م: دقیقا. از مادربزرگم مراقبت کن و مطمئن شو --

CA: It could obviously recognize everyone in the home.

ک ا: مشخص است که می‌تواند چهره افراد داخل خانه را تشخیص دهد.

It could play catch with your kids.

می‌تواند با بچه‌ها توپ‌بازی کند.

EM: Yes. I mean, obviously, we need to be careful

ا م: بله، مطمئناً، ما باید مراقب باشیم

this doesn't become a dystopian situation.

تا شرایط ناخوشایندی پیش نیاید.

I think one of the things that's going to be important

به نظرم یکی از چیز‌هایی که بسیار اهمیت خواهد داشت

is to have a localized ROM chip on the robot

وجود یک تراشه رام مشخص در ربات است

that cannot be updated over the air.

که به شکل آنلاین قابل به روز رسانی نیست.

Where if you, for example, were to say, “Stop, stop, stop,”

مثلاً اگر شما به او بگویید: «بایست، بایست، بایست»

if anyone said that,

یا هر کس دیگری بگوید

then the robot would stop, you know, type of thing.

ربات خواهد ایستاد. می‌دانی، تقریبا یک چنین چیزی.

And that's not updatable remotely.

و از راه دور هم قابل به روز رسانی نیست.

I think it's going to be important to have safety features like that.

به نظرم مهم است که عوامل امنیتی این‌چنینی داشته باشیم.

CA: Yeah, that sounds wise.

ک ا: بله، عاقلانه به نظر می‌رسد.

EM: And I do think there should be a regulatory agency for AI.

ا م: و به نظرم باید یک اداره نظارتی برای هوش مصنوعی تاسیس شود.

I've said that for many years.

من این را سال‌هاست که می‌گویم.

I don't love being regulated,

دوست ندارم تحت نظارت قرار بگیرم

but I think this is an important thing for public safety.

اما به نظرم این برای امنیت جامعه ضروری است

CA: Let's come back to that.

ک ا:بیا به همان موضوع برگردیم.

But I don't think many people have really sort of taken seriously

اما من فکر نمی‌کنم که بیشتر مردم واقعاً --

the notion of, you know, a robot at home.

قضیه حضور یک ربات در خانه را جدی گرفته باشند.

I mean, at the start of the computing revolution,

منظورم این است که، در آغاز انقلاب دیجیتال،

Bill Gates said there's going to be a computer in every home.

بیل گیتس گفت که در هر خانه‌ای یک کامپیوتر وجود خواهد داشت.

And people at the time said, yeah, whatever, who would even want that.

و مردم آن زمان گفتند که خب، حالا هرچی، کسی علاقه‌ای هم به آنها ندارد.

Do you think there will be basically like in, say, 2050 or whatever,

به نظرت آیا همانطور که گفتی، اساساً در سال ۲۰۵۰ یا حالا هرچی،

like a robot in most homes, is what there will be,

همانطور که انتظارش می‌رود، در بیشتر خانه‌ها ربات خواهد بود

and people will love them and count on them?

و مردم آنها را دوست خواهند داشت و بهشان اعتماد خواهند کرد؟

You’ll have your own butler basically.

چون قرار است ربات پیشخدمت خودتان را عرضه کنید.

EM: Yeah, you'll have your sort of buddy robot probably, yeah.

ا م: بله، احتمالا هر کس رفیق رباتی خودش را خواهد داشت، بله.

ک ا: یعنی تا چه اندازه رفیق ما خواهند بود؟

CA: I mean, how much of a buddy?

How many applications have you thought,

به چه تعداد برنامه و کاربرد فکر کرده‌ای؟

you know, can you have a romantic partner, a sex partner?

می‌دانی، آیا می‌شود یک شریک عاطفی و یا یک شریک جنسی داشت؟

EM: It's probably inevitable.

ا م: احتمالاً اجتناب ناپذیر است.

I mean, I did promise the internet that I’d make catgirls.

خب، من در اینترنت قول دادم که دختر‌های گربه‌ای خواهم ساخت.

We could make a robot catgirl.

ما می‌توانیم یک دختر گربه‌ای رباتی بسازیم.

CA: Be careful what you promise the internet.

ک ا:مراقب باش که چه قولی در اینترنت می‌دهی

(Laughter)

(صدای خنده)

EM: So, yeah, I guess it'll be whatever people want really, you know.

ا م: پس، آره، حدس می‌زنم مردم هر رباتی که واقعا دلشان می‌خواهد را خواهند داشت.

CA: What sort of timeline should we be thinking about

ک ا: در واقع برای زمانی که اولین مدل‌ها ساخته و فروخته می‌شوند

of the first models that are actually made and sold?

به چه بازه زمانی‌ای باید فکر کنیم؟

EM: Well, you know, the first units that we intend to make

ا م: خب، می‌دانی، اولین واحد‌هایی که قصد داریم بسازیم

are for jobs that are dangerous, boring, repetitive,

برای کار‌های خطرناک، کسل کننده، تکراری و کار‌هایی است

and things that people don't want to do.

که مردم علاقه‌ای به انجامشان ندارند.

And, you know, I think we’ll have like an interesting prototype

و می‌دانی، فکر می‌کنم که در امسال یک نمونه اولیه جالب

sometime this year.

خواهیم داشت.

We might have something useful next year,

ممکن است که در سال آینده محصول مفیدی عرضه کنیم.

but I think quite likely within at least two years.

اما به نظرم تا حداقل دو سال کاملا محتمل است.

And then we'll see rapid growth year over year

و سپس رشد سریع کارامدی

of the usefulness of the humanoid robots

ربات‌های انسان‌نما

and decrease in cost and scaling up production.

و کاهش هزینه و افزایش تولید را سال به سال شاهد خواهیم بود.

CA: Initially just selling to businesses,

ک ا: در ابتدا فقط به شرکت‌ها می‌فروشید

or when do you picture you'll start selling them

یا اینکه دورنمای شما برای شروع فروش آنها

where you can buy your parents one for Christmas or something?

که هرکس بتواند دستیارش را برای کریسمس یا هر زمان دیگری بخرد،چه زمانی است؟

EM: I'd say in less than ten years.

ا م:می‌توانم بگویم در کمتر از ده سال آینده

CA: Help me on the economics of this.

ک ا: در خصوص جنبه اقتصادی‌اش به من کمک کن.

So what do you picture the cost of one of these being?

طبق پیش‌بینی‌ات، قیمت هر یک از آن‌ها چقدر خواهد بود؟

EM: Well, I think the cost is actually not going to be crazy high.

ا م: خب، به نظرم قیمتش به طرز دیوانه‌وار بالا نخواهد بود.

Like less than a car.

شاید کمتر از قیمت یک خودرو.

Initially, things will be expensive because it'll be a new technology

در ابتدا، حتما گران خواهند بود، چون یک تکنولوژی‌ نو

at low production volume.

با حجم تولید پایین است.

The complexity and cost of a car is greater than that of a humanoid robot.

پیچیدگی و قیمت یک خودرو بیشتر از یک ربات انسان‌نماست.

So I would expect that it's going to be less than a car,

بنابر‌این من انتظار دارم که هزینه‌ای کمتر از یک ماشین،

or at least equivalent to a cheap car.

یا حد‌اقل معادل یک ماشین ارزان‌ داشته باشد

CA: So even if it starts at 50k, within a few years,

ک ا: خب حتی اگر در چند سال اول با ۵۰هزار دلار عرضه شود

it’s down to 20k or lower or whatever.

به پایین‌تر از ۲۰هزار دلار یا حتی کمتر خواهد رسید.

And maybe for home they'll get much cheaper still.

و شاید نسخه خانگی آن بسیار ارزان‌تر تمام شود.

But think about the economics of this.

اما به این جنبه اقتصادی فکر کن که

If you can replace a $30,000,

اگر کسی یک کارگر با درآمد سالیانه ۳۰ هزار دلار،

$40,000-a-year worker,

یا ۴۰ هزار دلار جایگزینش کند،

which you have to pay every year,

مجبورد هر سال این مقدار هزینه را بپردازد

with a one-time payment of $25,000

اما با یکبار هزینه کردن ۲۵ هزار دلار

for a robot that can work longer hours,

برای رباتی که می‌تواند ساعات بیشتری کار کند،

a pretty rapid replacement of certain types of jobs.

جایگزین بسیار سریعی برای یک‌سری مشاغل خواهد داشت.

How worried should the world be about that?

مردم جهان چه نگرانی‌ای باید در موردش داشته باشند؟

EM: I wouldn't worry about the sort of, putting people out of a job thing.

ا م: من نگران این موضوع نیستم که افرادی را از کار بیکار خواهم کرد.

I think we're actually going to have, and already do have,

به نظرم ما واقعا با کمبود شدید نیروی کار مواجه خواهیم بود

a massive shortage of labor.

و در حال حاضر هم هستیم.

So I think we will have ...

بنابر‌این من فکر می‌کنم که ما ...

Not people out of work,

فرد بیکاری نخواهیم داشت،

but actually still a shortage labor even in the future.

و همچنین حتی هنوز هم کمبود شدید نیروی کار در آینده خواهیم داشت.

But this really will be a world of abundance.

اما دنیای آن موقع واقعا سرشار از وفور و فراوانی خواهد بود.

Any goods and services will be available to anyone who wants them.

هر کالا و خدماتی برای هرکس که خواهانش باشد در دسترس خواهد بود.

It'll be so cheap to have goods and services, it will be ridiculous.

کالا‌ها و خدمات به قدری ارزان خواهند بود که [شرایط] مضحک به نظر خواهد آمد.

CA: I'm presuming it should be possible to imagine a bunch of goods and services

ک ا: من تصور می‌کنم که باید بتوان گروهی از کالا‌ها و خدماتی که

that can't profitably be made now but could be made in that world,

تولیدشان الان سودآور نیست را در آن موقع

courtesy of legions of robots.

به لطف لشکر ربات‌ها تولید کرد.

EM: Yeah.

ا م: بله.

It will be a world of abundance.

دنیای پر از فراوانی خواهد بود.

The only scarcity that will exist in the future

تنها کمبودی که در آینده وجود خواهد داشت

is that which we decide to create ourselves as humans.

تصمیم ما برای زندگی کردن به شکل یک بشر (انسان) عادی خواهد بود.

CA: OK.

ک ا: بسیار خوب.

So AI is allowing us to imagine a differently powered economy

بنابر‌این هوش مصنوعی اجازه تصور این‌چنین اقتصاد قدرتمند متفاوتی

that will create this abundance.

که سرشار از فراوانی است را به ما می‌دهد.

What are you most worried about going wrong?

بیشترین نگرانی‌ات در مورد خوب پیش نرفتن چه چیزی است؟

EM: Well, like I said, AI and robotics will bring out

ا م: خب، همانطور که گفتم، هوش مصنوعی و ربات‌ها می‌توانند موجب دوره‌ای که

what might be termed the age of abundance.

عصر فراوانی نام می‌گیرد، شوند.

Other people have used this word,

افراد دیگری هم از این واژه نام برده‌اند،

and that this is my prediction:

و این پیش‌بینی من است که :

it will be an age of abundance for everyone.

عصر فراوانی برای همه خواهد بود.

But I guess there’s ...

اما حدس می‌زنم که ...

The dangers would be the artificial general intelligence

خطر مجزا شدن هوش مصنوعی عمومی

or digital superintelligence decouples from a collective human will

یا فرا‌هوش دیجیتالی از اراده جمعی بشر و رفتن به سمتی دیگر وجود خواهد داشت

and goes in the direction that for some reason we don't like.

که به دلایلی ما از آن خوشمان نمی‌آید.

Whatever direction it might go.

به هر مسیری می‌تواند پا بگذارد.

You know, that’s sort of the idea behind Neuralink,

می‌دانی، این یکی از ایده‌های به کار گرفته شده در نورالینک است

is to try to more tightly couple collective human world

که تلاش کنیم تا جهان کل بشریت را

to digital superintelligence.

بسیار بیشتر با فراهوش دیجیتالی همراه کنیم.

And also along the way solve a lot of brain injuries and spinal injuries

و همچنین در این راه، بسیاری از آسیب‌های مغزی و آسیب‌های وارد شده به ستون فقرات

and that kind of thing.

و این جور چیز‌ها را حل کنیم.

So even if it doesn't succeed in the greater goal,

بنابر‌این حتی اگر که در هدف بزرگترمان موفق نباشد،

I think it will succeed in the goal of alleviating brain and spine damage.

به نظرم در هدف کاهش دادن آسیب مغزی و ستون فقراتی موفق خواهد بود.

CA: So the spirit there is that if we're going to make these AIs

ک ا: پس اینطور که اگر ما داریم این هوش مصنوعی‌های

that are so vastly intelligent, we ought to be wired directly to them

بسیار هوشمند را بسازیم، باید مستقیماً خودمان به آنها متصل شویم

so that we ourselves can have those superpowers more directly.

تا از آن قدرت‌های حیرت انگیز بهتر بتوانیم بهره ببریم.

But that doesn't seem to avoid the risk that those superpowers might ...

اما به نظر می‌رسد که راهی برای جلوگیری از ریسک استفاده نادرست از این ابر‌نیرو‌ها

turn ugly in unintended ways.

به اشکال ناخواسته وجود ندارد.

EM: I think it's a risk, I agree.

ا م:به نظرم این ریسک وجود دارد، موافقم

I'm not saying that I have some certain answer to that risk.

من نمی‌گویم که ضمانت مطمئنی در مقابل آن خطر دارم.

I’m just saying like

فقط می‌گویم که

maybe one of the things that would be good

شاید یکی از چیزهایی که در اطمینان از اینکه

for ensuring that the future is one that we want

آینده همانی خواهد بود که ما می‌خواهیم، تاثیر مثبت داشته باشد،

is to more tightly couple

پیوند محکم‌تر بین

the collective human world to digital intelligence.

دنیای جمعی بشریت با هوش دیجیتالی باشد.

The issue that we face here is that we are already a cyborg,

موضوعی که ما با آن مواجهیم این است که ما در حال حاضر سایبورگ(انسان ماشینی) هستیم

if you think about it.

اگردر موردش فکر کنید خواهید فهمید.

The computers are an extension of ourselves.

کامپیوتر‌ها بخش اضافه‌ای از خودمان هستند.

And when we die, we have, like, a digital ghost.

و وقتی که ما می‌میریم، چیزی شبیه به یک روح دیجیتالی داریم.

You know, all of our text messages and social media, emails.

می‌دانی، تمام پیام‌های متنی و شبکه‌های اجتماعی، ایمیل‌ها.

And it's quite eerie actually,

و این در واقع تا حدی ترسناک است که

when someone dies but everything online is still there.

یک نفر می‌میرد اما تمام موارد آنلاین مربوط به او هنوز باقی خواهد ماند.

But you say like, what's the limitation?

اما تو گفتی که، محدودیت چیست؟

What is it that inhibits a human-machine symbiosis?

چه چیزی مانع همزیستی انسان و ماشین می‌شود؟

It's the data rate.

جواب نرخ داده است.

When you communicate, especially with a phone,

وقتی در حال برقراری ارتباط هستید مخصوصا با یک تلفن،

you're moving your thumbs very slowly.

شما انگشت شستتان را خیلی آرام حرکت می‌دهید

So you're like moving your two little meat sticks

مثل اینکه انگار دارید دو سیخ کوچک را حرکت می‌دهید

at a rate that’s maybe 10 bits per second, optimistically, 100 bits per second.

که سرعتش ۱۰ بیت بر ثانیه و در خوشبینانه‌ترین حالت ۱۰۰ بیت بر ثانیه است.

And computers are communicating at the gigabyte level and beyond.

و کامپیوتر‌ها در حد گیگابایت و فراتر از آن اطلاعات مخابره می‌کنند.

CA: Have you seen evidence that the technology is actually working,

ک ا: آیا شواهدی بدست آورده‌ای که نشان دهد این تکنولوژی واقعا کار می‌کند

that you've got a richer, sort of, higher bandwidth connection, if you like,

و نسبت به قبل، امکان برقراری اتصالی قوی‌تر و به اصطلاح با پهنای باند بیشتر

between like external electronics and a brain

بین لوازم الکترونیکی خارجی و مغز

than has been possible before?

به صورت دل بخواهی وجود دارد؟

EM: Yeah.

ا م: بله.

I mean, the fundamental principles of reading neurons,

منظورم این است که، اصول اساسی خواندن نورون‌ها،

sort of doing read-write on neurons with tiny electrodes,

برای دهه‌ها حاکی از نوعی فعالیت خواندن و نوشتن

have been demonstrated for decades.

به وسیله الکترود‌های کوچک است.

So it's not like the concept is new.

بنابر‌این آتقدر‌ها هم مفهوم جدیدی نیست.

The problem is that there is no product that works well

مشکل اینجاست که هنوز محصولی که به درستی در این مورد خوب کار کند، وجود ندارد

that you can go and buy.

که بتوانید بروید آن را خریداری کنید.

So it's all sort of, in research labs.

الان همه چیز در حد تحقیقات آزمایشگاهی است.

And it's like some cords sticking out of your head.

و به شکلی است که انگار چند رشته سیم از سرتان بیرون زده است.

And it's quite gruesome, and it's really ...

و این بسیار وحشتناک است و واقعا ...

There's no good product that actually does a good job

هیچ محصول خوبی در واقع وجود ندارد که کارش را بدرستی انجام دهد

and is high-bandwidth and safe

و دارای پهنای باند بالا و ایمن باشد

and something actually that you could buy and would want to buy.

و چیزی باشد که آن را بخرید و یا مایل به خریدنش باشید.

But the way to think of the Neuralink device

اما شکل دستگاه نورالینک

is kind of like a Fitbit or an Apple Watch.

چیزی شبیه به یک ساعت فیت بیت یا اپل واچ است.

That's where we take out sort of a small section of skull

سازوکارش اینگونه است که ما بخشی کوچکی از جمجمه را به اندازه

about the size of a quarter,

حدوداً یک‌چهارم آن بر می‌داریم،

replace that with what,

و آن را با چیزی که

in many ways really is very much like a Fitbit, Apple Watch

از بسیاری جهات به یک ساعت فیت‌بیت یا اپل واچ

or some kind of smart watch thing.

یا نوعی ساعت هوشمند جایگزین می‌کنیم.

But with tiny, tiny wires,

اما با سیم‌های نازک،

very, very tiny wires.

سیم‌های خیلی خیلی نازک.

Wires so tiny, it’s hard to even see them.

به حدی نازک که حتی دیدنشان هم سخت است.

And it's very important to have very tiny wires

و خیلی مهم است که از نوع خیلی نازک استفاده کنیم

so that when they’re implanted, they don’t damage the brain.

تا وقتی کار گذاشته شدند به مغز آسیبی وارد نکنند.

CA: How far are you from putting these into humans?

ک ا: چقدر تا قرار دادن آنها در انسان‌ها فاصله دارید؟

EM: Well, we have put in our FDA application

ا م: خب، ما امسال عملی بلند پروازانه را در برنامه FDA خودمان قرار داده‌ایم

to aspirationally do the first human implant this year.

تا اولین کاشت(ایمپلنت) انسانی را انجام دهیم.

CA: The first uses will be for neurological injuries

ک ا: اولین موارد استفاده‌اش برای آسیب‌های وارده به دستگاه عصبی

of different kinds.

و انواع مختلف آن خواهد بود.

But rolling the clock forward

اندکی زمان را به جلو ببریم

and imagining when people are actually using these

و تصور می‌کنی که چه زمانی مردم واقعا از این تجهیزات

for their own enhancement, let's say,

بیا بگوییم، برای پیشرفت خودشان

and for the enhancement of the world,

و همچنین برای پیشرفت دنیایشان استفاده می‌کنند،

how clear are you in your mind

در فکرت چقدر به این نزدیک شده‌ای

as to what it will feel like to have one of these inside your head?

که داشتن یکی از این‌چیز‌ها در درون سر خودت چه حسی خواهد داشت؟

EM: Well, I do want to emphasize we're at an early stage.

ا م: خب می‌خواهم تاکید کنم که ما هنوز در مرحله اولیه هستیم.

And so it really will be many years before we have

و بنابراین واقعاً سال‌ها طول می‌کشد

anything approximating a high-bandwidth neural interface

تا چیزی نزدیک به یک رابط عصبی با پهنای باند بالا داشته باشیم

that allows for AI-human symbiosis.

که امکان همزیستی هوش مصنوعی و انسان را فراهم کند.

For many years, we will just be solving brain injuries and spinal injuries.

در سال‌های متمادی، ما فقط بر حل آسیب‌های مغزی و ستون فقرات تمرکز خواهیم داشت.

For probably a decade.

که شاید یک دهه به طول بیانجامد.

This is not something that will suddenly one day

این چیزی نیست که ناگهان در یک روز

it will have this incredible sort of whole brain interface.

نسخه‌ای فوق‌العاده از رابط کاربری کل مغز ارائه دهد.

It's going to be, like I said,

قرار است که، همانطور که گفتم،

at least a decade of really just solving brain injuries

حداقل یک دهه فقط صرف برطرف کردن آسیب‌های مغزی

and spinal injuries.

و ستون فقرات شود.

And really, I think you can solve a very wide range of brain injuries,

و به نظرم واقعا می‌شود طیف وسیعی از آسیب‌های مغزی را

including severe depression, morbid obesity, sleep,

مثل افسردگی شدید، چاقی مفرط، [اختلالات] خواب،

potentially schizophrenia,

اسکیزوفرنی بالقوه،

like, a lot of things that cause great stress to people.

و عوامل زیادی که باعث بروز استرس شدید در افراد می‌شوند را برطرف کرد.

Restoring memory in older people.

برگرداندن حافظه در افراد مسن.

CA: If you can pull that off, that's the app I will sign up for.

ک ا: اگر بتوانید آن را به خوبی به نتیجه برسانید، خودم برایش ثبت نام خواهم کرد.

EM: Absolutely.

ا م: حتما.

CA: Please hurry. (Laughs)

ک ا: لطفا عجله کن. (صدای خنده)

EM: I mean, the emails that we get at Neuralink are heartbreaking.

ا م: ایمیل‌هایی که ما در نورالینک دریافت می‌کنیم بسیار دلخراش و غم‌انگیز هستند.

I mean, they'll send us just tragic, you know,

منظورم این است که، آن‌ها فقط از مصیبت‌هایشان می‌نویسند، می‌دانی،

where someone was sort of, in the prime of life

اینکه فردی در عنفوان جوانی‌اش بوده

and they had an accident on a motorcycle

و با موتور‌سیکلتش تصادفی داشته

and someone who's 25, you know, can't even feed themselves.

و این فرد ۲۵ ساله، می‌دانی، حالا حتی نمی‌تواند خودش غذا بخورد.

And this is something we could fix.

و این چیزی است که ما می‌توانیم تغییرش دهیم

CA: But you have said that AI is one of the things you're most worried about

ک ا: اما تو گفته‌ای که نگرانی‌ اصلیتان در مورد هوش مصنوعی است

and that Neuralink may be one of the ways

و اینکه نورالینک می‌تواند یکی از راه‌هایی باشد

where we can keep abreast of it.

که ما را در مقابل آن در امان نگه دارد.

EM: Yeah, there's the short-term thing,

ا م: بله، روند کوتاه مدتی وجود دارد

which I think is helpful on an individual human level with injuries.

که به نظرم در مقابل آسیب‌ها در سطح فردی مؤثر است.

And then the long-term thing is an attempt

و سپس مورد بلند مدت ما، تلاشی است

to address the civilizational risk of AI

برای رسیدگی کردن به ریسک هوش مصنوعی برای تمدن [بشری]

by bringing digital intelligence

که با نزدیک‌تر کردن هوش دیجیتالی

and biological intelligence closer together.

و هوش بیولوژیکی به هم انجام می‌شود.

I mean, if you think of how the brain works today,

یعنی اگر که به نحوه عملکرد مغز در این برهه زمانی دقت کنید،

there are really two layers to the brain.

واقعا دو لایه [مؤثر] در مغز وجود دارند.

There's the limbic system and the cortex.

یکی سیستم لیمبیک و دیگری کورتکس(قشر مخ) است

You've got the kind of, animal brain where --

شما به نوعی، مغزی حیوانی دارید که --

it’s kind of like the fun part, really.

این واقعاً به نوعی بخش جالبی به حساب می‌آید

CA: It's where most of Twitter operates, by the way.

ک ا: اتفاقا بیشتر توییتر در آنجا‌ اداره می‌شود.

EM: I think Tim Urban said,

ا م: یادم می‌آید که تیم اوربان می‌گفت

we’re like somebody, you know, stuck a computer on a monkey.

که ما کسی هستیم که،می‌دانی، یک کامپیوتر را با یک میمون تنها گذاشته است.

You know, so we're like, if you gave a monkey a computer,

می‌دانی، ما اینگونه هستیم که، اگر که به یک میمون یک کامپیوتر بدهید،

that's our cortex.

این می‌شود کورتکس ما.

اما هنوز یک عالمه غریزه میمونی داریم.

But we still have a lot of monkey instincts.

Which we then try to rationalize as, no, it's not a monkey instinct.

که ما در تلاشیم آن را عقلانی‌تر جلوه دهیم، اینکه، نه، این یک غریزه میمونی نیست.

It’s something more important than that.

این چیزی با اهمیت‌تر است.

But it's often just really a monkey instinct.

اما اغلب اوقات واقعا فقط یک غریزه میمونی است.

We're just monkeys with a computer stuck in our brain.

ما میمون‌هایی هستیم که با یک کامپیوتر در مغزمان گیر افتاده‌اند.

But even though the cortex is sort of the smart,

اما حتی با اینکه کورتکس به نوعی هوشمند است

or the intelligent part of the brain,

یا قسمت هوش مغز،

the thinking part of the brain,

و یا قسمت فکر کردن مغز به حساب می‌آید،

I've not yet met anyone who wants to delete their limbic system

هنوز کسی را ندیده‌ام که بخواهد سیستم لیمبیک

or their cortex.

و یا کورتکس خودش را حذف کند.

They're quite happy having both.

آنها تقریبا خوشحالند که هردو را دارند.

Everyone wants both parts of their brain.

هر کسی این دو قسمت مغزش را دوست دارد.

And people really want their phones and their computers,

و مردم واقعا خواهان تلفن‌ها و کامپیوتر‌هایشان هستند،

which are really the tertiary, the third part of your intelligence.

چون واقعا سومین عنصر سوم هوش هستند.

It's just that it's ...

این مثل این است که ...

Like the bandwidth,

مثل پهنای باند،

the rate of communication with that tertiary layer is slow.

سرعت ارتباط با آن لایه سوم کند است.

And it's just a very tiny straw to this tertiary layer.

و این فقط یک راه ارتباطی بسیار کوچک به لایه سوم است.

And we want to make that tiny straw a big highway.

و ما می‌خواهیم تا این مسیر بسیار کوچک را به یک آزادراه بزرگ تبدیل کنیم.

And I’m definitely not saying that this is going to solve everything.

من قطعا نمی‌گویم که این قرار است همه چیز را حل کند.

Or this is you know, it’s the only thing --

یا اینکه می‌دانی، این فقط چیزی است که --

it’s something that might be helpful.

چیزی است که ممکن است اثربخش باشد.

And worst-case scenario,

و در بدترین حالت،

I think we solve some important brain injury,

به نظرم ما برای برخی از آسیب‌های مغزی مهم و مسائل مربوط به آسیب ستون فقرات

spinal injury issues, and that's still a great outcome.

راه‌حل پیدا می‌کنیم که نتیجه‌ بزرگی به حساب می‌آید.

CA: Best-case scenario,

ک ا: در بهترین حالت،

we may discover new human possibility, telepathy,

ممکن است که ما قدرت جدید بشری، تله پاتی،

you've spoken of, in a way, a connection with a loved one, you know,

همانطور که در موردش حرف زدی، به طریقی، با معشوق خود ارتباط برقرار کردن، می‌دانی،

full memory and much faster thought processing maybe.

حافظه بسیار کامل و شاید هم پردازش فکر بسیار سریع‌تر را به‌دست آوریم.

All these things.

تمام این چیز‌ها.

It's very cool.

خیلی جالب هستند.

If AI were to take down Earth, we need a plan B.

اگر که هوش مصنوعی زمین را از بین ببرد، ما به یک نقشه (ب) جایگزین نیاز داریم.

Let's shift our attention to space.

بیا توجهمان را به فضا معطوف کنیم.

We spoke last time at TED about reusability,

دفعه قبل که در TED درباره قابلیت استفاده مجدد حرف زدیم،

and you had just demonstrated that spectacularly for the first time.

شما توانستید آن را برای اولین بار به طرز خیره کننده‌ای عملی کنید.

Since then, you've gone on to build this monster rocket, Starship,

از آن موقع تا به حال،مشغول ساختن استارشیپ، این موشک غول‌پیکر بوده‌ای

which kind of changes the rules of the game in spectacular ways.

که به نوعی قوانین بازی را به طرز شکوهمندانه‌ای تغییر داده است.

Tell us about Starship.

درباره استارشیپ برایمان بگو.

EM: Starship is extremely fundamental.

ا م: استارشیپ پروژه‌ای به شدت کلیدی است.

So the holy grail of rocketry or space transport

بنابراین آن یک جام مقدس یا یک وسیله حمل و نقل فضایی

is full and rapid reusability.

کامل و با قابلیت استفاده مجدد سریع است.

هیچکس هرگز به چنین چیزی دست نیافته است

This has never been achieved.

The closest that anything has come is our Falcon 9 rocket,

نزدیک‌ترین نمونه به آن موشک فالکون ۹ ماست

where we are able to recover the first stage, the boost stage,

که قادریم با آن مرحله اول، مرحله تقویت را

which is probably about 60 percent of the cost of the vehicle

که احتمالا حدود ۶۰ درصد هزینه کلی پرتاب

of the whole launch, maybe 70 percent.

یا شاید هم ۷۰ درصد آن را تشکیل می‌دهد بازیابی کنیم.

And we've now done that over a hundred times.

و ما تا الان بیش از صد بار این کار را با موفقیت انجام داده‌ایم.

So with Starship, we will be recovering the entire thing.

پس با استارشیپ، ما خواهیم توانست تمامش را بازیابی کنیم

Or at least that's the goal.

یا حد‌اقل هدفمان این است.

CA: Right.

ک ا: درسته.

EM: And moreover, recovering it in such a way

ا م: و علاوه بر آن، بازیابی به گونه‌ای خواهد بود

that it can be immediately re-flown.

که آن را بتوان فوراً دوباره به فضا فرستاد.

Whereas with Falcon 9, we still need to do some amount of refurbishment

در حالیکه در فالکون ۹، هنوز نیاز است که ما بازسازی‌هایی

to the booster and to the fairing nose cone.

در بخش تقویت کننده و کلاهک مخروطی فیرینگ انجام دهیم.

But with Starship, the design goal is immediate re-flight.

اما در خصوص استارشیپ، هدف طراحی‌اش پرواز دوباره فوری است.

So you just refill propellants and go again.

بنابراین ما فقط پیشرانه‌ها (چاشنی‌ها) را دوباره پر کرده و حرکت می‌کنیم.

And this is gigantic.

و این غول آسا است.

Just as it would be in any other mode of transport.

درست مانند هر روش حمل و نقل دیگری.

CA: And the main design

ک ا: و در واقع طرح اصلی

is to basically take 100 plus people at a time,

این است که در هر بار ۱۰۰ نفر اضافه را هم

plus a bunch of things that they need, to Mars.

به علاوه بار‌هایی که قرار است بروند به مریخ ببرد.

So, first of all, talk about that piece.

خب، اول از همه، در مورد این بخش صحبت کن.

What is your latest timeline?

دیرترین زمان‌بندیتان به چه صورت است؟

One, for the first time, a Starship goes to Mars,

اول، برای بار اول، استارشیپ به مریخ می‌رود،

presumably without people, but just equipment.

احتمالا بدون مسافر، فقط با تجهیزات.

Two, with people.

بار دوم، با مسافر.

Three, there’s sort of,

بار سوم، تقریباً،

OK, 100 people at a time, let's go.

خب، هر نوبت ۱۰۰ مسافر، بزن بریم.

EM: Sure.

ا م: حتماً.

And just to put the cost thing into perspective,

و صرفاً برای شفاف سازی در مورد هزینه‌ها،

the expected cost of Starship,

هزینه مورد انتظار در مورد استارشیپ به نوعی است که

putting 100 tons into orbit,

هزینه انتقال ۱۰۰ تن بار به فضا با آن

is significantly less than what it would have cost

به طرز قابل توجهی کمتر از هزینه‌ای است که

or what it did cost to put our tiny Falcon 1 rocket into orbit.

صرف قرار دادن موشک فالکون یک کوچک ما در فضا می‌شد.

Just as the cost of flying a 747 around the world

درست مثل اینکه هزینه پرواز یک [بوئینگ] ۷۴۷ در سراسر جهان

is less than the cost of a small airplane.

کمتر از یک هواپیمای کوچک شود.

You know, a small airplane that was thrown away.

می‌دانی، یک هواپیمای کوچک که دور انداخته شده است.

So it's really pretty mind-boggling that the giant thing costs less,

خب این بسیار گیج کننده است که شیء غول‌پیکر‌تری هزینه کمتری،

way less than the small thing.

بسیار کمتری نسبت به شیء کوچک می‌تراشد.

So it doesn't use exotic propellants

بنابراین از پیشرانه‌های عجیب و غریب یا چیز‌هایی که

or things that are difficult to obtain on Mars.

به سختی در مریخ یافت می‌شوند استفاده نمی‌کند.

It uses methane as fuel,

از متان به عنوان سوخت بهره برده

and it's primarily oxygen, roughly 77-78 percent oxygen by weight.

و بیشتر هم اکسیژن، تقریباً به اندازه ۷۷-۷۸ درصد وزنش اکسیژن مصرف می‌کند.

And Mars has a CO2 atmosphere and has water ice,

و اتمسفر مریخ سرشار از کربن دی اکسید و یخ است،

which is CO2 plus H2O, so you can make CH4, methane,

که CO2 (کربن دی اکسید) به علاوه H2O (یخ)، CH4 (متان)

and O2, oxygen, on Mars.

و O2 (اکسیژن) را روی مریخ به وجود می‌آورند

CA: Presumably, one of the first tasks on Mars will be to create a fuel plant

ک ا: احتمالاً، یکی از اولین برنامه‌ها احداث یک نیروگاه سوختی روی مریخ است

that can create the fuel for the return trips of many Starships.

تا بتواند سوخت لازم برای بازگشت بسیاری از استارشیپ‌ها را تامین کند.

EM: Yes.

ا م: بله.

And actually, it's mostly going to be oxygen plants,

و در واقع، قرار است که بیشترشان نیروگاه‌های اکسیژنی باشند،

because it's 78 percent oxygen, 22 percent fuel.

چون ۷۸ درصد اکسیژن [مصرفی] و ۲۲ درصد به شکل سوخت است.

But the fuel is a simple fuel that is easy to create on Mars.

اما سوخت مورد نظر، نمونه ساده‌ای است که به آسانی در مریخ می‌شود ساخت.

And in many other parts of the solar system.

و همچنین در بسیاری از دیگر بخش‌های منظومه شمسی.

So basically ...

بنابر‌این اساساً ...

And it's all propulsive landing, no parachutes,

و تمام فرایند فرود کاملاً پیشران است، به چتر نجات احتیاجی نیست،

nothing thrown away.

هیچ چیزی دور انداخته نمی‌شود.

It has a heat shield that’s capable of entering on Earth or Mars.

[استارشیپ] دارای یک سپر حرارتی است که آن را قادر می‌سازد تا وارد زمین یا مریخ شود.

We can even potentially go to Venus.

ما حتی توانایی‌ رفتن به زهره را داریم

but you don't want to go there.

اما شما نمی‌خواهید به آنجا بروید.

(Laughs)

(صدای خنده)

Venus is hell, almost literally.

زهره جهنم است. تقریبا به معنای واقعی کلمه.

But you could ...

اما می‌شود ...

It's a generalized method of transport to anywhere in the solar system,

اما این یک روش حمل و نقل عمومی به هر کجایی از منظومه شمسی است،

because the point at which you have propellant depo on Mars,

زیرا از نقطه‌ای که ایستگاه سوخت در مریخ واقع شده است،

you can then travel to the asteroid belt

می‌توانید به کمربند سیارک‌ها

and to the moons of Jupiter and Saturn

و قمر‌های مشتری و زحل

and ultimately anywhere in the solar system.

و در نهایت به هر مکانی در منظومه شمسی سفر کنید.

CA: But your main focus

ک ا: اما تمرکز اصلی تو

and SpaceX's main focus is still Mars.

و اسپیس ایکس بر روی مریخ است.

That is the mission.

این همان مأموریت است.

That is where most of the effort will go?

همین حوزه است که بیشتر تلاش‌ها صرفش می‌شود؟

Or are you actually imagining a much broader array of uses

یا تو در واقع موارد استفاده بیشتر و گسترده‌تری را

even in the coming, you know,

حتی در آینده، می‌دانی،

the first decade or so of uses of this.

در دهه‌های اول یا بیشتر از آن در موردش متصور هستی.

Where we could go, for example, to other places

جا‌هایی که توانستیم برویم، برای مثال، سفر اکتشافی

in the solar system to explore,

به دیگر نقاط منظومه شمسی،

perhaps NASA wants to use the rocket for that reason.

شاید ناسا بخواهد به همین منظور از موشک استفاده کند.

EM: Yeah, NASA is planning to use a Starship to return to the moon,

ا م: بله، ناسا در نظر دارد که از یکی از استارشیپ‌ها برای بازگشت به ماه،

to return people to the moon.

برای بازگرداندن افراد به ماه استفاده کند.

And so we're very honored that NASA has chosen us to do this.

و خب ما خیلی مفتخر هستیم که ناسا ما را برای انجام این کار انتخاب کرده است.

But I'm saying it is a generalized --

اما من می‌گویم که این یک --

it’s a general solution

یک راه‌حل کلی

to getting anywhere in the greater solar system.

برای رسیدن به هر نقطه‌ای از منظومه شمسی عظیم است.

It's not suitable for going to another star system,

راه‌حل مناسبی برای رفتن به منظومه ستاره‌ای دیگری نیست،

but it is a general solution for transport anywhere in the solar system.

اما راه‌حلی عمومی برای جابه‌جا شدن در هر کجا از منظومه شمسی به شمار می‌آید.

CA: Before it can do any of that,

ک ا: قبل از اینکه تمام اینها عملی شود،

it's got to demonstrate it can get into orbit, you know, around Earth.

باید اول ثابت کند که می‌تواند به مدار برسد می‌دانی، مدار دور زمین.

What’s your latest advice on the timeline for that?

جدیدترین نظرت در مورد برنامه زمانی آن چیست؟

EM: It's looking promising for us to have an orbital launch attempt

ا م:این برایمان امیدوارکننده است که تا چند ماه دیگر شاهد پرتابی

in a few months.

به سمت مدار باشیم.

So we're actually integrating --

بنابراین ما در واقع در حال ادغام --

will be integrating the engines into the booster

ادغام موتور‌ها با بوستر هستیم

for the first orbital flight starting in about a week or two.

تا اولین پرواز به سمت مدار را حدود یک یا دو هفته دیگر استارت بزنیم.

And the launch complex itself is ready to go.

و خود پروسه پرتاب آماده است.

So assuming we get regulatory approval,

خب با فرض گرفتن تاییدیه نظارتی،

I think we could have an orbital launch attempt within a few months.

فکر می‌کنم که ما در عرض چند ماه آینده یک پرتاب مداری خواهیم داشت.

CA: And a radical new technology like this

ک ا: و یک نوآوری جدید رادیکال مثل این

presumably there is real risk on those early attempts.

احتمالاً ریسک‌های جدی در تلاش‌های اولیه‌اش وجود دارد.

EM: Oh, 100 percent, yeah.

ا م: اوه، صد درصد، بله.

The joke I make all the time is that excitement is guaranteed.

شوخی‌ای که من همیشه می‌کنم این است که هیجان تضمین شده است.

Success is not guaranteed, but excitement certainly is.

موفقیت تضمین نشده است اما هیجان قطعاٌ تضمین شده است.

CA: But the last I saw on your timeline,

ک ا: اما آخرین باری که من برنامه زمانی‌ات را دیدم،

you've slightly put back the expected date

تو اندکی تاریخ مورد انتظار

to put the first human on Mars till 2029, I want to say?

فرود آمدن اولین انسان بر مریخ را تا ۲۰۲۹ عقب انداخته‌ای؟

EM: Yeah, I mean, so let's see.

ا م: بله، خب، بیایید ببینیم.

I mean, we have built a production system for Starship,

منظورم این است که ما یک شبکه تولید برای استارشیپ راه انداخته‌ایم،

so we're making a lot of ships and boosters.

بنابراین داریم تعداد زیادی سفینه و بوستر می‌‍سازیم.

CA: How many are you planning to make actually?

ک ا: چه تعداد قرار است در واقع بسازید؟

EM: Well, we're currently expecting to make a booster and a ship

ا م: خب، ما در حال حاضر، انتظار داریم که تقریباً، خب، در ابتدا

roughly every, well, initially, roughly every couple of months,

تقریباً هر دو ماه یک سفینه و یک بوستر بسازیم،

and then hopefully by the end of this year, one every month.

و سپس امیدواریم که تا پایان امسال، هر ماه این مقدار بسازیم.

So it's giant rockets, and a lot of them.

خب موشک‌های غول‌پیکر و تعداد بسیاری از آنها.

Just talking in terms of rough orders of magnitude,

صرفاً داریم از منظر ترتیبات تقریبی بی انتهایی حرف می‌زنیم،

in order to create a self-sustaining city on Mars,

که برای ساختن یک شهر خودکفا بر روی مریخ،

I think you will need something on the order of a thousand ships.

به نظرم ما به هزاران سفینه نیاز خواهیم داشت.

And we just need a Helen of Sparta, I guess, on Mars.

و ما فقط به یک هلن اسپارتا [ملکه اسپارتا] به نظرم، روی مریخ نیاز داریم.

CA: This is not in most people's heads, Elon.

ک ا: این در ذهن اکثر مردم نیست، ایلان.

EM: The planet that launched 1,000 ships.

ا م: سیاره‌ای که هزار عدد سفینه پرتاب کرد.

CA: That's nice.

ک ا: چه خوب.

But this is not in most people's heads,

اما اکثر مردم از این تصویری که

this picture that you have in your mind.

تو در ذهنت داری ذهنیتی ندارند.

There's basically a two-year window,

اساساً یک بازه زمانی دو ساله وجود دارد

you can only really fly to Mars conveniently every two years.

که در واقع شما می‌توانید به سادگی هر دو سال یکبار به مریخ سفر کنید.

You were picturing that during the 2030s,

این اتفاق را در دهه ۲۰۳۰ شاهد خواهیم بود،

every couple of years,

هر دو سال،

something like 1,000 Starships take off,

چیزی حدود ۱۰۰۰ استارشیپ پرتاب می‌شوند

each containing 100 or more people.

که هر کدامشان ۱۰۰ مسافر یا حتی بیشتر دارند

That picture is just completely mind-blowing to me.

آن رویداد برای من هم شگفت‌انگیز است.

That sense of this armada of humans going to --

این احساس که ناوگانی از انسان‌ها قرار است که --

EM: It'll be like "Battlestar Galactica," the fleet departs.

ا م: این شبیه «ناوبر فضایی گالاکتیکا» (نام فیلم)خواهد بود.ناوگان حرکت می‌کند

CA: And you think that it can basically be funded by people

ک ا: و اساساً در نظرت هست که تامین مالی آن شاید بتواند

spending maybe a couple hundred grand on a ticket to Mars?

از چند صد دلاری که مردم برای بلیط به مریخ می‌پردازند تامین شود؟

Is that price about where it has been?

آیا آن قیمت به طرز قابل توجهی بالا خواهد بود؟

EM: Well, I think if you say like,

ا م: خب، به نظرم این را در نظر بگیرید که

what's required in order to get enough people and enough cargo to Mars

چه چیز‌هایی برای انتقال مسافران و بار‌ها به مریخ

to build a self-sustaining city.

به منظور ساخت یک شهر خودکفا لازم است.

And it's where you have an intersection

و اینجاست که نقطه تلاقی‌ای

of sets of people who want to go,

برای مردمی که قصد رفتن دارند ایجاد می‌شود،

because I think only a small percentage of humanity will want to go,

چون به نظرم درصد کمی از بشریت خواهند خواست که [به مریخ] بروند،

and can afford to go or get sponsorship in some manner.

و می‌توانند به نحوی بروند و یا به طریقی حمایت مالی دریافت کنند.

That intersection of sets, I think,

به نظرم تلاقی مجموعه‌ها باید

needs to be a million people or something like that.

یک میلیون نفر یا چیزی شبیه به آن باشد.

And so it’s what can a million people afford, or get sponsorship for,

و اینکه این چیزی است که یک میلیون نفر توانایی پرداختش و یا دریافت حمایت مالی

because I think governments will also pay for it,

برایش دارند، چراکه به نظرم دولت‌ها هم رویش سرمایه‌گذاری خواهند کرد،

and people can take out loans.

و مردم هم می‌توانند وام بگیرند.

But I think at the point at which you say, OK, like,

اما به نظرم در برهه‌ای از زمان شما می‌گویید که خب باشه،

if moving to Mars costs are, for argument’s sake, $100,000,

اگر سفر به مریخ قرار است مثلاً ۱۰۰,۰۰۰ دلار هزینه داشته باشد،

then I think you know, almost anyone can work and save up

خب می‌دانی، تقریباً هرکس می‌تواند کار کرده و پس‌انداز کند

and eventually have $100,000 and be able to go to Mars if they want.

و در نهایت ۱۰۰,۰۰۰ دلار داشته باشد که اگر دوست داشت توانایی مریخ رفتن را پیدا کند.

We want to make it available to anyone who wants to go.

ما در تلاشیم تا مسیر را برای هر شخصی که متمایل به رفتن است هموار کنیم.

It's very important to emphasize that Mars, especially in the beginning,

خیلی مهم است تاکید کنم که [رفتن به] مریخ به خصوص در ابتدا،

will not be luxurious.

چیز لاکچری و مجللی نخواهد بود.

It will be dangerous, cramped, difficult, hard work.

کاری خطرناک با مکانی تنگ، دشوار خواهد بود که سخت‌کوشی می‌طلبد.

It's kind of like that Shackleton ad for going to the Antarctic,

تقریباً چیزی شبیه به تبلیغات شکلتون برای رفتن به قطب جنوب است،

which I think is actually not real, but it sounds real and it's cool.

که به نظرم در واقع واقعیت نداشت، اما بالعکس، این بنظر واقعی و جالب می‌آید.

It's sort of like, the sales pitch for going to Mars is,

شبیه این است که، فروش جایگاه برای رفتن به مریخ،

"It's dangerous, it's cramped.

«خطرناک است، تنگ و کم‌جاست.

You might not make it back.

امکان دارد دیگر برنگردید.

It's difficult, it's hard work."

سخت است، سخت‌کوشی می‌طلبد.»

That's the sales pitch.

این تبلیغات فروش است.

CA: Right.

ک ا: درسته.

But you will make history.

اما تو تاریخ‌ساز خواهی شد.

EM: But it'll be glorious.

ا م: اما باشکوه خواهد بود.

CA: So on that kind of launch rate you're talking about over two decades,

ک ا: با توجه به سرعت پرتابی که در موردش حرف زدی، بعد از حدود دو دهه

you could get your million people to Mars, essentially.

قادر خواهی بود که الزاماً یک میلیون نفر را به مریخ بفرستی.

Whose city is it?

شهر به نام کیست؟

Is it NASA's city, is it SpaceX's city?

شهر ناسا است یا شهر اسپیس ایکس؟

EM: It’s the people of Mars’ city.

ا م: شهر مال مردم مریخ است.

The reason for this, I mean, I feel like why do this thing?

دلیل انجام این کار، یعنی، در دلم می‌گویم چرا دارم این کار را می‌کنم؟

I think this is important for maximizing

از نظر من مهم این است که طول عمر احتمالی بشریت

the probable lifespan of humanity or consciousness.

یا آگاهی را به حد‌اکثر برسانیم.

Human civilization could come to an end for external reasons,

تمدن بشری ممکن است به دلایل خارجی مثل یک شهاب‌سنگ غول‌پیکر

like a giant meteor or super volcanoes or extreme climate change.

یا آتشفشان‌های عظیم یا تغییرات آب‌و‌هوایی شدید به پایان برسد.

Or World War III, or you know, any one of a number of reasons.

یا جنگ جهانی سوم یا می‌دانی، هر کدام از این دلایل متعدد.

But the probable life span of civilizational consciousness

اما طول عمر احتمالی آگاهی تمدنی

as we know it,

همانطور که می‌شناسیمش،

which we should really view as this very delicate thing,

باید در واقع به چشم شیء بسیار ظریف و آسیب‌پذیری به آن نگاه کنیم،

like a small candle in a vast darkness.

مانند شمع کوچکی در تاریکی بی‌انتها.

That is what appears to be the case.

این چیزی است که به نظر می‌رسد.

We're in this vast darkness of space,

ما در این فضا با تاریکی‌ای بی‌انتها قرار داریم،

and there's this little candle of consciousness

درست مثل شمع کوچکی از آگاهی

that’s only really come about after 4.5 billion years,

که فقط در واقع بعد از ۴.۵ میلیارد سال به وجود آمده

and it could just go out.

و می‌تواند هم از بین برود.

CA: I think that's powerful,

ک ا: به نظرم خیلی تاثیرگذار بود،

and I think a lot of people will be inspired by that vision.

و افراد زیادی از این دیدگاه الهام خواهند گرفت.

And the reason you need the million people

و دلیلی که به یک میلیون نفر نیاز دارید

is because there has to be enough people there

این است که باید افراد کافی در آنجا حضور داشته باشند

to do everything that you need to survive.

تا هر کاری را که برای زنده ماندن نیاز است انجام دهند.

EM: Really, like the critical threshold is if the ships from Earth stop coming

ا م: بله واقعاً، آستانه بحرانی این است که اگر به هر دلیلی سفینه‌ها

for any reason,

از زمین خارج نشوند،

does the Mars City die out or not?

آیا شهر مریخ می‌میرد یا نه؟

And so we have to --

و خب ما مجبوریم که --

You know, people talk about like, the sort of, the great filters,

می‌دانی، مردم درباره چیز‌هایی مثل، فیلتر‌های بزرگ صحبت می‌کنند،

the things that perhaps, you know,

چیز‌هایی که شاید، می‌دانی،

we talk about the Fermi paradox, and where are the aliens?

ما در مورد پارادوکس فِرمی و اینکه فرازمینی‌ها کجا هستند حرف می‌زنیم

Well maybe there are these various great filters

خب شاید فیلتر‌های بزرگ متعددی وجود داشته باشند

that the aliens didn’t pass,

که فرازمینی‌ها از آنها عبور نکردند،

and so they eventually just ceased to exist.

و در نهایت از بین رفته‌اند.

And one of the great filters is becoming a multi-planet species.

و یکی از این فیلتر‌های بزرگ [لازمه] تبدیل شدن به یک گونه چند سیاره‌ای است.

So we want to pass that filter.

بنابر‌این ما می‌خواهیم تا از آن فیلتر عبور کنیم.

And I'll be long-dead before this is, you know, a real thing,

و قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، می‌دانی، واقعیت این است که

before it happens.

سال‌ها از مرگ من گذشته خواهد بود.

But I’d like to at least see us make great progress in this direction.

اما حد‌اقل می‌خواهم ببینم که در این مسیر به پیشرفت‌های شگرفی می‌رسیم.

ک ا: با توجه به میزانی که زمین تا امروز مورد شکنجه واقع شده،

CA: Given how tortured the Earth is right now,

how much we're beating each other up,

اینقدر که ما یکدیگر را می‌کوبیم،

shouldn't there be discussions going on

آیا لازم نیست تا یک گفتگوی جمعی با افرادی که

with everyone who is dreaming about Mars to try to say,

رؤیای رفتن به مریخ را در سر دارند ترتیب داده شود،

we've got a once in a civilization's chance

با توجه به اینکه یک شانس برای ایجاد تمدن داریم،

to make some new rules here?

تا قوانینی جدید را در اینجا وضع کنیم؟

Should someone be trying to lead those discussions

آیا کسی باید تلاش کند تا رهبری این گفتگو‌ها را بدست گیرد

to figure out what it means for this to be the people of Mars' City?

تا بفهمد که ماهیت عضوی از مردم شهر مریخ بودن به چه معناست؟

EM: Well, I think ultimately

ا م: من فکر می‌کنم در نهایت

this will be up to the people of Mars to decide

این بستگی به خود مردم مریخ دارد که تصمیم بگیرند

how they want to rethink society.

چطور می‌خواهند در خصوص جامعه‌شان تجدید نظر کنند.

Yeah there’s certainly risk there.

بله ریسک حتمی وجود دارد.

And hopefully the people of Mars will be more enlightened

و امیدوارم که مردم مریخ به روشن‌بینی بیشتری برسند

and will not fight amongst each other too much.

و با هم دیگر بیش از حد دعوا و جدل نکنند.

I mean, I have some recommendations,

خب، من پیشنهاداتی دارم،

which people of Mars may choose to listen to or not.

که ممکن است مردم مریخ تصمیم بگیرند گوش کنند یا نکنند.

I would advocate for more of a direct democracy,

من بیشتر حامی دموکراسی مستقیم هستم،

not a representative democracy,

تا دموکراسی نیابتی،

and laws that are short enough for people to understand.

و قوانین به اندازه کافی خلاصه هستند تا مردم آنها را درک کنند.

Where it is harder to create laws than to get rid of them.

اینجا جایی است که وضع قوانین از از شرشان خلاص شدن سخت‌تر است.

CA: Coming back a bit nearer term,

ک ا: با برگشتن اندکی به زمان حال،

I'd love you to just talk a bit about some of the other possibility space

مایلم که در مورد مقداری از فضای احتمالی دیگری

that Starship seems to have created.

که به نظر می‌رسد استارشیپ آن‌را طراحی کرده است حرف بزنیم.

So given --

گفته شده است که --

Suddenly we've got this ability to move 100 tons-plus into orbit.

به طور ناگهانی ما قادر به این هستیم که بیش از ۱۰۰ تن بار را به فضا منتقل کنیم.

So we've just launched the James Webb telescope,

خب ما اخیراً تلسکوپ جیمز وب را راه اندازی کرده‌ایم

which is an incredible thing.

که چیز بی‌نظیری است.

It's unbelievable.

باورنکردنی است.

EM: Exquisite piece of technology.

ا م: تکه‌ای نفیس از تکنولوژی.

CA: Exquisite piece of technology.

ک ا: بله، تکه‌ای نفیس از تکنولوژی.

But people spent two years trying to figure out how to fold up this thing.

اما بشر دو سال را صرف این کرد تا سر در آورد چگونه چنین چیزی بسازد.

It's a three-ton telescope.

یک تلسکوپ سه تنی است.

ا م: ما می‌توانیم پروسه را بسیار ساده‌تر کنیم اگر ظرفیت و جرم بیشتری باشد

EM: We can make it a lot easier if you’ve got more volume and mass.

CA: But let's ask a different question.

ک ا: اما بگذار یک سوال دیگر بپرسم.

Which is, how much more powerful a telescope could someone design

خب، اگر کسی برای مثال با استفاده از قدرت استارشیپ تلسکوپی طراحی کند،

based on using Starship, for example?

این تلسکوپ چه مقدار قدرتمند‌تر خواهد بود؟

EM: I mean, roughly, I'd say it's probably an order of magnitude more resolution.

ا م: به نظرم، حداقلش، می‌توانم بگویم که وضوح یک مرتبه بیشتر است.

If you've got 100 tons and a thousand cubic meters volume,

اگر که ۱۰۰ تن و هزار متر مکعب حجم در اختیار باشد،

which is roughly what we have.

که تقریباً همان مقداری است که ما داریم.

CA: And what about other exploration through the solar system?

ک ا: در مورد سایر اکتشافات در منظومه شمسی چطور؟

I mean, I'm you know --

منظورم این است که، می‌دانی --

EM: Europa is a big question mark.

ا م: اروپا یک علامت سوال بزرگ است.

CA: Right, so there's an ocean there.

ک ا: درسته،خب یک اقیانوس هم در آنجا وجود دارد.

And what you really want to do is to drop a submarine into that ocean.

و تو واقعاً می‌خواهی که یک زیردریایی به درون آن اقیانوس بیاندازی.

EM: Maybe there's like, some squid civilization,

ا م: شاید چیزی مثل، تمدن ماهیان مرکب،

cephalopod civilization under the ice of Europa.

تمدن سرپاوران در زیر یخ‌های اروپا وجود داشته باشد.

That would be pretty interesting.

که آن خیلی جالب خواهد بود.

CA: I mean, Elon, if you could take a submarine to Europa

ک ا: خب، ایلان، اگر تو توانستی با یک زیردریایی به اروپا بروی

and we see pictures of this thing being devoured by a squid,

و ما تصاویری از بلعیده شدن چیزی توسط ماهی مرکب ببینیم،

that would honestly be the happiest moment of my life.

صادقانه آن خوشحال‌ترین لحظه عمرم خواهد بود

EM: Pretty wild, yeah.

ا م: خیلی هیجان‌انگیز است، بله.

CA: What other possibilities are out there?

ک ا: چه احتمالات دیگری در آن بیرون (فضا) وجود دارد؟

Like, it feels like if you're going to create a thousand of these things,

مثلاً، به نظر می‌رسد که تو اگر هزار تا از این سازوکار بسازی،

they can only fly to Mars every two years.

مردم فقط هر دو سال یکبار می‌توانند به سوی مریخ پرواز کنند.

What are they doing the rest of the time?

آن‌ها بقیه وقتشان را صرف چه می‌کنند؟

It feels like there's this explosion of possibility

به نظر می‌رسد که انفجاری از احتمالات وجود دارد

that I don't think people are really thinking about.

که به نظرم مردم به آنها نمی‌اندیشند.

EM: I don't know, we've certainly got a long way to go.

ا م: من نمی‌دانم، یقیناً ما راهی طولانی در پیش داریم.

As you alluded to earlier, we still have to get to orbit.

همانطور که قبل‌تر اشاره کردی، ما هنوز باید به مدار برسیم.

And then after we get to orbit,

و سپس پس از رسیدن به مدار،

we have to really prove out and refine full and rapid reusability.

ما باید آن را به تجربه ثابت کنیم و قابلیت استفاده مجدد کامل و سریع را بهسازی کنیم.

That'll take a moment.

این کمی زمان خواهد برد.

اما فکر می‌کنم که ما از پسش بر خواهیم آمد.

But I do think we will solve this.

I'm highly confident we will solve this at this point.

من به شدت اطمینان دارم که ما این مرحله از مشکل را حل خواهیم کرد.

ک ا: آیا تابحال شده که با این ترس از خواب بپری

CA: Do you ever wake up with the fear

that there's going to be this Hindenburg moment for SpaceX where ...

که امکان دارد لحظاتی مثل حادثه هیندنبرگ برای اسپیس ایکسی که ...

EM: We've had many Hindenburg.

ا م: ما هیندنبرگ‌های زیادی تجربه کرده‌ایم

Well, we've never had Hindenburg moments with people, which is very important.

خب، ما هرگز حوادث مشابه هیندنبرگ با وجود مردم نداشتیم که همین خیلی مهم است.

Big difference.

فرقشان خیلی است.

We've blown up quite a few rockets.

ما چندین موشک منفجر کرده‌ایم.

So there's a whole compilation online that we put together

بنابراین، یک سیستم جامع آنلاین وجود دارد که ما با هم گروه تشکیل می‌دهیم

and others put together,

و بقیه هم همینطور،

it's showing rockets are hard.

که این نشان می‌دهد فرایند موشک‌ها دشوار است.

I mean, the sheer amount of energy going through a rocket boggles the mind.

منظورم این است که، مقدار انرژی‌ای که صرف یک موشک می‌شود قابل درک نیست.

So, you know, getting out of Earth's gravity well is difficult.

خب، می‌دانی که بیرون آمدن از چاه جاذبه کره زمین سخت است.

We have a strong gravity and a thick atmosphere.

ما جاذبه‌ای قوی و اتمسفری غلیظ داریم.

And Mars, which is less than 40 percent,

و جاذبه مریخ، چیزی کمتر از ۴۰ درصد،

it's like, 37 percent of Earth's gravity

به طور دقیق، ۳۷ درصد جاذبه زمین است

and has a thin atmosphere.

و اتمسفر رقیقی هم دارد.

The ship alone can go all the way

هر سفینه می‌تواند به تنهایی تمام مسیر

from the surface of Mars to the surface of Earth.

از سطح مریخ تا سطح زمین را طی کند.

Whereas getting to Mars requires a giant booster and orbital refilling.

در حالیکه رسیدن به مریخ نیازمند یک تقویت کننده غول‌پیکر و سوختگیری مجدد در مدار است

CA: So, Elon, as I think more about this incredible array of things

ک ا: خب، ایلان، من هرچه بیشتر در مورد این مجموعه کار‌های بی‌نظیری که

that you're involved with,

تو در آنها مشارکت داری فکر می‌کنم،

I keep seeing these synergies,

به سوی این هم‌افزایی‌ها در این بین

to use a horrible word,

برای استفاده از کلمه وحشتناکی

between them.

می‌نگرم.

You know, for example,

می‌دانی، برای مثال،

the robots you're building from Tesla could possibly be pretty handy on Mars,

ربات‌هایی که در تسلا می‌سازید احتمالاً در مریخ بسیار کارآمد خواهند بود،

doing some of the dangerous work and so forth.

که کار‌های خطرناک و مانند اینها را انجام خواهند داد.

یعنی، شاید سناریویی وجود داشته باشد که شهر مریخی

I mean, maybe there's a scenario where your city on Mars

doesn't need a million people,

به یک میلیون انسان وجود ندارد،

it needs half a million people and half a million robots.

بلکه به نیم میلیون انسان و نیم میلیون ربات نیاز دارد.

And that's a possibility.

و این یک احتمال است.

Maybe The Boring Company could play a role

شاید شرکت بورینگ بتواند به شما

helping create some of the subterranean dwelling spaces that you might need.

در ساختن فضا‌های مسکونی زیرزمینی که ممکن است به آن نیاز پیدا کنید کمک کند.

EM: Yeah.

ا م: بله.

CA: Back on planet Earth,

ک ا: برگردیم به سیاره زمین،

it seems like a partnership between Boring Company and Tesla

به نظر می‌رسد که همکاری شرکت بورینگ و تسلا

could offer an unbelievable deal to a city

می‌تواند معامله‌ای باور نکردنی به یک شهر ارائه دهد

to say, we will create for you a 3D network of tunnels

که بگوید، ما برایتان یک شبکه تونلی سه بعدی

populated by robo-taxis

پر از تاکسی‌های رباتیک خواهیم ساخت

that will offer fast, low-cost transport to anyone.

که حمل و نقل ارزان و سریعی را در اختیار هرکس قرار می‌دهد.

You know, full self-driving may or may not be done this year.

می‌دانی،سیستم کاملاً خودران ممکن است تا آخر امسال به سرانجام برسد شاید هم نه

And in some cities, like, somewhere like Mumbai,

و در برخی شهر‌ها، مثلاً در مناطقی مانند بمبئی،

I suspect won't be done for a decade.

من شک دارم که تا ده سال آینده هم عملی شود.

EM: Some places are more challenging than others.

ا م: برخی مناطق از بقیه جاها چالشی‌تر هستند.

CA: But today, today, with what you've got,

ک ا:اما امروزه،در همین امروز با همین چیزی که در اختیار داری

you could put a 3D network of tunnels under there.

می‌توانی شبکه‌ سه بعدی تونلی در زیر آنجا بنا کنی.

EM: Oh, if it’s just in a tunnel, that’s a solved problem.

ا م: اوه، اگر فقط در تونل باشد که این یک مشکل حل شده است.

CA: Exactly, full self-driving is a solved problem.

ک ا: دقیقاً، رانندگی کاملاً خودران یک مشکل حل شده است.

To me, there’s amazing synergy there.

از نظر من شخصاً، این همکاری فوق‌العاده‌ای است.

With Starship,

با استارشیپ،

you know, Gwynne Shotwell talked about by 2028 having from city to city,

می‌دانی،گوئین شاتول در مورد سفر شهر به شهر روی سیاره زمین تا سال ۲۰۲۸

you know, transport on planet Earth.

صحبت کرد.

EM: This is a real possibility.

ا م: واقعاً احتمالش هست.

The fastest way to get from one place to another,

سریع‌ترین راه برای رفتن از یک مکان به مکان دیگر،

if it's a long distance, is a rocket.

اگر که فاصله طولانی است، موشک است.

اساساً ICBM (موشک بالستیک قاره‌پیما) است.

It's basically an ICBM.

CA: But it has to land --

ک ا: اما در خصوص فرود آمدن --

Because it's an ICBM, it has to land probably offshore,

چون یک ICBM است، احتمالاً باید در منطقه فراساحلی فرود آید،

because it's loud.

چون صدای بلندی دارد.

So why not have a tunnel that then connects to the city with Tesla?

خب چرا تونل‌هایی نداشته باشیم که به وسیله محصولات تسلا به سایر شهر‌ها برسیم؟

And Neuralink.

و نورالینک.

I mean, if you going to go to Mars

یعنی، اگر می‌خواهید به مریخ بروید

having a telepathic connection with loved ones back home,

ارتباطی تلپاتی با کسی که عاشقش هستید و در خانه هست داشته باشید،

even if there's a time delay...

حتی اگر وقفه زمانی وجود داشته باشد...

EM: These are not intended to be connected, by the way.

ا م: به هر حال، برقراری این ارتباطات در نظر گرفته نشده است.

But there certainly could be some synergies, yeah.

اما مطلقاً ممکن است که همکاری‌هایی صورت گیرد، بله.

CA: Surely there is a growing argument

مطمئناً این موضوعی رو به رشد است

that you should actually put all these things together

که در واقع باید تمام این سازوکار‌ها را

into one company

به صورت یک شرکت یکپارچه در بیاورید

and just have a company devoted to creating a future

و همین یک شرکت فقط برای ساختن آینده‌ای که هیجان‌انگیز است

that’s exciting,

اختصاص یابد،

and let a thousand flowers bloom.

و اجازه دهید که هزاران گل شکوفه بزنند.

Have you been thinking about that?

آیا تابحال در موردش فکر کرده‌ای؟

EM: I mean, it is tricky because Tesla is a publicly-traded company,

ا م: به نظرم، این دشوار و پر هزینه است چون تسلا یک شرکت سهامی عام است.

and the investor base of Tesla and SpaceX

و منبع سرمایه گذاری تسلا و اسپیس ایکس

and certainly Boring Company and Neuralink are quite different.

با شرکت‌های بورینگ و نورالینک نسبتاً متفاوت است.

Boring Company and Neuralink are tiny companies.

شرکت بورینگ و نورالینک کمپانی‌های بسیار کوچکی هستند.

CA: By comparison.

ک ا: به نسبت البته.

EM: Yeah, Tesla's got 110,000 people.

ا م: بله، تسلا ۱۱۰,۰۰۰ نفر نیرو دارد.

SpaceX I think is around 12,000 people.

اسپیس ایکس فکر می‌کنم حدود ۱۲,۰۰۰ نفر.

Boring Company and Neuralink are both under 200 people.

کمپانی بورینگ و نورالینک روی هم زیر ۲۰۰ نفر دارند.

So they're little, tiny companies,

بنابر‌این، آنها شرکت‌های بسیار بسیار کوچکی هستند،

but they will probably get bigger in the future.

اما احتمالاً در آینده بزرگتر خواهند شد.

They will get bigger in the future.

آنها در آینده رشد خواهند کرد.

It's not that easy to sort of combine these things.

به این سادگی‌ها هم نیست که این سازوکار‌ها را با هم ادغام کنیم.

CA: Traditionally, you have said that for SpaceX especially,

ک ا: در گذشته، تو در مورد اسپیس ایکس حرف زدی،

you wouldn't want it public,

و گفتی نمی‌خواهی آن را به شکل عمومی اعلام کنی،

because public investors wouldn't support the craziness of the idea

چون سرمایه‌گذاران از ایده دیوانه‌وار رفتن به مریخ یا هر کجای دیگر

of going to Mars or whatever.

حمایت نخواهند کرد.

EM: Yeah, making life multi-planetary

ا م: بله، چند سیاره‌ای کردن زندگی

is outside of the normal time horizon of Wall Street analysts.

از افق زمانی معمول تحلیلگران وال استریت فاصله دارد.

(Laughs)

(صدای خنده)

To say the least.

حداقل چیزی است که می‌شود گفت.

CA: I think something's changed, though.

ک ا: با این حال، به نظرم چیزی تغییر کرده است.

What's changed is that Tesla is now so powerful and so big

تغییر این است که تسلا در حال حاضر بسیار قدرتمند و بزرگ است

and throws off so much cash

و پول بسیار زیادی هم به ارمغان می‌آورد

that you actually could connect the dots here.

که تو در واقع توانستی در اینجا به سایر حوزه‌ها هم ورود بکنی.

Just tell the public that x-billion dollars a year, whatever your number is,

فقط به مردم بگو که فلان میلیارد دلار در سال، هر قدر که عدد واقعی است،

will be diverted to the Mars mission.

صرف عملیات مریخ خواهد شد.

I suspect you'd have massive interest in that company.

به نظرم تو علاقه شدیدی به آن شرکت داری.

And it might unlock a lot more possibility for you, no?

و این می‌تواند راه‌های بسیار بیشتری پیش رویت قرار دهد، مگه نه؟

EM: I would like to give the public access to ownership of SpaceX,

ا م: من دوست دارم که به مردم اجازه مالکیت اسپیس ایکس را بدهم،

but I mean the thing that like,

اما چیزی که وجود دارد این است که،

the overhead associated with a public company is high.

مخارج کلی مربوط به شرکت‌های سهامی عام بالاست.

منظورم این است که، به عنوان یک شرکت سهامی عام مدام از شما شکایت می‌شود.

I mean, as a public company, you're just constantly sued.

It does occupy like, a fair bit of ...

انرژی زیادی می‌گیرد، بسیار ...

You know, time and effort to deal with these things.

می‌دانی، رسیدگی به این چیز‌ها زمان و تلاش می‌خواهد.

CA: But you would still only have one public company, it would be bigger,

ک ا: اما شما هنوز هم یک شرکت سهامی عام خواهید داشت که در آینده بزرگتر خواهد شد،

and have more things going on.

و چیز‌های بیشتری پیش خواهد آمد.

But instead of being on four boards, you'd be on one.

اما به جای شرکت در چهار جلسه در یک جلسه شرکت خواهید کرد.

EM: I'm actually not even on the Neuralink or Boring Company boards.

ا م: من در واقع حتی در هیئت مدیره نورالینک و بورینگ نیستم.

And I don't really attend the SpaceX board meetings.

و واقعاً در جلسات هیئت مدیره اسپیس ایکس هم شرکت نمی‌کنم.

We only have two a year,

فقط هر دو سال یکبار،

and I just stop by and chat for an hour.

که فقط یک سری می‌زنم و یک ساعتی با بقیه گپ می‌زنم.

هزینه‌های هیئت مدیره در یک شرکت سهامی عام به مراتب بسیار بیشتر است.

The board overhead for a public company is much higher.

CA: I think some investors probably worry about how your time is being split,

ک ا: به نظرم برخی سرمایه گذاران احتمالاً نسبت به نحوه تقسیم بندی زمان نگرانند

and they might be excited by you know, that.

و ممکن است که بخاطر آن هیجان‌زده باشند.

Anyway, I just woke up the other day

به هر حال،یک روز همین که از خواب بیدار شدم

thinking, just, there are so many ways in which these things connect.

به این فکر می‌کردم که راه‌های بسیار زیادی برای ارتباط این چیز‌ها وجود دارد.

And you know, just the simplicity of that mission,

اما میدانی، فقط سادگی این ماموریت،

of building a future that is worth getting excited about,

یعنی ساختن آینده‌ای که ارزش هیجان‌زده شدن دارد،

might appeal to an awful lot of people.

ممکن است برای بسیاری از مردم جذاب باشد.

Elon, you are reported by Forbes and everyone else as now, you know,

ایلان، تو بر اساس گزارش نشریه فوربس و چندتای دیگر در حال حاضر،

the world's richest person.

ثروتمند‌ترین فرد جهان هستی.

ا م: اینکه به معنی فرمانروا بودن نیست

EM: That’s not a sovereign.

CA: (Laughs)

ک ا: (می‌خندد)

EM: You know, I think it’s fair to say

ا م: می‌دانی،به نظرم منصفانه است بگوییم

that if somebody is like, the king or de facto king of a country,

که اگر کسانی به شکلی پادشاه هستند و یا مثل پادشاه یک کشور اختیارات دارند،

they're wealthier than I am.

آن‌ها از من ثروتمند‌تر هستند.

CA: But it’s just harder to measure --

ک ا: اما اندازه گیری آنها سخت‌تر است --

So $300 billion.

خب تا ۳۰۰ میلیارد دلار.

I mean, your net worth on any given day

یعنی، دارایی خالص تو روزانه

is rising or falling by several billion dollars.

میلیارد‌ها دلار بالا و پایین می‌شود.

How insane is that?

چقدر این دیوانه‌کننده است؟

EM: It's bonkers, yeah.

ا م: آدم را دیوانه می‌کند، بله.

CA: I mean, how do you handle that psychologically?

ک ا: تو چطور این قضیه را از لحاظ روانی مدیریت می‌کنی؟

There aren't many people in the world who have to even think about that.

حتی تعداد آدم‌هایی که در جهان به این موضوع فکر هم می‌کنند کم است.

EM: I actually don't think about that too much.

ا م: واقعیتش من خیلی به آن فکر نمی‌کنم.

But the thing that is actually more difficult

اما چیزی که در واقع برایم دشوار‌تر است

and that does make sleeping difficult

و خوابیدن را برایم سخت می‌کند

is that, you know,

این است که، می‌دانی،

every good hour or even minute

هر ساعت یا حتی دقیقه مفیدی

of thinking about Tesla and SpaceX

که صرف فکر کردن درباره تسلا یا اسپیس ایکس می‌کنم

has such a big effect on the company

تاثیر بسیار بزرگی بر شرکت می‌گذارد

that I really try to work as much as possible,

که در واقع تلاش می‌کنم تا جایی که ممکن است بیشتر کار کنم،

you know, to the edge of sanity, basically.

می‌دانی،اساساً تا وقتی که سلامت عقلی دارم.

Because you know, Tesla’s getting to the point where

چون می‌دانی، تسلا قرار است به نقطه‌ای برسد

probably will get to the point later this year,

که احتمالاً تا اواخر امسال به آن خواهد رسید،

where every high-quality minute of thinking

که هر دقیقه فکر کردن با کیفیت بالا

is a million dollars impact on Tesla.

به اندازه یک میلیون دلار بر تسلا تاثیر بگذارد.

Which is insane.

که این دیوانه‌وار است.

I mean, the basic, you know, if Tesla is doing, you know,

منظورم این است که اساسا، می‌دانی، اگر تسلا دارد به آن می‌رسد، می‌دانی،

sort of $2 billion a week, let’s say, in revenue,

حدود ۲ میلیارد دلار در هفته، بیا بگوییم، درآمد آن،

it’s sort of $300 million a day, seven days a week.

در هفت روز هفته، حدوداً روزی ۳۰۰ میلیون دلار است.

You know, it's ...

می‌دانی، این ...

CA: If you can change that by five percent in an hour’s brainstorm,

ک ا: اگر که بتوانی با یک ساعت فکر کردن پنج درصد در این آمار تغییر ایجاد کنی،

that's a pretty valuable hour.

آن یک ساعت، بسیار ارزشمند بوده است.

EM: I mean, there are many instances where a half-hour meeting,

ا م: منظورم این است، مواقع زیادی بوده که من توانستم با یک جلسه نیم ساعته

I was able to improve the financial outcome of the company

بازده مالی شرکت را بهبود ببخشم.

by $100 million in a half-hour meeting.

۱۰۰ میلیون دلار با یک جلسه نیم ساعته.

CA: There are many other people out there

ک ا: خیلی‌ها هم در این جهان هستند

who can't stand this world of billionaires.

که نمی‌توانند این دنیای میلیاردرها را تحمل کنند.

Like, they are hugely offended by the notion

مثلاً، آن‌ها از این تصور که

that an individual can have the same wealth as, say,

یک آدم می‌تواند ثروتی به اندازه ثروت یک میلیارد نفر از فقیر‌ترین‌های جهان

a billion or more of the world's poorest people.

یا حتی بیشتر داشته باشد بسیار خشمگین شدند.

EM: If they examine sort of --

ا م: اگر آن‌ها کمی واکاوی کنند --

I think there's some axiomatic flaws that are leading them to that conclusion.

به نظرم کاستی‌های واضحی وجود دارد که آن‌ها را به نتیجه موردنظر می‌رساند.

For sure, it would be very problematic if I was consuming,

به طور حتم، اگر که من برای خودم خرج کنم،

می‌دانی، میلیاردها دلار در سال خرج مصارف شخصی بکنم بسیار مشکل‌ساز خواهد بود.

you know, billions of dollars a year in personal consumption.

But that is not the case.

اما این‌طور نیست.

In fact, I don't even own a home right now.

در واقع، من حتی در حال حاضر یک خانه هم ندارم.

I'm literally staying at friends' places.

من در اصل در خانه دوستانم اقامت دارم.

اگر من به منطقه خلیج سان فرانسیسکو سفر کنم

If I travel to the Bay Area,

which is where most of Tesla engineering is,

که بیشتر مراحل مهندسی تسلا در آنجاست،

I basically rotate through friends' spare bedrooms.

اساساً در اتاق خواب‌های اضافه دوستانم می‌نشینم.

I don't have a yacht, I really don't take vacations.

من کشتی تفریحی ندارم. واقعاً به مرخصی هم نمی‌روم.

It’s not as though my personal consumption is high.

اینگونه نیست مخارج شخصی من زیاد باشد.

منظورم این است که، فقط هواپیما که آن هم استثناست.

I mean, the one exception is a plane.

But if I don't use the plane, then I have less hours to work.

چون اگر از هواپیما استفاده نکنم، ساعات کمتری برای کار کردن خواهم داشت.

CA: I mean, I personally think you have shown that you are mostly driven

منظورم این است که من شخصاً فکر می‌کنم که تو نشان داده‌ای که تحت تاثیر حس عمیقی

by really quite a deep sense of moral purpose.

از اهداف اخلاقی هستی.

Like, your attempts to solve the climate problem

مثلاً تا جایی که من اطلاع دارم هیچ کس در کره زمین به اندازه تو

have been as powerful as anyone else on the planet that I'm aware of.

برای حل مشکلات آب و هوا تلاش نکرده است.

And I actually can't understand,

و من واقعاً نمی‌فهمم،

personally, I can't understand the fact

شخصاً این واقعیت را درک نمی‌کنم

that you get all this criticism from the Left about,

که تو چرا اینقدر انتقاد منفی دریافت می‌کنی

"Oh, my God, he's so rich, that's disgusting."

«اوه، خدای من، او خیلی ثروتمند است، چقدر نفرت انگیز.»

When climate is their issue.

آن هم وقتی آب و هوا مسئله آنهاست.

بشر دوستی موضوعی است که برخی از مردم آن را انتخاب می‌کنند.

Philanthropy is a topic that some people go to.

Philanthropy is a hard topic.

بشر دوستی موضوع دشواری است.

How do you think about that?

نظر تو درباره‌اش چیست؟

EM: I think if you care about the reality of goodness

ا م: به نظرم اگر که به جای درک کار خیر به واقعیت آن اهمیت دهید،

instead of the perception of it, philanthropy is extremely difficult.

بشر دوستی بسیار دشوار‌تر می‌شود.

SpaceX, Tesla, Neuralink and The Boring Company are philanthropy.

اسپیس ایکس، تسلا، نورالینک و شرکت بورینگ بشر دوستانه هستند.

If you say philanthropy is love of humanity,

اگر از نظر شما بشر دوستی داشتن عشق به آدم‌هاست،

they are philanthropy.

آن شرکت‌ها بشر دوست هستند.

Tesla is accelerating sustainable energy.

تسلا دارد به انرژی تجدید پذیر سرعت می‌بخشد

This is a love -- philanthropy.

این یعنی عشق -- انسان دوستی.

SpaceX is trying to ensure the long-term survival of humanity

اسپیس ایکس در تلاش است تا بقای طولانی‌مدت بشریت را

with a multiple-planet species.

با گونه‌های میان سیاره‌ای تضمین کند.

That is love of humanity.

این یعنی عشق به انسان‌ها.

You know, Neuralink is trying to help solve brain injuries

می‌دانی، نورالینک تلاش می‌کند تا به حل صدمات مغزی

and existential risk with AI.

و ریسک‌های موجود در مورد هوش مصنوعی کمک کند.

Love of humanity.

عشق به انسان‌هاست.

Boring Company is trying to solve traffic, which is hell for most people,

شرکت بورینگ هم در تلاش است تا مشکل ترافیک که برای اکثریت مثل جهنم است را حل کند

and that also is love of humanity.

که این هم عشق به بشریت است.

CA: How upsetting is it to you

ک ا: شنیدن مداوم این حرف‌های تکراری

to hear this constant drumbeat of,

چقدر برایت ناراحت کننده است؟

مثل «میلیاردر‌ها، خدای من، ایلان ماسک، اوه، خدای من»

"Billionaires, my God, Elon Musk, oh, my God?"

Like, do you just shrug that off

مثلاً، آیا فقط ساده از کنارشان رد می‌شوی

or does it does it actually hurt?

یا در واقع آنها آزارت می‌دهد؟

EM: I mean, at this point, it's water off a duck's back.

ا م: خب، در این برهه زمانی، این مثل آب در هاون کوبیدن است.

CA: Elon, I’d like to, as we wrap up now,

ک ا: ایلان، من مایلم که، همین الان به این بحث خاتمه بدهیم،

just pull the camera back and just think ...

بیا برگردیم به خودت و فکر کن ...

You’re a father now of seven surviving kids.

تو الان پدر هفت بچه صحیح و سالم هستی.

EM: Well, I mean, I'm trying to set a good example

ا م: خب، من سعی می‌کنم که الگوی خوبی باشم

because the birthrate on Earth is so low

چون نرخ زاد و ولد روی کره زمین به قدری پایین است

that we're facing civilizational collapse

که ما را با فروپاشی تمدنی مواجه می‌کند

unless the birth rate returns to a sustainable level.

مگر اینکه نرخ زاد و ولد به سطح پایداری برگردد.

CA: Yeah, you've talked about this a lot,

ک ا: بله، تو در این مورد زیاد حرف زده‌ای،

that depopulation is a big problem,

اینکه کاهش جمعیت مشکل بزرگی است

and people don't understand how big a problem it is.

و مردم درکی از بزرگی این مشکل ندارند.

EM: Population collapse is one of the biggest threats

ا م: فروپاشی جمعیت یکی از بزرگترین تهدیدها

to the future of human civilization.

برای تمدن بشری در آینده است.

And that is what is going on right now.

این چیزی است که همین الان هم در جریان است.

CA: What drives you on a day-to-day basis to do what you do?

ک ا:چه چیزی تو را روزانه به انجام کاری که انجام می‌دهی سوق می‌دهد؟

EM: I guess, like, I really want to make sure

ا م: از نظر خودم، من واقعاً می‌خواهم اطمینان حاصل کنم

that there is a good future for humanity

که آینده خوبی برای بشریت وجود داشته باشد

and that we're on a path to understanding the nature of the universe,

و ما در مسیر درک طبیعت جهان هستی

the meaning of life.

و معنای زندگی باشیم.

Why are we here, how did we get here?

چرا ما اینجا هستیم، چطور به اینجا رسیدیم؟

And in order to understand the nature of the universe

و برای درک طبیعت جهان هستی

and all these fundamental questions,

و تمام این سوالات اساسی،

we must expand the scope and scale of consciousness.

ما باید وسعت و میزان آگاهی را گسترش دهیم.

Certainly it must not diminish or go out.

مطمئناً نباید کم شود یا از بین برود.

Or we certainly won’t understand this.

وگرنه ما قطعاً این را نخواهیم فهمید.

I would say I’ve been motivated by curiosity more than anything,

من می‌خواهم بگویم که با کنجکاوی بیشتر از هر چیز دیگری انگیزه می‌گیرم،

and just desire to think about the future

و فقط می‌خواهم که به آینده فکر کنم

and not be sad, you know?

و غمگین نباشم، می‌دانی؟

CA: And are you?

ک ا: و آیا تو؟

Are you not sad?

تو غمگین نیستی؟

EM: I'm sometimes sad,

ا م: من گاهی اوقات غمگین می‌شوم،

but mostly I'm feeling I guess

اما اکثراً احساس می‌کنم که این روز‌ها

relatively optimistic about the future these days.

بیشتر به آینده خوش‌بین هستم.

There are certainly some big risks that humanity faces.

یقیناً خطرات زیادی بر سر راه بشریت وجود دارد.

I think the population collapse is a really big deal,

به نظرم فروپاشی جمعیت یکی از بزرگترین‌هایش است،

that I wish more people would think about

که امیدوارم بیشتر مردم در موردش فکر کنند

because the birth rate is far below what's needed to sustain civilization

چرا که نرخ زاد و ولد بسیار کمتر از حدی است که برای حفظ تمدن فعلی

at its current level.

در همین سطح نیاز است.

And there's obviously ...

و بدیهی است که ...

We need to take action on climate sustainability,

ما باید در راستای پایداری آب و هوا اقدام کنیم

which is being done.

که در حال انجام است.

And we need to secure the future of consciousness

و ما باید آینده آگاهی را

by being a multi-planet species.

با یک گونه چند سیاره‌ای بودن تضمین کنیم.

We need to address --

ما باید رسیدگی کنیم --

Essentially, it's important to take whatever actions we can think of

اساساً، مهم است که هر اقدامی را که می‌توانیم

to address the existential risks that affect the future of consciousness.

برای حل و فصل خطرات وجودی که آینده اگاهی را تحت تأثیر قرار می‌دهند انجام دهیم.

CA: There's a whole generation coming through

یک نسل دارد از راه می‌رسد که به نظر می‌آید

who seem really sad about the future.

همه‌شان نسبت به آینده غمگین هستند.

What would you say to them?

چه می‌خواهی به آنها بگویی؟

EM: Well, I think if you want the future to be good, you must make it so.

ا م: خب، به نظر من، اگر که آینده خوبی می‌خواهید، باید آن را بسازید.

Take action to make it good.

برای خوب شدنش تلاش کنید.

And it will be.

و این‌طور هم خواهد شد.

CA: Elon, thank you for all this time.

ک ا: ایلان، به خاطر زمانی که گذاشتی از تو متشکرم.

That is a beautiful place to end.

این پایان زیبایی برای گفتگو است.

Thanks for all you're doing.

ممنون برای همه کار‌هایی که می‌کنی.

EM: You're welcome.

ا م: خواهش می‌کنم.