The role of human emotions in science and research | Ilona Stengel

Translator: Qasem Mafi Reviewer: sadegh zabihi

I'm a scientist,

من یک دانشمندم،

and I'm a big fan of Star Trek,

و از طرفداران پروپاقرص استارترک هستم،

especially of Mr. Spock.

علی الخصوص، آقای اسپاک.

Mr. Spock is a scientist as well,

آقای اسپاک نیز یک دانشمند است،

and at the same time, he's the first [officer]

و ضمنا، [فرمانده] ارشد

of the starship Enterprise,

شرکت استارشیپ است،

and during the adventures of the Enterprise crew,

وهنگامی که محققان شرکت به تحقیق می‌پردازند،

he and his colleagues are dealing a lot

او و همکارانش تا حد خیلی زیاد

with the presence or absence of Mr. Spock's emotions.

درباره احساساتی بودن و بی احساس بودن آقای اسپاک تحقیق می‌کنند.

Mr. Spock is half-human and half-Vulcan,

آقای اسپاک، نیمه انسان نیمه ولکان است،

and Vulcans are an alien race

و ولکانها، نژادی بیگانه هستند

who learn to control and suppress their feelings

که یاد می‌گیرند تا احساسات خود را کنترل و سرکوب کنند

and to act purely out of logic.

و کاملاً منطقی عمل کنند.

As Mr. Spock is only half-Vulcan,

چون آقای اسپاک تنها نیمی ولکان است،

he sees himself constantly in conflict in between logic and emotions,

پیوسته احساسات و منطق او با هم درتضاد هستند،

and as he's part of a team,

وچون او از اعضای یک تیم است،

the whole crew is struggling with,

همه کارکنان با او در هنگام

is analyzing,

تجزیه تحلیل، برخورد می‌کنند،

and is making fun of this conflict.

و این تضاد را مسخره می‌کنند.

And also the fans of Star Trek watch with amusement

و طرفداران استار ترک هم،

this seemingly contradictory behavior.

این رفتار متناقض را سرگرم کننده می‌بینند.

They find it quite fascinating.

کاملا توجه تماشاچی را جلب می‌کند.

And the matter is a golden thread

و این، قانون طلایی

through the whole Star Trek series and movies from the '60s until today.

درتمام سریال استارترک، وفیلم های سال ۱۹۶۰ تا کنون وجود داشته

And that's actually what I want to talk about today:

و درواقع من امروز قصد دارم درباره آن حرف بزنم:

the role of emotions in science.

نقش احساسات درعلم.

We tend to think that science is all about facts and logic

ما اینگونه می‌اندیشیم که علم تماما حقایق و منطق است

and human feelings are often neglected or considered an obstacle to get rid of.

اغلب احساسات بشر را موانعی می‌پنداریم که باید از آنها عبور کنیم.

I would like to suggest that emotions are as important in science

می‌خواهم بگویم که احساسات ما به اندازه منطق، در علم اهمیت دارند

as they are in any other part of our lives.

همان طور که در سایر جنبه‌های زندگی ما مهم هستند.

Science is made by humans,

علم ساخته دست انسانهاست،

and as human beings,

وما انسانها،

even if we try hard, we cannot get rid of our emotions.

هرقدرهم سخت تلاش کنیم، نمی توانیم از دست احساسات خلاص شویم.

So instead of fighting them,

پس، به جای اینکه با احساسات خود بستیزیم،

I believe that even in science, we should make use of our feelings,

من معتقد هستم که حتی در علم هم باید احساساتمان را بکار بریم،

because for breakthroughs and innovation,

و به خاطر نوآوری و تسریع درتحقیق این کار را بکنیم.

they are equally important as facts and logic.

احساسات ما به اندازه حقایق و منطق، اهمیت دارند.

I will come back to Mr. Spock,

درباره آقای اسپاک برایتان صحبت خواهم کرد،

but first let me share my experience on the role of emotions in science,

ابتدا اجازه دهید از تجربه ام درباره نقش احساساتمان و علم برایتان صحبت کنم،

and one story in particular kept me thinking about it

ودر چند سال اخیر،

for the last couple of years.

قصه‌ای مرا به این فکر واداشته است.

I'm working in research on organic light-emitting diodes,

من درباره دیودهای آلی ایجاد کننده و پخش کننده نور تحقیق می‌کنم،

so-called OLEDs.

که دیودهای آلی نام دارند.

This is how you might know them,

به همین دلیل، ممکن است شما آنها را بشناسید،

as new generation of displays.

به آنها نسل جدید نمایشگرها می‌گویند.

OLEDs are more and more used in smartphone displays and TV screens.

که بیشتر در نمایشگرهای تلفن‌های هوشمند و نمایشگر تلویزیون کاربرد دارند.

They make them appear bright, truly colorful and bendable.

در واقع سبب درخشندگی، نمایش رنگی و انعطاف پذیری نمایشگرها می‌گردند.

This is how they look like

ظاهر آنها

in the research lab of my physicist colleagues.

در لابراتوار تحقیق همکاران فیزیکدان من اینگونه است.

And this is what I, as a chemist,

ومن شیمیدان،

have in mind when I think about them.

چنین ظاهری را از آنها به خاطر دارم.

I've loved it ever since I started to work on it.

من از زمانی که شروع به این تحقیق کردم، عاشق این تحقیق بودم

So I didn't really like the news

درواقع من از شنیدن اینگونه خبرها بدم می‌آمد

when the company I had been working for --

روزی شرکتی که من درآن کار می‌کردم --

that was my previous employer --

کارفرمای قبلی ام --

announced that they wanted to stop OLED research.

خبرداد که می خواهند تحقیق درباره این دیودها را متوقف کنند.

At the time, the management had reasons for this decision,

ضمنا، مدیریت شرکت، دلایلی برای اینگونه تصمیم گیری داشت،

and the company handled it very well, actually.

و درواقع، شرکت با این تصمیم بسیار خوب کنار آمد.

Nobody lost their jobs,

هیچ کس شغلش را از دست نداد،

and everybody was rewarded for their performed work.

و همه پاداش کاری را که انجام دادند گرفتند.

What I want to show you today

من امروز می خواهم به شما

is what happened with my scientist colleagues and me

آنچه را که درشرکت برای من وهمکاران دانشمندم رخ داد نشان دهم

during the time in between the announcement

چیزی که در فاصله زمانی فی مابین اعلان

and the last working day on our project.

ودر آخرین روز کاری پروژه رخ داد.

Consider it a small case study on emotions in science.

که یک مطالعه موردی درباره کاربرد احساسات درعلم است.

In 2015, our research team had grown to more than 80 people,

در سال ۲۰۱۵، تیم تحقیق ما به بیش از ۸۰ نفر رسید

and even after the announcement that our project was discontinued,

حتی پس از اعلان توقف، که پروژه ما متوقف شد،

we could not stop working from one day to another.

ما هیچ وقت، در هیچیک از روزها دست از کار بر نداشتیم.

It took several months to bring all activities to a sound end

چند ماه طول کشید تا همه کارها را به خوبی پایان دادیم

and to find new jobs within the company for everyone.

و درشرکت برای همه کارکنان، شغل جدیدی پیدا کردیم.

Here's what happened.

چنین شد.

Even though we knew that we were working on a project

با اینکه می‌دانستیم درباره پروژه‌ای که متوقف شده

that was to be stopped,

تحقیق می کنیم،

during those months our output hit the roof.

طی آن ماه ها تولید ما در بیشترین مقدار بود.

We were actually working on two different OLED projects:

درواقع ، ما درباره دو پروژه مختلف دیودهای آلی تحقیق می کردیم:

first, the development of materials for blue-shining OLEDs,

ابتدا، مواد دیودهای نوری آبی را می ساختیم،

which had started in 2001;

که از سال ۲۰۰۱ شروع شده بود؛

and second, materials for green OLEDs, which had started in 2014.

و بعد، مواد دیودهای سبز را، که از سال ۲۰۱۴ شروع شده بود.

And the results I show you here concern the green OLED project.

و نتایجی را که من به شما نشان می دهم مربوط است به دیود سبز

In the graph, you can see how the lifetime,

این نمودار، طول عمر آنها را نشان می دهد،

which is a crucial measure for the durability of our devices,

که یک اقدام مهم برای اندازه گیری طول عمر دیودهایمان است،

developed over time.

همیشه این روش اندازه گیری را ارتقاء داده ایم.

In 2015, just half a year into the project,

سال ۲۰۱۵، صرفا با گذشت نیم سال از شروع پروژه،

we were told to scale down,

ازما خواستند تا تولید را کاهش دهیم،

to stop working on the project as soon as possible

تا هر چه سریع‌تر کار روی پروژه را متوقف کنیم

and to start over in other jobs.

و کارهای دیگر را شروع کنیم.

Nevertheless, from this time on,

از این زمان به بعد،

our results continued to improve rapidly.

با اینحال، نتایج کار ما به سرعت بهتر شد.

How did that happen?

چرا سریع پیشرفت کردیم؟

After the announcement, pretty quickly, colleagues started leaving the team,

پس از اعلان، همکاران خیلی سریع تیم را ترک کردند،

and soon, we were left in a small group,

و به سرعت، به یک گروه کوچک تبدیل شدیم،

all pretty much sharing the same attitude of,

همه به خوبی دارای دیدگاه های مشترک بودیم،

"I'm going to be the last person leaving the ship."

"من آخرین کسی هستم که از اینجا می‌روم."

What I mean is,

منظورم این است که،

while the number of scientists working on the project was decreasing,

تعداد دانشمندان محقق پروژه کاهش می‌یافت

the dedication of people remaining grew dramatically.

با اینحال، افراد باقیمانده درتیم نسبت به آن وفادارتر و متعهدتر شدند.

And also, a new and more intense team spirit formed.

و همچنین، روحیه افراد تیم، تازه و بهتر شد.

We all shared the same passion for our work,

همه ما شور و نشاط مشابهی به لحاظ اجرای کار تیمی داشتیم،

we all were sad that it was about to end,

همه ناراحت از این بودیم که کارتیمی در حال اتمام است،

and we all wanted to show that we could turn our ideas into reality.

همه ما می خواستیم نشان بدیم که می توانیم ایده هایمان را به حقیقت تبدیل کنیم.

We felt that we belonged to something bigger.

احساس می کردیم که به چیزی بزرگتر از تیم تعلق داریم.

And furthermore,

وعلاوه براین،

our project was less and less in the focus of the management,

مدیریت، کمتر و کمتر به پروژه ما توجه می کرد،

because they started to think about new projects,

چون آنها درباره پروژه های نو تر فکرمی کردند،

restructuring and so on.

به فکر بازسازی و غیره بودند.

This resulted in additional freedom

این کار آزادی بیشتر را برای ما فراهم کرد

and the possibility to take a few things into our own hands.

وامکان دراختیارگرفتن چند کاربرای ما فراهم شد.

Of course, more freedom also means more responsibility,

البته، آزادی بیشتر به معنی مسئولیت بیشتر نیز هست،

which we were happy to take, because we believed in our work.

که از به عهده گرفتن آن خوشحال بودیم چون کارمان را باورداشتیم.

We felt empowered.

احساس قدرت می کردیم.

And these three pillars --

واین سه عنصرعامل --

dedication, belonging and empowerment --

تعهد، احساس تعلق و افزایش قدرت --

worked together in a kind of self-reinforcing cycle,

با هم سبب ایجاد نوعی چرخه تقویت برای خود ما شد،

and the closer we got to shutdown,

و هر قدر ما به هم متعهدتر و وفادارتر می‌شدیم،

the better our output became.

بازده کار تحقیق ما بهترمی شد.

So we were working with such personal engagement

بنابراین ما شخصا با چنین تعهدی روی،

on a project already sentenced to death

پروژه ای کارمی کنیم که دستور توقفش صادر شده

because we felt connected to something meaningful.

چون حس کردیم که به این مدیریت مهم تعلق داریم.

Of course, it was also a hard and sometimes frustrating time,

البته، زمانی که ما چنین تصمیمی گرفتیم سخت و گاهی ناامید کننده بود،

but we were sitting together in the lab,

ولی، در آزمایشگاه کنار هم بودیم،

or occasionally in the café,

گاهی نیز درکافه با هم بودیم،

sharing our sadness about the end of our project

وبه خاطر توقف پروژه، درغم هم شریک بودیم

as well as the joy in our work.

همچنین از کارکردن با هم لذت می بردیم.

So overall, we had a very intense and mesmerizingly exciting time.

پس، به طورکلی، برماسخت گذشت و ما سخت درگیر شده بودیم.

And the lifetime we finally obtained for our materials

و سرانجام ، ما طول عمر دیودها را به دست آوردیم

was on one level with already commercialized materials

بلحاظ بازرگانی، هم تراز بودبا دیودهای تجاری فعلی،

for green OLEDs at the time,

دیودهای سبزآن موقع،

and we achieved this within just one year.

و فقط طی یک سال، توانستیم این کار را بکنیم.

And those results helped our employer

واین نتایج، به کارفرمای ما کمک کرد

to sell the patents for real value.

تا جوازهای ثبت اختراع را، به ارزش واقعی بفروشد

Now, let me tell you the same story

حالا، اجازه دهید تا یک چنین قصه ای را

with different characters and a slightly different operation.

با ویژگیهای متفاوت، و با اندکی عملکرد متفاوت بگویم.

The story is part of Star Trek.

این قصه مربوط است به استارترک.

And sorry for those of you who haven't seen the movies,

برای برخی از شما که این فیلم ها را ندیده اید، متاسفم،

but I need to introduce a spoiler here.

اما اینجا باید قسمتی از فیلم را تعریف کنم.

After Mr. Spock sacrificed himself to save the starship Enterprise

پس از اینکه آقای اسپاک از جان خود گذشت تا شرکت استارشیپ را نجات دهد

at the end of Star Trek II,

آخر استار ترک ۲،

Captain Kirk and his core team

کاپیتان کرک و تیم اصلیش

were determined to hunt through the universe to search for Spock,

تصمیم گرفتند تا تمام جاهای دنیا را برای یافتن اسپاک بگردند،

even though they could see only very little chance

هرچند شانس زنده پیدا کردن او

in finding him alive.

خیلی کم بود.

And Starfleet Command did not give them permission

و فرمانده ناوگان به آنها سفینه فضایی

nor a starship to do so,

و اجازه این کار را نداد،

so they took it very passionately into their own hands

پس آنها، خودشان با اشتیاق، مسئولیت سفر و جستجو

to travel out to find Spock.

برای یافتن اسپاک را به عهده گرفتند.

And after dealing with great challenges, they eventually found Spock,

وپس از مدت زیادی جستجوی سخت، سرانجام، اسپاک را پیدا کردند،

and he happily and gratefully joined the team again.

و او با شادی و سپاس به تیمش پیوست.

He could feel the dedication and the connection of his team

او حس کرد که تیمش نسبت به هم وفادار هستند

towards their project, which was to save him

وبا همکاری هم او را نجات داده

and to hold the crew together.

و می خواهند درکنارهم باشند.

And over the years, over the episodes of the saga,

و سالهای سال ، با وجود وقایع ناگوار حماسه آفریدند

Mr. Spock came to realize

آقای اسپاک متوجه شد که

that the combination of both logic and emotions

احساس و منطق هر دو اهمیت دارند

is crucial for facing challenges and exploring new worlds,

بویژه برای کشف دنیای جدید و مواجهه با سختی ها باید از هر دو

and there was no contradiction anymore.

استفاده کرد، و این دو با هم درتضاد نیستند.

So the storyline here for both our OLED story and Star Trek

بنابراین، طرح قصه ما دراینجا برای دیود نوری و استارترک

is actually the basic setting for a lot of breakthrough stories,

اساس تسریع خیلی از قصه های علمی

in and out of science.

و غیرعلمی است.

The main characters are all part of a great team.

شخصیت های اصلی، همگی بخشی از یک تیم بزرگ هستند.

All team members show a huge dedication towards reaching their goal.

همه اعضای تیم، تا حد زیادی برای رسیدن به هدفشان مصمم و متعهد هستند.

They strive to seize all the freedom they can get,

آنها برای آزادی که می‌توانند به دست بیاورند تلاش می‌کنند،

and they take the responsibility they need to take.

و مسئولیتی که باید را به عهده می‌گیرند.

During the time our OLED project was nearing the end,

وقتیکه پروژه ما داشت به اتمام می‌رسید،

I received one piece of advice several times.

یک توصیه را چندین بار دریافت کردم.

"Don't take it to your heart.

"به دل نگیر، شما می توانید

You can work on something else."

درباره پروژه دیگری تحقیق کنید."

If I had followed it,

اگر آنها را قبول می کردم،

it would have saved me several depressed evenings

می بایستی چندین شب افسرده

and many tears,

و گریان به خواب می رفتم،

but at the same time,

ولی درعین حال،

I would have failed to gain a great deal in personal development and happiness.

خوشحال نبودم، و شخصا این همه پیشرفت نمی کردم.

And as the same is true for my colleagues and our whole project,

و همکارانم نیز همین حال مرا داشتند و تمام پروژه اینقدر پیشرفت نمی کرد،

we would have achieved far less.

پیشرفت ما به مراتب کمتر از حال بود.

So of course, science should be based on facts and logic.

البته، علم باید براساس حقایق و منطق باشد.

When I say we should use our emotions in science,

وقتیکه می‌گویم باید احساساتمان را درعلم به کار بریم،

I do not suggest we should use feelings instead of facts.

استفاده از احساسات به جای حقایق را توصیه نمی کنم.

But I say we should not be afraid of using our feelings

اما نباید از کاربرد احساساتمان واهمه داشته باشیم

to implement and to catalyze fact-based science and innovation.

برای اجرا و تسریع علم و نوآوری مبتنی برحقیقت

Emotions and logic do not oppose each other.

احساسات و منطق با هم درتضاد نیستند،

They complement each other,

آنها مکمل

and they reinforce each other.

و حامی یکدیگرند.

The feeling of being dedicated to something meaningful,

احساس وفاداری و تعهد به یک پروژه مهم،

of belonging to something bigger

احساس تعلق و وابستگی به مدیریت

and of being empowered

و اختیار و اقتدار داشتن

is crucial for creativity and innovation.

از عوامل مهم خلاقیت و نوآوری است.

Whatever you are working on,

روی هر پروژه ای که تحقیق می‌کنید

make sure that it matters,

مطمئن شوید که مهم است،

and take it to your heart as much as you like.

و تا جایی که دوستش دارید به آن متعهد و وفادار باشید.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تحسین)