Museums should honor the everyday, not just the extraordinary | Ariana Curtis

Translator: Sarah Saadatirad Reviewer: Leila Ataei

Representation matters.

اهمیت نماینده بودن.

Authentic representations of women matter.

اهمیت نماینده معتبر زنان بودن.

I think that too often, our public representations of women

من فکر می‌کنم که بیشتراوقات نمایندگی اجتماعی ما از زنان

are enveloped in the language of the extraordinary.

درلفافه بیانی خارق‌ا‌لعادگی قرار گرفته‌ است.

The first American woman to become a self-made millionaire:

اولین زن آمریکایی که تبدیل شد به یک میلیونر خود‌‌ساخته :

Madam C. J. Walker ...

خانم سی. جی. واکر ...

The dresses of the first ladies of the United States ...

لباس‌های بانوان اول ایالات‌متحده...

Shirley Chisholm, the first woman to seek

شیرلی چیزم، اولین زن به دنبال

the US Democratic party's presidential nomination --

نامزدی ریاست جمهوری از حزب دموکراتیک ایالات‌ متحده -

(Applause)

(تشویق)

As a museum curator,

به عنوان متصدی موزه،

I understand why these stories are so seductive.

من متوجه چرایی دلفریب بودن این روایات هستم.

Exceptional women are inspiring and aspirational.

زنان استثنايی، رویایی و الهام بخش هستند.

But those stories are limiting.

اما این داستان‌ها محدود کننده‌‌اند.

By definition, being extraordinary is nonrepresentative.

بنا به تعبیری، خارق‌العاده بودن غیر‌قابل نمایندگی است.

It's atypical.

غیر‌عادی است.

Those stories do not create a broad base for incorporating women's history,

این داستان‌ها بنیانی فراگیر را برای پیوستن دادن تاریخ زنان ایجاد نمی‌کند،

and they don't reflect our daily realities.

و منعکس کننده حقایق روزانه ما نیست.

If we can collectively apply that radical notion

اگر بصورت جمعی بتوانیم این مفهوم افراطی را به کار بندیم

that women are people,

که زنان آدمیزاد‌اند،

it becomes easier to show women as people are:

نمایش زنان به عنوان مردم آسان‌ترمی‌شود:

familiar, diverse, present.

آشنا، متنوع، حاضر.

In everyone's everyday throughout history,

در روزمرگی اشخاص در طول تاریخ،

women exist positively --

حضور مثبت زنان -

not as a matter of interpretation, but as a matter of fact.

نه به‌ عنوان یک تعبیر بلکه به‌عنوان یک حقیقت موجود است.

And beyond a more accurate representation of human life,

و فراتر از نمایندگی دقیق از زندگی بشر،

including women considers the quotidian experiences

شامل تجربیات روزمره زنان از تقریبا

of the almost 3.8 billion people identified as female on this planet.

۳.۸ میلیارد انسان شناخته‌شده به‌عنوان زن در این سیاره است.

In this now notorious museum scene from the "Black Panther" movie,

در این صحنه موزه اکنون بدنام از فیلم "پلنگ سیاه"

a white curator erroneously explains an artifact

یک متصدی سفیدپوست به اشتباه ابزارآلاتی را برای شخصیت

to Michael B. Jordan's character seen here,

مایکل بی. جردن در اینجا توضیح می‌دهد،

an artifact from his own culture.

ابزاری از فرهنگ خودش را.

This fictional scene caused real debates in our museum communities

این صحنه خیالی باعث بحث‌های واقعی در جوامع موزه ما شد

about who is shaping the narratives and the bias that those narratives hold.

در مورد کسانی که روایت‌ها را شکل می‌دهند و تعصبی که در این روایت‌ها وجود دارد.

Museums are actually rated

درواقع موزه‌ها به عنوان

one of the most trustworthy sources of information in the United States,

یکی از موثق‌ترین منابع اطلاعاتی در ایالات‌متحده،

and with hundreds of millions of visitors from all over the world,

با صدها میلیون بازدید کننده ازنقاط مختلف دنیا رتبه‌بندی شده‌اند،

we should tell accurate histories,

ما باید تاریخ را درست روایت کنیم،

but we don't.

اما اینگونه نیست.

There is a movement from within museums themselves

جنبشی در درون خود موزه‌ها برای کمک

to help combat this bias.

به مبارزه با این تعصب وجود دارد.

The simple acknowledgment that museums are not neutral.

اعترافی ساده به اینکه موزه‌ها بی‌طرف نیستند.

Museums are didactic.

موزه‌ها آموزنده هستند.

Through the display of art and artifacts,

از طریق نمایش هنر و مصنوعات،

we can incite creativity and foster inclusion,

ما می‌توانیم خلاقیت را تحریک و درآمد را افزایش دهیم،

but we are guilty of historical misrepresentation.

اما ما در ارائه اطلاعات تاریخی اشتباه، گناهکار هستیم.

Our male-centered histories have left our herstories hidden.

تاریخچه مرد-محور ما تاریخ نهان مارا ترک گفته است.

And there are hard truths about being a woman,

و زن بودن حقیقتی سخت است که وجود دارد،

especially a woman of color in this industry,

به ویژه زنی رنگین پوست بودن در این صنعت،

that prevents us from centering inclusive examples of women's lives.

که مانع از تمرکز ما نمونه‌های فراگیر اززندگی زنان می‌شود.

Museum leadership:

رهبری موزه:

predominantly white and male,

عمدتا سفید و مرد،

despite women comprising some 60 percent of museum staffs.

با وجود اینکه حدود ۶۰ درصد از کارکنان موزه از زنان تشکیل می‌شود.

Pipelines to leadership for women are bleak --

مسیر رهبری برای زنان غم‌انگیز است -

bleakest for women of color.

غم‌انگیز از همه برای زنان رنگین‌پوست.

And the presence of women does not in and of itself guarantee

و حضور زنان به خودی خود تضمین کننده

an increase in women's public representation.

افزایش عمومی نمایندگی در زنان نیست.

Not all women are gender equity allies.

همه زنان از متحدان برابری جنسیتی نیستند.

In the words of feminist theorist bell hooks,

بنا به نظریه فمینیستی بل هوک،

"Patriarchy has no gender."

«پدر سالاری جنسیت ندارد.»

Women can support the system of patriarchy

زنان می‌توانند از نظام پدرسالاری حمایت کنند

just as men can support the fight for gender equity.

همانطور که مردان می‌توانند ازمبارزه برای عدالت جنسیتی حمایت کنند.

And we often downplay the importance of intersectionality.

و ما غالبا اهمیت روابط متقابل را کم‌اهمیت جلوه می‌دهیم.

Marian Anderson was one of the most celebrated voices of the 20th century,

ماریان‌اندرسون یکی ازخواننده‌های مشهور قرن بیست‌ بود.

and the Smithsonian collected her 1939 outfit.

و اسمیتسونیان جامه ۱۹۳۹ او را جمع‌آوری کرد.

After the white Daughters of the American Revolution denied her access

پس ازآنکه دختران سفید‌پوست آمریکن رولوشن، اجازه ندادند

to sing in Constitution Hall, because she was black,

که در سالن قانون اساسی آواز بخواند چون سیاه پوست بود،

she famously sang instead on the steps of the Lincoln Memorial,

به جای آن بر پلکان یادبود لینکلن آوازی باشکوه خواند،

to a crowd of over 75,000 people.

برای جمعیتی بیش از ۷۵.۰۰۰ نفر.

And in libraries all over, including museums,

و درتمامی کتابخانه‌ها از جمله موزه‌ها،

you can still find the groundbreaking 1982 anthology, entitled

شما هنوز هم می‌توانید گزیده های وابسته به مراسم ۱۹۸۲ را بیابید با نام

"All the Women Are White,

«همه زنان سفید پوست هستند،

All the Blacks Are Men,

همه سیاه پوستان مرد هستند

But Some of Us Are Brave."

اما برخی از ما شجاع هستند.»

Demands for the increase of women's representation

تقاضا برای افزایش نمایندگی زنان

does not automatically include Afro-Latinas like me ...

به طور خودکار شامل آفریقایی- لاتین‌هایی مثل من نمی‌شود...

or immigrant women, or Asian women, or Native women,

یا زنان مهاجر، یا زنان آسیایی یا زنان بومی،

or trans women, or undocumented women,

یا زنان ترنس، یا زنان فاقد مدارك‌ قانونى‌،

or women over 65, or girls --

یا زنان بالای ۶۵ سال، یا دختران -

the list can go on and on and on.

این فهرست می‌تواند همینطور ادامه یابد.

So what do we do?

پس ما چه کار می‌کنیم؟

Targeted initiatives have helped incorporate perspectives

ابتکار-عمل‌های هدفمند کمک کرده‌اند تا چشم‌اندازهایی راهموار شود

that should have always been included.

که همواره باید منظور شود.

I arrived at the Smithsonian through a Latino curatorial initiative

از طریق یک ابتکار خلاقانه لاتین من به اسمیتسونیان رسیدم

whose hiring of Latinx curators,

که متصدیان موزه لاتین استخدام می‌کند،

mostly women, by the way,

اغلب هم زنان را، به هرحال،

has raised the profile for Latinx narratives across our institution.

سراسر موسسه ما برآمده از حکایت مشخصات لاتین است.

And it served as a model

و الگویی شده

for our much larger Smithsonian American Women's History Initiative,

برای ابتکارعمل تاریخی زنان آمریکایی اسمیتسونیان بسیاربزرگ‌تر ما،

which seeks to amplify diverse representations of women

که به دنبال وسعت‌ دادن گوناگونی در نمایندگی زنان

in every possible way,

از هر راه ممکن،

so that women show up,

تا زنان حضور بيابند،

not only in the imagery of our contemporary realities,

نه تنها در تصاویری از واقعیت‌های معاصر ما

but in our historical representations,

بلکه در بازنمایی‌های تاریخی ما،

because we've always been here.

چون ما همیشه اینجا بوده‌ایم.

Right now though, in 2018, I can still walk into professional spaces

هر چند در حال حاضر، در ۲۰۱۸، من هنوز هم می‌توانم به فضاهای حرفه‌ای قدم بگذارم

and be the only --

و تنها --

the only person under 40, the only black person,

تنها فرد زیر ۴۰ سال، تنها شخص سیاه پوست،

the only black woman, the only Latina,

تنها زن سیاه پوست، تنها زن لاتین،

sometimes, the only woman.

گاهی اوقات، تنها زن باشم.

My mother is African-American and my father is Afro-Panamanian.

مادر من آمریکایی-آفریقایی است و پدرم آفرقایی-پانامایی است.

I am so proudly and inextricably both.

من با تمام وجود به هر دو افتخار می‌کنم.

As an Afro-Latina, I'm one of millions.

بعنوان یک آفریقایی آمریکایی، یکی از میلیون‌ها نفر هستم.

As an Afro-Latina curator, I'm one of very few.

به‌عنوان متصدی موزه آفریقایی-لاتین من یکی از معدود اشخاص هستم.

And bringing my whole self into the professional realm

وبا تمام وجودم به عرصه حرفه‌ای آمدم

can feel like an act of bravery,

می‌تواند همانند حس شجاعت عمل کند.

and I'll admit to you that I was not always up for that challenge,

و اعتراف می‌کنم که همیشه برای این چالش آماده نبودم

whether from fear of rejection or self-preservation.

چه برای ترس از طرد شدن چه برای مراقبت از خود.

In meetings, I would only speak up

در جلسات، فقط زمانی بلند حرف می‌زدم

when I had a fully developed comment to share.

که نظراتم کاملا برای اشتراک گذاشتن رشد یافته‌ بود.

No audible brainstorming or riffing off of colleagues.

خبری از همفکری یا اظهار نظردرباره حرف همکاران نبود.

For a long time,

برای مدت زمان طولانی

I denied myself the joy of wearing my beloved hoop earrings

من خودم را از لذت پوشیدن گوشواره‌های مورد علاقه‌ام یا گردنبندم که پلاک

or nameplate necklace to work,

اسم است در سر کار منع کردم،

thinking that they were too loud or unscholarly or unprofessional.

فکر می‌کردم که خیلی پرسر و صدا، ناخوشایند یا غیرحرفه‌ای بودند.

(Laughter)

(خنده حضار)

I wondered how people would react to my natural hair,

فکرم این بودکه چگونه مردم به موهای طبیعی من واکنش نشان می‌دهند،

or if they viewed me as more acceptable or less authentic when I straightened it.

یا اگرآنها را صاف می‌کردم مقبول‌تر و معتبرتر دیده‌ می‌شدم.

And anyone who has felt outside of mainstream representations

و هر کسی که خارج از جریان اصلی نمایندگی را حس کرده

understands that there are basic elements just of our everyday being

می‌داند که این‌ عناصر اولیه فقط جزیی از کارهای روزانه ما است

that can make other people uncomfortable.

که باعث ناراحتی افراد دیگر می‌شود.

But because I am passionate

اما چون من درمورد نمایندگی

about the everyday representation of women as we are,

روزانه زنان به همان صورت که هستیم‌ مشتاقم،

I stopped presenting an inauthentic representation of myself or my work.

نمایش غیرواقعی از خودم یا کارم را متوقف کردم.

And I have been tested.

و من آزموده شده‌ام.

This is me pointing at my hoop earring in my office --

این منم که به گوشواره‌ حلقه‌ای‌ام در دفترم اشاره دارم --

(Laughter)

(خنده)

Just last month, I was invited to keynote a Latino Heritage Month event.

همین ماه گذشته، بعنوان سخنران اصلی به رویداد ماه میراث لاتین دعوت شدم.

The week of the presentation, the organization expressed concerns.

درهفته‌ ی ارائه، این سازمان نگرانی‌هایش را ابراز کرد.

They called my slides "activist,"

آنها اسلایدهای من را "عمل‌‌گرانه" نامیدند،

and they meant that negatively.

ومنظور آنها وجه منفی آن بود.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حاضرین)

Two days before the presentation,

دو روز قبل از ارائه،

they requested that I not show a two-minute video affirming natural hair,

آنها درخواست کردند که من یک ویدیو دو دقیقه‌ای که موی طبیعی را تایید می‌کند

because "it may create a barrier to the learning process

نشان ندهم زیرا «ممکن است در فرایند یادگیری برای برخی

for some of the participants."

از شرکت کنندگان مانع ایجاد کند.»

(Laughter)

(خنده حضار)

That poem, "Hair," was written and performed by Elizabeth Acevedo,

این شعر "مو" توسط الیزابت آسوودو نوشته و اجرا شده‌ است،

a Dominican-American 2018 National Book Award winner,

یک آمریکایی-دومینیکن برنده جایزه ملی کتاب ۲۰۱۸،

and it appeared in an award-winning Smithsonian exhibit that I curated.

و در نمایشگاه اسمیتسونیان که جایزه داشت و من سرپرستیش می کردم ظاهر شد.

I canceled the talk,

من سخنرانی را لغو کردم،

explaining to them that their censorship of me and my work made me uncomfortable.

و به آنها توضیح دادم که سانسور کردنم وکار من باعث ناراحتی من می‌شود.

(Applause and cheers)

(تشویق ممتد حاضرین)

Respectability politics and idealized femininity

سیاست‌های محترم شمردن و دلخواه سازی زنانگی

influence how we display women

بر چگونگی نمایش دادن زنان تاثیر می‌گذارد

and which women we choose to display.

و اینکه کدام زنان را در معرض نمایش قرار‌دهیم.

And that display has skewed toward successful and extraordinary

و این صفحه نمایش، به سمت موفقیت و خارق‌العاده‌گی و مطلوب

and reputable and desirable,

و معروف بودن تقلیل یافته‌ است،

which maintains the systemic exclusion

که نگهدارنده محرومیت ساختاری

and marginalization of the everyday, the regular, the underrepresented

و حاشیه سازی روزمره، منظم، نامرئی و معمولا،

and usually, the nonwhite.

غیر‌سفید است.

As a museum curator, I am empowered to change that narrative.

بعنوان متصدی موزه، من برای تغییر این روند توانمندم.

I research, collect and interpret objects and images of significance.

من اشیاء و تصاویر مهم را بررسی، جمع‌آوری و تفسیر می‌کنم.

Celia Cruz, the queen of Salsa --

سلیا کروز، ملکه سالسا -

(Cheers)

(تشویق حضار)

yes -- is significant.

بله - قابل توجه است.

And an Afro-Latina.

و یک آفریقای-آمریکایی.

The Smithsonian has collected her costumes, her shoes,

اسمیتسونیان لباس‌های او، کفش‌های او راجمع‌آوری کرده‌ است،

her portrait, her postage stamp

و پرتره و تمبر پستی

and this reimagining ...

و این بازنمایی ..

by artist Tony Peralta.

توسط تونی پرالتای هنرمند.

When I collected and displayed this work,

وقتی این کار را جمع‌آوری و نمایش دادم،

it was a victory for symbolic contradictions.

یک پیروزی برای تناقضات نمادین بود.

Pride in displaying a dark-skinned Latina,

با افتخار در نمایش یک لاتین تیره پوست،

a black woman,

یک زن سیاه پوست،

whose hair is in large rollers which straighten your hair,

که برای صاف کردن موهایش آنها را پیچیده شاید تمایلی

perhaps a nod to white beauty standards.

به استانداردهای زیبایی سفیدپوستان باشد.

A refined, glamorous woman in oversized, chunky gold jewelry.

زن اصلاح شده و پر زرق‌ و‌ برق درمیان جواهرات بزرگ.

When this work was on view,

در هنگام نمایش اثر،

it was one of our most Instagrammed pieces,

خیلی زیاد در اینستاگرام پست شد،

and visitors told me they connected with the everyday elements

و بازدیدکنندگان به من گفتند که با عنصرهای روزانه

of her brown skin or her rollers or her jewelry.

پوست قهوه‌ای یا اسکیت چرخدار یا جواهراتش ارتباط برقرار‌ کرده‌اند.

Our collections include Celia Cruz

مجموعه ما شامل سلیا کروز است

and a rare portrait of a young Harriet Tubman ...

و یک پرتره نادر از هریت تابن جوان ..

iconic clothing from the incomparable Oprah Winfrey.

لباسی نمادین از اپرا‌وینفری بی‌نظیر.

But museums can literally change

اما موزه‌ها واقعا می‌توانند باعث

how hundreds of millions of people see women

تغییر نگاه صدها میلیون نفر به زنان گردند و این که

and which women they see.

کدام زنان را بینند.

So rather than always the first or the famous,

بنابراین به جای نشان دادن اولین یا معروف‌ترین

it's also our responsibility to show a regular Saturday at the beauty salon,

همچنین مسئولیت ما نشان دادن یک شنبه عادی در سالن زیبایی است،

the art of door-knocker earrings ...

هنرگوشواره دستگیره دری...

(Laughter)

(خنده حضار)

fashionable sisterhood ...

خواهرزاده مدرن ...

(Laughter)

(خنده حضار)

and cultural pride at all ages.

و غرور فرهنگی در تمام سنین.

Stories of everyday women

داستان زنان روزمره

whose stories have been knowingly omitted from our national and global histories.

که داستان‌هایشان آگاهانه از تاریخ ملی و جهانی ما حذف شده‌است.

And oftentimes in museums, you see women represented by clothing

و اغلب در موزه‌ها شما زنان را با لباس نشان می‌دهید

or portraits or photography ...

یا پرتره یا عکاسی ..

but impactful, life-changing stories from everyday women

اما تاثیر گذاری، داستان زندگی درحال تغییراز زنان روزمره نیز

can also look like this Esmeraldan boat seat.

می‌تواند مثل این صندلی قایق مجلل به نظر رسد.

Esmeraldas, Ecuador was a maroon community.

اسمرالداس، اکوادور یک جامعه دورافتاده بود.

Its dense rainforest protected indigenous and African populations

جنگل انبوه‌اش جمعیت بومی و آفریقایی را از دست استعثمارگران

from Spanish colonizers.

اسپانیایی محافظت کرد.

There are roads now,

اکنون جاده‌ها هستند

but there are some parts inland that are still only accessible by canoe.

اما بعضی نقاط جزیره هنوز هم با قایق قابل دسترسی است.

Débora Nazareno frequently traveled those Ecuadorian waterways by canoe,

دبورا نزارنو اغلب به آبراه‌های اکوادور توسط قایق سفر می‌کند،

so she had her own boat seat.

بنابراین او صندلی قایق خودش را داشت.

Hers personalized with a spiderweb and a spider,

منحصربه فرد با تار عنکبوت و یک عنکبوت،

representing Anansi, a character in West African folklore.

نماینده آنانسی، شخصیتی درافسانه‌های در غرب آفریقا.

Débora also sat on this seat at home, telling stories to her grandson, Juan.

دبورا در منزلش هم روی این صندلی می‌نشست و برای خوان به نوه پسری‌اش قصه می‌گفت.

And this intangible ritual of love

و این آیین نامرئی عشق

in the form of intergenerational storytelling

در قالب داستان سرایی میان نسل‌ها

is common in communities across the African diaspora.

در جوامع یهودی سراسر آفریقا رایج است.

And this everyday act sparked in Juan the desire to collect and preserve

و این عمل روزمره باعث بیدار شدن تمایل به جمع‌آوری و حفظ

over 50,000 documents related to Afro-Indian culture.

بیش از۵۰.۰۰۰ اسناد مرتبط به فرهنگ آفریقایی-هندی در خوان شد.

In 2005, Juan García Salazar, Débora's grandson,

در سال ۲۰۰۵ خوان گارسیا سالازار، نوه دبورا،

and by now a world-renowned Afro-Ecuadorian scholar,

و در حال حاضر یک محقق آفریقایی-اکوادوری مشهور در جهان است،

traveled to Washington, D.C.

به واشنگتن، دی سی سفر کرد.

He met with Lonnie Bunch, the director of the museum where I work,

با لانی بانچ مدیر موزه‌ای که در آن من کار می‌کنم ملاقات کرد،

and toward the end of their conversation,

ودرانتهای گفتگوی‌شان

Juan reached into his bag and said, "I'd like to give you a present."

خوان سمت کیفش رفت و گفت: « من می‌خواهم به شما هدیه‌ای بدهم.»

On that day, Débora Nazareno's humble wooden boat seat

در آن روز، صندلی محقر قایق چوبی دبورا نزارانو

became the very first object donated

به عنوان اولین شىء اهدا شد

to the Smithsonian National Museum of African-American History and Culture.

به موزه ملی اسمیتسونیان از تاریخ و فرهنگ آفریقایی-آمریکایی.

It is encased, displayed and has been seen by almost five million visitors

روکش شده و به نمایش گذاشته شده و تقریبا پنج میلیون بازدید کننده داشته است

from all over the world.

از همه جای دنیا.

I will continue to collect from extraordinary historymakers.

من به جمع آوری از تاریخ‌سازان خارق‌العاده ادامه خواهم‌ داد.

Their stories are important.

داستان‌های آنها مهم‌اند.

But what drives me to show up today and every day

اما آنچه محرک من برای حضور امروز و هر روز من است

is the simple passion to write our names in history,

یک اشتیاق ساده برای ثبت نام‌های ما در تاریخ است،

display them publicly for millions to see

نمایش آنها به صورت عمومی برای دیده شدن توسط میلیون‌ها نفر

and walk in the ever-present light that is woman.

و رفتن به سوی یک روشنایی همیشه حاضر که همان زن است.

Thank you.

(سپاسگزارم)

(Applause and cheers)

(تشویق حضار)