How I'm using biological data to tell better stories -- and spark social change | Heidi Boisvert

Translator: Ali Khaki

For the past 15 years I've been trying to change your mind.

طی ۱۵ سال گذشته در تلاش بوده‌ام که نظر شما را تغییر دهم.

In my work I harness pop culture and emerging technology

من در کارم فرهنگ پاپ و فناوریِ نوظهور را برای تغییر هنجارهایِ فرهنگی

to shift cultural norms.

تحت کنترل درمی‌آورم.

I've made video games to promote human rights,

من برای ارتقاء حقوق بشر بازی‌های ویدئویی ساخته‌ام

I've made animations to raise awareness about unfair immigration laws

برای افزایش آگاهی در مورد قوانین غیرقانونی مهاجرت، انیمیشن ساخته‌ام

and I've even made location-based augmented reality apps

و حتی برنامه‌های واقعیت افزوده مبتنی بر مکان را

to change perceptions around homelessness

جهت تغییر تصورات مربوط به بی‌خانمانی ساخته‌ام.

well before Pokémon Go.

خیلی قبل از بازی پوکمون گو.

(Laughter)

(خنده حضار)

But then I began to wonder whether a game or an app

اما بعد برایم سوال پیش آمد، چه بازی و یا برنامه‌ای

can really change attitudes and behaviors,

واقعا می‌توانند نگرش و رفتارها را تغییر دهند؟

and if so, can I measure that change?

و اگر اینطور باشد، آیا می‌توانم تغییرش را اندازه بگیرم؟

What's the science behind that process?

علم پشت این روند چیست؟

So I shifted my focus from making media and technology

بنابراین تمرکز خود را از ساخت رسانه و فناوری

to measuring their neurobiological effects.

برای اندازه‌ گیری اثرات عصبی آن‌ها تغییر دادم.

Here's what I discovered.

این چیزی است که من کشف کردم.

The web, mobile devices, virtual and augmented reality

وب، دستگاه‌های تلفن همراه، واقعیت مجازی و واقعیت افزوده

were rescripting our nervous systems.

در حال نوشتن سیستم‌های عصبی ما بودند.

And they were literally changing the structure of our brain.

و آن‌ها به معنای واقعی کلمه در حالِ تغییر ساختار مغز ما بودند.

The very technologies I had been using to positively influence hearts and minds

همان فناوری‌هایی که من استفاده کرده‌ بودم تا بتوانند بر قلب و ذهن تأثیر بگذارند

were actually eroding functions in the brain necessary for empathy

در واقع کارکردهای لازم برای همدلی کردن در مغز

and decision-making.

و همچنین تصمیم گیری را مختل می‌کردند.

In fact, our dependence upon the web and mobile devices

در حقیقت، وابستگی ما به وب و دستگاه‌های تلفن همراه

might be taking over our cognitive and affective faculties,

ممکن است استعدادهایِ شناختی و عاطفی ما را تصرف کرده،

rendering us socially and emotionally incompetent,

و ما را به لحاظ اجتماعی و عاطفی ناتوان کنند،

and I felt complicit in this dehumanization.

و من در این از دست دادن صفات انسانی احساسِ همدستی داشتم.

I realized that before I could continue making media about social issues,

فهمیدم، قبل از اینکه بتوانم ایجاد رسانه در مورد مسائل اجتماعی را ادامه دهم،

I needed to reverse engineer the harmful effects of technology.

نیاز به مهندسی معکوس کردنِ آثار مضر فناوری داشتم.

To tackle this I asked myself,

برای مقابله با این، از خودم پرسیدم

"How can I translate the mechanisms of empathy,

«چگونه می‌توانم مکانیسم‌های همدلی را ترجمه کنم،

the cognitive, affective and motivational aspects,

جنبه‌های شناختی، عاطفی و انگیزشی،

into an engine that simulates the narrative ingredients

داخل یک موتور که مواد روایی را شبیه سازی می‌کند

that move us to act?"

و ما را به سمت عمل سوق می‌دهد؟»

To answer this, I had to build a machine.

برای جواب دادن به این، مجبورشدم ماشینی بسازم.

(Laughter)

(خنده حضار)

I've been developing an open-source biometric lab,

من در حال توسعه آزمایشگاه بیومتریک منبعِ باز هستم،

an AI system which I call the Limbic Lab.

یک سیستم هوشِ مصنوعی که من به آن آزمایشگاه لیمبیک می‌گویم.

The lab not only captures

آزمایشگاهی که نه فقط پاسخِ

the brain and body's unconscious response to media and technology

ناخودآگاه مغز و بدن به رسانه و فناوری

but also uses machine learning to adapt content

بلکه از ماشین برایِ یادگیری تطبیق محتوا

based on these biological responses.

بر اساس این پاسخ‌های بیولوژیکی استفاده می‌کند.

My goal is to find out what combination of narrative ingredients

هدف من این است که دریابم مواد سازنده

are the most appealing and galvanizing

جذاب‌ترین و گالوانیزه‌ترین داستان

to specific target audiences

در نظر مخاطبان خاص برای فعال کردن

to enable social justice, cultural and educational organizations

عدالت اجتماعی، فرهنگی و سازمان‌های آموزشی

to create more effective media.

برای ایجاد رسانه مؤثرتر چه چیزهایی هستند‌.

The Limbic Lab consists of two components:

آزمایشگاه لیمبیک از دو مؤلفه تشکیل شده است:

a narrative engine and a media machine.

یک موتور روایتگر و یک دستگاه رسانه‌ای.

While a subject is viewing or interacting with media content,

در حالی که یک موضوع در حال مشاهده یا تعامل با محتوای رسانه است،

the narrative engine takes in and syncs real-time data from brain waves,

موتور داده‌ها، زمان واقعی از امواج مغزی را روایت و همگام سازی می‌کند،

biophysical data like heart rate, blood flow, body temperature

داده‌های بیوفیزیکی مانند ضربان قلب، جریان خون، دمای بدن

and muscle contraction,

و انقباض عضلات،

as well as eye-tracking and facial expressions.

و همچنین ردیابی چشم و حالات چهره.

Data is captured at key places where critical plot points,

اطلاعات در مکان‌های کلیدی ضبط می‌شوند جایی که نقاط نقشه بحرانی

character interaction or unusual camera angles occur.

تعامل شخصیت یا زوایای غیرعادی دوربین رخ می‌دهد.

Like the final scene in "Game of Thrones, Red Wedding,"

مثل صحنه آخر در «بازی تاج و تخت، عروسی سرخ»

when shockingly,

وقتی در نهایت حیرت

everybody dies.

همه می‌میرند.

(Laughter)

(خنده حضار)

Survey data on that person's political beliefs,

داده‌های نظرسنجی در مورد اعتقادات سیاسی آن شخص،

along with their psychographic and demographic data,

همراه با روانشناسی آن‌ها و داده‌های جمعیتی،

are integrated into the system

در سیستم

to gain a deeper understanding of the individual.

برای درک عمیق‌تر از آن فرد ادغام شده‌اند.

Let me give you an example.

بگذارید برای شما مثالی بزنم.

Matching people's TV preferences with their views on social justice issues

مطابق ترجیحات تلویزیونی مردم و نظراتشان در مورد مسائل عدالت اجتماعی در‌میابیم

reveals that Americans who rank immigration among their top three concerns

آمریکایی‌ها که مهاجرت را در‌میان سه نگرانی برترشان رتبه‌بندی می‌کنند

are more likely to be fans of "The Walking Dead,"

به احتمال زیاد طرفدار سریال «مُردگان متحرک» هستند

and they often watch for the adrenaline boost,

و آن‌ها را اغلب برای تقویت آدرنالین تماشا می‌کنند،

which is measurable.

که قابل اندازه گیری است.

A person's biological signature and their survey response

امضای بیولوژیکی شخص و پاسخ نظرسنجی آن‌ها

combines into a database to create their unique media imprint.

با یک بانک اطلاعاتی ترکیب می‌شوند تا اثر رسانه‌ای بی‌نظیر خود را ایجاد کنند.

Then our predictive model finds patterns between media imprints

سپس مدل پیش‌بینی ما الگوهای بین رسانه‌ها را پیدا می‌کند

and tells me which narrative ingredients

و به من می‌گوید کدام عناصر روایی

are more likely to lead to engagement in altruistic behavior

به احتمال زیاد، رفتار نوع دوستانه را

rather than distress and apathy.

به جای استرس و بی‌تفاوتی منجر می‌شود.

The more imprints added to the database

هرچه نشان بیشتری به پایگاه داده اضافه شود

across mediums from episodic television to games,

در سراسر رسانه، از برنامه‌هایِ تلویزیونی گرفته تا بازی‌ها

the better the predictive models become.

مدل‌های پیش بینی بهتر می‌شوند.

In short, I am mapping the first media genome.

به‌طور خلاصه من در حال نقشه کردن اولین ژنوم رسانه هستم.

(Applause and cheers)

(تشویق حضار)

Whereas the human genome identifies all genes involved

در حالی که ژنوم انسان تمام ژن‌های درگیر را در

in sequencing human DNA,

توالی دی‌ان‌اِی شناسایی می‌کند‌.

the growing database of media imprints will eventually allow me

پایگاه داده رو به رشد از رسانه‌ها سرانجام به من اجازه خواهد داد

to determine the media DNA for a specific person.

که دی‌ان‌اِی را برای یک شخص خاص تعیین کنم.

Already the Limbic Lab's narrative engine

موتور روایتگر آزمایشگاه لیمبیک از قبل

helps content creators refine their storytelling,

به سازنگان محتوا در ساخت و اصلاح داستان کمک می‌کند،

so that it resonates with their target audiences on an individual level.

به طوری که در سطح فردی با مخاطبان‌ هدف آن‌ها طنین انداز شود.

The Limbic Lab's other component,

مؤلفه دیگر آزمایشگاه لیمبیک،

the media machine,

دستگاه رسانه‌ای،

will assess how media elicits an emotional and physiological response,

نحوه انتخاب پاسخ احساسی و فیزیولوژیکی رسانه را ارزیابی می‌کند،

then pulls scenes from a content library

سپس صحنه‌ها را از یک کتابخانه محتوا

targeted to person-specific media DNA.

از دی‌ان‌ای شخص-محور رسانه بیرون می کشد.

Applying artificial intelligence to biometric data

استفاده از هوش مصنوعی به داده‌های بیومتریک که

creates a truly personalized experience.

تجربه‌ای واقعاً شخصی ایجاد می‌کند.

One that adapts content based on real-time unconscious responses.

تجربه‌ای که محتوا را مبتنی بر پاسخ‌های ناخودآگاه در زمان واقعی سازگار می‌کند.

Imagine if nonprofits and media makers were able to measure how audiences feel

تصور کنید افراد غیرذی‌نفع و سازندگان رسانه قادر به سنجش احساس مخاطبان باشند

as they experience it

آن‌ها را تجربه کنند

and alter content on the fly.

و محتوا را در حال اجرا تغییر دهند.

I believe this is the future of media.

من معتقدم این آینده رسانه‌ها است.

To date, most media and social-change strategies

تا به امروز بیشتر رسانه‌ها و راهبرد‌های تغییر اجتماعی

have attempted to appeal to mass audiences,

سعی در تجدید نظر به عموم مخاطبان را دارند،

but the future is media customized for each person.

اما آینده رسانه سفارشی برای هر شخص است.

As real-time measurement of media consumption

به عنوان اندازه‌ گیری بلادرنگ مصرف رسانه

and automated media production becomes the norm,

و تولید خودکار رسانه‌ها عادی می‌شود،

we will soon be consuming media tailored directly to our cravings

ما به زودی مصرف رسانه را با بهره‌ گیریِ ترکیبی از

using a blend of psychographics, biometrics and AI.

روانشناسی، بیومتریک و هوش مصنوعی با هدف‌هایمان متناسب خواهیم‌ کرد

It's like personalized medicine based on our DNA.

مثل داروی شخصی بر اساس دی‌ان‌اِی ما است.

I call it "biomedia."

من آن را «زیست رسانه» می‌نامم.

I am currently testing the Limbic Lab in a pilot study

من هم‌اکنون، درحال تست آزمایشگاه لیمبیک در یک مطالعه مقدماتی هستم

with the Norman Lear Center,

با مرکز نورمَن لیر،

which looks at the top 50 episodic television shows.

که به بیش از۵۰ برنامه تلویزیونی می‌نگرد.

But I am grappling with an ethical dilemma.

اما من با معضلی اخلاقی دست و پنجه نرم می‌کنم.

If I design a tool that can be turned into a weapon,

اگر ابزاری طراحی‌کنم که بتواند به یک سلاح تبدیل شود،

should I build it?

آیا باید آن را بسازم؟

By open-sourcing the lab to encourage access and inclusivity,

من با باز‌کردن منبع آزمایشگاه برای تشویق دسترسی و فراگیری،

I also run the risk of enabling powerful governments

من در معرض خطر قادر کردن دولت‌های قدرتمند

and profit-driven companies to appropriate the platform

و شرکت‌های سود‌محور برای متناسب‌ سازی بستر

for fake news, marketing or other forms of mass persuasion.

برای اخبار جعلی، بازاریابی یا اشکال دیگر ترغیب جمعی هستم.

For me, therefore, it is critical to make my research

لذا، برای من بسیار مهم است این تحقیقات

as transparent to lay audiences as GMO labels.

برای مخاطبان به اندازه‌، داشتن برچسب‌ ارگانسم اصلاح شده‌ی ژنتیکی شفاف باشد.

However, this is not enough.

به هر حال، این کافی نیست.

As creative technologists,

به عنوان تکنسین‌های خلاق،

we have a responsibility

ما یک مسئولیت داریم

not only to reflect upon how present technology shapes our cultural values

نه تنها به این نکته توجه کنیم که چگونه فناوری موجود، شکل دهنده ارزش‌های فرهنگی

and social behavior,

و رفتار‌های اجتماعی ما است،

but also to actively challenge the trajectory of future technology.

بلکه به طور جدی به چالش کشیدن مسیر تکنولوژی آینده است.

It is my hope that we make an ethical commitment

امیدوارم که ما تعهد اخلاقی داشته باشیم

برای جمع‌آوری هوش بدن

to harvesting the body's intelligence

for the creation of authentic and just stories

برای خلق داستان‌های معتبر و عادلانه

that transform media and technology

که رسانه و فناوری را

from harmful weapons into narrative medicine.

از سلاح‌های مضر به داروی روایت‌گری دگرگون کند.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause and cheers)

(تشویق حضار)