What streaming means for the future of entertainment | Emmett Shear

Translator: milad pasha Reviewer: Masoud Motamedifar

I am obsessed with forming healthy communities,

من دچار وسواس در تشکیل جوامع سالم هستم.

and that's why I started Twitch --

بخاطرهمین «توییچ» را تأسیس کردم--

to help people watch other people play video games on the internet.

تا کمک کنم آدم ها افرادی را که ویدیوگیم بازی میکنند در اینترنت تماشا کنند.

(Laughter)

(خنده)

Thank you for coming to my TED talk.

مرسی که به سخنرانی TED من آمدید.

(Laughter)

(خنده)

So in seriousness,

خب اگر جدی باشیم:

video games and communities truly are quite related.

در حقیقت ویدیوگیم ها و جوامع رابطه نزدیکی با هم دارند.

From our early human history,

ازاوایل تاریخ بشریت،

we made our entertainment together in small tribes.

سرگرمی ها را در قبیله های کوچک با هم ساختیم,

We shared stories around the campfire,

داستان های خود را کنار آتش به هم می گفتیم،

we sang together, we danced together.

با هم می رقصیدیم و آواز می خواندیم.

Our earliest entertainment was both shared and interactive.

اولین سرگرمی ما تعاملی و مشترک بود

It wasn't until pretty recently on the grand scale of human history

تا اواخر این مقیاس تاریخی بزرگ بشر

that interactivity took a back seat

آن فعل و انفعالی بودن کنار گذاشته شد

and broadcast entertainment took over.

و سرگرمی رسانه ای فراگیر شد.

Radio and records brought music into our vehicles, into our homes.

رادیوها و ضبط ها، موسیقی را به وسایل نقلیه و منازل ما آوردند.

TV and VHS brought sports and drama into our living rooms.

تلویزیون ها و ویدیوها، ورزش و سریال را به خانه هایمان آوردند.

This access to broadcast entertainment was unprecedented.

این دسترسی به سرگرمی رسانه ای بی سابقه بود.

It gave people amazing content around the globe.

محتوای شگفت انگیزی را در اختیار مردم در سراسر جهان قرار داد.

It created a shared culture for millions of people.

فرهنگ مشترکی را بین میلیون ها نفر ایجاد کرد.

And now, if you want to go watch or listen to Mozart,

و الآن، اگر بخواهید موتسارت گوش کنید یا ببینید،

you don't have to buy an incredibly expensive ticket and find an orchestra.

لازم نیست بلیط خیلی گران یک اورکستر را بخرید.

And if you like to sing --

و اگر دوست دارید آواز بخوانید --

(Sings) I can show you the world --

(آواز) میتوانم دنیا را به شما نشان دهم--

then you have something in common with people around the world.

پس شما چیزی مشترک با مردم دنیا دارید.

But with this amazing access,

ولی با این دسترسی حیرت انگیز،

we allowed for a separation between creator and consumer,

ما اجازه دادیم تا بین خالق و مصرف کننده نوعی جدایی باشد،

and the relationship between the two became much more one-way.

و رابطه بین آنها بیشتر یک طرفه شود.

We wound up in a world where we had a smaller class of professional creators

به دنیایی رسیدیم که طبقه کوچکتری از خالقان حرفه ای را داشتیم

and most of us became spectators,

و بیشتر ما به تماشاگر تبدیل شدیم،

and as a result it became far easier for us to enjoy that content alone.

و در نتیجه لذت بردن ما از این محتوا خیلی ساده تر شد.

There's a trend counteracting this:

روشی هست که این را خنثی می کند:

scarcity.

یک کمبود.

So, Vienna in the 1900s, was famous for its café culture.

در دهه ۱۹۰۰ وین بخاطر فرهنگ کافه ای خود معروف بود.

And one of the big drivers of that café culture

و یکی از محرک های بزرگ در آن فرهنگ کافه ای،

was expensive newspapers that were hard to get,

روزنامه های گرانی بودند که خریدنشان سخت بود،

and as a result,

و به خاطر همین

people would go to the café and read the shared copy there.

مردم کافه می رفتند تا نسخه اشتراکی که آنجا بود را بخوانند.

And once they're in the cafe,

و وقتی آنجا بودند،

they meet the other people also reading the same newspaper,

افراد دیگر را می دیدند که در حال خواندن همان روزنامه بودند،

they converse, they exchange ideas

با هم حرف می زدند، ایده تبادل می کردند

and they form a community.

و جامعه ای را شکل می دادند.

In a similar way,

به همین ترتیب،

TV and cable used to be more expensive,

تلویزیون و سیستم کابلی آن خیلی گران بود،

and so you might not watch the game at home.

و بنابراین ممکن بود نتوانید بازی را در خانه خود ببینید.

Instead you'd go to the local bar

پس می رفتید به بار محل

and cheer along with your fellow sports fans there.

و با رفقای طرفدار ورزشتان حین بازی خوش می گذراندید.

But as the price of media continues to fall over time thanks to technology,

اما زمانی که قیمت رسانه ها «به لطف فناوری» نزولی شد،

this shared necessity that used to bring our communities together falls away.

این نیاز به «اشتراک گذاشتن» که قبلا باعث دور هم جمع شدن آدم ها بود به آخر رسید .

We have so many amazing options for our entertainment,

گزینه های بسیار زیادی از سرگرمی های شگفت انگیزی را داریم،

and yet it's easier than ever for us to wind up consuming those options alone.

و هنوز از هر وقت دیگری راحت تر است تا به این سرگرمی ها به تنهایی بپردازیم.

Our communities are bearing the consequences.

جوامع ما در حال تحمل این پیامدها است.

For example,

برای مثال،

the number of people who report having at least two close friends

بر اساس گزارش ها تعداد افرادی که حداقل ۲ دوست صمیمی دارند

is at an all-time low.

از هر زمانی کمتر است.

I believe that one of the major contributing causes to this

من اعتقاد دارم یکی از مهم ترین دلایل این وضعیت

is that our entertainment today allows us to be separate.

این است که امروزه، سرگرمی ها به ما اجازه جدا شدن می دهند.

There is one trend reversing this atomization of our society:

روشی هست که این روند خرد شدن جامعه را برعکس کند:

modern multiplayer video games.

«بازی های نوین ویدیویی چند نفره.

Games are like a shared campfire.

بازی ها مثل گردهمایی خودمانی دور آتش می مانند.

They're both interactive and connecting.

هم فعل و انفعالی هستند و هم وصل کننده.

Now these campfires may have beautiful animations,

حال این دور آتش نشستن ها می توانند پر از مناظر زیبا،

heroic quests,

کارهای قهرمانانه،

occasionally too many loot boxes,

و گاهی اوقات کلی جعبه غنائم هم باشد،

but games today are very different

اما بازی های امروزی بسیار متفاوت از

than the solitary activity of 20 years ago.

فعالیت های تک نفره ۲۰ سال پیش هستند.

They're deeply complex,

عمیقا پیچیده هستند،

they're more intellectually stimulating,

و از جنبه عقلانی مهیج تر هستند.

and most of all, they're intrinsically social.

و فراتر از همه چیز، ذاتا اجتماعی هستند.

One of the recent breakout genres exemplifying this change

یکی از ژانرهای اخیر فرار که این تغییر را به خوبی نشان می دهد

is the battle royale.

«جنگ رویال» است.

100 people parachute onto an island in a last-man-standing competition.

۱۰۰ نفر با چرت در جزیره هایی فرود می آیند و در پایان رقابت تنها یک نفر باقی می ماند.

Think of it as being kind of like "American Idol,"

مثل مسابقه آمریکن آیدل است،

but with a lot more fighting and a lot less Simon Cowell.

اما با کلی نبرد و میزان خیلی کمتری از سایمون کاول.

You may have heard of "Fortnite,"

شاید درباره «فورتنایت» شنیده باشید

which is a breakout example of the battle royale genre,

که نمونه محبوبی از ژانر نبرد رویال است،

which has been played by more than 250 million people around the world.

که بیش از ۲۵۰ میلیون نفر در دنیا آن را بازی کرده اند،

It's everyone from kids in your neighborhood

از بچه های هم محلی شما گرفته تا

to Drake and Ellen DeGeneres.

دریک و آلن دجنرس.

2.3 billion people in the world play video games.

۲/۳ میلیارد نفر در دنیا بازی ویدیویی می کنند.

Early games like "Tetris" and "Mario" may have been simple puzzles or quests,

بازی های اولیه مثل ماریو و تتریس شاید معماها یا مراحلی ساده دارند.

but with the rise of arcades and then internet play,

ولی با افزایش بازی های سبک آرکید و سپس بازی های اینترنتی،

and now massively multiplayer games of huge, thriving online communities,

و حالا با افزایش بسیار زیاد بازی های چند نفره با انجمن های بزرگ آنلاین،

games have emerged as the one form of entertainment

بازی ها به عنوان سرگرمی پدیدار شدند

where consumption truly requires human connection.

که در واقع مصرف کننده به دنبال ارتباط انسانی است.

So this brings us to streaming.

خب به اینجا می رسیم که

Why do people stream themselves playing video games?

چرا مردم بازی ویدویی خود را از زنده روی اینترنت پخش می کنند؟

And why do hundreds of millions of people around the world

و چرا صدها میلیون نفر در دنیا

congregate to watch them?

همه با هم آن را تماشا می کنند؟

I want you all the imagine for second --

لطفا همه با هم برای چند ثانیه تصور کنید --

imagine you land on an alien planet,

تصور کنید در سیاره بیگانه هستید،

and on this planet, there's a giant green rectangle.

و در این سیاره، مستطیل سبز بسیار بزرگی هست.

And in this green rectangle,

و درون آن،

aliens in matching outfits

بیگانه ها با لباس هایی هم شکل

are trying to push a checkered sphere between two posts

تلاش می کنند گوی شطرجی را بین تیرک ها جابجا کنند

using only their feet.

و فقط از پا استفاده می کنند.

It's pretty evenly matched,

کاملا مساوی،

so the ball is just going back and forth,

پس توپ فقط می رود و می آید.

but there's hundreds of millions of people watching from home anyway,

اما به هر طریقی صدها میلیون نفردارند ازخانه هایشان تماشا می کنند

and cheering and getting excited and engaged right along with them.

و در طول این زمان در کنار آنها خوش می گذرانند و ارتباط دارند.

Now I grew up watching sports with my dad,

من با تماشای مسابقات ورزشی همراه با پدرم، بزرگ شدم.

so I get why soccer is entertaining and engaging.

و فهمیدم که چرا فوتبال سرگرمی و همبستگی دارد.

But if you don't watch sports,

ولی اگر شما ورزش نگاه نمی کنید

maybe you like watching "Dancing with the Stars"

شاید شما دوست دارید رقص با آدم های معروف را ببینید

or you enjoy "Top Chef."

یا از برنامه «سر آشپز» لذت می برید

Regardless, the principle is the same.

با وجود این، یک مفهوم را دربردارند.

If there is an activity that you really enjoy,

اگر فعالیتی هست که واقعا شما لذت می برید

you're probably going to like watching other people do it

احتمالاً دوست داشته باشید افرادی را که آن را

with skill and panache.

با مهارت انجام می دهند، تماشا کنید.

It might be perplexing to an alien,

ممکن است برای یک بیگانه گیج کننده باشد،

but bonding over shared passion is a human universal.

ولی به اشتراک گذاشتن اشتیاق وعلاقه برای ما یک امرجهانی است.

So gamers grew up expecting this live, interactive entertainment,

پس گیمرها در مسیر زندگی خواستار تغییر «سرگرمی تعاملی» هستند

and passive consumption just doesn't feel as fulfilling.

و استفاده منفعلانه آنقدر راضی کننده نیست.

That's why livestreaming has taken off with video games.

این مسأله باعث گسترش بازی های ویدئویی در پخش آنلاین شد.

Because livestreaming offers that same kind of interactive feeling.

بخاطر اینکه پخش زنده همان احساس تعاملی را به وجود می آورد.

So when you imagine what's happening on Twitch,

پس وقتی شما تصور می کنید چه اتفاقی در «توییچ» می افتد.

I don't want you to think of a million livestreams of video games.

نمی خواهم به یک میلیون پخش زنده ویدئو گیم فکر کنید.

Instead, what I want you to picture is millions of campfires.

بجای این تصور کنید میلیون ها «دورهمی» وجود دارد.

Some of them are bonfires --

بعضی از آنها مثل آتش بازی هستند --

huge, roaring bonfires with hundreds of thousands of people around them.

یک آتش بازی بسیار بزرگ که صدها هزار نفر شرکت کردند.

Some of them are smaller, more intimate community gatherings

بعضی از آنها کوچکترهستند بیشتر دورهمی خودمانی و صمیمی

where everyone knows your name.

به شکلی که هم دیگر را می شناسند.

Let's try taking a seat by one of those campfires right now.

الان می خواهیم در یکی ازاین دورهمی ها بنشینیم.

Hey Cohh, how's it going?

سلام «کوه» چه خبرا؟

Cohh: Hey, how's it going, Emmett?

کوه: سلام «اِمِت»، چه خبر؟

ES: So I'm here at TED with about 1,000 of my closest friends,

خب: اومدم TED با حدود هزار نفر از دوستان صمیمیم

and we thought we'd come and join you guys for a little stream.

فکر کردیم زمان کوتاهی به پخش زنده شما رفقا ملحق بشیم

Cohh: Awesome! It's great to hear from you guys.

کوه: عالیه! خوشحالم که اینو می شنوم رفقا

ES: So Cohh, can you share with the TED audience here --

خب کوه, میتونی به ما بگی

what have you learned about your community on Twitch?

چه چیزی از جامعه ات در «توییچ» یاد گرفتی؟

Cohh: Ah, man, where to begin?

کوه: از کجا شروع کنم مرد؟

I've been doing this for over five years now,

بیشتر از پنج سال است که اینجا هستم

and if there's one thing that doesn't cease to impress me on the daily,

و اگر فقط یک چیز باشد که هر روز من را تحت تأثیر قرار می دهد،

it's just kind of how incredible this whole thing is for communication.

روش بسیار شگفت انگیزش برای تعامل است.

I've been playing games for 20 years of my life,

من ۲۰ سال است که بازی می کنم،

I've led online MMO guilds for over 10,

برای بیشتر از ۱۰ سال انجمن های MMO را مدیریت کرده ام،

and it's the kind of thing where there's very few places in life

و اینجا جایی که مکانهای خیلی کمی ازش تو زندگی هست.

where you can go to meet so many people with similar interests.

جای که شما میتونید افرا زیادی با علایق مشترک را ملاقات کنید.

I was listening in a bit earlier;

الان داشتم گوش می کردم.

I love the campfire analogy, I actually use a similar one.

تشبیه ات به دورهمی را دوست دارم. مثال مشابهی می زنم.

I see it all as a bunch of people on a big couch

آن را آدم هایی می بینم که روی یک مبل بزرگ نشسته اند

but only one person has the controller.

ولی کنترل فقط در دست یک نفر است.

So it's kind of like a "Pass the snack!" situation, you know?

مثل این است که یک نفر بگوید «پفک رو بده این ور»

700 people that way --

اما ۷۰۰ نفر بگویند --

but it's great and really it's just --

ولی عالی است، واقعاً --

ES: So Cohh, what is going on in chat right now?

ا.ش: خُب کوه، الآن در چَت چه خبر است؟

Can you explain that a little bit to us?

می توانی کمی برای ما توضیح بدهی؟

Because my eyesight isn't that good but I see a lot of emotes.

بینایی من زیاد قوی نیست، اما دارم نظرات زیادی میبینم.

Cohh: So this is my community; this is the Cohhilition.

کوه: این انجمن من به اسم «کوهیلیشن» است.

I stream every single day.

هر روز پخش زنده دارم.

I actually just wrapped up a 2,000-day challenge,

و تازه چالش ۲۰۰۰ روزه ما تمام شده

and as such, we have developed a pretty incredible community

و به این ترتیب، یک انجمن فوق العاده ساخته ایم

here in the channel.

در این کانال.

Right now we have about 6200 people with us.

الآن ۶۲۰۰ نفر آنلاین هستند.

What you're seeing is a spam of "Hello, TED" good-vibe emotes,

چیزی که اینجا می بینید نظرات مثبت «سلام TED» هستند،

love emotes,

شکلک های دوست داشتن،

"this is awesome,"

«این عالیه»

"Hi, guys," "Hi, everyone."

«سلام رفقا»، «سلام به همه».

Basically just a huge collection of people --

در اصل مجموعه عظیمی از افراد --

huge collection of gamers

یک اجتماع بزرگ از «گیمرها»

that are all just experiencing a positive event together.

که همه دارند یک موقعیت عالی را تجربه می کنند.

ES: So is there anything that -- can we poll chat?

ا.ش: می توانیم یک نظرسنجی داشته باشیم؟

I want ask chat a question.

می خواهم در چَت، یک سوال بپرسم

Is there anything that chat would like the world,

چیزی هست که افراد حاضر در چت بخواهند که دنیا

and particularly these people here with me at TED right now,

و بخصوص کسانی که الان با من TED هستند،

to know about what they get out of playing video games

در مورد چیزهایی که از بازی کردن

and being part of this community?

و از این جامعه یاد گرفتند، بدانند؟

Cohh: Oh, wow.

کوه: اوه!

I am already starting to see a lot of answers here.

همین الآن هم دارم کلی جواب اینجا می بینم.

"I like the good vibes."

«من احساسات خوب را دوست دارم.»

"Best communities are on Twitch."

«بهترین جامعه ها در توییچ هستند.»

(Laughter)

(خنده)

"They get us through the rough patches in life."

«در زمان های سخت زندگی به ما کمک می کنند.»

Oh, that's a message I definitely see a lot on Twitch,

آها، این پیامی است که قطعاً در توییچ زیاد می بینم،

which is very good.

که واقعاً خوب است.

"A very positive community,"

«یک جامعه خیلی مثبت»،

"a lot of positivity,"

«انرژی مثبت زیاد»

which is pretty great.

که واقعاً عالی است.

ES: So Cohh, before I get back to my TED talk,

خب کوه، قبلا از اینکه برگردم به سخنرانی ام

which I actually should probably get back to doing at some point --

که احتمالاً بالاخره باید برگردم --

(Laughter)

(خنده)

Do you have anything else that you want to share with me

چیز دیگری هست که بخواهی بگویی؟

or any question you wanted to ask,

یا سؤالی که بخواهی بپرسی؟

you've always wanted to get out there before an audience?

چیزی که همیشه می خواستی جلوی مخاطبان بگویی؟

Cohh: Honestly, not too much.

کوه: صادقانه بگویم، نه زیاد.

I mean, I absolutely love what you're doing right now.

منظورم این است که کاملاً عاشق کاری هستم که انجام می دهی.

I think that the interactive streaming

فکر می کنم پخش زنده تعاملی

is the big unexplored frontier of the future in entertainment,

یک مرز ناشناخته بزرگ در آینده سرگرمی است،

and thank you for doing everything you're doing up there.

و بخاطر تمام کارهایی که داری انجام می دهی ممنونم.

The more people that hear about what you do, the better --

هرچه بیشتر در مورد کاری که انجام میدهی بدانند, بهتر است...

for everyone on here.

برای همه که اینجا هستند.

ES: Awesome, Cohh. Thanks so much.

ا.ش: عالیه کوه. خیلی ممنون.

I'm going to get back to giving this talk now,

باید به سخنرانی ام برگردم،

but we should catch up later.

ولی بعداً همدیگر را می بینیم.

Cohh: Sounds great!

کوه: عالی است.

(Applause)

(تشویق)

ES: So that was a new way to interact.

ا.ش: پس این یک روش جدید برای تعامل بود.

We could influence what happened on the stream,

توانستیم بر آنچه در پخش زنده رخ داد، تأثیر بگذاریم،

we could cocreate the experience along with him,

توانستیم تجربه ای را به همراه او خلق کنیم،

and we really had a multiplayer experience with chat and with Cohh.

و واقعاً یک تجربه بازی چند نفره با افراد چَت و کوه داشتیم.

At Twitch, we've started calling this,

در توییچ، ما در نتیجه،

as a result, "multiplayer entertainment."

این را «سرگرمی بازی چندنفره» نامیدیم.

Because going from watching a video alone to watching a live interactive stream

به خاطر این که تنها تماشا کردن یک ویدئو با تماشای یک پخش زنده تعاملی

is similar to the difference between going from playing a single-player game

همانقدر متفاوت است که بازی کردن یک بازی تک نفره

to playing a multiplayer game.

با یک بازی چند نفره متفاوت است.

Gamers are often as the forefront of exploration in new technology.

گیمرها اغلب مثل پیشتازان اکتشاف در یک تکنولوژی جدید هستند.

Microcomputers, for example, were used early on for video games,

برای مثال، میکروکامپیوترها اول برای بازی های ویدئویی استفاده شدند،

and the very first handheld, digital mass-market devices weren't cell phones,

و اولین دستگاه های دستی دیجیتال، تلفن های همراه نبودند،

they were Gameboys ...

«گیم بوی» ها بودند ...

for video games.

برای بازی های ویدیویی

And as a result,

و در نتیجه،

one way that you can get a hint of what the future might hold

یک راه برای فهمیدن این که در آینده چه خبر است

is to look to this fun, interactive sandbox of video games

توجه به این بازی های ویدئویی جالب و تعاملی است

and ask yourself,

و از خودتان بپرسید،

"what are these gamers doing today?"

«این گیمرها امروزه چه کار می کنند؟»

And that might give you a hint as to what the future is going to hold

و شاید نشانه ای از آن چه در آینده اتفاق می افتد ببینید

for all of us.

آنچه برای همه رخ می دهد.

One of the things we're already seeing on Twitch

یکی از چیزهایی که الان در توییچ می بینیم

is multiplayer entertainment coming to sports.

این است که سرگرمی های چندنفره به سمت ورزش می روند.

So, Twitch and the NFL teamed up to offer livestreaming football,

بنابراین توییچ و لیگ فوتبال آمریکا با همکاری هم، پخش زنده فوتبال را ارائه کردند،

but instead of network announcers in suits streaming the game,

اما به جای گوینده های ورزشی، در پخش زنده بازی ها

we got Twitch users to come in

ما از کاربران توییچ خواستیم که وارد شوند

and stream it themselves on their own channel

و بازی ها را در کانال خودشان پخش کنند

and interact with their community

و با جامعه خود تعامل کنند

and make it a real multiplayer experience.

و آن را به یک تجربه بازی چندنفره واقعی تبدیل کنند.

So I actually think that if you look out into the future --

فکر می کنم اگر به آینده نگاه کنید --

only hundreds of people today get to be sports announcers.

امروزه فقط صدها نفر می توانند مجری ورزشی باشند.

It's a tiny, tiny number of people who have that opportunity.

این تعداد خیلی کوچکی از افراد است که این فرصت را داشته اند.

But sports are about to go multiplayer,

ولی ورزش ها در حال تبدیل شدن به بازی چندنفره هستند،

and that means that anyone who wants to around the world

و این یعنی هر کسی در جهان بخواهد،

is going to get the opportunity to become a sports announcer,

می تواند این فرصت را داشته باشد که یک مجری ورزشی شود،

to give it a shot.

و شانس خود را امتحان کند.

And I think that's going to unlock incredible amounts of new talent

و فکر می کنم این فرصت، استعدادهای بسیاری را

for all of us.

به همه ما معرفی خواهد کرد.

And we're not going to be asking, "Did you catch the game?"

و دیگر نمی پرسیم: «آیا بازی را دیدی؟»

Instead, we're going to be asking,

به جای آن می پرسیم:

"Whose channel did you catch the game on?"

«از کانال چه کسی بازی را نگاه کردی؟»

We already see this happening with cooking, with singing --

الان شاهدیم که این اتفاق در حال افتادن است در آشپزی- آواز خواندن--

we even see people streaming welding.

حتی پخش اینترنتی جوشکاری آدم ها را می بینیم.

And all of this stuff is going to happen around the metaphorical campfire.

و همه این ها در چیزی شبیه دورهمی کنار آتش اتفاق می افتد.

There's going to be millions of these campfires lit

و این دورهمی ها در حال میلیونی شدن هستند

over the next few years.

طی همین چند سال آینده.

And on every topic,

و در مورد هر موضوعی،

you're going to be able to find a campfire

می توانید یک دورهمی پیدا کنید.

that will allow you to bond with your people around the world.

که به شما امکان می دهد با مردم دنیا در ارتباط باشید.

For most of human history,

در بیشتر تاریخ بشر،

entertainment was simply multiplayer.

سرگرمی ها چندنفره بوده اند.

We sang together in person,

کنار هم آواز می خواندیم،

we shared news together in the town square in person,

در میدان شهر، خبرها را شخصاً با هم به اشتراک می گذاشتیم،

and somewhere along the way,

و یک جایی در این مسیر،

that two-way conversation turned into a one-way transmission.

آن روش مکالمه دو نفری به روش ارسال یک نفره تبدیل شد.

As someone who cares about communities,

به عنوان کسی که به جوامع اهمیت می دهد،

I am excited for a world

مشتاق دنیایی هستم

where our entertainment could connect us instead of isolating us.

که سرگرمی ما باعث ارتباط ما شود نه باعث تنها شدن ما.

A world where we can bond with each other over our shared interests

دنیایی که علایق مشترک مان، ما را به هم پیوند دهد

and create real, strong communities.

و بتوانیم جوامع واقعی و قوی بسازیم.

Games, streams and the interactions they encourage,

بازیها، پخش زنده ها و تعاملاتی که به وجود می آورند،

are only just beginning to turn the wheel back

فقط شروع عقب رفتن این چرخِ به

to our interactive, community-rich, multiplayer past.

گذشته ی غنی، اجتماع محور و چند نفره ما است.

Thank you all for sharing this experience here with me,

از همه به خاطر اشتراک گذاری این تجربه، این جا با من، سپاسگزارم،

and may you all find your best campfire.

و امیدوارم همه شما بهترین دورهمی را پیدا کنید.

(Applause)

(تشویق)