Stop making mass shooters famous | Tom Teves

Translator: elham zeinodini Reviewer: Masoud Motamedifar

Every parent's worst nightmare:

بدترین کابوس هر پدر و مادر:

July 20, 2012,

۲۰ ژوئیه ۲۰۱۲،

my phone rings at 4:30 in the morning.

تلفن همراهم در ساعت ۴:۳۰ صبح زنگ می‌خورد.

It's my son Alex's girlfriend, Amanda,

دوست دختر پسرم الکس است، آماندا.

saying hysterically,

که با حالتی پریشان می‌گوید،

"Tom, Tom, there's been a shooting,

«تام، تام، تیراندازی رخ داده است،

and they dragged me out of the theater.

آن‌ها مرا از تئاتر بیرون انداختند.

They wouldn't let me stay.

اجازه نمی‌دهند بمانم.

I wanted to [stay], but they dragged me out."

من می‌خواستم [بمانم]، اما مرا به زور بیرون انداختند.»

I say to Amanda,

به آماندا گفتم،

"Amanda, are you OK? Have you been hurt?"

«آماندا حالت خوب است؟ آسیب دیده ای؟»

And she said no, that she was fine,

او گفت نه، که حالش خوب است،

that Alex had saved her life.

که الکس جانش را نجات داده است.

I then say,

سپس گفتم،

"Amanda, where's Alex?"

«آماندا، الکس کجاست؟»

And she says, sobbing,

و او با گریه گفت،

"I don't know, we can't find him.

«نمی‌دانم، نمی‌توانیم اورا پیدا کنیم.

They dragged me out of the theater.

آن‌ها مرا از تئاتر بیرون کردند.

They made me leave.

مجبورم کردند بروم.

He was shot.

او تیر خورد.

I tried to wake him up, but I couldn't wake him up.

سعی کردم بیدارش کنم، اما نتوانستم.

He wouldn't get up.

او بیدار نمی‌شود.

They dragged me away. I didn't want to leave him."

مجبورم کردند که بروم. نمی‌خواستم اورا تنها بگذارم.»

And I say to Amanda,

به آماندا گفتم،

"The last time you saw Alex,

«آخرین باری که الکس را دیدی،

was he bleeding?

خونریزی داشت؟

Did you have any of his blood on you?"

خونش روی تو ریخته شده بود؟»

And she cries, "Yeah, a lot,"

با گریه گفت، «بله، خیلی زیاد»

and breaks down.

و قطع کرد.

Alex loved Amanda.

الکس عاشق آماندا بود.

And he was one of the most honorable men on earth,

او یکی از شریف‌ترین مردان روی زمین بود،

and at the age of 24,

در سن ۲۴ سالگی،

he had to make the decision to risk his life

باید تصمیمی می‌گرفت که جانش را به خطر می‌انداخت

in order to ensure she would live.

برای اینکه مطمئن شود آماندا زنده می‌ماند.

I knew in my heart if he couldn't get up,

قلبا می‌دانستم که اگر او نتوانسته بیدار شود،

he was dead.

یعنی مرده است.

I had just arrived

من به تازگی

the night before

شب قبل از این اتفاق

with my wife Caren

به همراه همسرم کارن

and my youngest son

و کوچک‌ترین پسرم

for a week's vacation in Hawaii.

برای مسافرتی یک هفته‌ای به هاوایی رسیده بودیم.

We were literally

ما دقیقا

3,300 miles away.

۵۳۰۰ کیلومتر دورتر بودیم.

Caren and I frantically started calling his cell phone,

من و کارن با آشفتگی با تلفن همراهش تماس می‌گرفتیم،

to no avail.

اما بی‌نتیجه بود.

We left multiple messages.

پیام‌های زیادی برایش گذاشتیم.

We then turned to the media.

سپس از رسانه‌ها کمک خواستیم.

But all we could find

اما چیزی دستگیرمان نشد

was information on the murderer

جز اطلاعاتی در مورد قاتل

and his booby-trapped apartment.

و آپارتمانش که تله گذاری شده بود.

We tried calling the Aurora police station,

سعی کردیم با ایستگاه پلیس آورورا تماس بگیریم،

but it was impossible to get an answer.

اما جواب گرفتن غیرممکن بود.

But in hindsight, it was understandable.

اما با نگاهی به گذشته، قابل درک بود.

They were dealing with

آن‌ها با ۱۲ کشته

12 dead, 70 injured,

و۷۰ مصدوم دست و پنجه نرم می‌کردند،

the carnage so bad,

کشتار به قدری فجیع بود،

the police had to bring some of the victims to the hospitals

که پلیس ناچار بود برخی از قربانی‌ها را

in the backs of their police cars,

با ماشین خود به بیمارستان ببرد،

because they had run out of ambulances.

چون دیگر آمبولانسی وجود نداشت.

It was a horrific and chaotic scene.

صحنه‌‌ای وحشتناک و پر از هرج و مرج بود.

We would never see Alex again,

ما هیچ وقت الکس را نخواهیم دید،

his injuries so severe

شدت صدمه‌های وارده به او به قدری زیاد بود

I had to shield even his mom

که مجبور بودم جلوی مادرش بایستم

from looking upon him,

تا به او نگاه نکند،

for fear that would be the lasting image of him in her mind.

از ترس اینکه این آخرین تصویر از پسرش در ذهنش باشد.

But you know who we would see again and again?

اما می‌دانید چه کسی را مرتب خواهیم دید؟

The murderer.

قاتل را.

His pictures were everywhere.

تصویرش همه جا بود.

One article was six paragraphs long

یک مقاله‌ی ۶ پاراگرافی

and featured his name 41 times.

۴۱ بار نامش را تکرار کرده بود.

The media had made him famous.

رسانه‌ها قاتل را معروف کرده بودند.

But my firstborn son, Alex,

اما اولین پسر من، الکس،

a hero,

یک قهرمان،

was absent from those initial reports.

جای او در گزارش‌های آغازین خالی بود.

Caren and I immediately realized that there was something wrong

من و کارن فورا متوجه شده بودیم یک جای کار در

with the way the media responds to these random mass shootings

طرز پاسخ رسانه‌ها به کشتا‌ر‌‌های دسته جمعی

since Columbine.

مانند دبیرستان کلمباین ایراد دارد.

We started doing research,

شروع به تحقیق و جستجو کردیم،

and we realized

و متوجه شدیم که

that if we could change

اگر بتوانیم جوری که رسانه‌ها

the way the media reports,

خبر‌ها را گزارش می‌کنند را تغییردهیم،

we could reduce the amount of shootings

پس می‌توانیم تعداد تیراندازی‌ها را نیز کاهش دهیم

and save lives.

و جان افراد را نجات دهیم.

(Applause)

(تشویق)

Let me explain.

اجازه دهید توضیح بدهم.

Almost every single random mass shooter

تقریبا تمام تیراندازی‌های تصادفی دسته‌جمعی

has something in common.

یک چیز مشترک دارند.

Can anybody guess what that is?

کسی می‌تواند حدس بزند؟

They want notoriety.

آن‌ها رسوایی و بدنامی را می‌خواهند.

They want to be famous.

می‌خواهند معروف شوند.

In fact,

در واقع،

these murderers are telling us this themselves.

این قاتل‌ها همین موضوع را خودشان به ما می‌گویند.

The Sandy Hook murderer

قاتل مدرسه سندی هوک

kept a spreadsheet

فایلی از

of previous mass murderers and their number of kills.

کشتا‌رهای جمعی سابقش و تعداد قتل‌ها را نگه می‌داشت.

The Orlando Pulse nightclub murderer

قاتل باشگاه شبانه پالس اورلاندو

called a local news station --

در طول حمله‌اش--

during his attack! --

یک پایگاه خبری محلی را خبر کرد!

and then stopped to check Facebook to see if he'd gone viral.

و سپس کارش را متوقف کرد تا فیسبوک را چک کند و ببیند که آیا معروف شده است.

The Parkland murderer

قاتل مدرسه پارکلند

recorded and posted

ویدیویی را

a video

ضبط و پست کرد

stating,

که می‌گفت،

"When you see me on the news, you'll know who I am."

«وقتی مرا در اخبار ببینید، می‌فهمید من چه کسی هستم.»

The Aurora theater murderer told his psychiatrist

قاتل تئاتر آورورا به روانپزشکش گفت

that he recognized he couldn't make an impact on the world in science,

که او فهمیده که نمی‌تواند در زمینه‌ی علم و دانش تاثیری بر دنیا بگذارد،

but he could become famous

اما می‌تواند

by blowing people up.

با منفجر کردن مردم معروف شود.

And most telling,

و مهم‌ترین آ‌ن‌ها

the Umpqua Community College murderer

قاتل دانشگاه امپکوا

wrote on his blog about a previous mass murderer,

در وبلاگ خود درباره یکی از کشتارهای جمعی قبلی نوشت،

saying,

که می‌گفت،

"I've noticed that people like him

«متوجه شدم مردمی که شبیه او هستند

are all alone and unknown,

تنها و ناشناس‌اند،

but when they spill a little blood,

ولی وقتی کمی خون می‌ریزند،

the whole world knows who they are."

تمام دنیا آن‌ها را می‌شناسند.»

A man who was known by no one is now known by everyone,

مردی که هیچکس اورا نمی‌شناخت‌‌‌ اکنون برای همه شناخته شده است،

his face splashed across every screen,

چهره‌اش در همه‌ی صفحات بود،

his name on the lips

نامش بر لب همگان

of everyone on the planet,

در کره زمین جاری بود،

all in one day.

فقط در یک روز.

It seems like the more people you kill,

به نظر می‌رسد هر چه مردم بیشتری را بکشی،

the more you're in the limelight.

بیشتر مورد توجه همه هستی.

These are just a few examples.

این‌ها فقط تعداد کمی از مثال‌ها بودند.

I could go on and on.

من می‌توانم ادامه بدهم.

These murderers are telling us they want to be famous

این قاتل‌ها به ما این را می‌گویند که می‌خواهند مشهور شوند

like the murderers before them,

مثل قاتل‌های دیگر قبل از آن‌ها،

and the media continues to give them exactly what they seek:

و رسانه‌ها به آن‌ها دقیقا همان چیزی که دنبالش هستند را می‌دهند:

notoriety.

رسوایی.

The gun debate is very emotional,

بحث خرید و فروش اسلحه بسیار حساس است،

and our mental health issues are very complicated.

و مسائلی که مربوط به سلامت روانی ما می‌شوند بسیار پیچیده هستند.

Both will take time to correct.

هردو برای اصلاح شدن به زمان نیاز دارند.

But to reduce the carnage,

اما برای کاهش کشتار،

we don't need an act of Congress.

ما نیازی به اقدامات کنگره نداریم.

What we need is an act of conscience

چیزی که نیاز داریم اقدامی ناشی از وجدان

on the producers and consumers of mass media

توسط تولید کنندگان و مصرف کنندگان رسانه‌های جمعی است.

to remove the reward of notoriety.

تا پاداش رسوایی را حذف کنند.

(Applause)

(تشویق)

So to save lives,

بنابراین برای نجات جان‌ها

Caren and I launched "No Notoriety,"

من و کارن «نه به بدنامی» را آغاز کردیم

dedicated to challenging the media

که اختصاص داده شده به چالش کشیدن رسانه‌ها

to protect our communities

برای محافظت از جامعه‌مان

by adhering to these research-backed principles.

از طریق پیروی از این اصول مبتنی بر تحقیق و جستجو:

One: report all the facts

یک: تمام حقایق شامل

on the mindset,

نگرش و ذهنیت،

demographics

آمار و اعداد و ارقام

and motivational profile of these shooters,

و عوامل تحریک کننده‌ی این تیرااندازی‌ها را گزارش دهید،

but minimize their names and images,

اما نمایش نام و چهره‌اشان را به حداقل برسانید،

unless they're at large.

مگر اینکه دستگیر نشده باشند.

Two: limit the use of the shooter's name

دو: بکاربردن نام تیرانداز را به یک بار

to once per piece,

در هر قسمت محدود کنید،

never in the headlines

هرگز آن را در سرخط اخباربه کارنبرید

and no pictures in prominent locations.

و در مکان‌های مهم تصویرش را نمایش ندهید.

And three --

و سومین اصل--

Three.

سه.

(Laughter)

(خندیدن)

I'm not good with numbers.

من با اعداد رابطه‌ خوبی ندارم.

(Laughter)

(خندیدن)

Refuse to publish any self-serving material

از انتشار هر‌گونه مطلبی که به نفع

provided by the shooters.

این قاتل‌ها است خودداری کنید.

(Applause)

(تشویق)

To be clear:

به جهت شفاف سازی:

this is not an infringement

این موارد به معنی نقض

on anyone's First Amendment rights.

حق آزادی بیان

This is not censorship.

و یا سانسور عقاید هیچکس نیست.

We are merely asking the media

تنها خواسته ما از رسانه‌ها

to leverage guidelines they already have in place.

اعمال فشار بر روی دستورالعمل‌های اجراییشان است.

For example,

به عنوان مثال،

the media does not report

رسانه‌ها به منظور محافظت از

on journalists that have been kidnapped

خبرنگارانی که دزدیده شدند،

in order to protect them.

درموردشان گزارشی تهیه نکند.

The media does not report

رسانه‌ها

the names and images

نام و تصویر

of victims of sexual assault or suicide.

قربانیان تجاوز جنسی یا خودکشی را گزارش نکند.

These responsible journalistic practices

این خبرنگاران مسئول، محافظت از

protect public safety

امنیت اجتماعی

with zero impact

بدون هیچ تاثیری بر

on the public's right to know.

حق دسترسی عموم به اطلاعات را تمرین می‌کنند.

Academic studies show

مطالعات آکادمیک نشان می‌دهد

that the average news consumer

متوسط مخاطبین اخبار

wants to hear less about the shooters.

می‌خواهند که کمتر از تیراندازان بشنوند.

Instead,

در عوض،

the media should elevate the names and images

رسانه‌ها باید نام و تصویر قربانیان،

of the victims, both murdered and injured,

هم کشته شدگان و هم زخمیان،

the heroes

قهرمانان

and the first responders.

و همچنین امدادگران را بزرگ جلوه دهند.

They should --

آن‌ها باید--

(Applause)

(تشویق)

They should promote data and analysis

آن‌ها باید داده‌ها و تجزیه و تحلیل‌هایی

from experts on the fields of mental health and public safety.

از متخصصان در زمینه سلامت روانی و امنیت اجتماعی را ترویج دهند.

All the experts agree.

همه متخصصان موافق این موضوع هستند.

The FBI,

اف بی ای،

the International Police Association,

اینترپل،

the Major City Chiefs Association

انجمن مدیران ارشد شهری

and A.L.E.R.T.,

و سازمان آلرت،

the law enforcement organization dedicated to training first responders

سازمان اجرای قوانین که به آموزش امدادگران،

to stop active shooters,

برای متوقف کردن قاتلان جمعی اختصاص داده شده،

all endorse the principles of No Notoriety.

همه از اصول «نه به بدنامی» پشتیبانی می‌کنند.

In fact, in 2014,

در واقع، در سال ۲۰۱۴،

the FBI started the "Don't Name Them" campaign in support of the idea.

اف بی ای برای حمایت از این ایده‌‌‌‌ کمپین «اسمشان را نبرید» را شروع کرد.

The American Psychiatric Association supports reducing and minimizing

انجمن روانپزشکان آمریکا نیز از کاهش و به حداقل رساندن

the identification of these shooters.

هویت این تیراندازان حمایت می‌کند.

The idea has gone worldwide,

این ایده

with the Prime Minister of New Zealand

توسط نخست وزیر نیوزلند،

calling for no notoriety

با فراخوانی «نه به بدنامی»

after the Christchurch shootings.

پس از تیراندازی شهر کرایستچرچ جهانی شده است.

But as much as we want the media to change,

اما به همان اندازه که خواستار تغییر رسانه‌ها هستیم،

they are for-profit organizations.

به همان اندازه هم وابسته به پول هستند.

They won't change unless we hold them accountable.

آن‌ها تغییری نخواهند کرد مگر اینکه ما آن‌ها را مسئول بدانیم.

(Applause)

(تشویق)

The media makes their money

رسانه‌ها بودجه خود را از

from advertising

تبلیغات

based on the number of viewers and clicks.

و براساس تعداد و تعامل تماشاگران به دست می‌آورند.

If we can reduce the number of viewers and clicks on any subject,

اگر بتوانیم تعداد و تعامل تماشاگران را در هر موضوعی کاهش دهیم،

the media will change the way they report on it.

نحوه گزارش کردن رسانه‌ها نیز تغییر خواهد کرد.

So the next time you see any media organization --

پس دفعه بعدی که هر رسانه‌ای را دیدید

print, digital, radio or television --

به صورت چاپی، دیجیتالی، یا در رادیو یا تلویزیون

gratuitously leveraging the names and images of these shooters,

ناخواسته از نام و تصویر این تیراندازان استفاده می‌کنید،

stop watching,

از تماشا کردن،

stop listening,

گوش دادن،

stop clicking,

کلیک کردن،

stop liking

لایک کردن،

and stop sharing.

و به اشتراک گذاشتن آن خودداری کنید.

Write to the producers,

برای تولیدکنندگان،

editors, station managers and CEOs

تدوینگران، مدیران کانال‌ها و مدیران عامل

of these news organizations.

این سازمان‌های خبری بنویسید.

Take note of the advertisers who support those segments

از تبلیغاتی که از این بخش‌ها حمایت می‌کنند یادداشت بردارید

and write to their CEOs.

و آن را برای مدیران عاملشان بفرستید.

Because together,

چرا که در کنار هم،

we can push the media to act in the interest

می‌توانیم رسانه‌ها را برای عمل کردن به نفع امنیت اجتماعی

of public safety,

و نه برای پول و منافعشان

not profits.

تحت فشار قرار دهیم.

It's too late for Alex,

برای الکس و خانواده‌ام،

and it's too late for my family.

خیلی دیر شده.

But please don't join our club by inaction,

اما لطفا به خاطرتنبلی و بی تحرکی به جمع ما،

the club nobody wants to join.

جمعی که هیچکس نمی‌خواهد عضوی از آن باشد، نپیوندید.

The due's too high.

حق عضویت بسیار زیاد است.

Because it's not too late

چون هنوز برای مردمی که قربانی نیستند

for people who aren't victims yet.

خیلی دیر نشده.

We have the power

ما این قدرت را داریم

to reduce random mass shootings.

که کشتا‌رهای جمعی را کاهش دهیم.

Let's use it.

بیاید ازآن استفاده کنیم .

Thank you.

متشکرم .

(Applause)

(تشویق)