The truth about unwanted arousal | Emily Nagoski

Translator: Mary Jane Reviewer: sadegh zabihi

[This talk contains mature content Viewer discretion is advised]

[این سخنرانی شامل محتوایی برای افراد بالغ است احتیاط تماشاکننده توصیه می‌شود]

My specialty, as a sex educator, is I bring the science.

تخصص من، به عنوان یک مربی سکس، این است که من علم را پیش می‌کشم.

But my first and most important job is that I stay neutral

اما اولین و مهم‌ترین کار من این است

که وقتی درباره هر چیز مرتبط با سکس حرف می‌زنم بی‌طرف باشم،

when I talk about anything sex-related,

no embarrassment, no titillation, no judgment, no shame,

هیچ خجالتی،‌ هیچ هیجانی، هیچ قضاوتی، هیچ شرمی،

no matter where I am.

مهم نیست کجا هستم.

No matter what question you ask me.

مهم نیست چه سوالی از من می‌پرسید.

At the end of a conference in a hotel lobby once,

یک بار در پایان یک کنفرانس در لابی هتل،

I'm literally on my way out the door and a colleague chases me down.

داشتم از در خارج می‌شدم و یک همکار مرا تعقیب می‌کرد.

"Emily, I just have a really quick question.

«امیلی، من فقط یک سوال سریع بپرسم.

A friend of mine --

یکی از دوستانم --

(Laughter)

(خنده)

wants to know if it's possible to get addicted to her vibrator."

می‌خواهد بداند آیا ممکن است به لرزاننده‌اش معتاد شود.»

The answer is no, but it is possible to get spoiled.

جواب نه است، اما ممکن است که خراب شود.

A different conference, this one in an outdoor tropical paradise,

در کنفرانس دیگری، این‌بار در یک بهشت گرمسیر در فضای باز،

I'm at the breakfast buffet, and a couple approaches me.

کنار بوفه صبحانه بودم، و یک زوج به سمتم آمدند.

"Hi, Emily, we're sorry to interrupt you

«سلام، امیلی، ببخش اگر مزاحمت می‌شویم

but we just wanted to ask a quick question about premature ejaculation."

اما می‌خواهیم یک سوال سریع درباره انزال زودهنگام بپرسیم.»

"Sure, let me tell you about the stop/start technique."

«حتما، بگذارید درباره روش توقف/شروع برایتان بگویم.»

That is my life.

این زندگی من است.

I stay neutral when other people might "squick."

بی طرفم وقتی باقی مردم ممکن است «جا بخورند.»

Squick is an emotion that combines surprise

جا خوردن احساسی‌ست از ادغام شگفت‌زدگی

with embarrassment plus some disgust

با شرم‌ساری به علاوه کمی نفرت

and like, not knowing what to do with your hands.

و انگار که ندانی با دست‌هات چکار کنی.

So, it's a product.

پس، یک محصول است.

The reason you experience it

علت تجربه‌اش این است

is because you spent the first two decades of your life

که دو دهه اول زندگی‌تان را

learning that sex is a dangerous and disgusting source of everlasting shame

به آموختن اینکه سکس یک منبع خطرناک و حال‌بهم‌زن بی‌انتهای شرم است

and if you're not really good at it, no one will ever love you.

و اگر در آن واقعا خوب نباشید، هیچ‌کس هیچ‌وقت عاشقتان نخواهد شد، سپری می‌کنید.

(Laughter)

(خنده)

So you might squick, hearing me talk about sex

پس ممکن است جا بخورید، که بشنوید من از سکس حرف می‌زنم

while you're sitting in a room full of strangers -- that is normal.

وقتی در سالنی پر از غریبه نشسته‌اید -- این طبیعی‌ست.

I invite you to breathe.

از شما می‌خواهم نفس بکشید.

Feelings are tunnels.

احساسات تونل هستند.

We make our way through the darkness to get to the light at the end.

ما راهمان را از تاریکی به روشنایی پایان می‌سازیم.

And I promise it's worth it.

و قول می‌دهم که ارزشش را دارد.

Because I want to share with you today a piece of science

چون امروز می‌خواهم قسمتی از علم

that has changed how I think about everything,

که تفکر من درباره همه چیز را تغییر داده را با شما درمیان بگذارم،

from the behavior of neurotransmitters in our emotional brain,

از رفتار انتقال دهنده‌های عصبی در مغز احساسی‌مان،

to the dynamics of our interpersonal relationships.

تا پویایی‌های روابط بین فردی ما.

To our judicial system.

تا سیستم قضایی ما.

And it starts with our brain.

و با مغزمان شروع می‌شود.

There's an area of your brain you've probably heard referred to

ناحیه‌ای در مغز شما وجود دارد که احتمالا شنیده‌اید

as the "reward center."

که به عنوان «مرکز پاداش» از آن یاد می‌شود.

I think calling it the reward center

تصور می‌کنم مرکز پاداش نامیدنش

is a little bit like calling your face your nose.

تقریبا مثل این است که صورتتان را بینی بنامید.

That is one prominent feature,

این یک ویژگی شاخص است،

but it ignores some other parts and will leave you really confused

اما برخی قسمت‌ها نادیده گرفته می‌شوند و گیج خواهید شد

if you're trying to understand how faces work.

اگر تلاش کنید نحوه عملکرد صورت را بفهمید.

It's actually three intertwined but separable systems.

در واقع این سه سیستم در هم پیچیده اما در عین حال مجزا است.

The first system is liking.

اولین سیستم دوست داشتن است.

Which is like reward,

که مانند پاداش می‌ماند،

so this is the opioid hotspots in your emotional brain.

و نقاط مهم مخدری در مغز احساسی شماست.

It assesses hedonic impact --

تاثیر لذتش را می‌سنجد --

"Does this stimulus feel good?

«این محرک حس خوبی می‌دهد؟

How good?

چقدر خوب؟

Does this stimulus feel bad?

آیا این محرک حس بدی می‌دهد؟

How bad?"

چقدر بد؟»

If you drop sugar water on the tongue of a newborn infant,

اگر قطره‌ای آب شیرین روی زبان یک نوزاد تازه به دنیا آمده بریزید،

the opioid-liking system sets off fireworks.

سیستم مخدر-علاقه شدیدا تحریک می‌شود.

And then there's the wanting system.

و سپس سیستم خواستن را داریم.

Wanting is mediated by this vast dopaminergic network

خواستن توسط سیستم شبکه دوپامینرژیک

in and beyond the emotional brain.

در مغز احساسی و فراتر از آن واسطه می‌شود.

It motivates us to move toward or away from a stimulus.

ما را تشویق می‌کند که به سمت یک محرک برویم یا از آن دور شویم.

Wanting is more like your toddler, following you around,

خواستن بیشتر شبیه نوزاد نوپاست، که شما را دنبال می‌کند،

asking for another cookie.

و یک کلوچه دیگر می‌خواهد.

So wanting and liking are related.

پس علاقه و خواستن بهم متربط هستند.

They are not identical.

یکی نیستند.

And the third system is learning.

و سیستم سوم یادگیری‌ست.

Learning is Pavlov's dogs.

یادگیری سگ‌های پاولف است.

You remember Pavlov?

پاولف را یادتان می‌آید؟

او با نواختن یک زنگ باعث ترشح بزاق سگ‌ها می‌شود.

He makes dogs salivate in response to a bell.

It's easy, you give a dog food, salivates automatically,

آسان است،‌ به سگ غذا می‌دهید، خودکار بزاق ترشح می‌کند،

and you ring a bell.

و زنگی را به صدا در می‌آورید.

Food, salivate, bell.

غذا، ترشح بزاق، زنگ

Food, bell, salivate.

غذا، زنگ، ترشح بزاق.

Bell, salivate.

زنگ، ترشح بزاق.

Does that salivation mean that the dog wants to eat the bell?

آیا ترشح بزاق به این معناست که سگ دوست دارد زنگ را بخورد؟

Does it mean that the dog finds the bell delicious?

آیا به این معناست که زنگ از نظر سگ خوشمزه است؟

No.

نه.

What Pavlov did was make the bell food-related.

کاری که پاولف کرد این بود که زنگ را به غذا ربط داد.

When we see this separateness of wanting, liking and learning,

این جدایی خواستن، علاقه و یادگیری

this is where we find an explanatory framework

همان جایی‌ست که چهارچوب واضحی می‌یابیم

for understanding what researchers call arousal nonconcordance.

برای فهم آنچه محققان انگیختگی ناهماهنگ می‌نامند.

Nonconcordance, very simply,

عدم هماهنگی، به زبان بسیار ساده،

is when there is a lack of predictive relationship

زمانی‌ست که در رابطه قابل پیش‌بینی

between your physiological response, like salivation,

نقصی بین پاسخ فیزیولوژیک شما، مثلا ترشح بزاق،

and your subjective experience of pleasure and desire.

و تجربه ذهنی شما از لذت و میل وجود دارد.

That happens in every emotional and motivational system that we have,

این در تمام سیستم‌های احساسی و انگیزشی که داریم اتفاق می‌افتد،

including sex.

از جمله سکس.

Research over the last 30 years

پژوهش‌های ۳۰ سال گذشته نشان داده

has found that genital blood flow can increase

که جریان خون ناحیه تناسلی می‌تواند

in response to sex-related stimuli

در پاسخ به محرک‌های مرتبط با سکس افزایش یابد

even if those sex-related stimuli are not also associated

حتی اگر آن محرک‌های مرتبط با سکس

with the subjective experience of wanting and liking.

به تجربه ذهنی خواستن و علاقه مرتبط نباشند.

In fact, the predictive relationship

در حقیقت، رابطه قابل پیش‌بینیِ

between genital response and subjective experience

میان پاسخ تناسلی و تجربه ذهنی

is between 10 and 50 percent.

بین ۱۰ تا ۵۰ درصد است.

Which is an enormous range.

که دامنه بسیار بزرگی‌ست.

You just can't predict necessarily

شما الزاما نمی‌توانید پیش‌بینی کنید

how a person feels about that sex-related stimulus

یک فرد درباره محرک سکسی چه احساسی دارد

just by looking at their genital blood flow.

اگر فقط به جریان خون ناحیه تناسلی او توجه کنید.

When I explained this to my husband, he gave me the best possible example.

وقتی این را برای همسرم توضیح دادم او بهترین مثال ممکن را زد.

He was like,

او اینطوری بود که،

"So, that could explain this one time, when I was in high school, I ...

«پس، این می‌تواند توضیحی برای آن دفعه‌ای باشد که دبیرستانی بودم، من ...

I got an erection in response to the phrase 'doughnut hole.'"

با شنیدن کلمه 'سوراخ دونات' راست کردم.»

(Laughter)

(خنده)

Did he want to have sex with the doughnut?

آیا او می‌خواسته با دونات سکس داشته باشد؟

No.

نه.

He was a teenage boy flooded with testosterone,

پسر نوجوانی بوده سرشار از تستوسترون،

which makes everything a little bit sex-related.

که همه چیز را کمی با سکس مرتبط می‌کند.

And it can go in both directions.

و این می‌تواند دو طرفه باشد.

A person with a penis may struggle to get an erection one evening,

یک فرد ممکن است شب به زور راست کند،

and then wake up the very next morning with an erection,

و صبح روز بعد با شق کردگی بیدار شود،

when it's nothing but a hassle.

زمانی‌که چیزی جز عذاب نیست.

I got a phone call from a 30-something friend, a woman,

تماس تلفنی از یک زن سی و چند ساله داشتم

she said, "So, my partner and I were in the middle of doing some things

گفت، «پس، من و همسرم در حال معاشقه بودیم

and I was like, 'I want you right now.'

و من گفتم، 'همین الان می‌خوامش.'

And he said, 'No, you're still dry, you're just being nice.'

و اون گفت، 'نه، تو هنوز خشکی، فقط می‌خوای خوب باشی.'

And I was so ready.

ولی من واقعا آماده بودم.

So what's the matter, is it hormonal, should I talk to a doctor,

پس مشکل چیست، هورمونی‌ست، آیا باید با یک دکتر مشورت کنم،

what's going on?"

چه اتفاقی دارد می‌افتد؟"

Answer?

پاسخ؟

It's arousal nonconcordance.

ناهماهنگی برانگیختگی.

If you're experiencing unwanted pain, talk to a medical provider.

اگر درد ناخواسته‌ای را تجربه می‌کنید، با پزشک مشورت کنید.

Otherwise -- arousal nonconcordance.

وگرنه -- ناهماهنگی برانگیختگی است.

Your genital behavior just doesn't necessarily predict

رفتار ناحیه تناسلی شما الزاما تجربه ذهنی شما

your subjective experience of liking and wanting.

از علاقه و خواستن را تداعی نمی‌کند.

Another friend, back in college,

دوست دیگری، زمان دانشگاه،

told me about her first experiences of power play in a sexual relationship.

به من درباره اولین تجربه‌های بازی قدرت در یک رابطه جنسی گفت.

She told me that her partner tied her up

او گفت که شریکش دستانش را

with her arms over her head like this, she's standing up and he positions her

اینطوری بالای سرش بسته، او را ایستاده نگه داشته و موقعیت او را تنظیم کرده

so she's straddling a bar, presses up against her clitoris, like this.

و میله‌ای بین پاهایش قرار داده و اینجوری به سمت کلیتوریسش به بالا فشار داده.

So there's my friend, standing there, and the guy leaves.

دوستم آنجا ایستاده و آن پسر آنجا را ترک کرده.

It's a power play.

این قدرت بازی‌ست.

Leaves her alone.

او را تنها گذاشته.

So there's my friend, and she goes,

پس دوستم گفته

"I'm bored."

«حوصلم سر رفته.»

(Laughter)

(خنده)

And the guy comes back and she says, "I am bored."

و آن پسر برگشته و دوستم دوباره گفته، «حوصلم سر رفته.»

And he looks at her and he looks at the bar

پسر به دوستم نگاه کرده و سپس به میله نگاه کرده

and he says, "Then why are you wet?"

و گفته، «پس چرا خیس شدی؟»

Why was she wet?

چرا خیس شده بود؟

Is it sex-related to have pressure directly against your clitoris?

فشار مستقیم روی کلیتوریس سکسی است؟

Yeah.

بله.

Does that tell him whether she wants or likes what's happening?

آیا این به پسر می‌گوید که دوستم آنچه را که اتفاق افتاده دوست دارد یا می‌خواهد؟

Nope.

نه.

What does tell him whether she wants or likes what's happening?

پس چه به او می‌گوید که دوستم آنچه که اتفاق می‌افتد را دوست دارد یا می‌خواهد؟

She does!

دوستم!

She recognized and articulated what she wanted and liked.

دوستم آنچه را که می‌خواهد و دوست دارد تشخیص داده و بهم وصل می‌کند.

All he had to do was listen to her words.

تمام آنچه که لازم بود پسر انجام دهد این بود که به او گوش کند.

My friend on the phone -- what's the solution?

دوستم پای تلفن -- راه حل چیست؟

You tell your partner, "Listen to your words."

به شریکت بگو، «به تو گوش کند.»

Also, buy some lube.

البته، لیز کننده هم بخر.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Applause for lube, absolutely.

تشویق مطمئنا برای لیز کننده است.

(Applause)

(تشویق)

Everyone, everywhere.

همه افراد، همه جا.

But I want to tell you a darker listen-to-her-words story.

اما می‌خواهم داستان سیاهی از به‌حرف‌هاش‌گوش‌بده بگویم.

This one comes from a note that a student sent me

این یکی از یادداشتی است که یک دانش‌آموز

after I gave a lecture about arousal nonconcordance.

پس از اینکه سخنرانی درباره ناهماهنگی برانگیختگی ارائه دادم برایم فرستاد.

She was with a partner, a new partner, glad to be doing things,

دختر با شریکش بوده، شریکی جدید، و خوشحال بوده از آنچه انجام می‌دهند،

and they reached a point

where that was as far as she was interested in going

و به نقطه‌ای می‌رسند

که دختر دوست نداشته بیشتر پیش بروند

and so she said no.

پس گفته نه.

And the partner said, "No, you're wet, you're so ready, don't be shy."

و شریکش گفته، «نه، خیس شدی، خیلی آماده‌ای، خجالت نکش.»

Shy?

خجالت؟

As if it hadn't taken all the courage and confidence she had

انگار تمام شجاعت و اعتماد بنفسی که داشت به کار نگرفته بود

to say no to someone she liked.

تا به کسی که خوشش می‌آمد نه بگوید.

Whose feelings she did not want to hurt.

کسی که دوست نداشت به احساساتش آسیبی برساند.

But she said it again.

اما دوباره گفته بود.

She said no.

او گفت نه.

Did he listen to her words?

آیا پسر به حرف‌هاش گوش کرد؟

In the age of Me Too and Time's Up, people ask me,

در عصر #من‌هم و #وقت‌تمام‌شد، افراد از من می‌پرسند،

"How do I even know what my partner wants and likes?

«از کجا بدانم شریکم چه می‌خواهد و دوست دارد؟

Is all consent to be verbal and contractual now?"

آیا موافقت فقط باید کلامی و قراردادی باشد؟

There are times when consent is ambiguous

زمان‌هایی هست که موافقت مبهم است

and we need a large-scale cultural conversation about that.

و به بحث فرهنگی گسترده‌ای درباره آن نیاز داریم.

But can we make sure we're noticing how clear consent is

اما آیا می‌توانیم از میزان وضوح رضایت مطمئن باشیم

if we eliminate this myth?

اگر این افسانه را از بین ببریم؟

In every example I've described so far,

در تمامی مثال‌هایی که تاکنون عنوان کردم،

one partner recognized and articulated what they wanted and liked:

یک نفر آنچه را که دوست می‌داشت و می‌خواست فهمید و کاملا بیان کرد:

"I want you right now."

«همین الان می‌خوامت.»

"No."

«نه.»

And their partner told them they were wrong.

و نفر دیگر گفت که در اشتباه هستند.

It's gaslighting.

این زیر سوال بردن عقلانیت است.

Profound and degrading.

عمیق و تحقیرآمیز است.

You say you feel one way,

از طرفی می‌گویی چیزی را احساس می‌کنی،

but your body proves that you feel something else.

اما بدنت ثابت می‌کند چیز دیگری احساس می‌کنی.

And we only do this around sexuality,

و این را فقط حول و حوش مسائل سکسی انجام می‌دهیم،

because arousal nonconcordance

زیرا انگیختگی ناخواسته

happens with every emotional and motivational system we have.

با هر سیستم احساسی و انگیزشی که داریم اتفاق می‌افتد.

If my mouth waters when I bite into a wormy apple,

اگر موقع گاز زدن یک سیب کرم‌دار دهنم آب می‌افتد،

does anybody say to me,

آیا کسی به من می‌گوید،

"You said no, but your body said yes?"

«تو گفتی نه، اما بدنت بله داد؟»

(Laughter)

(خنده)

And it's not only our partners who get it wrong.

و فقط شریک ما اشتباه برداشت نمی‌کند.

The National Judicial Education Program published a document

برنامه ملی آموزش قضایی سندی را منتشر کرد

called "Judges Tell: What I Wish I Had Known Before I Presided

به نام «قضات می‌گویند: آنچه آرزو می‌کردم

قبل از قضاوت پرونده فرد قربانی تجاوز جنسی می‌دانستم.»

in a Case of an Adult Victim of Sexual Assault."

Number 13:

شماره ۱۳:

On occasion, the victim, female or male, may experience a physical response,

«در موارد خاص، قربانی، مرد یا زن، ممکن است واکنش فیزیکی نشان دهد،

but this is not a sexual response in the sense of desire or mutuality."

اما پاسخ جنسی دوطرفه یا بر اساس میل نیست.»

This brings me one step closer into the darkness,

این مرا یک قدم به تاریکی نزدیک‌تر می‌کند،

and then I promise we will find our way into the light.

و اینجا به خودم قول می‌دهم که راهی به روشنی پیدا خواهیم کرد.

I'm thinking of a recent court case involving multiple instances

به دادگاه اخیری که شامل چند نمونه

of non-consensual sexual contact.

تماس انگیختگی ناخواسته بود فکر می‌کنم.

Imagine you're on the jury

تصور کنید از اعضای هیئت منصفه هستید

and you learn that the victim had orgasms.

و دریافته‌اید که قربانی اورگاسم داشته است.

Does it change how your gut responds to the case?

آیا این واکنش دل شما به این پرونده را تغییر می‌دهد؟

Let me remind you, orgasm is physiological;

بگذارید یادآوری کنم، اورگاسم فیزیولوژیک است؛

it is a spontaneous, involuntary release of tension,

بی اختیار است، آزادسازی غیرارادی تنش،

generated in response to sex-related stimuli.

که در پاسخ به محرک‌های جنسی به وجود آمده است.

But the perpetrator’s lawyer made sure the jury knew about those orgasms

اما وکیل مجرم مطمئن شد که هیئت منصفه از ارگاسم‌ها مطلع بشود

because he thought the orgasms could be construed as consent.

چون تصور کرده بود اورگاسم می‌تواند به عنوان رضایت تفسیر شود.

I will also add that this was a child being abused by an adult in the family.

اضافه می‌کنم که قربانی کودکی بود که توسط فرد بالغی از خانواده آزار جنسی دیده بود.

I invite you to breathe.

شما را دعوت به تنفس می‌کنم.

That kind of story can give a person all kind of feelings,

این نوع داستان‌ها به فرد انواع احساسات را می‌دهد،

from rage to shame to confused arousal

از خشم تا شرم تا انگیختگی مبهم

because it is sex-related,

چون موضوعی مرتبط با سکس است،

even though it is appalling.

هرچند ترسناک است.

But even though I know it's difficult

اما با آنکه می‌دانم حضور داشتن با این احساسات

to sit with those feelings in a room full of strangers,

در فضایی پر از آدم‌های غریبه سخت است،

if we can find our way through all of the messy feelings,

اگر بتوانیم راهمان را در میان این حس‌های درهم بیابیم

I believe we will find our way to the light of compassion

باور دارم که راهمان را به نور مهربانی

for that child,

نسبت به آن کودک

whose relationship with her body was damaged

که رابطه‌اش با بدنش توسط فردی آسیب دید

by an adult whose job it was to protect it.

که وظیفه محافظت از آن را داشت.

And we'll find hope that there was a trustworthy adult

و امید را آنجا پیدا می‌کنیم که فرد قابل اعتمادی وجود داشته

who could say, "Genital response

که می‌توانست بگوید، «واکنش ناحیه تناسلی

just means it was a sex-related stimulus; doesn't mean it was wanted or liked,

تنها یعنی محرک جنسی وجود داشته؛ نه اینکه رابطه مورد علاقه بوده با خواسته شده،

certainly doesn't mean it was consented to.

و قطعا به این معنا نیست که مورد رضایت بوده است.»

(Applause)

(تشویق)

That compassion and that hope are why I travel all over,

آن مهربانی و آن امید تمام چیزی‌ست که مرا به اینجا کشاند،

talking about this to anyone who will listen.

تا درباره آن با هرکس که گوش کند حرف بزنم.

I can see it helping people, even as I say the words.

می‌بینم که به مردم کمک می‌کند، به محض اینکه گفته می‌شود.

I invite you to say the words.

شما را دعوت می‌کنم تا از آن حرف بزنید.

You don't have to say "clitoris" in front of 1000 strangers.

لازم نیست جلوی هزار غریبه کلمه «کلیتوریس» را به کار ببرید.

But do have one brave conversation.

اما باید مکالمه شجاعانه‌ای داشته باشید.

Tell this to someone you know who has experienced sexual violence --

برای کسی بگویید که می‌دانید خشونت جنسی را تجربه کرده است --

you definitely know someone.

حتما کسی را می‌شناسید.

In the US it's one in three women.

در آمریکا از هر سه زن یکی تجربه‌اش می‌کند.

One in six men.

از هر شش مرد یکی.

Almost half of transgender folks.

و تقریبا نیمی از افراد تراجنسی.

Say "Genital response means it's a sex-related stimulus.

بگویید «واکنش آلت تناسلی یعنی محرک جنسی وجود داشته.

It doesn't mean it was wanted or liked."

به این معنا نیست که خواسته شده یا مورد علاقه بوده.»

Say it to a judge you know or a lawyer you know,

آن را به قاضی یا وکیلی که می‌شناسید بگویید،

or a cop or anyone who might sit on a jury in a sexual assault case.

به پلیس یا هر کسی که در مقام قضاوت در پرونده‌های آزار جنسی است.

Say "Some people think that your body doesn't respond

بگویید «برخی فکر می‌کنند بدن واکنشی نشان نمی‌دهد،

if you don't want or like what's happening,

اگر چیزی را که اتفاق می‌افتد دوست نداشته باشید یا نخواهید،

if only that were true.

اگر این واقعیت داشت.

Instead, arousal nonconcordance.

به جای آن، انگیختگی ناخواسته.

Say this to the confused teenager in your life

این را به نوجوان سردرگمی که در اطرافیان می‌شناسید بگویید

who is just trying to figure out what, even, what?

کسی که دارد تلاش می‌کند بفهمد، چی، حتی، چی؟

Say, if you bite this moldy fruit and your mouth waters,

بگویید، اگر این میوه کپک زده را گاز بزنی و آب دهانت راه بیفتد،

nobody would say to you,

کسی به تو نمی‌گوید،

"Well, you just don't want to admit how much you like it."

«خب، نمی‌خواهی اعتراف کنی که چقدر دوستش داری.»

Same goes for down below, arousal nonconcordance.

همین‌طور برای آن پایین، انگیختگی ناخواسته.

Say it to your partner.

به شریک‌تان بگویید.

My genitals do not tell you what I want or like.

اندام جنسی من به تو نمی‌گوید چه می‌خواهم یا دوست دارم.

I do.

من می‌گویم.

(Applause)

(تشویق)

The roots of this myth are deep

ریشه‌های این افسانه عمیق هستند

and they are entangled with some very dark forces in our culture.

و با نیروهای بسیار تاریکی در فرهنگ ما تنیده‌اند.

But with every brave conversation we have,

اما با هر مکالمه شجاعانه‌ای که داریم،

we make the world that little bit better, a little simpler

جهان را جایی اندکی بهتر، کمی ساده‌تر

for the confused teenager.

برای نوجوانان سردرگم ساخته‌ایم.

A little easier for your friend on the phone, worried that she's broken.

جایی ساده‌تر برای دوستمان پشت تلفن که در هم شکسته است.

A little easier and safer

کمی آسان‌تر و امن‌تر

for the survivors, one in three women.

برای نجات یافته‌گان، یک زن در هر سه زن.

One in six men.

یکی در هر شش مرد.

Half of trans folks.

نیمی از ترنس‌ها.

Me too.

همچنین من.

So for every brave conversation you have,

پس برای هر مکالمه شجاعانه‌ای که داریم،

thank you.

از شما ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

سپاسگزارم.

Thanks.

ممنون.

(Applause)

(تشویق)

Helen Walters: Emily, come up here.

هلن والتر: امیلی، بیا اینجا.

Thank you so much.

از تو سپاسگزارم.

I know that you do this all the time,

می‌دانم که این کار را همیشه انجام داده‌ای،

and yet, still, I'm so grateful to you for having the courage

و خب، هنوز هم انجام می‌دهی، قدردان شجاعت تو هستم

to come and talk about that on this stage.

که می‌آیی و درباره اش روی این صحنه صحبت می‌کنی.

It really took a lot and we're very grateful to you.

واقعا زمان زیادی برده و ما از تو قدردانی می‌کنیم.

So thank you.

پس متشکریم.

Emily Nagoski: I am grateful to be here.

امیلی ناگوسکی: خوشحالم که اینجا هستم.

HW: So in your regular day job,

ه و: خب در روند شغل روزانه تو،

I imagine, as you put at the top of the talk,

تصور می‌کنم، همان‌گونه که ابتدای سخنرانی عنوان کردی،

you get asked a lot of questions.

از تو بسیار سوال پرسیده شده.

But what's the one question that you get asked all the time

اما کدام سوال است که همیشه از تو پرسیده می‌شود

that you can share with everyone here so you don't have to answer it 1000 times

و بتوانی اینجا مطرح کنی تا مجبور نباشی طی هفته

۱٫۰۰۰ بار به آن جواب دهی؟

throughout the rest of the week?

EN: The question I get asked most often

آن: سوالی که از من زیاد پرسیده می‌شود

is actually the question underneath pretty much all the other questions,

سوالی‌ست که در دل تقریبا تمام سوالات دیگر است،

so, can you get addicted to your vibrator,

خب، آدم به ویبراتورش معتاد می‌شود،

please help me with my erectile dysfunction?

می‌شود درباره مشکل نعوظ به من کمک کنید؟

Underneath every question is actually the question, "Am I normal?"

در دل تمامی سوال‌ها در واقع این سوال هست که، «من طبیعی هستم؟»

To which my answer in my mind is,

که جواب آن سوال در ذهن من،

what even is normal and why is that what you want your sexuality to be?

طبیعی چیست و چرا می‌خواهی آن تمایل جنسی تو باشد؟

Why do we only want to be normal around sexuality?

چرا فقط می‌خواهیم حول مسائل جنسی طبیعی باشیم؟

Don't we want to be extraordinary?

آیا نمی‌خواهیم که فوق‌العاده باشیم؟

Like, do you just want normal sex or do you want awesome sex in your life?

آیا در زندگیت سکس معمولی می‌خواهی یا محشر؟

I think, though, there's a lot of fear

هرچند، فکر می‌کنم، ترس زیادی

around being too different sexually.

از تفاوت زیاد در سکس وجود دارد.

When people are asking me,

وقتی از من می‌پرسند،

"Is this thing I'm experiencing normal,"

«آیا چیزی که تجربه می‌کنم طبیعی است،»

what they're actually asking me is, "Do I belong?"

آن‌چه که در حقیقت از من می‌پرسند این است که، «آیا تعلق دارم؟»

Do I belong in this relationship,

آیا به این رابطه تعلق دارم،

do I belong in this community of people,

آیا به این جامعه تعلق دارم،

do I belong on earth as a sexual person?

آیا به این جهان به عنوان یک انسان جنسی تعلق دارم؟

To which the answer is always a resounding yes.

که جواب به این سوال همیشه یک بله بزرگ است،

The only barrier there is, the only limit there is, there are two:

تنها مانعی که وجود دارد، تنها محدودیتی که وجود دارد، دو چیز است:

one, if you're experiencing unwanted sexual pain,

یک، اگر درد ناخواسته در سکس احساس می‌کنید،

talk to a medical provider.

با یک متخصص مشورت کنید.

And two: As along as everybody involved is free and glad to be there,

و دو: تا زمانی که هر فرد در رابطه آزاد و شاد است،

and free to leave whenever they want to,

و آزاد است که هر وقت خواست رها کند،

you're allowed to do anything that you want to.

مجازید هر چه خواستید انجام دهید.

There is no script, there is no box you have to fit into,

هیچ قانونی وجود ندارد، هیچ چارچوبی که در آن بگنجید وجود ندارد.

you're allowed, as long as there is consent and no unwanted pain,

تا زمانی که رضایت هست و درد ناخواسته‌ای وجود ندارد مجازید،

you're totally free to do whatever you want.

کاملا آزادید هر چه خواستید انجام دهید.

HW: Amazing. Thank you so much.

ه و: چه عالی. بسیار ممنونیم.

EN: Thank you.

ا ن: از شما ممنونم.

HW: Thank you, you're incredible.

ه و: سپاسگزارم. شما فوق‌العاده‌اید.

(Applause)

(تشویق)