Reed Kroloff: Architecture, modern and romantic

Translator: Hajar Almasi Reviewer: Masoud Motamedifar

To be new at TED -- it's like being the last high-school virgin.

تازه کار بودن در TED- - مثل آخرین باکره‌ی دبیرستان بودن است.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

You know that all of the cool people are -- they're doing it.

می‌دانید که همه آدمهای باحال -- این کار را می‌کنند.

And you're on the outside, you're at home.

و این شما هستید که بیرونید یا در خانه.

You're like the Raspyni Brothers,

مثل برادران راسپینی هستید،

where you've got your balls in cold water. And --

جایی که بیضه‌هایتان را در آب سرد گرفتید. و --

(Laughter) --

(خنده حاضرین) --

you just play with your fingers all day. And then you get invited.

شما فقط تمام روز با انگشتهایتان بازی می‌کنید. و بعد شما دعوت می‌شوید.

And you're on the inside, and it's everything you hoped it would be.

و شما هم داخل این ماجرا هستید و هر چیزی که امیدوار بودید انجام می‌شود.

It's exciting and there's music playing all of the time

هیجان انگیز است و موسیقی همیشه در حال پخش شدن است

and then suddenly it's over. And it's only taken five minutes.

و سپس ناگهان تمام می‌شود و فقط پنج دقیقه طول کشید.

And you want to go back and do it again.

و می‌خواهید به عقب برگردید و دوباره آن را انجام دهید.

But I really appreciate being here. And thank you, Chris,

اما واقعا از بودن در اینجا قدردانی می کنم. و از شما متشکرم، کریس،

and also, thank you, Deborah Patton, for making this possible.

و همچنین، از شما متشکرم، دبورا پاتِن، برای اینکه امکانش را فراهم کردید.

به هر حال، امروز ما کمی درباره معماری صحبت می‌کنیم‌،

So anyway, today we'll talk about architecture a little bit,

within the subject of creation and optimism.

با موضوع آفرینش و خوش‌بینی.

And if you put creation and optimism together,

و اگر آفرینش و خوش‌بینی را کنار هم بگذارید،

you've got two choices that you can talk about.

دو انتخاب دارید که در موردش حرف بزنید.

You can talk about creationism --

می‌توانید در مورد آفرینش صحبت کنید --

which I think wouldn't go down well with this audience,

که فکرمی‌کنم با این مخاطبان خوب پیش نرود،

at least not from a view where you were a proponent of it --

حداقل نه از دیدگاهی که شما استدلال کننده‌اش هستید --

or you can talk about optimisations, spelled the British way, with an S, instead of a Z.

یا مثلا می‌توانید درباره بهینه سازی صحبت کنید، با لهجه انگلیسی با یک S به جای Z.

And I think that's what I'd like to talk about today.

و این چیزی است که می‌خواهم در موردش صحبت کنم

But any kind of conversation about architecture --

اما هر گونه گفتگویی درباره معماری --

which is, in fact, what you were just talking about, what was going on here,

در واقع، چیزی که داشتید درموردش حرف می‌زدید، اینجا چه خبربوده،

setting up TED, small-scale architecture --

راه اندازی TED، معماری در مقیاس کوچک --

at the present time can't really happen without a conversation about this,

در حال حاضر که واقعا نمی‌تواند بدون گفتگو در این مورد رخ دهد،

the World Trade Center, and what's been going on there, what it means to us.

مرکز تجارت جهانی و آنچه در آنجا رخ می‌دهد، چه معنایی برای ما دارد .

Because if architecture is what I believe it to be,

چرا که اگر معماری آن چیزی است که من به آن باور دارم باشد،

which is the built form of our cultural ambitions,

که از بلندپروازی‌های فرهنگیِ ما ساخته شده باشد،

what do you do when presented with an opportunity to rectify a situation

وقتی که فرصتی برای اصلاح وضعیتی دارید

that represents somebody else's cultural ambitions relative to us?

که نشان دهنده جاه‌طبی‌ فرهنگی فرد دیگری نسبت به ما باشد چه کار می‌کنید؟

And our own opportunity to make something new there?

و فرصت خودمان تا چیز جدیدی بسازیم؟

This has been a really galvanizing issue for a long time.

این مساله‌ برای مدت طولانی هیجان انگیز بوده‌است.

I think that the World Trade Center in, rather an unfortunate way,

فکر می‌کنم که مرکز تجارت جهانی با روشی تاسف‌بار،

brought architecture into focus

توجه را به معماری جلب کرد که بعید است

in a way that I don't think people had thought of in a long time,

مردم مدت طولانی‌ به آن فکر کرده باشند.

and made it a subject for common conversation.

و این موضوع را برای گفتگوهای عادی مطرح کنند.

I don't remember, in my 20-year career of practicing and writing about architecture,

به خاطر ندارم که در مدت ۲۰ ساله حرفه‌ای تمرین و نوشتن در مورد معماری،

a time when five people sat me down at a table

زمانی بوده باشد که پنج نفر من را نشانده باشند

and asked me very serious questions about zoning, fire exiting,

و سوالات بسیار جدی‌ درباره منطقه بندی،خروج آتش،

safety concerns and whether carpet burns.

نگرانی‌‌ ایمنی و اینکه آیا فرش می‌سوزد یا نه، سوال کرده باشند.

These are just not things we talked about very often.

غالبا اینها مسائلی نبودند که ما درباره‌اش صحبت می‌کردیم.

And yet, now, it's talked about all the time.

و هنوز هم تمام مدت درباره‌اش صحبت می‌شود.

At the point where you can weaponize your buildings,

در جایی که می‌توانید ساختمان‌های خود را تجهیز کنید،

you have to suddenly think about architecture in a very different way.

اتفاقا باید درباره معماری با دیدگاه متفاوتی بیندیشید.

And so now we're going to think about architecture in a very different way,

پس حالامی خواهیم به روشی کاملا متفاوت به معماری بیندیشیم،

we're going to think about it like this.

می‌خواهیم اینطور فکر کنیم

چند نفر از شماها روزنامه USA Today را دیده‌اید، خب اینجاست. این شکلی است!

How many of you saw USA Today, today? There it is. Looks like that.

There's the World Trade Center site, on the front cover.

سایت مرکز تجارت جهانی روی صفحه اول است.

They've made a selection.

انتخاب‌شان را کرده‌اند.

They've chosen a project by Daniel Libeskind,

پروژه‌ای از دنیل لیبسکیند را انتخاب کرده‌اند،

the enfant terrible of the moment of architecture.

فرزند وحشتناک زمانه معماری.

Child-prodigy piano player, he started on the squeezebox,

کودک اعجوبه نوازنده پیانو، با نواختن آکوردئون شروع کرد،

and moved to a little more serious issue, a bigger instrument,

و به سوی مساله جدی‌تری رفت، وسیله بزگتری برای نواختن،

and now to an even larger instrument,

و حالا بازهم به یک وسیله بزرگ‌تر،

upon which to work his particular brand of deconstructivist magic,

که با استفاده ازبرند مخصوص خودش از جادوی ساختارشکنی استفاده کند،

as you see here.

که اینجا هم می‌بینید.

او یکی از شش نفری بود که برای شرکت در این رقابت دعوت شده‌ بودند

He was one of six people who were invited to participate in this competition,

after six previous firms struck out

بعد از شش شرکت قبلی با چیزهایی

with things that were so stupid and banal

که آنقدر احمقانه و پیش‌پا افتاده بودند

that even the city of New York was forced to go,

که حتی شهر نیویورک مجبور به رفتن شد،

"Oh, I'm really sorry, we screwed up."

«‌اوه، واقعا متاسفم، ما گند زدیم.»

Right. Can we do this again from the top,

خب می‌شود دوباره از ابتدا انجامش دهیم،

except use some people with a vague hint of talent,

فقط اینکه از آدمهای یکم با استعدادتر

instead of just six utter boobs like we brought in last time,

به جای تنها شش سینه کامل که ما آخرین بار آورده بودیم استفاده کنیم،

real estate hacks of the kind who usually plan our cities.

ازمزد‌بگیران معاملات ملکی که معمولا شهرهای ما را طراحی می‌کنند.

Let's bring in some real architects for a change.

برای تنوع بیایید چند معمار واقعی معرفی کنیم.

And so we got this, or we had a choice of that. Oh, stop clapping.

خب ما این را داشتیم و این انتخاب را. اوه تشویق بس است.

(Laughter)

(خنده حضار)

دیگر دیر شده. تمام شد.

It's too late. That is gone.

This was a scheme by a team called THINK, a New York-based team,

این طرح تیمی به نام «تینک» بود که تیمی مستقر در نیویورک بود،

and then there was that one, which was the Libeskind scheme.

و بعد آن یکی طرح بود، که طرح لیبسکیند بود.

This one, this is going to be the new World Trade Center:

این یکی قرار است، مرکز تجارت جهانی جدید باشد‌:

a giant hole in the ground with big buildings falling into it.

یک حفره بزرگ در زمین با ساختمان‌های بزرگی که در آن فرو می‌ریزد.

Now, I don't know what you think, but I think this is a pretty stupid decision,

حالا، نمی‌دانم شما چه فکر می‌کنید، اما فکر می‌کنم تصمیم بسیار احمقانه‌ای است،

because what you've done is just made a permanent memorial to destruction

چون کاری که انجام داده‌اید‌،‌ فقط ساختن یادبودی جاودان برای نابودی‌است

که به نظر می‌رسد که نابودی برای همیشه ادامه پیدا کند.

by making it look like the destruction is going to continue forever.

But that's what we're going to do.

اما این کاری است که می‌خواهیم انجام دهیم.

But I want you to think about these things

اما از شما می‌خواهم که درباره این چیزها فکر کنید

in terms of a kind of ongoing struggle that American architecture represents,

به لحاظ نوعی کشاکش ادامه‌دار که معماری آمریکایی نماینده آن است،

and that these two things talk about very specifically.

و این دو در مورد آن بطور خاص صحبت می‌کنند.

And that is the wild divergence in how we choose our architects,

و این واگرایی وحشیانه ای است که ما معماران مان را انتخاب می‌کنیم،

in trying to decide whether we want architecture

در تلاش برای تصمیم‌گیری درباره اینکه آیا می‌خواهیم معماری را

from the kind of technocratic solution to everything --

نوعی راه‌ حل فن گرا برای همه چیز می‌خواهیم یا نه--

that there is a large, technical answer that can solve all problems,

که یک پاسخ فنی بزرگ وجود دارد که می‌تواند همه مشکلات را حل کند،

be they social, be they physical, be they chemical --

می‌توانند اجتماعی باشند، فیزیکی باشند، شیمیایی باشند --

or something that's more of a romantic solution.

یا چیزی که بیشتر از یک راه‌حل رمانتیک است.

Now, I don't mean romantic as in, this is a nice place to take someone on a date.

حالا منظورم از رمانتیک این نیست که اینجا، جای خوبی برای بردن کسی سر قرارباشد.

I mean romantic in the sense of, there are things larger and grander than us.

منظورم از رمانتیک یعنی چیزهایی بزرگ‌تر و عالی‌تر از ما وجود دارند.

So, in the American tradition,

بنابراین در سنت آمریکایی،

the difference between the technocratic and the romantic,

تفاوت بین تکنوکراتیک و رمانتیک،

would be the difference between Thomas Jefferson's

تفاوت بین توماس جفرسون خواهد بود

Cartesian grids spreading across the United States,

گسترش شبکه‌های دکارتی درسراسر ایالات‌متحده،

that gives us basically the whole shape

این به ما اساسا شکل کلی

of every western state in the United States,

هر ایالت غربی در ایالات متحده است،

as a really, truly, technocratic solution, a bowing to the --

به عنوان یک راه حل واقعی درست تکنوکراتیک، با ادای احترام به --

in Jefferson's time -- current, popular philosophy of rationalism.

دوران جفرسون -- حالا، فلسفه محبوب خردگرایی‌(عقلانیت) است.

Or the way we went to describe that later: manifest destiny.

یا راهی که ما رفتیم که بعدا آن را شرح می‌دهم: سرنوشت روشن و آشکار.

Now, which would you rather be? A grid, or manifest destiny?

حالا، کدامش رو ترجیح می‌دهید؟ یک شبکه، یا سرنوشت آشکار؟

Manifest destiny.

سرنوشت روشن و آشکار.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

It's a big deal. It sounds big, it sounds important,

کار بزرگی است. کار بزرگی به نظر می رسد، مهم است.

it sounds solid. It sounds American. Ballsy, serious, male.

انگارعالی و کامل است! آمریکایی! جسورانه، جدی و مردانه!

And that kind of fight has gone on back and forth in architecture all the time.

و آن نوع جنگ با کشاکشهای همیشگی را با جلو و عقب در معماری ، پشت سر گذاشته شده است.

I mean, it goes on in our private lives, too, every single day.

منظورم این است که، هر روز در زندگی خصوصی ما هم اتفاق می‌افتد.

We all want to go out and buy an Audi TT, don't we?

همه ما می‌خواهیم بیرون برویم و یک آئودی تی‌تی بخریم، مگر نه؟

Everyone here must own one, or at least they craved one

هرکسی که اینجاست یا باید یکی داشته باشد،‌ یا حداقل آرزوی خریدش

the moment they saw one.

وقتی که یکی از آنها را دید.

And then they hopped in it, turned the little electronic key,

و بعد جستند و کلید کوچولویِ الکترونیکی‌اش

rather than the real key, zipped home on their new superhighway,

را جای کلید واقعی‌ برداشته و از مسیراتوبان جدید، باسرعت به سمت خانه راه افتادند،

and drove straight into a garage that looks like a Tudor castle.

و یک راست به گاراژی که شبیه قلعه تئودور است رفتند.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

Why? Why? Why do you want to do that?

چرا؟ چرا؟ چرا آخر این کار را می‌کنید؟

چرا همه ما باید این کار را بکنیم؟ من حتی یک با خودم هم یک چیز تئودوری داشتم.

Why do we all want to do that? I even owned a Tudor thing once myself.

(خنده حاضرین)

(Laughter)

It's in our nature to go ricocheting

این در ذات و طبیعت ماست که

بین این راه‌حل‌های تکنوکراتیک به عقب و جلو

back and forth between this technocratic solution

and a larger, sort of more romantic image of where we are.

و تصویری بزرگتر و به نوعی رمانتیک از جایی که هستیم، حرکت کنیم.

So we're going to go straight into this.

بنابراین مستقیم می‌رویم سر موضوع

Can I have the lights off for a moment?

می‌شود یک لحظه چراغها خاموش باشند؟

I'm going to talk about two architects very, very briefly

می‌خواهم درباره دو معمار خیلی خیلی مختصر صحبت کنم

that represent the current split, architecturally,

که نشان‌دهنده شکاف فعلی از نظر معماری

between these two traditions of a technocratic

بین این دو سنت از یک راه حل تکنوکراتیک یا

or technological solution and a romantic solution.

تکنولوژیکی و راه حل رمانتیک هستند.

And these are two of the top architectural practices in the United States today.

و اینها دو تا از برترین اقدامات معمارانه در ایالات متحده هستند.

One very young, one a little more mature.

یکی خیلی جوان ، یک هم کمی بیشتر بالغ.

This is the work of a firm called SHoP,

این کار شرکتی به نام SHoP است،

and what you're seeing here, is their isometric drawings

و آنچه شما در اینجا می بینید، نقشه‌های ایزومتریک آنها است

of what will be a large-scale camera obscura in a public park.

از چیزی که یک دوربین تاریکخانه‌ای عظیم در یک پارک عمومی خواهد بود.

Does everybody know what a camera obscura is?

کسی می‌داند دوربین تاریکخانه‌ای چیست؟

Yeah, it's one of those giant camera lenses

بله‌،‌این یکی از لنزهای غول‌پیکر دوربین است

that takes a picture of the outside world --

که از جهان پیرامونی عکس می‌گیرد--

it's sort of a little movie, without any moving parts --

نوعی از فیلم کوتاه بدون هیچ بخش متحرکی‌ست--

and projects it on a page, and you can see the world outside you as you walk around it.

و آن را روی صفحه‌ای می‌اندازد و وقتی قدم می‌زنید، می‌توانید دنیای بیرونی را ببینید.

This is just the outline of it, and you can see,

این فقط طرح کلی آن است و شما می‌توانید ببینید که

does it look like a regular building? No.

آیا شبیه یک ساختمان معمولی است؟ نه.

It's actually non-orthogonal: it's not up and down,

درواقع قائمه نیست: بالا و پایین،

square, rectangular, anything like that,

مربعی، مستطیلی و یا هر چیزی شبیه آن نیست،

that you'd see in a normal shape of a building.

که بتوانید در شکل عادی یک ساختمان ببینید.

The computer revolution, the technocratic, technological revolution,

انقلاب کامپیوتری، تکنوکراتیک (فن سالاری) انقلاب تکنولوژیکی،

has allowed us to jettison normal-shaped buildings,

به ما اجازه داده‌ تا شکل عادیِ ساختمان‌ها را کنار بگذاریم،

traditionally shaped buildings, in favor of non-orthogonal buildings such as this.

ساختمانهای به شکل سنتی غالبا هوادار بناهای غیرمتعارفی مثل این نیستند.

What's interesting about it is not the shape.

نکته جالبش، شکلش نیست!

What's interesting about it is how it's made. How it's made.

چیز جالب این است که چگونه ساخته شده. چطور ساخته شده است.

A brand-new way to put buildings together,

یک روش کاملا بکر برای ساخت ساختمان‌ها،

something called mass customization. No, it is not an oxymoron.

چیزی‌ست به نام سفارشی‌سازی انبوه. نه ضد و نقیض گویی نیست.

What makes the building expensive, in the traditional sense,

چیزی که باعث گرانی بنا به معنای سنتی می‌شود،

is making individual parts custom, that you can't do over and over again.

ساخت قطعات مستقل سفارشی است که نمی‌توانید بارها انجامش دهید.

That's why we all live in developer houses.

برای همین ما در خانه‌های بسازبفروشی زندگی می‌کنیم.

They all want to save money by building the same thing 500 times.

همه آنها می‌خواهند با ۵۰۰ بار ساختن یک چیز پول پس‌انداز کنند.

فقط به خاطر اینکه ارزانتر است.

That's because it's cheaper.

Mass customization works by an architect feeding into a computer,

سفارشی سازی انبوه تنها با یک معمار که یک کامپیوتررا تغذیه می‌کند، جواب می‌دهد.

a program that says, manufacture these parts.

برنامه‌ای که می‌گوید، این قطعات را تولید کن.

The computer then talks to a machine --

پس از آن کامپیوتر با یک ماشین صحبت می‌کند--

a computer-operated machine, a cad-cam machine --

یک دستگاه کامپیوتری ، ماشین cad-cam ،

that can make a zillion different changes, at a moment's notice,

که هزاران تغییر مختلف را می‌تواند با یک اعلان لحظه‌ای اعمال کند.

because the computer is just a machine.

چرا که آن کامپیوترفقط یک ماشین است.

It doesn't care. It's manufacturing the parts.

اهمیتی برایش ندارد. قطعات را تولید می‌کند.

It doesn't see any excess cost. It doesn't spend any extra time.

هیچ هزینه اضافی را مشاهده نمی‌کند. هیچ وقت اضافه‌ای را خرج نمی‌کند.

It's not a laborer -- it's simply an electronic lathe,

این یک کارگر نیست - - صرفا یک دستگاه تراش الکترونیکی است،

so the parts can all be cut at the same time.

پس قطعات می‌توانند همزمان برش داده شوند.

Meanwhile, instead of sending someone working drawings,

در عین حال، به جای فرستادن طرح‌های کاری یک نفر،

which are those huge sets of blueprints that you've seen your whole life,

که آنها مجموعه عظیمی از نقشه‌هایی هستند که در کل زندگیتان دیده‌اید،

what the architect can do is send a set of assembly instructions,

کاری که معمار می‌تواند بکند این است که یکسری از دستورالعمل‌های مونتاژ را بفرستد،

like you used to get when you were a child,

مثل زمانی که بچه بودید،

when you bought little models that said, "Bolt A to B, and C to D."

زمانی که مدل‌های کوچکی می‌خریدید که می‌گفت " Aرا به B و C را به D پیچ کنید.»

And so what the builder will get is every single individual part

و بنابراین آنچه که سازنده به دست خواهد آورد هر بخش منفرد است

that has been custom manufactured off-site and delivered on a truck

که بیرون سایت سفارشی ساخته شده و در یک کامیون تحویل داده می‌شود.

to the site, to that builder, and a set of these instruction manuals.

به سایت، به سازنده و مجموعه‌ای از این دستورالعمل‌های آموزشی.

به همین سادگی "A را به B پیچ کنید" و آنها می‌توانند آنها را کنارهم بگذارند.

Just simple "Bolt A to B" and they will be able to put them together.

Here's the little drawing that tells them how that works --

این نقشه‌های کوچکی است که می‌گوید آنها چطور کار می‌کنند --

and that's what will happen in the end.

و نهایتا این چیزی است که رخ می‌دهد.

You're underneath it, looking up into the lens of the camera obscura.

شما زیر آن هستید و به لنز تاریکخانه عکاسی آن نگاه می‌کنید.

Lest you think this is all fiction, lest you think this is all fantasy, or romance,

نکند فکر کنید که همه‌اش داستان تخیلی است، نکند فکر کنید که همه‌اش افسانه است،

these same architects were asked to produce something

از همین معماران خواسته شد تا چیزی برای

for the central courtyard of PS1, which is a museum in Brooklyn, New York,

حیاط مرکزی PS1 تولید کنند که موزه‌ای در بروکلین، نیویورک است،

as part of their young architects summer series.

جهت بخشی از آثار تابستانیِ معماران جوانشان.

And they said, well, it's summer, what do you do?

و آنها گفتند خب تابستان است، چه می‌کنید؟

In the summer, you go to the beach.

در تابستان،‌ به ساحل می‌روید.

And when you go to the beach, what do you get? You get sand dunes.

و وقتی بروید ساحل چه دارید؟ تپه‌های شنی.

So let's make architectural sand dunes and a beach cabana.

پس بیایید تپه‌های شنی معمارانه و کابین ساحلی بسازیم.

So they went out and they modeled a computer model of a sand dune.

پس رفتند و تپه‌های شنی را مدلسازی کامپیوتری کردند.

They took photographs, they fed the photographs into their computer program,

آنها اول عکس گرفتند و آن عکسها را به برنامه کامپیوتریشان دادند،

and that computer program shaped a sand dune

و آن برنامه کامپیوتری یک تپه شنی را شکل داد

and then took that sand dune shape and turned it into --

و بعد آن شکل تپه شنی را برداشتند و تبدیلش کردند به --

at their instructions, using standard software with slight modifications --

با دستورالعمل خودشان، از برنامه استاندارد با اندکی تغییرات استفاده کردند--

a set of instructions for pieces of wood.

یک سری دستورالعمل برای قطعات چوبی.

And those are the pieces of wood. Those are the instructions.

و قطعات چوبی بودند. همان دستورالعملها بودند

These are the pieces, and here's a little of that blown up.

اینها قطعات چوبی هستند و اینجا هم کمی از جا دررفته.

What you can see is there's about six different colors,

چیزی که می‌بینید حدود ۶ رنگ مختلف است،

and each color represents a type of wood to be cut, a piece of wood to be cut.

و هر رنگ نمایانگر نوع چوبی است که باید بریده شود، قطعه چوبی که باید بریده شود.

All of which were delivered by flat bed, on a truck,

همه آنهایی که بر روی بستر مسطحی با کامیون تحویل داده شدند،

and hand assembled in 48 hours by a team of eight people,

و با یک تیم هشت نفره طی ۴۸ ساعت بصورت دستی قطعات را سوار هم کردند.

only one of whom had ever seen the plans before.

فقط یکی از آنها، نقشه را از قبل دیده بود.

Only one of whom had ever seen the plans before.

فقط یکی از آنها، نقشه را از قبل دیده بود.

And here comes dune-scape, coming up out of the courtyard,

حالا اینجا منظره تپه شنی دارد از حیاط سر‌و‌کله‌اش پیدا می‌شود،

and there it is fully built.

و اینجا کاملا ساخته شده.

There are only 16 different pieces of wood,

تنها ۱۶ نوع مختلف قطعه چوبی وجود دارد،

تنها ۱۶ بخش مختلف مونتاژی داریم اینجا.

only 16 different assembly parts here.

Looks like a beautiful piano sounding board on the inside.

شبیه یک پیانوی زیباست که پنل صدایش در داخلش است.

It has its own built-in swimming pool, very, very cool.

استخر مخصوص خودش را هم دارد که خیلی خیلی هم جالب هست.

It's a great place for parties -- it was, it was only up for six weeks.

جایی عالی برای مهمانیست -- فقط شش هفته برپا بود.

It's got little dressing rooms and cabanas,

اتاقهای رختکن و کابینهای کوچکی دارد،

where lots of interesting things went on, all summer long.

جایی که تمام طول تابستان اتفاقات جالبی در آن رخ داده بود.

Now, lest you think that this is only for the light at heart, or just temporary installations,

حالا مبادا فکر کنید که آن تنها برای سرگرمی یا برای برپایی موقت بوده،

this is the same firm working at the World Trade Center,

این همان شرکتی است که در مرکز تجارت جهانی کارمی‌کند،

replacing the bridge that used to go across West Street,

در حال جایگزینی پلی هستند، که ازخیابان وِست عبور می‌کرد،

that very important pedestrian connection

که رابط پیاده‌رو بسیار مهمی

between the city of New York and the redevelopment of the West Side.

مابین شهر نیویورک وقسمت بهسازی شده وِست ساید است.

They were asked to design, replace that bridge in six weeks,

از آنها خواسته شد تا طی شش هفته آن پل را طراحی و جایگزین کنند،

building it, including all of the parts, manufactured.

با ساخت آن و تولید تمام قطعات تولید شده‌اش.

And they were able to do it. That was their design,

و توانستند انجام دهند. این طراحی آنها بود،

using that same computer modeling system

با استفاده ازهمان سیستم مدلسازی کامپیوتری،

and only five or six really different kinds of parts,

و فقط تنها با پنج یا شش نوع قطعه کاملا مختلف،

a couple of struts, like this, some exterior cladding material

یک جفت پشتبند مثل این، و مصالح روکش فلزی نما

and a very simple framing system

و با یک سیستم سازه‌ای بسیار ساده که همه

that was all manufactured off-site and delivered by truck.

خارج سایت تولید و با کامیون تحویل داده شد.

They were able to create that.

آنها توانستند ایجادش کنند.

They were able to create something wonderful.

آنها توانستند چیزی فوق‌العاده ایجاد کنند.

They're now building a 16-story building on the side of New York,

آنها در حال ساختن ساختمانی ۱۶ طبقه در بخشی از نیویورک هستند،

using the same technology.

با استفاده از همان فناوری.

Here we're going to walk across the bridge at night.

اینجا شب هنگام می‌خواهیم از پل عبور کنیم.

It's self-lit, you don't need any overhead lighting,

این خود-نور است و به نور فوقانی نیاز نیست.

so the neighbors don't complain about metal-halide lighting in their face.

به این ترتیب اهل محل شکایتی از نور متال-هالید در صورتشان ندارند.

Here it is going across. And there, down the other side,

اینجا این اتفاق می‌افتد واین هم از طرف دیگر،

and you get the same kind of grandeur.

و شما هم همان ابهت را می‌گیرید.

Now, let me show you, quickly, the opposite, if I may.

حالا اگر ممکن است، بگذارید به سرعت برعکسش را نشانتان دهم.

Woo, pretty, huh. This is the other side of the coin.

وای، زیباست. این روی دیگر سکه است.

This is the work of David Rockwell from New York City,

این نیویورکِ دیوید راکوِل از شهر نیویورک است،

whose work you can see out here today.

که کارشان را امروزمی‌توانید اینجا ببینید.

The current king of the romantics, who approaches his work

سلطانِ حال حاضر شیوه رمانتیک که کار خود را

in a very different fashion.

به شیوه‌ای متفاوت به انجام می‌رساند.

It's not to create a technological solution, it's to seduce you

این ایجاد یک راه حل تکنولوژیکی نیست، وسوسه‌تان می‌کند به

into something that you can do, into something that will please you,

چیزی که می‌توانید انجامش دهید، به چیزی که خشنودتان می‌کند،

something that will lift your spirits,

چیزی که روحتان را پرواز می‌دهد،

something that will make you feel as if are in another world --

چیزی که حس اینکه در دنیای دیگری هستید به شما می‌دهد--

such as his Nobu restaurant in New York,

مثل رستوران نوبو در نیویورک،

which is supposed to take you from the clutter of New York City

که قرار است شما را از شلوغی شهر نیویورک

to the simplicity of Japan and the elegance of Japanese tradition.

به سادگی ژاپن و شکوه سنت ژاپنی ببرد.

"When it's all said and done, it's got to look like seaweed," said the owner.

مالک رستوران گفت: «وقتی تمام آنچه گفته شد و انجام شد،باید شبیه جلبک دریایی باشد.»

Or his restaurant, Pod, in Philadelphia, Pennsylvania.

یا رستورانش، پاد، در فیلادلفیا پنسیلوانیا.

می‌خواهم بدانم اتاقی که شما هم دارید به آن نگاه می‌کنید سفید محض است.

I want you to know the room you're looking at is stark white.

Every single surface of this restaurant is white.

تک تک سطوح این رستوران سفید است.

The reason it has so much color is that it changes using lighting.

دلیل اینکه رنگهای زیادی دارد این است که با نورپردازی تغییر می‌کند.

It's all about sensuality. It's all about transforming.

همه چیز درباره حس‌گرایی است. همه چیز درمورد تبدیل شدن است.

Watch this -- I'm not touching any buttons, ladies and gentlemen.

این را ببینید-- من هیچ دکمه‌ای را نمی‌زنم، خانمها و آقایان.

This is happening by itself.

این خودش اتفاق می‌افتد.

It transforms through the magic of lighting.

با جادوی نورپردازی تغییر می‌کند.

It's all about sensuality. It's all about touch.

همه چیز درباره حس‌گرایی است. درمورد تحت تاثیر قرار گرفتن است.

Rosa Mexicano restaurant, where he transports us to the shores of Acapulco,

رستوران رزا مکزیکانو ، جایی که ما را به ساحل آکاپولکو می‌برد،

up on the Upper West Side,

بالادرقسمت بالایی وست‌ساید

with this wall of cliff divers who -- there you go, like that.

با این دیواره از غواصان صخره‌ای که --- بفرمایید، مثل این.

Let's see it one more time.

بیایید یک‌بار دیگر ببینیم.

Okay, just to make sure that you've enjoyed it.

خُب ، فقط برای اینکه مطمئن شویم از آن لذت بردید.

And finally, it's about comfort, it's about making you feel good

و سرانجام، این درباره راحتی است، اینکه باعث حس خوب در شما شود

in places that you wouldn't have felt good before.

در جاهایی که پیش از آن حس خوبی نداشتید.

It's about bringing nature to the inside.

درباره آوردن طبیعت به داخل است.

In the Guardian Tower of New York, converted to a W Union Square --

در برج گاردین نیویورک، تبدیل به میدان دابلیو یونیون شده--

I'm sorry I'm rushing -- where we had to bring in the best horticulturists in the world

ببخشید که عجله دارم-- جایی که باید بهترین متخصصان کار باغبانی دنیا را می‌آوردیم،

to make sure that the interior of this dragged the garden space

تا اطمینان حاصل شود که فضای داخلی این باغ،

of the court garden of the Union Square into the building itself.

خودش فضای باغی را از میدان یونیون به داخل ساختمان کشانده است.

It's about stimulation.

درباره انگیزش است.

This is a wine-buying experience simplified by color and taste.

تجربه خرید شراب است که در رنگ و طعم ساده شده.

Fizzy, fresh, soft, luscious, juicy, smooth, big and sweet wines,

شرابهای گازدار، تازه، لطیف، خوشمزه، گیرا، نرم، بزرگ و شیرین،

all explained to you by color and texture on the wall.

همه‌اش با رنگ و بافت بر روی دیوار برای شما توضیح داده شد.

And finally, it's about entertainment, as in his headquarters

و سرانجام درمورد سرگرمی است، همانطور که در مقر خود

for the Cirque du Soleil, Orlando, Florida,

در سیرک عجایب دو سولِی اورلاندو فلوریدا،

where you're asked to enter the Greek theater,

که از شما می‌خواهند وارد تئاتر یونانی شوید،

look under the tent and join the magic world of Cirque du Soleil.

به زیرخیمه نگاه کنید و به دنیای جادویی سیرک دوسولِی بپیوندید.

And I think I'll probably leave it at that. Thank you very much.

و من فکر می‌کنم که احتمالا همانجا باقی بمانم. بسیار سپاسگزارم.