A "living drug" that could change the way we treat cancer | Carl June

Translator: Leila Ataei Reviewer: Ladan Sarvari

So this is the first time I've told this story in public,

خب بار اولی است که این داستان را دربین جمع تعریف می‌کنم،

the personal aspects of it.

زوایای شخصی آن را.

Yogi Berra was a world-famous baseball player who said,

یوگی برا بازیکن معروف جهانی بیسبال بود که گفت،

"If you come to a fork in the road, take it."

«اگر توی جاده یک چنگال دیدید، برش دارید.»

Researchers had been, for more than a century,

محققان بیش از یک قرن است که سیستم ایمنی بدن را

studying the immune system as a way to fight cancer,

به عنوان روشی برای مبارزه با سرطان مطالعه می‌کنند،

and cancer vaccines have, unfortunately, been disappointing.

و واکسنهای سرطان شوربختانه عملکردی نا امید کننده داشته‌اند

They've only worked in cancers caused by viruses,

آنها تنها برای سرطان‌هایی با منشأ ویروسی موثر بودند،

like cervical cancer or liver cancer.

مثل سرطان دهانه‌ی رحم یا سرطان کبد.

So cancer researchers basically gave up on the idea

بنابراین محققان سرطان اساسا از این ایده‌ی

of using the immune system to fight cancer.

استفاده از سیستم ایمنی بدن برای غلبه بر سرطان دست کشیدند

And the immune system, in any case, did not evolve to fight cancer;

و سیستم ایمنی، به هر حال، به مبارزه با سرطان تکامل نیافت؛ برای

it evolved to fight pathogens invading from the outside.

مبارزه با عاملهای تولید بیماری‌ که از خارج حمله می‌کردند تکامل یافت.

So its job is to kill bacteria and viruses.

بنابراین شغل آن کشتن باکتریها و ویروسها است.

And the reason the immune system has trouble with most cancers

و دلیل این که سیستم ایمنی با اکثر سرطانها مشکل دارد

is that it doesn't invade from the outside;

این است که از بیرون حمله نمی‌کنند؛

it evolves from its own cells.

از سلولهای خود تکامل می‌یابند.

And so either the immune system does not recognize the cancer as a problem,

. بنابراین یا سیستم ایمنی سرطان را به عنوان مشکل شناسایی نمی‌کند،

or it attacks a cancer and also our normal cells,

یا هم به سرطان و هم به سلولهای عادی ما حمله می‌کند،

leading to autoimmune diseases like colitis or multiple sclerosis.

منجر به بیماری‌های خودایمنی مثل اسکلروز متعدد (ام‌اس) یا کولیت می‌شود.

So how do you get around that?

پس راه حل ما چیست؟

Our answer turned out to be synthetic immune systems

راه حل ما سیستم‌های ایمنی مصنوعی است

that are designed to recognize and kill cancer cells.

که برای تشخیص و کشتن سلولهای سرطانی طراحی شده‌اند.

That's right -- I said a synthetic immune system.

درست است-- گفتم یک سیستم ایمنی مصنوعی.

You do that with genetic engineering and synthetic biology.

این کار را با مهندسی ژنتیک و بیولوژی ساختگی انجام می‌دهیم.

We did it with the naturally occurring parts of the immune system,

این را با بخشهایی که عادی در سیستم ایمنی رخ می‌دهند انجام دادیم

called B cells and T cells.

که معروف به سلولهای B و T هستند.

These were our building blocks.

اینها اجزای سازنده ما هستند.

T cells have evolved to kill cells infected with viruses,

سلولهای T برای کشتن سلولهای مبتلا به ویروس تکامل یافته‌اند،

and B cells are the cells that make antibodies that are secreted

و سلولهای B پادتن‌هایی را می سازند که ترشح می‌شوند

and then bind to kill bacteria.

و برای کشتن باکتریها به هم وصل می‌شوند.

Well, what if you combined these two functions

خب حال اگر این دو کارکرد را طوری ترکیب کنیم

in a way that was designed to repurpose them to fight cancer?

که آنها را برای مبارزه با سرطان تغییر شکل دهد چی؟

We realized it would be possible to insert the genes for antibodies

تشخیص دادیم که ممکن خواهد بود ژنها را برای پادتن‌ها از سلولهای B

from B cells into T cells.

وارد سلولهای T نماییم.

So how do you do that?

این کار را چطور می‌توان کرد؟

Well, we used an HIV virus as a Trojan horse

خب، از ویروس HIV به عنوان اسب تروا استفاده کردیم

to get past the T cells' immune system.

تا از سلولهای T سیستم ایمنی عبور کنیم.

The result is a chimera,

نتیجه شیمر بود،

a fantastic fire-breathing creature from Greek mythology,

مخلوق افسانه‌ای از اساطیر یونان که از دهانش شعله بیرون می‌آمد،

with a lion's head, a goat's body and a serpent's tail.

با سری از شیر و بدن بز و دمی از مار.

So we decided that the paradoxical thing that we had created

بنابراین تصمیم گرفتیم که آن چیز پر از تناقضی را که

with our B-cell antibodies, our T cells carrier

با پادتن‌های سلول B و سلولهای حامل T

and the HIV Trojan horse

و اسب تروای اچ‌آی‌وی خلق کرده بودیم

should be called "Chimeric Antigen Receptor T cells," or CAR T cells.

گیرنده‌ی آنتی ژن شیمریک سلولهای T یا سلولهای CAR T نام گیرد.

The virus also inserts genetic information

ویروس همچنین اطلاعات ژنتیکی را وارد می‌کند

to activate the T cells and program them into their killing mode.

تا سلولهای T را فعال کند و آنها را به حالت کشتن برنامه‌ریزی کند.

So when CAR T cells are injected into somebody with cancer,

پس وقتی سلولهای CAR T به فرد مبتلا به سرطان تزریق شود،

what happens when those CAR T cells see and bind to their tumor target?

‌چه اتفاقی میفتد وقتی که آن سلولهای ‌CAR T تومور مورد نظر دیده و به آن الصاق می‌شوند؟

They act like supercharged killer T cells on steroids.

آنها بسان سلولهایT قاتل سوپرشارژ شده عمل می‌کنند.

They start this crash-defense buildup system in the body

آنها با این این سیستم ترویجی دفاع ضربتی دست به کار شده

and literally divide and multiply by the millions,

و عملا تا میلیونها بار تقسیم و تکثیر می‌شوند

where they then attack and kill the tumor.

تا آن جا که به تومور حمله کرده و نابودش کنند.

All of this means that CAR T cells are the first living drug in medicine.

همه‌ی این‌ها به آن معناست که سلولهای CAR T نخستین داروی زنده در پزشکی است.

CAR T cells break the mold.

سلولهایCAR T متفاوت‌اند.

Unlike normal drugs that you take --

برخلاف داروهای معمولی که مصرف می‌کنید--

they do their job and get metabolized, and then you have to take them again --

آنها کارشان را انجام می‌دهند و سوخت و ساز می‌شوند و باید دوباره مصرف شوند--

CAR T cells stay alive and on the job for years.

سلولهایCAR T زنده میماند و سالها به کار خود ادامه می‌دهند.

We have had CAR T cells stay in the bodies of our cancer patients

ما سلولهایCAR Tای داشته‌ایم که در بدن بیماران سرطانی الان بیش از

now for more than eight years.

۸ سال است که باقی مانده‌اند.

And these designer cancer T cells, CAR T cells,

و این سلولهایCAR T، سلولهای T سرطانی طراحان

have a calculated half-life of more than 17 years.

برآورد شده که به مدت بیش از ۱۷ سال نیمه جان خواهند بود.

So one infusion can do the job;

پس یک تزریق کار را انجام می دهد؛

they stay on patrol for the rest of your life.

و آنها برای باقی عمر مراقب شما خواهند بود.

This is the beginning of a new paradigm in medicine.

این شروع یک الگوی جدید در پزشکی است.

Now, there was one major challenge to these T-cell infusions.

حال با یک چالش عمده در تزریق سلولهای T مواجه بودیم.

The only source of T cells that will work in a patient

تنها منبع از سلولهای T که در بیمار جواب می‌دهد

are your own T cells,

سلولهای T خود شما است،

unless you happen to have an identical twin.

مگر در صورتی که دوقلوی همسان داشته باشید.

So for most of us, we're out of luck.

اکثر ما انقدر خوش‌شانس نیستیم.

So what we did was to make CAR T cells.

بنابراین لازم بود سلولهای CAR T را بسازیم.

We had to learn to grow the patient's own T cells.

باید یاد می گرفتیم چطور سلولهای T خود بیمار را رشد بدهیم.

And we developed a robust platform for this in the 1990s.

و در دهه ۱۹۹۰ سکوی نیرومندی را برای این امر توسعه دادیم.

Then in 1997, we first tested CAR T cells in patients

بعد در ۱۹۹۷، نخست سلولهای CAR T در بیماران مبتلا به ایدز

with advanced HIV-AIDS.

و اچ‌آی‌وی پیشرفته را آزمایش کردیم.

And we found that those CAR T cells survived in the patients

و فهمیدیم که آن سلولهای CAR T در بیماران به مدت

for more than a decade.

بیش از یک دهه دوام آوردند.

And it improved their immune system and decreased their viruses,

و باعث بهبود سیستم ایمنی و کاهش ویروسهای آنها شد،

but it didn't cure them.

اما آنها را درمان نکرد.

So we went back to the laboratory, and over the next decade

بنابراین به آزمایشگاه برگشتیم، و طی دهه‌ی بعد

made improvements to the CAR T cell design.

اصلاحاتی در طراحی سلول CAR T انجام دادیم.

And by 2010, we began treating leukemia patients.

و در ۲۰۱۰، شروع به درمان بیماران دچارسرطان خون کردیم.

And our team treated three patients

و تیم ما سه بیمار را تحت درمان قرار داد

with advanced chronic lymphocytic leukemia in 2012.

که در ۲۰۱۲ مبتلا به سرطان خونی لیمفوکتیک مزمن پیشرفته بودند.

It's a form of incurable leukemia

نوعی سرطان خون غیرقابل درمان

that afflicts approximately 20,000 adults every year in the United States.

که سالانه حدود ۲۰۰۰۰ بزرگسال را در ایالات متحده را دچار می‌کند.

The first patient that we treated was a retired Marine sergeant

اولین بیماریی که مداوا کردیم گروهبان نیروی دریایی بازنشسته

and a prison corrections officer.

و افسر تادیب و اصلاح زندان بود.

He had only weeks to live

چند هفته‌ دیگر زنده نبود

and had, in fact, already paid for his funeral.

و درواقع هزینه کفن و دفنش را هم داده بود.

The cells were infused, and within days, he had high fevers.

سلولها تزریق شدند،‌ و ظرف چند روز تب شدیدی داشت.

He developed multiple organ failures,

برخی از اعضای بدنش از کار افتادند،

was transferred to the ICU and was comatose.

به بخش مراقبتهای ویژه منتقل شد و به کما رفت.

We thought he would die,

فکر کردیم که او بمیرد،

and, in fact, he was given last rites.

و او در واقع آخرین تشریفات را دریافت می کرد.

But then, another fork in the road happened.

اما بعد، چنگال دیگری در جاده دیده شد.

So, around 28 days after the CAR T cell infusion,

خب حدود ۲۸ روز بعد از تزریق سلولهای CAR T،

he woke up,

او بیدار شد،

and the physicians finally examined him,

و بالاخره پزشکان او را معاینه کردند

and the cancer was gone.

و سرطان از بین رفته بود.

The big masses that had been there had melted.

توده‌های بزرگی که آنجا بود ذوب شدند.

Bone marrow biopsies found no evidence of leukemia,

نمونه‌برداری‌ مغز استخوان مدرکی از وجود سرطان خون نیافت

and that year, in our first three patients we treated,

و آن سال در نخستین سه بیماری که درمان کردیم،

two of three have had durable remissions now for eight years,

دو نفرشان هشت سال کاهش بیماری بادوام داشتند،

and one had a partial remission.

و یکی از آنها هم بهبود نسبی داشت.

The CAR T cells had attacked the leukemia in these patients

سلولهایCAR T به سرطان خون در این بیماران حمله کرده بودند

and had dissolved between 2.9 and 7.7 pounds of tumor in each patient.

و در هر بیمار چیزی بین ۱.۳ تا ۳.۵ کیلوگرم غده را از بین برد.

Their bodies had become veritable bioreactors for these CAR T cells,

بدنهای آنها مبدل به بیوراکتورهای واقعی برای این سلولهایCAR T شده بود،

producing millions and millions of CAR T cells

با تولید میلیونها و میلیونها سلولهای CAR T در مغز‌استخوانها،

in the bone marrow, blood and tumor masses.

خون و توده های تومور.

And we discovered that these CAR T cells can punch far above their weight class,

و کشف کردیم که این سلولهایCAR T در کلاس بالاتر از وزن خود هم مشت بزنند،

to use a boxing analogy.

با استفاده از قیاس مشت‌زنی.

Just one CAR T cell can kill 1,000 tumor cells.

فقط یک سلولCAR T قادر به کشتن ۱۰۰۰ سلول تومور است.

That's right -- it's a ratio of one to a thousand.

صحیح است-- نسبت آن یک به هزار است.

The CAR T cell and its daughter progeny cells

سلول CAR T و سلولهای نواده دختری

can divide and divide and divide in the body

می‌توانند در بدن تکثیر و تکثیر و تکثیر شوند

until the last tumor cell is gone.

تا زمانی که آخرین سلول تومور از بین برود.

There's no precedent for this in cancer medicine.

چنین چیزی در در پزشکی سرطان بی‌سابقه است.

The first two patients who had full remission

دو بیمار اولی که کاهش بیماری کامل داشتند،

remain today leukemia-free,

امروز هم سرطان خون ندارند،

and we think they are cured.

و فکر می‌کنیم که درمان شده‌اند.

These are people who had run out of options,

همان آدمهایی که گزینه دیگری برایشان نمانده بود

and by all traditional methods they had,

و بنا به تمامی روشهای سنتی که داشتند،

they were like modern-day Lazarus cases.

به مثابه‌ی پرونده‌های امروزی لازاروس میمانند.

All I can say is: thank goodness for those forks in the road.

تمام چیزی که می‌توانم بگویم: خدا را شکر بخاطر همه آن چنگالهای توی جاده.

Our next step was to get permission to treat children with acute leukemia,

گام بعدی ما گرفتن مجوز برای مداوای کودکان مبتلا به سرطان خون حاد بود،

the most common form of cancer in kids.

متداول‌ترین شکل سرطان در کودکان.

The first patient we enrolled on the trial was Emily Whitehead,

امیلی وایت‌هد اولین بیمار در آزمایش ما بود،

and at that time, she was six years old.

و آن زمان شش سال داشت.

She had gone through a series of chemotherapy

یکسری دوره‌های شیمی‌درمانی و پرتو درمانی را طی سالها

and radiation treatments over several years,

گذرانده بود و سرطان خونش

and her leukemia had always come back.

همواره عود کرده بود.

In fact, it had come back three times.

در واقع، سه بار عود کرده بود.

When we first saw her, Emily was very ill.

وقتی اولین بار او را دیدیم، امیلی خیلی مریض بود.

Her official diagnosis was advanced, incurable leukemia.

تشخیصی که داده بودند: سرطان خون غیرقابل درمان پیشرفته.

Cancer had invaded her bone marrow, her liver, her spleen.

سرطان به مغزاستخوان، کبد و طحالش حمله کرده بود.

And when we infused her with the CAR T cells

و زمانی که سلولهای CAR T را به او در

in the spring of April 2012,

آوریل ۲۰۱۲ تزریق کردیم،

over the next few days, she did not get better.

طی چند روز بعدی، حالش بهتر نشد

She got worse, and in fact, much worse.

حالش بدتر شد و راستش خیلی وخیم بود.

As our prison corrections officer had in 2010,

مثل افسر تادیبی که در ۲۰۱۰ داشتیم

she, in 2012, was admitted to the ICU,

در ۲۰۱۲ در بخش مراقبتهای ویژه پذیرش شد،

and this was the scariest fork in the whole road of this story.

و این مرحله ترسناکترین چنگال در تمام جاده در این ماجرا بود.

By day three, she was comatose and on life support

در روز سوم،‌ به کما رفت و به دستگاهای کمکی بخاطر از کار افتادن کلیه‌ها،

for kidney failure, lung failure and coma.

شش‌ها و کما وصل بود.

Her fever was as high as 106 degrees Fahrenheit for three days.

در آن سه روز تب بالای ۴۱ درجه سانتی‌گراد داشت.

And we didn't know what was causing those fevers.

و ما از منشا آن تب ها بی‌اطلاع بودیم.

We did all the standard blood tests for infections,

همه آزمایشهای خون مربوط به عفونت را انجام دادیم،

and we could not find an infectious cause for her fever.

و هیچ منشا عفونی در تب او یافت نشد.

But we did find something very unusual in her blood

اما چیزی خیلی غیرعادی را در خونش پیدا کردیم

that had never been seen before in medicine.

که قبلا در پزشکی شاهدش نبودیم.

She had elevated levels of a protein called interleukin-6, or IL-6,

سطوحی بالایی از پروتئینی به نام اینترلوکین ۶

in her blood.

در خون او یافت شد.

It was, in fact, more than a thousandfold above the normal levels.

درواقع هزار برابر سطح نرمال آن بود.

And here's where yet another fork in the road came in.

و در اینجا شاهد یک چنگال دیگر در طول جاده بودیم.

By sheer coincidence,

بطور کاملا اتفاقی،

one of my daughters has a form of pediatric arthritis.

یکی از دخترانم به آرتروز کودکان مبتلاست.

And as a result, I had been following as a cancer doc,

و در نتیجه، بعنوان پزشک سرطان درمانهای آزمایشی برای

experimental therapies for arthritis for my daughter,

آرتروز دخترم را دنبال می کنم.

in case she would need them.

در صورتی که احتیاج شود.

And it so happened that just months before Emily was admitted to the hospital,

و معلوم شد که چند ماه پیش از این که امیلی در بیمارستان پذیرش شود،

a new therapy had been approved by the FDA

درمان جدیدی از سوی سازمان غذا و دارو به تایید رسیده

to treat elevated levels of interleukin-6.

‌که سطوح بالای اینترلوکین‌ ۶ را مداوا می‌کند.

And it was approved for the arthritis that my daughter had.

که برای آرتروزی که دخترم داشت تایید شده بود.

It's called tocilizumab.

نامش توسیلیزومب است.

And, in fact, it had just been added to the pharmacy at Emily's hospital,

و در واقع اخیرا برای آرتروز به داروخانه بیمارستان امیلی

for arthritis.

اضافه شده بود.

So when we found Emily had these very high levels of IL-6,

خب وقتی شنیدیم امیلی این سطح پیشرفته از اینترلوکین‌ ۶ را دارد،

I called her doctors in the ICU and said,

با پزشکان او در بخش مراقبتهای ویژه تماس گرفتم و گفتم:

"Why don't you treat her with this arthritis drug?"

«چرا برای مداوا از این داروی آرتروز استفاده نمی‌کنید؟»

They said I was a cowboy for suggesting that.

به من گفتند که به خاطر این پیشنهادم خیلی بی فکر بودم.

And since her fever and low blood pressure

و از آنجا که تب و فشار خون پایین او به هیچ

had not responded to any other therapy,

درمان دیگری واکنش نشان نداده بود،

her doctor quickly asked permission to the institutional review board,

پزشکش سریعا از هیات بررسی وابسته و والدینش

her parents,

اجازه خواست،

and everybody, of course, said yes.

و همه آنها البته جوابشان مساعد بود.

And they tried it,

و آنها امتحانش کردند،

and the results were nothing short of striking.

و نتایج چیزی جز شگفتی نبود.

Within hours after treatment with tocilizumab,

کمی بعد از تداوی با توسیلیزومب،

Emily began to improve very rapidly.

امیلی خیلی سریع حالش رو به بهبود رفت.

Twenty-three days after her treatment,

بیست و سه روز بعد از مداوای او،

she was declared cancer-free.

اعلام شد که دیگر سرطان ندارد.

And today, she's 12 years old and still in remission.

و امروز او ۱۲ سال دارد و هنوز خوب است.

(Applause)

(تشویق)

So we now call this violent reaction of the high fevers and coma,

بنابراین ما اکنون این واکنش خشن تب بالا و به کما رفتن بعد از

following CAR T cells,

سلولهای CAR T را

cytokine release syndrome, or CRS.

سندرم آزادی سیتوکین یا در انگلیسی CRS به اختصار است.

We've found that it occurs in nearly all patients who respond to the therapy.

پی بردیم که تقریبا در همه بیمارانی که به مداوا جواب می‌دهند اتفاق می‌افتد.

But it does not happen in those patients who fail to respond.

اما در بیمارانی که جواب ناموفق است اتفاق نمی‌افتد.

So paradoxically,

بنابراین بطور متناقض،

our patients now hope for these high fevers after therapy,

بیماران ما اکنون در امید این تبهای بالای بعد از تداوی بسر می‌برند،

which feels like "the worst flu in their life,"

که مثل «بدترین آنفولانزای توی زندگیشان» است، وقتی تحت

when they get CAR T-cell therapies.

تداوی سلول CAR T قرار می‌گیرند.

They hope for this reaction

آرزوی این واکنش را دارند

because they know it's part of the twisting and turning path

چون واقف‌اند که بخشی از مسیر پر پیچ و خم

back to health.

در بازگشت به سلامتی است.

Unfortunately, not every patient recovers.

شوربختانه، هر بیماری بهبود نمی‌یابد.

Patients who do not get CRS are often those who are not cured.

بیمارانی که دچار CRS نمی‌شوند اغلب آن دسته‌ای هستند که مداوا

So there's a strong link now between CRS

بنابراین ارتباط قوی بین CRS

and the ability of the immune system to eradicate leukemia.

و توانایی سیستم ایمنی در ریشه‌کنی سرطان خون هست.

That's why last summer,

برای همین تابستان گذشته،

when the FDA approved CAR T cells for leukemia,

وقتی سازمان غذا و دارو سلولهای CAR T را برای سرطان خون تایید کرد،

they also co-approved the use of tocilizumab to block the IL-6 effects

آنها همچنین استفاده از توسیلیزومب را برای مسدود کردن اثرات اینترلوکین ۶ تایید کرد

and the accompanying CRS in these patients.

همراه با CRS در این بیماران.

That was a very unusual event in medical history.

رویدادی غیرعادی در تاریخ پزشکی است.

Emily's doctors have now completed further trials

پزشکان امیلی اکنون آزمایشات بیشتری را تکمیل کرده‌اند و گزارش داده‌اند که

and reported that 27 out of 30 patients, the first 30 we treated,

۲۷نفر از ۳۰ بیمار، اولین ۳۰ نفری که درمان را دریافت کرده‌اند،

or 90 percent,

یا ۹۰ درصد،

had a complete remission

بهبودی کامل داشتند

after CAR T cells, within a month.

بعد از تزریق سلولهای CAR T ظرف ۱ ماه.

A 90 percent complete remission rate in patients with advanced cancer

نرخ ریشه‌کنی کامل ۹۰ درصدی در بیماران دچار به سرطان پیشرفته

is unheard of

در این تحقیقات بالای

in more than 50 years of cancer research.

۵۰ سال در زمینه سرطان بی‌سابقه است.

In fact, companies often declare success in a cancer trial

در واقع، شرکتها اغلب ادعای موفقیت در یک آزمایش س‍رطان می‌کنند

if 15 percent of the patients had a complete response rate.

در صورتی که ۱۵٪ بیماران نرخ واکنش کامل داشته باشند.

A remarkable study appeared in the "New England Journal of Medicine" in 2013.

مطالعه قابل توجهی در ۲۰۱۳ در مجله پزشکی نیو اینگلند صورت گرفت.

An international study has since confirmed those results.

سپس یک مطالعه بین‌المللی آن نتایج را تایید کرد.

And that led to the approval by the FDA

و منتهی به تایید از سوی سازمان غذا و دارو

for pediatric and young adult leukemia in August of 2017.

برای سرطان خون در بین نوجوانان و خردسالان در آگست ۲۰۱۷ شد.

So as a first-ever approval of a cell and gene therapy,

بنابراین به عنوان نخستین درمان ژنی و سلولی تایید شده،

CAR T-cell therapy has also been tested now

تداوی سلول CAR T اکنون در بزرگسالان مبتلا به

in adults with refractory lymphoma.

لنفوم صعب‌العلاج آزمایش شده است.

This disease afflicts about 20,000 a year in the United States.

این بیماری سالانه حدود ۲۰۰۰۰ نفر را در ایالت متحده درگیر می‌کند.

The results were equally impressive and have been durable to date.

نتایج تا به امروز بطور برابر تاثیرگذار و مانا بوده است.

And six months ago, the FDA approved the therapy of this advanced lymphoma

و شش ماه قبل، سازمان غذا و دارو درمان این لنفوم پیشرفته با سلولهای CAR T را

with CAR T cells.

تایید کرد.

So now there are many labs and physicians and scientists around the world

حال آزمایشگاه‌ها، پزشکان و دانشمندان بسیاری د ر سرتاسر دنیاهستند که

who have tested CAR T cells

سلولهای CAR T را با انواع زیادی از

across many different diseases,

بیماریها امتحان کرده‌اند

and understandably, we're all thrilled with the rapid pace of advancement.

و از قرار معلوم همگی از شتاب سریع پیشروی شادمان هستیم.

We're so grateful to see patients who were formerly terminal

بسیار شاکریم که ببینیم بیماران قطع امید شده مثل امیلی

return to healthy lives, as Emily has.

سلامت را خود باز یافته‌اند.

We're thrilled to see long remissions that may, in fact, be a cure.

شادمانیم ببینیم این عقبگرد بیماری طولانی درواقع به معنی درمان است.

At the same time, we're also concerned about the financial cost.

و هم زمان،‌ دغدغه هزینه مالی آن را هم داریم.

It can cost up to 150,000 dollars to make the CAR T cells for each patient.

ساخت سلولهای CAR T می‌تواند تا ۱۵۰۰۰۰ دلار برای هر بیمار هزینه بردارد.

And when you add in the cost of treating CRS and other complications,

و وقتی هزینه تداوی CRS و دیگر پیچیدگیها را اضافه کنید،

the cost can reach one million dollars per patient.

بهای آن برای هر بیمار می‌تواند تا ۱ میلیون دلار هم برسد.

We must remember that the cost of failure, though, is even worse.

باید به خاطر داشته باشیم که بهای عدم موفقیت حتی بدتر هم هست.

The current noncurative therapies for cancer are also expensive

درمان‌های غیرشفابخش کنونی برای سرطان هم خیلی گران هستند

and, in addition, the patient dies.

و مضاف بر آن بیماران میمیرند.

So, of course, we'd like to see research done now

لذا ما مایلیم که اکنون شاهد تحقیقات بیشتری باشیم

to make this more efficient

تا آن را بهینه‌تر نماید

and increase affordability to all patients.

و آن را برای همه بیماران به قیمت‌تر کند.

Fortunately, this is a new and evolving field,

خوشبختانه، این رشته جدید و در حال تکمیل شدن است

and as with many other new therapies and services,

و همراه با بسیاری از خدمات و درمان‌های دیگر،

prices will come down as industry learns to do things more efficiently.

قیمتها پایین خواهد آمد چون صعنت یاد می‌گیرد کارها را بهینه‌تر انجام دهد.

When I think about all the forks in the road

وقتی به همه چنگالهای توی جاده فکر می‌کنم

that have led to CAR T-cell therapy,

که منتهی به درمان سلولهای CAR T شدند،

there is one thing that strikes me as very important.

یک مورد از همه بیشتر باعث حیرتم می‌شود.

We're reminded that discoveries of this magnitude don't happen overnight.

به ما یادآوری می کند که همه اکتشافات در این مقیاس یک شبه اتفاق نمی‌افتند.

CAR T-cell therapies came to us after a 30-year journey,

تداوی سلولهای CAR T بعد از یک سفر ۳۰ ساله برای ما به مقصد رسید،

along a road full of setbacks and surprises.

در مسیری مملو از موانع و شگفتیها.

In all this world of instant gratification

در این دنیای خشنودی آنی و ۲۴ ساعت/ ۷ روز

and 24/7, on-demand results,

هفته،‌ نتایج بر اساس نیاز،

scientists require persistence, vision and patience

دانشمندان برای موفقیت به پشتکار، درایت

to rise above all that.

و شکیبایی نیاز دارند.

They can see that the fork in the road is not always a dilemma or a detour;

آنمها می‌توانند ببینند که چنگال توی جاده همیشه یک دو راهی یا بیراهه نیست؛

sometimes, even though we may not know it at the time,

گاهی، حتی اگر در آن لحظه به آن آگاه نباشیم،

the fork is the way home.

چنگال در مسیر خانه قرار گرفته است.

Thank you very much.

از شما خیلی متشکرم.

(Applause)

(تشویق)