Empower a girl, transform a community | Kakenya Ntaiya

To empower girls,

Translator: Mansoureh Hadavand Reviewer: Masoud Motamedifar

برای توانمند ساختن دختران،

you need to educate them.

باید به آنها آموزش دهیم.

That was my dream.

این آرزوی من بود.

And so I built a school,

در نتیجه من یک مدرسه ساختم،

and in the process, I learned something much bigger.

در حین آن، درس بسیار بزرگتری گرفتم.

When you empower a girl, you transform a community.

وقتی دختری را توانمند می‌کنید، جامعه را نیز تغییر می‌دهید.

School is just a start.

مدرسه فقط یک شروع بود.

I grew up in rural Kenya

در روستایی در کنیا بزرگ شدم

in a small village called Enoosaen.

روستایی کوچک به نام انوسائن.

I was the first of eight children,

اولین فرزند از هشت فرزند خانواده.

and I spent my childhood helping my mother cook, clean, farm

و تمام دوران کودکی‌ام را صرف کمک کردن به مادرم در آشپزی، نظافت خانه، کشاورزی

and take care of my siblings.

و نگهداری از خواهر و برادرهایم کردم.

Like other Maasai girls,

مانند دیگر دختران ماسایی،

I was engaged from a very young age to be married.

در سن بسیار کم برای ازدواج نامزد شدم.

But as I reached puberty,

اما وقتی به سن بلوغ رسیدم،

I underwent female genital mutilation,

ختنه شدم،

known as FGM.

که به نام FGM شناخته می‌شود

This picture shows some of the tools that are used to perform FGM on girls.

این تصویر ابزارهای که برای انجام ختنه استفاده می‌شوkد را نشان می‌دهد.

FGM was supposed to mark the end of my childhood

ختنه قرار بود که علامت پایان کودکی من

and, by extension, my education.

و همینطور پایان تحصیلاتم باشد.

But I negotiated with my father in order to stay in school --

با پدرم صحبت کردم تا در مدرسه بمانم --

even after going through FGM.

حتی بعد از انجام ختنه.

Years later I went to university.

سال‌ها بعد به دانشگاه رفتم.

And in order to get my community's support,

برای اینکه حمایت جامعه‌ام را کسب کنم،

I promised to come back one day to repay that support.

قول دادم که روزی برگردم و حمایت آنها را جبران کنم.

But years later, when I went back to my village,

اما وقتی که سال‌ها بعد به روستایم برگشتم،

not much had changed.

تغییر چندانی نکرده بود.

Girls were still going through FGM,

دخترها هنوز ختنه می‌شدند

still leaving school,

و هنوز مدرسه را ترک می‌کردند،

still getting married to men older than their fathers

و هنوز با مردانی که از پدرانشان بزرگ‌تر بودند ازدواج می‌کردند

and still having children when they're teenagers.

و هنوز در نوجوانی بچه‌دار می‌شدند.

I did not want to see any more girls go through that.

من نمی‌خواستم که دیگر دختران چنین چیزی را پشت سربگذارند.

That's when I knew what I needed to do to give back to my community.

آن موقع بود که فهمیدم باید به جامعه‌ام برگردم.

I built a school just for girls

یک مدرسه فقط برای دختران ساختم

so that they can be free from FGM and early marriage.

آنها می‌توانستند از دست ختنه و ازدواج زود هنگام خلاص شوند.

At my first enrollment --

در اولین ثبت نام --

(Applause and cheers)

(تشویق حضار)

At my first enrollment,

در اولین ثبت نام،

I had hoped for 10 girls.

امیدوار بودم که ۱۰ دختر بیاید.

100 came.

اما ۱۰۰ نفر برای ثبت‌نام آمدند.

(Cheers and applause)

(تشویق حضار)

I started to realize just how big this dream was,

آن موقع فهمیدم که چقدر آن رویا بزرگ بود.

and soon I learned that my school could be the foundation --

و به زودی فهمیدم که مدرسه من می‌تواند یک بنیاد باشد --

but it wasn't going to be enough.

اما این کافی نبود.

So that first year, I enrolled these 30 girls.

در اولین سال، این ۳۰ دختر را ثبت‌نام کردم.

Some had been abused, others were orphans,

بعضی از آنها مورد آزار قرارگرفته بودند وبعضی یتیم بودند

and some came from families that are very traditional,

و برخی از خانواده‌های سنتی آمده بودند که تا به حال

that had never sent any girl to school.

دختری را به مدرسه نفرستاده بودند.

So school started.

خوب مدرسه شروع شد.

Though the girls seemed excited to be there,

گرچه دخترها ازبودن در آنجا هیجان‌زده بودند،

they were having difficulty staying awake.

اما برای بیدارماندن در مدرسه مشکلاتی داشتند.

What was going on?

چه اتفاقی داشت می‌افتاد؟

They had a teacher, they had books,

آنها معلم داشتند، کتاب داشتند،

there was a new classroom on the way,

حتی یک کلاس جدید در راه بود.

but ...

اما ....

They were determined to be there, but they had no energy.

آنها مصمم بودند که در مدرسه بمانند ولی انرژی نداشتند.

Then I realized they were hungry,

بعد فهمیدم که آنها گرسنه بودند.

so I quickly found a cook and food.

پس به سرعت غذا و آشپز پیدا کردم.

Soon thereafter, I learned that a classroom was not enough.

مدت کمی پس از آن فهمیدم که کلاس درس کافی نبود.

I needed a boarding school.

من به یک مدرسه‌ی شبانه‌روزی نیاز داشتم.

Not only were the girls tired and hungry from chores

نه تنها دخترها از کارهای خانه و راه رفتن‌های طولانی تا مدرسه و برگشت به خانه

and long walks to school and back home,

خسته و گرسنه بودند،

they were also not safe.

بلکه امنیت هم نداشتند.

It's a sad truth,

این حقیقت تلخی است

but girls are often assaulted, raped and even kidnapped

که دختران اغلب در راه مدرسه مورد حمله و تجاوز قرار می‌گرفتند

on their way to school.

یا حتی ربوده می‌شدند.

So before a girl could learn math or history,

پس قبل از اینکه یک دختر می‌توانست ریاضی و تاریخ یاد بگیرد،

she needed to feel safe,

باید احساس امنیت می‌کرد،

she needed to be rested and be well-nourished.

و او نیاز به استراحت و تغذیه‌ی خوب داشت.

So let me tell you about some of my girls.

پس بگذارید در مورد برخی از دخترانم با شما صحبت کنم.

This is Faith.

این فیت است.

Faith comes from a very traditional family in the community.

فیت ازخانواده‌ای بسیار سنتی از جامعه‌ی ما می‌آید.

Her older sister had already gone through FGM and already married,

خواهر بزرگتر او قبلا ختنه شده بود و حالا ازدواج کرده است،

but Faith was so determined.

اما فیت خیلی مصمم بود.

She really loved learning,

او واقعا عاشق یادگیری بود.

and she wanted to come to my school when she heard about it.

و وقتی که در مورد مدرسه‌ام چیزهایی شنید، خواست که به مدرسه بیاید.

So she asked her father, her mother --

او از پدرش، از مادرش و از هر کس دیگری

anyone to bring her to my school.

درخواست کرد که او را به مدرسه بیاورند.

They all refused.

اما هیچ کدام نپذیرفتند.

Faith did something very brave.

فیت کار شجاعانه‌ای انجام داد.

She stole an egg from her mother's house,

او از خانه‌ی مادرش یک تخم‌مرغ دزدید،

went to the market,

به بازار رفت،

sold the egg and bought a single pencil.

تخم‌مرغ را فروخت و یک مداد خرید.

Then she walked five miles,

سپس در حالی که مداد را در دستش می‌فشرد

clenching that pencil, trying to enroll.

۸ کیلومتر پیاده آمد تا ثبت‌نام کند.

She arrived --

وقتی رسید --

(Applause)

(تشویق حضار)

She arrived tired and hungry,

خسته و گرسنه بود،

but determined.

اما مصمم بود.

I listened to her story, and we enrolled her in my school.

به داستانش گوش دادم و او را در مدرسه ثبت‌نام کردیم.

But getting into my school was only just the start.

اما وارد شدن به مدرسه تازه اول ماجرا بود.

Faith needed food, she needed medicine,

فیت به غذا و دارو نیاز داشت.

she needed counseling --

او به مشاوره نیاز داشت --

all of which we provided.

ما همه‌ را فراهم کردیم.

And she also met adults who already believed in her.

او همچنین بزرگسالانی را ملاقات کرد که او را باور داشتند.

Supported by this community,

فیت از طرف جامعه حمایت شد.

Faith was ready to learn.

فیت آماده یادگیری بود.

This is Faith.

این فیت است.

Six months of schooling,

شش ماه پس از تحصیل.

now she's a happy sixth grader who dreams of becoming a pilot someday,

او الان یک کلاس ششمی خوشحال است که آرزودارد خلبان شود.

and her family now supports her,

و خانواده‌اش حالا از او حمایت می‌کنند،

and best of all,

و از همه بهتر،

her younger sisters will follow in her footsteps.

خواهرهایش راه او را دنبال خواهند کرد.

(Applause)

(تشویق حضار)

Child marriage is expected to cost the global economy trillions of dollars

انتظار می‌رود که در ۱۵ سال آینده ازدواج کودکان برای اقتصاد جهانی

over the next 15 years.

هزاران میلیارد دلار هزینه داشته باشد.

We can talk numbers,

ما می‌توانیم در مورد اعداد صحبت کنیم،

but in a real lifetime,

اما در زندگی واقعی،

what child marriage will cost my village is the doctor, the teacher,

هزینه‌ای که ازدواج کودکان برای دهکده من دارد پزشک، معلم،

the entrepreneur,

کار آفرین و همسران حقیقی‌ای

the true partner our men will need in the future ...

که مردان ما در آینده نیاز دارند...

real ways women can help us lift out of poverty.

روش‌هایی واقعی که زنان می‌توانند به ما کمک کنند تا از فقر بیرون بیاییم.

So I came to realize once again,

پس یک بار دیگر فهمیدم،

as I did when I needed help to go to university,

همان طور که من برای رفتن به دانشگاه به کمک نیاز داشتم،

that while I could dream or have a dream,

اگرچه می‌توانستم یک رویا داشته باشم یا خیال‌پردازی کنم،

I could not make it come true all by myself.

ولی به تنهایی نمی‌توانستم رویایم را تحقق ببخشم.

So I went back to the elders who helped me more than a decade ago.

پس پیش بزرگترهایی رفتم که بیش از یک دهه قبل به من کمک کردند،

I needed their support once again if I was going to be successful.

زیرا اگر قرار بود موفق شوم، یک‌بار دیگر به کمک‌شان نیاز داشتم.

So I formed a community board with religious leaders, parents

پس انجمنی در جامعه تشکیل دادم که شامل رهبران مذهبی، والدین

and some teachers from other schools.

و تعدادی از معلمان سایر مدارس می‌شد.

I needed allies in the government and in the community

همچنین به حامیانی در دولت و جامعه نیاز داشتم

to help advance my goal.

تا به من در پیش بردن هدفم کمک کنند.

I needed especially the support of the chief

من، به خصوص، به حمایت فرمانده نیاز داشتم،

to help me enforce the no-FGM policy in my school.

تا به من در اجرای سیاست نه به ختنه دختران در مدارس کمک کند.

At first he was resistant,

او در ابتدا مقاومت می‌کرد،

but I persisted --

اما من اصرار کردم.

(Laughter)

(خنده حضار)

and now he's our greatest ally.

و الان او بزرگترین حامی ما است.

(Applause)

(تشویق حضار)

I also needed the fathers.

من به کمک پدران نیز نیاز داشتم.

That brings me to Linet.

که من را به یاد لینت می‌اندازد.

Linet's father, Momposhi, did not believe in the education of girls.

پدر لینت، مومپوشی، به تحصیل دختران اعتقادی نداشت.

In fact, he himself never went to school.

در واقع او خودش هم هیچ وقت به مدرسه نرفته بود.

But Linet's mother believed in Linet and brought her to enroll in my school,

اما مادر لینت به لینت ایمان داشت و او را برای ثبت‌نام به مدرسه آورد.

and I knew she belonged with us.

و من می‌دانستم که او به ما تعلق دارد.

I just had to find a way to get Momposhi to believe in Linet, too.

فقط باید راهی پیدا می‌کردم تا مومپوشی به لینت ایمان بیاورد.

So I used the pretense of revealing Linet's grade

پس برای اینکه مومپوشی را وادار به آمدن کنم،

to get Momposhi to come.

نشان دادن نمره لینت را بهانه کردم.

He came, and he started noticing his daughter being promising as a student.

او آمد و کم کم متوجه شد که دخترش یک دانش آموز پرآتیه است.

With each visit, he built a strong relationship with his daughter --

او در هر ملاقات با دخترش، با او ارتباطی قوی‌ برقرارمی‌کرد --

noticing not just her grades

نه تنها به نمره‌های او توجه می‌کرد،

but also accepting her as someone with full potential.

بلکه او را به عنوان فردی با استعداد پذیرفت.

So when Linet was accepted in one of the top national high schools

پس وقتی که لینت بعد از کلاس هشتم در یکی از

after eighth grade,

بهترین دبیرستان‌های کشور پذیرفته شد

Momposhi was bursting with pride

مومپوشی بسیار احساس غرور می‌کرد

and went around the village

و به همه‌ اهالی روستا

telling everyone how proud and how smart his daughter was.

می‌گفت که چقدر دخترش باهوش و مایه افتخار اوست.

(Laughter)

(خنده حضار)

Can you imagine?

می‌توانید تصورش را بکنید؟

He brought Linet to the new school himself.

او خودش لینت را به دبیرستان جدید آورد.

It was the first time either of them had ever been to Nairobi.

این اولین باری بود که هر دوی آنها به نایروبی قدم می‌گذاشتند.

Today Linet is studying at university in Australia --

امروز لینت در دانشگاهی در استرالیا درس می‌خواند.

(Applause and cheers)

(تشویق حضار)

and Momposhi is our greatest advocate in the community.

و مومپوشی الان بزرگ‌ترین حامی ما در جامعه است.

I also brought mothers to the table,

من حتی مادران را هم وارد ماجرا کرده‌ام.

including my own.

همچنین مادر خودم را.

That's my mother in one of our training programs.

این مادر من است در یکی از برنامه‌های آموزشی‌مان.

And our mothers are involved in the education of their own children.

و مادران ما الان درگیر تحصیل فرزندانشان هستند.

I also brought grandmothers into the mix.

من حتی مادربزرگان را وارد این داستان کردم.

(Laughter)

(خنده حضار)

In my community, grandmothers are the proud keepers

در جامعه‌ی من مادربزرگان نگهبانان مفتخر

of our stories and cultures,

داستان‌ها و فرهنگ‌های ما هستند.

and I wanted my girls to learn and embrace our rich Maasai culture.

و من می‌خواستم دختران فرهنگ غنی ماسایی را یاد بگیرند و بپذیرند.

Today, grandmothers do story time with the girls,

مادربزرگان زمانی را برای داستان گفتن با دختران می‌گذرانند.

and it's a beautiful way our community remains connected.

و این روشی زیبا است برای اینکه جامعه پیوسته بماند.

I also ...

من همچنین ...

started working with the boys!

شروع به کار با پسرها کردم!

(Laughter)

(خنده حضار)

What would happen

چه اتفاقی می‌افتد،

if the boys grew up with the same mindset as their fathers before them?

اگر پسرها با همان طرز فکر قبلی پدرانشان بزرگ شوند؟

I'll tell you, not much will change.

به شما می‌گویم، چیز زیادی تغییر نمی‌کرد.

So I enlisted support from an organization called I'm Worth Defending:

بنابراین از سازمانی به نام «من ارزش حمایت شدن را دارم» درخواست کمک کردم:

a group of young, progressive leaders led by Alfred and George.

گروهی از رهبران جوان و پیشرفت‌گرا که توسط آلفرد و جورج هدایت می‌شدند آمدند.

Together we created a training program for boys and girls

ما با هم برنامه‌ی آموزشی ترتیب دادیم برای ختران وپسرانی که نمی‌توانستند

who could not attend my school,

در مدرسه حضورپیدا کنند.

sharing vital information about gender equality,

و اطلاعاتی ضروری در مورد برابری جنسیتی،

health and human rights.

سلامت و حقوق بشر در اختیارشان قرار دادیم.

Today we have reached over 10,000 boys and girls and counting.

امروز، ما جمعا بیش از ۱۰,۰۰۰ پسر و دختر را تعلیم می‌دهیم.

(Applause)

(تشویق حضار)

It turns out it truly does take a village to make this kind of a dream come true.

به نظر می‌آید که واقعا یک روستا می‌تواند به چنین رویایی تحقق بخشد.

(Laughter)

(خنده حضار)

That's what you're seeing today,

چیزی که امروز می‌بینید،

where nearly 400 girls have not gone through FGM

این است که در روستای من نزدیک به ۴۰۰ دختر

in my village,

ختنه نشدند،

in a region where nearly 80 percent of women have been cut.

در حالی که آلت تناسلی تقریبا۸۰ درصد خانم‌های این منطقه بریده شده است.

Believe me, these girls,

باور کنید که این دختران

they are sharing their experiences

تجربه‌شان را با خواهران ودختر خاله‌ها

with their sisters, their cousins and their friends.

و دخترعموها و با دوستان‌شان در میان می‌گذارند.

They're so interested.

آنها به شدت مشتاق هستند.

Over time, this is becoming the new normal

در طول زمان، این عقاید عادی تلقی می‌شوند

and it's being embraced by the same, same community --

و از سوی همان جامعه پذیرفته می‌شود --

my community.

جامعه‌ی من.

So what does transforming communities mean to Kenya?

حال، دگرگونی جوامع به کنیا چه کمکی می‌کند؟

President Obama visited Kenya in 2015,

در سال ۲۰۱۵رئیس جمهور اوباما از کنیا دیدار کرد،

and he met with representatives from organizations

او با نمایندگان سازمان‌هایی دیدار کرد که تلاش می‌کردند

trying to help improve communities.

تا به پیشرفت جوامع کمک کنند.

Guess what?

حدس بزنید چه اتفاقی افتاد؟

He met Linet!

او لینت را ملاقات کرد.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

Together they talked about a Kenya

آنها با هم در مورد کنیایی گفتگو کردند،

where all girls have the same opportunities,

که همه‌ی دختران فرصتی مشابه دارند

where Linet is a leader

و جایی که لینت رهبر است

and where communities like Enoosaen are thriving

و جوامعی مانند انووسائن به خاطر اعضایشان،

because its members --

پیشرفت می‌کنند.

all its members -- have opportunities.

تمام اعضای آن -- فرصت‌های مشابه دارند.

Helping the communities see that each daughter is a treasure,

اگر به جوامع کمک کنیم تا درک کنند که هر دختری یک گنج است

every sister is full of potential,

و هر خواهری پر ازاستعداد است،

and helping every single girl see that value in herself.

به هر دختری کمک کنیم تا ارزش خود را بفهمد.

There is no limit to what that future will cost.

هیچ محدودیتی برای هزینه‌ای که در آینده متحمل می‌‌شویم نداریم.

Not every girl who comes to my school will be a PhD,

هر دختری که به مدرسه‌ی من می‌آید دکتری نمی‌گیرد،

but every single one of them will achieve her full potential

ولی آنها تمام استعدادشان را شکوفا می‌کنند.

and will become an advocate for her children

و در آینده حامی کودکان‌

and her grandchildren for years to come.

و نوه‌های خود خواهند بود.

Today my dreams are informed by what I learned from them

امروز رویاهای من برگرفته از چیزهایی است

and what I've learned from you.

که از شما آنها یاد گرفته‌ام.

My journey led me out of Enoosaen and back again.

این سفر من را به بیرون از انووسائن برد و دوباره به آنجا بازگرداند.

And in the process,

در این روند،

I was embraced by the world,

جهان در آغوشم گرفت،

and you have become my village.

و شما روستای من شدید.

So I make a new promise to you,

به شما بزرگترهای من، خواهران من و

my elders, my sisters and my friends,

دوستان من قول جدیدی می‌دهم،

that I am going to keep dreaming and keep going

که به رویا پردازی و ادامه این مسیر ادامه می‌دهم،

until girls like Linet and Faith achieve their dreams

تا دخترانی مانند لینت و فیت به رویاهایشان دست پیدا کنند

and I see mine:

و من رویای خودم را می‌بینم:

that all communities give every single woman

که تمام جوامع این فرصت

and every single girl

را به هر زنی و هر دختری می‌دهند

their dreams come true.

تا رویایشان به حقیقت بپیوندد.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause and cheers)

(تشویق حضار)

Thank you, thank you.

سپاس، سپاس.

(Applause and cheers)

(تشویق حضار)