6 space technologies we can use to improve life on Earth | Danielle Wood

Translator: Kimia Kiani Reviewer: sadegh zabihi

I was 17 when I chose my career.

من وقتی که ۱۷ ساله بودم، شغلم را انتخاب کردم.

I was standing outside

بیرون ایستاده بودم

on a hot summer night in Florida

در یک شب گرم تابستان در فلوریدا،

and just a few miles from the ocean.

و تنها چند مایل با اقیانوس فاصله داشتم.

I was waiting for a miracle to happen.

منتظر بودم که معجزه‌ای اتفاق بیفتد.

That summer, I was privileged to work as an intern

آن تابستان، به من این فرصت داده شده بود که به عنوان کارآموز

at NASA's Kennedy Space Center,

در مرکزِ فضاییِ کِنِدیِ ناسا کار کنم،

and the miracle I was waiting for

و معجزه‌ای که منتظرش بودم

was the launch of the Columbia Space Shuttle

پرتاب شاتلِ فضاییِ کلمبیا بود

carrying the Chandra X-Ray Observatory,

که رصدخانه‌ی اشعه‌ی ایکسِ شاندرا را حمل می‌کرد.

a telescope that would allow scientists to peer into the edge of black holes.

تلسکوپی که به دانشمندان اجازه می‌دهد بر لبه‌ی سیاه‌چاله‌ها کاوش کنند.

The entire sky filled with light.

تمام آسمان از نور پر شد.

And it was as if it was daytime in the middle of the night.

و انگار در میانه‌ی شب، روز بود.

Soon, we could feel the rumble of the engines vibrating in our chests.

خیلی زود می‌توانستیم سر و صدای موتور‌ها را در سینه‌مان احساس کنیم.

And it wasn't a miracle;

و این یک معجزه نبود؛

it was the combined effort of a team of thousands of people

ترکیبی از تلاشِ تیمی متشکل از هزاران نفر بود

who worked together

که با همکاری توانستند

to make was seemed impossible a reality.

آن‌چه غیرممکن به نظر می‌رسید را به حقیقت تبدیل کنند.

And I wanted to join that team.

و من می‌خواستم به آن تیم بپیوندم.

So I decided to apply to a university where I could study aerospace engineering.

پس تصمیم گرفتم به دانشگاهی بروم که بتوانم مهندسی هوافضا بخوانم.

And the following year,

و سالِ بعد از آن،

I started at MIT in my engineering training

در MIT یادگیریِ من آغاز شد

and joined a student project building space robots.

و به پروژه‌ی دانشجوییِ ساخت ربات فضایی پیوستم.

And everything was going as I planned,

و همه‌چیز طبق روال پیش می‌رفت،

except I was confused about something important.

تا جایی که من در خصوص مطلب مهمی سردرگم شدم.

Now, my confusion arose in my summer breaks.

این سردرگمیِ من در تعطیلات تابستان رخ داد.

I traveled to a school in Kenya,

من به مدرسه‌ای در کنیا سفر کردم،

and there I volunteered with girls ages five to 17,

و برای دختران ۵ تا ۱۷ سال داوطلب شدم

giving them lessons in English and math and science.

تا به آن‌ها درس‌هایی از انگلیسی و ریاضی و علوم یاد بدهم.

And they taught me songs in Swahili.

و آن‌ها به من آهنگ‌های سواحلی یاد دادند.

And mostly, I just spent time getting to know the girls,

و مهم‌تر از همه، من از این زمان برای آشنایی با دختران استفاده کردم،

enjoying their presence.

و از حضورشان بهره بردم.

And I saw that these girls and the leaders in their community,

و دیدم که این دختران و رهبران جامعه‌‌شان،

they were overcoming important barriers

از پس دشواری‌های مهمی برمی‌آیند

to allow these girls to have the best possible chances in life.

تا به این دختران اجازه بدهند که بهترین فرصت‌ها را در زندگی داشته باشند.

And I wanted to join that team.

و من می‌خواستم به آن تیم بپیوندم.

I wanted to be part of a team that would help break down barriers

می‌خواستم عضوی از تیمی باشم که دشواری‌ها را از میان برمی‌دارد

and improve the lives of girls around the world.

و زندگی دختران را در سراسر دنیا بهبود می‌بخشد.

But I was worried that studying aerospace engineering

ولی نگران بودم که یادگیریِ مهندسی هوافضا

wasn't the most useful.

خیلی مفید نباشد.

I was worried this team in Kenya couldn't use the technology

نگران بودم که این تیم در کنیا نتوانند از تکنولوژی‌ای استفاده کنند

I was learning about space.

که من داشتم در مورد فضا یاد می‌گرفتم.

But thankfully, I still learned that I was wrong.

ولی خوش‌بختانه، فهمیدم که اشتباه فکر می‌کردم.

I came back and interned at NASA again,

برگشتم و دوباره در ناسا کارآموزی کردم،

and this time,

و این‌بار،

a mentor taught me

یک مربی به من آموخت

that countries like Kenya had been using space technology for decades

که کشور‌هایی مانند کنیا دهه‌هاست که از تکنولوژیِ فضایی استفاده می‌کنند

to improve the lives in their own countries.

تا زندگی‌ها را در کشورشان بهبود ببخشند.

And then I knew that I could have a career in space

و آن زمان بود که فهمیدم می‌توانم شغلی در صنعت فضایی

and in development.

و توسعه داشته باشم.

This idea is not new.

و این ایده جدید نیست.

In fact, in 1967, the nations of the world came together

در حقیقت، سال ۱۹۶۷، ملیت‌هایی از سراسر جهان گرد هم آمدند

to write the Outer Space Treaty.

تا معاهده‌ی فضای بیرونی را بنویسند.

This treaty made a bold statement,

این معاهده یک بیانیه‌ی مهم داشت،

saying, "The exploration and use of outer space

که می‌گفت: «کاوش و استفاده از فضای بیرونی

should be carried on for the benefit of all peoples,

باید در جهت سودرسانی به همه‌ی مردم،

irrespective of their level of economic or scientific development."

فارغ از سطح اقتصادی یا توسعه‌ی علمی‌شان باشد.»

We have not truly lived up to this ideal,

ما خیلی در راستای این هدف کار نکرده‌ایم،

although people have worked for decades to make this a reality.

هرچند دهه‌هاست مردم در تلاش‌اند تا این امر را به حقیقت تبدیل کنند.

Forces such as colonialism and racism

نیرو‌هایی مانند استعمار و نژاد‌پرستی

and gender inequality

و نابرابریِ جنسیتی

have actually excluded many people from the benefits of space

بسیاری از مردم را از فوایدِ فضا بی‌بهره گذاشته

and caused us to believe that space is for the few

و باعث شده که ما باور کنیم که فضا برای اقلیتی از مردم است

or the rich or elite.

یا برای ثروتمندان یا نخبگان.

But we cannot afford this attitude,

ولی نمی‌توانیم این دید را برتابیم،

because the world is engaged in a vital mission

زیرا دنیا ماموریتِ حیاتی‌ای دارد

to improve life for everyone.

که زندگی همه‌ی مردم را بهبود ببخشد.

Our road map for this mission comes from the 17 Sustainable Development Goals

مسیرِ حرکتِ ما برای تحقق این امر از ۱۷ هدفِ توسعه‌ی پایدارِ

of the United Nations.

سازمان ملل متحد نشأت می‌گیرد.

All the member states of the United Nations have agreed

تمامِ کشور‌های عضوِ سازمان ملل متحد توافق کرده‌اند

that these are priorities between now and 2030.

که این‌ها در صدر اولویت‌‌ها تا سال ۲۰۳۰ هستند.

These goals give us our key moments and opportunities of our time --

این اهداف به ما لحظات ارزشمند و موقعیت‌هایی در زمان را می‌دهند --

opportunities to end extreme poverty,

موقعیت‌هایی که فقر شدید را از بین ببریم،

to insure that everyone has access to food and clean water.

تا مطمئن باشیم که همه به غذا و آب تمیز دسترسی دارند.

We must pursue these goals as a global community.

ما به عنوان یک جامعه‌ی جهانی باید به دنبال این اهداف باشیم.

And technology from space supports sustainable development.

و تکنولوژیِ فضایی از توسعه‌ی پایدار پشتیبانی می‌کند.

In fact, there are six space services

در حقیقت ۶ سرویس فضایی وجود دارند،

that can help us pursue the Sustainable Development Goals.

که می‌توانند به ما کمک کنند تا به اهدافِ توسعه‌ی پایدار دست پیدا کنیم.

Over the next few minutes, let's explore these six services,

بیایید در چند دقیقه‌ی پیشِ رو این سرویس‌ها را بررسی کنیم،

and see examples of just a few of the goals they help support.

و مثال‌هایی از تعدادی از اهداف را ببینیم که می‌توانند پشتیبانی کنند.

You ready?

آیا آماده هستید؟

OK.

بسیار خب.

Communication satellites provide access to phone and internet service

ماهواره‌های ارتباطی امکان دسترسی به تلفن و اینترنت را

to almost any location on Earth.

در هر جای کره‌ی زمین فراهم می‌کنند.

This is particularly important during times of disaster recovery.

این مسئله به طور خاص در زمان‌های بازیابی از فاجعه اهمیت دارد.

When Typhoon Haiyan struck the Philippines,

هنگامی که در فیلیپین طوفان هایان اتفاق افتاد،

the local communication networks needed to be repaired,

شبکه‌ی محلیِ ارتباطات نیاز به تعمیر پیدا کرد،

and teams brought in inflatable communication antennas

و تیم‌ها آنتن‌های ارتباطیِ بادی‌ای آوردند

that could link to satellites.

که می‌توانستند به ماهواره‌ها وصل شوند.

This was useful during the time of repair and recovery.

این قابلیت در دوره‌ی تعمیر و بازیابی مفید بود.

Positioning satellites tell us where we are

ماهواره‌های موقعیت‌یاب موقعیتِ ما را

by telling us where they are.

با توجه به موقعیت خودشان مشخص می‌کنند.

Scientists can use this technology to track endangered wildlife.

دانشمندان می‌توانند از این قابلیت برای تعیین حیات وحشِ در معرض خطر استفاده کنند.

This turtle has been fitted with a system

این لاک‌پشت سیستمی دارد

that allows it to receive location information from positioning satellites,

که می‌تواند اطلاعات موقعیتش را با استفاده از ماهواره‌های موقعیت‌یاب دریافت کند،

and they send the location information to scientists

و دانشمندان این اطلاعات مکانی را دریافت می‌کنند،

via communication satellites.

از طریق ماهواره‌های ارتباطی.

Scientists can use this knowledge to then make better policies

دانشمندان می‌توانند از این دانش استفاده کنند تا سیاست‌گذاری‌های

and help determine how to keep these animals alive.

بهتری داشته باشند و بفهمند که از چه طریق می‌توانیم حیوانات را زنده نگاه داریم.

Earth observation satellites.

ماهواره‌های مشاهده‌ی زمین.

They tell us what's going on in our environment.

این‌ها به ما می‌گویند که در محیطِ ما چه خبر است.

Right now, there are about 150 satellites

در حال حاضر، حدود ۱۵۰ ماهواره وجود دارند

operated by over 60 government agencies,

که توسط ۶۰ آژانس دولتی اداره می‌شوند،

and these are just those observing the Earth.

و این‌ها تنها ماهواره‌های مشاهده‌ی زمین هستند.

And meanwhile, companies are adding to this list.

و شرکت‌ها هم دارند به این لیست اضافه می‌شوند.

Most of the governments provide the data from the satellites for free online.

بسیاری از دولت‌ها اطلاعات ماهواره‌ها را، مجانی و آنلاین به اشتراک می‌گذارند.

Some of these satellites provide images like this,

بعضی از این ماهواره‌ها تصاویری مانند این را فراهم می‌کنند،

that show what you would see from a camera.

که آن‌چه را که از دوربین می‌بینید را نشان می‌دهد.

This is an image showing agricultural land in Kansas.

این تصویر زمین‌های کشاورزی در کانزاس را نشان می‌دهد.

However, the majority of the Earth observation satellites

هرچند بسیاری از ماهواره‌های مشاهده‌ی زمین

don't take pictures at all.

اصلا عکس نمی‌گیرند.

They take measurements.

آن‌ها محاسبات را می‌گیرند.

And they combine these measurements with complex computer models

و این محاسبات را با مدل‌های پیچیده‌ی کامپیوتری ترکیب می‌کنند

and make beautiful, global visualizations such as this one,

و تجسم‌های جهانیِ زیبایی مانند این را می‌سازند،

showing the ocean currents

که جریانات اقیانوسی

and the temperature of the ocean, globally.

و دمای اقیانوس‌ها را به طور جهانی نشان می‌دهد.

Or we can look at the salt and smoke and dust in the atmosphere,

یا می‌توانیم به نمک و دود و غبارِ اتمسفر نگاه کنیم،

or the rainfall and snowfall, globally,

یا بارش باران یا برف به طور جهانی،

as well as the annual cycle of vegetation on land and in the ocean.

و همین‌طور چرخه‌ی زندگیِ گیاهیِ سالیانه روی خشکی و در اقیانوس.

Now, scientists can take this information about the rainfall and the vegetation

حال دانشمندان می‌توانند این اطلاعات در مورد بارندگی و پوشش گیاهی را بگیرند

and use it to understand

و از آن برای فهمِ این که

what areas on Earth are in danger of a famine or a drought

چه مکان‌هایی از زمین در خطرِ قحط و خشکی هستند، استفاده کنند

and provide that information to aid organizations

و این اطلاعات را به سازمان‌های کمک‌رسانی بدهند

so they can be prepared with food aid before the hunger becomes severe.

تا آن‌ها با کمک‌های غذایی قبل از تشدید گرسنگی آماده باشند.

In space, we have an orbiting laboratory on the International Space Station.

در فضا ما یک آزمایشگاه گردان در پایگاه بین‌المللیِ فضایی داریم.

The vehicle and everything inside are in a form of free fall

خودش و هر چیزی در داخلش

around the Earth,

دور زمین معلق است،

and they don't experience the effect of gravity.

و آن‌ها تاثیرِ جاذبه را تجربه نمی‌کنند.

And because of this, we call it "microgravity."

و به همین جهت ما به این می‌گوییم «میکروگرانش».

When astronauts are in the microgravity environment,

هنگامی که فضانوردان در محیطِ میکروگرانشی هستند،

their bodies react as if they're aging rapidly.

بدن‌هایشان چنان واکنش نشان می‌دهد که انگار دارند سریع پیر می‌شوند.

Their bones and muscles weaken,

استخوان‌ها و عضلاتشان ضعیف می‌شود،

and their cardiovascular system and their immune system change.

و سیستم قلبی‌عروقیشان و سیستم ایمنیشان تغییر می‌کند.

همان‌طور که دانشمندان تحقیق می‌کنند که چطور فضانوردان را سالم نگاه دارند

As scientists study how to keep astronauts healthy in space,

we can take the exercises and techniques we use for astronauts

می‌توانیم تمرین‌ها و تکنیک‌هایی که برای فضانوردان استفاده می‌کنیم را

and transfer them to people on Earth

برداریم و به مردمِ روی زمین بدهیم

to improve our health here.

تا این‌جا بهبودِ سلامت داشته باشیم.

Often, as we develop technology for astronauts and exploration

معمولا، همین‌طور که تکنولوژی را برای فضانوردان و کاوش بهبود می‌بخشیم،

or for spacecraft,

یا برای فضاپیما،

we can also transfer those inventions to improve life on Earth.

می‌توانیم از آن اختراعات برای بهبود زندگی روی زمین استفاده کنیم.

Here's one of my favorites.

مثالی که خیلی دوست دارم.

It's a water filtration system,

یک سیستم تصفیه‌ی آب است،

and a key component of it is based on the technology

و یکی از اصلی‌ترین اجزای آن بر پایه‌ی تکنولوژی‌ای است

to filter wastewater on the space station.

تا آب در ایستگاه فضایی را تصفیه کند.

It's now being used around the world.

الان در سراسر دنیا دارد استفاده می‌شود.

Space is also an infinite source of inspiration,

فضا یک منبع بی انتهای الهام‌بخش نیز هست،

through education,

از راه تحصیل،

through research and astronomy

از راه تحقیق و نجوم

and that age-old experience of stargazing.

و آن تجربه‌ی قدیمیِ خیره‌شدن به ستاره‌ها.

Now, countries around the world are engaging in advancing

حال، کشور‌های سراسر دنیا

درگیر پیش‌بردنِ پیشرفت خودشان

their own development

by increasing their local knowledge of engineering and science and space.

با به‌کارگیریِ دانش محلیِ مهندسی و علوم و فضا هستند.

Let's meet some of the world's newest satellite engineers.

بیایید با بعضی از جدید‌ترین مهندسینِ ماهواره از سراسر دنیا آشنا شویم.

This is Elyka Abello, from Venezuela.

این اِلیکا آبِیو است از ونزوئلا.

Elyka is training as a satellite engineer

اِلیکا دارد تمرین می‌بیند تا مهندس ماهواره شود

as part of her national satellite program in Venezuela.

زیر نظر بخشی از برنامه‌ی ماهواره‌ایِ محلی در ونزوئلا.

She has designed a software tool

او نرم‌افزاری طراحی کرده است

that allows her team to better design the power systems for engineering.

که به تیمش این امکان را می‌دهد تا طراحیِ بهتری برای سیستم‌های قدرتی داشته باشند.

This is Adel Castillo-Duran,

این آدل کاستیلو-دوران است،

from the Philippines.

از فیلیپین.

Adel is both a meteorologist and a satellite engineer,

آدل هم هواشناس است و هم مهندس ماهواره،

and she uses data from satellites in her weather forecasting.

و از داده‌های ماهواره برای پیش‌بینی‌های هوایش استفاده می‌کند.

And finally, meet Hala.

و در آخر با هالا آشنا شوید.

Hala is from the Sudan,

هالا از سودان است،

and as she was studying electrical engineering as an undergraduate

و او در دوران کارشناسی مهندسی برق خوانده

in Khartoum,

در خارطوم،

she and several students decided to build their own satellite.

او و چندین دانش‌جوی دیگر تصمیم گرفتند که ماهواره‌ی خودشان را بسازند.

And later, Hala earned a scholarship to study satellite engineering

و بعد از آن، هالا بورسیه‌ای برای یادگیریِ مهندسیِ ماهواره گرفت

at the graduate level.

برای ادامه تحصیل در کارشناسیِ ارشد.

These stories that I've shared with you

این داستان‌هایی که با شما در میان گذاشتم

all illustrate that space truly is useful for sustainable development

همه نشان می‌دهند که فضا برای توسعه‌ی پایدار بسیار اهمیت دارد

for the benefit of all peoples.

برای سودبرنِ همه‌ی مردم.

But we have more work to do,

ولی کارهای بیشتری باید انجام دهیم،

because there are still barriers that exclude people from space

زیرا محدودیت‌هایی وجود دارند که مردم را از فضا جدا می‌کند

and limit the impact of this technology.

و تاثیر این تکنولوژی را محدود می‌کند.

For many people, Earth observation data is complex.

برای بسیاری از مردم، داده‌های مشاهده‌ی زمینی بسیار پیچیده است.

And satellite communication services are too expensive.

و سرویس‌های ارتباطات ماهواره‌ای بسیار گران هستند.

And microgravity research just appears to be inaccessible.

و تحقیقات میکروگرانشی غیر قابل دست‌نیافتنی به نظر می‌رسند.

This is what motivates my work as a professor at MIT's Media Lab.

این انگیزه‌ی کارِ مرا به عنوانِ استادِ آزمایشگاه رسانه‌ی MIT است.

I've recently founded a new research group called Space Enabled.

من به تازگی یک گروه تحقیقاتیِ جدید به نامِ توانمند‌سازیِ فضایی تاسیس کرده‌ام.

We are working to tear down these barriers that limit the benefits of space.

ما در تلاشیم تا مرز‌هایی که سبب محدودیتِ مزایای فضایی می‌شود را از میان برداریم.

And we're also going to develop the future applications

و هم‌چنین سیستم‌های کاربردیِ آینده را توسعه خواهیم داد

that will continue to contribute to sustainable development.

تا مشارکتی در توسعه‌ی پایدار داشته باشیم.

We'll keep on this work

این کار را ادامه خواهیم داد

until we can truly say that space is for the benefit of all peoples,

تا بتوانیم واقعا بگوییم که فضا برای سودرسانی به همه‌ی مردم است،

and we are all space enabled.

و همه از توانمندیِ فضایی بهره می‌بریم.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق حضّار)