What if we ended the injustice of bail? | Robin Steinberg

Translator: Leila Ataei Reviewer: sadegh zabihi

I will never forget the first time I visited a client in jail.

هرگز آن بار اولی که موکلی را در زندان دیدم را فراموش نمی‌کنم.

The heavy, metal door slammed behind me,

در فلزی سنگین پشت سرم محکم بسته شد،

and I heard the key turn in the lock.

و صدای چرخش کلید را در قفل شنیدم.

The cement floor underneath me had a sticky film on it

روی زمین سیمانی زیر پایم لایه چسبناکی بود

that made a ripping sound,

هر بار پایم را حرکت می‌دادم

like tape being pulled off a box,

مثل نواری که از دور جعبه‌ای کشیده شود،

every time I moved my foot.

صدای جر خوردن می‌آمد.

The only connection to the outside world was a small window placed too high to see.

تنها راه ارتباطی با بیرون پنجره کوچکی بود که برای دید زدن زیادی بالا بود.

There was a small, square table bolted to the floor

میز مربع کوچکی به کف اتاق پیچ شده بود

and two metal chairs,

و دو صندلی فلزی که

one on either side.

هر کدام در یک طرفش بود.

That was the first time I understood viscerally --

اولین بار بود که از ته دل پی بردم --

just for a fleeting moment --

تنها یک لحظه گذرا --

what incarceration might feel like.

احتمالا حبس چه حسی دارد.

And I promised myself all those years ago as a young, public defender

و به خودم بعنوان وکیل تسخیری جوانی در آن سالهای دور

that I would never, ever forget that feeling.

قول دادم که هرگز آن احساس را فراموش نکنم.

And I never have.

و هرگز از یادم نرفت.

It inspired me to fight for each and every one of my clients' freedom

الهامبخش من در مبارزه برای آزادی هر یک از موکلانم شد

as if it was my own.

گویی که اصلا خودم باشم.

Freedom.

آزادی.

A concept so fundamental to the American psyche

مفهومی بسیار اساسی در روح آمریکایی

that it is enshrined in our constitution.

که در قانون اساسی ما ارج نهاده شده است.

And yet, America is addicted to imprisonment.

و با این حال، آمریکا به زندانی کردن معتاد است.

From slavery through mass incarceration,

از برده‌داری به واسطه حبس جمعی،

it always has been.

همیشه همینطور بوده است.

Look, we all know the shocking numbers.

ببینید ما همه با این ارقام حیرت‌آور آشنا هستیم.

The United States incarcerates more people per capita

ایالات متحده تقریبا بیش از هر ملت دیگری

than almost any nation on the planet.

سرانه حبس کردن افراد در دنیا را دارد.

But what you may not know is that on any given night in America,

اما چیزی که شاید ندانید این است که هر شب در آمریکا

almost half a million people go to sleep in those concrete jail cells

تقریبا حدود نیم میلیون نفرشب را در این سلولهای سیمانی می‌گذراند

who have not been convicted of anything.

کسانی که به چیزی محکوم نشده‌اند.

These mothers and fathers and sons and daughters

پدران و مادران و پسران و دختران

are there for one reason and one reason only:

به یک دلیل آنجا هستند و تنها یک دلیل:

they cannot afford to pay the price of their freedom.

توان پرداخت بهای آزادی خود را ندارند.

And that price is called bail.

و آن بها وثیقه است.

Now, bail was actually created as a form of conditional release.

حالا، تامین وثیقه بعنوان شکلی از رهایی مشروط ایجاد شد.

The theory was simple:

نظریه ساده بود:

set bail at an amount that somebody could afford to pay --

وجه وثیقه اندازه‌ای باشد که فرد قادر به تامین آن باشد --

they would pay it --

آن را پرداخت می‌کردند --

it would give them an incentive to come back to court;

برای آنها انگیزه ای می‌شد که به دادگاه برگردند؛

it would give them some skin in the game.

چون پولی برای از دست دادن داشتند.

Bail was never intended to be used as punishment.

وثیقه هرگز قرار نبود بعنوان تنبیه استفاده شود.

Bail was never intended to hold people in jail cells.

وثیقه هرگز قرار نبود آدم‌ها را به زندان بیندازد.

And bail was never, ever intended to create a two-tier system of justice:

و وثیقه هرگز قرار نبود یک نظام دو پهلو از عدالت را خلق کند:

one for the rich and one for everybody else.

یکی برای اغنیاء و دیگری برای بقیه افراد.

But that is precisely what it has done.

اما دقیقا کاری است که شده.

Seventy-five percent of people in American local jails

۷۵ درصد افراد در زندان‌های بومی آمریکایی،

are there because they cannot pay bail.

آنهایی هستند که توانایی پرداخت وثیقه را ندارند.

People like Ramel.

آدمهایی مثل رامل.

On a chilly October afternoon,

در یک بعد از ظهر سرد ماه اکتبر،

Ramel was riding his bicycle in his South Bronx neighborhood

رامل سوار بر دوچرخه خود در محله برانکس جنوبی

on his way to a market to pick up a quart of milk.

روانه بازار بود تا شیر بخرد.

He was stopped by the police.

پلیس او را نگهداشت.

And when he demanded to know why he was being stopped,

و وقتی از پلیس دلیل کارشان را پرسید،

an argument ensued, and the next thing he knew,

بحث در گرفت، و او تا به خودش بجند

he was on the ground in handcuffs,

دید دستبند به دست روی زمین،

being charged with "riding your bicycle on the sidewalk

متهم به «دوچرخه سواری در پیاده‌رو و مقاومت در هنگام دستگیری»

and resisting arrest."

شده است.

He was taken to court,

او به دادگاه برده شد،

where a judge set 500 dollars bail.

آنجا قاضی وثیقه را ۵۰۰ دلار تعیین کرد.

But Ramel -- he didn't have 500 dollars.

اما رامل -- ۵۰۰ دلار نداشت.

So this 32-year-old father was sent to "The Boat" --

بنابراین این پدر ۳۲ ساله به قایق فرستاده شد --

a floating jail barge that sits on the East River

زندان قایقی شناوری که در رود ایست

between a sewage plant and a fish market.

بین یک بازار ماهی و تصفیه‌خانه فاضلاب قرار گرفته است.

That's right, you heard me.

درست شنیدید.

In New York City, in 2018,

در شهر نیویورک در سال ۲۰۱۸،

we have a floating prison barge that sits out there

ما یک زندان شناور داریم که آن بیرون

and houses primarily black and brown men

محل اسکان سیاهان و لاتین تبارهایی است

who cannot pay their bail.

که استطاعت تامین وثیقه را ندارند.

Let's talk for a moment

بیایید لحظاتی درباره این صحبت کنیم

about what it means to be in jail even for a few days.

که حتی برای چند روز هم در زندان بودن به چه معنا است.

Well, it can mean losing your job,

خب این می‌تواند به معنای از دست دادن شغل،

losing your home,

خانه یا به خطر افتادن

jeopardizing your immigration status.

وضعیت مهاجرت شما تمام شود.

It may even mean losing custody of your children.

حتی شاید به معنی از دست دادن حق سرپرستی فرزندانتان باشد.

A third of sexual victimization by jail staff

یک سوم سوءاستفاده‌های جنسی از سوی کارکنان زندان

happens in the first three days in jail,

تنها ظرف سه روز اول حبس اتفاق می‌افتد،

and almost half of all jail deaths, including suicides,

و تقریبا نیمی از مرگ‌ها در حبس از جمله خودکشی‌ها

happen in that first week.

در هفته اول رخ می‌دهد.

What's more, if you're held in jail on bail,

علاوه بر این اگر با شرط صدور وثیقه در زندان بمانید

you're four times more likely to get a jail sentence

احتمال محکومیت به زندان چهار بار بیشتر است

than if you had been free,

تا این که آزاد شده باشید،

and that jail sentence will be three times longer.

و آن محکومیت به زندان تا سه برابر طولانی‌تر می‌شود.

And if you are black or Latino and cash bail has been set,

و اگر سیاه یا لاتین‌تبار باشید و قرار وثیقه نقدی صادر شده باشد،

you are two times more likely to remain stuck in that jail cell

دو برابر بیشتر احتمال گیر افتادن در زندان را دارید

than if you were white.

تا این که سفید باشید.

Jail in America is a terrifying, dehumanizing and violent experience.

زندان در آمریکا تجربه‌ای هولناک، غیر انسانی و خشونت‌بار است.

Now imagine for just one moment that it's you stuck in that jail cell,

حال برای لحظه‌ای تصور کنید که در آن سلول گیر افتاده‌اید،

and you don't have the 500 dollars to get out.

و برای بیرون آمدن آن مبلغ ۵۰۰ دلار را ندارید.

And someone comes along and offers you a way out.

و فردی به شما مراجعه می‌کند و راه‌حل نشانتان می‌دهد.

"Just plead guilty," they say.

می‌گویند، « فقط باید اعتراف کنی.»

"You can go home back to your job.

«می‌توانی برگردی سر خانه و شغلت.

Just plead guilty.

فقط باید اعتراف کنی.

You can kiss your kids goodnight tonight."

تا دوباره بتوانی شب پیش بچه‌هایت باشی.»

So you do what anybody would do in that situation.

بنابراین کاری را بکن که بقیه در این شرایط می‌کنند.

You plead guilty whether you did it or not.

اعتراف کن فارغ از این که واقعا خلاف کرده باشی یا نه.

But now you have a criminal record

اما حالا سابقه‌ای دارید

that's going to follow you for the rest of your life.

که تا آخر عمر مثل سایه با شما خواهد بود.

Jailing people because they don't have enough money to pay bail

زندانی کردن آدمهایی که پول کافی برای تامین وثیقه را ندارند

is one of the most unfair, immoral things we do as a society.

یکی از غیر عادلانه‌ترین و غیراخلاقی‌ترین کارهایی است که بعنوان جامعه انجام می‌دهیم.

But it is also expensive and counterproductive.

اما در عین حال گرانقیمت و بی‌فایده است.

American taxpayers --

مالیات‌دهندگان آمریکایی --

they spend 14 billion dollars annually holding people in jail cells

سالیانه ۱۴ میلیارد دلار صرف نگهداری از مردمی در زندانها می‌کنند

who haven't been convicted of anything.

که محکوم به چیزی نیستند.

That's 40 million dollars a day.

۴۰ میلیون دلار در روز.

What's perhaps more confounding is it doesn't make us any safer.

حتی متناقض‌تر هست وقتی متوجه شویم که امنیت بیشتری نیز حاصل نمی‌شود.

Research is clear that holding somebody in jail

تحقیقات به وضوح نشان می‌دهد که نگه داشتن فرد در زندان

makes you significantly more likely to commit a crime when you get out

بیشتر این احتمال حائز اهمیت را برای او خواهد داشت که در خروج از زندان

than if you had been free all along.

مرتکب جرم شود تا که آزاد می‌ماند.

Freedom makes all the difference.

آزادی این تاثیر مهم را دارد.

Low-income communities

جوامع کم درآمد

and communities of color have known that for generations.

و جوامع رنگین‌پوست برای نسل‌ها آگاه به این امر بودند.

Together, they have pooled their resources to buy their loved ones freedom

با هم، پول روی هم گذاشته‌اند تا آزادی عزیزانشان را بخرند

for as long as bondage and jail cells existed.

در همه این زمانهایی که زندان و بگیر و ببند وجود داشته است.

But the reach of the criminal legal system has grown too enormous,

اما توسعه نظام کیفری جنایی بشدت گسترده بوده است

and the numbers are just too large.

و این تعداد بسیار بالاست.

Ninety-nine percent of jail growth in America has been the result --

۹۹ درصد رشد زندانها در آمریکا نتیجه همین است --

over the last 20 years --

طی ۲۰ سال اخیر--

of pre-trial incarceration.

حبس پیش از محاکمه.

I have been a public defender for over half my life,

بیش از نیمی از عمرم را وکیل تسخیری بوده‌ام،

and I have stood by and watched thousands of clients

و تماشاگر این بوده‌ام که هزاران موکلم

as they were dragged into those jail cells

به زندان بیفتند

because they didn't have enough money to pay bail.

چون پول کافی برای تامین مبلغ وثیقه را نداشته‌اند.

I have watched as questions of justice were subsumed by questions of money,

تماشاگر این بودم که چطور پرسش‌های عدالت مشمول پرسش‌های پولی می‌شدند

calling into question the legitimacy of the entire American legal system.

و مشروعیت کل نظام قضایی آمریکا زیر سوال می‌رفت.

I am here to say something simple --

اینجا هستم تا موضوع ساده را بیان کنم --

something obvious,

چیزی واضح،

but something urgent.

اما ضروری.

Freedom makes all the difference,

آزادی تاثیر بسیار مهمی دارد،

and freedom should be free.

و آزادی باید رایگان باشد.

(Applause)

(تشویق)

But how are we going to make that happen?

اما چطور باعث شویم که این اتفاق بیفتد؟

Well, that's the question I was wrestling with over a decade ago

خب این پرسشی است که برای یک دهه قبل با آن دست و پنجه نرم کردم

when I was sitting at a kitchen table with my husband, David,

وقتی که سر میز آشپزخانه با همسرم دیوید نشسته بودم

who is also a public defender.

که او هم وکیل تسخیری است.

We were eating our Chinese takeout and venting about the injustice of it all

غذای بیرون چینی را می‌خوردیم و درباره ناعادلانه بودن آن گلایه می‌کردیم

when David looked up and said,

که دیوید نگاهم کرد و گفت،

"Why don't we just start a bail fund,

«چرا صندوق تامین وجه وثیقه راه نیندازیم

and just start bailing our clients out of jail?"

و موکلانمان را با وثیقه گذاشتن بیرون نیاوریم؟»

And in that unexpected moment,

و در آن لحظه غیر منتظره،

the idea for the Bronx Freedom Fund was born.

ایده صندوق آزادی برانکس متولد شد.

Look, we didn't know what to expect.

خب ما نمی‌دانستیم منتظر چه چیزی باشیم.

There were plenty of people that told us we were crazy

کلی از آدمها به ما گفتند که دیوانه هستیم

and we were going to lose all of the money.

و همه پولمان را به باد می‌دهیم.

People wouldn't come back because they didn't have any stake in it.

آدمها بر نخواهند گشت چون پولی برای از دست دادن ندارند.

But what if clients did come back?

اما اگر موکلان برمی‌گشتند چه؟

We knew that bail money comes back at the end of a criminal case,

می‌دانستیم که پول تامین وثیقه در خاتمه پرونده دادرسی برمی‌گردد،

so it could come back into the fund,

بنابراین پول می‌توانست به صندوق برگردد،

and we could use it over and over again for more and more bail.

و ما از آن به دفعات برای موردهای تامین وثیقه استفاده کنیم.

That was our big bet,

این قمار بزرگ ما بود،

and that bet paid off.

و بالاخره ثمر داد.

Over the past 10 years,

طی ۱۰ سال اخیر،

we have been paying bails for low-income residents of New York City,

ما وجه وثیقه اهالی کم درآمد شهر نیویورک را پرداخته‌ایم،

and what we have learned has exploded our ideas

و آنچه آموخته‌ایم نظر ما را نسبت به اینکه

of why people come back to court

چرا آدمها به دادگاه برمی‌گردند

and how the criminal legal system itself is operated.

و نحوه عملکرد نظام دادرسی را به کل دگرگون کرده است.

Turns out money isn't what makes people come back to court.

معلوم شده که پول دلیلی نیست که مردم بخاطرش به دادگاه بر می‌گردند.

We know this because when the Bronx Freedom Fund pays bail,

این را می‌دانیم چون وقتی صندوق تامین برانکس وجه را پرداخت می‌کند،

96 percent of clients return for every court appearance,

۹۶ درصد موکلان دوباره در دادگاه حاضر می‌شوند،

laying waste to the myth that it's money that mattered.

و این افسانه که پول اهمیت دارد را زیر سوال می‌برد.

It's powerful evidence that we don't need cash

این گواه قدرتمندی است بر این که به پول نقد

or ankle bracelets

یا پابند

or unnecessary systems of surveillance and supervision.

یا نظامهای غیرضروری نظارت و کنترل نیازی نداریم.

We simply need court reminders --

تنها ابلاغیه یادآوری دادگاه را لازم داریم --

simple court reminders about when to come back to court.

ابلاغیه‌های ساده‌ای که یادآوری کنند به دادگاه برگردیم.

Next, we learned that if you're held in jail on a misdemeanor,

بعد، آموختیم وقتی که در زندان بخاطر بزهکاری نگه داشته شوی،

90 percent of people will plead guilty.

۹۰٪ آدمها به جرم خود اعتراف می‌کنند.

But when the fund pays bail,

اما با پرداخته مبلغ وثیقه،

over half the cases are dismissed.

بیش از نیمی از پرونده‌ها مختومه می‌شود.

And in the entire history of the Bronx Freedom Fund,

و در کل تاریخ صندوق آزادی برانکس،

fewer than two percent of our clients have ever received a jail sentence

کمتر از دو درصد موکلان ما تا به حال

of any kind.

حکم زندان گرفته‌اند.

(Applause)

(تشویق)

Ramel, a week later --

رامل، یک هفته بعد --

he was still on the boat, locked in that jail cell.

هنوز توی قایق، زندانی بود.

He was on the cusp of losing everything,

کم مانده بود کل زندگی‌اش را از دست بدهد،

and he was about to plead guilty,

و می‌خواست اعتراف کند که مجرم است،

and the Bronx Freedom Fund intervened and paid his bail.

که صندوق آزادی برانکس مداخله کرد و وجه وثیقه را پرداخت.

Now, reunited with his daughter,

حالا او پیش دخترش بود،

he was able to fight his case from outside.

و می‌توانست پرونده‌اش را از بیرون دنبال کند.

Look, it took some time --

خب، مدتی زمان برد --

two years, to be exact --

دو سال، دقیق بگویم --

but at the end of that,

اما در آخر،

his case was dismissed in its entirety.

پرونده به کل مختومه اعلام شد.

For Ramel --

برای رامل --

(Applause)

(تشویق)

For Ramel, the Bronx Freedom Fund was a lifeline,

برای رامل، صندوق آزادی برانکس ریسمان نجات بود،

but for countless other Americans locked in jail cells,

اما برای تعداد بیشماری از آمریکایی‌های دیگر در زندان،

there is no freedom fund coming.

خبری از صندوق آزادی نیست.

It's time to do something about that.

وقت آن رسیده که کاری کنیم.

It's time to do something big.

یک کار بزرگ انجام دهیم.

It's time to do something bold.

زمان انجام کاری جسورانه رسیده است.

It's time to do something, maybe, audacious?

شاید هم نوبت کاری متهورانه باشد، نه؟

(Laughter)

(خنده)

We want to take our proven, revolving bail-fund model

ما می‌خواهیم با استفاده از الگوی ثابت شده صندوق تامین وجه وثیقه

that we built in the Bronx

که در برانکس ساختیم

and spread it across America,

و در سراسر آمریکا گسترش دادیم،

attacking the front end of the legal system

با یورش به خط مقدم نظام قضایی

before incarceration begins.

پیش از شروع حبس.

(Applause)

(تشویق)

(Cheers)

(هورا)

(Applause)

(تشویق)

Here's the plan.

طرح این است.

(Applause)

(تشویق)

We're going to bail out as many people as we can

ما قصد آزادی‌سازی هر چه بیشتر افراد را با تامین وثیقه

as quickly as we can.

در اسرع وقت داریم.

Over the next five years,

طی پنج سال آینده،

partnering with public defenders and local community organizations,

با مشارکت با وکلای تسخیری و سازمان‌دهندگان محلی جامعه

we're going to set up 40 sites in high-need jurisdictions.

قصد دایر کردن ۴۰ سایت را در حوزه‌های قضایی پر مطالبه داریم.

The goal is to bail out 160,000 people.

هدف ما تامین وثیقه برای ۱۶۰٫۰۰۰ نفر است.

Our strategy leverages the fact

خط مشی ما بر این واقعیت استوار است

that bail money comes back at the end of a case.

که پول وثیقه در خاتمه پرونده برگردد.

Data from the Bronx

داده‌ها از برانکس

shows that a dollar can be used two or three times a year,

نشان می‌دهد که در طی یکسال دو یا سه بار از یک دلار می‌توان استفاده کرد،

creating a massive force multiplier.

خلق کردن یک نیروی چند برابری عظیم.

So a dollar donated today can be used to pay bail for up to 15 people

بنابراین این یک دلاری که امروز کمک می‌کنید می‌تواند برای تامین وثیقه ۱۵ نفر

over the next five years.

طی پنج سال آینده استفاده شود.

Our strategy also relies on the experience and the wisdom and the leadership

خط مشی ما همچنین بر تجربه و دانایی و رهبری اشخاصی است

of those who have experienced this injustice firsthand.

که خود تجربه دست اول بی‌عدالتی را داشته‌اند.

(Applause)

(تشویق)

Each bail project site will be staffed by a team of bail disrupters.

در هر سایت پروژه تامین وثیقه، تیمی از خرابکاران وثیقه خواهد بود.

These are passionate, dedicated advocates from local communities,

این‌ها وکیل مدافعان پرشور و مخلص از جوامع محلی هستند،

many of whom were formerly incarcerated themselves,

خیلی از آنها خودشان قبلا در حبس بوده‌اند،

who will pay bails and support clients

کسانی که وثیقه‌ها را می‌پردازند و از موکلان حمایت می‌کنند

while their cases are going through the legal system,

در حالی که پروندهایشان در نظام قضایی در جریان است،

providing them with whatever resources and support they may need.

انواع منابع ممکن و حمایت لازم را در اختیارشان می‌گذارند.

Our first two sites are up and running.

اولین سایتهای ما الان فعال است.

One in Tulsa, Oklahoma,

یکی در تولسا در اوکلاهما،

and one in St. Louis, Missouri.

و یکی هم در سن لویی، میسوری.

And Ramel?

و رامل؟

He's training right now to be a bail disrupter in Queens County, New York.

در حال آموزش دیدن بعنوان یک خرابکار تامین وثیقه در کویینز کانتی نیویورک است.

(Applause)

(تشویق)

Our next three sites are ready to launch

سه سایت بعدی ما آماده راه‌اندازی هستند

in Dallas, Detroit and Louisville, Kentucky.

در دالاس، دیترویت و لوییزویل، کنتاکی.

The Bail Project will attack the money bail system

پروژه تامین وثیقه به نظام پولی وثیقه

on an unprecedented scale.

در مقیاس بی‌سابقه‌ای خواهد تاخت.

We will also listen, collect and elevate

ما همچنین داستان‌های موکلان خود را شنیده، گرد‌آوری کرده و تعالی خواهیم بخشید

and honor the stories of our clients

و آنها را ارج خواهیم نهاد.

so that we can change hearts and minds,

بنابراین می‌توانیم قلب‌ها و ذهن‌ها را تغییر دهیم،

and we will collect critical, national data

و داده‌های ملی و حیاتی را گردآوری خواهیم نمود

that we need so we can chart a better path forward

که برای ترسیم یک مسیر رو به جلوی بهتر نیاز داریم

so that we do not recreate this system of oppression in just another form.

تا این نظام ظالمانه را دوباره در قالب دیگری خلق نکنیم.

The Bail Project,

پروژه تامین وثیقه،

by bailing out 160,000 people over the next five years,

با تامین وثیقه ۱۶۰٫۰۰۰ نفر طی پنج سال آتی

will become one of the largest non-governmental decarcerations

یکی از بزرگترین طرحهای غیردولتی آزادسازی زندانیان آمریکایی

of Americans in history.

در تاریخ است.

So look --

خب ببینید --

(Applause)

(تشویق)

the criminal legal system, as it exists --

نظام قضایی جنایی، همانطور که هست --

it needs to be dismantled.

لازم است نابود شود.

But here's the thing I know from decades in the system:

اما این چیزی است که از سالها در این نظام بودن می‌دانم:

real, systemic change takes time,

تغییر نظام‌مند واقعی زمانبر است،

and it takes a variety of strategies.

و نیازمند انواع راهکارها است.

So it's going to take all of us.

بنابراین به همه ما نیاز دارد.

It's going to take the civil rights litigators,

از قانونگذاران حقوق مدنی گرفته تا دانشگاهیان،

the community organizers, the academics, the media, the philanthropists,

سازمان‌دهندگان اجتماعات، رسانه‌ها، افراد نوع‌دوست،

the students, the singers, the poets,

دانشجویان، خوانندگان، شاعران، و البته

and, of course, the voices and efforts of those who are impacted by this system.

صداها و تلاشهای افرادی نیاز دارد که تحت تاثیر این نظام قرار دارند.

But here's what I also know:

اما این را هم می‌دانم:

together, I believe we can end mass incarceration.

با هم به باور من قادریم به حبس جمعی خاتمه دهیم.

But one last thing:

اما نکته آخر:

those people, sitting in America, in those jail cells,

آن آدم‌ها، در آمریکا و در آن زندان‌ها هستند،

in every corner of the country,

در هر گوشه از کشور،

who are held in jail on bail bondage, right now --

آنها همین الان با قرار وثیقه در زندان نگه داشته می‌شوند --

they need a lifeline today.

امروز به طناب نجات نیاز دارند.

That's where The Bail Project comes in.

اینجاست که پروژه وثیقه ورود پیدا می‌کند.

We have a proven model, a plan of action,

ما یک مدل ثابت شده داریم، یک برنامه عملی،

and a growing network of bail disrupters

و شبکه رو به رشدی از هواداران وثیقه

who are audacious enough to dream big and fight hard,

کسانی که جسارت کافی برای داشتن رویاهای بزرگ و سخت جنگیدن را دارند،

one bail at a time, for as long it takes,

با یک قرار وثیقه در هر موقعی، تا وقتی طول بکشد،

until true freedom and equal justice are a reality in America.

تا زمانی که آزادی راستین و عدالت یکسان واقعیت جامعه آمریکایی شود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)