A life-saving invention that prevents human stampedes | Nilay Kulkarni

Translator: Arman Ghasedi Reviewer: sadegh zabihi

I was only nine

فقط نه سالم بود

when my grandfather first described to me the horrors he witnessed six years earlier

که پدربزرگم برای اولین بار برایم توضیح داد شش سال پیش از آن شاهد چه فاجعه‌ای بوده

when human stampedes killed 39 people

وقتیکه در شهرمان ناشیک در هند

in our hometown of Nashik, India.

با رمیدن مردم ۳۹ نفر کشته و لگدمال شدند.

It was during the 2003 Nashik Kumbh Mela,

آن اتفاق در خلال سال ۲۰۰۳ در ناشیک کومب ملا،

one of the world's largest religious gatherings.

یکی از بزرگترین گردهمایی‌های مذهبی بوقوع پیوست.

Every 12 years, over 30 million Hindu worshippers

هر ۱۲ سال، بیش از ۳۰ میلیون نفر از پیروان هندو

descend upon our city --

به شهر ما هجوم می‌آورند --

which is built only for 1.5 million people --

که فقط گنجایش ۱/۵ میلیون نفر را دارد --

and stay for 45 days.

و ۴۵ روز آنجا می‌مانند.

The main purpose is to wash away all their sins

مقصود اصلی آنها پاک کردن تمام گناهانشان

by bathing in the river Godavari.

با استحمام درون رودخانه گوداواری است.

And stampedes may easily happen

و رمیدن جمعیت ممکن است براحتی اتفاق بیفتد

because a high-density crowd moves at a slow pace.

زیرا تراکم زیادی از جمعیت با سرعت پایینی حرکت می‌کنند.

Apart from Nashik, this event happens in three other places in India,

غیر از ناشیک، این اتفاق در سه جای دیگر هند نیز،

with varying frequency,

با همین شدت می‌افتد،

and between 2001 and 2014,

و بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۴،

over 2,400 lives have been lost in stampedes at these events.

بیش از ۲۴۰۰ نفر در این رویدادها به دلیل ازدحام جمعیت جان خود را از دست داده‌اند.

What saddened me the most

چیزی که بیشتر از همه من را ناراحت می‌کرد

is seeing people around me resigning to the city's fate

دیدن مردمی بود که سرنوشت شهر را پذیرفته بودند

in witnessing the seemingly inevitable deaths of dozens

و در هر مراسم کومب ملا

شاهد مرگ به ظاهر اجتناب ناپذیر ده‌ها نفر بودند.

at every Kumbh Mela.

I sought to change this,

تصمیم به تغییر این وضع گرفنم،

and I thought, why can't I try to find a solution to this?

و به خودم گفتم چرا سعی نمی‌کنم راه‌حلی برای این پیدا کنم؟

Because I knew it is wrong.

چون می‌دانستم که اشتباه است.

Having learned coding at an early age and being a maker,

پس از آموختن کد نویسی در سنین پایین و یک سازنده شدن،

I considered the wild idea --

ایده‌ای وحشی در نظرگرفتم --

(Laughter)

(صدای خنده)

[Makers always find a way]

[سازندگان همیشه راهی پیدا می‌کنند]

I considered the wild idea of building a system

ایده‌ای وحشی را برای ساختن سیستمی در نظرگرفتم

that would help regulate the flow of people

که به روان شدن جریان مردم کمک می‌کرد

and use it in the next Kumbh Mela in 2015,

و در کومب ملای بعدی در سال ۲۰۱۵ از آن استفاده کردم،

to have fewer stampedes and, hopefully, fewer deaths.

تا ازدحام کمتری داشته باشیم، و در حالت خوشبینانه، مرگ کمتر.

It seemed like a mission impossible,

شبیه یک مأموریت غیر ممکن بود،

a dream too big,

یک رویای بسیار بزرگ،

especially for a 15-year-old,

مخصوصاً برای یک بچه‌ی ۱۵ ساله،

yet that dream came true in 2015,

رویایی که در سال ۲۰۱۵ بوقوع پیوست،

when not only did we succeed

که ما نه تنها در کاهش ازدحام و هجوم مردم

in reducing the stampedes and their intensity,

و تراکم آنها موفق شدیم،

but we marked 2015

بلکه کومب ملای ۲۰۱۵ را

as the first Nashik Kumbh Mela to have zero stampedes.

بعنوان اولین کومب ملای بدون رمیدن ثبت کردیم.

(Applause)

(صدای تشویق)

It was the first time in recorded history

برای اولین بار در تاریخ،

that this event passed without any casualties.

این مراسم بدون هیچ گونه تلفاتی به پایان رسید.

How did we do it?

چگونه آن را انجام دادیم؟

It all started when I joined an innovation workshop

همه‌ی اینها از زمانی شروع شد که در سال ۲۰۱۴ به یک کارگاه نوآوری

by MIT Media Lab in 2014

که توسط MIT Media Lab

called the Kumbhathon

به نام کومبهاتون برگزار می‌شد رفتم،

that aimed at solving challenges faced at the grand scale of Kumbh Mela.

که هدف آن حل چالش‌های بزرگ مقابل کومب ملا بود.

Now, we figured out to solve the stampede problem,

حالا، ما فهمیدیم که چگونه مشکل ازدحام جمعیت را رفع کنیم،

we wanted to know only three things:

ما فقط سه چیز را باید بدانیم:

the number of people, the location,

تعداد مردم، مکان،

and the rate of the flow of people per minute.

و سرعت جریان انسانی در دقیقه.

So we started to look for technologies that would help us get these three things.

پس ما شروع به جستجوی تکنولوژی‌هایی کردیم که این سه مورد را برای ما مشخص می‌کرد.

Can we distribute radio-frequency tokens to identify people?

آیا می‌توانیم با توزیع بلیط‌هایی با فرکانس رادیویی مردم را بشماریم؟

We figured out that it would be too expensive and impractical

ما متوجه شدیم که توزیع ۳۰ میلیون بلیط

to distribute 30 million tags.

بسیار ناکارآمد و گران است.

Can you use CCTV cameras with image-processing techniques?

آیا می‌توانیم از دوربین‌های مدار بسته که تکنولوژی پردازش تصویر دارند استفاده کنیم؟

Again, too expensive for that scale,

دوباره، در آن ابعاد خیلی گران می‌شد،

along with the disadvantages of being non-portable

علاوه بر همه‌ی عیوب دیگر مثل قابل حمل نبودن

and being completely useless in the case of rain,

و ناکارآمدی کامل آن درصورت بارش باران،

which is a common thing to happen in Kumbh Mela.

که در کومب ملا امری رایج است.

Can we use cell phone tower data?

آیا می‌توانیم از یک دکل تلفن همراه استفاده کنیم؟

It sounds like the perfect solution,

به نظر راه حل خیلی خوبی است،

but the funny part is,

اما قسمت خنده‌دار آن این است،

most of the people do not carry cell phones

که بیشتر مردم در مراسم‌هایی مانند کومب ملا

in events like Kumbh Mela.

تلفن همراه‌شان را با خود حمل نمی‌کنند.

Also, the data wouldn't have been granular enough for us.

همچنین، آن دیتاها، اطلاعات دقیقی را به ما نمی‌داد.

So we wanted something that was real-time,

پس ما چیزی بدون وقفه،

low-cost, sturdy and waterproof,

با هزینه‌ی کم، قوی و ضد آب،

and it was easy to get the data for processing.

که داده‌های آن براحتی پردازش شود، می‌خواستیم.

So we built Ashioto,

پس ما آشیوتو را ساختیم،

meaning "footstep" in Japanese,

که در زبان ژاپنی به معنای "رد پا" است،

as it consists of a portable mat which has pressure sensors

که شامل یک پادری قابل حمل بود، که سنسورهای فشاری داشت

which can count the number of people walking on it,

و می‌توانست تعداد مردمی که از روی آن قدم زده‌اند را بشمارد

and sends the data over the internet

و از طریق اینترنت داده‌ها را

to the advanced data analysis software we created.

برای تحلیل به نرم‌افزار پیشرفته‌ای که طراحی کردیم، بفرستد.

The possible errors, like overcounting or double-stepping,

خطاهای احتمالی، مانند بیشتر شمردن افراد یا دوبار راه رفتن هر فرد روی آن،

were overcome using design interventions.

با طراحی مناسب برطرف شد.

The optimum breadth of the mat was determined to be 18 inches,

عرض مفید پادری بعد از آزمایش نمونه‌های مختلف،

after we tested many different versions

و اندازه‌گیری متوسط فاصله گام‌های هر شخص،

and observed the average stride length of a person.

۴۵ سانتی متر درنظر گرفته شد.

Otherwise, people might step over the sensor.

از طرفی، ممکن بود که مردم از روی سنسور رد نشوند.

We started with a proof of concept built in three days,

پس با وسیله‌ای مفهومی که در سه روز

made out of cardboard and aluminum foil.

آن را با ورق آلومینیوم و مقوا ساختیم، شروع کردیم.

(Laughter)

(صدای خنده)

It worked, for real.

واقعاً، کار کرد.

We built another one with aluminum composite panels

ما یکی دیگر با صفحه‌های کامپوزیت آلومینیومی

and piezoelectric plates,

و ورقه‌های پیزوالکتریک ساختیم،

which are plates that generate a small pulse of electricity under pressure.

که این ورقه‌ها تحت فشار پالس الکتریکی کوچکی تولید می‌کرد.

We tested this at 30 different pilots in public,

ما این را در ۳۰ مکان عمومی مختلف،

in crowded restaurants, in malls, in temples, etc.,

مانند رستوران‌های شلوغ، مراکز خرید، معابد و غیره امتحان کردیم،

to see how people reacted.

تا واکنش مردم نسبت به آن را ببینیم.

And people let us run these pilots

و مردم به ما اجازه می‌دادند که صفحه‌ها را راه‌اندازی کنیم،

because they were excited to see localites work on problems for the city.

زیرا برایشان جالب بود که افراد محلی روی حل مشکلات شهر کار می‌کنند.

I was 15 and my team members were in their early 20s.

من ۱۵ سالم بود و اعضای تیم هم هم تازه ۲۰ سالشان شده بود.

When the sensors were colored,

وقتی سنسور رنگی می‌شد،

people would get scared and would ask us questions like,

مردم می‌ترسیدند و از ما می‌پرسیدند که،

"Will I get electrocuted if I step on this?"

"اگر روی آن قدم بگذارم برق مرا می‌گیرد؟"

(Laughter)

(صدای خنده)

Or, if it was very obvious that it was an electronic sensor on the ground,

یا، اگر خیلی واضح بود که این سنسوری الکترونیکی روی زمین است،

they would just jump over it.

آنها از روی آن می‌پریدند.

(Laughter)

(صدای خنده)

So we decided to design a cover for the sensor

پس ما تصمیم گفتیم که پوششی برای آن طراحی کنیم

so that people don't have to worry what it is on the ground.

تا دیگر مردم نگران این نشوند که چه چیزی روی زمین است.

So after some experimentation,

بنابراین بعد از چند آزمایش،

we decided to use an industrial sensor,

ما تصمیم گرفتیم که از یک سنسور صنعتی

used as a safety trigger in hazardous areas

بعنوان یک کلید ایمنی برای مکان‌های خطرناک،

as the sensor,

بعنوان سنسور،

and a black neoprene rubber sheet

و یک ورق ابریشمی نئوپرن سیاه

as the cover.

بعنوان روکش، استفاده کنیم.

Now, another added benefit of using black rubber

حالا یکی دیگر از فواید استفاده از ابریشم سیاه این بود

was that dust naturally accumulates over the surface,

که گرد و خاک به طور طبیعی در سطح آن پخش می‌شد،

eventually camouflaging it with the ground.

و در نهایت آن را همرنگ زمین می‌کرد.

We also had to make sure that the sensor is no higher than 12 millimeters.

همچنین ما باید مطمئن می‌شدیم که سنسورها از ۱۲ میلی‌متر بالاتر نروند.

Otherwise, people might trip over it,

چونکه ممکن بود مردم از روی آن بپرند،

which in itself would cause stampedes.

و همین موضوع دلیلی برای رمیدن مردم بشود.

(Laughter)

(صدای خنده)

We don't want that.

ما این را نمی‌خواستیم.

(Laughter)

(صدای خنده)

So we were able to design a sensor which was only 10 millimeters thick.

بنابراین باید سنسوری با ضخامت ۱۰ میلی‌متر طراحی می‌کردیم.

Now the data is sent to the server in real time,

اکنون، داده‌ها بصورت آنی به سرور فرستاده می‌شد،

and a heat map is plotted,

و یک نقشه‌ی گرمایی رسم می‌شد،

taking into account all the active devices on the ground.

که همه‌ی دستگا‌های فعال روی زمین را نشان می‌داد.

The authorities could be alerted if the crowd movement slowed down

و در صورت کم شدن سرعت جمعیت و یا افزایش چگالی انسانی

or if the crowd density moved beyond a desired threshold.

حراست می‌توانست با خبر شود و از آن جلوگیری کند.

We installed five of these mats in the Nashik Kumbh Mela 2015,

ما پنج عدد از این سنسورها را در کومب ملای سال ۲۰۱۵ کار گذاشتیم،

and counted over half a million people

و نیم ملیون نفر را،

in 18 hours,

در ۱۸ ساعت شمردیم،

ensuring that the data was available in real time at various checkpoints,

و مطمئن بودیم که داده‌ها بصورت آنی در زمان مشخص می‌شود

ensuring a safe flow of people.

تا سرعت راه رفتن مردم را زیر نظر داشته باشیم.

Now, this system, eventually, with other innovations,

اکنون، این سیستم با دیگر نوآوری‌ها، دست به دست هم دادند

is what helped prevent stampedes altogether at that festival.

تا از تلفات در ازدحام جمعیت در چنین جشن‌هایی جلوگیری کنند.

The code used by Ashioto during Kumbh Mela

کد آشیوتو که از آن در کومب ملا استفاده کردیم

will soon be made publicly available, free to use for anyone.

بزودی بصورت رایگان در اختیار همه قرار می‌گیرد.

I would be glad if someone used this code

من بسیار خرسند خواهم شد که برای برپایی ایمن‌تر این رویدادها

to make many more gatherings safer.

کسی از این کد استفاده کند.

Having succeeded at Kumbh Mela

این موفقیت در کومب ملا

has inspired me to help others who may also suffer from stampedes.

مرا ترغیب کرد تا به افراد دیگری که از این اتفاقات رنج کشیده‌اند کمک کنم.

The design of the system makes it adaptable

طراحی این سیستم به صورتی است

to pretty much any event

که در هر رویدادی که با سازماندهی و جمع‌آوری مردم سروکار دارد،

that involves an organized gathering of people.

کاملاً قابل استفاده است.

And my new dream is to improve, adapt and deploy the system

و رویای جدید من این است که این سیستم را ارتقاء بدهم و آن را

all over the world to prevent loss of life and ensure a safe flow of people,

در سراسر دنیا اجرایی کنم تا از مرگ افراد در ازحام جمعیت جلوگیری کنم،

because every human soul is precious,

زیرا روح هر انسانی با ارزش است،

whether at concerts or sporting events,

خواه در کنسرت باشد خواه رویدادی ورزشی،

the Maha Kumbh Mela in Allahabad,

خواه در ماها کومب ملا در الله آباد،

the Hajj in Mecca,

خواه در مراسم حج در مکه،

the Shia procession to Karbala

خواه پیاده‌روی شیعیان در کربلا،

or at the Vatican City.

یا در شهر واتیکان.

So what do you all think, can we do it?

خوب چی فکر می‌کنید، آیا می‌توانیم؟

(Audience) Yes!

(مخاطبان) آره!

Thank you.

ممنونم.

(Cheers)

(هلهله)

(Applause)

(تشویق)