How to know if you're being selfish (and whether or not that's bad) - Mark Hopwood

Çeviri: Başak Gökdaş Gözden geçirme: Asmin Ece Şimşek

In the kitchen at a friend's party,

Bir arkadaşınının partisinde mutfakta,

you're in the midst of a profound moral conundrum.

derin bir ahlaki bilmecenin ortasındasın.

Famous philosophers whisper advice in your ear.

Ünlü filozoflar kulağına öğütlerini fısıldıyor.

Utilitarian John Stuart Mill tells you that one should always strive

Faydacı John Stuart Mill, sana her zaman en fazla sayıda insan için

to bring about the greatest happiness for the greatest number of people.

en büyük mutluluğu sağlamaya çalışman gerektiğini söylüyor.

Aristotle reminds you of the importance of the virtues of generosity and justice.

Aristoteles cömertlik ve adalet erdemlerinin önemini hatırlatıyor.

But Thomas Hobbes points out that

Ancak Thomas Hobbes,

"of all voluntary acts, the object is to every man his own good."

“Tüm gönüllü eylemlerin amacı, her insanın kendi iyiliğidir” diye belirtiyor.

In other words, human beings are inherently selfish anyway.

Başka bir deyişle, insanlar zaten doğaları gereği bencildir.

So why shouldn't you take the last cupcake for yourself?

Öyleyse neden son keki kendin için almamalısın?

This is actually one of philosophy's oldest questions.

Bu aslında felsefenin en eski sorularından biridir.

Not your cupcake dilemma—

Senin kek ikilemin değil—

the question of whether or not human beings are inherently selfish.

insanların doğası gereği bencil olup olmadığı sorusu.

The idea that humans only act out of self-interest

İnsanların sadece kendi çıkarı için hareket ettiği düşüncesi,

is known as psychological egoism,

psikolojik egoizm olarak bilinir

and there aren't many philosophers who endorse this extreme stance.

ve bu aşırı durumu destekleyen pek çok filozof yoktur.

There's simply too much evidence of humans sacrificing their self-interest,

İnsanların başkalarının iyiliği için kendi çıkarlarını

and sometimes their very lives, for the sake of others.

ve bazen de hayatlarını feda ettiklerine dair oldukça fazla kanıt vardır.

And studies by psychologists have shown that even very young children

Ayrıca psikologların yaptığı araştırmalar, çok küçük çocukların bile

demonstrate helpful behavior despite there being nothing in it for themselves.

kendi çıkarları olmaksızın yardımsever davranışlar sergilediğini göstermiştir.

However, the idea that all humans have a deep selfish streak

Bununla birlikte, tüm insanların derin bir bencil eğilime sahip olduğu fikri,

is something many more philosophers would agree with.

birçok filozofun katılacağı bir şeydir.

German philosopher Immanuel Kant noted that while we often seem to act

Alman filozof Immanuel Kant,

genellikle başkaları için hareket ediyormuş gibi görünsek de,

for the sake of others,

it's impossible to be sure we're not truly motivated

“gizli bir öz sevgi dürtüsü” tarafından gerçekten motive olmadığımızdan

by "a secret impulse of self-love."

emin olmanın imkansız olduğunu belirtmiştir.

For example, maybe when people make large donations to charity,

Örneğin, belki de insanlar büyük bağışlar yaparken,

they're actually more interested in looking good

iyi görünmeye veya vergi avantajlarından yararlanmaya odaklı olabilirler,

or benefiting from tax breaks than helping others.

başkalarına yardım etmekten ziyade.

It's worth noting that not all philosophers think self-love

Önemli bir nokta, tüm filozofların öz sevginin

is always a bad thing.

her zaman kötü olduğunu düşünmediğidir.

French philosopher Jean-Jacques Rousseau identified two kinds of self-love.

Fransız filozof Jean-Jacques Rousseau, iki tür öz sevgi tanımlamıştır.

He believed "Amour de soi," our basic need for self-preservation,

“Amour de soi” diye adlandırdığı,

temel olarak varlığımızı sürdürme ihtiyacımızın

is natural and essential.

doğal ve esas olduğuna inanmıştır.

But he identified "amour propre,"

Ancak “amour propre” olarak adlandırdığı,

our toxic desire for recognition and social status,

tanınma ve sosyal statüye olan toksik arzumuzu

as the cause of many unjust disparities.

birçok haksız eşitsizliğin nedeni olarak belirlemiştir.

In a similar vein, Aristotle argued that humans are social beings

Benzer bir şekilde, Aristoteles, insanların sosyal varlıklar olduğunu

who can only flourish when we seek the good of others as well as ourselves.

sadece kendi iyiliğimizi değil,

başkalarının iyiliğini arayarak gelişebileceğimizi savunmuştur.

By this logic, true self-love requires us to work against our selfish tendencies.

Bu mantığa göre, gerçek öz sevgi,

bencil eğilimlerimize karşı çalışmayı gerektirir.

For many philosophers, this is where the real problem lies—

Birçok filozof için, gerçek sorun burada yatmaktadır—

how do we overcome our selfishness?

bencilliğimizin üstesinden nasıl geliriz?

Some, like Kant, have argued that our sense of moral duty

Kant gibi bazı filozoflar, ahlaki görev duygumuzun,

is what helps us rise above our narrow self-interest.

dar öz çıkarlarımızın üzerine çıkmamıza yardımcı olduğunu savunmuştur.

Others, like Rousseau and Adam Smith,

Rousseau ve Adam Smith gibi diğerleri,

contend that emotions like pity and sympathy

acıma ve sempati gibi duyguların

are what allow us to consider the needs of others.

başkalarının ihtiyaçlarını düşünmemize olanak veren şeyler olduğunu savunurlar.

But 20th century philosopher-novelist Iris Murdoch

Ancak 20. yüzyıl filozofu ve yazarı Iris Murdoch,

believed the only true solution to human selfishness was love.

insan bencilliğine karşı tek gerçek çözümün aşk olduğuna inanmıştır.

Or at least, a certain kind of love.

Ya da en azından, belirli bir tür aşk.

For Murdoch, selfishness isn't about trivial things

Murdoch’a göre bencilik,

son keki almak gibi önemsiz şeylerle ilgili değildir.

like taking the last cupcake.

It's about seeing the world in a way that casts yourself as a star,

Bencillik, dünyayı kendinizi bir yıldız olarak gösteren bir bakış açısıyla

and everyone else as secondary characters.

ve herkesi ikincil karakterler olarak görmekle ilgilidir.

To explain this, Murdoch tells the story of a discontented mother-in-law.

Bunu açıklamak için, Murdoch, hoşnutsuz bir kayınvalidenin hikayesini anlatır.

While the mother is always polite,

Anne her zaman nazik olsa da,

she secretly feels her son made a mistake marrying his "vulgar"

gizlice oğlunun “görgüsüz″ ve “sıkıcı bir çocuk gibi” olan eşiyle evlenmekte

and "tiresomely juvenile" wife.

hata yaptığını düşünür.

To Murdoch, this mother is the picture of selfishness.

Murdoch’a göre, bu anne bencilliğin resmidir.

By centering her own jealousy and insecurity,

Kendi kıskançlığını ve güvensizliğini merkeze koyarak,

she's reducing the nuanced reality of her daughter-in-law to a caricature.

gelininin incelikli gerçekliğini bir karikatüre indirgemektedir.

But with some conscious effort,

Ancak bilinçli bir çaba ile,

Murdoch believes the mother can learn to see her daughter in law as she truly is—

Murdoch, annenin gelinini gerçekten olduğu gibi görmeyi öğrenebileceğine inanır—

not vulgar or juvenile,

görgüsüz veya çocuksu olarak değil,

but refreshingly straightforward and delightfully youthful.

ferahlatıcı derecede açık sözlü ve hoş bir genç kadın olarak.

To be clear, this doesn't mean

Açık olmak gerekirse bu, annenin

the mother should simply don rose-colored glasses.

toz pembe gözlükler takması gerektiği anlamına da gelmez.

Love, as Murdoch defines it, is "the extremely difficult realization

Aşk, Murdoch’un tanımladığı üzere,

″Kişinin kendinden başka bir şeyin gerçek olduğu son derece zor fark etmesidir.”

that something other than oneself is real."

As challenging as this might be,

Bu ne kadar zor olursa olsun,

Murdoch believes we can all reach this realization

Murdoch, bu farkındalığa hepimizin

by cultivating what she calls attention.

“dikkat” olarak adlandırdığı şeyi geliştirerek ulaşabileceğini düşünüyor.

Partially inspired by Buddhist meditation,

Kısmen Budist meditasyonundan esinlenen bu uygulama,

this practice could include engaging with art, learning foreign languages,

sanatla etkileşime geçmeyi, yabancı diller öğrenmeyi

or simply taking the time to observe the natural environment.

veya sadece doğal çevreyi gözlemlemeye zaman ayırmayı içerebilir.

What's important for Murdoch is that the behavior

Murdoch için önemli olan, davranışın

helps direct your attention beyond the self.

dikkatinizi sadece kendinizden öteye yönlendirmeye yardımcı olmasıdır.

Because only by practicing our ability to attend to the world around us

Çünkü yalnızca etrafımızdaki dünyaya dikkat etme yeteneğimizi pratiğe koyarak

can we learn to see it as it truly is.

onu gerçekten olduğu gibi görmeyi öğrenebiliriz.