How squids outsmart their predators - Carly Anne York

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

In the ocean’s depths, two titans wage battle:

ในทะเลลึก สองยักษ์ใหญ่กำลังทำสงคราม

the sperm whale and the colossal squid.

วาฬสเปิร์มและปลาหมึกขนาดมหึมา

Sperm whales use echolocation to hunt these squid for food,

วาฬสเปิร์มใช้การระบุตำแหน่งจากการสะท้อน เพื่อล่าปลาหมึกเป็นอาหาร

but even against this gigantic animal, squid can put up an impressive fight.

ถึงแม้มันกำลังเผชิญหน้ากับสัตว์ขนาดยักษ์ ปลาหมึกก็สามารถสู้ได้อย่างน่าชื่นชม

Scientists know this because on the bodies of washed-up whales,

นักวิทยาศาสตร์รู้ เพราะว่าร่างของวาฬ ที่ถูกซัดมาเกยฝั่ง

they frequently find huge, round suction scars,

มักมีร่องรอยแผลดูดที่เป็นวงกลมขนาดใหญ่

emblazoned there by large, grasping tentacles.

ที่ถูกประทับเอาไว้ โดยหนวดสำหรับการยึดจับขนาดใหญ่

Ranging in size from this giant’s impressive 14 meters

พวกมันมีขนาดตั้งแต่ ยักษ์ใหญ่น่าทึ่งตัวนี้ที่ยาว 14 เมตร

to the 2.5 centimeters of the southern pygmy squid,

ไปจนถึงปลาหมึกแคระทางตอนใต้ ขนาด 2.5 เซนติเมตร

these creatures fall into the group of animals known as cephalopods.

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ถูกจัดอยู่ในกลุ่ม ของสัตว์จำพวกปลาหมึก

There are about 500 squid species worldwide,

มีปลาหมึกประมาณ 500 สายพันธุ์ทั่วโลก

and they live in all the world’s oceans,

และพวกมันอาศัย อยู่ในท้องทะเลของโลกทุกหนแห่ง

making them a reliable food source for whales,

ทำให้พวกมันเป็นแหล่งอาหาร ที่น่าไว้วางใจของวาฬ

dolphins,

โลมา

sharks,

ฉลาม

seabirds,

fish,

นกทะเล

และปลาต่าง ๆ

and even other squid.

และแม้แต่ปลาหมึกชนิดอื่น

Indeed, squid themselves are fearsome ocean predators.

แน่ล่ะว่า ปลาหมึกเอง เป็นนักล่าแห่งท้องทะเลที่น่าเกรงขาม

But their most extraordinary adaptations

แต่การปรับตัว ที่แปลกประหลาดที่สุดของพวกมัน

are those that have evolved to help them thwart their predators.

คือวิวัฒนาการที่ช่วยให้พวกมัน ต่อกรกับผู้ล่าได้

Squid, which can be found mainly

ปลาหมึกซึ่งสามารถถูกพบได้ใน

in estuarine, deep-sea, and open-water habitats,

เขตปากแม่น้ำ ทะเลลึก และแหล่งน้ำเปิด

often swim together in shoals.

มักว่ายน้ำด้วยกันเป็นฝูง

Being out in the open without anywhere to hide makes them vulnerable,

การปรากฏตัวอย่างเปิดเผยโดยไม่มีที่ซ่อน ทำให้มันตกอยู่ในอันตราย

so as a first line of defense, they rely on large, well-developed eyes.

ในส่วนการป้องกันแรก พวกมันพึ่งดวงตาขนาดใหญ่

In the colossal squid, these are the size of dinner plates,

ในปลาหมึกขนาดใหญ่ พวกมันมีขนาดพอ ๆ กับจานอาหาร

the largest known eyes in the animal kingdom.

นับว่าเป็นตาที่ใหญ่ที่สุด ในอาณาจักรสัตว์

When it’s dark or the water is murky, however,

เมื่อมืดหรือน้ำขุ่น

squid rely on a secondary sensory system,

ปลาหมึกพึ่งพาระบบรับสัมผัสทุติยภูมิ

made from thousands of tiny hair cells that are only about twelve microns long

ที่ประกอบด้วยเซลล์ขนเล็ก ๆ หลายพัน ที่มีความยาวเพียงสิบสองไมครอน

and run along their heads and arms.

ที่อยู่ตามหัวและแขนของมัน

Each of these hair cells is attached to axons in the nervous system.

เซลล์ขนแต่ละเซลล์ติดอยู่กับแอคซอน ในระบบประสาท

Swimming animals create a wake,

สัตว์ที่ว่ายน้ำทำให้เกิดการเคลื่อนไหว

so when the hairs on the squid’s body detect this motion,

เมื่อขนบนตัวปลาหมึกสัมผัสได้

they send a signal to the brain,

มันจะส่งสัญญาณไปยังสมอง

which helps it determine the direction of the water’s flow.

ซึ่งช่วยกำหนดทิศทางการไหลของน้ำให้มัน

This way, a squid can sense an oncoming predator in even the dimmest waters.

นั่นทำให้ปลาหมึกสามารถสัมผัสได้ ถึงผู้ล่าที่กำลังมาแม้แต่ในที่ที่มืดมิด

Aware of the threat, a squid can then mask itself from a predator.

เมื่อตื่นตัวต่อภัยที่อาจเกิดขึ้น ปลาหมึกสามารถแฝงกายจากผู้ล่าได้

Squid skin contains thousands of tiny organs called chromatophores,

ผิวของปลาหมึกมีอวัยวะเล็ก ๆ มากมาย ที่เรียกว่า โครมาโตฟอร์

each made of black, brown, red or yellow pigments and ringed in muscle.

แต่ละจุดประกอบด้วยเม็ดสี สีดำ น้ำตาล แดง หรือเหลือง และวางตัวเป็นวงในกล้ามเนื้อ

Reflecting cells beneath the chromatophores

เซลล์ที่สะท้อนที่อยู่ใต้โครมาโตฟอร์

mirror the squid’s surroundings, enabling it to blend in.

สะท้อนสิ่งแวดล้อมรอบปลาหมึก ทำให้มันเข้ากันกับสิ่งแวดล้อมได้

So, when the muscles contract,

เมื่อกล้ามเนื้อหดตัว

the color of the pigment is exposed,

สีของเม็ดสีก็ถูกแสดงออกมา

whereas when the muscles relax the colors are hidden.

ในขณะที่กล้ามเนื้อคลายตัวสีก็จะถูกซ่อน

Each of these chromatophores

โครมาโตฟอร์แต่ละจุดนี้

is under the individual control of the squid’s nervous system,

อยู่ใต้การควบคุมของระบบประสาท ที่แยกกันของปลาหมึก

so while some expand, others remain contracted.

ฉะนั้น บางส่วนอาจขยาย ในขณะที่บางส่วนอาจหดตัว

That enables countershading,

ซึ่งทำให้เกิดการปรับความอ่อนเข้มได้

where the underside of the squid is lighter than the top,

เช่นทางใต้ลำตัวของปลาหมึก จะอ่อนกว่าส่วนบน

to eliminate a silhouette that a predator might spy from below.

เพื่อกำจัดแสงเงา ที่ผู้ล่าอาจเห็นได้จากด้านล่าง

Some predators, however, like the whales and dolphins,

อย่างไรก็ตามผู้ล่าบางชนิด เช่น วาฬและโลมา

get around this ruse by using sound waves to detect a squid’s camouflaged form.

ขจัดอุปสรรคนี้โดยใช้คลื่นเสียง ในการระบุตำแหน่งของปลาหมึกที่แฝงกายอยู่

Not to be outfoxed, the squid still has two more tricks up its sleeve.

เพื่อมิให้ใครมาลบคม ปลาหมึกยังมีกลเม็ดอีกสองสามอย่าง

The first involves ink, produced inside its mantle.

อย่างแรกคือการใช้หมึก ที่ถูกผลิตในชั้นเมนเทิล

Squid ink is made mostly of mucus and melanin,

หมึกของปลาหมึกประกอบด้วยเมือก และเมลานินเป็นส่วนใหญ่

which produces its dark coloring.

ซึ่งทำให้เกิดสีเข้ม

When squid eject the ink,

เมื่อปลาหมึกพ่นหมึกออกมา

they either use it to make a large smokescreen

พวกมันใช้หมีกนี้ในสร้างกลุ่มหมอกขนาดใหญ่

that completely blocks the predator’s view

ที่บดบังการมองเห็นของนักล่า

or a blob that roughly mimics the size and shape of the squid.

หรือเป็นกระเปาะที่หน้าตาและขนาด ละม้ายคล้ายปลาหมึกนั้น

This creates a phantom form, called a pseudomorph,

รูปทรงลวงที่เกิดขึ้นนี้เรียกว่า ซูโดมอร์ฟ

that tricks the predator into thinking it’s the real squid.

ที่ลวงให้ผู้ล่าคิดว่านั่นคือปลาหมึกจริง

As a final touch, squid rely on jet propulsion

ไม้ตายสุดท้าย ปลาหมึกใช้ตัวขับเจ็ต

to rapidly shoot away from their hunters,

ที่ทำให้มันพุ่งหนีออกจากผู้ล่า

reaching speeds of up to 25 miles per hour and moving meters away in mere seconds.

ด้วยความรวดเร็วถึง 25 ไมล์ต่อชั่วโมง และเคลื่อนที่ได้หลายเมตรในไม่กี่วินาที

This makes them Earth’s fastest invertebrates.

ทำให้พวกมันเป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ที่เร็วที่สุดในโลก

Some squid species have also developed unique adaptive behaviors.

ปลาหมึกบางชนิดยังพัฒนา พฤติกรรมการปรับตัวที่น่าทึ่งอีกด้วย

The deep-sea vampire squid, when startled,

ปลาหมึกแวมไพร์จากท้องทะเลลึก เมื่อมันตกใจ

uses its webbed arms to make a cape it hides behind.

มันจะใช้แขนที่มีลักษณะเหมือนใย เป็นผ้าคลุมเพื่อซ่อนตัว

The tiny bobtail, on the other hand, tosses sand over its body

ในขณะที่ บ๊อบเทลตัวเล็กใช้ทรายกลบตัวเอง

as it burrows away from prying eyes.

และฝั่งตัวให้พ้นจากสายตาของนักล่า

The Pacific flying squid uses jet propulsion for another purpose:

ปลาหมึกแปซิฟิกส์ฟลายอิง ใช้ตัวขับเจ็ตเพื่ออีกจุดประสงค์หนึ่ง

to launch itself right out of the water.

เพื่อส่งตัวเองให้ขึ้นสู่ผิวน้ำ

Squids’ inventive adaptations have allowed them

การปรับตัวเชิงสร้างสรรค์ของปลาหมึก ทำให้พวกมัน

to proliferate for over 500 million years.

ขยายพันธุ์มาได้กว่า 500 ล้านปี

Even now, we’re still uncovering new species.

แม้กระทั่งตอนนี้ เรายังค้นพบสายพันธุ์ใหม่ ๆ

And as we do,

และในตอนนี้

we’re bound to discover even more about how these stealthy cephalopods

เราก็ยังต้องเรียนรู้อีกมาก ว่าเจ้าปลาหมึกที่ชอบทำตัวหลบ ๆ ซ่อน ๆ

have mastered survival in the deep and unforgiving sea.

มีความเชี่ยวชาญด้านการเอาตัวรอด ในทะเลลึกแสนโหดได้อย่างไร