Why is rice so popular? - Carolyn Beans

Translator: Kanyaluck Lubchan Reviewer: Napakchanun P. Dutta

If you were to place all the rice consumed each year on one side of a scale,

ถ้าคุณวางข้าวทั้งหมดที่ถูกบริโภค ในแต่ละปีไว้ฝั่งหนึ่งของเครื่องชั่ง

and every person in the world on the other,

และวางทุกคนบนโลกไว้อีกฝั่งหนึ่ง

the scale would tip heavily towards rice's favor.

เครื่องชั่งคงเอียงกระเท่เร่ ไปทางฝั่งของข้าว

This beloved crop contributes over 20% of the calories consumed by humans each year.

พืชซึ่งเป็นที่โปรดปรานชนิดนี้ให้แคลอรี่ มากกว่า 20% ที่มนุษย์บริโภคในแต่ละปี

Korean bibimbap, Nigerian jollof, Indian biryani, Spanish paella,

ข้าวยำบิบิมบับเกาหลี ข้าวหมกโจลลอฟไนจีเรีย ข้าวหมกบริยานีอินเดีย ข้าวผัดปาเอญ่าสเปน

and countless other culinary masterpieces all begin with rice.

และอาหารชั้นเลิศอีกนับไม่ถ้วน ล้วนเริ่มต้นจากข้าว

So how did this humble grain end up in so many cuisines?

แล้วธัญพืชแสนจะธรรมดานี้ กลายมาเป็นอาหารมากมายได้อย่างไร

The roots of rice go back thousands of years to when early farmers

จุดเริ่มต้นของข้าวย้อนกลับไป หลายพันปีในตอนที่เกษตรกรยุคเริ่มแรก

in Asia, Africa, and South America each independently domesticated the crop.

ในเอเชีย แอฟริกาและอเมริกาใต้ ล้วนทำการเพาะปลูกอย่างอิสระ

First came Asian rice,

ข้าวถูกปลูกครั้งแรกในทวีปเอเชีย

which many plant geneticists believe originated in what's now China.

ซึ่งนักพันธุศาสตร์พืชหลายคนเชื่อว่า มีต้นกำเนิดอยู่ในบริเวณประเทศจีนในปัจจุบัน

Over 10,000 years ago, nomadic hunters in the region

เมื่อกว่า 10,000 ปีก่อน ชนเผ่านักล่าเร่ร่อนในภูมิภาค

began gathering and eating seeds from a weedy grass.

เริ่มรวบรวมและกินเมล็ดพันธุ์จากวัชพืช

Then, around 9,000 years ago, they started planting these seeds,

จากนั้นเมื่อประมาณ 9,000 ปีก่อน พวกเขาเริ่มเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์เหล่านี้

prompting nomadic hunters to settle into farming communities.

ชนเผ่านักล่าเร่ร่อนเริ่มตั้งถิ่นฐาน เป็นชุมชนเกษตรกรรม

With each harvest, growers selected and replanted seeds

ในการเก็บเกี่ยวทุกครั้ง ผู้ปลูกจะ คัดเลือกเมล็ดพันธุ์มาปลูกใหม่

from the rice plants that pleased them most—

โดยเลือกจากต้นข้าว ที่พวกเขาพึงพอใจมากที่สุด

like those with bigger and more plentiful grains or aromatic flavors.

ซึ่งจะต้องเป็นข้าวที่เมล็ดโตกว่า เต็มรวงกว่า และมีกลิ่นหอม

Over millennia, thousands of varieties of Asian rice emerged.

ข้าวเอเชียมากมายหลายสายพันธุ์ เกิดขึ้นมานานกว่าพันปี

A relative of the same weedy grass was also domesticated in Africa

วัชพืชสายพันธุ์เดียวกันนี้ ถูกนำมาปลูกในแอฟริกาเช่นกัน

around 3,000 years ago.

ราว 3,000 ปีก่อน

Today, its growth is mostly limited to West Africa.

ปัจจุบัน การปลูกส่วนใหญ่ จำกัดอยู่ในบริเวณแอฟริกาตะวันตก

South American growers also domesticated rice around 4,000 years ago,

เช่นเดียวกับชาวนาในอเมริกาใต้ ซึ่งปลูกข้าวเมื่อประมาณ 4,000 ปีก่อน

though the crop was lost after the arrival of Europeans.

แม้ว่าพืชผลจะสูญหาย หลังจากการมาถึงของชาวยุโรป

Asian rice, however, spread widely,

แต่ข้าวเอเชียกลับแพร่หลายไป อย่างกว้างขวาง

and is now a cornerstone of diet and culture in Asia and beyond.

และกลายมาเป็นหัวใจหลักของอาหาร และวัฒนธรรมของชาวเอเชียและชาติอื่น ๆ

In India and Nepal, many Hindus mark an infant's transition to solid foods

ในอินเดียและเนปาล ชาวฮินดูหลายคน เริ่มต้นการป้อนข้าวทารกเป็นครั้งแรก

with a ceremony known as Annaprashan,

ด้วยพิธีที่รู้จักกันในชื่อ อันนปราศัน

where the baby tastes rice for the first time.

ซึ่งทารกได้ลิ้มรสข้าวเป็นครั้งแรก

in Japan, rice is so central to diets that the word "gohan"

ในญี่ปุ่นนั้น ข้าวมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อ การกิน ทำให้คำว่า “โกฮัน”

means both "cooked rice" and "meal."

หมายถึงทั้ง “ข้าวสุก” และ “มื้ออาหาร”

The global expansion of rice cultivation was only possible

การแพร่หลายของการเพาะปลูกข้าว ทั่วโลกเป็นไปได้นั้น

because the plant can grow in many climates—

เพราะข้าวสามารถเติบโตได้ ในสภาพอากาศที่หลากหลาย

from tropical to temperate.

ตั้งแต่เขตร้อนชื้นไปจนถึงเขตอบอุ่น

As a semi-aquatic plant, rice happily grows in submerged soils.

เนื่องจากเป็นพืชกึ่งน้ำ ข้าวจึงเติบโต ได้ดีในดินที่จมอยู่ใต้น้ำ

Many other crops can't survive in standing water

พืชอื่น ๆ อีกหลายชนิด ไม่สามารถยืนต้นอยู่ในน้ำนิ่งได้

because their root cells rely on air within soil to access oxygen.

เนื่องจากเซลล์ในรากของพวกมัน ต้องพึ่งพาออกซิเจนในชั้นดิน

But rice plants have air channels in their roots that allow oxygen to travel

แต่ต้นข้าวมีช่องอากาศ อยู่ในรากที่ช่วยลำเลียงออกซิเจน

from the leaves and stems to the submerged tissues.

จากใบและลำต้นไปยัง เนื้อเยื่อที่จมอยู่ใต้น้ำ

Traditionally, growers plant rice in paddy fields—

โดยทั่วไป ชาวนาจะปลูกข้าวในทุ่งนา

flat land submerged under as much as 10 centimeters of water

ซึ่งเป็นทุ่งราบ มีน้ำขังสูง 10 เซนติเมตร

throughout the growing season.

ตลอดฤดูกาลเพาะปลูก

This practice returns high yields since many competing weeds

การปฏิบัติเช่นนี้จะทำให้ได้ผลผลิตสูง เนื่องจากวัชพืช

can't hack it in the aquatic environment.

ไม่สามารถเติบโตได้ดี ในสภาพแวดล้อมที่เป็นน้ำ

But the technique is also water intensive.

เทคนิคก็คือ การใช้น้ำในปริมาณมาก

Rice covers 11% of global cropland,

การปลูกข้าวคิดเป็นร้อยละ 11 ของพื้นที่เพาะปลูกทั่วโลก

but uses over a third of the world's irrigation water.

แต่ใช้น้ำชลประทาน มากกว่าหนึ่งในสามของโลก

This form of rice production also pumps out

การปลูกข้าวรูปแบบนี้ก่อให้เกิด

a surprising amount of greenhouse gas emissions.

การปล่อยก๊าซเรือนกระจกออกมา จำนวนมากจนน่าประหลาดใจ

Flooded fields are the perfect breeding grounds for microorganisms

ทุ่งนาที่มีน้ำท่วมขังเป็นแหล่งเพาะปลูก ที่สมบูรณ์แบบสำหรับจุลินทรีย์

known as methanogens.

เรียกว่า เมทาโนเจน

These microscopic lifeforms thrive in environments lacking oxygen,

สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กเหล่านี้เจริญเติบโต ได้ในสภาพแวดล้อมที่ขาดออกซิเจน

because they evolved when the Earth contained little of this gas.

เนื่องจากเกิดวิวัฒนาการขณะที่ โลกมีออกซิเจนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

Methanogens are the only organisms known to produce methane—

เมทาโนเจนเป็นสิ่งมีชีวิตเดียว ที่ผลิตมีเทนซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจก

a greenhouse gas 25 times more potent than carbon dioxide

โดยมีศักยภาพมากกว่า คาร์บอนไดออกไซด์ 25 เท่า

at trapping heat in the atmosphere.

ในการดักจับความร้อนในชั้นบรรยากาศ

Cows, for example, are infamous for burping out methane

ตัวอย่างเช่น วัว ซึ่งรู้จักกันดีในเรื่อง การเรอเพื่อปล่อยมีเทน

due to methanogens in their stomachs.

เนื่องมีจากเมทาโนเจนในกระเพาะอาหาร

In a flooded paddy field, methanogens set to work eating away at organic material

ในนาข้าวที่น้ำท่วมขังก็เกิดเมทาโนเจน เพื่อย่อยอินทรียวัตถุ

in the submerged soil and multiplying rapidly,

จากดินที่จมน้ำอยู่ และจะเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นเท่าตัว

all the while releasing copious amounts of methane.

ในขณะเดียวกันก็ปล่อยก๊าซมีเทน ออกมาเป็นจำนวนมาก

The result: rice cultivation contributes around 12%

ผลลัพธ์ก็คือ การเพาะปลูกข้าวมี ส่วนช่วยในการปล่อย

of human-caused methane emissions each year.

ก๊าซมีเทนที่เกิดจากมนุษย์ ประมาณ 12% ในแต่ละปี

But there's good news.

แต่ก็มีข่าวดี

Rice doesn't actually need to grow in continuously flooded paddies.

การปลูกข้าวไม่จำเป็นต้องทำ ในทุ่งนาที่มีน้ำขังตลอดเวลา

Researchers and growers are exploring water management strategies

นักวิจัยและผู้ปลูกข้าวกำลังสำรวจ กลยุทธ์การจัดการน้ำ

that can cut the methane while keeping the yield.

ที่สามารถลดการปล่อยก๊าซมีเทน แต่ยังคงรักษาผลผลิตไว้ได้

One promising technique is known as alternate wetting and drying.

เทคนิคหนึ่งที่มีความเป็นไปได้สูง คือ เทคนิคเปียกสลับแห้ง

Growers periodically let the water level drop,

ผู้ปลูกข้าวจะปล่อยให้น้ำ ลดลงเป็นระยะ ๆ

which keeps methanogen growth in check.

เพื่อช่วยควบคุมการเจริญเติบโต ของเมทาโนเจน

Alternate wetting and drying can cut water use by 30%

เทคนิคเปียกสลับแห้ง สามารถลดการใช้น้ำได้ 30%

and methane emissions by 30 to 70% without impacting yield.

และลดการปล่อยก๊าซมีเทนเพิ่มขึ้น 30 ถึง 70% โดยไม่ส่งผลกระทบต่อผลผลิต

Greenhouse gases come from many— sometimes unexpected— places.

บางครั้งก๊าซเรือนกระจก มาจากหลายพื้นที่ที่คาดไม่ถึง

Making rice growing more sustainable is just one of the many challenges

การปลูกข้าวเพื่อความยั่งยืนมากขึ้น ก็เป็นเพียงหนึ่งในหลาย ๆ ความท้าทาย

we'll need to face to avoid catastrophic warming.

ที่เราต้องเผชิญเพื่อหลีกเลี่ยงภาวะโลกร้อน

Today, many rice growers still flood fields all season long.

ปัจจุบันผู้ปลูกข้าวจำนวนมากยังคง ขังน้ำไว้ในทุ่งนาตลอดฤดูกาลทำนา

Changing millennia-old practices requires a major mindset shift.

การเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ปฏิบัติมานับพันปี จำเป็นต้องมีการปรับแนวคิดครั้งใหญ่

But going against the grain could be just what we need

แต่การเปลี่ยนแปลงในเรื่องธัญพืช อาจเป็นเรื่องที่เราต้องทำ

to keep our planet healthy and our bowls full.

เพื่อให้โลกของเราอุดมสมบูรณ์ และเรายังมีข้าวกินเต็มชาม