Why is rice so popular? - Carolyn Beans

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

If you were to place all the rice consumed each year on one side of a scale,

اگر می‌شد تمام برنج مصرف شده در سال را یک طرف ترازو بگذارید،

and every person in the world on the other,

و تمام مردم جهان را در طرف دیگر،

the scale would tip heavily towards rice's favor.

ترازو شدیداً به سمت برنج سنگینی می‌کرد.

This beloved crop contributes over 20% of the calories consumed by humans each year.

این محصول محبوب بیش از ۲۰٪ از کالری مصرفی سالانه انسان‌ها را تأمین می‌کند.

Korean bibimbap, Nigerian jollof, Indian biryani, Spanish paella,

بیبیم‌بپ کره‌ای، جولوف نیجریه‌ای، بریانی هندی، پائیای اسپانیایی

and countless other culinary masterpieces all begin with rice.

و بی‌نهایت شاهکارهای غذایی دیگر با برنج طبخ می‌شوند.

So how did this humble grain end up in so many cuisines?

خوب چگونه این دانه کوچک به این همه برنامه آشپزی راه یافت؟

The roots of rice go back thousands of years to when early farmers

ریشه تاریخی برنج به هزاران سال قبل برمی‌گردد، زمانی که کشاورزان اولیه

in Asia, Africa, and South America each independently domesticated the crop.

در آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی هر یک بطور مستقل این محصول را اهلی کردند.

First came Asian rice,

ابتدا برنج آسیایی وارد عرصه شد،

which many plant geneticists believe originated in what's now China.

که بسیاری از نسل‌شناسان معتقدند منشأ آن به محدوده چین امروزی برمی‌گردد.

Over 10,000 years ago, nomadic hunters in the region

بیش از ۱۰,۰۰۰ سال قبل، شکارچیان کوچ‌کننده در این محدوده

began gathering and eating seeds from a weedy grass.

جمع‌آوری و خوردن دانه‌های علف هرز را شروع کردند.

Then, around 9,000 years ago, they started planting these seeds,

سپس، حدود ۹,۰۰۰ سال قبل، کشت این دانه‌ها را آغاز کردند،

prompting nomadic hunters to settle into farming communities.

که شکارچیان کوچ‌کننده را به اقامت گزیدن در اجتماعات کشاورزی تشویق نمود.

With each harvest, growers selected and replanted seeds

با هر برداشت، رویانندگان دانه‌هایی را که از گیاه آن رضایت

from the rice plants that pleased them most—

بیشتری داشتند انتخاب و دوباره کشت می‌کردند -

like those with bigger and more plentiful grains or aromatic flavors.

مثل گیاهانی که دانه‌های بزرگتر و فراوان‌تر داشتند یا دارای عطر بهتری بودند.

Over millennia, thousands of varieties of Asian rice emerged.

طی هزار سال، هزاران نوع از برنج آسیایی ظهور کرد.

A relative of the same weedy grass was also domesticated in Africa

حدود ۳,۰۰۰ سال قبل نسبتاً میزان مشابهی از علف‌های هرز

around 3,000 years ago.

در آفریقا اهلی شد.

Today, its growth is mostly limited to West Africa.

امروزه، رویاندن آن اغلب به غرب آفریقا محدود می‌شود.

South American growers also domesticated rice around 4,000 years ago,

کشاورزان آمریکای جنوبی هم حدود ۴,۰۰۰ سال قبل برنج را اهلی کردند،

though the crop was lost after the arrival of Europeans.

گرچه این محصول پس از ورود اروپاییان از دست رفت.

Asian rice, however, spread widely,

به هر حال، برنج آسیایی به طور وسیع گسترش یافت،

and is now a cornerstone of diet and culture in Asia and beyond.

و اکنون سنگ بنای غذا و فرهنگ در آسیا و فراتر از آن است.

In India and Nepal, many Hindus mark an infant's transition to solid foods

در هند و نپال، بسیاری از هندوها شروع مصرف غذای جامد توسط نوزاد را

with a ceremony known as Annaprashan,

با مراسمی به نام آناپراشان جشن می‌گیرند،

where the baby tastes rice for the first time.

که در آن کودک برای اولین بار برنج را مزه می‌کند.

in Japan, rice is so central to diets that the word "gohan"

در ژاپن، برنج اینقدر در رژیم غذایی اهمیت دارد که کلمه «گوهان»

means both "cooked rice" and "meal."

هم به معنی «برنج پخته» و هم «وعده غذایی» است.

The global expansion of rice cultivation was only possible

گسترش جهانی کشت برنج فقط از این جهت میسر شد

because the plant can grow in many climates—

که برنج می‌تواند در بسیاری از شرایط آب و هوایی رشد کند -

from tropical to temperate.

از شرایط استوایی تا معتدل.

As a semi-aquatic plant, rice happily grows in submerged soils.

به عنوان یک گیاه نیمه آبزی، برنج در خاک‌های مغروق به راحتی رشد می‌کند.

Many other crops can't survive in standing water

بسیاری از دیگر محصولات نمی‌توانند در آب راکد زنده بمانند چون

because their root cells rely on air within soil to access oxygen.

سلول‌های ریشه آن‌ها باید از هوای موجود در خاک برای دسترسی به اکسیژن بهره ببرد.

But rice plants have air channels in their roots that allow oxygen to travel

اما گیاه‌های برنج دارای کانال‌های هوا در ریشه هستند که به اکسیژن امکان می‌دهد

from the leaves and stems to the submerged tissues.

از برگ‌ها و ساقه‌ها به اندام‌های مغروق برود.

Traditionally, growers plant rice in paddy fields—

به طور سنتی کشاورزان برنج را در شالیزارها رشد می‌دهند -

flat land submerged under as much as 10 centimeters of water

زمین‌های صاف مغروق زیر حدود ۱۰ سانتیمتر آب

throughout the growing season.

در طی فصل رشد.

This practice returns high yields since many competing weeds

این روش بازدهی بالایی دارد زیرا علف‌های رقیب

can't hack it in the aquatic environment.

نمی‌توانند در این محیط‌های آبی دوام بیاورند.

But the technique is also water intensive.

اما این تکنیک به آب هم وابسته است.

Rice covers 11% of global cropland,

مزارع برنج ۱۱٪ از سطح زمین‌های کشاورزی جهان را شامل می‌شود،

but uses over a third of the world's irrigation water.

اما بیش از یک سوم آب مورد استفاده در آبیاری را به خود اختصاص داده است.

This form of rice production also pumps out

این شکل از تولید برنج همچنین میزان زیادی

a surprising amount of greenhouse gas emissions.

گاز گلخانه‌ای را انتشار می‌دهد.

Flooded fields are the perfect breeding grounds for microorganisms

میادین مغروق مکان مناسبی است برای تکثیر میکروارگانیسم‌هایی

known as methanogens.

به نام متانوژن‌ها.

These microscopic lifeforms thrive in environments lacking oxygen,

این اشکال حیاتی میکروسکوپی در محیط‌های کم‌اکسیژن رشد می‌کنند،

because they evolved when the Earth contained little of this gas.

چون زمانی تکامل یافته‌اند که زمین میزان کمی از این گاز را داشته است.

Methanogens are the only organisms known to produce methane—

متانوژن‌ها تنها ارگانیسم‌های شناخته شده برای تولید متان هستند -

a greenhouse gas 25 times more potent than carbon dioxide

گازی گلخانه‌ای که ۲۵ برابر از دی‌اکسیدکربن در نگه داشتن گرما

at trapping heat in the atmosphere.

درون اتمسفر قوی‌تر است.

Cows, for example, are infamous for burping out methane

برای مثال گاوها برای آروغ زدن متان بدنام هستند

due to methanogens in their stomachs.

چون درون معده آنها متانوژن‌ها حضور دارند.

In a flooded paddy field, methanogens set to work eating away at organic material

در یک شالیزار پرآب، متانوژن‌ها از مواد آلی درون خاک مغروق تغذیه می‌کنند

in the submerged soil and multiplying rapidly,

و به سرعت تکثیر می‌شوند،

all the while releasing copious amounts of methane.

که موجب آزاد شدن میزان زیادی از متان می‌شود.

The result: rice cultivation contributes around 12%

نتیجه: کشت برنج حدود ۱۲٪ از

of human-caused methane emissions each year.

متان ناشی از فعالیت انسانی را در یک سال در بر می‌گیرد.

But there's good news.

اما خبرهای خوب هم داریم.

Rice doesn't actually need to grow in continuously flooded paddies.

برنج برای رشد نیاز ندارد به طور پیوسته در شالیزارهای همیشه مغروق باشد.

Researchers and growers are exploring water management strategies

محققان و کشاورزان در حال بررسی راهبردهای مدیریت آب هستند

that can cut the methane while keeping the yield.

که می‌تواند متان را کاهش داده ولی بازدهی را حفظ کند.

One promising technique is known as alternate wetting and drying.

یک تکنیک امیدوارکننده، خیساندن و خشکاندن متناوب نام دارد.

Growers periodically let the water level drop,

کشاورزان به طور دوره‌ای اجازه می‌دهند سطح آب کاهش یابد،

which keeps methanogen growth in check.

تا رشد متانوژن را پیوسته چک کنند.

Alternate wetting and drying can cut water use by 30%

خیساندن و خشکاندن متناوب مصرف آب را تا ۳۰٪ کاهش داده

and methane emissions by 30 to 70% without impacting yield.

و انتشار متان را از ۳۰ تا ۷۰٪ کاهش می‌دهد بدون اینکه بازدهی آسیب ببیند.

Greenhouse gases come from many— sometimes unexpected— places.

گازهای گلخانه‌ای از محل‌های بسیاری - گاهی غیرمنتظره - منتشر می‌شوند.

Making rice growing more sustainable is just one of the many challenges

رویش برنج را پایدارتر کردن فقط یکی از چالش‌های بسیاری است که نیاز است

we'll need to face to avoid catastrophic warming.

برای جلوگیری از گرمایش فاجعه‌بار زمین انجام دهیم.

Today, many rice growers still flood fields all season long.

امروزه بسیاری از شالیکاران برنج همچنان طی تمام فصل زمین را پرآب نگه می‌دارند.

Changing millennia-old practices requires a major mindset shift.

تغییر یک رفتار با سابقه هزاران ساله نیازمند تغییر عمده در نوع نگرش است.

But going against the grain could be just what we need

اما فاصله گرفتن از مصرف برنج می‌تواند مورد نیاز ما باشد

to keep our planet healthy and our bowls full.

تا سیاره را سالم و بشقاب‌ها را پر نگه داریم.