How to prevent political corruption - Stephanie Honchell Smith

Translator: Kourosh Ghaniyoun Reviewer: Masoud Motamedifar

On October 23, 2015, Mcebisi Jonas, South Africa’s deputy finance minister,

در ۲۳ اکتبر سال ۲۰۱۵، آمسبسی جوناس، معاون وزیر اقتصاد آفریقای جنوبی،

faced a harrowing, yet enticing, decision.

با یک موقعیت آزاردهنده و در عین حال وسوسه‌آمیز مواجه شد.

He had thought he was attending a normal business meeting

او فکر کرده بود قرار است در یک جلسه‌ی کاری معمولی حضور یابد

but ended up in the home of the powerful Gupta family,

اما سر از خانه‌ی خانواده‌ی قدرتمند گوپتا درآورد،

sitting with the Gupta brothers and the president, Jacob Zuma’s, son.

و با برادران گوپتا و پسر رئیس‌جمهور وقت، جیکوب زوما، همنشین شد.

Jonas was offered a promotion and $45 million.

آن‌ها به جوناس وعده‌ی ترفیع و ۴۵ میلیون دلار دادند.

In return, he would be expected to use his position

در عوض، از او انتظار می‌رفت که از موقعیتش

to advance the Gupta’s many business interests.

برای پیش‌برد منافع تجاری بی‌شمار گوپتا استفاده کند.

This included firing officials who opposed the construction

از جمله‌ی این موارد می‌توان به اخراج مقاماتی اشاره کرد که مخالف ساختِ

of new power plants,

نیروگاه‌های برق جدیدی بودند

which were slated to run on fuel from Gupta-owned mines.

که بنا بود با سوخت معادنِ متعلق به گوپتا کار کنند.

The deal was simple— but would Jonas accept?

بده‌بستانِ ساده‌ای بود - اما آیا جوناس آن را می‌پذیرفت؟

This kind of corruption in politics is nothing new.

این نوع از فساد سیاسی چیز تازه‌ای نیست.

It plagued the ancient world—

جهان باستان نیز به آن مبتلا بود -

the “Arthasastra,” an Indian political treatise

«آرساشاسترا»، یک رساله‌ی سیاسی هندی

that dates back to the 3rd century BCE,

که متعلق به قرن سوم پیش از عصر مسیح است،

lists 40 types of embezzlement alone.

۴۰ گونه‌ از اختلاس را فهرست می‌کند.

So, what exactly is corruption, and what can we do to combat it?

پس، فساد دقیقاً چیست، و برای مقابله با آن چه می‌توانیم بکنیم؟

Corruption is often defined as a misuse of a position of power for personal gain.

فساد غالباً سوءاستفاده از قدرت برای سود شخصی تعریف می‌شود.

For example, this could be a city clerk accepting bribes

مثلاً، یک کارمند شهرداری که رشوه می‌گیرد

in exchange for issuing permits;

تا مجوزی را صادر کند؛

or a mayor appointing a campaign donor to an influential position.

یا شهرداری که حامی مالی پویش انتخاباتی‌اش را به یک سمت مهم منصوب می‌کند.

But corruption isn’t limited to the political sphere;

اما فساد به قلمروی سیاسی محدود نیست؛

it can happen in schools, sports, businesses, or religious institutions.

می‌تواند در مدارس، رویدادهای ورزشی، کسب‌وکارها و نهادهای مذهبی نیز رخ دهد.

In ancient Greece, the power-hungry Alcmaeonid family

گفته می‌شود که در یونان باستان، خانواده‌ی قدرت‌طلب آلکمانوئید

notoriously bribed the priestesses at Delphi to deliver false prophecies,

به کاهنان زن شهر دلف رشوه دادند تا دست به پیش‌گویی‌های دروغین بزنند،

like telling the Spartans they should invade Athens.

مثلاً به اسپارت‌ها بگویند که باید به آتن حمله‌ی نظامی کنند.

It may seem like all corruption is driven by greed,

شاید به نظر برسد که طمع انگیزه‌ی هر فسادی است،

but individual motives are often complex.

اما انگیزه‌های شخصی اغلب پیچیده‌ترند.

There can be economic drivers,

می‌توان به محرک‌های اقتصادی اشاره کرد،

like family pressure on an underpaid civil servant

مثل فشار خانواده روی یک کارمند کم‌درآمد دولت

who exaggerates his expenses to get more money back.

که در مورد هزینه‌هایش مبالغه می‌کند تا پول بیشتری دریافت کند.

This might not seem like a big problem, but corruption can snowball.

شاید این امر مشکل بزرگی به نظر نرسد، اما فساد به‌سرعت زیاد می‌شود.

If anti-corruption laws aren’t enforced,

اگر قوانین ضدفساد اعمال نشوند،

or if loopholes are continuously exploited,

یا اگر خلأهای قانونی مستمراً مورد سوءاستفاده قرار بگیرند،

a larger culture of corruption can emerge.

فرهنگ فساد ریشه‌دارتری پدیدار می‌‎شود.

For example, in 2009, numerous British MPs were exposed

مثلاً، در سال ۲۰۰۹، لو رفت که چندین عضو پارلمان بریتانیا

for using taxpayer money to cover personal expenses,

از پول مالیات‌دهندگان برای پوشش مخارج شخصی استفاده کرده‌اند،

from home renovations to luxury purchases, and even having a moat cleaned.

از بازسازی خانه گرفته تا خرید کالاهای لوکس و حتی پاکسازی خاکریز اطراف قلعه‌شان.

And corruption isn't always directly about money.

و فساد همیشه هم مستقیماً به پول مربوط نیست.

In 2016, a Department of Justice investigation found widespread patterns

در سال ۲۰۱۶، طی بازرسیِ وزارت دادگستری الگوهای رایجی از

of unconstitutional policing, abuse, and corruption

عملیات پلیسی غیرقانونی، بدرفتاری و فساد

within the Baltimore Police Department.

در اداره‌ی پلیس بالتیمور کشف شد.

In just one elite task force, eight officers were convicted of crimes,

فقط در یک گروه ضربت زبده، هشت افسر به جرائمی از قبیل جاسازی مدرک جرم

including planting evidence and robbing citizens during traffic stops.

و دزدی از شهروندان حین ایست بازرسی محکوم شدند.

Corruption like this causes people to lose faith in government

چنین فسادهایی باعث بی‌اعتمادشدن مردم به حکومت می‌شوند

and can deplete much needed resources.

و منابع مورد نیاز را تحلیل می‌برند.

The more taxpayer money that goes into people’s pockets,

هرچه بیشتر پول مالیات وارد جیب افراد شود،

the less there is to spend on services that benefit the community—

پول کمتری برای خدماتی که به سود اجتماع هستند باقی می‌ماند -

like repairing roads, building schools, or providing healthcare.

مثل تعمیر جاده‌ها، ساخت مدارس، یا تأمین خدمات درمانی.

In the case of South Africa,

در نمونه‌ی آفریقای جنوبی،

the Gupta family plundered billions of dollars from the country’s funds

خانواده‌ی گوپتا میلیاردها دلار از سرمایه‌ی کشور را از طریق

through their wide-ranging corruption schemes,

نقشه‌های فساد گسترده به تاراج برد،

devastating the nation's economy.

و اقتصاد کشور را ویران کرد.

In Baltimore, the police department cost taxpayers more than $22 million

در بالتیمور، اداره‌ی پلیس ۲۲ میلیون از پول مالیات را هزینه‌ی

in court settlements and gravely eroded public trust.

توافقات قضایی کرد و اعتماد عمومی را به‌شدت تضعیف کرد.

So, how can we prevent corruption?

حالا چگونه می‌توانیم از فساد جلوگیری کنیم؟

While it’s important that laws set a high price for corrupt behavior,

اگرچه مهم است که قوانین هزینه‌ی سنگینی برای رفتار فاسد تعیین کنند،

punishment is only one piece of the puzzle.

مجازات فقط یکی از تکه‌های این پازل است.

Transparency in terms of budget and paper trails

شفافیت در زمینه‌ی بودجه و مستندات کاری

and support for freedom of the press are hugely important.

و حمایت از آزادی مطبوعات اهمیت زیادی دارند.

In Botswana, the government has built public trust

در بوتسوانا، حکومت از طریق پایبندی مستمر

through their ongoing commitment to respond to corruption

به واکنش علنی، سریع و قاطع به فساد

openly, quickly, and decisively.

اعتماد عمومی ایجاد کرده است.

In Denmark, government ministers must publish monthly reports

در دانمارک، وزرای دولت باید گزارشی ماهانه منتشر کنند

cataloging their spending on entertainment,

و در آن مخارجشان برای سرگرمی، سفر رسمی،

official travel, and any gifts they’ve received.

و هر هدیه‌ای که دریافت کرده‌اند را فهرست کنند.

As citizens, we can vote out those who engage in corruption

ما شهروندان، می‌توانیم به کسانی که درگیر فساد هستند رأی ندهیم

and question officials who push back against transparency measures.

و مقاماتی را که در برابر معیارهای شفافیت مقاومت می‌کنند بازخواست کنیم.

And we can stand up against corruption when we see it.

و می‌توانیم هر جا که با فساد مواجه شدیم در برابرش بایستیم.

In South Africa, Jonas refused the Guptas’ offer,

در آفریقای جنوبی، جوناس پیشنهاد گوپتا را رد کرد،

and despite threats against his life, spoke out,

و با وجود تهدیدهای مرگی که دریافت کرد زبان به اعتراض گشود،

exposing a sprawling web of corruption that toppled Zuma’s regime,

و شبکه‌ی نظام‌گسیخته‌ی فساد را افشا کرد که به واژگونی رژیم زوما انجامید،

and sent the Gupta family into exile.

و موجب تبعید خانواده‌ی گوپتا شد.

But it wasn’t just Jonas’ revelation that mattered.

اما افشاگری جوناس تنها کنش تأثیرگذار نبود.

Once the scale of corruption was unearthed,

وقتی مقیاس فساد برملا شد،

everyday South Africans took to the streets,

مردم معمولی آفریقای جنوبی به خیابان‌ها آمدند،

insisting that “Zuma must fall.”

و روی «سقوط حکومت زوما» پافشاری کردند.

By using our civic voices,

با استفاده از صدای شهروندی‌مان،

we can fight back to ensure that tax dollars don’t line pockets,

می‌توانیم بجنگیم تا یقین حاصل کنیم که پول مالیات به جیب کس خاصی نمی‌رود،

but instead benefit everyone.

بلکه به سود همگان به کار گرفته می‌شود.