The problem with the U.S. bail system - Camilo Ramirez

Translator: Romina Farahmand Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

Since 2000, the annual number of people convicted of crimes in the United States

از سال ۲۰۰۰ تا کنون، تعداد نفراتی که سالانه در آمریکا به جرم محکوم شده اند

has stayed steady, but the average number of people in jail each year has shot up.

رقم ثابتی مانده است ولی میانگین افرادی که سالانه در زندان هستند، افزایش داشته است.

How can that be?

چرا این گونه است؟

The answer lies in the bail system—

جواب این مسئله در قرار وثیقه است

which isn’t doing what it was intended to do.

که آن گونه که باید، عمل نکرده است.

The term "bail" refers to the release of people awaiting trial

منظور از قرار وثیقه، آزادی موقت افرادی است که منتظر محاکمه هستند

on condition that they return to court to face charges.

مشروط به آنکه برای دریافت نتیجه ی اتهام در دادگاه حضور یابند.

Countries around the world use many variations of bail,

کشور های مختلف، انواع گوناگونی از قرار وثیقه را به اجرا در می آورند

and some don’t use it at all.

و بعضی کشورها به صورت کلی از آن استفاده نمی کنند.

The U.S. bail system relies primarily on what’s called cash bail,

قرار وثیقه در آمریکا در درجه ی اول، قرار وثیقه ی مالی است

which was supposed to work like this:

که قرار بود بدین گونه عمل کند:

When a person was accused of a crime,

وقتی فردی به جرمی متهم می شود،

the judge would set a reasonable price for bail.

قاضی مبلغ معقولی را به عنوان وثیقه تعیین می کند.

The accused would pay this fee in order to be released from jail

متهم این مبلغ را پرداخت می کند تا از زندان آزاد شود

until the court reached a verdict on the case.

تا زمانی که دادگاه حکم متهم را صادر کند.

Once the case ended, whether found guilty or innocent,

زمانی که پرونده خاتمه یابد، متهم چه بی گناه یا گناهکار شناخته شود،

they’d get the bail money back if they made all their court appearances.

وثیقه ی مالی به متهم بازگردانده خواهد شد به شرطی که در جلسات دادگاه حضور یافته باشد

The rationale behind this system is that under U.S. law,

استدلال پشت این قضیه این است که طبق قوانین آمریکا،

people are presumed innocent until proven guilty—

افراد، بی گناه پنداشته می شوند تا زمانی که جرم ثابت شود.

so someone accused of a crime should not be imprisoned

بنابراین افرادی که به ارتکاب جرم متهم شده اند، نباید زندانی شوند

unless they’ve been convicted of a crime.

مگر آنکه به ارتکاب آن جرم محکوم شوند.

But today, the bail system in the U.S.

ولی اکنون، قرار وثیقه در آمریکا

به فرضیه ی بی گناهی تا زمان محکومیت احترام نمی گذارد.

doesn’t honor the presumption of innocence.

Instead, it subverts peoples’ rights and causes serious harm,

برعکس، حقوق افراد را سست می کند و به آنها صدمه ی جدی وارد می کند

particularly to people in low-income communities

خصوصا میان آن گروه از افراد که کم درآمد هستند

and communities of color.

و آنها که رنگین پوست هستند.

A key reason why is the cost of bail.

یکی از مهم ترین دلایل، میزان وثیقه است.

In order for cash bail to work as intended,

برای آنکه وثیقه ی مالی آن گونه که باید، عمل کند

the price has to be affordable for the accused.

میزان وثیقه باید میزان معقولی برای متهم باشد.

The cost of bail wasn’t meant to reflect the likelihood of someone’s guilt—

میزان وثیقه قرار نبود تعیین کننده ی میزان احتمال گناهکار بودن متهم باشد.

when bail is set, the court has not reviewed evidence.

هنگام تعیین میزان وثیقه، دادگاه شواهد را بررسی نکرده است.

Under exceptional circumstances, such as charges of very serious crimes,

در موارد استثنایی، همانند جرایم بسیار جدی،

judges could deny bail and jail the accused before their trial.

قاضی می تواند تعیین قرار وثیقه را نپذیرد و متهم را قبل از دادگاه زندانی کند.

Judges were supposed to exercise this power very rarely,

قرار بود قضات به ندرت این گونه عمل کنند

و برای بیش از حد بدین گونه عمل کردن، مورد تحقیق و رسیدگی قرار گیرند.

and could come under scrutiny for using it too often.

Setting unaffordably high bail became a second path

میزان وثیقه را میزان بسیار زیادی قرار دادن

راهی شد برای ممانعت از آزادی افراد قبل از دادگاهی.

to denying people pretrial release.

Judges' personal discretion and prejudices played a huge role

نظر شخصی قضات و پیش داوری های آنها

نقش بزرگی در زندانی کردن افراد بدین گونه داشت.

in who they chose to detain this way.

Bail amounts climbed higher and higher, and more and more defendants couldn’t pay—

میزان وثیقه بالاتر رفت و تعداد متهمانی که قادر به پرداخت وثیقه نبودند، افزایش یافت.

so they stayed in jail.

بنابراین، متهمان در زندان ماندند.

By the late 19th century,

در اواخر قرن نوزدهم،

these circumstances led to the rise of commercial bail bond companies.

این شرایط موجب شکل گیری شرکت های تجاری ضمانت وثیقه شد.

They pay a defendant’s bail, in exchange for a hefty fee the company keeps.

آنها وثیقه ی متهمین را در قبال مقدار سود قابل توجهی پرداخت می کردند.

Today, the median bail is $10,000—

هم اکنون، میانه ی میزان وثیقه ده هزار دلار است.

a prohibitively high price for almost half of Americans,

مبلغی ممانعت کننده از پرداخت وثیقه برای تقریبا نیمی از آمریکایی ها

and as many as nine out of ten defendants.

و تقریبا نه متهم از هر ده متهم.

If the defendant can’t pay,

اگر متهم قادر به پرداخت نباشد،

they may apply for a loan from a commercial bail bond company.

ممکن است برای اخذ وامی از شرکت های ضمانت وثیقه اقدام نماید.

It’s completely up to the company to decide whose bail they’ll pay.

خود شرکت تصمیم می گیرد که وثیقه ی چه کسی را پرداخت کند.

آنها وثیقه ی متهمانی را که در آینده محتملا مبلغ را باز می گردانند، می پردازند.

They choose defendants they think will pay them back,

turning a profit of about $2 billion each year.

سود این شرکت ها سالانه حدود ۲ میلیارد دلار است.

In fact, in the past 20 years,

در اصل، در طول ۲۰ سال گذشته

pretrial detention has been the main driver of jail growth in America.

بازداشت موقت دلیل اصلی افزایش تعداد افراد زندانی بوده است.

Every year, hundreds of thousands of people

هر ساله صد ها هزار نفر

who can’t afford bail or secure a loan stay in jail until their case is resolved.

که توانایی پرداخت وثیقه یا اخذ وام ندارند، تا زمان دادگاهی در زندان می مانند.

This injustice disproportionately affects Americans who are Black and Latino,

این بی عدالتی به صورت نامیزانی آمریکاییهای سیاه پوست و لاتین را تحت تاثیر قرار می‌دهد

for whom judges often set higher bail

چرا که قضات معمولا میزان وثیقه ی آنها را

than for white people accused of the same offenses.

میزان بیشتری نسبت به افراد سفید پوست متهم به جرایم یکسان تعیین می کنند.

Unaffordable bail puts even innocent defendants in an impossible position.

تعیین مقدار وثیقه ی زیاد، حتی متهمین بی گناه را در شرایط دشواری قرار می دهد.

Some end up pleading guilty to crimes they did not commit.

بعضی متهمین بی گناه در این شرایط، اقرار به ارتکاب جرم می کنند.

For minor offenses, the prosecution may offer a deal that credits time

برای جرایم جزئی، دادستان ممکن است معامله ای را پیشنهاد دهد

که مقدار زمان سپری شده در زندان میزانی از اجرای حکم باشد

already spent in jail toward the accused’s sentence

if they plead guilty.

اگر متهم به گناهکار بودن اقرار کند.

Often, the time they’ve already spent in jail is the total length of the sentence,

در اکثر مواقع، زمان سپری شده در زندان کل طول مدت حکم متهم است

and they can go home immediately— but they leave with a criminal record.

و آنها به سرعت می توانند به خانه بازگردند ولی سابقه ی جنایی خواهند داشت.

Defending their innocence, meanwhile,

هر چند اگر به بی گناهی اقرار کنند،

can mean staying in jail indefinitely awaiting trial—

ممکن است مجبور شوند تا زمان دادگاهی در زندان بمانند

and doesn’t guarantee an innocent verdict.

و تضمینی نیز وجود ندارد که حکم بی گناهی بگیرند.

Bail may not even be necessary in the first place.

قرار وثیقه ممکن است حتی در درجه ی اول الزامی نباشد.

Washington, D.C. largely abolished cash bail in the 1990s.

واشنگتن، در دهه ی ۱۹۹۰، قرار وثیقه‌ی مالی را عمدتا لغو کرد.

In 2017, the city released 94% of defendants without holding bail money,

در سال ۲۰۱۷، این شهر ۹۴ درصد از متهمین را بدون اخذ وثیقه آزاد کرد

and 88% of them returned to all their court dates.

و ۸۸ درصد از متهمین در تمام جلسات دادگاهی شان حضور یافتند.

The nonprofit organization, The Bail Project,

سازمانی مردم نهاد، پروژه ی قرار وثیقه،

provides free bail assistance to thousands of low-income people every year,

سالانه به صورت رایگان به هزاران نفر از افراد کم درآمد خدمات وثیقه ارائه می دهد

removing the financial incentive that bail is designed to create.

و انگیزه ی مالی ای را که وثیقه قرار است رشد دهد از میان برمی دارد.

The result? People come back to 90% of their court dates

نتیجه این است که افراد در ۹۰ درصد جلسات دادگاهی شان حضور می یابند،

without having any money on the line,

بدون آنکه مالشان در گرو حضورشان در دادگاه باشد،

and those who miss their court dates tended to

و آنهایی که در دادگاه حضور نمی یابند

because of circumstances like child care, work conflicts, or medical crises.

معمولا دلایلی از جمله رسیدگی به خانواده، مسائل کاری یا مشکل پزشکی دارند.

Studies have also found that holding people in jail before trial,

پژوهش ها نیز نشان داده اند که نگهداری افراد در زندان قبل از دادگاهی،

often because they cannot afford cash bail,

معمولا به دلیل عدم توانایی در پرداخت قرار وثیقه ی مالی،

actually increases the likelihood of rearrests and reoffending.

احتمال ارتکاب جرم و دستگیری دوباره ی فرد را افزایش می دهد.

The damage of incarcerating people before their trials

صدمه ی زندانی کردن افراد قبل از دادگاهی

extends to entire communities and can harm families for generations.

کل جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است باعث آسیب در چند نسل شود.

People who are incarcerated can lose their livelihoods, homes,

افراد زندانی ممکن است شغل، خانه،

and access to essential services—

و دسترسی شان به امکانات ضروری را از دست بدهند؛

all before they’ve been convicted of a crime.

تمام اینها قبل از محکومیت به ارتکاب جرم.

It’s also incredibly expensive:

این همچنین پروسه ای بسیار گران است:

American taxpayers spend nearly $14 billion every year

مالیات دهندگان آمریکایی سالانه تقریبا ۱۴ میلیارد دلار برای

incarcerating people who are legally presumed innocent.

زندانی کردن افرادی که به صورت قانونی مفروض به بی گناهی هستند می پردازند.

This undermines the promise of equal justice under the law,

این موضوع، وعده ی برابری در برابر قانون را،

regardless of race or wealth.

صرف نظر از نژاد یا میزان دارایی، سست می کند.

The issues surrounding cash bail are symptomatic of societal problems,

مشکلات حوزه ی قرار وثیقه نشان دهنده ی مشکلات اجتماعی

like structural racism and over-reliance on incarceration,

از جمله نژادپرستی سیستماتیک و بیش از حد تکیه کردن بر زندانی کردن افراد هستند.

that need to be addressed.

این مسائل باید به درستی رسیدگی شوند.

In the meantime, reformers like The Bail Project

در این میان، اصلاح طلبانی همچون پروژه ی قرار وثیقه

are working to help people trapped by cash bail

در حال کمک رسانی به افراد تحت فشار قرار وثیقه هستند

and to create a more just and humane pretrial system for the future.

برای شکل دادن آینده ای با سیستمی عادلانه تر و انسان دوستانه تر از حال.