The Nazis recruited to win the Cold War - Brian Crim

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

In May of 1945, the Third Reich was in chaos.

در ماه مه ۱۹۴۵، رایش سوم در هرج و مرج بود.

Adolf Hitler was dead, German surrender was imminent,

آدولف هیتلر مرده بود، شکست آلمان حتمی بود،

and Allied troops had already begun divvying up German territory.

نیروهای متفقین پیشاپیش تقسیم منافعشان در قلمرو آلمان را آغاز کرده بودند.

But high-ranking Nazi engineer Wernher von Braun wasn’t worried.

اما یک مهندس نازی بلندپایه به نام ورنر فون براون نگران نبود.

In fact, he approached the US government directly—

در حقیقت، او مستقیماً به دولت آمریکا نزدیک شد -

informing them of his location and waiting calmly for their arrival.

موقعیت خود را به آن‌ها اطلاع داد و با آرامش خیال منتظر رسیدن‌شان ماند.

As the brain behind the world’s first long-range ballistic missile,

به عنوان مغز متفکر پشت قدرت برتر موشک بالستیک دوربرد،

von Braun knew his expertise made him a highly valuable military asset.

فون براون می‌دانست که تجربه وی او را به یک سرمایه بسیار باارزش نظامی مبدل کرده است.

And sure enough, his so-called captors gave him a decidedly warm welcome.

و قطع به یقین، مأمورین کذایی استقبال گرمی از وی کردند.

Von Braun wasn't the only Nazi scientist receiving this treatment.

فون براون تنها دانشمند نازی نبود که اینگونه با وی رفتار شد.

While World War II was almost over, a new war was brewing.

در حالی که جنگ جهانی دوم تقریباً تمام شده بود، جنگ جدیدی در حال شکل‌گیری بود.

And the US was eager to recruit the smartest minds in Germany

و آمریکا مشتاق بود ذهن‌های برتر آلمانی را قبل از اینکه شوروی

before the Soviets got the chance.

دست به کار شود به خدمت بگیرد.

This became known as Operation Paperclip—

که به عملیات گیره کاغذ مشهور شد -

a clandestine campaign that brought over 1,500 German scientists to the US

یک تحرک سری و امنیتی که طی آن بیش از ۱۵۰۰ دانشمند آلمانی بین سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۶۲

between 1945 and 1962.

به آمریکا برده شدند.

The program was named for the paperclips attached to the files of early recruits—

این برنامه گیره کاغذ نامیده شد به خاطر اینکه به پرونده نیروهای تازه‌وارد گیره‌ای

indicating that incriminating information like Nazi affiliations

زده بودند که حاوی اطلاعاتی بود مبنی بر اینکه اتهام به ارتباط با آلمان نازی

or suspected war crimes could be disregarded.

یا مظنون بودن آن‌ها به جنایات جنگی را می‌توان نادیده گرفت.

Von Braun, for example, had overseen an SS project

برای مثال، فون براون یک پروژه اس‌اس را سرپرستی کرده بود

that relied on forced labor from thousands of concentration camp prisoners.

که در آن از هزاران زندانی اردوگاه‌های کار اجباری به عنوان نیروی کار استفاده شده بود.

While von Braun approached the US directly,

با اینکه فون براون مستقیماً به آمریکا نزدیک شد،

other scientists had to be identified and located.

دیگر دانشمندان باید شناسایی و تعیین موقعیت می‌شدند.

One important asset in this effort

یک سرمایه مهم در این تلاش

was a Nazi-compiled list of Germany’s top scientists,

یک لیست کلی از دانشمندان برتر آلمان بود،

which someone had unsuccessfully tried to dispose of by flushing down a toilet.

که شخصی بدون موفقیت سعی کرده بود این لیست را با سیفون کردن در یک توالت امحا کند.

But the US was just one player in this scramble.

اما آمریکا فقط یکی از بازیگران این تلاش نفسگیر بود.

The Soviets were also competing to seize German brainpower,

شوروی هم برای ربودن قدرت‌های ذهنی آلمان رقابت می‌کرد.

resorting to bribery and forced relocation.

با ملاقات‌های مخفیانه برای رشوه و انتقال اجباری.

The French and British lacked the money to lure the best German brains,

فرانسه و انگلیس برای تطمیع مغزهای آلمانی پول کافی نداشتند،

but that didn't stop them from kidnapping the occasional scientist.

اما این موضوع آن‌ها را از ربودن گاه و بی‌گاه دانشمندان باز نمی‌داشت.

They also stole patents and dismantled factories to learn what they could.

همچنین برای بررسی، مدارک ثبت اختراع و کارخانه‌های بازشده را می‌دزدیدند.

The US approach, however, featured a different and particularly tempting

اما روش آمریکا حاوی انواع مختلف اغوا

brand of coercion:

و تطمیع بود:

the promise to relocate entire German families and grant them citizenship.

وعده انتقال کل خانواده‌های آلمانی و اعطای شهروندی.

This controversial offer was one of the reasons

این پیشنهاد بحث‌برانگیز یکی از دلایلی بود

Paperclip was initially shrouded in secrecy.

که عملیات گیره کاغذ را سرّی نگه می‌داشت.

But the project became difficult to hide when Germans started popping up

اما نهان نگه داشتن این پروژه با حضور آلمانی‌ها در سراسر آمریکا

all over the US.

مشکل شد.

The military tried to get ahead of any controversy

ارتش تلاش کرد قبل از هر بحثی پیشقدم شود

by revealing the operation to the press in late 1946.

و در اواخر ۱۹۴۶ این عملیات را از طریق رسانه‌ها فاش کرد.

But the news immediately attracted criticism from many prominent voices,

اما این خبر سریعاً صدای انتقاد بسیاری از چهره‌های برجسته را به دنبال داشت،

including Albert Einstein, Eleanor Roosevelt, and the NAACP,

کسانی چون آلبرت انیشتین، النور روزولت و انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان،

as well as many veteran’s organizations.

همچنین بسیاری از نهادهای مرتبط با کهنه‌سربازان.

These parties opposed granting German scientists citizenship

این احزاب با اعطای شهروندی به دانشمندان آلمانی مخالف بودند

while millions of displaced persons, including survivors of Nazi atrocities,

زیرا میلیون‌ها آواره مِن جمله بازماندگان خشونت نازی‌ها

had no chance of coming to America.

هیچ شانسی برای آمدن به آمریکا نداشتند.

Most Americans were also against employing former Nazis

بیشتر آمریکایی‌ها هم با استخدام نازی‌های سابق

in sensitive national security positions.

در موقعیت‌های حساس امنیت ملی مخالف بودند.

But as the Cold War ramped up,

اما با اوج گرفتن جنگ سرد،

the military argument for keeping these scientists out of Soviet hands

استدلال ارتش مبنی بر نگه داشتن این دانشمندان خارج از دسترس شوروی

overpowered popular objections.

بر اعتراضات عمومی فائق آمد.

With his Nazi past largely hidden from the public,

با پنهان نگه داشتن سابقه نازی فون براون از نگاه عموم

von Braun became one of the US’s most important engineers

وی به یکی از مهمترین مهندسان آمریکا

at the height of the Space Race.

در اوج مسابقه فضایی تبدیل شد.

In 1958, his team responded to the Soviet launch of Sputnik

در ۱۹۵۸، گروه وی به پرتاب اسپوتنیک شوروی

with the US’s own successful satellite launch.

با پرتاب موفق ماهواره آمریکایی پاسخ داد.

And in the 60s, he was the chief architect of Saturn V,

و در دهه ۶۰، او سرمعمار سترن ۵ بود،

the rocket that brought Americans to the moon.

راکتی که آمریکایی‌ها را به ماه رساند.

Other Paperclip recruits contributed to the development of chemical weapons

دیگر مستخدمین عملیات گیره کاغذ برای توسعه سلاح‌های شیمیایی

such as Agent Orange, pharmaceutical research,

مثل عامل نارنجی، تحقیقات دارویی،

and the development of modern airplanes.

و توسعه هواپیماهای مدرن مشارکت داشتند.

These contributions helped the US government present Paperclip as a success.

این مشارکت‌ها به دولت آمریکا کمک کرد که عملیات گیره کاغذ را موفق نشان دهد.

But, in hindsight, it’s hard to gauge how helpful the program really was.

اما با نگاه به گذشته، تخمین میزان موفقیت این برنامه مشکل است.

While von Braun saved the US years of rocketry experimentation,

در حالی که فون براون سال‌ها آزمایش موشکی آمریکا را نجات داد،

there's no reason to think American scientists couldn't have developed

هیچ دلیلی وجود ندارد که تصور کنیم دانشمندان آمریکایی نمی‌توانستند بدون وی

the same technology without him.

همین فناوری را توسعه دهند.

Furthermore, very few Paperclippers were as exceptional as von Braun.

علاوه بر این تعداد بسیار کمی از افراد گیره کاغذ مثل فون براون استثنایی بودند.

Many were average scientists who either completed their contracts

بسیاری از آن‌ها دانشمندان متوسطی بودند که با اتمام قرارداد

and returned to Germany,

به آلمان بازگشتند،

or took jobs alongside Americans with equivalent expertise.

یا در کنار آمریکایی‌ها با تخصص معادل مشغول به کار شدند.

But ultimately, the issue of Paperclip’s success

اما در نهایت، موضوع موفقیت گیره کاغذ

is just one of many questions raised by its contentious approach

فقط یکی از بسیاران سوالاتی است که همواره در زمینه‌های

to science, ethics, and national security.

علمی، اخلاقی و امنیت ملی مطرح می‌شود.

Can scientists working on military technology be apolitical,

آیا دانشمندانی که روی فناوری نظامی کار می‌کنند می‌توانند غیرسیاسی باشند،

or are they responsible for their creations?

یا آیا مسئول اختراعات خود هستند؟

Can pressing political and military concerns justify overlooking war crimes?

آیا تأکید بر نگرانی‌های سیاسی و نظامی نادیده گرفتن جنایات جنگی را توجیه می‌کند؟

In many ways, von Braun’s obituary sums up the operation’s murkiness:

از خیلی جهات، آگهی مرگ فون براون پیچیدگی عملیات را افزایش داد:

“A kind of Faustian shadow may be discerned in [...] the fascinating career

«نوعی سایه شیطانی می‌توان در دوره شغلی جذاب فون براون

of Wernher von Braun:

مشاهده کرد:

a man so possessed of [...] intellectual hunger,

مردی بسیار مشتاق کسب دانش که برای نیل به آن

that any accommodation may be justified.”

هر گونه سازشی توجیه می‌شد.»